De beste camera rond de duizend euro

Spiegelreflexen vs. systeemcamera's

Inleiding

Beste koop: Fujifilm X-T20 Zilver

In deze round-up vergelijken we zes camera's van rond de 1000 euro, ongeacht of dat nu spiegelreflex- of systeemcamera's zijn. Kijkend naar verschillende deelgebieden, van beeldkwaliteit, bediening, portabiliteit, video en lensaanbod blijkt dat veel camera's uitblinken op bepaalde vlakken, maar juist weer tegenvallen op andere. Alles meewegende is de Fujifilm X-T20 wat ons betreft de beste allrounder. De camera is compact, produceert goede foto's en video's en de kitlens is uitstekend. Alleen de grip vinden we wat minder.

Prijs bij publicatie: € 900,-

In de afgelopen maanden hebben we verschillende round-ups gepubliceerd van dslr's en systeemcamera's in populaire marktsegmenten. Denk aan instap-dslr's en een stapje hoger, en systeemcamera's in het middensegment tot achthonderd euro. In de reacties stond wel eens de opmerking waarom we nog onderscheid maakten tussen beide camerasystemen en niet beide typen in één vergelijkende test bespraken. Een terecht punt, hoewel we onze redenen hadden.

De zes camera's van klein naar groot, op basis van de combinatie body en lens

Allereerst omdat je meteen oploopt tegen het verschil tussen wel en geen spiegel, met directe consequenties voor de zoeker en de autofocus. Voorbeeld: voor wie om een of andere reden een elektronische zoeker niets vindt, valt een systeemcamera direct af. Andersom: wie een grote dslr niets vindt, ziet liever een vergelijking met alleen systeemcamera's. Er zijn ook grote verschillen wat lensaanbod betreft, in omvang en gewicht, en in de beschikbaarheid van vergelijkbare modellen in hetzelfde prijssegment, wat een directe vergelijking lastig maakt. Vaak was het wat ons betreft echter ook een bewuste logistieke keuze. Als je exact dezelfde foto's en video's wilt maken met verschillende camera's, kun je gewoon niet met tien apparaten om je nek lopen.

Toch gaan we nu de uitdaging aan. We kijken simpelweg naar een prijssegment van rond de duizend euro voor de body en vervolgens per fabrikant naar het populairste, recente cameramodel, ongeacht of dat nu een systeemcamera of een spiegelreflex betreft. Vervolgens beoordelen we de camera's op verschillende punten, waarbij ook de feitelijke verschillen meewegen: bijvoorbeeld de draagbaarheid, maar ook het lensaanbod. Uiteraard vergeleken we ook de prestaties op het vlak van beeldkwaliteit en autofocussnelheid, evenals de bediening en videomogelijkheden.

Systeemcamera vs. dslr

Voordat we ingaan op de specifieke prestaties en verschillen van de individuele modellen, is het goed om stil te staan bij de eigenschappen waarin een spiegelreflex en een systeemcamera in het algemeen van elkaar afwijken. Die verschillen zullen we namelijk telkens terugzien.

Schematische weergave van de spiegelconstructie van een dslr. Het licht dat via de lens binnenkomt, gaat via verschillende spiegels naar zowel de autofocussensor als de zoeker.

De spiegel en autofocus

Het belangrijkste verschil vormt de spiegel, waaraan een spiegelreflexcamera zijn naam dankt. De spiegelconstructie zorgt ervoor dat je, door middel van diverse interne spiegels, via de zoeker rechtstreeks door de lens kunt kijken, in tegenstelling tot bijvoorbeeld bij een meetzoekercamera. Aan het eind van de jaren tachtig werd de functionaliteit aangevuld met een tweede innovatie: autofocus. De spiegel werd halfdoorlatend gemaakt en er werd een subspiegel onder geplaatst, waardoor het beeld niet alleen omhoog, naar de zoeker, kon worden gekaatst, maar ook naar beneden. Daar werd een autofocussensor toegevoegd die de afstand tot het onderwerp kan meten door middel van fasedetectie, waarna de lens elektronisch op het juiste punt kan scherpstellen. Sindsdien zijn er honderden autofocuslenzen uitgebracht voor de verschillende camerasystemen, wat mede verklaart waarom spiegelreflexcamera's zo populair zijn.

Systeemcamera's hebben geen spiegel. Sinds analoge film vervangen werd door een sensor, werd al snel duidelijk dat dit onderdeel meer kon dan alleen lichte en donkere tinten vastleggen, die via een kleurenfilter in een digitale foto worden omgezet. De lichtgevoelige cellen, fotodiodes genaamd, kunnen namelijk ook gebruikt worden voor autofocus. Door vanaf verschillende posities op de sensor het licht te meten en op elkaar af te stemmen kan de camera de afstand tot het onderwerp, en dus het juiste scherpstelpunt, bepalen. Op die manier is dus fasedetectie-autofocus mogelijk, net als met een spiegel. Vaak wordt gebruikgemaakt van dedicated diodes voor de autofocus, wat betekent dat deze dus niet voor de registratie van beeld gebruikt worden. Al deze verschillende punten worden dan autofocuspunten genoemd. In aantal zijn het er vaak veel meer dan bij een spiegelreflex, bijvoorbeeld bijna zevenhonderd bij de onlangs aangekondigde Sony A9. Het aantal is dus niet 1:1 vergelijkbaar; de af-punten op een autofocussensor van een dslr zijn echter een stuk groter.

Tegelijkertijd is er ook nog contrastdetectie, dat eveneens via de sensor werkt en al sinds jaar en dag in (compact)camera's wordt gebruikt. Voor deze methode worden via de sensor contrastverschillen gemeten. Op basis van het binnenkomende beeld dat door de sensor wordt geregistreerd, wordt scherpgesteld van het begin tot het eind, tot het grootste contrast bereikt wordt; dan is de opname scherp. Doordat er stapsgewijs van dichtbij tot veraf wordt scherpgesteld, kost deze methode meer tijd dan fasedetectie-autofocus. Fabrikanten als Panasonic en Olympus zijn er echter in geslaagd om dit steeds sneller en accurater te doen, mede door slimme trucs als depth-by-defocus.

Een autofocussensor uit een dslr bevat grotere af-punten, in dit geval 61, dan een beeldsensor

Er is nog een belangrijk verschil. Omdat een dslr een aparte sensor gebruikt voor de autofocus en deze minder groot is dan de beeldsensor, zijn de af-punten vooral in het midden te vinden en niet in de uiterste hoeken. Als een onderwerp uit het beeld van de af-punten valt, worden andere methoden gebruikt, met onder andere een rgb-meetsensor, maar dat is beduidend minder effectief. Systeemcamera's hebben een technisch voordeel, doordat ze deze beperking niet hebben. Waar de af-punten bij een dslr nooit het hele beeld zullen afdekken, is dat op een beeldsensor veel makkelijker te realiseren.

De af-punten van een dslr zijn in het midden geconcentreerd, terwijl die van een systeemcamera het hele beeld kunnen bestrijken

Burst

Het weglaten van de spiegel levert systeemcamera's direct een voordeel op. Tijdens een burst, zoals bij actiefotografie, hoeft de spiegel niet telkens op en neer te klappen. Dat betekent dat een systeemcamera meestal meer foto's per seconde haalt dan een dslr. Bij de camera's in deze vergelijking valt dat al op, maar in het high-end segment is dat nog duidelijker. Waar dslr's blijven steken op maximaal 14fps, halen systeemcamera's 20 tot 60fps, ook in raw. Een dslr kan dergelijke hoge aantallen alleen bereiken als de spiegel opgeklapt blijft, dus in de live-viewmodus. In die zin is de spiegel dus een duidelijke fysieke beperking.

Elektronische vs. optische zoeker

Door de afwezigheid van een spiegel is een optische zoeker geen optie. Systeemcamera's gebruiken daarom een elektronische zoeker, ofwel evf. Omdat deze in tegenstelling tot een optische zoeker niet aan een bepaalde locatie gebonden is, zit hij soms aan de linkerkant van de body, wat als voordeel heeft dat je neus niet tegen het scherm aangedrukt zit. Een voordeel van een evf is dat je van te voren exact ziet hoe je foto eruit komt te zien: what you see is what you get, oftewel wysiwyg. Dat betekent dat je een concrete indruk krijgt van de belichting, witbalans en scherptediepte. Bovendien kun je in de zoeker gebruikmaken van hulpmiddelen zoals focus peaking voor handmatige scherpstelling of een live histogram. Ook kun je tijdens het filmen door de zoeker blijven kijken, terwijl je bij een dslr per se de lcd moet gebruiken.

Nadelen zijn er ook. Hoewel de resolutie van elektronische zoekers is toegenomen, is het detail nog altijd lager dan bij een optische zoeker. In veel gevallen zul je daar niets van merken, maar het kan leiden tot moiré en een zichtbaar lager dynamisch bereik. Ook kan er sprake zijn van lichte vertraging, of lag, wat hinderlijk kan zijn, hoewel dit probleem in recente camera's is geminimaliseerd. Tot slot kost het gebruik van een evf stroom en zie je dus niets als de camera uitstaat. Het gebruik van een optische zoeker kost geen energie en dat is voor bijvoorbeeld wildlifefotografie erg prettig.

Specificaties en onderlinge verschillen

Als we de algemene specificaties van de zes camera's vergelijken, valt direct een aantal overeenkomsten en verschillen op. Over het algemeen is een resolutie van 24 megapixels min of meer de norm in dit segment, maar de verschillen met de 16-megapixelsensoren van Olympus en Panasonic zijn in de praktijk maar klein. Dat geldt ook voor het verschil in sensoromvang tussen de zes camera's, al is dat wel van invloed op bijvoorbeeld de scherptediepte.

De Canon EOS 80D

Een groter praktisch verschil betreft de vergrotingsfactor van de zoeker, nog ongeacht of dat een elektronische of een optische variant betreft. In deze prijscategorie hebben de twee dslr's op dat vlak een voordeel; een grotere zoeker kijkt lekkerder. De zoekers van de vier systeemcamera's zijn in dit geval bewust klein gehouden om de omvang compact te houden. Verderop in deze round-up bekijken we of je het verschil ook echt merkt.

De Fujifilm X-T20

Uiteraard is het scherm van belang. Alleen die van de Canon, Olympus en Panasonic zijn zowel kantelbaar als uitklapbaar, waarbij dat laatste meer flexibiliteit biedt, doordat je in alle situaties zicht op de compositie kunt houden. De schermen van de Fujifilm, Olympus en Sony zijn alleen kantelbaar en de Nikon D7200 is de enige met een vast scherm. Zijn opvolger heeft wel een flexibel scherm, zij het dat dit alleen kan kantelen. Alleen de schermen van de Canon, Olympus en Panasonic zijn aanraakgevoelig.

De Nikon D7200

We zien grote verschillen wat het aantal autofocuspunten betreft. Een dslr en een systeemcamera zijn op dat vlak echter niet een op een te vergelijken, dus hechten we vooral belang aan de praktijk. Voor actiefotografie is de burstsnelheid wel weer een belangrijke factor. Met gemiddeld 5 tot 7fps kun je met de meeste camera's wel uit de voeten, maar de Olympus en de Sony hebben met respectievelijk 10 en 11 foto's per seconde de beste papieren.

De Olympus OM-D E-M5 II

Tot slot zijn er grote verschillen op videovlak. In het algemeen leent een camera met een evf zich hiervoor beter, omdat je de zoeker kunt gebruiken en dus niet afhankelijk bent van de lcd. Terwijl 4k bij systeemcamera's al redelijk gemeengoed is, is het bij dslr's nog een zeldzaamheid. Ook de Olympus heeft het niet, maar het topmodel, de E-M1 II, wel. De Sony valt op met zijn 120fps in 1080p, wat ideaal is voor het maken van slow motion.

De Panasonic Lumix G80

Op de volgende pagina's, zoals die over draagbaarheid, autofocus en video, pakken we de relevante specificaties er per onderdeel bij en lichten ze verder toe, zowel wat theorie als wat praktijk betreft.

De Sony A6300

Merk en productserie	Canon EOS 80D	Fujifilm X-T20	Nikon D7200	Olympus OM-D E-M5 Mark II	Panasonic Lumix G80	Sony A6300
Prijs	Onbekend (20 winkels)	Onbekend (14 winkels)	€ 369,- (18 winkels)	Onbekend (19 winkels)	€ 459,- (14 winkels)	Onbekend (27 winkels)
Mount	EF-S	X	F	M43	M43	E
Resolutie	24Mp	24Mp	24Mp	16Mp	16Mp	24Mp
Cropfactor	1,6x	1,5x	1,5x	2x	2x	1,5x
Burst (fps)	7	5	6	10	6	11
Autofocusptn.	45	325	51	81	49	425
Schermdiagon.	3"	3"	3,2"	3"	3"	3"
Touchscreen	Ja, capacitief	Ja, capacitief	Nee	Ja, capacitief	Ja, capacitief	Nee
Scherm-flexibiliteit	Kantelbaar en uitklapbaar	Kantelbaar	-	Kantelbaar	Kantelbaar en uitklapbaar	Kantelbaar
Zoeker	Optisch	Elektronisch	Optisch	Elektronisch	Elektronisch	Elektronisch
Zoekervergr.	0,63x	0,62x	0,63x	0,75x	0,74x	0,70x
Wifi	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja
Microfoon-in	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja
Videoresolutie	1920x1080	3840x2160 (ultra-hd)	1920x1080	1920x1080	3840x2160 (ultra-hd)	3840x2160 (ultra-hd)
Max fps in 1080p	60	60	60	60	60	120
Accuduur	960	350	1110	360	320	400
Afmetingen (hxbxd)	105x139x79	83x118x41	136x107x76	85x124x45	89x128x74	67x120x49
Gewicht	730g	383g	765g	469g	505g	403g

Ergonomie en draagbaarheid

We beginnen met een vergelijking van de camera's en lenzen. De systeemcamera's zijn merkbaar kleiner en lichter dan een dslr, wat de draagbaarheid ten goede komt, maar de grotere dslr-bodies zijn weer ergonomischer.

Merk en productserie	Canon EOS 80D	Fujifilm X-T20	Nikon D7200	Olympus OM-D E-M5 Mark II	Panasonic Lumix G80	Sony A6300
Afmetingen (hxbxd)	105x139x79	83x118x41	136x107x76	85x124x45	89x128x74	67x120x49
Gewicht	730g	383g	765g	469g	505g	403g
Accuduur	960	350	1110	360	320	400

Het verschil tussen de kleinste en grootste cameraset is significant

Het verschil in omvang tussen een systeemcamera en een dslr zal niemand ontgaan. Alleen al de body van een dslr als de 80D of de D7200 is een stuk forser. Dat geldt ook voor het gewicht; het verschil tussen de lichtste en zwaarste camera is een factor twee. Dat merk je aan alles; een systeemcamera neemt minder ruimte in beslag in een tas en is makkelijker mee te sjouwen, zeker als je een volle dag gaat lopen.

