Een geliefde bezigheid onder hackers is het inbreken op draadloze netwerken. Het zou in theorie onmogelijk moeten zijn vanwege encryptie, maar de meeste gebruikers nemen niet de moeite deze aan te zetten of hebben er zelfs geen benul van dat dit eigenlijk moet. Dat maakt dat uitsluitend het contact leggen met het netwerk al genoeg is om er toegang toe te krijgen. Dat kan door met een laptop met WiFi rond te rijden en zien of er verbinding gemaakt kan worden (het zogenaamde wardriven), maar met beter gereedschap gaat het natuurlijk makkelijker.
Hackers bouwden hiervoor krachtiger zenders en betere antennes, zodat ze van verder dan het normale bereik toegang tot een netwerk konden krijgen. Het waren weinig handzame apparaten: antenne, zender, accu en laptop. Samenbouwen maakte het wat makkelijker hanteerbaar en, hoewel hier geen enkele noodzaak voor was, gebeurde dit vaak in de vorm van een geweer, omdat dat nou eenmaal leuk was. Daardoor kregen deze apparaten de naam 'WiFi-geweren'.
Net als alle overige elektronica werden ze steeds compacter en beter en het voorlopige hoogtepunt van deze trend werd onlangs gepresenteerd op de Defcon 2005 in Las Vegas: het Shmoo WiFi 802.11-pistool. Het bestaat uit een Compaq iPaq PDA, een Compact Flash-batterijhouder, een draadloze netwerk kaart van Seneao, een 9dB-antenne, een vermogensregelaar, versterker van 1 watt en een accupakket. Dit alles is gemonteerd op een katapultframe met pistoolhandgreep.
De prestaties van dit fraai ogende apparaat zijn zonder meer indrukwekkend. Met het netwerkdetectieprogramma Wellreiter en op vol vermogen vindt het netwerken tot op kilometers afstand. Meestal vindt het onmiddelijk zo'n 50 tot 60 netwerken. Omdat dat meestal veel te veel is, is er de regelbare verzwakker waarmee het vermogen kan worden teruggeregeld, zodat er een wat hanteerbaarder aantal netwerken doorkomt. Onder normale omstandigheden zal de accu ongeveer acht uur meegaan. Wie erover denkt er een aan te schaffen moet wel bedenken dat het gebruik ervan illegaal is.
