Ik sluit me bij XFeverr aan. Vroeger veel distro-hopping gedaan maar keerde altijd weer terug naar Ubuntu voor het vaste werk, het is een probleemloos systeem dat prettig werkt. Sinds ze de beter instelbare Unity interface hebben laten vallen, zit ik nu al een jaar of vier op KDE Neon dat op Ubuntu LTS baseert. Wat mij betreft het het beste van twee werelden.
Out of the box is de KDE Plasma interface volledig naar je eigen hand te zetten en toch heel stabiel. Er is geen interface die kan tippen aan de configureerbaarheid van Plasma. Het is erg eenvoudig en je kan werkelijk tot in detail dingen instellen en problemen oplossen. Eigenlijk kan je zo met wat slepen je eigen interface maken zonder programmeren. Zo heb ik heb alles (startmenu, favorieten, app-wisselaar, desktop-wisselaar, activeitenwisselaar, notificaties/extensies, power-knop) in een dunne balk boven zitten. Mininalistischer dan kant en klare distro's en zo als ik het zelf prettig vind.
KDE is ook het rijkst aan features. Zo werkt drag en drop bijna overal, zoals je in Windows gewend bent. Ik werk met 4 activteiten die ik elk opgesplitst heb in 4 desktops. Per activiteit andere wallpapers en widgets. Ik heb zo eindelijk mijn eigen idealen kunnen realiseren.
Zo houdt ik niet van zo vensters die over elkaar heen staan (Leidt de aandacht af). Dus open ik applicaties in apparte desktops. In KDE kun je dat zo instellen dat je met alt+tab toch tussen apps kunt switchen op verschillende desktops, als je wilt alleen binnen de zelfde activiteit. En vergelijkbaar kun je instellen welke open apps op de taakbalk staan. Maar nog mooier, via vensterregels kun je instellen dat bijvoorbeeld je tekstverwerker automatische in desktop 1 opent, je browser in desktop 2, dat je virtuele windows machine opent in desktop 3 waarbij hij meteen gemaximaliseerd wordt en de titelbalk wordt verborgen, enz. en je kan geopende apps slepen naar een andere desktop op de desktop-wisselaar, of zelfs sneltoetsen daarvoor instellen. Tevens kan je appvensters (zelfs deel en dialoogventers) bij openen positioneren en schalen als ze dat zelf niet onthouden.
Ook het startmenu en de balken laten zich eenvoudig coinfigureren. Windowsprogramma's kan je zo naar de taakbalk slepen, icoontje aanpassen en gebruiken. Om een menu in taakbalk te maken sleep je er een map naar toe en plaats daar je documenten of snelkoppelingen, submappen erin. Of sleep een stuk geselecteerde tekst naar het bureaublad en hij maakt er een memo van. Waar je in andere distro's allerlei extensies nodig hebt, gaat het allemaal vlot out of the box. Je kan daarbij een groot aantal door de community gemaakte extensies/elementen toevoegen.
Neem wallpapers. Out of the box kan je een vaste wallpaper, een variabele wallpaper uit een map of diverse externe bronnen als Bing of NatGeo gebruiken. Daarnaast kan je een extensies toevoegen om bijvoorbeeld gifs of video's op het bureaublad af te spelen, waarbij je in kan stellen dat ze pauzeren als er het venster geopend is. Het is zo gaaf wat je met KDE Plasma allemaal kan. En het is retestabiel en alles blijft werken als je upgrade (geen brekende extensies en zo).
KDE Neon is ook onder Manjaro te kiezen of bij de originele ontwikkelaar Suze. Open Suze vond ik een heel prettig systeem. Maar helaas kreeg ik mijn printer niet werkend. En dat is dan weer het voordeel van Kubuntu of KDE neon die baseren op Ubuntu, en daar is dat net wat beter. Nadeel van Kubuntu is dat de tussenversies soms wat instabiel worden, blijf je bij de LTS versies dan mis je de laatste ontwikkelingen in de Plasma interface. KDE Neon baseert steeds op de LTS versies, en blijft zo retestabiel, maar geeft steeds de laatste stabiele KDE Plasma apps. Het beste van twee werelden.