Kitlenzen

Uiteraard is er wel verschil in lenzen, zie ook de pagina waarop we dat specifiek bespreken. Er zijn veel modellen: groter en kleiner, meer of minder lichtsterk en met meer of minder zoom. De vergeleken camera's zijn leverbaar met verschillende lenzen, maar ook als losse body. Van de fabrikanten ontvingen we de meest logische (kit)lenzen die bij de camera's worden gebundeld. Bij Nikon is dat bijvoorbeeld de 18-105mm f/3.5-5.6, maar er zijn ook sets met een 18-140mm of een 18-300mm beschikbaar.

Canon leverde ons de 80D met de nieuwe 18-135mm f/3.5-5.6 met Nano-USM. Deze is een fractie groter dan de 18-105mm van Nikon. Zoals gebruikelijk bij consumentenlenzen valt Canon een beetje uit de toon, omdat het niet standaard een zonnekap bij consumentenlenzen meelevert, in tegenstelling tot de meeste andere fabrikanten.

De 16-50mm f/3.5-5.6 powerzoom van Sony is uitzonderlijk compact en past daardoor uitstekend bij de kleine body. De optiek is redelijk, maar niet fantastisch en de elektronische zoom is vlot en handig voor video, maar voor een camera als deze zouden we eigenlijk een betere lens willen aanbevelen, zoals de 18-105mm f/4 powerzoom of de 16-70mm f4. Deze hebben echter meerprijzen van respectievelijk vijfhonderd en achthonderd euro, en dat maakt zo'n set wel erg prijzig.

Panasonic en Olympus hebben ook een zeer compacte pancakelens in hun portfolio, maar deze zijn niet als kit beschikbaar bij de E-M5 II en G80. Dat betekent dat je ze los moet kopen en dat is financieel gezien minder gunstig dan als set. De Olympus 12-50mm f/3.5-5.6 en de Panasonic 12-60mm f/3.5-5.6 zijn beide relatief lang ten opzichte van de compacte body. Vooral bij Olympus valt dat in negatieve zin op, hoewel de 12-50mm-lens wel innovatief is. Hij zoomt intern, heeft een unieke macrostand waarbij je al vanaf circa 5cm kunt scherpstellen en er zit een ringschakelaar om de lens waarmee je kunt wisselen tussen mechanische en elektronische zoom. Helaas gebeurt dat schuiven soms per ongeluk, bijvoorbeeld als je hem in een tas stopt.

Over de kitlens van de Fujifilm zijn we het meest te spreken. Er zijn er twee: de 16-50mm f/3.5-5.6, voor een meerprijs van honderd euro, en de 18-55mm f/2.8-4, die driehonderd euro extra kost. Vooral die laatste zouden we aanbevelen; de lens is vrij compact, zeker gezien de lichtsterkte van f/2.8 tot f4. Daardoor kun je beter uit de voeten in situaties met weinig licht en bovendien beter spelen met beperkte scherptediepte dan met de andere kitlenzen. En hij is zelfs kleiner dan de lenzen van Panasonic en Olympus.

Logischerwijs zien we grote verschillen als het erom gaat hoe de zes camera's in de hand liggen. De dslr's hebben een voordeel, doordat ze vanwege hun omvang veel beter aansluiten bij de omvang van een gemiddelde hand en daardoor een prettige grip hebben. De 80D en D7200 zijn bovendien wat groter dan instap-dslr's, waardoor je alle vingers op de body kwijt kunt. Mensen met kleine handen kunnen dit juist een nadeel vinden en systeemcamera's prettiger in de hand vinden liggen.

Van de vier systeemcamera's heeft de Panasonic G80 wat ons betreft de prettigste grip; hij is meer gevormd als een kleine dslr, waardoor je je vingers er goed omheen kunt klemmen. Tegelijk is er geen plek voor je pink. De Sony A6300 is het compactst, maar heeft desondanks een redelijke goede grip. Dat geldt minder voor de Fujifilm en Olympus, waarvan de body's vrij plat zijn, op een minimale inkeping na. Doordat de grip zo klein is, kan het voorkomen dat de camera door het gewicht van de lens onbedoeld wat naar beneden wordt gericht.

Accuduur

Zoals je in de tabel boven aan deze pagina kunt zien, is er een duidelijke correlatie tussen de omvang van de body en de accuduur. Dat is natuurlijk niet gek, want in een kleine, compacte body is geen plek voor een grote accu. Vandaar dat beide dslr's twee tot drie keer zo lang meegaan. Zo heeft de kleine accu van de Sony A6300 een capaciteit van 1080mAh en die van de Nikon 1900mAh. Tegelijk gebruikt een systeemcamera ook meer energie, wat het verschil verder vergroot. Dat heeft twee oorzaken: de sensor van een systeemcamera wordt continu gebruikt en het lcd-scherm of de elektronische zoeker ook. Fotograferen via een optische zoeker verbruikt geen stroom, alleen het scherpstellen en het maken van de foto kost wat energie.

Dus niet alleen is de accucapaciteit van een spiegelreflex groter, ook is de camera zuiniger in gebruik, waardoor de accu een stuk langer meegaat. Dat is een belangrijke afweging bij een eventuele aankoop, al blijft dit persoonlijk. Voor de meeste mensen zijn driehonderd tot vierhonderd foto's per dag wel voldoende, maar dat geldt niet voor iedereen. Bij beide systemen is het overigens aan te raden om extra accu's mee te nemen als je op pad gaat.

Bediening en menu's

Het algemene voordeel van een dslr is dat er door de grotere body meer ruimte is voor knoppen, die ook nog eens beter aansluiten op de positie van je vingers. Bij systeemcamera's moeten vanwege de compactere vormgeving harde keuzes worden gemaakt: welke knoppen zijn essentieel en welke niet. Dat is ook van invloed op de bediening, al zijn fabrikanten soms inventief.

Merk en productserie	Canon EOS 80D	Fujifilm X-T20	Nikon D7200	Olympus OM-D E-M5 Mark II	Panasonic Lumix G80	Sony A6300
Aantal knoppen	23	16	23	15	15	13
Aantal draaiwieltjes	2	2	2	2	2	2
Customstanden op draaiwieltje	2	2	2	-	2	2
Vergrendeling programmawiel	Ja	Nvt	Ja	Ja, ontgrendelbaar	Nee (niet nodig)	Nee (niet nodig)
Aan-uitknop	Linkerkant	Rondom ontspanknop	Rondom ontspanknop	Linkerkant	Rechts, op duimpositie	Rondom ontspanknop
Touchscreen	Ja, capacitief	Ja, capacitief	Nee	Ja, capacitief	Ja, capacitief	Nee

Knoppenspel

De systeemcamera's in deze vergelijking hebben 13 à 16 knoppen tegenover 23 bij de dslr's. Dat betekent dat je bij de eerste groep vaker het menu moet induiken voor het wijzigen van een bepaalde functie. Fabrikanten proberen dat op te vangen met programmeerbare knoppen, zodat je zelf de belangrijkste functies aan het knoppenspel kunt toekennen. Daarnaast worden slimmigheden gebruikt. Zo zijn de twee draaiwieltjes van de Fujifilm X-T20 tegelijk drukknoppen. Dat biedt extra functionaliteit zonder dat de knoppen meer ruimte innemen. Panasonic doet iets vergelijkbaars met een draaiwieltje rondom de ontspanknop en een knop in het midden van het wieltje aan de achterkant.

De aan-uitschakelaar is bij de Sony, Fujifilm en Nikon rondom de ontspanknop gepositioneerd, waardoor je die heel snel en eenvoudig kunt gebruiken. Bij Panasonic zit er een schuifje op duimpositie dat ook prima werkt. Bij de Canon en Olympus zit de schakelaar aan de linkerkant van de body, wat minder prettig is, omdat je zo twee handen nodig hebt om de camera aan te zetten. Je linkerhand wordt in de natuurlijke houding al gebruikt om de camera onder de lens te ondersteunen, maar moet nu eerst de camera aanzetten. Bij de Canon is dit probleem in de praktijk niet zo groot; je kunt de camera gewoon aan laten staan, want hij gaat vanzelf in de slaapstand.

Canon, Nikon en Olympus hebben een vergrendeld programmawiel aan de linkerkant, wat moet voorkomen dat de camera per ongeluk in een andere stand draait als je hem bijvoorbeeld in een tas stopt. Dat betekent dat je de vergrendelknop moet indrukken als je de modus wilt veranderen. Alleen bij Olympus is het mogelijk om de vergrendelknop zelf te ontgrendelen, iets wat wij kunnen waarderen.

Bij Canon, Fujifilm, Olympus en Panasonic kun je het aanraakgevoelige scherm gebruiken om functies te wijzigen. Dat is handig als de camera bijvoorbeeld op een statief staat en je minder makkelijk bij de knoppen kunt. Bovendien kun je het scherm gebruiken om een scherpstelpunt te kiezen en om foto's mee te maken zonder de ontspanknop in te drukken. Tijdens het filmen kun je het gebruiken om bijvoorbeeld te wisselen van scherptediepte op de voorgrond naar een deel daarachter. Kortom, deze functionaliteit is in verschillende situaties handig. Het is daarom jammer dat de camera's van Nikon en Sony hier niet mee zijn uitgerust.

De Fujifilm X-T20 wijkt wat bediening betreft af van de gebruikelijke methode met een pasm-draaiwieltje. Zoals gewoonlijk bij de gevorderde camera's van dit merk heeft de camera een draaiwieltje voor de sluitertijd en kun je de diafragmawaarde wijzigen via een draairing rondom de lens. Op beide is een zogenaamde A-stand te vinden, waarbij de camera dit onderdeel automatisch regelt. Dit concept is wat klassiek, maar werkt in de praktijk erg prettig. De sluitertijd laat zich overigens nog finetunen via het achterste draaiwieltje.

Menu's

Voor ieder menusysteem geldt in principe dat je er zo weinig mogelijk gebruik van zou moeten maken. Als functies per knop of via een snelmenu te wijzigen zijn, kun je het menu omzeilen. Het menu induiken betekent immers vrijwel altijd dat je moet zoeken. Vaak bestaat het uit verschillende hoofdschermen, die vervolgens onderverdeeld zijn in pagina's of tabbladen. De logica is door de fabrikant bedacht en is voor de gebruiker vaak minder logisch. Waarom staan de videofuncties bijvoorbeeld niet overzichtelijk bij elkaar? Bij Fujifilm, Nikon en Panasonic is dat het geval, maar bij Canon, Olympus en Sony niet.

Bij de Canon 80D is het systeem redelijk overzichtelijk, met vier hoofdmenu's en verschillende tabbladen waar je snel doorheen kunt scrollen. Het aantal tabbladen is bovendien beperkt tot maximaal vijf, alleen het menu met 'custom functies' (C.Fn) is een uitzondering, met wel zestien mogelijke functies. Een laatste menu heet My Menu en kun je vullen met de menufuncties die je het meest gebruikt. Dat vinden we handig, want het scheelt zoeken naar bepaalde, veelgebruikte functies, zoals bracketing of het formatteren van een sd-kaart.

Ook de Nikon D7200 heeft een 'mijn menu'. Doordat het algemene menusysteem gebaseerd is op naar beneden scrollen, kun je meer functies kwijt in dit persoonlijke menu dan bij het tabbladensysteem van Canon. Voor 'mijn menu' is dat handig, maar het scrollsysteem zelf is iets minder overzichtelijk. Dit wordt gecompenseerd door een goede rubricering van verschillende hoofdmenu's, uiteenlopend van weergave, via foto- en filmset-up tot een retoucheermenu. Ook is er nog een persoonlijk menu, waarin zaken als autofocus, lichtmeting en bediening naar eigen hand kunnen worden gezet.

Een klein slordigheidje in het Panasonic-menu is dat er Engels naast Nederlands wordt gebruikt, zoals 'stille modus on/off'. Verder is het menu net als bij Nikon overzichtelijk gerubriceerd, met onder andere een foto- en videodeel, en een menu voor persoonlijke voorkeuren. Ook hier moet je naar beneden scrollen om de overige opties te zien, waarbij wel een indeling in pagina's wordt gemaakt. Al met al zijn er behoorlijk veel opties beschikbaar.

Dat geldt ook voor het menu van Olympus. Het ziet er grafisch mooi uit, maar blinkt niet uit in overzichtelijkheid. De letters zijn bovendien vrij klein. Er zijn twee opnamemenu's met hetzelfde symbool, maar het eerste zul je niet vaak gebruiken. Hier kun je bijvoorbeeld de beeldratio aanpassen of de zelfontspanner activeren. De interessantste functies, zoals bracketing, beeldstabilisatie en hdr, staan in het tweede menu. Ook worden soms afkortingen gebruikt, zoals 'Kaart-inst.' terwijl er ruimte genoeg is voor het kleine lettertype dat Olympus gebruikt. Standaard wordt tekst met uitleg getoond, maar deze overlapt de andere opties in het menu. Net als bij Nikon is er een speciaal menu voor het personaliseren van de instellingen en knoppen, dat zeer uitgebreid is. Dit is het enige menu waarbij je moet scrollen, terwijl de andere menu's alle opties in één scherm tonen.

Fujifilm heeft een goede poging gedaan om het menusysteem te moderniseren. Zo vind je zaken als witbalans, beeldkwaliteit en ruisonderdrukking in het IQ-menu en is een speciaal af-menu in het leven geroepen voor alles wat met autofocus te maken heeft. Zaken als lichtmeting, iso en bracketing vind je in het fotomenu. Er is ook een videomenu en zelfs een menu voor alles wat met flitsen te maken heeft. We kunnen deze indeling wel waarderen, omdat je zo sneller een bepaalde functie weet te vinden.

Sony heeft in zijn recentste camera's het menusysteem al wat op de schop gegooid, maar dat is helaas niet te vinden in de A6300. Sony gebruikt een vergelijkbare opzet als Canon, met zes hoofdmenu's met tabbladen. Dat is een mooi begin, maar vervolgens staan alle onderdelen dwars door elkaar. In de praktijk betekent dit dat je waarschijnlijk regelmatig naar een bepaalde instelling zult zoeken in de eerste twee menu's, met in totaal zeventien tabbladen. Daarmee zul je veel minder tijd doorbrengen in de andere hoofdmenu's over draadloze connectiviteit, weergave en apps. Sony had dus beter voor een rubricerende indeling kunnen kiezen. Het is maar goed dat alle knoppen programmeerbaar zijn.

