wordt je er "immuun" voor. Maar is dat ook echt wenselijk?
Dat is een goed punt. Dat is wel nieuw - we stompen onszelf af. Dat voor bepaalde deelgebieden al eens onderzocht (oa. de porno-industrie - de enorme hoeveelheid porno zou geleid hebben tot een heel vreemd besef van sex bij veel mensen).
En nee, dat is duidelijk niet wenselijk. Want dat leidt blijkbaar tot normvervaging. Nu kun je stellen dat dan een nieuwe norm ontstaat maar als die norm tot slechtere omstandigheden leidt (psychisch, fysiek of arbeidsomstandheden), dan is het dus geen gewenste norm.
Wat zou jou volgens jou dan een oplossing kunnen zijn om dit tegen te gaan/aan te pakken?
Tja - ik heb de wijsheid echt niet in pacht. Maar bepaalde pijnpunten zijn al langer zichtbaar. Doordat de rijken en de armen zich van elkaar afscheiden oa. qua woongebied (en dat gebeurt vooral op initiatief van de rijken), worden de verschillen tussen arm en rijk alleen maar groter. Want de arme wijken verpauperen en daar neemt dan ook de ontevredenheid toe. Nu is het niet zo simpel om te zeggen; bouw dan maar dure huizen tussen de goedkope huizen.
Kort gezegd moeten we af van het systeem dat enkel de rijken bevoordeeld. Dat systeem houdt zichzelf nu ook in stand. De rijken hebben veel meer kansen om rijk(er) te worden en hun kinderen ook. Terwijl de armen steeds minder kansen krijgen. Zelfs een betere opleiding voor iedereen helpt daarin niet voldoende. Het heeft wel geholpen om de situatie voor de middenstand te verbeteren.
Uit onderzoek is gebleken dat het nogal verschilt of je solliciteert voor een baan die je echt nodig hebt (en wat je dan bent bereid te accepteren) of een baan die je alleen maar leuk vindt terwijl je allang genoeg geldt hebt (en andere zaken zoals woonruimte ook al hebt). Dus zelfs de kans op een baan wordt minder als de rijken een dergelijke baan ook willen; ondanks dat de kwalificaties prima zouden zijn. Daarbij geldt ook nog het concept 'vriendjes-politiek' en discriminatie is ook nog steeds een ding.
Overigens lost een eerlijker verdeling van resources ook een deel van de andere problematiek op; als mensen meer tevreden zijn is ook minder handhaving van de regels nodig. Dit omdat veel regels worden verbroken in een poging om meer geld te verdienen (helaas ook door rijke criminelen - maar die hebben altijd ontevreden mensen nodig) of uit ontevredenheid. Rellen ontstaan tenslotte niet omdat iedereen heel blij is.
Stellen dat iedereen evenveel zou moeten krijgen werkt ook niet echt omdat we dan wellicht de motivatie minder wordt. Toch kunnen mensen best gemotiveerd worden zonder dat financiele drijfveren. Erkenning is zoiets.
Het grote probleem is als iedereen evenveel zou hebben dat we dan denken dat we ook hetzelfde zouden willen hebben als wat rijken nu bezitten (grote, meerdere huizen, meerdere dure auto's, boten enz.). En dat kan natuurlijk niet. Daarvoor bestaan niet genoeg resources en wie gaat dat allemaal produceren / onderhouden en waar komt de ruimte dan vandaan?
We hebben natuurlijk ook een inherent sociaal probleem. We willen allemaal graag dat het vervelende werk door anderen wordt opgeknapt maar de manier waarop we dat nu afdwingen is moderne slavernij. Terwijl we er redelijk unaniem over zijn dat slavernij niet acceptabel is.
Dus mijn oplossing zou zijn:
- iedereen basisinkomen (en dat kost nogal wat maar ik denk dat er wel degelijk voldoende geld beschikbaar is - alleen nog niet bij de overheden) en geen verplichting om te werken (en ook geen maatschappelijke afkeur als iemand dat dan niet wil)
- de verschillen tussen de verschillende salarissen niet meer laten sturen door constructies als beschermde beroepen. Schaarste is het enige - dus als we te weinig loodgieters hebben dan krijgen die meer betaald. Makelaars zijn een typisch beroep waarbij een salaris beter werkt - niet die geflipte afhankelijkheid van de verkoopprijs van een huis.
- Als je wel wilt werken daarr een substantieel hoger inkomen tegenover te zetten. Daarbij laten vervallen dat die zogenaamde verantwoordelijkheid tot een hoger loon zou moeten leiden (de meeste managers zijn niets meer dan werkverdelers). En beroepen die berucht zijn vanwege de omstandheden (dus zwaar fysiek of zwaar geestelijk werk) ook goed te belonen.
Ik stoot vast wel wat mensen tegen het hoofd hiermee; ook mezelf, maar we kunnen - denk ik- niet meer blijven denken dat gaat goed komen met de manier waarop de maatschappij nu in elkaar zit.