Spiegelreflexcamera's hebben nog steeds een groter marktaandeel dan systeemcamera's, maar 2017 was om twee redenen een keerpunt. Over een aantal jaren gezien dalen de verkopen van dslr's, terwijl die van systeemcamera's zowel absoluut als relatief stijgen; zie de cijfers op de pagina over verkoopcijfers en -trends. Dat is tegen de trend in, want de cameramarkt als geheel heeft nog steeds ernstig te lijden van de smartphone en andere nieuwe concurrenten, zoals actiecamera's, waardoor de markt steeds kleiner wordt. De andere ontwikkeling speelt zich af op technisch vlak. De spiegelreflex loopt tegen zijn fysieke grenzen aan, zowel wat autofocus als wat burstsnelheid betreft. In beide gevallen zit de spiegel, ooit het unique selling point, eigenlijk in de weg. Systeemcamera's kunnen zich daardoor op verschillende vlakken blijven ontwikkelen, terwijl de grens van de spiegelreflex bereikt is. Dat is uiteraard (nog) niet voldoende om nu al definitief afscheid te nemen, want er zijn meer overwegingen om voor een bepaalde camera te kiezen.
Systeemcamera's bestaan al sinds 2008, maar spiegelreflexfabrikanten waren aanvankelijk terughoudend om ze te produceren. Sinds 2012 heeft praktisch ieder merk die stap wel gewaagd, al hebben Nikon en Pentax hun activiteiten momenteel in de pauzestand gezet. Olympus, Panasonic en Fujifilm hebben hun spiegelreflexcamera's overboord gegooid en zetten nu honderd procent in op de systeemcamera. Sony heeft nog zijn A-mount-lijn, maar focust zich in de praktijk vooral op spiegelloze camera's. Canon, Nikon en Pentax zijn de enige fabrikanten die nog volledig inzetten op de spiegelreflex en hebben daar zelf ook valide redenen voor.
Aanvankelijk hadden systeemcamera's een duidelijke achilleshiel; de autofocus was merkbaar trager dan bij een spiegelreflex. Door het ontbreken van een spiegel moest de sensor het focussen 'erbij doen'. Dit nadeel is echter in de afgelopen jaren omgezet in een voordeel, waarbij de sensor nog veel meer handige taken kan verrichten. Denk aan oogautofocus en focuspeaking. Andere voordelen zijn: géén black-out, een volledig stille opname en een burstsnelheid van twintig tot dertig foto's per seconde mét autofocus én in raw. Dat roept de vraag op of de spiegel op termijn nog toekomst heeft.
Autofocus met en zonder spiegel
De spiegel en autofocus
Het belangrijkste verschil tussen een systeemcamera en een spiegelreflex wordt gevormd door de spiegel, waaraan een spiegelreflexcamera zijn naam dankt. De spiegelconstructie zorgt ervoor dat je, door middel van diverse interne spiegels, via de zoeker rechtstreeks door de lens kunt kijken, in tegenstelling tot bijvoorbeeld bij een meetzoekercamera. Aan het eind van de jaren tachtig werd de functionaliteit aangevuld met een tweede innovatie: autofocus. De spiegel werd halfdoorlatend gemaakt en er werd een subspiegel onder geplaatst, waardoor het beeld niet alleen omhoog, naar de zoeker, kon worden gekaatst, maar ook naar beneden. Daar werd een autofocussensor toegevoegd, die de afstand tot het onderwerp kan meten door middel van fasedetectie, waarna de lens elektronisch op het juiste punt kan scherpstellen. Sindsdien zijn er honderden autofocuslenzen uitgebracht voor de verschillende camerasystemen, wat mede verklaart waarom spiegelreflexcamera's zo populair zijn.
Schematische weergave van de spiegelconstructie van een dslr. Het licht dat via de lens binnenkomt, gaat via verschillende spiegels naar zowel de autofocussensor als de zoeker. Bij een systeemcamera is de 'flangeafstand' korter door het ontbreken van een spiegel, waardoor de camera kleiner kan zijn.
Systeemcamera's hebben geen spiegel. Dat is niet meer nodig, aangezien de sensor diens taken heeft overgenomen; de sensor zorgt zowel voor de autofocus als voor de beeldweergave in de elektronische zoeker. Door het weglaten van de spiegel wordt de flange afstand korter, zodat de camera's compacter kunnen worden.
Sinds analoge film vervangen werd door een sensor, werd al snel duidelijk dat dit onderdeel meer kon dan alleen lichte en donkere tinten vastleggen, die via een kleurenfilter in een digitale foto worden omgezet. De lichtgevoelige cellen, fotodiodes genaamd, kunnen namelijk ook gebruikt worden voor autofocus. Door het licht vanaf verschillende posities op de sensor te meten en de metingen op elkaar af te stemmen, kan de camera de afstand tot het onderwerp en dus het juiste scherpstelpunt bepalen: fasedetectie-autofocus, net als met een spiegel. Vaak wordt gebruikgemaakt van dedicateddiodes voor de autofocus, wat betekent dat deze dus niet voor de registratie van beeld gebruikt worden. Al deze verschillende punten worden dan autofocuspunten genoemd. In aantal zijn het er vaak veel meer dan bij een spiegelreflex, bijvoorbeeld bijna zevenhonderd bij de onlangs aangekondigde Sony A9. Het aantal is echter niet een op een vergelijkbaar; de af-punten op een autofocussensor van een dslr zijn een stuk groter.
Tegelijk is er ook contrastdetectie, dat eveneens via de sensor werkt en al sinds jaar en dag in (compact)camera's wordt gebruikt. Voor deze methode worden contrastverschillen via de sensor gemeten. Op basis van het binnenkomende beeld dat door de sensor wordt geregistreerd, wordt scherpgesteld van het begin tot het eind, totdat het grootste contrast wordt bereikt; dan is de opname scherp. Doordat stapsgewijs van dichtbij tot veraf wordt scherpgesteld, kost deze methode meer tijd dan fasedetectie-autofocus. Fabrikanten als Panasonic en Olympus zijn er echter in geslaagd om dit steeds sneller en accurater te doen, mede door slimme trucs als depth-by-defocus. Contrastdetectie is echter over het algemeen wat trager bij tracking, oftewel het volgen van een snel bewegend onderwerp. Uiteraard kan een systeemcamera ook van beide scherpsteltechnieken gebruikmaken.
Spiegelreflexcamera's kunnen dezelfde techniek toepassen als de spiegel is opgeklapt - de zoeker is dan dus niet meer bruikbaar. Bij Nikon en Pentax is de scherpstelling dan echter vrij traag. Bij Canon werkt het vlot dankzij het gebruik van dualpixel-autofocus, waarbij iedere pixel ook ingezet kan worden voor de autofocus.
Een autofocussensor van een dslr bevat grotere af-punten, in dit geval 61, dan een beeldsensor
Verdeling van de scherpstelpunten
Wat de autofocus betreft is er nog een belangrijk verschil, waarbij een systeemcamera een streepje voor heeft. Een dslr gebruikt een aparte sensor voor de autofocus. Deze zit onder de spiegel en is kleiner dan de beeldsensor zelf. Daardoor zijn de af-punten vooral in het midden te vinden en niet in de uiterste hoeken. Bij aps-c-camera's is de verhouding redelijk goed, maar bij fullframemodellen is dat minder, zie bijvoorbeeld de afbeelding hieronder van de Canon 80D en de 6D Mark II, die dezelfde autofocussensor gebruiken.
De verdeling van de af-punten oogt bij de 80D logisch, maar dezelfde sensor laat bij de 6D Mark II nogal wat ruimte over
Als een onderwerp buiten het beeld van de af-punten valt, worden andere methoden gebruikt, met onder andere een rgb-lichtmeetsensor die vormen en kleuren kan herkennen, maar dat is minder effectief en vooralsnog alleen beschikbaar op high-end modellen. Dat de af-sensor niet in een een-op-eenverhouding staat met de beeldsensor, is in feite een beperking, waardoor systeemcamera's ook op dit vlak een voordeel hebben. Terwijl het een spiegelrelfex lastig is om met de af-punten het hele beeld af te dekken, is dat op een beeldsensor veel makkelijker te realiseren. Nikon heeft met de af-sensor van de D500 een stap in de goede richting gedaan, maar dit is voor fullframe dslr's tot nu toe niet gelukt.
Een voorbeeld waarbij de af-punten van een systeemcamera het hele beeld bestrijken, in vergelijking met die van een professionele dslr
Unieke mogelijkheden
Een systeemcamera heeft dus een aantal technische voordelen ten opzichte van een spiegelreflex. Die voordelen zijn vooral te danken aan het vernuftige autofocussysteem, dat geïntegreerd is in de sensor, maar ook de elektronische zoeker speelt een rol.
Een sensor kan tegenwoordig veel meer dan beeld vastleggen
Video
Een belangrijk voordeel van de systeemcamera bij video is dat je tijdens het filmen gewoon de zoeker kunt blijven gebruiken. Bij een spiegelreflex kan dat niet, doordat de spiegel is opgeklapt. Je bent dan verplicht om de lcd te gebruiken en dat is in veel gevallen niet ideaal. Dat geldt bijvoorbeeld bij fel zonlicht, maar ook omdat je via de zoeker gewoon beter zicht hebt en niet wordt afgeleid door de buitenwereld. Bovendien is filmen via de zoeker stabieler. Een spiegelreflex gebruikt een andere autofocustechniek tijdens het filmen. De autofocussensor is door de opgeklapte spiegel niet beschikbaar, dus gebruikt de camera contrastdetectie of een vergelijkbare methode met fasedetectiediodes op de sensor. Omdat dit niet het primaire autofocussysteem is, werkt het vaak trager, vooral bij snel bewegende onderwerpen. Canon's dualpixel-autofocus werkt overigens wel vloeiend, wat mooi is wanneer er gewisseld wordt van de achter- naar voorgrond - of andersom.
Burst
Het weglaten van de spiegel levert systeemcamera's nóg een voordeel op. Tijdens een burst, zoals bij actiefotografie, hoeft de spiegel niet telkens op en neer te klappen. Dat kost immers tijd en hoe sneller dit moet, des te duurder en complexer de constructie wordt. Dat betekent dat een systeemcamera meer foto's per seconde kan halen dan een dslr. Dat zien we al bij consumentencamera's, maar in het hogere segment zijn de verschillen nog groter. Waar professionele dslr's blijven steken op 12 tot 14fps, soms met eenmalige autofocus op de maximale stand, halen systeemcamera's 20 tot 60fps. Dat is mét autofocus en het werkt ook met raw. Een dslr kan dergelijke hoge aantallen alleen bereiken als de spiegel opgeklapt blijft, dus in de live-viewmodus. In die zin is de spiegel dus een duidelijke fysieke beperking.
Nu kun je je afvragen of dergelijke snelheden nodig zijn, maar exact datzelfde argument werd ooit geroepen toen de maximale burst van dslr's nog op 8fps zat. Iedere actiefotograaf weet dat meer beelden per seconde de kans op het vastleggen van het perfecte moment vergroot. Iemand die een actiemoment met twintig tot dertig foto's per seconde kan vastleggen, heeft gewoon een strategisch voordeel.
Black-out
Bij een spiegelreflex klapt de spiegel op en neer op het moment dat je een foto maakt. Er is daardoor sprake van een black-out, waarbij de zoeker even zwart wordt. Veel systeemcamera's hebben daar overigens ook last van, maar dan door de sluiter. Als een elektronische sluiter gebruikt wordt in combinatie met een razendsnelle uitleestijd van de sensor, is er geen sprake meer van een black-out. Dat heeft als voordeel dat je tijdens het fotograferen je onderwerp goed in beeld kunt houden, ook als dit beweegt. Op dit moment is er een beperkt aantal systeemcamera's die dit kunnen, waaronder de Sony A9, A7R III en de Panasonic G9, maar dat zal ongetwijfeld snel toenemen. Door het wegvallen van de black-out lijkt het alsof er niets gebeurt; je hoort niets en je ziet geen verschil. Dat is misschien even wennen, maar het komt het fotograferen wel ten goede.
Gezichtsherkenning en oogautofocus
Doordat de sensor gebruikt wordt voor autofocus, kun je er meer mee doen. Gezichtsherkenning is een functie die we al enkele jaren kennen en dat komt de scherpstelling ten goede doordat de camera gezichten prioriteit geeft. Het is zelfs te koppelen aan een bepaald persoon, door diens unieke kenmerken op te slaan. Deze functie is overigens ook beschikbaar op spiegelreflexcamera's, maar werkt alleen als de spiegel opgeklapt is.
Nog handiger is oogautofocus. Bij portretten is het een ongeschreven regel dat de ogen altijd scherp moeten zijn. Een camera weet dat niet en gaat vaak uit van het dichtstbijzijnde punt, zoals de neus. Als je met een grote lensopening werkt, heeft dat een ongewenst effect: een scherpe neus en onscherpe ogen. Je kunt natuurlijk een vast focuspunt kiezen en daarmee op het oog scherpstellen, maar lang niet iedereen doet dat en met een bewegend onderwerp werkt het niet.
Met oogautofocus is dit een koud kunstje. Er wordt altijd prioriteit gegeven aan de ogen en dat werkt ook in combinatie met tracking en snelbewegende onderwerpen. Vooral bij lichtsterke lenzen is dit van grote waarde.
Front- en backfocus
Een spiegelreflex heeft soms last van front- en backfocus. Er wordt dan net voor of achter het scherpstelpunt scherpgesteld. Dit is vooral frustrerend als op volle lensopening wordt geschoten. De mate waarin de focus afwijkt, verschilt per lens. Bij de ene lens heb je er dus misschien geen last van en bij een andere wel. Gelukkig is dit in de camera te corrigeren via micro-adjustment, maar dit moet dus wel voor iedere lens afzonderlijk. Ook dit wordt veroorzaakt door de spiegelconstructie; systeemcamera's hebben er vrijwel geen last van en kunnen de focus bovendien simpelweg dubbelchecken via contrast-af.
Handmatig scherpstellen
Autofocuslenzen zijn het meest gangbaar, maar toch worden er nog steeds interessante handmatige lenzen aangekondigd. Denk aan Zeiss-lenzen, maar ook aan die van Samyang, SLR Magic, Leica en natuurlijk oude vintage-lenzen uit de jaren zeventig en tachtig. Handmatig scherpstellen met een spiegelreflex is mogelijk, maar zonder speciaal matglas niet eenvoudig. Een systeemcamera heeft een speciaal hulpmiddel, dat opnieuw mogelijk is dankzij autofocus via de sensor: focuspeaking. Daarbij worden contrastverschillen in de elektronische zoeker getoond in een vooraf ingestelde kleur. Nog makkelijker is een vergroting in de zoeker. De meeste camera's tonen dit automatisch op het moment dat er handmatig wordt scherpgesteld. Scherpstellen is met een systeemcamera dus kinderlijk eenvoudig.