Snelmenu

Los van het aantal knoppen hebben de meeste camera's ook een snelmenu, dat alleen verschillende namen heeft gekregen. Hier vind je belangrijke instellingen overzichtelijk bij elkaar, die als overlay op het scherm worden weergegeven en via het navigatiewiel snel te wijzigen zijn. Wat in het snelmenu staat, is meestal ook te personaliseren. Bij Canon, Fujifilm en Panasonic heet dit het Q-menu, bij Olympus is het te bereiken via de OK-knop en bij Sony moet je zijn bij de Fn-toets. Alleen Nikon heeft geen dergelijk menu, hoewel de belangrijkste functies wel via de knoppen links van het scherm te vinden zijn. Het onhandige daaraan vinden we dat je voor die knoppen, waaronder iso, witbalans en de af-punten, twee handen nodig hebt, terwijl dat bij de meeste andere camera's gewoon met één hand kan.

Zoeker, autofocus en meer

Als je verschillende camerasystemen onderling gaat vergelijken, stuit je op grote verschillen in de zoekers en daarmee samenhangend in de autofocusmethoden. Beide zijn een gevolg van de keuze voor een spiegel of juist het weglaten ervan.

Merk en productserie	Canon EOS 80D	Fujifilm X-T20	Nikon D7200	Olympus OM-D E-M5 Mark II	Panasonic Lumix G80	Sony A6300
Zoeker	Midden	Midden	Midden	Midden	Midden	Linkerkant
Zoekervergroting	0,63x	0,62x	0,63x	0,75x	0,74x	0,70x
Autofocussysteem	Fasedetectie (via spiegel)	Fasedetectie (via sensor)	Fasedetectie (via spiegel)	Contrastdetectie	Contrastdetectie	Fasedetectie (via sensor)
Autofocuspunten	45	325	51	81	49	425
Burst (fps)	7	5	6	10	6	11

Zoeker

Een goede zoeker is belangrijk om de compositie te bepalen en zicht te houden op de belangrijkste instellingen. Het maakt je bovendien minder afhankelijk van de lcd. Niet alleen krijg je via de zoeker een concreet beeld van hoe je foto eruit gaat zien, er wordt ook nuttige informatie in getoond, zoals het aantal resterende opnamen in de buffer, de sluitertijd, en de diafragma- en isowaarde. Bij een elektronische zoeker is het ook mogelijk een live histogram te tonen, focus peaking te gebruiken voor handmatige scherpstelling, een video-opname live te volgen en een concreet idee te krijgen van de witbalans en belichting.

Vlnr: de zoekers van Canon, Fujifilm, Nikon, Olympus, Panasonic en Sony

De zoekers van Canon en Nikon zijn merkbaar groter dan gangbaar is bij goedkopere dslr's en ze zijn daardoor prettiger om mee te werken. Dat gezegd hebbende; de meeste systeemcamera's hebben een grotere zoeker. Over het algemeen vinden we de elektronische zoeker van Olympus het prettigst. De zoekervergroting lijkt op papier een stuk kleiner dan die van de dslr's, maar in de praktijk oogt hij groter. Hij geeft een gedetailleerde en contrastrijke weergave, hoewel de tekst wat kartelig is. Het beeld is zeer helder en blijft dat ook in donkere omstandigheden. Dat laatste geldt ook voor de Panasonic. De zoekers van de Sony en Fujifilm zijn merkbaar kleiner, hoewel ze in vergelijking met goedkopere systeemcamera's prima zijn. Deze zoekers hebben wel meer moeite met weinig licht en worden dan ruizig. Bij de Fujifilm trilt het beeld soms wat wat bij kunstlicht en bij de Panasonic gaat de overgang van licht naar donker soms niet helemaal vloeiend.

In tegenstelling tot een optische zoeker kan een elektronische zoeker op iedere willekeurige plek op de body worden gepositioneerd. Desondanks hebben Olympus, Panasonic en Fujifilm hem klassiek in het midden geplaatst. Bij Sony zit de zoeker aan de linkerkant van de body, vanaf de achterkant gezien. Dat heeft als voordeel dat je neus minder snel tegen het scherm wordt aangedrukt, mits je je rechteroog gebruikt.

Autofocus

Alle camera's stellen vlot scherp, maar ze worden het meest uitgedaagd bij tracking, oftewel het volgen van een bewegend onderwerp. De Canon, Nikon en Sony presteren redelijk gelijkwaardig op dit gebied en weten een hoge burstrate te combineren met een snelle scherpstelling. Nikon heeft iets weliswaar meer autofocuspunten dan de Canon, maar daarvan zijn er 15 kruislingsgevoelig en die zitten in het midden. Bij Canon zijn alle 45-punten kruislingsgevoelig en wat beter verspreid en dat is wat effectiever.

De Sony profiteert nog van twee extra modi: gezichtsherkenning en oog-af. Dat eerste bieden de dslr's ook, maar alleen in live view en video. Het tweede werkt uitstekend als je portretfoto's maakt met beperkte scherptediepte. Ook de Fujifilm X-T20 presteert vrij goed wat autofocustracking betreft, in tegenstelling tot zijn voorganger, maar is iets minder consistent dan de A6300, vooral bij mindere lichtomstandigheden. De Olympus en Panasonic hoeven zich evenmin te schamen voor hun autofocusprestaties, maar met tracking zijn ze toch minder vlot en accuraat dan de concurrentie in deze vergelijking. Bovendien zie je ze soms even zoeken naar het juiste scherpstelpunt, wanneer je in af-c naar een ander onderwerp overgaat.

In de live-view- en videomodi verliezen beide dslr's hun kracht en wordt de autofocus flink trager. Bij Nikon is deze bijna onwerkbaar; het duurt gewoon te lang, bijna twee seconden, voordat er scherpgesteld is. Bij Canon is het prima werkbaar, ook bij video, maar tracking van een bewegend onderwerp werkt sloom en de autofocus zit er soms even naast, hoewel hij zich wel weer herstelt. In de videomodus produceert de Canon mooie zachte overgangen als je bijvoorbeeld van de achtergrond- naar de voorgrond overgaat.

En verder

Er is nog een aantal andere zaken die ons in de praktijk opvielen. De systeemcamera's hebben allemaal naast een mechanische sluiter ook een elektronische. Die wordt gebruikt in de stille stand, waarbij een opname geen geluid maakt, en voor zeer korte sluitertijden, die met een mechanische sluiter niet haalbaar zijn. Wel is de elektronische sluiter gevoelig voor kunstlicht, vooral in donkere omstandigheden, waardoor door de trilling van het licht strepen kunnen ontstaan. Canon en Nikon hebben beide een stille stand die prettig werkt, maar logischerwijs is deze niet zo stil als met een elektronische sluiter.

Bij Fujifilm en Sony zit het sd-kaartslot bij de accu aan de onderkant van de body, wat minder prettig is, vooral als de camera op een statief staat. Bij alle andere camera's zit het slot aan de zijkant. De D7200 van Nikon is de enige camera met twee sd-sloten. Verder valt op dat de Fujifilm, Olympus en Panasonic iso 200 als laagste gevoeligheid hebben. Bij de laatste twee is er wel een iso 100-stand, maar dat is feitelijk een teruggerekende iso-200-stand. Dit was lange tijd ook bij andere camera's, waaronder Nikon, het geval, maar is ondertussen een beetje achterhaald. Niet alleen betekent dit dat het ruisniveau ietsje hoger ligt en het dynamisch bereik wat lager is ten opzichte van iso 100, ook zul je eerder gebruik moeten maken van nd-filters. Tot slot willen we nog noemen dat de relatief lange lens van de Olympus intern zoomt en niet uitschuift, en dat is best prettig. Dit verklaart dus ook de lengte.

Video in de praktijk

Alle camera's in deze vergelijking kunnen filmen, maar er zijn grote verschillen in de uitwerking en de praktijk. Denk bijvoorbeeld aan de resolutie, de autofocus en het gebruik van de zoeker en de lcd.

Merk en productserie	Canon EOS 80D	Fujifilm X-T20	Nikon D7200	Olympus OM-D E-M5 Mark II	Panasonic Lumix G80	Sony A6300
Max. videoresolutie	1920x1080	3840x2160 (ultra-hd)	1920x1080	1920x1080	3840x2160 (ultra-hd)	3840x2160 (ultra-hd)
Max. fps in 1080p	60	60	60	60	60	120
Touchscreen	Ja, capacitief	Ja, capacitief	Nee	Ja, capacitief	Ja, capacitief	Nee
Scherm- flexibiliteit	Kantelbaar en uitklapbaar	Kantelbaar	-	Kantelbaar en uitklapbaar	Kantelbaar en uitklapbaar	Kantelbaar
Zoeker	Optisch	Elektronisch	Optisch	Elektronisch	Elektronisch	Elektronisch
Microfooningang	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja

Laten we beginnen met te stellen dat de systeemcamera's in deze test een streepje voor hebben als het gaat om video, vanwege het simpele feit dat je gewoon de zoeker kunt gebruiken tijdens het filmen. Je hoeft de camera daardoor niet in uitgestrekte armen voor je te houden, maar kunt hem, net als bij het fotograferen, gewoon tegen je gezicht houden, wat ook de stabiliteit ten goede komt. Bij een dslr is dat alleen mogelijk met extra accessoires, zoals een lcd-loep die op het scherm wordt geplakt. Een ander pijnpunt is de autofocus, zoals op de vorige pagina al beschreven is. Bij dslr's werkt deze beduidend minder vlot dan normaal, hoewel de DualPixel-oplossing van Canon over het algemeen wel redelijk goed werkt. Film je vooral statische beelden met handmatige scherpstelling vanaf een statief, dan maakt de scherpstelling minder uit.

De Fujifilm, Panasonic en Sony zijn de enige camera's die in 4k kunnen filmen. Dit stelt je in staat om de beelden te croppen of terug te rekenen naar 1080p, met een beter detailniveau. Bovendien zijn de meeste tv's die momenteel verkocht worden uhd's en is het dus jammer als je een nieuwe camera koopt die aansluit op een tv van de vorige generatie. Wel kunnen alle camera's in 1080p met 60fps filmen. De Sony gaat zelfs tot maximaal 120fps, wat van grote meerwaarde is voor slow motion.

Een kantelbaar en uitklapbaar scherm is om verschillende redenen handig bij het filmen. Ten eerste omdat je hiermee vanuit alle hoeken zicht houdt op wat er in beeld is en ten tweede omdat je er dan ook mee kunt vloggen. Dat is mogelijk bij de Canon, Olympus en Panasonic. Bij de Sony en Fujifilm is het scherm alleen kantelbaar en bij de Nikon zit er helemaal geen beweging in. Bij Canon, Fujifilm, Olympus en Panasonic is het scherm aanraakgevoelig, wat ook tijdens het filmen handig is, doordat je hiermee de scherpstelling kunt bepalen zonder knoppen te hoeven indrukken. Bovendien werkt het sneller en eenvoudiger dan via knoppen; je tapt gewoon op het gewenste deel of onderwerp op het scherm.

De praktijk

Hoe de beelden er in de praktijk uitzien, kun je in de video's hierboven en -onder zien. De eerste bevat een compilatie van drie vergelijkbare scènes: de snelweg bij de Afsluitdijk vanaf statief, een steiger bij het IJsselmeer vanaf statief en de A'DAM Toren en het Eye tegenover Amsterdam Centraal vanuit de hand. Er is gekozen voor een vaste sluitertijd van 1/120e seconde voor 60fps-beelden en 1/60e seconde voor 30fps-4k-beelden, met variabele lichtgevoeligheid en diafragmawaarde. In de video hieronder zie je per camera twee willekeurige scènes die uit de hand gemaakt zijn tijdens een rondvaart door de Amsterdamse grachten. Dit is extra praktijkmateriaal dat niet een-op-een vergelijkbaar is.

Aan de beelden valt op dat de camera's die in 4k filmden, een duidelijk voordeel hebben wat scherpte en detail betreft. In vergelijking daarmee zijn de andere camera's aan de softe kant. Dat geldt vooral voor de Nikon, die ook vrij vlakke beelden produceert, die wat onscherp ogen. De Panasonic en de Fujifilm produceren de scherpste beelden, gevolgd door de Sony. De Olympus en de Fujifilm hebben af en toe wat last van moiré. De beelden van de Fujifilm zijn redelijk verzadigd en zeer contrastrijk, maar de schaduwen lopen daardoor soms een beetje dicht. Het beeld van de Canon ziet er prima uit, maar is wat minder gedetailleerd dan de teruggerekende 4k-beelden. Verder valt op dat de stabilisatie van de Olympus en Panasonic zeer goed werk aflevert als je uit de hand filmt. De beelden ogen vloeiend, ondanks lichte beweging, die bij de andere camera's wel zichtbaar is.

Sluitertijd en diafragma bepalen

Wie meer wil filmen dan wat standaardvakantiebeelden en familiekiekjes, zal snel met sluitertijden en diafragmawaarden gaan spelen. Een belangrijke richtlijn is bijvoorbeeld dat je voor vloeiende beelden de sluitersnelheid instelt op de dubbele waarde van de framerate, dus bijvoorbeeld 1/60e seconde bij 30fps en 1/100e seconde bij 50fps. En als je met scherptediepte wilt spelen, wat aan te bevelen is omdat je daarmee het maximale uit de grote sensor haalt, zul je de diafragmawaarde laag willen houden.

Bij Canon en Nikon zijn er op dit vlak wat beperkingen. Bij deze fabrikanten kun je in dat geval alleen de M-stand gebruiken, omdat de sluitertijd en de diafragmawaarde in de overige standen automatisch bepaald worden. Dat is jammer, omdat sluitertijd- of diafragmavoorkeuze in bepaalde situaties wenselijk is. Bij Nikon is het extra onhandig, omdat je de live-viewmodus, ook in de M-stand, moet verlaten als je de diafragmawaarde wilt aanpassen.

Opvallend is dat alle systeemcamera's in deze vergelijking de bovengenoemde beperkingen niet hebben. Je kunt dus ook in de S- en de A-stand werken in de videomodus, en deels of volledig de instellingen bepalen. Met video liepen Panasonic en Sony lange tijd voorop, maar ook Olympus en Fujifilm hebben nu goed werk gemaakt van de videofunctionaliteit. Dat heeft een positieve invloed op de kwaliteit, maar ook op de instelmogelijkheden. De fanatieke filmer zal overigens meestal in de M-stand filmen, in combinatie met nd-filters.

