Kijkwijzer-makers presenteren Gamewijzer met info over games voor ouders

De makers van de Nederlandse Kijkwijzer hebben Gamewijzer gepresenteerd, een website met informatie voor ouders over games die onder kinderen en jongeren populair zijn. De bedoeling is om ouders een hulpmiddel te geven om goed met gamende kinderen om te gaan.

Het Nederlands Instituut voor de Classificatie van Audiovisuele Media, die de Kijkwijzer al decennialang maakt, schrijft dat de site onder meer algemene informatie geeft over de games, naast informatie over of er in-game aankopen in zitten en of kinderen in de game contact kunnen krijgen met vreemden.

De site geeft onder meer de PEGI-rating weer en omschrijft per game ongeveer het verhaal en de graphics. Ook bevat het tips over het beperken van de speeltijd. Bij Among Us staat bijvoorbeeld: "Spreek thuis eens af hoeveel potjes Among Us er gespeeld mogen worden. Dit werkt soms beter dan schermtijd afspreken: een potje Among Us kun je niet op pauze zetten als je eenmaal bent begonnen. Als je stopt, lig je er uit." Op de site is ook een verklarende woordenlijst te vinden met populaire termen uit games, het 'gamewoordenboek'.

Gamewijzer van makers Kijkwijzer
Gamewijzer van makers Kijkwijzer

Door Arnoud Wokke

Redacteur Tweakers

16-05-2024 • 14:10

77

Reacties (77)

77
77
39
5
2
30
Wijzig sortering
Goed dat deze site er eindelijk is voor ouders die minder van deze onderwerpen afweten. Ze moeten het echter nog wel vinden, en ik ben benieuwd in hoeverre hier een echte mediacampagne voor zal worden opgezet.
Fortnite zelf is gratis, maar je kunt wel geld uitgeven aan V-Bucks: daarmee koop je coole dansjes, outfits, wapens en personages. Ook kun je chatten.
De woordkeuze bij verschillende games vind ik wel storend. Ik had verwacht dat ze wat strenger zouden zijn richting microtransacties. Onderzoek toont aan dat microtransacties, vooral in de vorm van loot boxes en andere gacha-mechanismen, een significant risico kunnen vormen voor jonge spelers, vergelijkbaar met gokverslaving. De verslavende aard van deze aankopen en de psychologische manipulatie die erbij komt kijken, zoals het gebruik van felle kleuren en geluidsfeedback, kunnen leiden tot impulsieve uitgaven en financiële problemen. Dan is onderstaande uitleg echt niet voldoende en al helemaal niet als je in het begin van de tekst zelf al 'coole' dansjes noemt.
Geld uitgeven
Fortnite is gratis te installeren, maar het kopen van allerlei items, nieuwe personages en wapens gebeurt met V-Bucks – en V-Bucks koop je dan weer met echt geld. Ook kun je een ‘Battle Pass’ kopen die 1 seizoen geldig is. Dat is ongeveer 3 maanden. Tijdens die periode maak je aanspraak op extra beloningen.

Omdat Fortnite gratis is, zijn de extra’s (V-Bucks, battle passes, skins) het verdienmodel.
Gezien de risico's die microtransacties met zich meebrengen, zou het nuttig zijn als de site niet alleen beschrijvend is, maar ook kritischer, en ouders voorziet van concrete adviezen en waarschuwingen over de potentiële gevaren van microtransacties in games. Ouders moeten zich bewust zijn van de verslavende elementen die ontwikkelaars inbouwen om spelers aan te moedigen meer geld uit te geven. Het verstrekken van informatie over hoe deze mechanismen werken en het aanmoedigen van open gesprekken tussen ouders en kinderen over uitgaven in games zou een grote stap vooruit zijn.

[Reactie gewijzigd door jdh009 op 23 juli 2024 06:01]

Op zich geen probleem met wat er staat. In Fortnite heb je geen v-bucks nodig om normaal te spelen zonder beperkingen. Maar waar ik me dan weer aan stoor is het gamewoordenboek. Bij battle pass / season pass, staat echt een hele kleine uitleg. Ik had in ieder geval één a4tje verwacht met informatie i.p.v.
Een season pass is een soort seizoenskaart voor een game. De pass is een beperkte tijd geldig – hoe lang verschilt per game – en geeft je gedurende die tijd recht op extra beloningen.

[Reactie gewijzigd door joost00719 op 23 juli 2024 06:01]

Het fijne van de Fortnite battlepass (en vele anderen maar niet altijd zo) is dat je het in feite maar 1 keer hoeft te kopen, je verdient namelijk V-Bucks in de battlepass naarmate je level. En ik vind dat dit ook best wel vermeld mag worden.

Een paar foto's van een battlepass/battlepass beloning zou niet verkeerd zijn zodat ouders een beetje doorhebben hoe zoiets werkt.

[Reactie gewijzigd door [Remmes] op 23 juli 2024 06:01]

Uit mijn ervaring geven kinderen altijd de v bucks uit. Investeren en vooruitkijken kunnen kinderen over het algemeen niet. Ik denk zelf dat voornamelijk het toch kinderenen zijn die het spelen(de speelgoed zaken zitten vol met fortnite) en dat de "je hoeft het maar 1 keer te kopen" er voornamelijk in zit zodat mensen dat als verdediging kunnen roepen.

