Dat de Telegraaf de grootste krant is (qua oplage en digitaal bereik) klopt, maar dat zegt niets over de media als geheel. De publieke omroep (NPO) heeft een enorm marktaandeel en een duidelijke oververtegenwoordiging van progressieve, linkse geluiden zelfs diverse onderzoeken van het Commissariaat voor de Media en wetenschappers (zoals van de UvA en RUG) wijzen op die structurele scheefgroei.
Wat betreft je opmerking over AD en NRC:
• Het AD behoort tot DPG Media (Vlaams) en heeft een gematigd linkse tot centrumlinkse redactionele lijn, met focus op sociaal beleid, milieu en identiteitskwesties.
• Het NRC positioneert zichzelf als ‘liberaal-progressief’, en heeft historisch een redactie die bestaat uit cultureel-progressieve journalisten (opgeleid aan universiteiten met overwegend linkse signatuur). Ook de buitenlandverslaggeving en opinierubrieken weerspiegelen dat profiel. Zelfs oud-hoofdredacteuren hebben erkend dat NRC geen ‘rechtse krant’ is en ook niet wil zijn.
En dan laat ik nog buiten beschouwing:
• De Volkskrant (duidelijk progressief)
• Trouw (links-christelijk sociaal)
• Het Parool (links stedelijk)
• VPRO, BNNVARA, NOS op 3 en andere NPO-afsplitsingen met een expliciet progressieve agenda
Dus nee het benoemen van een commerciële krant als De Telegraaf als tegengewicht voor een overwegend links media-ecosysteem in Nederland is geen weerlegging. Het bevestigt eerder hoe mager het rechtse geluid vertegenwoordigd is in de mainstream media.
Dat jij dat “ver” vindt gaan, zegt misschien juist iets over jouw mediaconsumptie of referentiekader.
Daarnaast kom je met een lijst als bron voor de gevaarlijke steden en gaat vervolgens daarin cherry picken, en daar zit nou juist de crux van het verhaal. Je kunt wel wijzen naar de staat als geheel (rood of blauw), maar op stedelijk niveau ligt de daadwerkelijke bestuurlijke verantwoordelijkheid bij de burgemeester en het stadsbestuur. En in álle steden uit die top van hoogste geweldscriminaliteit (zoals St. Louis, Baltimore, New Orleans, Memphis, Detroit, Cleveland, etc.) zijn dat al decennialang Democraten die aan de macht zijn.
Neem St. Louis: Democratisch bestuur sinds de jaren 40. Baltimore? Democraten sinds 1967. Detroit? Democratisch sinds 1962. New Orleans? Ook tientallen jaren onder Democratisch leiderschap.
Zelfs in zogenaamd “rode” staten als Louisiana of Missouri zijn het Democratische burgemeesters die beleid maken op het gebied van veiligheid, politie-inzet, sociale programma’s en juridische handhaving.
Dus als we serieus willen praten over de oorzaken van hoge criminaliteit in stedelijke gebieden, moeten we niet blijven wijzen naar de gouverneurs of landelijke trends, maar kijken naar wie er daadwerkelijk lokaal aan de knoppen zit en dat is in deze gevallen overduidelijk de Democratische partij.
De lijst van HeyUSA lijkt sterk verouderd en sluit niet aan bij de meest recente criminaliteitscijfers. Volgens betrouwbare bronnen zoals NBC Chicago en USAFacts stond Chicago in 2024 op plek 8 van de gevaarlijkste steden in de VS op basis van moordcijfers per capita. Met 573 moorden in een stad van 2,7 miljoen inwoners ligt het moordcijfer aanzienlijk hoger dan dat van veel andere steden die wél op de HeyUSA-lijst voorkomen. Dit doet vermoeden dat de genoemde ranglijst gebaseerd is op cijfers uit 2021 of eerder, en dus niet representatief is voor de huidige situatie. Hierdoor ontstaat een vertekend beeld van de veiligheid in Amerikaanse stede
Het inzetten van het leger bij extreme binnenlandse onrust is volledig legaal in de VS en geen “dictator-draaiboek”. De Insurrection Act (1807) geeft de president hier expliciet het recht toe en is in het verleden vaker gebruikt:
• Eisenhower in 1957 (Little Rock)
• Bush Sr. in 1992 (LA-riots)
Als politie en FBI het niet aankunnen, zoals in steden met torenhoge moordcijfers (Chicago, St. Louis, Baltimore) is tijdelijke militaire ondersteuning een legitieme maatregel, juist om burgers te beschermen. Veiligheid garanderen is een kerntaak van de staat.
[Reactie gewijzigd door IntrCpT3R op 5 oktober 2025 13:23]