Japanse actie
Samengevat
Bayonetta 2 is een uitstekende actiegame, waarin de sterkste vijanden verslagen kunnen worden door de vele combo's aaneen te rijgen en op tijd aanvallen te ontwijken. De game is beter opgebouwd dan de voorganger. Alleen zitten de makers zichzelf een beetje in de weg. Ze halen de vaart uit de game door veel te vaak in te zoomen op de edele delen van hoofdpersoon Bayonetta.
Eindoordeel
Vind je de Wii U vooral een console voor familie- of zelfs kindergames? Dan heb je Bayonetta 2 nog niet gespeeld. Mocht je al het idee hebben dat er geen hardcore-games verschijnen voor Nintendo's paradepaardje, dan is het hoog tijd dat idee bij te stellen, want Bayonetta 2 kan zich moeiteloos meten met elke Japanse actiegame. Het is een en al keihard knokken, op traditioneel Japanse wijze: zo die-hard als je het maar hebben wilt.
Gespeeld op: Wii U (enig platform)
Toch had het niet veel gescheeld of er was helemaal geen Bayonetta 2 verschenen. De eerste game, die in 2010 door Sega op de markt werd gebracht, verkocht maar matig. Twee jaar later besloot uitgever Sega dat het zich meer wilde richten op games van westerse studio's. Een aantal projecten van Japanse studio's werd geschrapt en dat was bijna ten koste gegaan van Bayonetta 2, waar op dat moment bij het Japanse Platinum Games al geruime tijd aan werd gewerkt. De redding kwam uit onverwachte hoek. Uitgerekend Nintendo, dat toch niet bekend staat als liefhebber van keihard knokken en het onbeschaamd uitbuiten van vrouwelijk schoon, toonde interesse. Nintendo wilde Bayonetta 2 samen met Sega uitbrengen, mits de game enkel voor de Wii U zou verschijnen.
Dus is er nu, enkel en alleen voor de console van Nintendo, een nieuwe Bayonetta. Nintendo lijkt ontwikkelaar Platinum Games daarbij geheel de vrije hand te hebben gegeven. Het tweede deel is net zo gewelddadig als het eerste en ook minstens zo seksistisch. Sterker nog: de verschillen tussen beide edities zijn eigenlijk behoorlijk klein. Dat wordt al snel duidelijk zodra je beide games naast elkaar legt. Dat kan nu ook, want wie Bayonetta 2 koopt, krijgt de eerste game er gratis bij. Platinum Games heeft de eerste game speciaal voor deze gelegenheid geport naar de Wii U.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Overzicht van de gameplay van Bayonetta 2.
Over de top
Bayonetta 2 lijkt heel even een andere weg in te slaan. Aan het begin van de game loop je door een naamloze stad die overduidelijk een hedendaags New York voor moet stellen, vlak voor Kerstmis. Je ziet een haast menselijke Bayonetta inkopen doen, tussen gewone mensen die in gewone auto's rijden en hun cadeaus kopen in gewone winkels. Maar dit is van zeer korte duur. Enkele minuten later is de hel al losgebarsten en danst Bayonetta in haar strakke pakje vechtend over een straaljager, terwijl ze belaagd wordt door magische wezens. De game is dan ook direct weer net zo over de top als zijn voorganger.
Niet veel later is ook het verhaal van de game uiteengezet. Dat is magertjes. Jeanne, vriendin van Bayonetta en in een strak rood leren pakje gehuld, wordt door duivelse krachten in het inferno gezogen. Aan Bayonetta de taak om haar daar weer uit te halen. Het is de verantwoording voor alle actie in de game. Bayonetta werd al belaagd door magische wezens en dat is na de verdwijning van Jeanne niet anders, alleen heeft ze nu wat meer reden voor haar wraakoefening.
/i/2000557652.jpeg?f=imagenormal)
Exotische locaties
Van het verhaal moet de game het niet hebben. Van enige vorm van logica ook niet. Ontwikkelingen volgen elkaar razendsnel op en Bayonetta doet onderweg heel wat exotische locaties aan; de ene nog fantasievoller en buitenissiger dan de andere. Daarbij wordt de wereld weer net zo vaak op z'n kant of op z'n kop gezet als in het origineel. Toch is er een verschil. Platinum Games heeft geleerd van de eerste game. Daar ging vorm bij het ontwerpen van levels nog weleens boven inhoud, wat resulteerde in arena's waarin het lastig manoeuvreren was. Dat is in dit nieuwe deel beter verzorgd, zonder dat het tot minder fantasievolle levels leidt. Toch blijft het een aaneenschakeling van exotische locaties, die eigenlijk enkel dient als behang. Door het magere verhaal gaat de spelwereld nooit echt leven. Gelukkig is de actie doorgaans zo snel dat je niet veel tijd om naar de omgeving te kijken.
Dat wil zeggen: als er althans actie is, want helaas bestaat de game uit 'hollen en stilstaan'. De controle over Bayonetta wordt je regelmatig afgenomen. Dat is tegelijk onze grootste kritiek op de game; de makers zijn iets te verliefd op hun eigen hoofdpersoon en nemen om de haverklap de camera over, om te laten zien hoe lekker ze hun eigen creatie vinden. Steeds weer glijdt de camera in close up over het lichaam van de heks, de ene keer inzoomend op haar kruis, de volgende keer op haar decolleté. De eerste keer is het vooral verbazingwekkend hoe onverbloemd expliciet de camerabewegingen zijn, de tweede en derde keer ook nog. Daarna wekt het vooral irritatie. Omdat het overdreven seksistisch is, maar evenzeer omdat het hinderlijk is dat de actie steeds wordt onderbroken.
