Laten we allereerst gewoon eens kijken naar het
artikel waarin diefstal is gedefinieerd. Er wordt gesproken van 'enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort". Het klopt dat in het verleden is geprobeerd om van een erg strikte uitleg van het woord 'goed' uit te gaan. Maar in het elektriciteitsarrest is inderdaad bepaald dat ook elektriciteit een goed in de zin van art. 310 Sr. kan zijn. Dit betekent echter niet dat je met een beroep op dit arrest kan zeggen dat álle niet-stoffelijke voorwerpen zoals bijvoorbeeld software ook als goed in strafrechtelijke zin kunnen worden aangemerkt . Die vergelijking loopt namelijk mank, mede gezien men door kopiëren niet de beschikking verliest over de software, maar de exclusiviteit daarvan (zie ook HR 3 december 1996, NJ 1997, 574 waarin is geoordeeld dat computerprogramma's niet zijn aan te merken als 'enig goed').
Wat is het dan wel?
Computerprogramma's, muziek etc. kunnen auteursrechtelijk beschermde
werken zijn. Je bent dan geen juridisch 'eigenaar' van de software, maar rechthebbende van deze software.
Kortom, er is geen sprake van diefstal of van heling. Er kan wel sprake zijn van een auteursrechtinbreuk of onrechtmatig handelen, maar dat is juridisch iets anders.
In dit kader is dit wel een 'leuke' uitspraak:
http://zoeken.rechtspraak...n&ljn=bg0939&u_ljn=bg0939
In deze uitspraak is bepaald dat virtuele goederen (in dit geval virtuele items van het spel RunScape) onder omstandigheden kunnen worden aangemerkt als goed in strafrechtelijke zin.
"Met strafrechtelijk bezit wordt bedoeld het hebben van feitelijke macht. In de jurisprudentie is uitgemaakt dat het voorgaande niet het geval is bij een pincode, computergegevens en belminuten van een telefoonabonnement.
De in de onderhavige zaak bedoelde virtuele goederen, te weten een virtuele amulet en een virtueel masker, waren in het bezit van aangever. Alleen hij had de feitelijke macht over die goederen. Het bezit van die virtuele goederen kan worden overgedragen, bijvoorbeeld door de goederen van het ene account naar het andere over te hevelen."
Het kan hier wellicht een rol hebben gespeeld dat de daders bij het slachtoffer thuis waren gekomen en hem vervolgens onder bedreiging van geweld en met geweld hebben gedwongen om de items naar het account van de daders over te maken.
Hoe dan ook, het is allemaal in de lijn van eerdere jurisprudentie en het sluit denk ik ook goed aan bij het rechtsgevoel van de normale mens: als je ergens de beschikking over verliest, dan kan er sprake zijn van 'enig goed wegnemen' (en dus diefstal). Maar als je slechts de exclusiviteit verliest (door bijvoorbeeld kopiëren), dan is daarvan geen sprake.
Al met al brengt dat ons t.a.v. het nieuwsbericht tot de volgende vraag: als het gaat om onrechtmatig handelen jegens particulieren of auteursrechtinbreuk, waarom bemoeien de Amerikaanse autoriteiten zich dan daarmee? In Nederland heerst op het moment de gedachte dat auteursrechthebbenden zelf maar inbreuken moeten aanpakken. De keren dat het OM auteursrechtinbreuk ten laste heeft gelegd is volgens mij minimaal. Ik ben één keer per toeval
zo'n uitspraak tegengekomen en daar was het ook in combinatie met veel andere zaken. Zie ook de
bewerkte versie van iept.nl. In dat geval geldt dan ook dat de rechthebbenden maar naar het VK moeten komen als ze willen optreden tegen deze student. Dat lijkt mij niet meer dan normaal; wie eist die reist zeggen ze wel eens.