Ik heb bij een provider gewerkt en zodra zij een schuldsanering traject zien staan in de afgelopen 20 jaar kreeg men niet een abonnement. Als iemand al 250 euro rood mag stond op hun lopende rekening is dit al een grote rode vlag.
Dat je er 'hebt gewerkt' is hoop ik omdat vanwege deze krankzinnige aanpak ze failliet zijn gegaan?
De redenatie was dat er een luxe product wordt aangevraagd, de mensen horen maar te leren dat daar ook draagkracht tegen over hoort te staan. De overheid rekent het bedrijfsleven een verantwoordelijkheid aan, dan moeten zij deze nemen, of men krijgt weer rechtszaken aan hun broek achteraf dat er 'geld lenen kost geld' bij de advertentie hoorde te staan.
Je kan dit als bedrijf HEEL makkelijk oplossen door niet iets op krediet te leveren.
Wij leven immers niet in de amerikaanse maatschapij waar consumptie en materialisme op grote schaal op creditcards kan worden gezet en doorlopende kredieten, want dat wil de Nederlandse overheid niet.
Meer kortzichtigheid.
Dit is het resultaat van een overheid die toestaat dat mensen weg mogen lopen van hun eigen genomen verantwoordelijkheid via het schuldsanerings traject, maar niet van hypotheken natuurlijk want de banken moeten beschermt worden.
De schuldsanering in Nederland bestaat al in een hele bizarre zware vorm waarbij iemand 4 jaar lang de gevangene van een toezichthouder is, vaak vanwege zaken waar ze maar beperkt controle over hadden. Ook nog eens
na dat ze failliet zijn verklaard wat op zich zou moeten betekenen dat alle schuldeisers meteen geen recht meer zouden moeten hebben op hun claims. Dat een faillissement gevolgen heeft voor je kredietwaardigheid om herhaling te voorkomen is natuurlijk niet meer dan logisch maar de Nederlandse vorm van schuldsanering is een onnodig hoge straf op zich.
De logische conclusie van het bedrijfsleven is dan om het risico voor zichzelf zo min mogelijk maken.
Dit had geen conclusie moeten zijn maar de initiële manier van opereren. Wel van de voordelen van verkopen op krediet willen genieten maar niet de nadelen kan natuurlijk niet.
Omdat iemand aan de onderkant van de maatschappij vervolgens op hun teentjes is getrapt om dat men geen dure nieuwe leen-toestel-abonnement af kunnen afsluiten dat is niet het probleem van het bedrijfsleven, die kleine percentage zal hun ook niet financieel pijn doen.
Een bedrijf moet OF iets aanbieden op krediet en het risico nemen OF iets niet aanbieden op krediet en een lagere omzet voor goed nemen omdat ze de consument die iets op krediet wil kopen niet langer kan bedienen. Het is bespottelijk dat voor aankopen op krediet onder de 1000 Euro er principes als een BKR of andere vorm van databanken bestaan. Wederom bedrijven die wel de voordelen van verkopen op krediet maar niet de nadelen willen genieten.
Het bedrijfsleven moet deze personen voor zichzelf en hun overconsumptie weren. Deze onderlaag dient te gaan leven naar het model van werken > sparen > aanschaf. In plaats van lenen > aanschaf > terug betalen met forse rente. Men kan noodzakelijke dingen zoals een koelkast of bed via de gemeente lenen via een 0% lening. Er is geen excuus voor materialisme.
De hoeveelheid rente die betaald over een lening heeft weinig te maken met het besproken probleem hier. Er zijn genoeg redelijke situaties waarin iets aanschaffen op krediet normaal is, nodig is of niet anders kan. We lopen op dit vlak hopeloos achter in Nederland vergeleken met andere landen. De eerste stap naar meer geld in de portemonnee van de consument is een lagere belastingdruk.
Of de overheid daar voor of tegen is, doet er niet meer toe, die databanken worden al jaren aangelegd en men is al beslissingen op basis van die informatie aan het maken. Men is heel naïef om te denken dat BKR registraties die gewist worden na x aantal jaren niet in de eigen systemen wordt overgenomen via scraping.
Dit zou per wet verboden moeten worden en bedrijven die dit doen en mensen iets niet verkopen moeten vervolgd worden voor discriminatie met miljoenen boetes. Geen producten aanbieden op krediet of zonder voorschot als je geen financieel risico wil. Dat je daardoor minder hard groeit of een lagere omzet hebt is aan de ondernemer.