Manjaro is gebaseerd op Arch, dus een "rolling release", waarbij al je apps steeds de laatste releases krijgen (beta's), maar dat is eigenlijk bedoeld voor ontwikkelaars zodat ze steeds feedback krijgen. Ik zit daar niet op te wachten want dat betekent soms ook instabiele apps, terwijl ik er op aan wil kunnen dat alles altijd werkt. Arch heeft een trouwe schare fans die er bij zweren, maar ik blijf liever bij op Ubuntu/debian gebaseerde distro's omdat die onder de motorkap (installatie, beschikbaarheid apps, folder-indeling, terminal commando's, drivers) hetzelfde zijn. Als het onder Ubuntu werkt dan ook op de afgeleiden. En Ubuntu is nu eenmaal in veel dingen een voortrekker.
Ik heb geen behoefte aan een minimale distro want ik kan KDE Plasma zo minimaal maken als ik wil, zonder verlies aan features, en heel efficient met resources. Daarin weten ze nog steeds besparingen te bereiken. Hij start nu op met 650MB geheugengebruik. Daarbij is KDE Plasma juist erg responsief. Op mijn zwakke subnotebook is het de best preserende Linux distritbutie. Heb je hele verouderde hardware met weinig geheugen dan kan je beter hele kale distro's kiezen. Houdt je van een bijzondere of mimimale design out of te box dan zijn er ook vele mogelijkheden, zoals Gnome, Elementary. DeepIn, enz.
Manjaro is een kant en klare Arch distributie. Arch is echt bedoeld voor techies waarbij je het hele systeem laag voor laag vanaf de grond opbouwt met de componenten die jij wil. Dat is een aardige klus die de nodige kennis vereist, maar er is uitstekende documentatie. Het grote voordeel is dat je zo een diepgaande kennis krijgt hoe een Linux systeem in elkaar zit. Je kan zo ook een kiosksysteem bouwen om alleen maar te browsen (Internetcaffé). Omdat er gewone gebruikers zijn die wel een rolling release willen voor de laatste app-updates maar niet aan zelfbouw willen doen, is er Manjora. Die kan je kant en klaar installeren waarbij je uit diverse interfaces, ook KDE Plasma, kan kiezen.
Dat wordt wel steeds minder relevant nu universele installatiesystemen als Snap en Flatpack steeds populairder worden onder developers. Daarmee kunnen ze eenvoudig de laatste versie van apps naar de gebruiker pushen op een veilige manier omdat alles in een sandbox draait. En je kan dat gemakkelijk terugdraaien. Daarmee vervalt het voordeel van rolling releases een beetje of je moet niet van Snap en Flatpack houden (Het start wat trager, initiele packages wat groter, en bestanden buiten de sandbox benaderen is wat lastiger, soms interface afwijkingen). Als je gemakkelijk wil distrohoppen zou ik liever op een Debian/Ubuntu gebaseerd systemen blijven. Je vertrouwde apps en apparatuur blijven dan werken.
Tip: als je de schijf partitioneert in meerdere systeempartities en één datapartitie, kun je verschillende Linux systemen naast er elkaar installeren die gebruik maken van dezelfde data. Als het allemaal op Ubuntu gebaseerde systemen zijn kan je ze dezelfde Home-map/partitie met documenten en instellingen laten delen. Je kan dan zo van de ene naar de andere switchen bij het opstarten en gewoon doorwerken. Op een laptop heb ik zo acht systemen naast elkaar draaien. Best leuk die variatie. Het installeren en backuppen is dan ook eenvoudiger. Voor de Apps heb ik een script gemaakt die er vijftig achter elkaar installeert in 20 minuten tijd. Omdat de systemen dezelfde homefolder, dus app-instellingen delen zijn ze meteen klaar voor gebruik.
[Reactie gewijzigd door Elefant op 24 juli 2024 10:47]