Amazon Prime Video gaat Tomb Raider-serie maken

Grappig dat je Avatar aanhaalt.
Dat vond ik echt helemaal niets. Het verhaal was natuurlijk gewoon Pocahontas in space:

We (Europeanen/mensen) gaan naar de nieuwe wereld (Amerika/Pandora) voor een grondstof (Goud/Unobtanium). We volgen een soldaat met een makkelijk naam (John Smith/Jake Sulley), die verliefd wordt op een oorspronkelijke bewoner (Indiaan/Navi). De oorspronkelijke bewoners leven heel nauw samen met de natuur. De pleuris breekt uit, er komt een oorlog en de liefde van de twee redt de dag.

(( uiteraard lekker kort door de bocht )).

De film zelf was natuurlijk een grafisch orgasme. Ik denk niet dat ik zo erg onder de indruk was van de beelden die ik toentertijd in de bioscoop had gezien. Maar om een één of andere reden kon de film me toch niet heel erg boeien. (Niet vanwege de Pocahontas-vergelijking hoor. Dat is gewoon een observatie die ik naderhand ineens door kreeg ). Maar goed. Heel veel mensen vonden hem we heel goed. Dus dat kan ook aan mij gelegen hebben.

aandoenlijke van de destijds nog jonge kinderen, dus dat die nog niet zo goed acteerden

Ik 'denk' dat er met de casting te veel op uitstraling/uiterlijk gecast was. Er zijn zat kinderen die aanzienlijk beter acteren dan de kinderen die ze hadden geselecteerd voor de eerste Harry Potter film. Maar goed. Het is een duidelijk voorbeeld dat goed acteerwerk van hoofdrolspelers niet het belangrijkste blijkt. En inderdaad. Omdat het om kinderen gaat, slikken we natuurlijk ook meer. Want ze waren natuurlijk wel heel 'cute' en goed gecast.
Wat denk ik wel scheelde was dat de docenten wel gewoon goede acteurs waren en toch ook goed gecast. Veel van de karakters zijn natuurlijk ook 'typetjes' en dat moet je ook maar goed kunnen neerzetten als acteur. Zo had ik echt nooit verwacht dat Alan Rickman, Snape zo perfect had kunnen neerzetten. Zeker as je ziet wat voor soort rollen hij normaal doet.

die op de één of andere manier toch minder of een complete mislukking zijn geworden,

Waterworld!!

beginnen met het steeds hoger leggen van die lat met verwachtingen, die dan gegarandeerd zullen resulteren in een teleurstelling

Die hoge verwachtingen ontstaan echter vanuit de basis dat men om geld te verdienen toch in ieder geval iets degelijks moet maken en in dit specifieke geval mensen er vanuit gingen dat de makers het werk van Tolkien zouden respecteren zoals Peter Jackson dat heeft gedaan.
Het is logisch dat als je verwachtingen te hoog zijn er een grotere kans is dat je teleurgesteld wordt, maar mensen kunnen het niet helpen te hopen dat er iets geweldigs gecreëerd wordt.
Wat tegenwoordig dan een vrij normale instelling is, is dat er wordt gezegd dat men hoopt dat het goed wordt, maar verwacht dat het tegenvalt. Door ervaring is men wijzer geworden. Maar dat wil dan weer niet zeggen dat mensen minder teleurgesteld zijn als een geliefde schrijver of franchise om zeep wordt geholpen.

Je zag hetzelfde toen Disney Star Wars had overgenomen en de eerste berichten naar buiten kwamen wat Kathleen Kennedy met de franchise van plan was. Men wist niet meer wat men kon verwachten, maar toch was er de hoop en verwachting dat er alsnog een episch avontuur zou komen omdat het tenslotte Star Wars is en er 4 miljard moet worden terugverdiend.

Zelfs een goede schrijver is in principe geen garantie, neem het hele Game Of Thrones debakel daarvoor maar als voorbeeld.