Leuk systeem voor volwassenen, maar werkt niet voor kinderen. Als de keuze is "nu een leuke skin" of volgende maand een gratis pas, kiezen de kids zo goed als altijd voor de leuke skin
Als de keuze is "nu een leuke skin" of volgende maand een gratis pas, kiezen de kids zo goed als altijd voor de leuke skin
Maar wat als (dankzij ouders) de vraag is, nu een leuke skin of het volgende seizoen geen battle pass?
Uit mijn ervaring geven kinderen altijd de v bucks uit. Investeren en vooruitkijken kunnen kinderen over het algemeen niet.
En daarom zou het fijn zijn als de ouders weten dat het een ding is, zodat zij hier over kunnen praten met de kinderen,"je hebt x aantal nodig om de volgende battlepass te halen, dus je hebt x V-bucks over om uit te geven"


(omdat je indien je genoeg levels haalt meer V-bucks verdient dan nodig is voor de battlepass)
Ah dus het element we maken er een verslaving van want je moet blijven spelen want anders kost het geld vind je beter dan?
Als het kind het toch al speelt waarom dan de ouders niet wijsmaken dat het niet nodig is elke keer echt geld uit te geven voor de battlepass door ipv een skin te kopen met de V-bucks gewoon de V-bucks kunne sparen voor de volgende battlepass

We hebben het hier over informatie voor ouders.
precies, zoals bijvoorbeeld heel duidelijk uitleggen hoe kinderen die transacties afsluiten. Met welk betaalmiddel, met welke handelingen.
"Als je stopt, lig je er uit."

Dus? Uit is uit. Opvoeding moet eens wat harder worden dan dat softe gedoe.
Maar dat is tegenwoordig wel iets onredelijk, heel veel is online en kan simpelweg niet op pauze. Bovendien maakt het niet zoveel uit toch? Of je nou een uurtje mag, of 5 potjes en soms uitloop hebt. Het voornaamste is een gezonde grens.

Feitelijk heb je gelijk, maar bijvoorbeeld: als je met je vriendjes aan het spelen bent en jij MOET stoppen, willen ze de volgende keer niet met je spelen, want ze kunnen niet van je steun uitgaan. Het doel is matigen, maar op deze manier zijn de gevolgen disproportioneel.

Het enige dat er gaat gebeuren is dat ze je onredelijk gaan vinden en steeds meer weerstand gaan bieden aan andere regels. IMO hoor je als kind ook te begrijpen waarom een regel is. Matigen van gebruik is vervelend, maar begrijpbaar. Maar gewoon domweg UIT is een "omdat ik het zeg" en daar kunnen de meeste veel minder mee. Immer als je de 'waarom' niet snapt, kun je dat ook niet extrapoleren naar andere situaties.

[Reactie gewijzigd door Martijn.C.V op 23 juli 2024 06:01]

als je met je vriendjes aan het spelen bent en jij MOET stoppen, willen ze de volgende keer niet met je spelen, want ze kunnen niet van je steun uitgaan
Dit klinkt een beetje als chantage en is de opmaat naar een glijdende schaal. Wat als die vriendjes vervolgens nóg een level willen spelen? Waar leg je de grens? Kinderen moeten ook leren dat het leven soms tegenzit, en je dingen moet doen die niet leuk zijn, en dat je niet altijd je zin krijgt. Al helemaal niet omdat anderen iets van je verwachten of willen.
Natuurlijk gaat het om een gezonde balans, en moeten regels proportioneel zijn, en kun je af en toe best een beetje toegeeflijk zijn, maar duidelijke en vooral consequente grenzen zijn nodig voor een kind.
Omdat het een stuk makkelijk je vrienden uit te leggen is "Ik kan nog 1 potje doen voordat ik moet stoppen", dan een potje dat net intens wordt en langer duurt en je dan opeens moet afhaken.
Probleem alleen is dat je ook games hebt die streaks hebben.
Dus als je wint, kan je op een winning streak komen.
Of je kan alleen stoppen zonder punten te verliezen als je laatste potje gewonnen is.

Als ouder moet je hierin flexibel zijn, maar die flexibiliteit is natuurlijk niet onbeperkt ;)


Wat ik doe, ik kondig een half uur van te voren aan dat het eten bijna klaar is.... en als er dan nog een nieuw potje (Fortnite, Brawl Stars, oid) wordt opgestart is dat jammer dat dan een loss is door leaven.
En daarnaast zeker als je enigzins een ritme in het avondeten hebt, is bekend wanneer de "reguliere" etenstijd is.

[Reactie gewijzigd door Ikke_Niels op 23 juli 2024 06:01]

Je spreekt het aantal potjes van te voren af met je ouders in plaats van een exacte tijd. Dan kun je aan het eind van een potje tegen je vriendjes zeggen dat je weg moet. Veel leuker dan halverwege een potje ineens verdwijnen.
Ja maar wie houdt dat in de gaten? Een ouder gaat er niet naast zitten met een teller om te kijken hoeveel potjes er gespeeld zijn, en alleen de braafste (of jongere) kinderen gaan het zelf exact bijhouden.

Ik zie veel naïviteit in deze thread, en ik geloof niet dat er veel zijn die danwel zelf kinderen hebben, danwel zichzelf in de kinderen en gamecultuur van tegenwoordig kunnen verplaatsen.
Ik ben het op zich met je eens wat betreft "het belangrijkste is een gezonde grens", maar vaak is het moment dat moet gestopt worden met spelen niet echt aanpasbaar is. Het kind moet bijvoorbeeld mee naar de grootmoeder, of het eten is klaar, of het is bedtijd. Dat zijn zaken die soms maar niet altijd kunnen worden uitgesteld worden omdat Willem net een nieuw rondje Among Us is begonnen. De trein wacht niet op je...

