Dat ben ik met je eens. Er is een enorm relativisme waarbij de opinie van een leek evenveel waarde wordt toegekend als die van een hoogopgeleide expert onder het mom van een of ander egalitarisme.
Daarom geef ik vaak citaten.
De docu's zijn oppervlakkig en ik heb constant de neiging om relevante vragen te stellen, waar Bas Heijne dat niet doet. Maar een van de problemen wordt wel aangekaart, dat mensen als jij, met hun kop zo diep in de materie, met kennis die voor de gemiddelde burger in de straat zo abstract is en zo ingewikkeld, vervat in wetenschappelijke taal die verdomd lastig te lezen is, de peer-reviewed studies die je al noemde, dat er een fundamentele scheiding plaats vind tussen jou...en mij.
Er is een extreme specialisatie in de samenleving en ik maak me zorgen over hoe jij, in je witte labjas

vast en zeker, geïsoleerd van de het gemiddeld IQ in de samenleving zogezegd, helpt bepalen wat er voor die gemiddelde mens in het verschiet ligt. En gaan we dus naar een Elohim en Morlock situatie, zoals die bestaat in H.G. Wells' boek 'The Timemachine'?
Ik verzet me tegen het idee dat alles in Jip en Janneke taal uitlegbaar moet zijn, want zo zit de wereld niet in elkaar. het werk wat jij doet vereist een boel studie en daarna nog een boel verdieping en een constante bijscholing. Maar het betekent ook dat ik steeds minder inzicht heb in wat mogelijk is en jij komt je lab niet uit om daarover te praten want dat wil je baas niet, gezien het patent en een ethische discussie, of morele, dat is aan een commissie. Toch?
Van de gemiddelde burger kun je niet verwachten dat die precies snapt wat jij doet en hoe, wanneer, waarom je werk zo essentieel is dat je het op alle mogelijke manieren zult rechtvaardigen. En altijd vanuit het idee dat je de wereld helpt verbeteren. En dat het aan de samenleving is om te beslissen. Maar zoals ik al elders uitlegde, de keuze wordt niet de samenleving gelaten.

Valorisatie is belangrijker.
En dus is er een kloof en dat is het gevolg van wetenschap, van scientisme. In zekere zin is wat jij doet op je werk heel moeilijk te vertalen naar wat mensen willen in het dagelijks leven. Dat zijn simpele dingen. Een beetje gerief, 'het goede leven' zoals Aristoteles dat noemde als ik het wel heb... en wat kansen op zelfontplooiing en zingeving.
In je werk voel jij zingeving, neem ik aan, maar hoe geeft jouw werk zin aan het leven van de rest en hoe beslissen zij of wat jij doet hun gaat helpen of nieuwe gevaren brengt? Moet ik jou vertrouwen? Mag ik je ook controleren? En zal je eerlijk zijn over de nadelen? En al die wetenschap en toegepaste techniek, wordt ik daar gelukkiger van of zadelt het me op met keuzes waarvan ik nooit genoeg informatie kan of mag hebben?
Een ding weet ik zeker, dat geluk geen functie is van wat jij doet en waar jij op bent gebaseerd, reductie, isolatie. Jij bent geïsoleerd van de samenleving om dezelfde reden dat jouw kennisniveau zo hoog is en zo diep gaat, specialisatie en het reduceren van DNA tot elementen, tot genen, die stukjes van elkaar isolerend. Hoe meer jij weet, hoe verder je lab van de samenleving staat.
Als jij niet terug keert op Aarde en holistischer denkt, dan komt er een beeldenstorm, niet in kerken, maar in labs. Wat jij in je geloofsgewaad der wetenschap doet, de witte stofjas, moet relevant worden voor het dagelijkse bestaan voor mensen. Zo niet, dan krijg je mensen niet mee, net zoals men nu zegt dat de EU mensen niet mee krijgt. En de politici snapper er weinig van: 'we leggen het niet goed uit'. Maar de vraag of de EU te ver gaat in haar bereik en ambities, daaraan twijfelen ze niet. Immers is het allemaal voor je eigen bestwil...en denk aan de kinderen!
Mensen zijn nog door politiek te veel afgeleid en door de gadgets in de dag en de klok die hen regeert. Maar de trage ogen van de massa beginnen vaker te verschuiven naar jou werkplek en microscoop, waarin ze mee willen kijken. En de massa is onredelijk. Dus kijk uit!