Recht is abstract en hoort dus neutraal te zijn. Het is in eerste instantie door een ander geschreven en daar moet een rechter een interpretatie aan geven.
Dan ben ik wel benieuwd, hou zou je het dan wel willen zien?
Zeggen dat iets slecht/matig is, is nou niet echt een uitlating die inspireert om zaken anders aan te pakken, niet?
Een gedragsverandering is niet 123 gerealiseerd en is best wel een straf op zich. Waarbij daarnaast straf niet perse in de gevangenis hoeft te worden uitgevoerd.
Goed punt, begeleiding door de Reclassering, Verplichte behandeling, verplichte trainingen, verplichte inzet etc. Zijn natuurlijk ook niet niks...
Ik bleef maar even bij straffen voor de straf (cel, sisyphus arbeid), dat is gewoon niet effectief naar mijn mening en wordt niemand beter van... Het slachtoffer voelt zich gehoord, maar iemand straffen voor de therapie van de anders lijkt mij niet echt gepast.
Wat mij betreft mogen taakstraffen dus best meer een belerende inhoud hebben... let tasjes dieven bij oude vrouwtjes koffie schenken 3 maanden oid.
waarbij de politie en aanklager een samenspel hebben waarbij ze ongenadigd gestraft worden in geval van fouten. Zij zijn de professionals.
Persoonlijk heeft de politie een veel te grote rol naar mijn mening, zelf het OM laat nu een groot deel van de sepots aan de politie over en daar komen in de praktijk soms toch gedrochten uit...
Zaken als een buren ruzie van 2 kanten seponeren op grond 20/51 met als uitleg practisch letterlijk grond 71
Laat mensen hun werk doen is altijd mijn devies, politie maakt nu meestal fouten door onderbezetting en steeds meer taken van de overheid opgelegd krijgen (patrouilles voor lachgas patronen, komop

)
Laat gewoon op ieder bureau een OvJ aanwezig zijn, die zich al in de eerste fase actief bemoeit met het onderzoek en niet vanaf een papieren werkelijkheid moet interpreteren wat de politie wilt.
Niet het belang van de samenleving staat voorop, maar het belang van de individu.
Ik ben wel benieuwd wel individu? Want volgens mij willen we het elk individu naar de zin maken en is uiteindelijk iedereen niet tevreden. Voorbeelden zijn zaken als het spreekrecht van slachtoffers, er zijn vele procedurele problemen en dat was wel het minst relevant om op te lossen...
De samenleving is gebaad bij een duidelijk proces, een snel proces, een eerlijk proces en, bovenal, een straf met zo min mogelijk recidive.
Het helpt natuurlijk niet mee dat er soms ook grove fouten worden gemaakt vanwege prestatiedruk. Overduidelijk bewijs negeren en tunnelvisie, je hoort het af en toe voorbijkomen bij verschillende programma's.
had dit nog niet gelezen, maar zie boven... wat dat betreft zitten we wel op 1 lijn

Als we daar nou eens iets op vonden, 4 partijen met verschillende invalshoeken die elkaar aanvullen in plaats van bestrijden. Borging voor de individu en resultaat voor de maatschappij. Het kan echt.
Opzich zou een model als de huurcommissie een hele mooie zijn: 1 objectieve rechter/mediator, 1 persoon namens partij x en 1 persoon namens partij y. Die samen tot een uitspraak komen waar ook dissenting opinions mogelijk zijn.
Daarnaast een onafhankelijk onderzoeker "De politie met een vleugje reclassering en wat OM" die een report uitbrengt met hun advies en de bewijsstukken
Ik denk dat een dergelijk rechtssysteem tot veel meer acceptatie van alle partijen lijd.
Meer "de samenleving roept verdachte tot de orde" en minder "OM en politie tegen verdachte".
oplossingsgericht ipv conflict gericht werken, ben ik altijd wel een voorstander van.