Ik vind het daarom belangrijker om te communiceren met je kind hoeveel tijd het heeft en vooral dat het weet wanneer het nog een nieuw rondje kan beginnen. Leer je kind zelf inschatten of het nog een nieuw potje kan beginnen.
Je kan ook uitleggen dat het online is en dat het niet heel handig is als ze ongeveer weten hoelang een potje duurt dat het niet handig is 10 minuten voor bedtijd nog een partijtje te starten. :)
Da's alleen draconisch; was je zelf ook zo opgevoed? Het is niet onredelijk om een beetje speelruimte te krijgen als iets uitloopt. Vroeger mochten we bijvoorbeeld wel iets langer opblijven als een film of TV programma iets uitliep.

Dat gezegd hebbende, ipv harde deadlines kun je ook een reminder geven dat bijvoorbeeld het spel over 10 minuten of iets dergelijks uit moet; dan geef je ze meer dan genoeg ruimte om af te ronden waar ze mee bezig zijn. Natuurlijk zullen er altijd kinderen zijn die dat als kans pakken om toch nog een nieuw potje te starten, maar dat is dan hun eigen keuze en verantwoordelijkheid.

En als ze toch te ver over tijd gaan moeten er consequente consequenties zijn (jaja), bijvoorbeeld minder tijd (30 minuten per "overtreding") of een volledige ban van bijv. een dag. Dat is niet onredelijk, zolang je ze maar duidelijk maakt dat het komt omdat ze zich niet aan de afspraak gehouden hebben.

Ik vind het prima dat deze wijzer duidelijk aangeeft welke spellen wel of niet op pauze kunnen, bijv. Minecraft wordt gewoon aangegeven dat je die op elk moment kunt pauzeren - zodat de kinderen niet met het "ja maar het is online" excuus kunnen beginnen.

[Reactie gewijzigd door YopY op 23 juli 2024 06:01]

Als er al een afspraak gemaakt was - tuurlijk, maar kijharde willekeurigheid is niemand bij gebaat. jij niet. je kind niet.
Er is niets mis met even het potje afmaken. Mijn dochter krijgt ook een fixed time per dag om te gamen (en ik geloof dat het veel minder is dan haar vriendinnen 😬). Maar het level afronden vind ik geen probleem. Dat is nog steeds een harde grens.
Ze is nog niet zo ver dat ze het precies zo timed dat ze 1 minuut voor de tijd op is snel een nieuw level begint? :+

Aan de andere kant is er toch zeker wel wat voor te zeggen om kinderen met een keiharde tijdslimiet om te leren gaan. Zeker in Nederland, want als op tijd komen ergens belangrijk is is het daar wel.
Leuk hoor, die ''Tijdslimiet'' maar ze kunnen ook gewoon naar vriendjes/vriendintjes gaan om daar te gaan gamen...

(zolang je school (goede cijvers) haalt. en je sport vind ik het wel best ;)
Dus? Je kunt toch ook rekening houden met wat je kinderen aan het doen zijn? Of zou jij het leuk vinden dat als je een voetbalwedstrijd zit te kijken iemand gewoon random je TV uit komt zetten want de koffie is klaar? Of eet je nooit met een bord op schoot om een film te kijken of iets dergelijks?

Als mijn kinderen aan het gamen zijn en het eten is klaar check ik altijd even hoe ver ze in hun potje zijn. Nog een halve ronde in Overwatch te gaan? Prima, maak je game maar af. Als je disconnect wordt je geband voor <x> periode en dat zou je zélf ook niet willen.
Zelf ben ik een volwassene en mag ik het zelf weten, maar we hebben het hier over opvoeden van een kind, dat is toch heel wat anders?

Je kunt natuurlijk altijd uitzonderingen maken (in het weekend, op je verjaardag), maar je wil je kind toch leren om in de maatschappij te funtioneren? De bus wacht echt niet omdat jij je level af moest maken, op school kom je in de problemen als je te laat komt en op werk kunnen ze je gewoon ontslaan (weet ik uit ervaring :9 )

Zeker met gamen waarin je de tijd compleet kan uit het oog kan verliezen, lijkt het me een veel betere skill om je kind te leren hoe lang vantevoren ze nog met een spelletje kunnen beginnen zodat ze het op tijd af kunnen maken.

Slecht getimed? Dan kun je na het eten niet nog een potje spelen, dat lijkt me de beste motivatie die je hiervoor kan verzinnen, volgens mij leren ze het dan heel erg snel.

En wat 'aan tafel' betreft, ik vind persoonlijk niets zo irritant en onfatsoenlijk als iemand die je voor jouw maaltijd heeft uitgesloofd te laten wachten - los van hoe snel je eten daadwerkelijk koud wordt. (ja ik kook altijd en wil m'n eten heet, niet warm :+ )
Scheelt wel dat zowel ik als m'n vrouw gamers zijn en zelf als geen ander weten dat je multiplayer games niet zomaar op pauze kan gooien wanneer je wil ;)
Ik kan me het ook prima voorstellen, maar je negeert compleet mijn punt.

