Wetenschappers van de Universiteit van Michigan hebben een nieuwe techniek ontwikkeld waarmee metalen nanodeeltjes op halfgeleiders worden geplaatst. Dat kan zorgen voor een 50 procent hogere efficiëntie van led-lampen en uiteindelijk tot een 'onzichtbaarheidsmantel' leiden.
De techniek die de onderzoekers hebben ontwikkeld, maakt het mogelijk om nanodeeltjes vrij precies te plaatsen op halfgeleiders. De onderzoekers gebruiken een straal ionen tussen de lagen metaal bij wafers; dat leidt ertoe dat de metalen deeltjes als het ware uit de wafer worden geduwd en op het oppervlak komen te zitten. Het metaal vormt nanodeeltjes, waarvan de grootte en positionering kunnen worden bepaald door de hoek en de intensiteit van de straal ionen aan te passen.
Deze techniek is eenvoudig te integreren met de moleculairestraalepitaxie, die de halfgeleiderindustrie inzet om lagen metalen op een wafer aan te brengen, zodat halfgeleiders de juiste geleidende eigenschappen krijgen. Als de ruimte tussen de nanodeeltjes, hun grootte en de verspreiding ervan precies worden gestuurd, kan er een punt worden bereikt waarop de lichtemissie van bijvoorbeeld led-lampen aanzienlijk kan worden verbeterd. Halfgeleiders in led-lampjes waarbij nanodeeltjes precies worden geplaatst, zijn volgens de onderzoekers in staat om de efficiëntie van de led-lampen te verhogen met wel 50 procent.
Het proces kan worden gebruikt voor de halfgeleider galliumnitride, die gebruikt wordt in led-lampen, maar kan volgens de onderzoekers ook worden gebruikt voor andere halfgeleiderproducten, zoals zonnepanelen. De nanodeeltjes fungeren hierbij als het ware als antennes die de elektriciteit bij een halfgeleider kunnen beïnvloeden en sturen, waardoor de lichtopbrengst kan worden verhoogd. Ook kunnen de nanodeeltjes helpen om licht uit het lampje te weerkaatsen en te voorkomen dat licht onverhoopt 'vast' komt te zitten.
De onderzoekers denken dat deze techniek uiteindelijk gebruikt zou kunnen gaan worden om bepaalde objecten deels onzichtbaar maken. Het fenomeen dat hiervoor moet zorgen heet negatieve refractie. Bij dit fenomeen worden lichtgolven als het ware omgebogen en in teruggaande richting gestuurd, waardoor ze mogelijk om een object heen kunnen worden gebogen, weg van iemands oog. De onderzoekers denken dat als de nanodeeltjes heel precies kunnen worden gepositioneerd, ze een bepaalde mate van controle hebben op het manipuleren en uitzenden van licht, ook al erkennen ze dat dit moeilijk is.
Omdat het proces van het plaatsen van nanodeeltjes heel nauw komt, is het tot nu toe onpraktisch en te duur gebleken voor toepassing op grote schaal in een fabricageproces. Onderzoekers weten al langer dat metalen nanodeeltjes op het oppervlak van halfgeleiders samen kunnen komen, maar de industrie zag dit tot nu toe vooral als hinderlijk en beschouwde het als een productiefout. Volgens de onderzoekers is de door hen ontwikkelde techniek de eerste waarmee op goedkope wijze nanodeeltjes op en onder het oppervlak van halfgeleiders kunnen worden geplaatst. De onderzoekers denken dat lampen met hogere efficiëntie door de beschreven toepassing van nanodeeltjes over vijf jaar zouden kunnen worden uitgebracht.
Het onderzoek is onder de noemer Formation of embedded plasmonic Ga nanoparticle arrays and their influence on GaAs photoluminescence gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Journal of Applied Physics.