Sexy beloning
De makers belonen je bovendien voor goed spel. Net als in de eerste game heeft Bayonetta magisch haar. Dat haar geeft haar niet alleen magische krachten, het vormt ook het strakke zwarte pakje dat ze aanheeft. De acrobatische toeren die ze uit kan halen komen voort uit haar zwarte lokken. Als je goed speelt, en dus krachtige combo's op je tegenstanders los weet te laten, heeft Bayonetta meer magie nodig. Die haalt ze uit haar kapsel en niet geheel toevallig uit dat deel van haar kapsel dat haar lichaam bedekt. Plaats wat succesvolle combo's en je ziet dat het haar zich terugtrekt, waardoor steeds meer blote huid zichtbaar wordt.
/i/2000557654.jpeg?f=imagenormal)
Schoppen en slaan
Toch is Bayonetta 2 een game waarin je de makers veel wilt vergeven. Met name omdat onder alle extravaganza een prima game schuilgaat. Wat gameplay betreft kan Bayonetta 2 zich meten met klassieke Japanse actiegames als Devil May Cry. Niet verbazingwekkend, want beide komen voort uit de fantasie van Hideki Kamiya, en die weet hoe je een potje moet knokken. Net als in de vorige game heb je een flinke hoeveelheid combo's om in te zetten. Daarbij gaat het om de gebruikelijke combinaties van schoppen en slaan. Maar Bayonetta kan nog wapens inzetten ook, zoals de pistolen die aan haar hoge, gehakte laarzen zijn bevestigd. Ze kan ook andere wapens hanteren en je kunt er gedurende de game aardig wat verzamelen. De variatie is groter dan ooit. Ze kunnen bovendien behoorlijk variëren; van pistool tot zeis of zelfs kettingzaag. Je kunt kiezen of je een nieuw wapen ter hand wilt nemen of het aan een hiel wilt binden. Die keuze kan veel invloed hebben op de aanpak in een gevecht.
/i/2000557647.jpeg?f=imagenormal)
Witch Time
Toch gaat het gelukkig niet zozeer om die wapens tijdens het vechten; je wint vooral als je combo's aaneen weet te rijgen en - minstens zo belangrijk - op de juiste momenten weet te ontwijken. Dat ontwijken voedt een belangrijk wapen in je arsenaal; Witch Time. Als je aanvallen ontwijkt, bouw je een tegoed aan Witch Time op, dat je naar believen in kunt zetten. Je vertraagt er de tijd mee, zodat het opeens aanzienlijk makkelijker wordt om aanvallen te plaatsen en tegenaanvallen te ontwijken.
Witch Time is aan het begin van de game vooral leuk, maar het wordt gedurende de game steeds belangrijker. Je zult het hard nodig hebben om de sterkere tegenstanders te verslaan. Dat geeft een prettig dilemma. Omdat Witch Time zo'n onmisbaar hulpmiddel wordt, ga je haast vanzelf het risico opzoeken. Je gaat je zo opstellen dat je het risico loopt geraakt te worden door een tegenstander, alleen maar om de klap te ontwijken als die komt. Een gevaarlijke strategie, die een prettig soort spanning geeft. Naast Witch Time heb je de Torture Attacks en Umbran Climax om extra schade aan te richten. Zo heb je bij de Torture Attacks invloed op de schade die je aanbrengt. Je bepaalt het aantal Megaton door in sneltreinvaart op een knop te drukken. Bij de Umbran Climax wordt van het haar van Bayonetta een enorm wapen gesmeed, dat tijdelijk het zware werk voor je doet. Wat ook helpt, is dat de campagne van de game nu beter opgebouwd is. De vorige game had last van stevige pieken in de moeilijkheidsgraad. Dat is dit keer een stuk beter verdeeld, wat de game toegankelijker maakt. Anders gezegd: er zijn nu wat minder van de bossfights die de vaart uit de eerste game haalden.
/i/2000542321.png?f=imagenormal)
Conclusie
Platinum Games heeft de formule van de eerste game in dit vervolg verder geperfectioneerd. Als actiegame behoort deze titel tot de absolute top; hij is lekker snel en met de combinatie van wapens, schoppen, slaan en de combo's die je daarmee kunt maken, kun je de grootste uitdagingen aan. Het is op een prettige manier uitdagend; je zult de magische opties van Bayonetta hard nodig hebben om het einde te halen.
Dat de game een wat warrig verhaal heeft dat nauwelijks weet te boeien, vergeef je de makers dan ook snel. Dat diezelfde makers bij herhaling schaamteloos inzoomen op de borsten en billen van de hoofdpersoon is een stuk hinderlijker. Vanwege het goedkope seksisme, maar uiteindelijk nog meer omdat de makers daarbij de vaart uit hun eigen game halen. Veel te vaak wordt de actie onderbroken door weer een blik op de rondingen van de hoofdpersoon. Dat is misschien een paar keer leuk, maar daarna wil je eigenlijk gewoon verder knokken. Want dat knokken is top.
Eindoordeel