Je denkt niet dat je relaxte houding hier negatieve gevolgen kan/zal hebben qua time management of je wil het er gewoon liever niet over hebben. ;)
[quoteJe kunt natuurlijk altijd uitzonderingen maken (in het weekend, op je verjaardag), maar je wil je kind toch leren om in de maatschappij te funtioneren? De bus wacht echt niet omdat jij je level af moest maken, op school kom je in de problemen als je te laat komt en op werk kunnen ze je gewoon ontslaan (weet ik uit ervaring :9 )[/quote]

Dat is waar natuurlijk, maar: leer je ze dat door scherp te zijn op wanneer ze het uit moeten zetten, of moeten ze het zelf ondervinden doordat ze bijvoorbeeld te laat of moe op school zijn en daarvoor zelf de consequenties ervaren?

Zeker tieners zullen je woorden niet geloven en weerstand tegen je regels bieden, omdat ze het niet begrijpen. "Ja ja, het zal wel", totdat ze zelf tegen de lamp lopen. En het is pas later dat ze ooit, misschien, gaan toegeven dat je misschien toch gelijk had.

Zelfde met koud eten, dan eten ze maar niet mee (uitsluiting) of koud eten. Ja het is kut voor degene die het gemaakt heeft, maar ook voor degene die niet meedoet met de rest van het gezin.
Sorry, ik heb bij dit onderwerp kinderen (tot een jaartje of 10-12) in m'n hoofd en geen pubers. Dat pubers regels (moeten) overtreden en consequenties moeten leren OK, maar ook dan moeten er wel regels zijn om te kunnen breken.

En als het over school gaat, je bent als ouder toch nog steeds verantwoordelijk/aansprakelijk voor je kind?

En wat betreft moeheid en het 'meedoen' missen, denk je echt dat een kind dat iets interesseert? Als ik de keuze had gehad zou ik elke dag achter m'n computer hebben gegeten. Dit soort zaken zitten lange termijn gevolgen aan waar een kind zich niet bewust van is (of zelf kan zijn), dat is toch precies het soort zaken waar opvoeden over gaat? Het gaat er niet om of het begrijpt of het er mee eens bent, in mijn ogen hoort/kan een ouder kind relatie pas gelijkwaardig zijn op het moment dat een kind echt volwassen is (dus vanaf een jaartje of 25 er vanuit gaande dat ze dan het huis uit zijn en op eigen bennen staan).

[Reactie gewijzigd door Alxndr op 23 juli 2024 06:01]

Je vergelijkt nu eigenlijk de opvoeding in jouw tijd met nu. En toen jij opgevoed werd, ging dat ongetwijfeld ook al anders dan toen jouw ourders werden opgevoed. Dingen veranderen, opvoeding dus ook.
Wat een stelling; alsof je zelf alles uit handen laat vallen op elk ogenblik als een ander tegen je zegt dat je moet stoppen. TV uit net voor een doelpunt of als Max in een spannend gevecht zit.

hetzelfde respect mag je gewoon hebben voor je kinderen.
Tsja, ik wilde vroeger ook gewoon ff mijn missie in Police Quest of Dune afmaken. Dat is nu echt niet anders. Is niks soft aan.
Een arbitraire ronde tijd van bijvoorbeeld 45 minuten is echt niet veel anders dan 4 potjes van gemiddeld 11 minuten, maar je voorkomt een hoop frustratie bij je kind en de vriendjes waarvan het potje ook minder leuk wordt. Of het nu 44 of 46 minuten duurt maakt niet uit, want zonder beperking was het anders misschien 2 a 3 uur geweest.

Tenzij er een harde deadline is bijvoorbeeld omdat je ergens heen moet. Maar dan is het beter om helemaal niet te spelen vlak voordat je weg gaat.
De meeste ouders hebben geen idee wat hun kinderen allemaal spelen. Want ja druk druk druk. Blagen van 8 zitten al vrolijk GTA of COD te spelen. Zal vast goed voor ze zijn.
Goed durf ik het niet te noemen. Maar slecht ook zeker niet voor een hoop kinderen. Vroeger speelde ik ook genoeg geweldadige en bloederige spellen en keek je regelmatig op rotten.com. zijn wij er slecht van geworden? Ik heb in iedergeval niet de neiging om mensen omver te rijden als ik een auto in stap ondanks dat ik vroeger misschien iets teveel carmageddon heb gespeeld.

[Reactie gewijzigd door loki504 op 23 juli 2024 06:01]

Jij wellicht niet. En ik, naar mijn mening, ook niet. Maar ik kan mij wel voorstellen dat er een significant aantal kinderen is die door gewelddadige games een verkeerd wereldbeeld krijgen en daar ook een verstoorde opvoeding door krijgen, dus dat het voor die groep kinderen zinnig is om een leeftijdgrens te adviseren. Dan heb je als ouders altijd nog de mogelijkheid om het wel toe te staan, maar als ouder zelf meer in de buurt te blijven of over te praten.