Compatibel met vrijwel alle lenzen
Doordat de flange back door het ontbreken van de spiegel veel korter is, kunnen lenzen van praktisch alle camerasystemen via een adapter op een systeemcamera gemonteerd worden. Andersom kan dat niet. In theorie kun je daardoor zelfs je oude lenzen blijven gebruiken, hoewel je in de meeste gevallen dan wel de autofocus kwijtraakt. Bij sommige camera's, zoals recente Sony's, kun je met een Metabones of vergelijkbare adapter zelfs de autofocus blijven gebruiken.
Wysiwyg
Een voordeel van een evf is dat je van te voren exact ziet hoe je foto eruit komt te zien: what you see is what you get, oftewel wysiwyg. Dat betekent dat je een concrete indruk krijgt van de belichting, witbalans en scherptediepte, nog voordat je de foto gemaakt hebt. In de studio is dit overigens ook uit te schakelen. Bij een dslr zie je dit pas achteraf, hoewel de scherptediepte wel te controleren is via een knop op de body.
Zoeker en accu
Bij afwezigheid van een spiegel is een optische zoeker niet mogelijk. Systeemcamera's gebruiken daarom een elektronische zoeker, ofwel evf. Omdat deze in tegenstelling tot een optische zoeker niet aan een bepaalde locatie gebonden is, zit hij soms aan de linkerkant van de body, wat als voordeel heeft dat je neus niet tegen het scherm aangedrukt zit. In tegenstelling tot een optische zoeker, is de omvang van de zoeker niet gekoppeld aan het formaat van de sensor (lees: de spiegel), waardoor hij veel groter kan zijn dan normaal - veel high-end systeemcamera's hebben een zoeker die gelijk of groter is dan die van een professionele spiegelreflex.
Een ander voordeel van een evf is dat je van te voren exact ziet hoe je foto eruit komt te zien: what you see is what you get, oftewel wysiwyg. Dat betekent dat je een concrete indruk krijgt van de belichting, witbalans en scherptediepte. Bovendien kun je in de zoeker gebruikmaken van hulpmiddelen zoals focuspeaking voor handmatige scherpstelling of een live histogram. Ook kun je tijdens het filmen door de zoeker blijven kijken, terwijl je bij een dslr per se de lcd moet gebruiken.
Een elektronische zoeker hoeft niet per se in het midden van de camera te zitten
Nadelen
Nadelen zijn er ook. Hoewel de resolutie van elektronische zoekers is toegenomen, is het detail nog altijd lager dan bij een optische zoeker. In veel gevallen zul je daar niets van merken, maar het kan leiden tot moiré en een zichtbaar lager dynamisch bereik. Ook is er soms sprake van lichte vertraging, of lag, doordat het beeld moet worden opgebouwd. Dit probleem is in recente camera's geminimaliseerd dankzij een snellere uitleestijd en weergave met 120fps, maar het blijft een fysieke beperking. Vooral bij goedkope modellen kan de vertraging hinderlijk zijn. Tot slot kost het gebruik van een evf stroom en zie je dus niets als de camera uitstaat. Het gebruik van een optische zoeker kost geen energie en dat is voor bijvoorbeeld wildlifefotografie erg prettig.
Accu
Voor natuurfotografen zijn systeemcamera's momenteel nog iets minder geschikt, tenminste, als je graag continu door de zoeker kijkt in afwachting van het juiste moment. Met een systeemcamera kost dat energie en zal het ertoe leiden dat je eerder accu's moet verwisselen dan met een optische zoeker. Hetzelfde geldt uiteraard voor het gebruik van de lcd. Er zijn overigens wel work-arounds. De meeste camera's hebben een oogsensor en die kun je zo instellen dat de zoeker alleen aangaat als je je oog erbij houdt. De grootste energiesluiper blijft overigens de sensor die continu aanstaat.
De accuduur blijft een algemeen nadeel van systeemcamera's. Doordat de camerabodies kleiner zijn dan een spiegelreflex, is er ook minder ruimte voor een grote accu. Fabrikanten ontwikkelden daarom kleine accu's of gebruiken simpelweg bestaande exemplaren uit compactcamera's. Niet alleen is daardoor minder energie beschikbaar, het gebruik van de lcd of zoeker kost ook nog eens meer stroom. Waar een spiegelreflex doorgaans probleemloos zeshonderd tot achthonderd foto's op één lading haalt, ligt het gemiddelde bij een systeemcamera rond de driehonderd. Toch begint ook dat te veranderen. De Sony A9 en A7R III hebben een nieuwe accu gekregen die meer in lijn ligt met die van spiegelreflexcamera's.
Recente systeemcamera's hebben een grotere accu gekregen, maar voor veel modellen blijft de accuduur een probleem
Lensaanbod en professionele ondersteuning
Het lensaanbod van systeemcamera's is nog niet op het niveau van dat van spiegelreflexcamera's
Het lensaanbod van systeemcamera's is nog niet zo uitgebreid als dat van spiegelreflexcamera's. Dat is niet zo gek, want zowel Canon als Nikon gebruikt al sinds de jaren tachtig dezelfde elektronische lensvatting, waardoor het aanbod erg groot is, zowel nieuw als tweedehands, en van derde partijen als Tamron, Tokina en Sigma. Niet alleen zijn de lenzen daardoor goedkoper, het aanbod van nieuwe lenzen is vele malen groter. Dat geldt ook voor de tweedehandsmarkt; er is meer vraag én meer aanbod. Systeemcamera's zijn allemaal nog betrekkelijk nieuw en aangezien fabrikanten vanwege de nieuwe lensmount en afwijkende lensflange nieuwe objectieven moesten ontwikkelen, is het aanbod beperkt, zeker in vergelijking met dslr's. Het opnieuw moeten ontwikkelen van lenzen heeft overigens wel geleid tot interessante innovaties, zoals inschuifbare lenselementen, elektronische zoom, en de combinatie van lens- en bodystabilisatie.
Panasonic en Olympus hebben een streepje voor. Niet alleen waren zij de eerste fabrikanten die met systeemcamera's kwamen, ook hebben ze flink werk gemaakt van hun lenzenportfolio in verschillende vormen en prijsklassen. Bovendien zijn beide systemen onderling compatibel. Een Panasonic-lens past dus op een Olympus-camera en andersom.
Merk en productserie
Canon
Fujifilm
Nikon
Olympus / Panasonic
Sony
Mount
EF en EF-S
X
F
MFT
E
Totaal aantal lenzen in de Pricewatch
282
87
284
168
148
Lenzen met autofocus
171
24
170
69
55
Lenzen onder de 500 euro (met af)
65
6
61
43
21
Aantal zoomlenzen (met af)
100
9
98
33
25
Zoomlenzen onder de 500 euro (met af)
39
0
37
18
4
Professionals
Een uitgebreid lensaanbod is helemaal van belang om professionals, die fulltime hun brood verdienen met fotografie, over de streep te trekken. Een overstap is niet makkelijk, want dat komt vaak neer op kapitaalvernietiging. Voor een consument met duizenden euro's aan apparatuur is dat al een drempel, maar voor een professional ligt de waarde vaak nog aanmerkelijk hoger. Bovendien kennen professionals hun apparatuur door en door, en weten ze in alle relevante omstandigheden blind welke knoppen en instellingen ze moeten gebruiken. Bij een ander type camera is dat toch wennen. Vaak zijn er ook minder knoppen, omdat systeemcamera's doorgaans kleiner zijn en dus minder ruimte hebben, hoewel moderne modellen zoals de Panasonic G80, G9 en GH5, de Olympus E-M1 II, de Fujifilm X-T2 en de Sony A7R III en A9 laten zien dat ook systeemcamera's veel knoppen kunnen hebben en blindelings bediend kunnen worden. Toch zal een compleet ander menu en afwijkende knoppenindeling voor bepaalde professionals een drempel blijven, vooral voor bijvoorbeeld sportfotografen die snel moeten schakelen. Voor bijvoorbeeld landschappen en architectuur heb je doorgaans meer tijd en is er dus ook meer speelruimte.
Wie met een Canon 1D X (II), Nikon D5 of vergelijkbaar model fotografeert, is ook gewend aan de robuuste bouw van deze camera's. Een professional gaat doorgaans wat minder zuinig met zijn of haar apparatuur om dan een consument: het is gereedschap. Soms moet je snel handelen en de primaire camera snel op de grond leggen om over te schakelen naar de tweede met een andere lens. High-end systeemcamera's zijn ook weather sealed en stevig, maar zitten nog niet op dit niveau. Tot slot is het lensaanbod van de systeemcamera's, zoals eerder genoemd, nog lang niet op het niveau van Canon of Nikon. In standaardlenzen is wel voorzien, maar voor specialistische lenzen zijn vaak geen alternatieven. Voor een professional weegt dat nog veel zwaarder dan voor een consument, want het is onmisbaar gereedschap.
Het belangrijkste argument waarom professionals huiverig zijn, is de professionele ondersteuning. Canon en Nikon hebben daarvoor goed geoliede afdelingen, CPS en NPS, die professionals bijstaan. Camera of lens defect? Stuur hem op of breng hem langs en je krijgt direct een vervangend exemplaar. Ook bij grote evenementen, van voetbalwedstrijden tot de Olympische Spelen, zijn Canon en Nikon aanwezig, en kun je er direct terecht als je problemen hebt. Leenapparatuur is altijd beschikbaar, ook om te proberen. Het zal je daardoor niet snel overkomen dat je niet kunt doorwerken. Andere fabrikanten, zoals Sony en Olympus, zijn ook bezig Pro-supportafdelingen op te richten, maar deze zijn nog niet in alle landen actief en het zal nog enige tijd duren voordat ze op hetzelfde niveau zitten als die van Canon en Nikon.
Verkoopcijfers en -trends
Het recente verleden heeft uitgewezen dat alleen een technisch goede of innovatieve camera niet voldoende is voor een revolutie. De overstap van analoog naar digitaal duurde ook vele jaren, waarbij de conservatievere fotografen lange tijd stelden dat de digitale resultaten niet konden tippen aan de analoge, ondanks overtuigende technische voordelen: direct klaar, minder ruis, goedkoper. Ook vandaag de dag heeft een spiegelreflex nog een historisch voordeel. Vaak wordt gedacht, vooral door consumenten met minder kennis, dat de beeldkwaliteit van een spiegelreflex beter is; iets groters lijkt vaak beter dan iets kleiners. Tegelijkertijd is er een kentering gaande, die bijvoorbeeld ook in het Foto&Video-forum merkbaar is. Steeds vaker zijn mensen op zoek naar een kleinere en lichtere camera, bijvoorbeeld voor met vakantie, maar zien we dat terug in de cijfers?
Als we kijken naar de afgelopen vier jaar, dan is het niet zo dat de hele markt op z'n kop is gezet, maar er is wel een duidelijke trend zichtbaar. De cameramarkt als geheel wordt kleiner, maar toch was er in 2017 een lichte stijging merkbaar en dat is dan nog op basis van cijfers tot en met november. Waarschijnlijk is de stijging mede te danken aan de gunstige economische omstandigheden, waardoor mensen meer uitgeven, ook aan duurdere producten. Desondanks blijven compactcamera's nog steeds sterk dalen en we denken dat die trend niet meer te stoppen is. De groei zit daar alleen nog in specialistische compacts, bijvoorbeeld met grote sensor of zeer veel zoom. Op overige vlakken blijkt de concurrentie van de smartphone te groot.
De verkoop van spiegelreflexcamera's blijft licht dalen, met uitzondering van een kleine stijging in 2017. De cijfers tonen vooral duidelijk aan dat de omzet van systeemcamera's ieder jaar stijgt, geheel tegen de trend van de dalende cameramarkt in. Het verschil wordt nog groter als we 2017 een op een met 2016 vergelijken, in beide gevallen januari tot en met november. De omzetgroei van systeemcamera's is dan zelfs 41 procent.
In de laatste jaren lijkt het marktaandeel sneller te stijgen dan in voorgaande jaren. Als de trend van 2014 tot en met 2017 zich lineair doorzet, zal het marktaandeel van spiegelreflex- en systeemcamera's rond 2021 gelijk liggen. Als we het afgelopen jaar echter als uitgangspunt nemen, zal dat al ergens tussen 2018 en 2020 het geval zijn. Wereldwijd is het in sommige landen al zo; vooral in Azië zijn spiegelloze camera's zeer populair. In Europa en de VS blijft de spiegelreflex vooralsnog dominant.
Blik op de toekomst
Hoe de toekomst er concreet uit gaan zien, is gissen, maar de opmars van de systeemcamera lijkt een onomkeerbare trend. Het aantal camerafabrikanten dat de spiegelreflex als speerpunt heeft, wordt steeds kleiner; feitelijk gaat het alleen nog om Canon en Nikon, van oudsher de twee partijen met het grootste marktaandeel. Pentax is de derde partij, maar heeft een enorme achterstand wat verkopen betreft. Bij Sony staan de activiteiten voor de A-mount-dslr's al jaren op een laag pitje en lijkt alle aandacht uit te gaan naar de A6xx- en A7-serie.
In tegenstelling tot Nikon en Pentax is Canon nog actief bezig met systeemcamera's, zij het dat deze duidelijk gericht zijn op de onderkant van de markt, door een beperkt lensaanbod met vrijwel geen primes en ontbrekende features, zoals 4k-video. Nikon had een vergelijkbare strategie door met een 1"-sensor zijn systeemcamera's duidelijk te onderscheiden van de rest. Weliswaar speelde het daardoor goed in op de trend van kleinere en lichtere camera's met verwisselbare lenzen, maar de beeldkwaliteit en scherptediepte zaten op een totaal ander niveau. Pentax pakte het in 2012 compleet anders aan met de K-01, een systeemcamera die compatibel was met alle K-mountlenzen, maar daardoor ook erg bulky. Deze flopte.
Hybride
Aan de martkcijfers is te zien dat de verkopen van systeemcamera's toenemen, ook in het high-end segment. Daar hebben Canon en Nikon momenteel geen antwoord op en dus is het interessant om te zien wat ze gaan doen. Er zijn diverse geruchten over spiegelloze systeemcamera's van beide fabrikanten, maar tot nu toe zijn er geen concrete aanwijzingen.
De interessantste vraag is of ze een compleet nieuw systeem zullen introduceren, dus met een nieuwe lensmount en geoptimaliseerde, compacte lenzen, of dat ze de bestaande EF- en F-mount zullen gebruiken. Dat laatste ligt voor de hand, want dat is juist de reden waarom beide fabrikanten zo terughoudend zijn: de angst voor kannibalisatie van hun uitgebreide lenzenportfolio. Met een systeemcamera met bestaande mount zouden ze de technische voordelen kunnen benutten, maar de flangeafstand, bedoeld voor de spiegel, zou intact blijven, waardoor de camera's relatief groot zouden blijven.