Verschil in lensaanbod

Bij een rechtstreekse vergelijking tussen systeemcamera's en dslr's ontkomen we niet aan de bespreking van een van de belangrijkste verschillen: het lensaanbod. De camera is immers slechts één onderdeel van de set, een goede lens is minstens zo belangrijk.

Merk en productserie	Canon EOS 80D	Fujifilm X-T20	Nikon D7200	Olympus OM-D E-M5 Mark II	Panasonic Lumix G80	Sony A6300
Mount	EF en EF-S	X	F	MFT	MFT	E
Aantal lenzen in de Pricewatch	294	96	278	181	181	150
Lenzen met autofocus	174	22	161	68	68	46
Lenzen onder de 500 euro	128	64	121	126	126	78
Aantal zoomlenzen	202	16	188	58	58	25
Zoomlenzen onder de 500 euro	50	7	43	33	33	5

Lensaanbod

Er zijn grote onderlinge verschillen als het gaat om lensaanbod. Dat is niet zo gek, want Canon en Nikon gebruiken al sinds de jaren tachtig dezelfde elektronische lensvatting, waardoor het lensaanbod erg groot is, zowel nieuw als tweedehands, en van derde partijen als Tamron, Tokina en Sigma. Niet alleen zijn de lenzen daardoor goedkoper, het aanbod van nieuwe lenzen is vele malen groter. Dat geldt ook voor de tweedehandsmarkt; er is meer vraag én meer aanbod. Systeemcamera's zijn allemaal nog betrekkelijk nieuw en aangezien fabrikanten vanwege de nieuwe lensmount en afwijkende lensflange nieuwe objectieven moesten ontwikkelen, is het aanbod beperkt, zeker in vergelijking met de dslr's. Het opnieuw moeten ontwikkelen van lenzen heeft overigens wel geleid tot interessante innovaties, zoals inschuifbare lenselementen, elektronische zoom en de combinatie van lens- en bodystabilisatie.

Tegelijk valt op dat fabrikanten heel verschillend omgaan met hun lensaanbod. Zoals gezegd is het aanbod van Canon en Nikon veruit het grootst en is er ook veel meer concurrentie, zodat je niet gebonden bent aan het eigen merk. Bij systeemcamera's is het third-party-aanbod nog zeer beperkt. Panasonic en Olympus hebben een streepje voor. Niet alleen waren zij de eerste fabrikanten die met systeemcamera's kwamen, ook hebben ze flink werk gemaakt van hun lenzenportfolio in verschillende vormen en prijsklassen. Bovendien zijn beide systemen onderling compatibel. Een Panasonic-lens past dus op een Olympus-camera en andersom.

Een blik in de Pricewatch legt al snel een aantal opvallende verschillen bloot. Canon en Nikon hebben bijna 300 lenzen beschikbaar in hun ecosysteem. Olympus en Panasonic zitten daar met zo'n 180 stuks niet heel ver vandaan, hoewel daar in alle gevallen dubbelingen in zitten, zoals verschillende kitlenzen onder eigen naam en soms ook verschillende kleuruitvoeringen. Op het eerste gezicht lijkt Sony daar met circa 150 lenzen evenmin ver vandaan te zitten, maar daarbij moet worden opgemerkt dat het vaak om videolenzen gaat. Sony's (professionele) camcorders gebruiken immers ook de E-mount. Fujifilm bungelt met net geen 100 lenzen onderaan, maar het merk is dan ook pas in 2012 in de race gestapt en heeft sindsdien best vlot een uitgebreide lensportfolio opgezet.

Als we de prijs meenemen in het verhaal, ziet het er al wat anders uit. Sony en Fujifilm hebben weliswaar fraaie, lichtsterke lenzen, maar ze zijn vaak flink aan de prijs. Als je kijkt naar het totale lensaanbod onder de vijfhonderd euro, dan spannen Canon en Nikon met zo'n 200 stuks opnieuw de kroon. Bij Fujifilm, Panasonic en Olympus daalt het aantal met een derde, maar bij Sony valt de helft af.

In de pricewatch staan ook een flink aantal third party lenzen zonder autofocus, bijvoorbeeld van Samyang, en dat vertekent de boel een beetje. Als we alleen naar lenzen met autofocus kijken, dan is de afstand tussen beide dslr's en de systeemcamera's een stuk groter. Canon en Nikon zitten op 160 tot 175 stuks, Olympus en Panasonic vallen terug naar 68 lenzen en bij Sony en Fujifilm zijn dat er respectievelijk 46 en 22.

Vervolgens valt op dat met name Sony en Fujifilm weliswaar in aantal een flinke keus aan lenzen hebben, maar dat dit grotendeels primes zijn en dat het aantal zoomlenzen beperkt is. Primes zijn vooral populair onder filmers en gevorderde fotografen, maar minder onder consumenten. Kijken we dan vervolgens ook weer naar de prijs, dan valt op dat Fujifilm en Sony een beperkt aanbod van betaalbare zoomlenzen hebben. Het baart ons bovendien zorgen dat het al jaren stil is rondom aps-c e-mount lenzen van Sony.

De camera's met kitlens op volgorde van groot naar klein

Pancake zooms

Voor vrijwel alle systeemcamera's zijn compacte pancake-kitlenzen ontwikkeld. Net als bij een compactcamera schuift zo'n lens uit als je de camera aandoet en weer in als hij uitgaat. In de uitstand is de lens dan bijzonder compact, waardoor de combinatie beduidend minder ruimte inneemt in een tas of jaszak. Maar hoewel dergelijke lenzen dus beschikbaar zijn, wordt een camera niet altijd met een zo'n compacte lens geleverd. In deze vergelijking is dat alleen het geval bij de Sony A6300, die geleverd werd met de platte 16-50mm powerzoom.

Hoewel ook Olympus, Panasonic en Fujifilm dergelijke lenzen in hun portfolio hebben, werden ze in dit geval geleverd met een andere bijpassende kitlens. Vaak is dit een exemplaar dat optisch wat beter is en tegelijk een groter zoombereik biedt. Hoewel deze lenzen nog steeds compacter zijn dan hun dslr-equivalenten, is het compacte voordeel minder groot. We zien dan ook vaker bij systeemcamera's dat de bodies bijzonder klein zijn, maar de lenzen in relatieve zin minder compact. Dat komt doordat je om een bepaalde beeldhoek te bereiken al snel wat afstand tussen de sensor en de lens moet hebben: de flange. Bij een dslr is er standaard al een flinke afstand vanwege de ruimte die de spiegel inneemt. De flange van systeemcamera's is logischerwijs wel een stukje korter. Dat laatste heeft overigens weer als voordeel dat je middels adapters iedere willekeurige lens kunt gebruiken, soms zelfs inclusief autofocus. Een lens van een dslr past wel op een systeemcamera, maar andersom niet.

Accessoires

Voor andere accessoires, zoals flitsers, geldt hetzelfde. Voor merken die al lang hetzelfde systeem gebruiken, is er een groot aanbod, zowel van het eigen merk als van derde partijen. Dat aanbod neemt de laatste jaren overigens wel flink toe, voornamelijk dankzij de groei van Chinese producten. Desondanks is het aanbod bij Canon en Nikon het grootst. Net als bij lenzen zijn ook flitsers van Panasonic en Olympus onderling uitwisselbaar, hoewel Olympus wel een extra flitscontact heeft en er kleine verschillen kunnen zijn. Sowieso zijn praktisch alle flitsers te gebruiken, omdat een flitsvoet universeel is en het middelste contactpunt voldoende is. Voor ttl-lichtmeting is een compatibele flitser echter een vereiste.

Beeldkwaliteit

Bij de beoordeling van de beeldkwaliteit doet het wel of niet hebben van een spiegel er niet toe. Resolutie en de mate van detail kan wel van belang zijn, evenals het dynamisch bereik, de lichtsterkte van de lens en de prestaties op hoge lichtgevoeligheden.

Merk en Productserie	Canon EOS 80D	Fujifilm X-T20	Nikon D7200	Olympus OM-D E-M5 Mark II	Panasonic Lumix G80	Sony A6300
Resolutie	24MP	24MP	24MP	16MP	16MP	24MP
Laagste ISO-waarde	100	200	100	200 (100L)	200 (100L)	100
Hoogste ISO-waarde	16.000 (25.600 H)	12.800 (25.600 H, 102.400 zw/w)	25.6000	25.600	25.600	25.600 (51.200 H)
Lichtsterkte kitlens	f/3.5-5.6	f/2.8-4	f/3.5-5.6	f/3.5-5.6	f/3.5-5.6	f/3.5-5.6

Avondscene vanaf statief

Om de algemene kwaliteit te beoordelen hebben we, los van een reeks praktijkfoto's, de zes camera's laat in de avond op een statief gezet en de Waterpoort van Sneek gefotografeerd tijdens het blauwe uurtje. De lichtgevoeligheid werd op 200 iso vastgezet en we kozen f/11 als lensopening. Je krijgt dan stervorming bij felle objecten, zoals lantaarnpalen. Ook is de sluitertijd langer door de hogere diafragmawaarde en daardoor smeren het water en de wolken zich een beetje uit en zie je lichtstrepen van het verkeer terwijl gebouwen haarscherp zijn. De sluitertijd werd door de camera's zelf bepaald, mede omdat het licht langzaam afnam en de lichtgevoeligheid geen vaste waarde is maar door fabrikanten zelf worden gefinetuned. Er is gefotografeerd in jpeg en raw om te laten zien hoe de resultaten onbewerkt uit de camera komen rollen. De bovenstaande beelden hebben we via Lightroom geoptimaliseerd zodat ze er min of meer hetzelfde uitzien en goed vergelijkbaar zijn. Van een witbalansafwijking bleef overigens sprake. De mate van verzadiging, contrast en scherpte is voor alle beelden gelijk ingesteld. Ondanks afwijkingen wat betreft beelddiagonaal is dezelfde 3:2 uitsnede gemaakt. Hieronder kun je de onbewerkte foto's bekijken; eerst de jpeg's, dan de raw's.

De onbewerkte jpeg's

De onbewerkte raw's

Weinig licht

In tegenstelling tot de bovenstaande scene hebben we de foto's hieronder uit de hand genomen en werd de lichtgevoeligheid zelf door de camera's bepaald, in samenspel met de stabilisatie. Een hogere iso-waarde stelt de beeldkwaliteit zwaar op de proef en dat levert logischerwijs dus ook grotere verschillen op. Dat verschilt neemt nog verder toe wanneer er wordt ingezoomd, want dat vereist niet alleen een snellere sluitertijd door de toegenomen brandpuntsafstand, maar het levert ook een kleinere lensopening op doordat de kitlenzen een variabel diafragma hebben. Dat betekent dus dat de lichtgevoeligheid verder moet worden opgehoogd. De meeste foto's zijn een beetje aan de blauwe kant, terwijl de witbalans van de Fujifilm zich niet van de wijs lijkt te brengen. De meeste camera's hebben gekozen voor 6400 iso, maar de Panasonic zit daar een stuk boven terwijl Olympus de lichtgevoeligheid juist relatief laag kon houden en er daardoor beter uitziet.

Testkaart

Tot slot hebben we uiteraard ook testfoto's gemaakt met onze testkaart, op alle mogelijke lichtgevoeligheden, wat een goede vergelijking onder identieke omstandigheden en instellingen mogelijk maakt. Zoals je bovenaan deze pagina kunt zien verschilt de range van de lichtgevoeligheid nogal en zitten er soms wat beperkingen aan. Over het algemeen kun je het beste wegblijven van de hoogste standen. In veel gevallen zijn die kunstmatig door de beelden vanaf een langere iso-range een stop te pushen - dit is vaak aangegeven met de H van 'high'. Nikon heeft nog twee extra standen aan de D7200 toegevoegd, maar dat fotografeer je monochroom. Alle beelden analyserend valt op dat de camera's best aan elkaar gewaagd zijn. De lagere resolutie en de kleinere sensor van de Panasonic en Olympus is voor pixelpeepers wel zichtbaar, maar individueel zijn de beelden op 12.800 eigenlijk bij alle camera's vaak nog wel bruikbaar. Wel zie je af en toe dat de schaduwen wat dichtlopen en dat zowel ruis als ruisreductie zichtbaar is. We zijn het meest te spreken over de beelden van de Fujifilm, gevolgd door de Canon en de Nikon.

Hieronder zie je testkaart op 12.800 iso in jpeg en daaronder in raw. Op de volgende pagina tref je meer praktijkfoto's aan.

Testkaart op 12.800 iso, jpeg, onbewerkt

Testkaart op 12.800 iso, raw, onbewerkt

Praktijkfoto's

Op deze pagina hebben we een aantal overige praktijkfoto's geplaatst. De beelden zijn onbewerkt en in volledige resolutie te bekijken. De exif-gegevens, inclusief het merk en model zie je links onderin in beeld staan.

Na zonsondergang

Overig

Conclusie

De zes camera's hebben allemaal zo hun punten waarop ze uitblinken, maar ook waar ze tekortschieten. Veel punten zijn verklaarbaar door de spiegelconstructie dan wel door het weglaten van de spiegel, maar soms komt het ook simpelweg neer op een keuze van de fabrikant.

De Sony A6300 is met de kitlens met afstand het compactst van alle camera's in deze round-up en laat zich daardoor het makkelijkst meenemen. De Fujifilm X-T20 is nog wat lichter en over diens lichtsterke en compacte kitlens zijn we het meest te spreken. Canon en Nikon winnen het wat de grip en de accuduur betreft.

Wat een prettige bediening is, is persoonlijk, maar al met al vinden wij de Fujifilm het prettigst in gebruik. Dat is te danken aan de eigenzinnige knoppen en draaiwielen, maar ook aan het logisch ingedeelde menusysteem. Wat dat laatste betreft zijn we ook te spreken over de Canon. Bij Nikon missen we toch een beetje een snelmenu. De menu's van Olympus, Panasonic en Sony vinden we wat minder logisch ingedeeld, maar ze bevatten wel behoorlijk veel instelmogelijkheden. We waarderen het ook dat Canon, Fujifilm, Olympus en Panasonic hun schermen aanraakgevoelig hebben gemaakt.

Los van de voorkeur voor een ovf of evf, vinden we de zoeker van de Olympus het prettigst, gevolgd door die van de Panasonic en beide dslr's. De Canon en de Nikon stellen zeer vlot scherp en blinken ook uit met tracking, maar alleen als de spiegel in gebruik is en dus niet in live view of video. De Nikon is dan ronduit traag, de Canon werkbaar. De Sony en de Fujifilm presteren allround het best op dit vlak.