En de andere kant op redeneren: als jij vroeger GEEN gewelddadige en bloederige spellen had gespeeld en NIET op rotten.com had gekeken - denk je dat je daar dan slechter van zou zijn geworden? Ofwel, kan een leeftijdadvies (en door ouders dan mogelijk verbod) kwaad?
Maar ik kan mij wel voorstellen dat er een significant aantal kinderen is die door gewelddadige games een verkeerd wereldbeeld krijgen
Hier zijn talloze onderzoeken naar gedaan en er is nooit een significant effect gevonden.
Ik ben absoluut geen expert op dit gebied, maar als ik even google dan kom ik toch wat anders tegen:
https://www.apa.org/topic.../violence-harmful-effects
A 2010 review by psychologist Craig A. Anderson and others concluded that “the evidence strongly suggests that exposure to violent video games is a causal risk factor for increased aggressive behavior, aggressive cognition, and aggressive affect and for decreased empathy and prosocial behavior.”
...maar ook:
Other researchers, including psychologist Christopher J. Ferguson, have challenged the position that video game violence harms children. While his own 2009 meta-analytic review reported results similar to Anderson’s, Ferguson contends that laboratory results have not translated into real world, meaningful effects. He also claims that much of the research into video game violence has failed to control for other variables such as mental health and family life, which may have impacted the results. His work has found that children who are already at risk may be more likely to choose to play violent video games.
Ofwel: lab-onderzoek kan in werkelijkheid anders uitpakken en oorzaak/gevolg zou wel eens omgedraaid kunnen zijn.
Maar zeggen dat er nooit een significant effect gevonden is lijkt dus niet waar: enkel zijn er verschillende psychologen die een verschillende uitkomst claimen.

Nog een link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9691036/
In sum, this study found that VVGE can affect the social interaction of children and adolescents, thereby increasing their PBs, and this effect has gender and age differences. In terms of gender, although boys generally show more EPs in their daily lives, their IPs are more susceptible to peer influence, while girls are the opposite. In terms of age, the influence of peers presents different characteristics in different age groups. The IP of primary school students is more susceptible to DPA, while the EP of high school students is more susceptible to DPA.
De vele afko's maken het onleesbaar. Wat ik zo snel gevonden heb:
VVGE = Violent Video Game Exposure
PB = Problem Behaviors
EP = externalization problems
IP = internalization problems
DPA = deviant peer affiliation (moest ik ook googlen: "Deviant peer affiliation refers to making friends with peers who violate morals and laws")

Ofwel, lijkt mij dat er wel degelijk onderzoeken zijn die wel een effect laten zien. Maar ik ben niet de juiste persoon om te oordelen of het klopt wat er in zo'n onderzoek staat.
Interessante materie! De stelling dat "Hier zijn talloze onderzoeken naar gedaan en er is nooit een significant effect gevonden." is inderdaad veel te kort door de bocht. Er lijkt bewijs voor een verband tussen gewelddadige videogames en verhoogde agressie, maar dat is, voor zover ik kan vinden, vooral via indirecte mechanismen zoals vijandigheid en agressieve normen, en dus niet per se de game an sich. Dus, alleen dat blootstelling aan gewelddadige videogames indirect agressief gedrag kan verhogen door een toename van vijandigheid*.
Adolescents who expose themselves to greater amounts of video game violence were more hostile, reported getting into arguments with teachers more frequently, were more likely to be involved in physical fights, and performed more poorly in school.
Daarom tonen andere studies ook aan dat deze effecten niet universeel zijn en sterk afhangen van contextuele en individuele factoren. Zo rapporteerde Ferguson in een meta-analyse dat veel studies geen significante verbanden vinden tussen gewelddadige videogames en agressie wanneer gecontroleerd wordt voor andere variabelen zoals mentale gezondheid en gezinsdynamiek.
Violent video game engagement is not associated with increased aggressive behavior in adolescents, and there is no critical tipping point relating violent game engagement to aggressive behavior.
Het is echter lastig veel van deze onderzoeken goed te vergelijken omdat ze allemaal net iets anders zijn opgezet en ook verschillende leeftijdscategorieën hanteren bij hun onderzoeksgroepen. (Bovenstaande quote komt bijvoorbeeld uit een onderzoek bij 14-15-jarigen.)

Ik denk dat opvoeding (en, mogelijk, andere omgevingsfactoren) en persoonlijkheidskenmerken een veel grotere rol spelen in hoe kinderen en adolescenten reageren op gewelddadige videogames. Ouderlijke mediatie, de eigen gamegewoonten van ouders, en de persoonlijkheidskenmerken van het kind kunnen de impact van deze games op agressief gedrag en andere sociale uitkomsten aanzienlijk beïnvloeden. Een kind die zijn verhaal kwijt kan en dus kan praten over en zijn of haar emotie kan uiten zal van een nare gebeurtenis minder last hebben dan iemand die het opkropt of er niet over mag hebben. Onderstaande twee onderzoeken lijken dit te bevestigen.
Parenting orientations, such as warmth and restrictiveness, can reduce children's violent videogame play, while anxious emotional involvement increases it, with caregiver education being crucial for reducing play levels.
Uit bron: https://www.researchgate....'s_Violent_Videogame_Play

En daar hebben ouders weldegelijk controle over en kinderen nemen dit ook mee in hun overweging of en hoe ze games spelen. De perceptie van jongeren over de mening van hun ouders over gewelddadige videogames lijkt een rol te spelen in de mate waarin zij deze spellen spelen, zelfs in latere adolescentie. Een goede band met je kind is dus ook beter dan een strict beleid, wat meteen ook een antwoord geeft op Boerenlater in 'Kijkwijzer-makers presenteren Gamewijzer met info over games voor ouders'.
The findings in this study suggest a statistically and substantively significant relationship between perceived parental opinion of violent video games and how much youth play violent video games. This supports the popular view that parents can act as gatekeepers to certain media, though perhaps through a strong bond rather than through strict discipline. [...]
https://www.sciencedirect...abs/pii/S0049089X18310111

Ondanks ouderlijk toezicht en restricties, blijven sommige kinderen toegang hebben tot gewelddadige videogames via vrienden of andere bronnen, wat de effectiviteit van ouderlijke controle wel vermindert.

