De Europese ruimtevaartorganisatie ESA heeft een motor gebouwd die in de ruimte in de bovenste lagen van de atmosfeer voor aandrijving kan zorgen door beperkt aanwezige luchtmoleculen aan te zuigen. Volgens ESA is het voor het eerst dat dit concept is bewezen.
ESA licht toe dat de motor in feite werkt door meegenomen brandstof te vervangen door atmosferische moleculen. Dit zou volgens de ruimtevaartorganisatie kunnen leiden tot een nieuwe klasse satellieten die in staat zijn om gedurende lange periodes te opereren in zeer lage banen om de aarde, bijvoorbeeld op een hoogte van ongeveer 250km.
De motor is een vrij eenvoudig, passief ontwerp en werkt door middel van het aanzuigen van de atmosferische luchtmoleculen, die worden samengeperst door een compressor. Vervolgens krijgen deze moleculen een elektrische lading zodat ze kunnen worden versneld en afgestoten, wat voor de aandrijving zorgt. Elektriciteit is alleen nodig voor de transformators en de elektroden.
De GOCE-satelliet van ESA, die enkele jaren is ingezet voor het meten van de aardse zwaartekracht, heeft al op hoogten van 235km gevlogen door middel van een vergelijkbare motor. Op deze hoogten is een dergelijke motor noodzakelijk om continu te kunnen compenseren voor de luchtweerstand, waardoor de satellieten anders op den duur te veel uit koers zouden raken. Deze motor werkte echter nog met 40kg xenon als brandstof, wat betekende dat het wat de aandrijving betreft in 2013 einde oefening was toen het gas opraakte.
Het concept op basis van luchtmoleculen is getest in een vacuümkamer waarin de omstandigheden van de atmosfeer op een hoogte van 200km en snelheden van 7,8km/s zijn nagebootst. Daartoe heeft ESA een volledige testmotor gebouwd waarbij het de uitdaging was om de inlaatopening zo te ontwerpen dat de luchtmoleculen zoveel mogelijk konden worden opgevangen, waarbij moest worden voorkomen dat ze te vaak zouden worden afgeketst. ESA omschrijft het als een dual-stage thruster, waarbij de intake en de thruster zijn gecombineerd.
Uiteindelijk bleek het concept te werken, waarbij het testsysteem meerdere keren kon worden ontstoken en er daadwerkelijk sprake was van aandrijving op basis van de 'atmosferische brandstof'. Volgens ESA betekent dit dat 'lucht-ademende elektrische aandrijving' niet langer slechts een theorie is, maar een daadwerkelijk werkend concept dat klaar is om te worden ontwikkeld. In de toekomst kan het bijvoorbeeld worden gebruikt om satellieten in een relatief lage baan om de aarde langer operationeel te houden.