Panasonic heeft de beste papieren voor video; de G80 biedt praktische alle gewenste eigenschappen plus uitstekende stabilisatie. De stabilisatie van Olympus valt ook in positieve zin op, maar de beeldkwaliteit wat minder en het is jammer dat de Olympus geen 4k ondersteunt. Sony en Fujifilm doen het ook goed op het videovlak, hoewel de beelden van de Fujifilm wel wat verzadigd en contrastrijk zijn. Wie een evf niet mist, kan ook prima bij Canon terecht. De D7200 van Nikon loopt duidelijk achter met video, zowel wat features en mogelijkheden als wat beeldkwaliteit betreft.

Het mag geen verrassing zijn dat het lensaanbod van Canon en Nikon het meest compleet is. Dat heeft als voordeel dat er meer te kiezen valt en dat je ook makkelijker op de tweedehandsmarkt terecht kunt, zowel voor koop als verkoop. Bij Panasonic en Olympus valt er ook meer dan voldoende te kiezen, mede doordat beide merken al sinds 2008 bezig zijn met hun mft-systeem en bovendien onderling compatibel zijn. Sony en met name Fujifilm blinken uit met mooie lenzen in hun portfolio, maar er is een belangrijke kanttekening; het gaat in veel gevallen om primes en de prijzen zijn gepeperd. Vooral het aanbod van betaalbare lichtsterke zoomlenzen is beperkt. Bij Fujifilm wordt dit deels gecompenseerd door de lichtsterke f/2.8-4 kitlens, maar bij Sony is het aanbod simpelweg erg mager én kostbaar. Als potentiële koper is het slim om je vooraf te verdiepen in de beschikbare lenzen en de bijbehorende prijzen. Voor de beginnende fotograaf is er in alle gevallen voldoende aanbod, maar vooral een gevorderde fotograaf is veeleisender.

Gezien de enorme hoeveelheid variabelen bij deze camera's, en de verschillende wensen en eisen per fotograaf, is het niet eenvoudig een winnaar aan te wijzen. Sterker nog, we kunnen eigenlijk alleen zeggen wat voor ons de beste camera was om mee te werken en de redenen achter die keuze. Sommigen van jullie zullen de nadruk leggen op andere aspecten en wellicht beter uit zijn met een ander model. Hopelijk biedt de informatie uit deze review houvast voor die keuze.

Als we uiteindelijk alle specifieke voor- en afkeuren zoveel mogelijk neutraliseren en de plus- en minpunten op alle vlakken wegen, dan is de Fujifilm X-T20 wat ons betreft de beste allrounder. De camera is compact, produceert goede foto's onder alle omstandigheden en de f/2.8-4 kitlens is uitstekend. Ook de autofocus is zeer vlot en accuraat en zelfs op het videovlak behoort hij tot de betere van de zes. Tot slot vinden we persoonlijk de bediening erg prettig en intuïtief, al wijkt het wat af van wat gangbaar is. Ook de menu's zijn logisch ingedeeld en dat is eerder uitzondering dan regel bij camera's. Alleen de grip vinden we wat minder prettig, maar al met al vinden we Fujifilm X-T20 allround gezien dus de beste van de zes vergeleken camera's.

Productvergelijking	Canon EOS 80D body Zwart	Fujifilm X-T20 Zilver	Nikon D7200 Zwart	Olympus OM-D E-M5 Mark II Body Zwart	Panasonic Lumix DMC-G80 Zwart	Sony A6300 body
Fotokwaliteit algemeen	+++	+++	+++	+++	+++	+++
Fotokwaliteit low-light	+++	+++	+++	++	++	+++
Videokwaliteit	++	+++	-	+	+++	++
Video praktijk	+	++	-	++	+++	++
Autofocus foto	+++	+++	+++	++	++	+++
Autofocus video	++	+++	--	++	++	+++
Body en bediening	+++	+++	++	++	++	++
Draagbaarheid	-	+	-	+	+	+++
Zoeker	++	+	++	+++	+++	+
Accuduur	+++	-	+++	-	--	-
Lensaanbod	+++	+	+++	++	++	-
4k-video	Nee	Ja	Nee	Nee	Ja	Ja
Kantelbaar scherm	Ja	Ja	Nee	Ja	Ja	Ja
Uitklapbaar scherm	Ja	Nee	Nee	Ja	Ja	Nee
Touchscreen	Ja	Ja	Nee	Ja	Ja	Nee
Wifi	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja
			vanaf € 369,-		vanaf € 459,-

Scorekaarten zijn geen exacte wetenschap. De verschillende subonderdelen in de tabel zijn in relatie tot elkaar beoordeeld en zijn niet allemaal even zwaar meegewogen voor het eindoordeel.

Reacties (237)

[MauvL]

Pfoeh, zo zie ik mijn D7200 ineens onderaan bungelen. Jammer, maar begrijpelijk op alle onderdelen waarop ie wordt afgerekend.
Desondanks laat ik me niet van de wijs brengen. Ik heb mijn camera in eerste instantie niet om mee te filmen. Als ik die scores wegstreep komt het toch nog goed
Overigens zou ik de XT-20 er wel bij willen voor straatfotografie.

[djunicron]

Een beetje gek, maar anno 2017 is voor de gemiddelde "tweakers" consument (niet meer wat ie was) de D7200 een beetje een niche product. Ga maar na met de hele toon van het artikel hier...

De 7200 verrast mij met overduidelijk de beste kwaliteit plaatjes. Ik had al gehoord dat de 80D een flinke stap was op de 60D die ik nu 2-3 jaartjes gebruik. Dat het een ware upgrade over de 7D lijn zou zijn.

Het filmen op dit formaat camera blijft men ook maar op terug komen. Ik vind het nog steeds niets... Natuurlijk heb ik het ook wel eens gedaan, waren mensen erg blij met het resultaat, maar er zijn zoveel handigere / betere opties te krijgen. En veel van de M43 spullen worden juist vooral voor video gebruikt door niche gebruikers, die vinden de foto kwaliteit weer niet zo interessant, die rekenen em daar ook niet op af.

Al met al gek dat de uiteindelijke beeldkwaliteit zo ogenschijnlijk laag weegt vs bijna banale dingen zoals gewicht. Ja, ik wordt ook wat ouder en denk iedere keer meer na als ik die 4KG aan Canon spullen in m'n reis spullen mik, maar uiteindelijk zijn de foto resultaten key.

Gezien de voorbeeld plaatjes, snap ik ook wel weer dat niet heel erg wordt gekeken naar het kunnen daar, er zit vrijwel geen bewegend beeld tussen (ja ja, vergelijkingsmateriaal enzo). Toch bied de 7200 simpelweg veel utiliteit, iets waar het ding helemaal geen credits voor krijgt.

Blij dat ook jij als gebruiker daar doorheen prikt

[Yero]

Ga maar na met de hele toon van het artikel hier...

Wat bedoel je precies?

De 7200 verrast mij met overduidelijk de beste kwaliteit plaatjes.

De D7200 produceert ook uitstekende foto's. Maar dat geldt ook voor veel andere camera's in deze vergelijking.

Het filmen op dit formaat camera blijft men ook maar op terug komen. Ik vind het nog steeds niets...

Natuurlijk het geldt lang niet voor iedereen, maar steeds meer consumenten gebruiken een (spiegelreflex)camera veel diverser dan enkele jaren geleden gangbaar was. Vroeger kocht je die primair voor de fotokwaliteit. Later (5D II, D90) konden ze ook filmen, al was dat met flinke beperkingen (geen autofocus, etc.). Ondertussen zijn we bijna tien jaar verder en de wereld is veranderd. Kantelbare scherm, touchscreens, video, wifi, WYSIWYG in elektronische zoekers, focus peaking, fase detectie-diodes op de sensor, etc.). Wie het niet heeft zal het mogelijk niet missen, maar in veel situaties is er zeker een meerwaarde, Vroeger fotografeerde je met een fotocamera, tegenwoordig doet de meerderheid dat met een smartphone en men filmt daar ook veel mee. De moderne consument verwacht vaak dat dit ook met een camera kan.

Al met al gek dat de uiteindelijke beeldkwaliteit zo ogenschijnlijk laag weegt vs bijna banale dingen zoals gewicht.

Er zijn veel variabelen en die wegen allemaal mee. Beeldkwaliteit weegt heel zwaar. Maar zeg eens zelf: zijn de andere camera's zoveel slechter? In sommige gevallen zijn de sensoren zelfs identiek.

Gezien de voorbeeld plaatjes, snap ik ook wel weer dat niet heel erg wordt gekeken naar het kunnen daar, er zit vrijwel geen bewegend beeld tussen (ja ja, vergelijkingsmateriaal enzo).

Bedenk je even het volgende: je hebt niet één, maar zes(!) camera's. Daarmee wil je identieke beelden maken die onderling te vergelijken zijn. Allereerst moet je al die camera's plus lenzen veilig meesjouwen naar een bepaalde locatie, vervolgens moet je ze allemaal identiek instellen, daarna ga je de foto's (en video's) maken die je vervolgens ook weer gaat vergelijken). Bij dergelijke vergelijkingen krijg je dus altijd statische foto's. Dat kan immers niet anders of je moet zes mensen hebben die exact op hetzelfde moment een foto maken van een bewegend onderwerp (ook al een uitdaging). Er zijn zeker individuele beelden geschoten en tests gedaan voor de algemene beoordeling (b.v. autofocus), maar omdat die beelden niet identiek zijn, heb je als lezer daar niet zoveel aan.

Toch bied de 7200 simpelweg veel utiliteit, iets waar het ding helemaal geen credits voor krijgt.

Leg eens uit...

[Reactie gewijzigd door Yero op 22 juli 2024 14:17]

[Verwijderd]

Van mij geen kritiek op een wat mij betreft prima review, wel op de reactie op de kritiek van djunicron:

Allereerst moet je al die camera's plus lenzen veilig meesjouwen naar een bepaalde locatie, vervolgens moet je ze allemaal identiek instellen [...]
[...] anders of je moet zes mensen hebben die exact op hetzelfde moment een foto maken van een bewegend onderwerp (ook al een uitdaging).

Wil je nu zeggen dat je hem gelijk geeft, maar het eigenlijk allemaal te veel werk is om het goed te doen?

Je kunt natuurlijk ook een proef-opstelling maken die repeterend is, of beweging opnemen die sowieso herhalend is, en dan bij voorkeur in een studio met constante lichtkwaliteit.

[Yero]

Niets is onmogelijk, maar je moet keuzes maken. Bij een individuele test van een camera kun je het eventueel nog permitteren om een uitgebreide trackingtest te doen en de foto's te publiceren. Met zes camera's is dat wat mij betreft geen haalbare optie, Ten eerste vanwege het logistieke aspect (zes mensen die zes camera's bedienen of een repeterende setup bouwen), ten tweede omdat dit (met zes camera's) ontzettend foutgevoelig is. Als één van die zes mensen bijvoorbeeld iets verkeerd doet (user error), is de hele reeks direct waardeloos. Dat komt zelfs bij statische foto's al voor weet ik uit ervaring (er zijn heel wat reeksen niet gepubliceerd), laat staan bij een dergelijk complexe scene.

Natuurlijk is er altijd wel iets te bedenken, maar ook tijd is niet onbeperkt, Bovendien is dit maar één van de vele aspecten. In een ideale wereld zonder beperkingen zou ik dergelijke camera's graag een maand op een tropisch eiland willen testen, maar dat is niet haalbaar. ;-) Er moeten dus keuzes gemaakt worden, waarbij geprobeerd is zo divers mogelijk te testen binnen de beschikbare hoeveelheid tijd.

[Reactie gewijzigd door Yero op 22 juli 2024 14:17]

[ikweethetbeter]

Studio-opstellingen kunnen heel goed voor de standaard testkaartjes, om de resolutie van de sensor en de vervorming van de lens te testen.

De meeste mensen trekken er op uit met een camera. Die maken foto's in het volle licht, met tegenlicht, met (te) weinig licht, met ...

Kortom: je wilt alle camera's testen in een "real life" situatie, en dat doe je niet in een studio.

[sys64738]

Je moet je zeker niet van de wijs laten brengen. De D7200 is een hele mooie camera met 1 van de beste APS-C sensoren aan boord. Vooral het dynamisch bereik van die D7200 is ongeevenaard. Helaas (voor jou) worden daar geen punten voor toegekend.

Als street camera voor erbij zou ik voor een compacte M4/3 camera gaan (E-M10 of zo). 15 a 20mm pancake erop en je kunt super compact en onopvallend op pad.

[Verwijderd]

"Vooral het dynamisch bereik van die D7200 is ongeevenaard. Helaas (voor jou) worden daar geen punten voor toegekend."

Wat op zichzelf bijzonder vreemd is. Het is ongelofelijk wat je nog "terug kunt" halen in Lightroom uit een Nikon sensor. Dynamisch bereik is een fundamenteel aspect van beeldkwaliteit, maar telt niet mee? Bizar.

[curkey]

Nikon gebruikt volgens mij sensoren van Sony. Die worden ook door Fuji gebruikt (en door Sony zelf natuurlijk). Volgens mij leveren ze ook voor Olympus en Panasonic, maar dat weet ik niet zeker.

Dus ook bij genoemde merken kun je probleemloos 3 stops pushen en soms wel tot 5, daar is de Nikon niet uniek (meer) in. Misschien dat hij nog net even wint, maar de verschillen zullen niet groot zijn.

[Verwijderd]

Wat ik heb begrepen zijn het inderdaad Sony sensoren waar Nikon nog kleine aanpassingen aan doet.

Maar inderdaad, het verschil in dynamisch bereik zit met name tussen Sony sensoren in gebruik bij diverse merken, en die van Canon.

[pandit]

Ik heb ook een D7200 en neem de score van 7 met twee korreltjes zout. Ik zou de D7200 met geen enkele camera van deze test willen ruilen, De 7200 is een prosumer camera en gebouwd voor kwaliteit en niet voor veelzijdigheid, en daar is deze test op geënt. Na een lang onderzoek heb ik de 7200 eind vorig jaar aangeschaft, en heb er geen moment spijt van.

[Yero]

De D7200 is ook nog steeds een beest van een camera. Maar als je gaat vergelijken met andere camera's op dit prijsniveau loop je simpelweg tegen bepaalde verschillen op die bij de concurrentie (ondertussen) beter gedaan zijn en dat is allemaal meegewogen. Omdat veel zaken heel persoonlijk zijn, kan en moet iedereen zijn eigen afweging maken. Voor iemand die nooit filmt zijn die gerelateerde kritiekpunten niet interessant. Voor anderen kan dat juist weer een belangrijke voorwaarde zijn. Consumenten gebruiken hun camera's, net als smartphones, steeds meer als allround product en willen dus met één apparaat alles kunnen doen.

