Dat is jouw definitie. Je kunt een foute grap ook zien als een grap die prima is binnen de juiste context, maar waar mensen boos om kunnen worden als ze de context niet kennen, of als ze zelf een andere cultuur hebben waar die grappen niet acceptabel zijn.
Dat we het een "foute" grap noemen zou genoeg moeten zeggen. Iedereen weet dat zo'n grap een grens over gaat. De context die je nodig hebt is dat je de grappenmaker kent en weet dat het een grap is zonder dat de maker van de grap het meent.
Dat het een grap is, is niet voldoende context. Als iemand een foute grap niet leuk vindt dan zit de maker van die grap fout. Ik zeg niet dat we nooit foute grappen mogen maken maar wel dat je moet beseffen dat je een grens over gaat. Als iemand zich beledigd voelt dan zit de maker van de grap fout, die is op het verkeerde moment over de grens gegaan.
Als je jouw principe echt neutraal toepast, in plaats van alleen grappen te veroordelen die jij zelf niet vindt kunnen, dan moet je alle grappen verbieden of afstraffen die ook maar iemand kwetsen en blijft alleen de 'lowest common denominator' over. De grappen die vrijwel niemand (of alleen mensen met weinig macht) kwetsen.
Grappen hoeven niet te kwesten, er is veel meer humor dan kwetsende humor.
En sowieso zijn grappen vaak ook verkapte meningen, dus als die grap niet kan omdat de mening die erin zit iemand kwetst, en je het kwetsen van anderen als serieus probleem ziet, dan moet je logischerwijs ook de achterliggende meningen gaan verbieden.
Nou komen we bij de kern van de zaak. Foute grappen worden soms gebruikt om foute meningen te uiten en mensen te pesten waarma de grappenmaker zich verschuilt achter "het was maar een grapje".
Je had het over context en dat is hier precies het probleem.
Een foute grap onder vrienden kan omdat iedereen weet dat het geen echte mening is.
Een foute grap van iemand die het echt meent is gewoon fout.
Ik leef zelf veel liever in een maatschappij waar kwetsende grappen en meningen mogen dan een maatschappij waar dat niet mag, ook omdat je daarmee misstanden ook niet meer aan de kaart mag stellen.
Je mag iedere mening hebben, maar als je die mening wil uiten dan heb je je aan de regels van de maatschappij te houden. Bij een "stevige" mening hoort ook een stevige onderbouwing. Vrijheid van meningsuiting is er niet om kwetsen toe te staan maar om het publieke debat te bevorderen. Als het niet anders gaat dan wint vrijhheid van meningsuiting, maar als er ook een beleefde manier was om hetzelfde te zeggen dan zou je dat moeten doen. Gewoon uit beleefdheid, uit respect naar elkaar, ook al ben je het inhoudelijk niet eens. Wie niet de moeite neemt om beleefd deel te nemen aan het debat gooit z'n rechten weg want je hebt wel het recht om je mening te uiten maar als je gesprekspartner er niet naar wil luisteren dan heb je er niks aan.
Wanneer je armoedige oplossingen gaat verbieden of straffen raak je bijna per definitie de zwakken in de samenleving, die niks beters hebben dan die armoedige oplossing.
Mooi, we zijn het dus wel eens dat het geen goede oplossing is.
Foute grappen zijn soms een manier om met moeilijke situaties om te gaan, maar ze blijven fout.
Maar je kan niet alle foute grappen op een hoop gooien en zeggen dat alle foute grappen dus ok zijn. Je doet nu net of alle foute humor een vorm van psychologische hulpverlening is.
Over verbieden heb ik het niet gehad maar je kan wel verwachten sociaal uitgekotst te worden als je te veel foute grappen maak. Aan de buitenkant is namelijk niet te zien of je een foute grap maakt of echt zo denkt.
Anders is het weer het typische verhaal dat ik regelmatig zie: 'ik heb gigantische privileges & klein leed, en dat moet opgelost worden door extra leed te creëren bij mensen die het veel minder hebben, ten bate van de mensen die het al beter hebben.'
Dat kun je toch net zo zeer over de meeste foute grappen zeggen?
Een foute grap creëert leed en is meestal gericht op groepen die het veel minder hebben.
Het dagelijks werk van een IT'er vergelijken met de trauma's van een soldaat vind ik een typisch voorbeeld van klein leed. Zeker in de context van foute grappen over vrouwen op het werk. Wat voor traumatische professionele ervaringen met vrouwen moeten IT'ers verwerken? Waarom gaan ze met die trauma's niet naar een therapeut? De meeste IT'ers verdienen daar genoeg voor.