Een andere variatie ligt misschien nog meer voor de hand: een hybride camera. In feite is dat gewoon een spiegelreflex waarin de spiegel af en toe op een zijspoor wordt gezet. Je kunt dan als gebruiker kiezen of je de spiegel wilt gebruiken of wilt overschakelen naar de sensor voor bijvoorbeeld video, focus peaking of oogautofocus. Of natuurlijk een 20fps- tot 60fps-burststand, waarbij de spiegel niet opklapt.
Drie professionele fullframe-camera's, waarvan de eerste een systeemcamera is
Tot slot
Het is nog te vroeg om de spiegelreflex af te schrijven, maar de de voortekenen voor de lange termijn zien er niet gunstig uit. Oude techniek - lees: de spiegel - zit vooruitgang vaak in de weg. Dezelfde redenatie gaat op voor de elektrische auto versus fossiele brandstof, zonnepanelen versus kolen en digitale camera's versus analoge. Dat wil overigens niet zeggen dat systeemcamera's op dit moment perfect zijn, zoals meermaals uitgelegd. De accuduur, het lensaanbod en het gebrek aan concurrerende fullframemodellen tonen aan dat de markt nog niet volwassen is, maar de veranderingen gaan steeds sneller. Het is koffiedik kijken, maar het zou ons niet verbazen als de spiegelreflex over enkele jaren tot een minderheid behoort, zoals ook de verkoopcijfers lijken te impliceren.
Laat ik allereerst zeggen dat ik het er volledig mee eens ben dat mirrorless de toekomst is. Het was jaren geleden al duidelijk dat het simpelere mechanisme zonder spiegel, apparte AF-sensor en prisma in de toekomst meer potentie zou hebben en dit jaar kwam dat meer dan ooit naar voren.
In de hele praktische wereld is lensaanbod echter een serieus probleem. Canon en Nikon hebben een gigantisch aanbod lenzen om hun systemen verzameld, waaronder ook uitstekende third-party lenzen van onder andere Sigma en Tamron.
Als je een mooie camera koopt (Canon 80D, Nikon D7200, Sony A6300, Fujifilm X-T20, Panasonic GX8 bijvoorbeeld) en je wilt daar een eerste set lenzen voor, laten we zeggen een wide-angle zoom, een f/2.8 standaardzoom en een standaardprime, dan kom je ongeveer op het volgende uit:
Bij Canon en Nikon ben je voor ongeveer €1000 klaar, terwijl bij de systeemcamera's je ruim over de €1500 heen gaat. Ook zijn sommige lenzen gewoon niet aanwezig: Sony heeft geen enkele f/2.8 zoomlens voor APS-C en Fujifilm heeft geen wide-angle zoom. Bij Nikon en Canon is de keus simpelweg veel groter, je kan vaak kiezen uit een first-party variant (Canon/Nikon) of een third-party lens (Sigma/Tamron) en soms daar zelfs weer meerdere varianten van. Bovendien zijn dit nu nog de meest gebruikte lenzen, als we het gaan hebben over telelenzen of tilt-shift-lenzen wordt contrast nog groter.
Ik had al lang een X-T20 of A6300 met een aantal mooie lenzen gehad als voor deze systemen meer degelijke lenzen beschikbaar waren zonder de bank te breken.
De vraag is moet je nieuwe lenzen gaan kopen als er overgestapt gaat worden in de toekomst.
Misschien is nikon of canon wel zo slim om een camera te ontwerpen waar gewoon
de oude lenzen nog op werken en verander er alleen in de body wat dingen.
het objectief en de daarin verwerkte lens-elementen zijn ingesteld op een bepaalde afstand tot je filmvlak. Bij hetzelfde oppervlak voor je film/chip in je spiegelloze camera, moet je dezelfde afstand aanhouden (de afstand van de ruimte die de spiegel nodig had om te kunnen draien in het camerahuis tussen filmvlak en objectief)
dus moet je loze ruimte op je spiegelloze camera gaa introduceren, en een van de voordelen was nou eenmaal get kleinere formaat
[Reactie gewijzigd door MASiR op 23 juli 2024 05:10]
Nee hoor niet iedereen wil een kleinere, Soms is groot ook wel fijn
zeker om ook nog iets in de hand te houden, Hmm heb ik het nu over een camera...,
maar goed,ik wil zelf geen kleinere camera dan mijn d90 het is gewoon niet fijn meer
om in de hand te houden, probeer maar eens een d40 te gebruiken het is gewoon niet fijn
en te klein voor het soort camera.
Die keuzes heb je ook bij Canon/Nikon. Maar daarnaast heb je ook de keuze om voor 50% van de prijs lenzen te kopen die 90% van de features/kwaliteit bieden
je kunt idd goedkoper maar het is wel zo eerlijk dezelfde kwaliteit te vergelijken. Die smi budget lijn van canon kan je echt niet vergelijken met de L lijn
Verder hebben DSLR camera's het voordeel dat ze al langer te koop zijn en het lenzenaanbod zodoende groter is. Zowel nieuw als tweedehands. Dat naast de uitstekende accuduur zijn voor mij de twee nadelen aan systeemcamera systemen. Tegelijkertijd heb je bij meerdere fabrikanten gedurende het jaar cashback acties zodat de aankoop niet duur hoeft uit te pakken.
Inderdaad ja, en daar komt volgens de roadmap nog een 8-16 F/2.8 bij, maar dat zal er een in het duurste segment zijn (>€1400?). Overigens omvat die roadmap alle eigen lenzen en dan zie je dat het er maar 23 zijn, wat wel karig is.
Er zijn wel nog wat third party lenzen (samyang en zeiss), maar van die eerste zijn volgens mij enkel de 12mm en 300mm interessant en die laatste heeft lenzen in dezelfde prijsklasse als Fuji.
[Reactie gewijzigd door LA-384 op 23 juli 2024 05:10]
Lenzen kun je makkelijk met een adapter laten werken op een systeemcamera. Ik zou dus juist zeggen dat het lenzenaanbod daardoor groter is. Hoewel je natuurlijk niet met 3 adapters rond gaat lopen...
En die accu's...tsjaa...die dingen wegen niets, en ik heb toch altijd de gewoonte om minimaal één reserveaccu bij me te hebben. Dus op zich is dat argument niet echt heel zwaarwegend, letterlijk en figuurlijk. Je komt met één accu normaal gesproken altijd wel de dag door, tenzij je natuurlijk iets bijzonders aan het doen bent.
Het grootste bezwaar vind ik zelf de prijs. Ik heb momenteel nog een oer-5D van Canon en wil die eigenlijk wel graag inruilen voor een Sony A7III. Al vanaf versie 1 van die camera zit ik te azen op dat ding, hoewel ie in het begin nog wat af problemen had. Maar de laatste incarnatie is wat mij betreft een superding. En ik heb een stel hele fijne Canon lenzen waar ik dan geen afstand van hoeft te doen. Alleen die prijs...gewoon meer dan ik indertijd voor mijn 5D heb betaald...erg jammer.
Alleen hoe zit dat met garantie vraag ik me af. Krijg je het 100% binnen die periode vergoed en heb je snel je spullen terug? Wanneer nee, is dat dan niet 150 euro extra waard? Ik bedoel 650 euro zonder goede garantie vind ik nog veel geld en eigenlijk een risico dat je neemt, dan betaal ik persoonlijk liever wat meer en slaap ik rustig.
Dat is de gok die je moet wagen, gaat t wel of niet kapot en/of je dan goedkoper uit bent. Als je garantie wil claimen ver weg dat is altijd lastig ( garantie krijg je wel duurt alleen lang, opsturen etc).
Bij 150 euro korting bij een aankoop 800 euro zou voor mij ook een twijfelgeval zijn maar soms is het verschil groter.
Canon EF-M 55-200mm is 270 in Nederland en 150 op eglobalcentral.
Als deze stuk gaat koop je een nieuwe en verkoop je de defecte op MP voor 20 euro.
Dan ben je ongeveer even veel geld kwijt (onder garantie opsturen kost ook wat) maar heb je wel weer een nieuwe lens in 6 tot 8 dagen in plaats van de ouden met krassen terug na vele weken wachten. En geen gezeur of het wel of niet garantie is en of de reparatie wel goed gedaan is..
eglobal is gewoon een aliexpress-achtige, dus daar vertrouw ik qua garantie persoonlijk ook niet op. Stuur es een lens op, op je eigen kosten naar het buitenland...
Dat niet alleen er worden geen harde garanties gegeven dat je import hevingen en btw niet hoeft te betalen. Als je deze als nog er overheen krijgt ben je fors duurder uit. Ik heb er ook wel eens naar gekeken maar durf de gok niet aan. Komt er voor mij bij dat ik btw kan verrekenen dus is het al helemaal niet intressant meer. Geen support en garantie word een duur en lang slepend verhaal vooral voor camera's lenzen zijn over het algemeen minder storings gevoelig en kunnnen na 20jaar nog prima functioneren. En die garanties zijn tot de deur heb led spots gekocht via lichtinthebox met verzekering voor import hefing retour alles door gestuurd nooit meer wat van gehoord. Je hebt geen poot om op te staan. 1 van de lampen liet mijn 100 euro kostende dimmer ploffen weg inkoop voordeel🙁 En de lamp is niet te gebruiken 100 + 20 euro weg want het waren geen goedkope spots maar kon in nl niet vinden wat ik zocht daar wel. Nu had er meer besteld dan nodig. Daarnaast gaven ze meer licht opbrengst en had ik er ipv 16 er nu maar 9 gebruikt 😀
[Reactie gewijzigd door vavoem op 23 juli 2024 05:10]
Zij dus wel maar er zijn er ook waarbij dat wel een punt is. Bij rhinocamera was dit tot een ruim half jaar terug niet echt duidelijk misschien nu wel.
Ik heb zelf geen ervaring met rhinocamera.
Uit hun voorwaarde kan ik inderdaad niets vinden over extra kosten voor inklaring of BTW.
Blijft iets wat natuurlijk niet geheel zonder risico is.
Maar het zal denk ik niet lang meer duren voor het hier heel normaal gaat worden dat Chinese bedrijven hier direct foto apparatuur aan de consument gaan leveren.
Vooral op het gebied van systeem cameras is het prijsverschil tussen Nederland en daar gewoon erg groot.
Ik heb bij Eglobal tot nu toe 3 bestellingen gedaan: een Nikon D7500, en daarna 2 keer een Nikon lens. 3 keer ontving ik het pakket na 8 dagen. Wat mij betreft prima, maar voor de veiligheid wel met Paypal betalen. Over de garantieregeling kan ik gelukkig niet meepraten.
Ik vroeg mij ook al af waarom systeem camera's duurder zijn terwijl ze mechanisch veel minder complex zijn. Stoppen ze er meer features in? Of willen ze gewoon een hoge marge er op maken?
Er worden er minder van verkocht tot nu toe dus de ontwikkel kosten moeten over een kleinere oplage verdeeld worden. Daarnaast is het kleiner maken van alle componenten buiten de beeld sensor ook duurder/complexer. Daarnaast als je canon/Nikon wil aftroeven met een 20fps pro/semi pro met 24mpixel heb je ook een groot (lees duur) buffer geheugen nodig om dit in kwijt te kunnen.
[Reactie gewijzigd door vavoem op 23 juli 2024 05:10]
Edit: lang verhaal, korte samenvatting: die 17-50 in jouw voorbeeld, is een goedkope hopeloze lens. Verbaast me niets dat de set-prijs dan lager uitvalt. Maar daar ga je dus niet blij van worden.
[Reactie gewijzigd door Anoniem: 1023763 op 23 juli 2024 05:10]
Voor mij is het grootste probleem (en denk voor best wel vele met mij) dat ik gewoon veel geld in mijn lenzen heb gestoken
Zou het helemaal niet erg vinden als Nikon met een systeem camera zou komen met FF F-mount, als alternatief voor een DSLR, met de huidige hoge DPI displays is een zoeker niet echt meer een must.
Want ik heb geen zin om mijn 20~35mm, 28~70mm f/2.8, 80~200mm f/2.8, 300mm f/4, 400mm f/4, 45mm f/2.8 shift, 2x Fisheye, 800mm mirror, 60 & 105mm f/2.8 Macro en een stel standaard lenzen weg te doen.
Want sommige mogen zelfs +25j oud zijn, ze doen nog steeds weinig of niets onder voor de huidige lenzen, alleen zijn de meeste een stuk zwaarder dan de huidige generatie lenzen.
Dat is een nadeel als je er mee loopt te zeulen (wat ik nog nauwelijks doe ;-), maar ligt daar door wel ook stabieler in je hand.
Tot er een betaalbare systeem en/of 4K film camera komt blijf ik gewoon mijn D610 gebruiken, want mijn lenzen doe ik iig nog steeds niet weg.
Je doet nu overkomen alsof Fujifilm het duurste is. Maar dat is niet helemaal waar. Ja, hun lenzen zijn niet goedkoop. Maar 1 je kunt hun lenzen niet vergelijken met een consumentenlensje van Nikon. 2 Ze hebben lenzen met lage F nummers. Dat kost dan ook wat. Ook als het om zoom objectieven gaat.
En als laatste 3, als je een Fujifilm body koopt, kun je beter meteen een set kopen. De 18-55 noem jij hier los op. Maar dat is de kitlens van Fujifilm. Oftewel, koop je een nieuwe body, koop je een set, en ben je al gauw 2 a 300 euro goedkoper uit.
Ik ben het niet met je eens. Er zit in elke stukje moderne techniek één groot mankement. De Accu.
Ik kom net uit Zweden terug en ik weet niet wat een mirrorless camera qua accu doet, maar dat gaat waarschijnlijk (nog) harder.
Een omgekeerde DSLR waarbij je wel een analoge zoeker hebt, maar die verder niet gebruikt wordt lijkt mij een goede optie. Je wil niet continue op een scherm kijken.
Maar dat gezegd hebbende. Voor de grootste groep mensen is dit wel practisch en zal de accu zelden een probleem zijn.
je kunt op een a6300 sony e-mount bijna iedere lens gebruiken met een adapter als je bereid bent je AF op te geven dus dat gezeur over te weinig lenzen begrijp ik niet echt.
Het grootste argument voor mirrorless vs dslr is size en weight. Zo wil ik ook binnenkort een mirrorless kopen heirvoor. Had in 2017 al ge-experimenteerd met een oude X100. Het formaat beviel me wel, dus binnekort uit het Fuji mirrorless stal kopen. Ben nog niet uit welke. Voor een daily, of weekend-trip carry waarbij ik weet dat ik niet voor een opdracht moet schieten.