Kinderen die snel gestrest raken en weinig zelfdiscipline hebben, lopen een groter risico op problematisch gamegedrag en de negatieve effecten van gewelddadige videogames. Aan de andere kant vertonen kinderen die goed inlevingsvermogen en behulpzaam gedrag hebben minder agressie, zelfs als ze gewelddadige videogames spelen.
Higher tendencies to Gaming Disorder in children are associated with higher neuroticism, lower conscientiousness, and parental gaming behavior, suggesting parents should be aware of their role model function for children.
Bron: https://www.frontiersin.o...89/fpsyt.2021.748195/full
Kinderen met een hoger niveau van empathie en pro-sociaal gedrag vertonen minder agressief gedrag, zelfs bij blootstelling aan gewelddadige videogames. Dit suggereert dat positieve persoonlijkheidskenmerken een beschermende rol kunnen spelen tegen de negatieve effecten van gewelddadige games.
Bron: https://www.sciencedirect...abs/pii/S0747563220303265

Ik kan dus alleen maar concluderen dat het introduceren van gewelddadige videogames bij kinderen een geleidelijke aanpak vereist, waarbij rekening wordt gehouden met de emotionele en psychologische ontwikkeling van het kind. Waarbij ouders een cruciale rol spelen in het begeleiden, monitoren en bespreken van de game-ervaringen van hun kinderen om ervoor te zorgen dat ze veilig en verantwoord omgaan met gewelddadige inhoud.

Een kind dat zijn verhaal kwijt kan en dus kan praten of zijn/haar emoties kan uiten, zal van een nare gebeurtenis minder last hebben dan iemand die het opkropt. Het introduceren van gewelddadige videogames bij kinderen vereist daarom een geleidelijke en bewuste aanpak, waarbij rekening wordt gehouden met de emotionele en psychologische ontwikkeling van het kind. Een goed kijkwijzersysteem kan hierbij een waardevol hulpmiddel zijn.

Edit:
*Maar dit is deels ook verklaarbaar menselijke gedrag. Het "Robbers Cave Experiment," uitgevoerd door Muzafer en Carolyn Sherif in 1954, illustreert hoe snel en gemakkelijk vijandigheid en agressief gedrag kunnen ontstaan wanneer groepen tegen elkaar worden opgezet. In dit experiment werden twee groepen jongens naar een zomerkamp gebracht, gescheiden gehouden en vervolgens door middel van competitie en conflicten tegen elkaar opgezet, wat leidde tot sterke groepsidentiteiten en vijandig gedrag tussen de groepen.

[Reactie gewijzigd door jdh009 op 23 juli 2024 06:01]

Het is denk ik vooral ook lastig om goed te onderzoeken omdat er zoveel variabelen zijn. In het meest ideale geval neem je een set van ouders die net allemaal bevallen zijn van een een-eiige tweeling. Vervolgens ga je elke tweeling gelijk opvoeden en naar dezelfde school sturen, maar een van de twee laat je dagelijks gewelddadige games spelen, de andere niet. En dan kijk je naar de effecten op latere leeftijd.

Maar ja, dit soort experimenten op kinderen zullen wel niet door de ethische commissie komen... ;)

(iets vergelijkbaars was ook de suggestie die ik een vriend gaf, toen hij vertelde dat z'n vrouw zwanger was van een tweeling: eentje telkens complimenten geven als 'ie iets goed deed, de ander telkens verbaal afkraken als iets niet goed genoeg is... gek genoeg leek het ze niet zo'n goed idee...)

Anyway: ik ben gewoon niet de juiste persoon om hier verder een mening over te hebben. Ik kan mij wel goed voorstellen dat ouders zijn die behoefte hebben aan zo'n leeftijdklassificatie - al was het maar om te weten met wat voor iets je kind bezig is en goed te kunnen begeleiden.
Oh ja, laten een onderzoek die gemaakt is in een andere land als voorbeeld nemen. Ik kan nergens vinden welk land dit is, maar aan het taal gebuik en namen te zien is het zeker de VS. Een land waar ze kinderen leren te zig-zaggen als er iemand een wapen op je richt. Mooi voorbeeld, klinkt net als Nederland. Zelfde cultuur.
Er zijn vast een aantal die er wel langdurige consequenties aan overgehouden hebben; ik heb wel verhalen gelezen van mensen die lekker naar gore enzo zaten te kijken, lachen, etc. Maar vijf jaar later, toen ze zelf een auto en gezin etc hadden, kwam het weer terug in de vorm van PTSS.

Dat is alleen niet in de regel zo; ik heb in die tijd ook naar rotten.com gekeken, maar afgezien van af en toe herinneringen van onherkenbare gezichten en dergelijke heb ik er niet zoveel aan overgehouden.

Dus nu de vraag, en deze komt vaker terug: Moeten dingen aan banden gelegd worden omdat er een minderheid is die er last van heeft? Of is het beter om ze diverse morelen te leren? Ik zeg niet "zet ze allemaal aan de Carmageddon", maar zorg er wel voor dat je het niet goedkeurt of promoot - ze moeten zich een beetje schuldig of ondeugend voelen, want dat geeft aan dat ze wel weten dat het niet goed is.

