Wetenschappers van de Stanford-universiteit hebben een coating voor de anodes van lithiummetaalaccu's ontwikkeld waarmee deze accu's stabieler worden. Door de lichtheid van het metaal en de capaciteit kunnen deze accu's in theorie heel gunstig zijn voor elektrische auto's.
Een gezamenlijk onderzoeksteam van Stanford en het Amerikaanse overheidsorgaan SLAC National Accelerator Laboratory hebben hun coating in het laboratorium geprobeerd bij de anode van de accucellen. Die werd gecombineerd met commercieel beschikbare componenten om te komen tot een volledig operationele accu. Na 160 laadcycli hebben de lithiummetaalcellen nog steeds 85 procent van hun capaciteit ten opzichte van de eerste laadcyclus. Reguliere lithiummetaalcellen hebben ongeveer 30 procent na 160 cycli, waardoor ze bijna nutteloos zijn.
De vinding van de wetenschappers is een speciale coating die de vorming van dendrieten tegengaat. Dit zijn vinger- of boomachtige structuren die worden gevormd door zich ophopende lithiumatomen. Zodra deze structuren de scheidingswand in een cel doorboren en als het ware een brug vormen tussen de anode en de kathode, kan kortsluiting ontstaan. Bij lithium-ionaccu's wordt dat voorkomen door een beschermend laagje grafiet bij de anode. Dat heeft het nadeel dat de capaciteit ook wat minder hoog is.
Bij lithiummetaalaccu's wordt geen grafiet gebruikt en is de energiecapaciteit hoger, maar dan moet het probleem van de dendrieten op een andere manier worden opgelost. Bovendien heeft lithium de neiging om snel met van alles te reageren, zoals het deels uit lithium bestaande elektrolyt. De anode kan zodoende gemakkelijk oververhit raken, met brand of ontploffingen tot gevolg. Dat is de reden dat lithiummetaalaccu's zijn overvleugeld door lithium-ionaccu's.
Om gebruik te kunnen maken van de hogere energiecapaciteit van lithiummetaalaccu's, moet het lithium dus nog wel in toom worden gehouden. Omdat geen grafiet wordt gebruikt, moest er iets anders worden verzonnen. De wetenschappers zijn gekomen tot een coating waarmee een netwerk van moleculen wordt gevormd dat de geladen lithiumionen op uniforme wijze overbrengt. Volgens de onderzoekers worden hiermee ongewenste chemische reacties voorkomen en wordt chemische afzetting op de anode beperkt.
Lithiummetaalaccu's kunnen volgens de onderzoekers minstens een derde meer energie per gewichtseenheid leveren dan lithium-ionaccu's. Dat hangt samen met het feit dat de anodes van lithiummetaalaccu's een hogere dichtheid van lithium hebben en dus meer energiedragers. Bovendien is lithium een licht element. Een anode die vrijwel geheel uit lithium bestaat, maakt de cel lichter; dat kan zich vertalen in lichtere accu's en dus bij elektrische auto's een groter bereik. Dat komt boven op de toch al hogere energiecapaciteit.
De onderzoekers zien het gebruik van stabiele lithiummetaalaccu's in elektrische auto's als het ultieme doel, maar denken dat de commercialisatie waarschijnlijk begint bij consumentenelektronica. Zodoende kan de veiligheid van de accu worden aangetoond. De wetenschappers werken nu aan verfijning van hun coatingontwerp en zijn bezig om hun cellen bij nog meer laadcycli te testen.
Het onderzoek is gepubliceerd in het tijdschrift Joule, onder de titel A Dynamic, Electrolyte-Blocking, and Single-Ion-Conductive Network for Stable Lithium-Metal Anodes.