Ik ben geen vreemde met MF, ik schiet 2/3 van m`n werk volledig manueel (exposure+focus) voor consistentie. Maar een secundaire voorwaarde voor een daily carry is toch wel het gemak van AF.
Ik wil als ik daily kiekjes maak niet zorgen maken over andere factoren. Daar kies ik voor als ik serieus te werk ga.
Als ik jou mantra zou aanpassen van: Als je het niet op de native mount hebt, dan adapt jeh em toch ?
Mijn top 3 gebruikte lenzen in mijn huishouden zijn de : Nikon 14-24/2.8 voor urban werk. 70-200/2.8 voor portret werk. En 50/1.2 voor "alledaags"
Ik heb het al geprobeerd, had destijds een NEX 5N, heb de E-F mount adapter nog steeds in de kast. Maar met 2 van die 3 lenzen die ik het meest gebruik ga ik toch ECHT NIET op die mirrorless knallen onder het motto "het kan" - want dan ga ik de hele primaire punt van mirrorless compleet voorbij, en dat is gewichts en ruimte besparing in m`n tas. Als Sony gewoon equiv E-mount lenzen maakt voor de specifieke sensor en flange afstand. Kunnen ze veel lichter en kleiner ontwerpen. En komen we weer bij de crux van het probleem : Minimale lens aanbod.
Ik ben het er wel over eens dat zo`n kleine mirrorless body prima met M42 primes gaan want die zijn toch al klein, en de adapters daarvoor nemen minder ruimte in beslag. Maar het totale pakket (adapter+M42 prime) levert geen ruimte noch gewichts besparingen op tegen iets natives uit het X-lenzen line-up van Fuji als voorbeeld, dus geef mij maar weer die AF voor de daily snaps.
Size en weight... En dan koop je maar 2.8's en 1.2's? van rond de kilo?
Even voor de duidelijkheid: de een- of twee-na-grootste lens is optisch bij ieder merk het beste. Met kleiner glas zijn er veel minder lensfouten. En die is vaak de helft van de massa. En half zo duur. Bovendien zijn de kleintjes vaak al nagenoeg vignetteringsvrij bij volle opening, en kun je bij de grote jongens er min of meer vanuit gaan dat de lichtsterkte in de hoeken bij volle opening niet beter is dan het eerstvolgende kleinere broertje.
En laat je met die ISO's van tegenwoordig tot 12800 en meer nou net niet die lichtsterkte nodig hebben?
Wil je 1 stop meer softe bokeh? schiet gewoon op een 20% langere brandpuntsafstand. Ook dat probleem opgelost. Of bekeer je tot het F16 genootschap, en dan maakt het al helemaal niks meer uit.
Ik heb een keer een shoot-out gedaan 85mm 1.4 AFS versus 85mm PCE 2.8. Totale walkover van de PCE. Die laat geen spaander heel van de 1.4. Zelfs bij volle opening zijn de soft-bokeh shots mooier, en de scherpte is bij 2.8 al beter dan de 1.4 afgestopt tot voorbij F5.6. Waarom? Omdat de PCE zo lekker weinig glas heeft. Is sindsdien mijn favoriete portretlens.
[Reactie gewijzigd door Anoniem: 498327 op 23 juli 2024 05:10]
Niet eens met de size en weight als grootste voordeel, dat is erg persoonlijk.
Allereerst, ook een mirrorless ga je niet in je jaszak stoppen, dus je hebt vrijwel altijd een tas. Als je dan toch met een tas rondsjouwd, is minder gewicht fijn, maar het is nog steeds een tas.
Ten tweede, alhoewel een kleinere camera marginaal makkelijker te vervoeren is, kun je ook inleveren op ergonomie. Althans, dat hangt af van smaak. Zo houd ik van grote cameras met veel knoppen. Ik heb ook grote handen. En ik maak de camera nog groter met een grip. Gecombineerd met een zware lens is dat een flink stuk gewicht, maar wel een genot in ergonomie.
Er zijn veel belangrijkere voordelen bij mirrorless dan gewicht vind ik.
Allereerst, ook een mirrorless ga je niet in je jaszak stoppen, dus je hebt vrijwel altijd een tas. Als je dan toch met een tas rondsjouwd, is minder gewicht fijn, maar het is nog steeds een tas.
Toch regelmatig gedaan. Toen had ik een E-P3 en 12mm en 45mm en dat ging meer dan prima in de jaszak van mijn winterjas mee. Ontzettend handig. Ik denk erover om nu weer een 17mm te kopen voor op mijn E-M10 zodat ik hem ook weer in de jaszak mee kan nemen.
Alles wat ik heb gaat nu mee in een klein tasje (Tenba Messenger DNA 8 ). Dat wil zeggen E-M10, 12-40 2.8, 60mm macro, 40-150 en Godox TT350 flits. Als ik op trips dan anderen een rugtas mee zie sjouwen dan ben ik weer zeer blij met de reductie van gewicht en volume ondanks dat ook ik een tasje meeneem.
[Reactie gewijzigd door Anoniem: 181786 op 23 juli 2024 05:10]
Het grootste argument voor mirrorless vs dslr is size en weight.
Volgens mij is nou juist de strekking van dit hele artikel dat dat niet langer zo is. Ja, mirrorless kan nog steeds kleiner en lichter zijn - en is dat in veel gevallen ook, als je het over de body hebt - maar we zijn inmiddels op het punt aangekomen dat mirrorless ook qua prestaties in het voordeel is of gaat zijn. Eye detection AF met een A9 schijnt fantastisch te werken en 20 fps kan een spiegel nooit bijhouden. Bovendien zorgt die spiegel ervoor dat de AF alleen kan tracken als de spiegel omlaag is geklapt. Het wordt dus de achilleshiel, want mirrorless kan continu tracken. Er zijn ongetwijfeld nog verbeterpunten maar 5 jaar geleden zou niemand een mirrorless body vergeleken hebben met een DSLR op dit gebied. Nu is dat wel zo, en op sommige vlakken streeft mirrorless DSLR voorbij.
m42 , md , m39 primes werken voor mij persoonlijk prima , zelfs mijn Sigma 150-500mm a-mount met adapter werkt maar nogmaals ik gebruik zelf geen AF en OS heb ik gelukkig nog niet nodig .
Dat afmeting en gewicht argument heb ik altijd al onzin gevonden. Men riep dat wel, maar dat was omdat de rest van de camera nog niet volwassen was. Het voordeel vind ik minimaal, want zodra je er een beetje goede lens op plakt, het voordeel alweer weg is. Je wint een paar grammetjes en een cm hier of daar, maar om het daar nou voor te doen, nee. Niet zinnig.
Omdat niet iedereen bereid is om extra te investeren in een goede adapter en al helemaal niet om AF op te geven.
Het is leuk dat het kan, dat geeft je extra mogelijkheden. Maar net als met third party MF lenzen voor DSLR is er maar een beperkt publiek die daar structureel gebruik van maakt.
De meeste mensen kopen simpelweg geen camera met goede AF om die dan maar meteen overboord te moeten gooien vanwege het lensaanbod. Ik snap de kritiek dus (nog) wel.
Die nieuwe adapters ondersteunen toch veelal AF? Of houden de winkels informatie achter op dat gebied? Het wordt hoog tijd dat ik mijn Canon 30D een keer ga vervangen, maar wordt nog niet gelukkig van het prijskaartje en aanbod van de DSLR's van Canon op dit moment. Overstap naar een M systeem is voor mij alleen interessant als ik mijn oude lenzen mee kan nemen. Zou dom van Canon zijn als ze niet na hadden gedacht over een goeie adapter. Tenzij ze denken dat er nog steeds meer te verdienen valt in de DSLR markt de komende 10 jaar.
Ik vind het wel bizar hoezeer canon achterloopt met de prestaties bij weinig licht. Dat houdt me nog het meest tegen bij de aanschaf van een nieuw toestel van 1000€+. Wat dat betreft is er geen enkele reden om mijn ouwe ruisbak te vervangen
Dan kan ik je nog wel een andere reden geven: stel dat je een nieuwe camera koopt en je bestaande lens werkt daar niet goed op, ook al is de mount compatible. Dat kan gebeuren en het is ook al gebeurd (Sigma 17-50 op Nikon D7100 heeft een bug mbt de stabilisatie en het weergeven van foto’s).
Bekijk reviews van e-mount adapters in combinatie met 3rd party lenzen maar eens. Bijna zonder uitzondering zijn ze onvoorspelbaar en of traag met betrekking tot autofocus, werkt stabilisatie niet of wordt info van de lens niet goed doorgeven aan de body.
Het maakt niet uit of je dan canon, Nikon, sigma of andere lenzen gebruikt (waar canon EF het beste te converteren lijkt). Handmatig focussen en stabilisatie niet gebruiken noem ik een zeer serieuze onvolkomenheden.
Native e-mount glas werkt vele male beter, sneller, betrouwbaarder, is lichter en compacter: een van de redenen waarom je over zou stappen. Het aanbod is helaas nog te beperkt, deze lens is erg welkom. Specs zeggen maar het halve verhaaltje natuurlijk, het is afwachten hoe deze lens het doet .
[Reactie gewijzigd door Epsilon op 23 juli 2024 05:10]
Het probleem bij deze immer terugkerende discussie is dat de beide kanten vanuit verschillende subjectieve contexten en standpunten hun argumenten op tafel gooien. De ene kant roept dat aps-c systeemcamera dé toekomst zijn (of nog beter: al de oude overgenomen hebben) en dat grote spiegelreflex camera's met fullframe sensoren op sterven na dood zijn. De andere zweert bij zijn trouwe spiegelreflex. Alleen, de ene is een enthousiast-amateur die foto's neemt voor op z'n Instagram pagina of occasionele nightlife reportage. De andere is een pro die een getest & betrouwbaar, extreem uitgebreid (€€€'s) DSLSR systeem gebruikt voor de wekelijkse of dagelijkse opdrachten. Tenzij je met verouderd materiaal zit en zeer specifiek fotowerk doet waar gewicht en compactheid of filmmogelijkheden zeer belangrijk zijn, gaat die pro zeer zelden zijn hele investering verkopen met verlies om over te schakelen op een ander, jong systeem. Iemand die start met fotografie heeft uiteraard een vrije keuze.
En ja, er zijn pro's die De Overschakeling maken. Als er eentje weer een blogpost doet, is het groot nieuws en wordt het overal gedeeld en geciteerd. Vaak zijn dat fotografen die eigenlijk leven van hun workshops, video's, Youtubekanaal en social media... meer dan écht fotowerk. Maar de overige 95% die niét overschakelen en lustig verder doen met hun spiegelreflex ecosysteem van lenzen, accessoires etc... , die hoor je niet natuurlijk. Die werken gewoon verder.
Ik heb zelf een heel systeem gebouwd rond twee Nikon D750's en een dozijn lenzen. Begonnen in 2006 met een Nikon D50. Overschakelen komt zelf niet bij mij op op dit moment. Ik ken mijn materiaal door & door en ik mis zelden een voordeel van een systeemcamera - al wou ik dat mijn twee bodies iets lichter waren als ik na een hele trouwreportage thuis in de zetel ploef. Maar misschien compenseert de zwaardere body wel voor de véle batterijen die ik zou moeten meenemen bij een systeemcamera.. Wel heb ik een Fuji X-E3 met een paar lenzen, die ik gebruik voor eigen casual werk (reizen, trips etc...). En die doet dat zeer goed als pluimgewicht.
Uiteraard evolueren we naar camera's zonder spiegelreflex, ik ben wel benieuwd hoe Nikon & Canon die overgang zullen aanpakken. Op z'n minste zitten we toch voor een kleine tien jaar met twee systemen naast elkaar.
Je argument is dat het voor de pro lastig is over te stappen vanwege investering en zo is duidelijk.
Maar je schrijft ook: iemand die nieuw start heeft de vrije keus: waar gaat die dan voor?
Kiest daar de overgrote meerderheid ervoor de systeemcamera dan sterft de speigelreflex uit, ook al kan dat nog 30 jaar duren. Maar al voor die tijd zijn er meer systeemcameralenzen en worden de voordelen van de systeemcamera dusdanig dat een aantal professionals toch de overstap maakt, dan gaat de teneergang van de spiegelreflex nog sneller....
Je hebt gelijk. Maar mensen zouden geen keuze moeten maken om een merk of model te redden
Voor iemand die nú start en zijn/haar systeem wil uitbouwen als pro, heeft meestal zowel het buikgevoel, de perceptie als de raad van "oude rotten in het vak" om voor een professionele spiegelreflex camera te gaan. Zolang je de meerderheid van trouwfotografen en journalisten ziet rondzeulen met twee DSLR bodies en bijvoorbeeld de kunstschool, de media (een geheime agent die een film foto's moet nemen, al vaak gezien met een systeemcamera?) zich ook blijft focussen op De Spiegelreflex, gaat dat buikgevoel blijven. Ik zie het ook nog bij jonge mensen, amateurs. Die bijvoorbeeld een half jaar op reis willen of op Erasmus gaan en nu eindelijke eens "een goeie camera willen" om dit alles vast te leggen. De meerderheid gaat dan echt nog voor een instapdslr, ondanks het nadeel van afmeting & gewicht bij een reis. Of nog beter: blijven zweren bij hun smartphone. Terwijl ik vaak zeg: koop deze Sony of die Fuji. Compact en de output is dezelfde als die instapDSLR. En dan kopen ze toch nog een Nikon D5500 die in promotie was in Mediamarkt omdat hun vader een spiegelreflex heeft en daar altijd zeer tevreden over was. Opnieuw: buikgevoel, kiezen voor het bekende.
De groep die zich super goed informeert en voor een zeer specifieke reden een systeemcamera kiest of net "toevallig" omringt is door mensen die aanraden om een systeemcamera te kopen (bijv. op een forum), is nog beperkt denk ik. Maar die groeit sowieso. Niet vergeten dat wij, de geïnformeerde tweaker, nog steeds de minderheid zijn. Anderzijds, supergoed geïnformeerd kan evengoed iemand nog steeds naar een spiegelreflex wijzen.
Zolang dit niet volledig omdraait ("Je koopt een dslr? Lekker oldskool, waar vond je die nog?"), zitten we inderdaad nog niet aan Het Kantelmoment. En dat kantelmoment zal bijna niet waarneembaar zijn, als de grote DSLR producenten voor een hybride oplossing gaan omdat ze onmogelijk hun huidige lensaanbod onbruikbaar kunnen maken.