[flappie88]

Ik heb ook een D7200 en ben nog steeds heel blij met de kwalitatief goede foto's. Het is ook eerst en vooral een fotocamera. Het verschil in filmkwaliteit is misschien ook wel te verklaren door het feit dat de D7200 al sinds 2015 verkrijgbaar is (UHD was toen nog niet zo gehyped als nu) en de Fuijfilm is splinternieuw. Die 2 jaar nieuwere techniek mag ook best wel te zien zijn.

Voor straat- en stedenfoto's heb ik een Nikon 10-24DX. Kan ik je van harte aanbevelen!

[RHF]

Met alle geteste camera's kan je mooie plaatjes schieten, en koop een camera die bij jou past. Voor iedereen zit er wel een passend model bij, wil je goed kunnen filmen, wil je snel kunnen scherpstellen, wil je een compacte en lichtere camera? Het is allemaal mogelijk, zijn het appels en peren, tja smaken verschillen.

[flappie88]

Dat ben ik met je eens: bedenk zelf wat je wilt dat het apparaat goed kan en ga dan zoeken op die eigenschappen. Daarom is de test ook wel goed, omdat duidelijk de voors en tegens van de verschillende systemen worden benoemd. En dat de D7200 niet bijster goed filmt, kan ik alleen maar be-amen, maar het verschil in release-data is mijns inziens wel een grote factor die niet zo 1-2-3 in het artikel wordt genoemd.

Voor film gebruik ik trouwens gewoon mijn telefoon. Dat is misschien nog wel simpeler dan welke fotocamera dan ook. (Film is voor mij echt een bijzaak.)

[BarnET]

Dat je niet met een D7200 moet willen filmen maakt die goed met z'n 2 kaartslots. Nog steeds 1 van de beste sensoren en een grote hoevelheid goed beschikbaar glas.

Als je als beginnende professional bruiloften moet doen. Dan vind ik persoonlijk de D7200 met afstand de beste in dit rijtje. Simpelweg door de 2 kaartslots.

Als je een kleine alleskunner wilt waarmee je een hoop plezier wilt hebben op vakanties etc.

Dan is er geen betere als de X-T20. Die ik ook zelf nu gebruik. Sport, filmen, city trips. Allemaal geen probleem voor deze kleine krachtpatser. Zolang je maar genoeg batterijen meeneemt. (gemiddeld 3-4 per dag tijdens F1 barcelona)

[Toff]

Als je als beginnende professional bruiloften moet doen. Dan vind ik persoonlijk de D7200 met afstand de beste in dit rijtje. Simpelweg door de 2 kaartslots.

Wie professioneel bruiloften doet, dient nmm sowieso minimaal twee bodies bij zich te hebben, en voldoende geheugenkaarten. Bijkomend voordeel van een tweede body is, dat je er een ander objectief op kan zetten, om snel te kunnen wisselen van overzicht naar detail bv.

[BarnET]

Dat klopt. Stel je voor dat er 1 haperd in deze context. Wisselen is shots missen.

Dus je hebt inderdaad 2 bodies nodig. Al maakt dat het duurder. En die euro's moet je terug verdienen met je diensten.

Dus is de scherpe prijs van de D7200 voor z'n featureset een zeer interessante camera. Voor dit type jonge professionals. Zeker met de grotere broer de D750 waar Canon gewoon nog steeds geen antwoord op heeft.

[Toff]

Nergens zeg ik, dat je met twee D7200's of D750's - of een van elk - geen goede setup zou hebben. Jij beweerde echter, dat je met één D7200, "simpelweg door 2 kaartslots", voldoende gedekt zou zijn, als professionele bruiloftfotograaf. Tenminste, dat maakte ik op uit jouw bewering: "Als je als beginnende professional bruiloften moet doen. Dan vind ik persoonlijk de D7200 met afstand de beste in dit rijtje. Simpelweg door de 2 kaartslots. "

[BarnET]

Ik zeg daar niet dat 1 body voldoende is. Ik zeg dat dit de beste keuze is. (in deze prijsklasse).

En dat komt door de extra veiligheid van de 2 kaartslots. En de zeer flexibele Raw bestanden van deze uitstekende sensor. Al geld dat ook voor de A6300, X-T20 en 80D.

Daarnaast moet je ook ergends beginnen als je net van school komt. Lagere budget bruiloften kan je dan met 1 body af. Al heb je als je het regelmatig doet echt 2 bodies, flitsers en een goede collectie glas nodig.

Maar niet iedere start-up heeft direct 10k beschikbaar voor investeringen.

Zeker niet in deze moeilijke markt met veel concurrentie.

[Toff]

Daarnaast moet je ook ergends beginnen als je net van school komt. Lagere budget bruiloften kan je dan met 1 body af. Al heb je als je het regelmatig doet echt 2 bodies, flitsers en een goede collectie glas nodig.

Maar niet iedere start-up heeft direct 10k beschikbaar voor investeringen.

Zeg dat maar tegen het bruidspaar, wanneer je de helft of meer van de bruiloft niet hebt vastgelegd. "Ja, maar ik had 2 kaartslots in mijn budgetcamera"? Kom op zeg, dan mag je jezelf AFAIK niet als "professioneel fotograaf" aanbieden. Er zouden wetten moeten zijn, tegen dergelijke misleiding.

[BarnET]

Dit wordt ook vaak niet als professioneel forograaf aangeboden. Maar als die kennis die het voor een vriendenprijsje wilt doen.

Helaas kan niet iedereen een goede profesional betalen.

[RetroMan]

Wetten maken is één, handhaving volgt daar uit. Hoe zie jij dat precies voor je? Dat de politie op de bruiloft kan komen controleren of de "professioneel fotograaf" inderdaad wel voldoende en kwalitatief goede apparatuur bij zich heeft?

[donut]

+ het feit dat er net een nieuwe D7500 is verschenen die een eerlijkere vergelijking met de Fuji mogelijk maakt en natuurlijk ook 4K video heeft.

[Yero]

Maar die is nog niet beschikbaar (en ook een stuk duurder).

[DingieM]

D7500 heeft een onpraktisch hoge cropfactor in 4k

[BarnET]

Daarnaast ook een zeer onhandige crop in 4k. En omdat het een Spiegel reflex is met de langste flange afstand kun je dit NOOIT tegengaan met een speedbooster.

AF in liveview werkt gewoon niet met de Nikon bodies. Ook mist die focus peaking en andere handigheidjes die we in systeemcamera's terugvinden.

Sorry maar filmen met de D7500 is het zelfde als racen met een caravan.
Ja het kan, het ziet er grappig uit met z'n loupe. Maar het werkt gewoon simpelweg niet.

[goarilla]

Ik zou ook eerder de Nikon kopen of een goedkopere variant ervan voor het lensaanbod, optische zoeker en ontbreken van touchscreen .

[curkey]

Nu ik een EVF heb moet ik zeggen dat zo'n optische zoeker niet altijd fijner is. Een OVF heeft geen lag, maar met een EVF kun je in het donker meer zien, er wordt meer info geprojecteerd en je krijgt een preview van de belichting en witbalans...

[Ventieldopje]

Leuk als je in jpg schiet maar in raw is de voorvertoning van wb nutteloos. De belichting zie je in een dslr ook aan de lichtmeter ij je zoeker. Dat laatste vergt echter een stuk meer ervaring om in te stellen en af te lezen.

Enige handige is dat je meer kan zien in het donker. Voor de rest heeft het imho weinig voordelen.

[curkey]

Witbalans met RAW is minder van belang, al is het onder kunstlicht toch wel interessant om te weten wat de camera ervan maakt.

Met twee ogenschijnlijk witte lampen hebt kun je toch in elke lamp een afwijkende tint krijgen, waarbij je in post processing maar eentje goed weg krijgt. Nu zie ik dat tijdens de shoot al en kan ik misschien ergens anders gaan staan. Of wanneer ik in zwart-wit wil werken krijg ik een goed beeld van wat wel en niet werkt.

De lichtmeter heb je ook in de EVF ter beschikking, dus dat is raak je niet kwijt. Plus, indien ik dat wil, heb ik hulplijnen voor kadrering, of een waterpas. Als ik mijn camera verticaal houd, draait de zoekerinformatie mee.

Met manuale focus kan ik detail inzoomen op mijn focus punt voor kritische focusing, of focus peaking met kleurtjes. Kom daar maar eens om met een standaard matglas, waar je een DoF van f/2.8 of zelfs 5.6 hebt. Ik heb in mijn SLR toentertijd een custom matglas laten zetten om ermee te kunnen werken.

Het is maar net wat je zoekt, maar ik wil niet meer terug.

[Mamoulian]

Ik gebruik naast de X-T20 ook nog een wat oudere DSLR (Pentax K-30). Beide hebben zo hun toepassingen en ze vullen elkaar goed aan. De Fuji is snel meegenomen (en compacter) en compenseert voor de trage(re) autofocus en de gebrekkige video-opnamen van de Pentax en de Pentax heeft nog de betere grip (en heb ik ook nog lichtsterkere lenzen voor). Voor de Fuji heb je nog de 23mm (F2) pancake voor straatfotografie (al hou ik het nog even bij de kitlens). Je hebt overigens ook nog de Fuji X100F voor en de hieronder vermelde Olympus.

[Kevinp]

Viel me ook al op.
Ik snap het wel, maar deze review is eigenlijk waardeloos. Zonder dat ik de reviewer eigenlijk af wil vallen.

Je moet eigenlijk twee of misschien wel drie punten geven. Foto, video en overall.

Voor mij is video namelijk niet van belang. Overigens is de kwaliteit van de D7200 video prima, mits je niet hoeft te veranderen van focus ondertussen .

[Universal Creations]

Daarom is er ook een scorekaart, speciaal voor mensen die niet alles van 1 cijfertje af laten hangen...

[Mamoulian]

De Fujifilm X-T20 heeft ook een aanraakgevoelig scherm dat prima werkt. Zijn grootste voordelen vind ik persoonlijk de geweldige JPEG engine, de ACROS filmsimulaties en de manier waarop men de electrische zoeker heeft geïmplementeerd (je kan er nu veel meer info op zien dan op een optische). Ideaal als je niet (te) veel tijd wil/kan spenderen aan nabewerking in Lightroom en consoorten. Het grootste nadeel evenwel is de accuduur, een extra accu is zeer aan te raden (gelukkig genoeg heb je voor een kleine 30 euro al een reservebatterij). De grip kan ook beter maar dat is een natuurlijk gevolg van een compact toestel. Ik ben zeer tevreden van mijn aankoop, al kan ik niet vergelijken met de andere vernoemde toestellen.
Addendum: de kitlens (18-55mm, f2.8-4) is een mooi stukje glas en al zeker voor een kitlens. De lenzen voor de Sony zijn vaak duurder omdat het veelal fullframe lenzen betreft.

[Reactie gewijzigd door Mamoulian op 22 juli 2024 14:17]

[DingieM]

Als men aan de slag wil met Fujifilm RAW, wees er dan van bewust dat de meeste windows software niet het beste eruit halen: de sensor van Fuji heeft een andere rgb layout dan van de andere fabrikanten.

[BarnET]

De meeste WIndows software?
Adobe haalt er niet het beste uit (helaas)
Maar Capture One waarschijnlijk de 2de raw developer doet het werkelijk fantastisch.

Dat heeft inderdaad te maken met de X-trans layout.

[Mamoulian]

Ik wil eerst Affinity eens uitproberen (Capture One is wel heel prijzig).

[curkey]

De laatste versies van Lightroom zijn stukken beter geworden moet ik zeggen. In de meete gevallen is het meer dan voldoende, en zodanig dat je in print eigenlijk geen verschil ziet.

Iridient Developer en C1 krijgen er wellicht wat meer uit, maar persoonlijk vind ik de workflow ervan een stuk minder handig. En tja, tijd is ook wat waard he, zeker als je een paar honderd foto's ter review hebt..

[DingieM]

Oplossing kan zijn om eerst de RAW's (automatisch) te processen en daarna te bewerken in bijv. Lightroom...

[DeComponeur]

Yep.
Helaas heeft tweakers in de vergelijking 'de body en kit versies' niet (strikt) gescheiden gehouden.
Het is de standaard bijbehorende lens die de X-T20 tot winnaar maakt. Een beetje fotograaf gaat niet 'alleen met een standaard vanaf f/3.5 lens' plaatjes schieten en zal dus bij de andere toestellen die betere soms eigenschappen hebben een extra/andere (18-55mm o.i.d.) lens aanschaffen.
Voor de gemiddelde huis tuin en keuken fotograaf is de X-T-20 kit echt dikke prima... maar dat mag ook wel voor een kit van € 1.200,-

[Mamoulian]

Een lichtsterke zoom is nooit echt goedkoop daarom dat het een goeie zet is van Fuji om een betere kitlens in de markt te plaatsen dan de concurrentie (die van Sony bvb wordt niet hoog aangeschreven). Je kan er ook foto's mee nemen die de "huis, tuin en keuken" kwaliteit ruimschoots overschrijden. Indien je betaalbaarheid met een lichtsterk objectief wilt combineren kom je toch uit op de primes. De beschikbare objectieven van de Sony vallen op dit vlak tegen aangezien de meeste full frame (dus onnodig duur) zijn. Vergeet ook niet dat de X-T20 de helft goedkoper is dan de reeds hoog aangeschreven X-T2 en bijna al zijn kwaliteiten overneemt (+ nog eens enkele voordelen bovenop doet zoals het touchscreen). Met de prijs-kwaliteit is niks mis.

[Arokh]

Klopt, en omdat het een kitlens is, wordt hij misschien wel meer geproduceerd dan anders (dat lijkt heel logisch) waardoor de productiekosten ook lager zullen zijn. WinwiN

[Stinky9]

Ik heb recent de Canon 80D aangeschaft alvast als vervanger voor mijn Canon 7D. Mijn 7D heeft zo'n 130.000 foto's gemaakt. Nog overwogen om voor wat anders te gaan, maar bij de meeste niet DSLR's vraag ik mij af hoe je die camera's in godsnaam moet vasthouden! Ergonomische rampen zijn de meeste spiegelloze camera's! Voor mij de hoofdreden om voor de klasieke DSLR te gaan. Uiteraard had ik ook geen zin om mijn glaswerk te verkopen of via adapters aan te sluiten op de systeemcamera's waardoor de autofocus toch minder goed gaat werken. Voor mij krijgen DSLR's juist +++ voor draagbaarheid. Ik kan mij niet vinden in de score.

