'Sega schrapt Bayonetta 2'

Of het een goede game was is niet relevant. Mensen kochten het niet, en Sega moet geld verdienen. Hetzelfde geldt voor games als Shenmue of Yakuza. Goede beoordelingen, mensen vinden tof dat het er is, maar niemand koopt het. Sega heeft hier overigens een veel verder gaande verleden is. Kijk bijv. naar het falen van de Dreamcast en eigenlijk ook de Saturn. Mensen blijven maar roepen dat het tof is/was, en dat er geïnvesteerd moet worden in een revibe van de Panzer Dragoons, Jet Set Radio's Shenmue's van deze wereld. Maar kopen/kochten het niet. Zeker in het geval van Shenmue zijn hier enorme kosten aan verbonden. Dus waarom zouden ze?

Mensen kopen gewoon veel vaker de zoveelste Cod's en Fifa's, en kennelijk ook de Sonic's, hoe crappy ze ook zijn (al vond ik Generations erg vermakelijk). Sega had het idee van het oude jaren '90-Sega allang verlaten met het meer kiddy maken van Sonic, en gewoon een simpele developer te zijn plus distributeur en zonder moeite uitgeven van eigen IP's op systemen van voormalige concurrenten.
Hetzelfde geldt voor die Marvelgames die vooral gemaakt werden om op het succes van de film mee te liften. In commercieel opzicht werkte het gewoon, en dus voldeden die releases. Het draait om het geld en de commercie, en de keus die nu gemaakt wordt om die games met een Japanse insteek te verlaten, is niet meer dan logisch.

Dit is iets dat geldt voor het grootste deel van de industrie overigens. Voornamelijk generaal spul dat je met een beetje toewijding in dezelfde week nog kan uitspelen, met vaak weinig unieke gameplay. Dat is ook precies wat mensen willen.

Hoe dat komt? Dat al vast wel te verklaren zijn aan de hand van de tal van alternatieve mogelijkheden die er zijn om mensen te entertainen tegenwoordig. Internet, meer televisiezenders, alternatieven die voor direct sociaal contact zijn gekomen, etc.

Bij kinderen geldt dan ook nog dat ze voor een flink deel meer ontzien worden. Op school waar je makkelijker doorheen loopt als je geen zin in leren hebt, tekenfilms die minder diep zijn en altijd in het Nederlands en het gemak waarmee ze op internet hun vermaak kunnen vinden.

Dit alles leidt er toe dat mensen in het algemeen niet zo snel toegewijd aan een spel gaan zitten dat wat lastiger is.

Het toegewijd aan een game gaan zitten, daar zijn dezelfde interesses voor nodig als de openheid voor iets nieuws en anders. Tegenwoordig spelen mensen gewoon liever iets dat bekend is, en waarvan we weten wat we ongeveer kunnen verwachten.

Je ziet het ook in andere industrieën. Bepaalde series hebben niet de exposure die anderen wel hebben, en dus kijkt het gros van de serie-liefhebbers voor een groot deel dezelfde series. Iedereen heeft LCD, en dus koopt iedereen ook LCD, het liefst ook van Samsung, wat dat zie je het meeste. Plasma? Dat is ouderwets, wat we zien het niet veel, en weinig mensen hebben het.

Jammer dat we dit in de gamesindustrie ook zien. Zelfs games die wel voldoen aan de normen van de lage moeilijkheid maar toch iets nieuws willen brengen, redden het niet. Denk aan Mirror's Edge of at recenter Shadows of the Damned. Mensen kopen liever de Fifa's, Battlefields en CoD's.

Aan Sega om hùn grote IP's dan maar zo goed mogelijk te maken, en misschien in de toekomst met een paar nieuwe games kunnen komen die wel succesvol worden doordat men vertrouwen heeft herwonnen in de Sega-naam. Het ding is alleen dat het maar de vraag is of ze dat kunnen, of überhaupt wìllen, of dat ze gewoon liever een rit uitzitten waar ze zo lang mogelijk geld kunnen verdienen met bestaande IP's met zo min mogelijk investeringen en verder als distributeur van commerciëel succesvolle titels zoveel mogelijk centen kunnen binnentikken (en dus niet de kans geven aan kleine ontwikkelaars met ambitieuze projecten).