Ik zie een vergelijking met de Formule 1 met elektrische wagens ("Formula E"). Weinig mensen wéten ook gewoon niet dat er al Formule E is. De kleine groep fans zal uiteraard zeggen dat het dé toekomst is. Maar de meerderheid houdt van het buikgevoel als ze een schreeuwende benzineslurpende machine zien voorbij razen. Dat gaat nog wel even een niche blijven vooraleer ze de fossiele brandstof variant volledig gemarginaliseerd hebben.
Het probleem bij deze immer terugkerende discussie is dat de beide kanten vanuit verschillende subjectieve contexten en standpunten hun argumenten op tafel gooien.
Het is niet zozeer een probleem en of het discussiewaardig is ligt aan diegene die zich er al dan niet vanuit een bepaalde reden belangstelling voor heeft.
Dat is ook niet zo vreemd omdat een camera steeds vaker alleen nog voor een bepaalde specifieke functie wordt aangeschaft. Uit mijn persoonlijke omgeving (dat is deels ook in Japan) zijn er nog maar weinigen die een (nieuwe) camera aanschaffen. Dan heb ik het niet alleen over m'n neefjes en nichtjes (teenagers) die alles al met hun telefoon doen. Wat over blijft zijn serieuze hobbyisten en/of professionals die markt zal steeds kleiner worden.
Daarnaast - beroepsmatig gezien, heel af en toe zie je een mirrorless camera - dat geldt ook voor de bruidsfotografen die ik ken. Zal uiteindelijk alles ooit spiegelloos zijn, vast wel.
Het is het zelfde als je een discussie gaat houden over boormachines, bedraad en draadloos.
Zijn draadloze (accu) boormachines meer populair geworden, zeker. Is er de komende jaren geen markt meer voor krachtige bedrade (gericht op professionele gebruikers) boormachines, nee natuurljk niet. Zullen bedrade boormachines ooit verdwijnen, vast wel.
Uiteraard evolueren we naar camera's zonder spiegelreflex, ik ben wel benieuwd hoe Nikon & Canon die overgang zullen aanpakken. Op z'n minste zitten we toch voor een kleine tien jaar met twee systemen naast elkaar.
Dat Nikon en Canon eerst de kat uit de boom kijken gericht op diegene die hun camera meer zien om hun persoonlijke leven mee op facebook of instadamn te gooien - ik denk dat het een goede keuze is.
Kijk je naar de serieuze concurrentie in dat deel van de markt dat nog decennia lang zal bestaan, dan is er eigenlijk maar 1 - dat is Sony.
Gezien de moeite die Sony deed (mogelijk in Nederland ook?) om beroepsfotografen die Canon en Nikon gebruiken kennis te laten maken met de a9 en daarnaast ook uitstekende inruilaanbiedingen deed om ze ook over te laten stappen naar Sony mirrorless....en gezien het resultaat (ik ken geen enkele collega die is overgegaan op Sony) zijn veel fotografen in dat deel van de markt wat nog echt interessant is, niet echt bereid om de 'meerwaarde' van mirroless - tegen dat van investering (niet alleen in geld overigens) en systeem verandering te willen maken.
Dus idd zullen we voorlopig (nog vele jaren) een markt zien die zich vernauwd maar wel door ontwikkeld in beide systemen.
Leuk artikel, maar historisch een tikkeltje onnauwkeurig. In feite is met de moderne systeemcamera de cirkel gewoon weer rond. Want de geschiedenis van fotografie begon toch echt veel eerder dan het digitale tijdperk waarin we nu zitten. En als ik me niet vergis was Leica één van de eerste die rond 1913 met een 'systeemcamera' kwam voor 35 mm film. Die hadden doorzicht zoekers of parallaxzoekers die niet precies lieten zien wat op de foto zou komen. Eerst werden nog tweeogige reflexcameras bedacht om dat beeld te krijgen voordat men met de eenogige reflex op de proppen kwam. De boel raakte in een stroomversnelling door de introductie van verwisselbare lenzen halverwege de vorige eeuw, waardoor het toch wel nodig werd om ook bij wisseling van objectieven het echte beeld in de zoeker te zien.
Na de introductie van digitale sensoren duurde het even voordat die sensor niet alleen werd gebruikt voor het maken de de foto, maar ook voor het zoekerbeeld. Die eerste sensoren konden gewoon niet zo lang achterelkaar aanstaan. Maar met de moderne CMOS sensoren kan dat wel en in feite was daarmee de spiegel overbodig geworden. Dus de huidige systeemcamera is in feite een terugkeer, niet iets wezenlijk nieuws. Overigens duurde het wel even voordat er echt goede electronische zoekers kwamen, maar onlangs zag ik de zoeker van de nieuwe Panasonic G9 en dat moet je echt drie keer kijken voordat je door hebt dat het geen optische zoeker is. Zo is het dus eigenlijk back tot the future voor de systeemcamera.
Verder viel mij op dat in de inleiding gesteld wordt dat de grote drie "... nog volledig inzetten op de spiegelreflex", terwijl dat onder het kopje -Blik op de toekomst- wordt tegengesproken blijkens de tekst "... is Canon nog actief bezig met systeemcamera's". Hoewel ik niks met Canon heb, denk ik dat het geschetste beeld niet helemaal klopt. Ze zijn de grootste en kunnen het zich veroorloven het moment te kiezen waarop ze volledig inzetten op systeemcamera's. Dat ze juist mikken op de consumentenmarkt is toch echt heel logisch, want daar wordt nu ook al het grote geld verdient. De markt voor state-of-the-art topmodellen tegen topprijzen is in deze branche die extreem kleine winstmarges kent niet groot genoeg en dat weten ze bij Canon als geen ander. Maar, zoals gezegd, aardig artikel. Ik heb net mijn hele full frame reflexsysteem opgedoekt. Op naar de systeemcamera ...
[Reactie gewijzigd door Robemo op 23 juli 2024 05:10]
Ik weet niet of je die oude Leica wel een systeemcamera kunt noemen. het gaat er juist om dat je in de zoeker via de lens exact ziet wat de film of sensor ook te zien krijgt. Een parallaxzoeker doet dat niet, of begrijp ik je niet goed?
[Reactie gewijzigd door bytemaster460 op 23 juli 2024 05:10]
Op Wikipedia luidt de definitie van systeemcamera als volgt:
Een systeemcamera is een digitale camera met verwisselbare lenzen zonder een (opklapbare) spiegel voor het zoekersysteem.
En daar voldoet de Leica M aan (de spiegel wordt daar niet gebruikt voor het zoekersysteem maar voor het scherpstelsysteem). De Leica M is echter niet de enige systeemcamera die geen evf maar een ovf heeft. Een hele bekende is Fujifilm met de X-Pro en X100 serie. Deze laatste is een vreemde eend in de bijt omdat hij weliswaar een vast objectief heeft maar ook beschikt over 2 losse lenzen waardoor je de keuze hebt van een 28mm, 35mm of 50mm lens.
M.a.w. onderstaande is dus niet juist:
Bij afwezigheid van een spiegel is een optische zoeker niet mogelijk. Systeemcamera's gebruiken daarom een elektronische zoeker, ofwel evf.
Als we niet-systeemcamera's en analoge camera's erbij gaan halen dan blijft er al helemaal niets van dat statement over. Dat komt omdat de auteur niet heeft stilgestaan bij de historie van camera's in zijn algemeenheid. Het was namelijk de spiegelreflex camera die voor het eerst mogelijk maakte om door de lens te kijken middels die optische zoeker. Voorheen kon dat niet.
En zie hier dan ook de enige reden waarom systeemcamera's een evf hebben: om door de lens te kijken en dus te zien wat je op de foto zal krijgen zodat je heel exact kunt kaderen. De systeemcamera's die wel een optische zoeker hebben kunnen dat niet met de optische zoeker. Dan heb je inderdaad last van parallax effect.
Verder moeten we hier ook vooral niet de systeemcamera's zonder ovf en zonder evf vergeten. Fujifilm heeft daar een aantal van gemaakt die een groot succes in Azië zijn. Desgewenst kun je bij deze een externe optische zoeker plaatsen zoals dat heel vroeger ook gebruikelijk was (en bij sommige lenzen op meetzoekercamera's ook gewoon is om te kunnen kaderen).
Het volgende stukje in het artikel klopt echter ook niet:
Omdat deze in tegenstelling tot een optische zoeker niet aan een bepaalde locatie gebonden is...
Dingen als een evf en een lcd zijn net als een ovf gebonden een aan bepaalde locatie omdat een camera anders niet fatsoenlijk te gebruiken is. Daarbij komt dat elektronica die achter zo'n evf/lcd schuil gaat ook ruimte nodig heeft, zeker wanneer in geval van een lcd het ding ook uitklapbaar is.
Overigens zitten bij de eerder genoemde systeemcamera's met ovf die ovf ook allemaal aan de linkerzijde. Dat werkt heel handig bij wie het rechteroog dominant is maar is een complete hel bij wie dat niet is. Die zit dan met 2 ogen tegen een camera aan te kijken terwijl je bij een slr met 1 oog nog wel boven de body uit kunt kijken (hetzij met moeite).
In tegenstelling tot een optische zoeker, is de omvang van de zoeker niet gekoppeld aan het formaat van de sensor (lees: de spiegel), waardoor hij veel groter kan zijn dan normaal - veel high-end systeemcamera's hebben een zoeker die gelijk of groter is dan die van een professionele spiegelreflex.
Dit gaat alleen op bij slr's. De Leica M, Fujifilm X-Pro en X100 series laten zien dat een ovf zeer zeker niet gekoppeld is aan het formaat van de sensor. Deze camera's worden door straatfotografen juist gebruikt om het feit dat ze meer kunnen zien dan wat er op de sensor zal komen. Dit geeft het voordeel dat ze kunnen zien wat er hun frame in/uit gaat lopen/rijden/etc. waardoor ze beter in staat zijn om daar op te anticiperen.
Het is juist de evf die gekoppeld is aan het formaat van de sensor omdat deze het exacte beeld van de sensor toont. Het enige voordeel van een evf tov een ovf in dit geval is het feit dat je bij een evf een stukje van het beeld kunt inzoomen zodat je veel makkelijker kunt scherpstellen (om maar iets te noemen). Bij de X-Pro2 en X100T/X100F is dat opgelost door een additioneel klein evf schermpje in de ovf op te roepen (de zogenaamde erf: electronic range finder).
M.a.w. een systeemcamera is dus niet per definitie een dslr zonder spiegel! Het is heel erg te merken dat het artikel vooral is geschreven vanuit de gedachte "systeemcamera vervangt dslr" terwijl een systeemcamera veel meer behelst dan het slr-principe.
[Reactie gewijzigd door ppl op 23 juli 2024 05:10]
Geen idee. Volgens mij is er geen sluitende definitie voor een systeemcamera. Wat ik hanteer is dat het gelijk is aan een dslr maar dan zonder spiegel. Een toestel met een zoeker die niet door de lens kijkt en geen verwisselbare lens heeft is wat mij betreft geen systeemcamera.
Maar een DSLR Nikon D5600 laat dus niet via de lens exact ziet wat de film of sensor ook te zien krijgt. Immers slechts 95% daarvan. Waarom zou je die definitie wel toepassen op een systeemcamera? Begrijp je nu wat er mis is met jouw omschrijving? Naar mijn mening kan je beter de oorspronkelijke definitie overnemen.
Er is geen oorspronkelijke eenduidige definitie. Die definitie is ontstaan op basis van de modellen i.p.v. andersom.
Die 95% viewfinder is een ontwerpbeslissing op basis van meningen en ervaringen van gebruikers en niet op basis van een beperkende factor van het principe via de zoeker een exact beeld weer te geven.
[Reactie gewijzigd door bytemaster460 op 23 juli 2024 05:10]
Nee een TC is een balg met lensplank/sluiter/lens voor en matglas achter, op een loopbodem/stang. Beide vlakken onafhankelijk verstelbaar in alle (draai) richtingen. Meestal voor grootformaat filmvlak 4x5 of 8x10.
Ik ben geen fotograaf, maar... is dat met een spiegel dan niet exact hetzelfde? Daar valt toch ook minder licht in dan op het moment dat de flitser flitst?
Of is het dat er genoeg licht invalt voor de viewfinder, maar je de sensor gewoon minder lichtgevoelig instelt? Als dat het geval is, zou een systeemcamera dan niet een hogere gevoeligheid kunnen gebruiken om het beeld door te geven aan de evf, maar dan de gevoeligheid bij te stellen voor het werkelijk nemen van de foto? Als ze dat nu nog niet doen, dan vraag ik me af waarom niet, lijkt me niet zo'n lastige functie om te maken. Maar zoals gezegd ik ben geen fotograaf dus wellicht mis ik iets voor de hand liggends.
Als dat het geval is, zou een systeemcamera dan niet een hogere gevoeligheid kunnen gebruiken om het beeld door te geven aan de evf, maar dan de gevoeligheid bij te stellen voor het werkelijk nemen van de foto?
Dat doen mirrorless camera's dan ook gewoon. De WYSIWYG is een optie en het punt van yzf1kr gaat dan ook niet op. Standaard zal de EVF het signaal gewoon versterken zodat je ook in het donker nog wat ziet. (althans zo werkt het op mijn eigen camera).
In de studio heb je te maken met ambient licht om te zien wat je doet en (veel sterker) flitslicht voor het maken van de foto. Stel je in op het ambient licht, dan is de foto overbelicht. Stel je in op het flitslicht, dan zie je niets door de zoeker. Dat geldt idd ook voor dslr, maar omdat de zoeker van dslr niet meeverandert met de instellingen, heb je bovenstaand euvel niet.
Systeemcamera's (iig de mijne) heeft idd de optie zoals jij stelt, dat de viewfinder/lcd het beeld weergeeft los van de camera instellingen. Op die manier werkt het dan gelijk aan een dslr.
Ik weet niet of het gemeengoed is, maar ik heb op mijn systeemcamera een instelling waarbij het lcd scherm (en volgens mij ook zoeker) de camera instellingen negeert en streeft naar een duidelijke weergave. Dat is dan geen WYSIWYG meer, maar dan is het ook in donkerdere omstandigheden zichtbaar.
En veel systeemcamera's kun je de WYSIWYG uit zetten. En dan heb je dit nadeel niet meer. Veel van de gebruikers weten niet af van het bestaan van dergelijke functies.
Dan moet je toch echt eens een camera met EVF gaan proberen! Mijn Fuji heeft een knopje waarmee ik kan schakelen tussen wysiwyg en studiomodus. In donkere situaties is een EVF zelfs in het voordeel.
Dat 'WYSIWYG' is niets meer of minder dan een marketingterm. Het is domweg onmogelijk. Zowel bij spiegelreflex als zonder.
Bij spiegelreflexen zie je wat de sensor ziet, maar dat is niet hetzelfde wat de sensor interpreteert en via zijn interne special purpose computer door geeft aan het scherm, wat op zijn beurt ook weer aan interpretatie doet. Bij systeemcamera's is het niet anders. De sensor ziet en interpreteert wat vervolgens wordt doorgegeven aan de EVF welke op zijn beurt ook weer aan interpretatie doet.