[Universal Creations]

Draagbaarheid is hier meer: gewicht. De ergonomie zit meer in "body en bediening" en daar scoren de dslr's wel goed. Camera's zoals de G80 hebben wel een mooie grip en zijn ergonomisch goed ontwikkeld (ook qua bediening).

[Stinky9]

Klopt. Daarom zei ik ook de meeste niet DSLR camera's en niet alle

Draagbaarheid is dus verkeerd gekozen. Hadden ze het gewoon gewicht moeten noemen.

Ik hou van een camera die niet te licht is. Dan is de balans met zwaardere (tele)objectieven beter verdeeld, waardoor ik het hele spul stabieler vast kan houden.

[bbob]

Zoals je schrijft balans met lens is belangrijk, lichte body, zware lens slecte balans, dat neemt men niet mee.

Ik snap de hele puntentelling ook niet.
Tel bijv alle + van canon en je komt op 25 uit daarnaast 1 min
fuji all + kom je uit op 23 daarnaast 1 min
ene wel 4k ander uitklapbaar scherm.
canon 8 fuji 9

De logic van puntentelling ontgaat mij

[Jorgen]

Waarschijnlijk een gewogen gemiddelde waarbij dus het ene punt zwaarder telt dan het andere.

[Aeternum]

Dank, helemaal mee eens. Sowieso kan je mijn inziens beter een dedicated camera hebben als je video's wil schieten.

[Universal Creations]

Het gaat niet om gewicht, maar om de houvast. Je kunt een lichte camera net zo goed in balans houden met een zware lens, mits je genoeg houvast hebt.

[Stinky9]

Ja en houvast is nu juist wat ontbreekt bij de meeste mirrorless camera's.

[BarnET]

Niet bij 2 voorbeelden uit deze test. (G80 en A6300)

[Stinky9]

Klopt. Daarom zei ik ook meeste, alhoewel ik het niet eens ben met de a6300. Dat ding houdt gewoon beroerd vast IMHO. De Pana houdt best wel goed vast. Ik heb ze allemaal wel in handen gehad, maar rangefinder modellen vallen voor mij sowieso af. Die zijn gemaakt voor robots of mensen zonder handen. Die houden net zo beroerd vast als een smartphone.

Maar dat is mijn mening. Die van jou kan anders zijn.

[Reactie gewijzigd door Stinky9 op 22 juli 2024 14:17]

[curkey]

Maar als je lichtere lenzen hebt, dan volstaat een lichtere body ook voor een goede balans.
En: met een dag lang een camera om je nek ga je het verschil tussen 1.5kg en 4.5kg zeer zeker waarderen.

[goarilla]

Waarom hebben jullie geen caddies ?

[Stinky9]

Je moet een camera ook niet om je nek dragen... Doe ik nooit. Of ik gebruik hem los, of ik gebruik een harnas.

[curkey]

He he dat harnas geeft nu juist het probleem aan...

• EOS 40D + grip + 24-70/2.8L + 70-200/2.8L
  822g + 290g + 950g + 1310g = 3.4kg
• X-T1 + 35/1.4 + 56/1.2 + 55/200 + 18-55: 440g + 187g + 405g + 580g + 310g = 1.9kg

Dus de telezoom-combi gaat van 2.4kg naar net over een kilo. De rest zit lekker in de tas.

[Reactie gewijzigd door curkey op 22 juli 2024 14:17]

[Stinky9]

Ah, dus het is toch gewicht ipv draagbaarheid! Dus ze hadden het beter gewicht kunnen noemen. Zie een stuk of 4 berichten hierboven.

[curkey]

Uhm nee niet echt. De twee begrippen hebben onlosmakelijk met elkaar te maken.

Bij draagbaarheid draagt gewicht het meeste bij, maar vorm en volume ook. Laat bij camera's nou een behoorlijke consensus zijn in de vorm van de body, dus dan blijven volume en gewicht over als belangrijkste drivers.

Als de boel licht genoeg is heb je geen harnas nodig, plus ik heb alles nu in een messenger bag zitten in plaats van een maxi rugtas, omdat alles kleiner is.

[Stinky9]

Ook als de boel licht genoeg is, gebruik ik een harnas. Kwestie van je handen vrij hebben en geen slingerende camera voor je buik of constant een camera in je handen.

[Av-]

Kwestie van gewenning. Ik vind juist de systeemcamera's lekker in de hand liggen en de dslr's nodeloos lomp, simpelweg omdat ik bijna altijd met een systeemcamera heb gewerkt. Ik denk dat er met draagbaarheid met name het gewicht en hoe makkelijk het apparaat mee te nemen is wordt bedoeld en niet zozeer de ergonomie.

[skaars]

Redelijk offtopic, maar de 80D ligt ook op mijn netvlies. Zou je hem aanraden? Ervaring met digitale fotografie is nog wel beperkt.

[Reactie gewijzigd door skaars op 22 juli 2024 14:17]

[Stinky9]

Ik kan hem zeker aanbevelen. De nieuwe sensor in de 80D is erg goed en een flinke verbetering t.o.v. vorige modellen. Veel minder ruis in de schaduwen bij het lichter maken in Lightroom of Photoshop. Meer details door meer pixels. Qua ergonomie, menustructuur is het een echte Canon DSLR. Hij is lichter dan mijn 7D en dat vind ik jammer, want daarmee is de balans bij zwaardere (tele) objectieven anders. De 80D is ook wat kleiner als de 7D. Vind ik ook jammer. De 7D zit mij als gegoten. Het uitklapbare touchscreen is handig en werkt prima. Dual Pixel AF werkt goed. Zeker ook bij filmen. Canon app op smartphone werkt prima. Handige interval en bulbtimers op de camera. Autofocus is supersnel en accuraat. Helaas maar 7 FPS t.ov. de 10 FPS van mijn 7D. Maar ik ben daardoor nog niet tegen problemen aangelopen. De 80D heeft ook weather sealing. Het is een goede allround DSLR. Ik gebruik hem vooral voor landschapsfotografie en vogelfotografie.

[BarnET]

De 7d doet max. 8 fps.

De 7d mk2 doet 10 fps.

Daarnaast is het AF systeem van de 80d een stuk beter als van de originele 7d

[Stinky9]

Ja, klopt! Het is 8 FPS. Ik was in de war.

Het AF systeem van de 7D is qua focussnelheid of accuraatheid net zo goed als de 80D IMHO. De 80D heeft meer focuspunten en Pixel AF. Maar ik gebruik alleen het focuspunt in het centrum of de vier eromheen.

[xx0017xx]

Probleem had ik ook. Zocht vervanger voor Nikon D90 met betere specs en goede/grote grip. Er bleek er 1 te bestaan en daar ben ik nu heel blij mee. De Samsung NX1 !!

[curkey]

Is zeker een mooi toestel. Qua toekomstvastheid is het alleen geen aanrader (meer) omdat Samsung uit de fotografiemarkt gestapt is.

[Hoppa!]

Voor mij zijn draagbaarheid en hanteerbaarheid ook twee totaal verschillende dingen. Ik heb heel gemiddelde handen en ben het met je eens dat veel spiegelloze camera's misschien heel draagbaar zijn, want ze passen in een klein tasje, zijn licht en hebben geen rare uitstulpingen waardoor ze met pancake zelfs in je binnenzak kunnen. Maar hanteerbaar zijn ze niet, met Sony en Olympus als meest tragische dieptepunt.

Ze liggen niet fijn in de hand en daardoor moeilijk stabiel te houden, zeker met een wat groter objectief er op vind ik dat niet fijn. Met hele grote objectieven wordt het weer wat beter, maar het blijft het net niet.

Zelf ben ik destijds ooit overgestapt van Canon DSLR naar Panasonic M43, juist omdat de G-serie van Panasonic het precies goed doet. Dat zijn gewoon kleinere toestellen metde formfactor van een DSLR. Minder draagbaar dan de kleine/smalle Olympussen, maar voor mijn handen exact even hanteerbaar als een DSLR en toch een stuk lichter/kleiner.

Nu wordt in de review die hanteerbaarheid onder 'bediening' gescoord en dat is natuurlijk prima als je het hebt over camera's van een paar 100 euro. In deze prijsklasse echter, zou ik de hanteerbaarheid een eigen categorie hebben gegeven, ook al is het wel heel erg afhankelijk van je handen, wat je gewend bent en waar je je camera voor gebruikt.

[curkey]

Voor een aantal bodies kun je additionele grips kopen. Dat is een extra investering helaas, maar aan de andere kant geeft het je wel de keuze om hetzij licht te reizen hetzij een goede grip te hebben (en soms een extra accu)

[Foritain]

Hey Jeroen, mooi artikel, en bedankt voor een super strakke timing. De bedoeling is deze week de knoop nog door te hakken wat de D5100 opvolger wordt, maar echt overtuigd ben ik nog niet.

Nog even wat gedachten uitwerken, en maar een stapje maken naar het fotografie topic voor advies vermoed ik. @Yero , als je het hebt over soepele video focus overgangen voor de 80D, dan krijg ik het idee dat je wel chique dingen kan doen wat productvideo's (reviews), of lees ik dat verkeerd? Ga primair op zoek naar een foto upgrade (en als ik dit zo lees neig ik het meest naar de 80D; accu, lens/accessoireaanbod, grote viewfinder, stevige grip), maar wil de deur voor video met de upgrade ook wel open zetten, op dat vlak is de D5100 praktisch gezien gewoon een draak.

Beetje typisch om te zeuren over het ontbreken van een specifiek model, maar gezien de prijzen van de GH4 op dit moment was dat wel een leuke, geduchte, concurrent geweest voor het hele stel vermoed ik.

[Reactie gewijzigd door Foritain op 22 juli 2024 14:17]

[Yero]

De meeste camera's in deze vergelijking zijn prima geschikt voor het maken van productvideo's. Het ligt er een beetje aan hoe je dat wilt gaan doen. Vanaf statief, met afstandsbediening en handmatige scherpstelling? Dan maakt het nauwelijks uit. Focus peaking is wel erg handig, maar dat kan vaak ook via het scherm. Toch blijft een evf praktisch voor video, al heb je dat niet altijd nodig. Vooral bij meer dynamische scenes, bijvoorbeeld op een beurs. Via het lcd-scherm blijft het wat lastiger om de DoF te zien.

Een aanraakgevoelig scherm is erg handig omdat je daarmee makkelijk kunt overschakelen van bijvoorbeeld de voor- naar de achtergrond. O.a. Canon doet dat erg goed (vloeiende overgangen), dus de Canon 80D is daar zeker geschikt voor (de 77D/800D trouwens ook).

Panasonic heeft meerdere camera's in deze prijsrange, dus we hebben een keuze moeten maken. De G80 is de nieuwste telg, is weathersealed en heeft wat nieuwere features die de GH4 en GX8 niet hebben (IBIS, kleinere 4k crop, geen AA-filter, pre-burst 4k foto). Op videogebied heeft de GH4 meer (professionele) mogelijkheden (4:2:2 10 bit, hogere bitrate, etc.) maar het is de vraag of je dat nodig hebt.

[Foritain]

Dank voor de toelichting, duidelijk! Denk dat de 80D voorkeur enkel wat versterkt wordt. Het ging er inderdaad vooral om dat -als- we iets met video gaan doen dat we dan eenvoudig mooie focus shifts kunnen implementeren in wat dan feitelijk een soort bewegende 'mooie' product shots moeten worden. Dat er op termijn dan een keer een GH5 komt als video echt bevalt, soit

77D was ook even een overweging, nieuwere beeldprocessor en gezien het gros straight to jpeg is op zich een mooie plus, denk dat die voor velen ook een logische koop zal zijn. Echter een kleinere accu en een kleinere viewfinder, en dat zijn precies twee zaken die in de praktijk nu een beetje steken, ik merk sterk dat een grotere viewfinder minder vermoeiend werkt. Goede grip, grote viewfinder en een stevige accu maken een praktisch prettige vriend, en minimale verschillen in beeldkwaliteit waar ik voorheen mijzelf blind op zou staren moeten daarvoor maar plaatsmaken. Ik was altijd meer gecharmeerd door de foto's van Nikon, nog altijd eigenlijk, maar wanneer de video (zeker focus) capaciteiten dermate verschillen lijkt die overstap wel vanzelfsprekend.

Overigens zou het 90% foto's vanuit een vaste opstelling zijn, wel uit de hand of op een tripod, maar vrijwel altijd met een bak (dag)licht erop, danwel bewust gedimd om LED effecten beter in beeld te brengen. Video zou onder dezelfde omstandigheden gebeuren; of goed belicht, of bewust 'mood' shot. Misschien een slidertje erbij een keer, maar als het om producten gaat is het gros natuurlijk zo statisch al maar kan, het enige wat die camera dan moet tracken is de achtergrond naar de voorgrond, maar dat lijkt wel goed te komen. Wat je al zegt, GH4 biedt waarschijnlijk veel wat je in die situatie niet gebruikt, en denk dat hij voor gemak en kwaliteit op gebied van foto's de 80D dan niet bij houdt. Op één of andere manier lonkt die Panasonic toch vooral nog omdat een paar product-artiesten (ik vind Dimitri van Hardwarecanucks een mooi voorbeeld) met die Panasonics toch briljante dingen doen.

[frankhan]

De A6300 heeft toch echt een uitklapbaar scherm. Waarom staat dat als een rood kuis?

[Yero]

Hij heeft een kantelbaar scherm. Uitklapbaar wil in dit geval zeggen dat het scherm dat je het scherm uit kunt klappen naast de camera (en dan draaien).

[Sn0wblind]

Lens aanbod als een minount beschouwen nu bij het Sony E-mount systeem? Er zijn gigantisch veel lenzen beschikbaar. De full frame lenzen werken uiteraard ook op de APS-C cameras en zijn van in het algemeen uitstekende kwaliteit.

[efwee]

Inderdaad zijn er best veel lensen inmiddels met E-mount. Maar de lichtsterke groothoek, standaard en telezooms ontbreken gewoon voor Sony APS. Ze zijn er wel met F4, maar niet met F2.8.

Overigens vind ik het ook een gotspe om het lensaanbod van Canon en Nikon voor deze APS camera's als 3 pluspunt te waarderen. Het aantal lenzen voor deze camera's specifiek voor APS is onthutsend klein (die 2.8 groothoekzoom is er bijvoorbeeld ook niet van het eigen merk). Wil je een wat lichtsterkere variant (vooral van de lenzen onder de 50mm), dan zit je direct aan een hele dure kleinbeeldlens vast, die eigenlijk niet past bij het prijssegment van de camera. Bijvoorbeeld een Canon 35mm 1.4 van €2100 als je een 50mm equivalent met die lichtsterkte zoekt... (ja ja, ik weet dat de oude versie nu voor €1200 te krijgen is, geniet er nog maar even van ;-).