En daarnaast natuurlijk genoeg games en media waar dat niet in voorkomt, zodat ze niet een eenzijdig beeld krijgen van de realiteit.
Moeten dingen aan banden gelegd worden omdat er een minderheid is die er last van heeft? Of is het beter om ze diverse morelen te leren?
...maar: PEGI en wat deze gamewijzer site doen, is enkel een leeftijdADVIES geven. De sites leggen niets aan banden. En dan is het aan ouders om daar wel of niet wat mee te doen. In te schatten wat wel of niet goed is voor je kind. Aan banden te leggen afhankelijk van hoe zinnig het je voor jouw kind lijkt. Misschien dat GTA wat te ongeschikt is voor jouw 8-jarige, maar kan de 10-jarige er prima mee overweg onder wat begeleiding. Ik noem maar wat.

Dan zal er van die kleine minderheid een groep zijn die beschermd wordt - hoeveel, dat is denk ik moeilijk te voorspellen maar het effect zal dan positief zijn, lijkt mij.
En bij die grote meerderheid zal er een groep zijn die onnodig beschermd wordt. Vind het moeilijk in te schatten of dat een negatief effect zou kunnen hebben - lijkt mij niet, maar dat is onderbuikgevoel.

[Reactie gewijzigd door vanaalten op 23 juli 2024 06:01]

Enige verschil met 'vroeger' is dat de spellen van nu er heel erg realistisch uitzien. Ik heb vroeger ook genoeg duitsers afgeschoten in Wolfenstein 3D. Maar het was toen wel heel duidelijk dat dat een computerspelletje was. Ik moet ineens denken aan de vliegveld scene uit de originele Modern Warfare 2. Zou deze scene net zo berucht zijn met oude graphics uit 1992?

Of de realistische graphics van nu een negatieve invloed op kinderen hebben durf ik niet te zeggen, maar het zal ook zeker niet meehelpen.
Ik denk niet dat de kwaliteit van graphics veel uitmaakt; het gaat om de suggestie, de fantasie zal het overnemen. De suggestie van een ruggegraat die eruit getrokken werd was genoeg om door te hebben dat Mortal Kombat erg gewelddadig was.
Kinderen zien heus het verschil wel tussen echt en game. Hoe realistisch het ook is, ze weten dat het een game is.
Geldt niet voor alle kinderen. Wij hebben een buurjongetje gehad wat door zijn plaat ging in de auto nadat hij met zijn grote broer mee gekeken had met Carmageddon en bang was dat moeders voor de punten zou gaan...

Carmageddon 1 was geen grafisch hoogstandje.
Ik speelde op mijn 6de Doom (1) in een donker gang/halletje waar de PC stond helemaal in mijn eentje, ging eigenlijk prima al was het vaak doodeng. IDKFA ken ik nog steeds, was voor de keys en ammo geloof ik.

Nu 31 jaar later kan ik wel stellen dat ik er niks aan overgehouden heb (aan trauma's oid), ben wel vroeg begonnen met gamen en mijn schooltijd door gamen verkloot (dat is al 20 jaar terug). Maar niet specifiek door games te spelen die niet voor mij geschikt waren (al weet ik de rating niet van Counter Strike 1.5/6)...

[Reactie gewijzigd door watercoolertje op 23 juli 2024 06:01]

Zelfde geldt voor mij, maaaaar, games zijn tegenwoordig wel wat anders dan Doom en GTA London van vroeger qua graphics. Dus of het vandaag de dag ook nog op dezelfde manier opgaat als voor ons vroeger?
Het feit dat ik het vaak wel doodeng vond geeft denk ik wel aan dat graphics niet bepalend hoeven te zijn. Van bepaalde films werd ik net zo bang soms en die waren echt wel veel realistischer.

Kinderen hebben genoeg fantasie om iets wat niet perse echt er uit te ziet wel als echt te kunnen ervaren.

Misschien dat VR wel een stap verder gaat omdat wel echt immersive is, als ik dat ding op zet ben ik gewoon in die wereld, hoe mooi/lelijk die ook gemaakt is, dat is gewoon de 'realiteit' op dat moment zoals ik het ervaar.

[Reactie gewijzigd door watercoolertje op 23 juli 2024 06:01]

Het feit dat ik het vaak wel doodeng vond geeft denk ik wel aan dat graphics niet bepalend hoeven te zijn. Van bepaalde films werd ik net zo bang soms en die waren echt wel veel realistischer.
Ik ben het hier mee eens. Nachtmerries heb ik gehad van Abes Oddysee. Zou je nu ook om lachen.

Dat stukje van de impact op school: ik ben blij dat ik meer kijk heb op games dan mijn ouders. In mijn jeugd heb ik veel kinderen zien ‘lijden’ onder de verslaving World of Warcraft. Nu al zie ik de gevaren van Roblox en herken ik de opkomende obsessie van mijn zoons. Ik ben daarom vorig jaar bewust een paar ‘verslavende’ games gaan spelen om de mechanismes te herkennen die in de spellen gebakken zitten.
Tuurlijk ik speelde ook Doom en Wolvenstein.. Maar dat had niet de level van Trevor die al in zijn eerste scene een heftige seksscene heeft en nog geen minuut later heeft hij een stukje brein aan zijn zool zitten. Lijkt me nogal heftig voor een 8 jarige.
Ik ben er toch zelf ook groot mee geworden niks aan het handje
Vroeger speelde je gewoon strategy-games zoals atoombommen gooien met Red Alert :P
Of RCT waarbij je de achtbanen niet af maakte en karren vol met mensen de baan liet rijden.
Sims laten verdrinken in het zwembad of een oneindige doolhof waardoor ze ter plekke stierven van honger, hygiëne, stress, of een combinatie van.

