Dit hele systeem dient helemaal niet gebruikt te worden. Ik vind dat mensen moeten uitleggen waar ze zijn.
Wat hier aan de hand is is de volkomen hysterie rond het redden van levens. Ten gunste van een zeer kleine groep mensen dient iedereen getrackt te kunnen worden. Er is geen proportionaliteit.
Want nu wil men een beller tracken zodat de ambulance chauffeur beter geadviseerd kan worden wat de bestemming is. Tot op de meter nauwkeurig.
Wetende dat de overheid onbetrouwbaar is, en ik hoef denk ik, hoop ik, de voorbeelden niet ELKE dag te herhalen, duurt het maar even voor men het handig vindt om standaard iedere burger te tracken. Men verzint wel een voordeel. Voor onderzoek, voor een beter OV, om de hooligan te betrappen die in de voorhoede van een charge zit op een stadion of wie zich als getuige zou dienen te melden omdat hij of zij overduidelijk aanwezig was op het moment dat er een rel uitbrak tussen uitgaande groepen kidsen... voor je eigen bestwil en denk aan de kinderen!
Nee sorry hoor. Dit artikel is leuk maar het gaat helemaal over het verkeerde onderwerp. De discussie zou moeten zijn of wij als volk, hier dan de Belgen, als volk, willen dat de surveillance dictatuur een enorme schrede voorwaarts maakt ten gunste van de enkeling die op straat in elkaar zakt met een hartaanval en ten nadele van elke GSM bezitter die potentieel op een groot scherm ergens gespot kan worden door een overheidsdienst die kan inzoomen op de vierkante meter waar jij je bevindt. En met wie samenschoolt... En je zou maar per ongeluk in de rij staan of op de bus wachten naast een terrorist, of een verdachte althans. Dan kan het zo maar zijn dat er verdenking bij potentiele associatie ontstaat. De mogelijkheden zijn eindeloos.
Ik heb liever, dat in een vergrijzende wereld, een wereld met 7 miljard consumerende energieverbruikers, in ons rijke westerse wereld, een hartaanval of auto ongeluk fataal is voor de ongelukkige die het treft, hoe zeer dat ook een menselijk drama is voor nabestaanden, vrienden en kennissen van de slachtoffers. De hysterie van het redden van elk leven gaat ten kosten van elke logica omtrend demografische problemen.
De persoon met hartaanval heeft een rijk en verwend leven gehad, biedt hulp zo snel mogelijk, maar niet ten koste van het welzijn van een heel volk.
Zijn we zo bang voor de dood dat we er collectief een race van maken alle levens te redden ten koste van de privacy en mensenrechten iedereen? Het leven is niet schaars. En we gaan er allemaal aan geloven, hoe zeer we de dood ook ontkennen.
Daarom is dit hele systeem onnodig. We moeten opnieuw leren dat er grenzen zijn aan wat we willen kunnen. Hier wil men supersnel op de juiste plek geraken, men accepteert niet dat het een minuut langer duurt of dat, god forbid, de ambulance te laat komt. En ik snap heus wel 'het zou je kind maar zijn'. Maar dat is waarom we mensen zijn, wij kunnen logica gebruiken om boven het verdriet van slachtoffers en nabestaanden heen te kijken en het grotere goed zien en dat beschermen. Het goed van privacy en autonomie.
We moeten herleren dat het leven niet een race is om zo lang mogelijk op aarde te blijven en de overheid en civiele diensten zo in te richten dat dit het beoogde doel wordt en rücksichtlos alles opofferen voor dat extra procentje meer kans op overleving als de ambulance maar 1 minuut kan winnen om ter plaatse te komen.
Het is beter om de jaren die je hebt intens te beleven en te accepteren dat je een paar procent minder kans hebt als je als ouwetje op straat naar je linkerarm grijpt en ineen zakt. Dat accepteer je omdat het alternatief de surveillance dictatuur dichterbij brengt. Beleef elke dag en als het dan zo ver is dan hoe je niet meer zo nodig dat de ambulance een minuut wint. Je accepteert dat omdat je leefde als god in Frankrijk in de westerse wereld, je accepteert dat omdat je wilt dat je kinderen ook nog leven in privacy en vrijheid. En te sterven, als die dag daar is, wetende dat je hebt bijgedragen aan die wereld, dat is een groot geschenk dat ieder mens zichzelf kan geven...door te stoppen eisen te stellen aan de maatschappij, aan elkaar, aand e overheid en die dwingt om systemen te implementeren die disproportioneel zijn in relatie tot het beoogde resultaat.