Theoretisch heb je gelijk, maar het wordt al tientallen zo omschreven als een spiegelreflexcamera vergeleken werd met een compactcamer met een zoeker. WYSIWYG heeft in dit geval vooral betrekking op de focussing en scherptediepte.
Je neemt de term WYSIWYG een beetje te letterlijk.
In het geval van een camera van EVF betekent het dat wat je door de zoeker ziet precies hetzelfde is als de (jpg) foto die wordt opgeslagen als je op dat moment een foto maakt.
Belichting, witbalans, kleurverzadiging, kadering, scherptediepte (afhankelijk van instellingen), allemaal precies hetzelfde in de EVF als op de uiteindelijke foto.
Ik kan me herinneren dat de sensor altijd aan vroeger tot opwarming leidde en dat die opwarming nadelige invloed had op het eindresultaat van de foto. Is dat nadeel inmiddels verdwenen?
De sensoren warmde op, wat niet leidde tot kwaliteit verlies in foto's maar in de praktijk leidde tot korte film tijden, na 10min ging de camera stoppen met filmen (sony nex 5 b.v.). Het heeft nooit tot afname in beeld kwaliteit geleid en het ging ook altijd om video's niet foto's. Ik heb er dus zelf ook nooit last van gehad.
Het is inmiddels ook wel verleden tijd, als ik kijk naar de sony a7II etc.
Ik gebruik al jaren mirrorless en wil niet meer terug, maar de laatste compact camera heb ik voor mijn vriendin gekocht (nikon met f1.8 lens) maar zelf zij koopt tegenwoordig gewoon een goede smartphone camera (lees: ik zoek voor haar ) Enige onderscheidende feature is tegenwoordig de zoomlens maar verder voldoen smartphones prima. Voor plezier gebruik ik een middenformaat analoog(mamiya c330) en sony a7 met analoge lenzen, maar het meest gebruik ik mijn smartphone (samsung s7 edge) want die heb je gewoon altijd bij de hand..
Een opgewarmde sensor geeft weldegelijk meer ruis. Daarom koelen mensen de sensor wanneer ze met hele lange sluitertijden werken voor astrofotografie. En dit is ook de reden waarom je meer ruis hebt bij fotos met een sluitertijd van bv 30 sec en dat professionele camera's de optie hebben om na een foto van 30 sec nog een foto van 30 sec te maken met de spiegel dicht om de ruis in kaart te brengen en daarmee de eerst foto te corrigeren.
Dat klopt allemaal maar we snappen ook allemaal dat hij niet doelde op astrofotografie, het probleem van oververhitting vind alleen plaats (zoals je zelf aangeeft) bij het continue aansturen van de sensor o.a. bij astrofotografie waarbij je langesluiter tijden hanteert. Het probleem bij de eerste en tweede generatie mirrorless was vaak cooling van continue sensor opname wat alleen voordeed bij filmen en niet bij (normaal) fotografie. Wat mij ook duidelijk leek mijn verhaal astrofotografie is niet bepaald voor de leek.
Het is niet alleen bij astrofotografie, alleen daar is het zo erg dat ze actieve koeling toepassen op de sensoren. Mensen bouwen de DSLR om, zodat de sensor gekoeld wordt. Dit was even een extreem voorbeeld om te illustreren dat het wel zo is. Het is tegenwoordig minder, maar het bestaat nog steeds. Mijn nieuwe videocamera heeft ook een ventilator om de chip te koelen tijdens het filmen.
Ik denk niet dat dit issue volledig verdwenen zal zijn. Altijd aan betekent per definitie enige opwarming. Sensoren zijn echter sterk verbetert t.o.v. bv. 15 jaar geleden en het zou mij niks verbazen als ze veel minder energie verbruiken (en dus minder opwarmen). Het issue waar jij naar refereert was dat door de hogere temperatuur de ruis van de sensor toeneemt. Één van de zaken die juist extreem verbeterd zijn is de ruisonderdrukking. Dat is echt fenomenaal verbetert. Waar je vroeger het niet in je hoofd haalde om > ISO800 te gebruiken kun je tegenwoordig bij goede sensoren rustig ISO12800 gebruiken zonder excessieve ruis te krijgen. Dat zal er voor zorgen dat het issue van opwarming aanzienlijk minder storend zal zijn en waarschijnlijk praktisch niet echt meer een echt probleem is.
Sorry maar je kunt bij geen enkele sensor "rustig" 12800 gebruiken. Daarmee impliceer je alsof het een doodnormale instelling is met goede resultaten. 12800 is op iedere sensor die ik ken een enorme ruisbom, het is de extremen opzoeken.
Ruis is één ding, daar kun je met software een hoop aan doen. Bovendien kun je door de hoge resolutie van de huidige sensoren gemakkelijk je foto resizen naar 50% of zelfs 33% zodat je de ruis bijna niet meer ziet en toch nog een bruikbaar formaat en resolutie overhoudt. Wat ik vervelender vind is dat bij zulke hoge ISO's het dynamisch bereik zeer ernstig beperkt wordt en daar helpt geen software tegen.
Prima stuk wat mij betreft en waarvoor dank.
Systeemcamera's lijken mij de toekomst, al vrees ik net wat pepsiblik zegt dat het gebruik van "echte" camera's steeds minder zal worden.
Steeds meer mensen zijn tevreden met smartphone kiekjes en hoewel deze steeds beter worden halen ze door hun beperkte sensor grootte en doorgaans matige lenzen lang niet hetzelfde resultaat als een eenvoudige compactcamera laat staan systeem- of spiegelreflexcamera's, en dan heb ik het nog niet eens gehad over het ontbreken van optische zoom functionaliteit bij smartphones, enkele uitzonderingen daar gelaten.
Zouden jullie eens een round up of vergelijking kunnen doen van high-end smartphones en feature camera phones (Moto met camera mod) tegen een aantal populaire compact en- systeemcamera's? Het verschil zal groot zijn en misschien dat het mensen kan doen bewegen een compactcameraatje mee te nemen op vakantie om foto's mee te schieten in plaats van een iPad, we zijn toch niet gek geworden? 😊
Een goede smartphonecamera is qua kwaliteit doorgaans te vergelijken met compact camera's van 2 a 5 jaar terug. Kwaliteit van foto's is vooral in daglicht goed vergelijkbaar met elkaar. In het donker zijn compacts vaak iets beter. Het enige dat je bij een smartphone echt mist is optische zoom. Ik zie (als fotograaf zijnde) in ieder geval geen reden een compact camera te kopen voor huis tuin en keuken gebruik als je een fatsoenlijke smartphone hebt.
Noem mij ouderwets maar vakantie of huis, tuin en keuken zie ik wel als 2 (4) verschillende dingen.
Die vergelijking moet ook niet gaan tussen de huidige smartphones (veel mensen doen 1 á 2 jaar met een smartphone) en compactcamera's van 2-5 jaar terug, maar wat vandaag de dag populaire toestellen zijn, bv in de pricewatch. Smartphone ontwikkeling (en de camera's daarvan) staat niet stil en die van compactcamera's ook niet (helemaal) het idee is een actueel beeld te krijgen van de kwaliteitsverschillen niet dat mensen hun jaren oude camera weer van zolder moeten halen omdat die zogenaamd beter moeten zijn, misschien wekte ik de indruk dat het daarom ging, daarin ben ik dan debet 😉
Ik ben zelf geen fotograaf maar stel een goede foto zeer op prijs en dat geneuzel op social media, opgeleukt met filtertjes valt daar niet onder, ik bedoel de foto's die je maakt voor later, of om af te drukken, een fotoalbum van laat maken.
Mensen nemen de kwaliteit van smartphone foto's eerder voor lief dan dat ze écht tevreden zijn heb ik soms het idee. Just my 2 cents.
[Reactie gewijzigd door bapemania op 23 juli 2024 05:10]
Joh, de meeste mensen nemen video op met een vertikaal gehouden smartphone () en kieken vaak fotos met een vertikaal gehouden mobiel, die mensen weten niet wat compositie is en dat interesseert ze ook niet: die willen een foto van het moment zodat wanneer ze die foto weer zien ze het zich weer herinneren.
Ik denk dat er best mensen zijn die wat aan compositie doen met een smartphone maar de meeste mensen zijn daar niet mee bezig en zullen dus ook niet investeren in een dure camera, want wat brengt die dan voor ze? De fotos die jij (en ik) mooi vinden, de fotos die in Flickr explore terecht komen, die worden niet gemaakt door de groep mensen die fotos maakt met louter een smartphone, botweg omdat het enige wat voor hun telt is dat wat er op moet er op staat
Dat is ook niet de doelgroep van de systeemcameras en DSLRs. Het rare is wel (vind ik dan) dat je zou denken dat omdat iedereen een smartphone heeft met een camera, meer mensen geinteresseerd zouden zijn in fotografie (en dus de doelgroep van systeemcameras/dslrs groter zou worden) maar gek genoeg is dat niet zo.
Veel mensen die nu foto's maken met hun smartphone zouden waarschijnlijk nooit heel erg bezig zijn geweest met een echte camera. Een foto is een foto in hun ogen. Of dat nou verticaal is, of horizontaal, met ruis, of geflitst, of wat dan ook. Die kijken daar heel anders naar dan een fotograaf. Hetzelfde geldt overigens ook voor video. Daar zit geen gedachte achter anders dan 'ik wil een video maken'.
Overigens zijn er wel mensen die mooie portretfoto's zien en merken dat zoiets niet gaat met een smartphone en dus op zoek gaan naar een camera waarmee dat wel kan. Maar dan blijkt het toch wat moeilijk dan 'op het knopje drukken'. Je camera kan zichzelf nog zo goed instellen maar een goede compositie en mooi licht is meer dan de helft van je foto. Maar een beetje fotograaf kan met een smartphone ook prima foto's maken, rekening houdende met de tekortkomingen van zo'n apparaatje.
[Reactie gewijzigd door SomerenV op 23 juli 2024 05:10]
Klopt als een bus. Er is een tijd geweest dat ook niet-fotografen aan de instap DSLR gingen om "betere fotos" te maken, bijvoorbeeld van hun kinderen. Daarmee bedoelde ze eigenlijk in een hogere resolutie, of "scherper", want ieder ander voordeel van een DSLR (scherptediepte, controle) werd er niet uitgehaald.
Deze mensen blijven nu gewoon bij hun smartphone en dat is prima. Voor een liefhebber als mij is het lastig te begrijpen hoe weinig interesse of waardering de gemiddelde consument heeft voor fotografie, maar toch is dat de bittere conclusie.
Met als dieptepunt een bruidsfoto die scheef was, blauw uitgeslagen, keiharde flits die terugkaatste in de spiegel, en 3 mensen met dichtgeknepen ogen. De bruid: dit vind ik de mooiste!
Vaak is het daarbij ook zo dat mensen denken dat ze mooiere foto’s gaan maken door die betere apparatuur. Ze staan er niet bij stil hoe onrealistisch die verwachting eigenlijk is.
Muah, zo dacht ik er ook over, tot een goede vriendin me haar oude canon 5Dmk2 gaf. Zij was benieuwd hoe mijn foto's zouden worden als ik meer controle zou hebben dan met mijn telefoon en compact camera's omdat je daar (helemaal toen) nog erg beperkt was met focussen, scherptediepte, lichtgevoeligheid en dergelijke.
En wow wat heb ik een stap gemaakt sindsdien. Ik vond foto's maken wel grappig, maar was er ook na een paar foto's op een dag wel klaar mee omdat ze nooit werden zoals ik het wou hebben. Als je wel de wil hebt om je er in te verdiepen, en weet hoe en wat, kan je geweldige resultaten krijgen.
Ik ben haar hoewel ik die 5Dmk2 heb vervangen door een 100D omdat die veeeel minder lomp en zwaar is eeuwig dankbaar daarvoor, want foto's maken is met een (in dit geval) DSLR een stuk beter en prettiger geworden.
Het feit dat ook veel meer met "echte" knoppen gedaan kan worden is een pluspunt, je kan een groot deel van je instellingen aanpassen terwijl je door de viewfinder je onderwerp kan blijven volgen terwijl dat met compact camera's of telefoons vaak niet lekker werkt. Die fysieke knopjes dagen ook veel meer uit tot "spelen" met de instellingen vind ik. Terwijl je op een telefoon alles maar op "auto" laat staan omdat het veel te veel gedoe is om al die menu's te doorlopen, of je steeds voorbij de exacte instelling beweegt bij het selecteren op een touchscreen enz.
Natuurlijk kan een DSLR mooiere foto's produceren dan een telefoon. Hogere resolutie, kleinere scherptediepte etc. Maar dan hebben we het over wat de techniek je kan brengen. Het neemt nog steeds niet weg dat fotografie vooral zien is. Kijken, observeren, en zien. Past de achtergrond bij mijn onderwerp? Kan ik wat met de compositie? Kan ik misschien beter een lager of hoger standpunt innemen? Soms ook voelen trouwens. En dan de camera pakken en afdrukken. Soms is het trouwens ook vooronderzoek doen, plannen (wat voor weer wordt het, wanneer is het licht op zijn best?), of de situatie naar je hand zetten (takjes uit beeld wegduwen bijvoorbeeld). Hoe meer je dat doet, hoe meer "uitschieters" je maakt.
Dat verandert niet als je een andere camera hebt. Ik fotografeer al jaren, maar er zijn foto's die andere mensen maken - op dezelfde tijd en plek als waar ik ben geweest - waarvan mijn mond openvalt (ik ben een paar keer op fotoreis geweest). En ik ken mijn materiaal echt behoorlijk goed, schiet geregeld in de M stand, werk met RAW files, etc.
Ik denk dat, als je hiermee doorgaat, je je op een zeker moment realiseert dat je ook met een iPhone goede foto's kunt maken - al zul je soms om de beperkingen heen moeten werken. Je kijkt er dan gewoon anders tegenaan.
Een tijd geleden had Digital Rev TV de serie "pro photographer, cheap camera". Dit is een van mijn favoriete afleveringen: https://www.youtube.com/watch?v=wX76k-chflo. Het kijken waard wat mij betreft!
[Reactie gewijzigd door cashewnut op 23 juli 2024 05:10]
Dat ligt aan het soort noob. Technisch hoef je niet van alles te weten om goede foto's te kunnen maken. Dat kun je dan doen met een telefoon, een DSLR of een mirrorless systeem. De laatste twee koop je omdat je meer controle/betere kwaliteit/hogere resolutie wilt zodat je dat kunt toepassen om nog beter je verhaal te kunnen vertellen (of omdat je de bediening gewoon prettiger vindt, is ook prima).