Of als het huis in de fik vloog, deuren verwijderen. Of uberhaubt een kamer zonder deuren en ramen en alleen 1 stoel.

Pff ik heb wat gemarteld vroeger.

Het ergste nog: dat was pre-YouTube / socials / internet, dus ter plekke zelf verzinnen :+. Geboren sadist.

[Reactie gewijzigd door xoniq op 23 juli 2024 06:01]

Of je sloot de medewerker van de Kinderbescherming op in een kamer zonder deuren of ramen, hadden ze maar van je zwaar verwaarloosde kind af moeten blijven. :+
Blagen van 8 zitten al vrolijk GTA of COD te spelen. Zal vast goed voor ze zijn.
Is er al gedegen onderzoek/bewijs dat dit soort games een slechte invloed op kinderen hebben?
zou zeggen dat kinderen die zwak zijn voor dit soort dingen er wel trauma aan kunnen overhouden netzoals dat dat met een horror game oid kan gebeuren. maar dat zijn ook best wel de uitzonderingen.
heb vroeger genoeg cod en gta gespeeld. geen schade oid aan overgehouden.
Carmageddon en Midtown Madness waren mijn eerste rijlessen.

Ik houd de community achter dergelijke games en hun online componenten voor schadelijker dan de games an sich. Daar zou naar mijn mening ook de nadruk op moeten liggen.
Als een kind het te heftig vindt dan spelen ze het over het algemeen niet. Valt allemaal wel mee dit.
Mijn zoontje begon op z'n 7e met Mortal Kombat en kon daar eigenlijk alleen maar om lachen, maar mijn dochter kijkt er gewoon niet naar.
Wisten jouw ouders vroeger wat jij allemaal deed? Die van mij niet hoor. Ja, veel later pas.
Zijn de meeste ouders van vandaag niet zelf wel een beetje bekend met wat er allemaal vandaag de dag wordt gespeeld. Ik denk dat de meeste vaders toch wel een goed beeld hebben bij een GTA, Mortal Kombat, Tekken, COD en elk ander spel dat wel iets met actie in welke vorm dan ook heeft te maken?

Ik praat het niet goed of slecht... ik speelde zelf ook die games toen ik ongeveer tien was, maar ik kan mij maar moeilijk inbeelden dat ouders van vandaag echt niet weten wat hun kinderen spelen.
Ja, maar het gaminglandschap is wel een tikkeltje veranderd. De spellen die jij noemt waren voornamelijk single player en/of matchbased multiplayer. Die kon je direct of na een korte periode onderbreken.

Tegenwoordig hebben we veel langere matches (Among Us, Fortnite) of zelfs sessies die uren kunnen duren (MMO raids) waar je niet zonder impact kan annuleren.
Als 23-Jarige:

Ik weet wat er gebeurd in GTA Online, en COD, maar wat er in andere spellen gebeurt niet. Ik kan er wel moeite in stoppen, maar ik vind het wel fijn als zo’n site uitleg geeft wat er in Among Us gebeurt of Helldrivers, scheelt weer tijd.
Voor gamers voelt dit een beetje als "hello, fellow kids", maar voor ouders die verder niets met videospellen hebben kan dit een goede handreiking zijn.

Wel vraag ik mij het nut af. Van wat ik even opzoek lijkt het gewoon overgenomen te zijn van pegi.info.

[edit]
Sommige populaire zaken krijgen een Nederlandse omschrijving, zoals Roblox.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 23 juli 2024 06:01]

De rating van Runescape is wel heel erg kort door de bocht, en in het Engels. De website omschrijft enkel wat er mis met het spel is qua gore, en niets over lootbox mechanics en andere informatie over het verdienstmodel en gameplay
https://www.gamewijzer.nl/game/runescape/

Die van Old School Runescape geeft dan wel aan dat je membership kunt aanschaffen, maar is ook heel oppervlakkig en niet informatief.
https://www.gamewijzer.nl/game/old-school-runescape/
Nederlandse 'PEGI 18'?
Ik weet nog toen ik als cadeau van mijn ouders een 12+ spel kreeg. (Age of Mythology). Ik was toen denk ik 10, en ik vroeg of het echt mocht. (Ik was een braaf kind, en deed liever niks wat niet mocht...)

Heeft me wel interesse opgewekt in mythologie en geschiedenis. Mijn moeder had van een andere moeder gehoord dat er een encyclopedie inzat. (Niet de meest accurate vond ik later, maar toch).

Ik weet wel dat er nieuwe valkuilen zijn in games voor de opvoeding zoals microtransacties, online pesten en te lang spelen. Dat soort problemen zijn volgens mij erger dan geweld of grof taalgebruik.
Wat een gepamper toch weer, ouders zijn zelf wel in staat, scherm -en game gebruik van hun kroost goed te beoordelen.
Mischien even het artikel lezen voor in alleen de titel?
De bedoeling is om ouders een hulpmiddel te geven om goed met gamende kinderen om te gaan.
Ik vind het een goed idee dat ze inhoudelijke informatie geven in plaats van alleen een label. Zo kunnen ouders beter begrijpen wat hun kinderen spelen en hoe. Zo kunnen er beter afspraken gemaakt worden en kunnen ouders ook interesse tonen in wat hun kinderen spelen.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.