Zoals ik al zei; als het geldbedrag hoog genoeg is interesseert het de schrijver nog maar vrij weinig wat er met hun werk gedaan wordt.
En in het specifieke geval van George R.R. Martin heb ik persoonlijk het idee dat hij zelf nooit heeft geweten hoe hij zijn serie moest eindigen en er mede daarom niet veel om geeft wat de serie deed.

of ze dat nog recht kunnen trekken

Mijn interesse voor de Marvel franchise is naar een dieptepunt gedaald met Black Widow.
Er waren al wat films die er qua verhaal en opzet tussenin waren geforceerd, maar die film werd puur en alleen gemaakt om 2 redenen. Om Scarlett Johansson een pay-day te geven en om een nieuw vrouwelijk karakter te introduceren.
En om dan toch 'that guy' te zijn was het ook evident dat de studio qua inclusiviteit en neo-feministische flauwekul alle remmen los had gegooid wat niet bepaald tot goede karakters of goede verhalen heeft geleid.
Ik begrijp de beslissing van de schrijvers/producers wel om een aantal van de bestaande karakters te laten verdwijnen of naar de achtergrond te duwen, maar als je naar de 'vervanging' kijkt hebben ze totaal niet begrepen wat die karakters bijzonder maakte en van Hulk, Thor en Dr. Strange bleef niets over.
Bovendien zijn de verhalen, die eerst in de basis allemaal nog redelijk te relativeren waren en net zo goed draaiden om karakterontwikkeling als om het goed VS kwaad allemaal vreselijk ontspoord en draaien alleen nog maar om magie, tijd- en multiversumflauwekul wat voor veel mensen gewoon een paar stappen te ver is en waar de karakters feitelijk alleen dienen op het juiste moment het juiste te doen voor hetgeen de schrijvers hebben verzonnen.
GotG 3 was de laatste acceptabele uitspatting omdat (de opeens niet meer verstoten) James Gunn nog enigszins zijn ding kon doen maar voor de rest verwacht ik helemaal niets meer van Disney's Marvel.
Zelfs niet van Deadpool 3.
Ook de Marvel films van Sony gaan van kwaad tot erger, dus daar verwacht ik ook niets meer van.

In tegenstelling tot alle content van de laatste jaren waarmee een trend gezet lijkt te worden dat studio's zich niets aan te lijken te trekken van wat de kijkers daadwerkelijk willen zien, zie je dan ook een serie verschijnen als Reacher die wel veel meer de boeken volgt in tegenstelling tot de egotrips van Tom Cruise.
En niet van een boek maar van een game is Fallout een succes omdat het qua setting, karakters en verhaal gewoon een hele hoop goed doet. Net als de animatieseries Netrunners en Arcane op Netflix.
'The War of the Rohirrim' (om dan maar weer even op Tolkien terug te komen) lijkt nog steeds in productie te zijn.
Misschien kan een animatieserie die geproduceerd wordt door Philippa Boyens de Tolkien fans weer wat positiever krijgen.

Het punt is niet zozeer dat er verwachtingen zijn, maar dat schrijvers, producers, makers zo verschillend om gaan met die verwachtingen. Natuurlijk is dat een lastig iets, want die verwachtingen komen uit hoop, nostalgie en een persoonlijke beleving.
Maar een hoop van wat tegenwoordig gemaakt wordt komt van mensen die (laten) maken wat zij willen maken. En Disney heeft overduidelijk een probleem omdat er teveel mensen in de top van de boom zitten die steeds maar blijven bepalen dat er dingen gemaakt moeten worden waar steeds meer mensen geen boodschap aan hebben.
Dat uitmelken de hoogste prioriteit heeft hoeft op zich helemaal geen probleem te zijn. Maar ze zijn daar het meest elementaire principe kwijt geraakt; als je iets wilt verkopen zal je iets moeten maken dat mensen willen hebben.