Maar als je geen verhaal kunt neerzetten met een smartphone lukt dat je ook niet met een Nikon D5 en 24-70. Alleen denken veel andersoortige noobs wel dat dat het enige is dat je nodig hebt om mooie foto's te maken "omdat mensen met zulke camera's altijd mooie foto's maken".
Het enige dat helpt is oefenen oefenen oefenen. Gewoon foto's blijven maken. Als een mirrorless of DSLR je meer motiveert (doordat je die camera prettiger vindt dan een telefoon) om dat te doen dan is dat prima, maar dan is dat wat het is.
En inspiratie opdoen. Koop fotoboeken, ga naar musea, weet ik veel wat. Duik niet meteen die techniek in.
[Reactie gewijzigd door cashewnut op 23 juli 2024 05:10]
Dat laatste voorbeeld zou je als fotograaf toch moeten snappen?
Op de die foto ziet de bruid er tegenover de andere personen er beter uit, en die wilt zij dus!
Ontopic: het gaat natuurlijk ook een groot deel in het gemak. Persoonlijk heb ik geen zin om altijd maar een (dslr) camera mee te slepen en in de pakken. Mijn telefoon zit echter altijd in me zak en binnen handbereik.
Tuurlijk vind ik de foto's van echte camera's veel mooier. Maar 98% van de foto's die ik maakt komt nooit verder dan me telefoon/NAS en zijn geheel voor mij persoonlijk om terug te kijken.
[Reactie gewijzigd door AfroBob op 23 juli 2024 05:10]
Met een mobiel kan je altijd een 'leuke' foto maken en daar legio's aan maskers overheen smeren maar ik zie ze eerder als 'snapshots' want de kwaliteit is vaak ver te zoeken. Probleem is ook nog eens dat ze worden geparkeerd op (laten we zeggen) Facebook die ze ook nog qua resolutie behoorlijk verkleind.
En het horizontaal of verticaal vasthouden (al vaker hier genoemd) nee, daar heeft men nog nooit bij stil gestaan.
Ik ga er maar vanuit dan hun TV thuis ook verticaal aan de muur hangt
Tja... de eenvoud van de huidige professionele camera heeft heel veel amateur fotograven doen beslissen om dergelijke diensten te gaan aanbieden. Om mij heen zag ik bekenden adverteren voor bruidsreportages en portretfotografie omdat ze een goede cmera hadden aangekocht. En ja, de kwaliteit is beter dan met de gemiddelde telefoon maar met alles op de camera op de auto stand haal je ook niet altijd het maximum. Bij stilfotografie wil ik nog wel eens wat proberen zoals een avondje volle maan fotograferen is het veel spelen met belichting, sluitertijd etc om na 50 foto's tot de perfecte foto te komen welke duidelijk beter is dan de auto stand of de auto-nacht stand. Met sportfotografie is het ook zoeken en gebruik je meestal een vaste stand of range qua sluiter voor het effect en verder is het ook vaak hopen dat het gelukt is wat een autostand nooit voor je zal doen laat staan een telefoon.....
Het is niet voor niets dat er een public service announcement is gemaakt over verticaal filmen, ik denk dat te weinig mensen die hebben gezien en daarom: https://youtu.be/Bt9zSfinwFA
Het vraagstuk in je laatste alinea vind ik erg interessant, er zijn wel degelijk mensen die een beetje werk maken van hun smartphone kiekjes, waarom zij dan niet of nauwelijks overstappen naar wat serieuzere apparatuur vind ik dan wat zonde. Voor veel mensen is de reden een dure (700-800 euro) smartphone te kopen de goede camera die er in zit, alle andere functionaliteit werkt voor de gemiddelde gebruiker net zo prima op een 300 euro kostend toestel, geef dan de overige 300-500 euro uit aan een beetje leuke camera en ga goed los 😊
Het is niet voor niets dat er een public service announcement is gemaakt over verticaal filmen, ik denk dat te weinig mensen die hebben gezien en daarom: https://youtu.be/Bt9zSfinwFA
Haha prachtig en je slaat de spijker op zijn kop
Zowel publieke als commerciële TV omroepen zien het liefst zelf ingestuurde (lees: Lekker goedkoop) filmpjes die door kijkers zijn genomen. Maar als ik het item volg en ik zie vervolgens 2 zwarte balken die bij elkaar al het de helft van scherm weghalen zap ik al weg want het is niet om aan te zien!
Compleet achterhaald filmpje. In 2012 was het nog even wennen, nu volledig geaccepteerd. Loop eens door een winkelstraat of over Schiphol. Of door het MOMU....
[Reactie gewijzigd door Anoniem: 498327 op 23 juli 2024 05:10]
Ik denk dat de gemiddelde burger te hoog wordt ingeschat. De meeste mensen hebben geen flauw idee van fotografie en de techniek die er achter zit. Mensen hebben een ding met een lens en een drukknop die ze ergens op moeten richten en dan op de knop drukken. Ze weten niets van perspectief, scherpte, laat staan scherptediepte, bewegingsonscherpte, de reikwijdte van de flits, contrast of sluitersnelheid. Ze hebben een ding waarmee je foto's en filmpjes kunt maken en dat is het. Deze mensen komen niet op het idee om een echte camera te kopen. Alleen maar lastig want dan heb je er weer een ding bij. Waarom een camera kopen als er ook een in je telefoon zit? Deze mensen hebben ook geen flauw idee waarom een foto mooi of niet mooi is. Meestal vinden ze het geweldig als dat er op staat wat zij willen zien, en dat is vaak de familie, kinderen of geliefde, het liefst met op de achtergrond een bekende toeristische attractie als het om vakantiefoto's gaat.
Joh, de meeste mensen nemen video op met een vertikaal gehouden smartphone () en kieken vaak fotos met een vertikaal gehouden mobiel, die mensen weten niet wat compositie is en dat interesseert ze ook niet: die willen een foto van het moment zodat wanneer ze die foto weer zien ze het zich weer herinneren.
Precies
1000 Euro voor een mobiel uitgeven, hem verkeerd (verticaal) houden en niet weten dat je ook voor de helft minder een betere kwaliteit kamera kan kopen.
Nee: het wordt tijd dat camera's op smartphones aangepast worden. Het is heel eenvoudig te realiseren dat bij het verticaal houden van de telefoon een beperkt (maar horizontaal) deel van de sensor gebruikt wordt en dit met flinke zwarte balken wordt getoond op het smartphonescherm (of dwars vertoond).
Daardoor zal de persoon die met een smartphone een foto/video maakt niet in staat zijn dit verticaal te doen en zal door wat op het scherm te zien is, de gebruiker gemotiveerd worden het toestel horizontaal te houden. Dit zou dan wel uit te schakelen mogen zijn, maar dan met enkele klikken en elke keer als de foto-app wordt gestart.
Nee, daar zou je met hulp van eyetracking omheen kunnen werken. Zodra er twee ogen te zien zijn, kan er wel verticaal worden gefotografeerd (of na het inschakelen van de optie om verticaal schieten mogelijk te maken). Wil je echt portretfoto's maken, dan lijkt het me ook niet heel lastig dat te moeten inschakelen.
Waarom moet daar een oplossing voor komen? Mensen doen het zelf dus ze kunnen het zelf veranderen als ze dat willen. En trouwens, hoezo overmatig? Alleen als je de foto op je TV of als desktop background wilt hebben misschien. Uitprinten en ophangen kan prima verticaal hoor.
Daardoor zal de persoon die met een smartphone een foto/video ...
Ik had het over foto en video. Bij video is het problematischer dat er verticaal gefilmd wordt dan bij fotograferen (daar wil je het wel eens bij portretfoto's). Ik denk wel dat het wenselijk is dat foto's (en video's zeker) standaard horizontaal worden gemaakt en dat er best wat meer drempels opgeworpen mogen worden als dat niet gedaan wordt. Door verticaal opgenomen materiaal weer te geven op een horizontaal medium, wordt er niet optimaal gebruik gemaakt van de beeldinformatie. En dat is verspilling.
[Reactie gewijzigd door Nas T op 23 juli 2024 05:10]
Ja, en mijn reactie daarop ging over fotograferen. Met video heb ik minder problemen. Dat is ook niet mijn ding dus ik kan ook niet zeggen of iets als wat jij voorstelt daar geen echte nadelen heeft.
Ik ben het niet eens met je stelling dat als verticaal opgenomen materiaal weer wordt geven op een horizontaal medium, er niet optimaal gebruik gemaakt wordt van de beeldinformatie. Het klopt dat er in de technische zin niet optimaal gebruik wordt gemaakt van de mogelijkheden van het weergavemedium. Maar wat jij voorstelt is het niet optimaal gebruiken van de mogelijkheden van de beeldsensor: je wilt daar immers informatie weggooien aan de boven- en onderkant, waardoor je ook nog eens scherpte verliest. En dat terwijl een telefoon door de kleine sensor en lens wat dat betreft vaak al niet op kan tegen een "echte" camera.
Ik snap je redenatie wel: je wilt de "average joe" beschermen tegen fouten die hij maakt, vandaar ook je vergelijking met het colalipje. Maar de telefoon die jij voor ogen hebt zou ik niet willen hebben. Het heeft geen zin om een colablikje op een andere manier te openen als het doel is om de cola te kunnen drinken. Het heeft wil zin om de oriëntatie van de camera te kunnen veranderen als het doel is om een betere foto te kunnen maken.
Maar gelukkig zijn er meerdere foto-apps. Ik zou zeggen: zoek er een die deze feature heeft (of ontwikkel het zelf) als je dat wilt. Maar dring het niet aan anderen op.
Ik ben er verder wel een beetje klaar mee.
[Reactie gewijzigd door cashewnut op 23 juli 2024 05:10]
Andersom is ook waar: horizontaal opgenomen materiaal wordt niet optimaal weergegeven op een verticaal medium. Aangezien smartphones in principe allemaal een verticaal georienteerd scherm hebben, denk ik dat je met dit betoog gewoon 10 jaar achter loopt op de realiteit.
Klopt, maar je zal als gebruiker door de flinke balken gemotiveerd worden om je toestel te draaien. Aangezien een smartphone wel te draaien is en een monitor niet of nauwelijks en een televisie niet, zou het fijn zijn dat gebruikers gemotiveerd worden om horizontaal op te nemen.
Maar dat geldt andersom toch ook? Of heb jij echt wel eens de behoefte gehad om een verticaal opgenomen video fullscreen op je TV of monitor af te spelen? Die video's hebben toch vaak een snapshot-achtige inhoud waarbij het moment belangrijk is, de kwaliteit is veel minder belangrijk.
[Reactie gewijzigd door Arumes op 23 juli 2024 05:10]
Als je waterdichte telefoon in je zak hebt ga je niet lopen leuren met een groter los toestel die meestal niet water/stof dicht is.
Ik zie het niet gebeuren dat mensen meer een dedicated fototoestel gaan meenemen.
In artikel mis ik doelgroep. Spiegelreflex heeft qua prijs en gebruiksvriendelijkheid altijd een specifieke gebruikers groep gehad. De semi-pro's die regelmatig onscherpe foto maakten zijn denk ik allang over gestapt naar Sony, waar geen blackout plaatsvind.
De huidige generatie heeft heel andere eisen. GPS/WIFI/Water&stofdicht/4K 60fps filmen/uren filmen, scherm die 180 graden omklapbaar/microfoon aansluiting en een handelbaar formaat eentje die in je jaszak kunt stoppen zonder zorgen te hoeven maken over lens en schade.
Amateur & semi pro trekken hun spiegelreflex alleen tevoorschijn bij geplande activiteiten. Telefoon heb je altijd al bij je. Een vlogger zou een toestel pas overwegen als het geen last is.
Dit is een persoonlijke voorkeur en zal per persoon verschillen of een camera beter in de hand ligt.
Kleinere trager zoeker is bij oudere systeemcamera's nog wel eens het geval. Nieuwe generatie gaat deze vlieger niet of nauwelijks meerop. Hier kijk ik zelf dan even naar camera's als de a7r3 en a9, aangezien ik hier ervaring mee heb. En zo zijn er nog aantal te benoemen.
Tja, dat is natuurlijk extreem persoonlijk. Zelf ben ik over op spiegelloos (van Nikon D700 naar Olympus E-M10II) omdat het zo lekker compact is en ik het niet meer zo uitgebreid gebruik. Mijn cameratas is nu van het formaat van een kleine handtas terwijl ik eerst met een flinke rugzak liep te zeulen. Wel zo fijn op vakantie of een dagje weg.
Wishfull thinking (op dit moment) als je het mij vraagt.
Het probleem voor Canon en Nikon is dat het hele productieapparaat en de productlijn DSLR gebaseerd is.
Het roer kan niet zomaar omgegooid worden daar is een transitieperiode en veel kapitaal voor nodig.
Aan de andere kant is de financiële/commerciële noodzaak ook niet groot want ze zijn nog steeds de grootsten.
Dat zie je (helaas) ook in de energiesector: de grootste drempel is macht.
Er zijn genoeg alternatieven maar deze partijen (en bedrijfsketens) hebben teveel invloed waardoor de markt (te) langzaam in beweging gezet word.
Ze kunnen ook niet anders want stel Canon of Nikon zet vol in op een nieuwe mirrorless-mount dan moeten ze de hele bedrijfs/productieketen omgooien.
Dat is financieel niet haalbaar dat kan alleen met een herstart maar daar is (momenteel) totaal geen aanleiding voor.
De oplossing vinden op technisch vlak is dan ook het meest voor de hand liggend.
Als je kijkt naar de oude analoge camera's dan kunnen er zeker nog wel stappen gemaakt worden qua grootte/omvang want die zijn toch wel een stuk kleiner ondanks dezelfde flange.
Maak de attributen rondom de sensor kleiner/dunner en haal de spiegel + prisma op termijn weg en je komt al een heel eind.
Over wishfull thinking gesproken
Ik ben niet tegen mirrorless en er zijn zeker voordelen maar toch vind ik het momentel nog steeds overhyped.
Want ik zie nog steeds geen significante voordelen die mijn fotografiebeleving zodanig veranderen dat ik wel over 'moet' stappen.
Canon is nu niet voor niks poging aan het doen om het gat dicht te lopen op de systeemcamera markt. Zo heeft Nikon aangekondigd ook hier meer op in te gaan zetten. Ze zien nu ook wel dat als ze niet mee gaan ze marktaandeel gaan verliezen. En dat zie je al gebeuren op de Full Frame markt waar Sony steeds meer terrein aan winnen is en in sommige regio's zelfs tweede staat.
Zijn systeemcamera's nu de vervanger voor een dslr. Nee...... het is en blijft nog altijd de persoonlijke voorkeur.
het hele productie apparaat omgooien om 1 professionele full frame mirrorless te produceren lijkt me niet echt nodig. Als ze, in het geval van Canon, dat ding met een EF mount maken, hoeven ze aan de lenzen niets te doen en kan het ding gewoon mee naast de huidige modellen. Zo drastisch is het allemaal niet lijkt me.
Overigens heeft de overstap van DSLR naar mirrorless voor (professionele) fotografen niet alleen te maken met wat er beter aan is, maar ook hoe ze de camera kunnen inpassen in de manier waarop ze werken. Wat dat betreft vond ik dit een interessante video: https://www.youtube.com/watch?v=CwYoFDyQxsU.
Samen met collega's kreeg ik van Sony de kans om afgelopen jaar de Sony a9 uit te proberen.
Het is een hele mooie camera maar het vervangt niets of doet niets beter wat ik met m'n dslr's moet doen.
Daarnaast waren we het er allemaal wel over eens dat een digitale zoeker het nog steeds niet is, dat heeft niet alleen te maken met het beeld zelf maar ook met scherpstelling vooral in donkere situaties.
In 2007 werd er tijdens de presentatie van Nikon's fullframe D3 door tal van 'kenners' geroepen dat fullframe de toekomst is, dat crop factor sensors snel het einde zouden zijn. We zijn inmiddels in 2018 en crop factor sensor camera's zijn nog reuze populair, vooral in het lage en midden segment van de markt met enkele model uitzonderingen voor het hoge segement.
Het einde van de 'spiegel' is net zoiets roepen als het einde van de 'verbrandingsmotor'
Het woord 'einde' is niets meer dan een (veel gebruikte) trigger om je aan te zetten de mening van de auteur te lezen. De komende 10 jaar zullen er nog volop spiegelreflex camera's worden gemaakt en verkocht, voor alle delen van de markt.
Dat staat los ervan dat Nikon dit jaar met 2 spiegel'loze' camera's uitkomt waarvan eentje gericht zal zijn op professioneel gebruikers.
Tja, de APS-C camera's van tegenwoordig met 24MP AA-filterless sensoren vangen echt heel veel detail. Wat dat betreft heb je vaak geen fullframe meer nodig.
Wel heb ik een keer gelezen dat fullframe wel degelijk de toekomst zou zijn doordat de sensoren goedkoper worden en de lenzen goedkoper te maken zijn. De hogere pixeldensiteit van APS-C maakt het lastiger om dezelfde kwaliteit te leveren. Althans, dat is wat ik me ervan herinner.
Maar elk systeem is een compromis. Het belangrijkste is - en ik wil niet als een psycholoog klinken - dat je je prettig voelt bij wat je gebruikt. Het is ook jouw geld wat je eraan uitgeeft natuurlijk.
Alleen weet ik niet of ik het met je eens ben dat er de komende 10 jaar nog "volop" DSLRs zullen worden gemaakt. Even afgezien van wat technisch beter is, is Nikon als gevolg van tegenvallende verkopen bezig met een behoorlijke herstructurering waarbij ze zich meer gaan richten op winst dan op omzet. Met Pentax gaat het ook niet echt goed volgens de laatste berichten. Ik weet niet hoe de situatie bij Canon is maar dit zijn toch 2 van de 3 fabrikanten die problemen hebben. Daarentegen heeft Sony Nikon in de VS ingehaald als nummer 2 op de fullframe markt.
Daarnaast zijn Canon en Nikon bezig met mirrorless en dat zal ongetwijfeld betekenen dat ze minder aan DSLRs gaan doen, want de markt wordt niet groter. Ik denk dat 2018 wat dat betreft heel interessant kan worden: hoe gaan Canon en Nikon mirrorless aanpakken? En gaat Pentax er nog iets mee doen? Diep in mijn hart hoop ik als ex-Pentax gebruiker dat ze zich opnieuw kunnen uitvinden, maar tegelijk denk ik niet dat ze het soort bedrijf zijn dat dat makkelijk doet.
[Reactie gewijzigd door cashewnut op 23 juli 2024 05:10]
Als sensoren al goedkoper worden, dan geldt dat voor alle sensoren. Een apsc camera zal altijd een paar honderd euro goedkoper zijn en dus populairder.
Tja, de APS-C camera's van tegenwoordig met 24MP AA-filterless sensoren vangen echt heel veel detail. Wat dat betreft heb je vaak geen fullframe meer nodig.
Lange tijd werd er gepropagandeerd dat je fullframe als professioneel fotograaf moest gebruiken omdat de sensor meer licht opvangt en omdat de grotere scherpte/diepte een voordeel was bij fullframe door de grotere sensor...naast dan nog het echte 35mm 'gevoel'
Wel heb ik een keer gelezen dat fullframe wel degelijk de toekomst zou zijn doordat de sensoren goedkoper worden en de lenzen goedkoper te maken zijn. De hogere pixeldensiteit van APS-C maakt het lastiger om dezelfde kwaliteit te leveren. Althans, dat is wat ik me ervan herinner.
Lenzen voor full frame zijn over het algemeen wat duurder, niet alleen door het grotere beeld oppervlak wat het moet dekken maar ook door de optische samenstelling en het soort gebruik van de lens zelf en daarnaast marketing en vraag in relatie tot productie doet ook nog iets.
Alleen weet ik niet of ik het met je eens ben dat er de komende 10 jaar nog "volop" DSLRs zullen worden gemaakt. Even afgezien van wat technisch beter is, is Nikon als gevolg van tegenvallende verkopen bezig met een behoorlijke herstructurering waarbij ze zich meer gaan richten op winst dan op omzet.
Je zal een snellere vernauwing zien (zowel van productaanbod en verkoop) over de gehele markt van digitale camera apparatuur. Dus zowel bij DSLR alsook mirrorless. Dat is feitelijk al een aantal jaren aan de gang en zal de komende jaren alleen maar sneller toenemen, Maar DSLR zullen de komende 10 jaar nog volop blijven bestaan en in productie zijn.
Dus om direct in te gaan op de vraagstelling (zijn ?) van de auteur, aan alles zit een einde.
Maar over 10 jaar zal er nog steeds DSLR geproduceert worden.
[/quote]
Daarnaast zijn Canon en Nikon bezig met mirrorless en dat zal ongetwijfeld betekenen dat ze minder aan DSLRs gaan doen en de markt wordt niet groter.
Dat is waar, maar dat zal zeker ook betekenen voor de mirrorless markt. Het zal zich steeds specifieker (nauwer) gaan ontwikkelen. Je ziet dat nu al volop met DSLR en met mirrorless ook al.
Het zal voor merken als Pentax maar zeker ook Fuji lastiger gaan worden.
Lange tijd werd er gepropagandeerd dat je fullframe als professioneel fotograaf moest gebruiken omdat de sensor meer licht opvangt en omdat de grotere scherpte/diepte een voordeel was bij fullframe door de grotere sensor...naast dan nog het echte 35mm 'gevoel'
Je bedoelt waarschijnlijk een kleinere scherptediepte. Wat lichtopvang betreft heb je gelijk en niet. Per mm2 is de lichtopbrengst bij dezelfde lens gelijk, maar voor de hele sensor vangt fullframe inderdaad meer licht. Alleen moet de lens dan ook groter/zwaarder/duurder zijn om überhaupt zoveel licht te projecteren dat die hele sensor wordt afgedekt. Maar je kunt ook een minder lichtsterke lens nemen op fullframe zodat de totale hoeveelheid licht op de sensor min of meer gelijk blijft. Je moet dan de ISO meer opkrikken maar dat kan ook prima met een fullframe sensor.
Het 35mm gevoel.... geen idee wat dat is. Ik denk dat dat is dat men gewend is dat een 50mm lens een bepaalde kijkhoek heeft. Maar dit is niet meer dan gewenning.
Sorry ja natuurlijk, hoe groter het sensor formaat hoe kleiner de scherpte-diepte.
Het 35mm gevoel werd tijdens de Nikon presentatie in 2007 genoemd. Een 18mm lens heeft ook het volwaardig beeld van een 18mm lens op een camera met een full frame sensor en geen verlengingsfactor zoals bij zogenaamde crop sensor camera's. Het verschil is duidelijk merkbaar (ook mbt scherpte diepte) als je zowel met een crop als fullframe camera tegelijk werkt.
[Reactie gewijzigd door litebyte op 23 juli 2024 05:10]
Op zich mee eens, behalve dan dat een 18mm lens niet een bepaald beeld heeft. Dat beeld, die kijkhoek, associeer je er alleen maar mee omdat dat op fullframe toevallig zo is (aangenomen dat de lens een beeld projecteert dat groot genoeg is om die sensor te belichten). Als je een 18mm lens op een middenformaat camera zet is het echter ineens een super-supergroothoek. Op een compactcamera met 1/2.3 inch sensor is het een tele.
Een 50mm f/2 lens heeft op zich ook dezelfde scherpte op fullframe of op APS-C. Alleen moet je op APS-C een 35mm lens gebruiken om dezelfde kijkhoek te krijgen en een 35mm f/2 lens heeft wel degelijk een grotere scherptediepte.
Maar de Sigma 18-35 en 50-100 f/1.8 lenzen zijn leuke voorbeelden van hoe het ook kan. Daarmee heb je op APS-C dezelfde mogelijkheden als 27-52mm en 75-150mm f/2.8 lenzen op fullframe bieden.
[Reactie gewijzigd door cashewnut op 23 juli 2024 05:10]
Dat aps-c camera's nog mateloos populair zijn lijkt me logisch; die zijn namelijk vele malen goedkoper dan FF camera's. En ook is het logisch dat ze populair zijn in het lage en midden segment, want daar zul je geen FF camera's vinden.
Dat is ook logisch. Dat vonden velen toen ook al toen er door allerlei 'kenners' werd beweerd dat de opkomst van full frame het einde zou betekenen van de crop sensor.
Je moet eens kijken waarop de camera gefocust is,background.En ze noemen zich profies.Ik had liever praktijk gezien in plaats van blablabla.
Ik heb altijd moeilijkheden mee waarmee de industrie ons iets door de strot willen rammen.
Zelf sta ik langs diverse circuits in Europa. Inmiddels zie je wel mensen met Fuji mirrorless, maar dit is misschien 5 tot 10% van de gebruikers. AF was altijd de mindere dan van de snelle Canon en Nikon bodies, daarnaast zijn de kleine mirrorless camera's niet in balans met een grote 300, 400, 500 of 600mm. Daar schieten de sport jongens en meisjes toch mee.
Mirrorless in een robuuste body als 1D of D5 is wel een pre. Als Canon en Nikon dat doen, met behoud van mount stap ik gewoon over. Allee battery life is en blijft nog wel een issue. Tijdens evenementen gebruik je de camera de hele dag en dat gehannes met batterijen wisselen is wel van even geleden. Met mn pro bodies gaat er vrijdag een verse accu in en die gaat zondagavond aan de lader.
Met de grote objectieven als de 400 t/m 600mm is systeemcamera best uit balans, maar zo had ik vorig jaar een Canon 400mm f/2.8 L IS II op mij. Sony a7r2 en omdat je met zo'n gewicht snel grijpt naar monopod had ik geen klagen over balans. Al wel over de AF, maar hiervoor zijn nu de a7r3 en a9.
Batterij duur is nog wel puntje. Ook heeft Sony met de a7r3 en a9 de batterij duur enorm verbeterd. iedergeval x2.
Maar was het vroeger allemaal beter. Jaren terug toen wisten we ons ook te reden. We zijn verwent door de techniek van de afgelopen jaren
tuurlijk zijn we verwend, maar we willen geen stappen terug doen.
Zelf denk ik dat mirrorless in de sportfotografie daarom nog even op zicht laat wachten. Maar over een jaar of wat zal daar ook de transitie compleet zijn.
Ik wil het formaat van een DSLR en daar dan een mirrorless in. En dan een compacte mirrorless voor op reis.
Recentelijk een Sony a9 meegehad. Het is dat Sony nog geen native prime glas heeft van 300mm en +, maar dat is toch wel een behoorlijke camera voor sport die met de grote Jonges mee kan komen. Begrijp heel goed dat veel fotografen die veelal snelle primes boven de 300mm gebruiken bij Canon of Nikon blijven.
Zo wil ik binnen kort nog eens de Sony a9 testen met een Canon 400mm II. Ben erg benieuwd hoe deze combi zich nu verhoud. De nieuwe generatie adapters zijn erg goed. Bijvoorbeeld die van Sigma.
/i/2001758267.jpeg?f=imagearticlefull)
Nog handiger is oogautofocus. Bij portretten is het een ongeschreven regel dat de ogen altijd scherp moeten zijn. Een camera weet dat niet en gaat vaak uit van het dichtstbijzijnde punt, zoals de neus. Als je met een grote lensopening werkt, heeft dat een ongewenst effect: een scherpe neus en onscherpe ogen. Je kunt natuurlijk een vast focuspunt kiezen en daarmee op het oog scherpstellen, maar lang niet iedereen doet dat en met een bewegend onderwerp werkt het niet./i/2001758269.jpeg?f=imagenormal)
/i/2001758273.jpeg?f=imagenormal)
/i/2001758279.jpeg?f=imagenormal)
/i/2001758277.jpeg?f=imagenormal)
/i/2001758259.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_icc():strip_exif()/i/2001515149.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2002189123.jpeg?f=fpa)
/i/1327584972.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2001856191.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/496922/Balance%252060x60.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/38237/crop57c489d459b7a_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/234769/tweakersavatar.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/238829/crop5fef94f05ceeb.jpeg?f=community){kind=small}
/u/85941/crop61dd9b39bb021_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/348588/crop607373081ef34_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/12409/1.gif?f=community){kind=small}
/u/472627/crop5c83fe498b36e_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/31101/crop6368f60dde238_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/489983/crop5db33928bbeea_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/54579/Static.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/106968/belkar2.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/17182/avatar_57c.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/141198/crop6164051fbcf31.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/88719/crop624ccd84437db_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}
/u/151652/crop5c597e011af23_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/27131/crop61572b353fff1_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/331588/Louise-Brooks-style1.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/383827/Untitled-2.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1857/crop5a4d06ced6afe_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
) en kieken vaak fotos met een vertikaal gehouden mobiel, die mensen weten niet wat compositie is en dat interesseert ze ook niet: die willen een foto van het moment zodat wanneer ze die foto weer zien ze het zich weer herinneren. :strip_exif()/u/353928/crop5a4f8835c84fb_cropped.gif?f=community){kind=small}
/u/13460/JUN982.GIF?f=community){kind=small}
/u/75323/5procentoog.JPG?f=community){kind=small}
/u/602366/crop6478e12ac629b.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/101289/vimes60.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/800239/crop57a0ef1d2331e.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/164530/crop5e126a53a9a82_cropped.gif?f=community){kind=small}