Wil je zo'n test een beetje realistisch maken, dan lijkt me dat je drie rubrieken beoordeeld:
- lenzen die voor het systeem en sensorformaat zijn gemaakt
- lenzen die qua AF systeem compatible zijn
- andere lenzen die je kunt gebruiken van buiten het systeem

Dan ziet de waardering er bijvoorbeeld zo uit:

Canon +, +++, +
Fujifilm ++, 0, ++
NIkon +, ++, 0
Panasonic/
Olympus +++, +, +++
Sony ++, ++, +++

[Reactie gewijzigd door efwee op 22 juli 2024 14:17]

[Sn0wblind]

Maar qua FE lenzen di eprima op APS-C werken (ook qua scherpte) dan heb je opeens wel een 2.8F zoom lens bijvoorbeeld. Alleen een groot hoek zoom met een alger diafragma mis je. Maar die mis je op bijna elk mirrorless camera systeem. Alleen voor de spiegel reflex modellen is deze beschikbaar en of 4/3. Maar bij dat laatste mis je weer een hoop door het kleine sensor formaat.

[digifan]

APS-C~m43. In het eggie verschillen deze formaten nl niets. Er is in de praktijk geen voordeel bij APS-C tov m43.

[Sn0wblind]

Dat is er wel degelijk, de sensor prestaties zijn bij aps-c vaak toch wel beter en 4:3 heeft zoals de naam als zegt een andere beeldverhouding waarbij voor print ook nog eens gecropped gaat worden.

[efwee]

De sensor prestaties worden aardig genivelleerd door betere objectieven volgens mij ;-).

Vergelijk deze eens met deze voor de lol.

Over het 4:3 formaat nog dit. Doe eens een gedachtenexperiment en stel je voor dat je zelf de lengte breedte verhouding van je sensor mag bepalen. Je kiest misschien dan 3:2, maar ja, het is moeilijk los te komen van wat je al hebt (en kent).

Maar Rembrandt zat nooit vast aan een sensor formaat. Andere schilders uit de tijd van voor het negatief ook niet. En raadt eens hoevaak ze voor 3:2 kozen? Relatief weinig dus, in vergelijking tot andere formaten!

Of kijk eens naar de professionele film formaten, hoeveel hebben 3:2? 6x6 (Hasselblad, Bronica, Mamiya), 6x4,5 (Pentax, Mamiya, Bronica), 6x7 (Bronica, Mamiyak, Pentax). vlakfilm 8x10" etc etc...

En de nieuwe Fujifilm GFX 50S: verrassing 4:3....

[Sn0wblind]

Er zijn betere objectieven beschikbaar vroot grotere sensoren. De APS-C zeiss e-mount objectieven zijn uitmuntend bijvoorbeeld.

Sensor prestaties gaan verder dan scherpte, low light prestaties zijn ook niet onbelangrijk naast het dynamische bereik wat vaak ook beter is.

Qua beeldverhoudingen. Het is nou eemaal het meest voorkomende nu, dus daar hou ik mij liever aan vast. Dat er afwijkende formaten zijn klopt natuurlijk als een bus. Maar hoeveel consumenten zie je met grootbeeld camera's.

[efwee]

Waar het om gaat is dat als je een topcamera van Canon koopt met de betere standaardzoom, je resultaten helemaal niet zo veel beter (en soms zelfs slechter) zullen zijn vergeleken met een dito Olympus combinatie dan hier op basis van theoretisch geprietpraat wordt gesuggereerd.

En inderdaad zijn sensor prestaties niet 1 op 1 vergelijkbaar. Maar ook los van scherpte kun je niet stellen dan APS in alle andere aspecten beter is dan M43. Hier bijvoorbeeld een vergelijking tussen de 7D ii en de E-M1 mk I. De 7D ii is beter qua high iso, maar loopt bijna een stop achter op dynamisch bereik. Voor mijn (!) fotografie weet ik wel wat ik liever heb, zeker omdat ik met een lichtsterke prime ook stabilisatie heb...

De essentie van het verhaal over beeldverhouding is: compositie gaat voor. Wie nooit foto's cropt naar een voor de compositie betere uitsnede laat een belangrijk artistiek element gewoon liggen. Dat kan niet zonder consequenties zijn voor je algemene niveau als fotograaf, lijkt me.

[Sn0wblind]

Ja maar jij pakt hier de hele tijd 1 van de laagste klasse APS-C cameras. Namelijk de Canon. Dit veranderd wanneer je het tegenover een Fujifilm, Sony etc zet. Het verschil is dan een stuk beter in het voordeel van APS-C.

https://www.dxomark.com/C...-OM-D-E-M1___1072_977_909

Alleen in dat opzicht loopt M43 al aardig achter, daar krijg je portabiliteit en goedkopere goede lenzen voor terug daarintegen. De groter de sensor, de duurder het natuurlijk wordt om voor die hele image circle scherpte te creeeren etc.

[digifan]

DxOmark citeren gaat je niet helpen. De Fuji X-trans sensor is niet beter dan de laatste 43rds sensoren.
Wat jij als amateur op papier vind is ook niet belangrijk. Het gaat erom wat er in de praktijk als resultaat uitkomt.
X-trans is net als bij de voormalige SuperCCD van dezelfde fabrikant beperkt door zijn unieke opbouw.
Voor professionals geldt dat je workflow zo min mogelijk tijd moet kosten, e.e.a. is nl geen hobby waar je lekker al je tijd in kan steken.
Het aanpassen van je materiaal zal dan ook heel doelgericht moeten zijn. Meestal komt dat neer op kiezen van een uitsnede en "vierkantere" vormen zijn vaak geschikter voor vele vormen van portret en bruidsfotografie en staande landschappen, groepen komen daarentegen beter uit op gerektere formaten als 3x2 of zelf 16x9. BiF's en dierenfotografie zijn wmb vaak krachtiger op 43, Sport maar dan met name actiesporten als voetbal en F1 weer beter 3x2 of zelfs 16x9 bij overzichten, maar dat komt omdat deze formaten veelal op posters worden verwerkt of als achtergronden worden verkocht voor monitoren.
Zelf heb ik in het verleden met Canon en Fuji gewerkt incl. X-Trans caamera X-T1 maar voor generiek werk, F1, natuur en bruidsreportages is de E-M1 zeker niet de onderliggende partij. Voor detailfoto's in die gebieden gebruikte ik zowiezo de grotere sensorformaat cameras 35mm en groter.
APS-C is een overbodig formaat, gebruikt meestal 35mm lenzen waardoor het hele voordeel van een compacter formaat vervalt.

[Sn0wblind]

Amateur? Ik weet dat fotografie niet mijn primaire inkomsten bron is (Want dat is Design) maar ik heb genoeg product shoots en straat fotografie gedaan (betaald en onbetaald) om te weten welke camera voor mij de beste resultaten geeft. En op professionaal straat fotografie vlak zal ik never nooit voor m43 gaan en waarbij formaat geen issue meer is zal ik er al helemaal niet voor kiezen. APS-C heeft daarnaast naar mijn mening zeker wel een plek, helemaal op gebied van sport fotografie waarbij meer tele een voordeel is.

Daarnaast nogmaals, geen m43 sensor komt in de buurt van de betere APS-C sensoren. Niet op gebied van weinig licht (wat ik overigens rete belangrijk vindt want qua straat fotografie ben ik juist op pad savonds en snachts) en ook niet op dynamisch bereik. Beeldformaat is verder subjectief.

Voor mij heeft M43 nog alleen echt bestaans rechts op film gebied. Puur omdat de Panasonic camera bodies gewoon erg goed zijn hiervoor. Niet zozeer dat de sensor zo denderend is.

[Commander69]

Wat ik een beetje vreemd wind aan de review is dat in het eindoordeel de scores voor video zo zwaar meewegen. Het is toch een FOTO camera ?
Heel leuk dat je een stukje video kan maken, maar dat zou ik zelf toch echt met een videocamera doen.

[Universal Creations]

Wat ik een beetje vreemd wind aan de review is dat in het eindoordeel de scores voor video zo zwaar meewegen. Het is toch een FOTO camera ?

Omdat heel veel mensen, net zoals met hun telefoon, het ook leuk vinden om wat filmpjes te maken. Aangezien dit vroeger totaal niet gebruiksvriendelijk was op een dslr en een slechte beeldkwaliteit had op een compactcamera, deed men vroeger dat liever met een videocamera. Tijden zijn veranderd, gelukkig.

Heel leuk dat je een stukje video kan maken, maar dat zou ik zelf toch echt met een videocamera doen.

Tijd om onder die steen vandaan te komen, want tenzij je echt professioneel schiet, zijn dit soort camera's samen met premium compacts zoals de FZ2000 verschrikkelijk goed in video-opnamen. Niet alleen qua beeldkwaliteit, maar ook qua functionaliteit.

[Verwijderd]

Technisch zijn de camera's zelf prima in staat tot het produceren van hoge kwaliteit video, helaas de mensen zelf niet.

Zelfs een absolute beginner kan een goede foto maken met dit soort camera's. Soms met geluk, soms met beperkte kennis.

Hetzelfde gaat niet op voor video. Het schokt, rammelt en zoomed alle kanten op als je geen rigs of rails gebruikt. Daarom is het voor een leek vrijwel onmogelijk om deze video kwaliteit er op zinnige wijze uit te halen, op een manier die een gemiddelde smartphone video overstijgd.

Om die reden vind ik dat video op een DSLR "voor erbij" is. In staat tot Hollywood produkties, maar vrijwel niemand gaat dat lukken.

[captnemo]

Zoomen zonder dat je focus verschuift lukt alleen met cinemalenzen. De VR staat alleen aan wanneer ik de pre-focus indruk, dan heb je kans dat de camera blijft 'hunten', etc. Zoals je al aangeeft is filmen met 'foto'camera's hoe professioneler hoe lastiger en heb je meer gespecialiseerde apparatuur nodig.
Ook de Canon 5D is alleen een goede cinema camera wanner aangevuld met een rig etc.

[Verwijderd]

Yep, zeker zo. Een simpele beginnerstip is om nooit te bewegen met een camera, om simpelweg met cut scenes te werken, maar ook dat is voor 99% niet aan de orde.

[Commander69]

Ehm, mijn 70D met 70-200L2.8 zal ongelooflijk mooi filmwerk kunnen maken. Maar geen haar op mijn hoofd (en dat zullen er gezien jouw reactie niet veel zijn) die erover nadenkt om bijvoorbeeld tijdens een paardrijwedstrijd met een foto camera langs de kant te gaan staan.
Maar goed ik zal het een keer een kans geven. De kwaliteit zal goed zijn daar twijfel ik niet aan maar zoom en steady shot, ik weet het niet.

[Universal Creations]

Het is maar net wat je wil. Jij hebt die 70-200 ook niet voor filmen gekocht. Daarvoor heeft Canon andere lenzen die zich daarvoor beter lenen.

[captnemo]

Ik heb een Nikon D810 en video is daarmee echt niet aan te raden. Leuk voor een 'behind the scenes' filmpje misschien, maar voor regulier video not. Blijft een high-end foto-camera...

[Bever!]

Omdat biiv die panasonic filmt op het niveau van een zeer goede videocamera en je dus honderden euros kan besparen.. alleen in zoombereik boet je in tov highend camcorders

[BarnET]

Duizenden euro's

GH5 kost 1999,-

Een Camcorder met afneembare lenzen en vergelijkbare codecs kost tussen de 5999,-(FS5) en 7999,- (FS7+C200)

[beantherio]

Maar die functionaliteit is voor een belangrijk deel van de gebruikers totaal irrelevant. Ik maak nooit gebruik van de video-functie van mijn camera, laat staan dat ik geïnteresseerd ben in de kwaliteiten ervan. Waar ik wel in geïnteresseerd ben is de fotografische kwaliteiten van camera's, maar totaalscores daarvan zijn niet uit de vergelijking te halen.

Misschien was het een idee geweest om een soort 'subscore' op te nemen van puur en alleen de fotografische kwaliteiten van de geteste camera's. Daar zou ik wel erg in geïnteresseerd zijn.

[Reactie gewijzigd door beantherio op 22 juli 2024 14:17]

[CurlyMo]

Van de Canon EOS 5D Mark II is bekend dat hij regelmatig werd gebruikt in films, documentaires en series:
https://en.wikipedia.org/...ndent_film_and_television

[BarnET]

nadruk op werd.

Het was een trendsetter. Maar 1 waar Canon nooit een echte opvolger voor heeft uitgebracht.
Deze markt is nu voor Sony en Panasonic. Terwijl Fujifilm nu op de deur begint te kloppen met de X-T2/X-T20(terwijl ze letterlijk het lelijkste eendje waren tot vorig jaar) op dit vlak.

[CurlyMo]

Het ging mij niet specifiek om het merk, maar om aan @Commander69 te laten zien dat fotocamera's dus wel degelijk in de filmwereld worden gebruikt.

[BarnET]

Dat klopt inderdaad. Al zijn dat tegenwoordig niet veel spiegelreflexen meer.

[efwee]

Ook hier vooral 'werden'. Na het succes van de 5D mk II in de filmwereld besloot Canon een dedicated lijn van cinema camera's te introduceren.

Dat biedt op zich dan een aardig groeipad voor je EF lenzen, want die passen daarop, maar maakt dat de overwegingen van Canon om bijvoorbeeld geen full frame 4K in de 5D mk IV te stoppen vraagtekens oproepen. Doen ze dat omdat ze het niet kunnen, omdat ze denken dat jij als fotocamera klant het niet wil, of omdat ze geen zin hebben te kannibaliseren op hun cinema lijn? Wie het weet mag het zeggen, maar we kunnen vaststellen dat het ontbreken van betaalbare, serieuze 4K bij Canon toch begint op te vallen.

[Mamoulian]

Waarom nog een aparte videocamera nemen als een fototoestel dit ook nog voor zijn rekening kan nemen?

[Hoppa!]

De noodzaak voor een aparte videocamera is er gewoon helemaal niet meer. De 'foto'-toestellen in deze prijsklasse worden gewoon gebruikt voor professionele filmopnames. Al met de Panasonic GH1 werden afleveringen van 'House' gefilmd.

Nu zijn de meningen verdeeld over of dat kwalitatief de beste afleveringen waren qua camerawerk, maar als het door de makers van dat soort series als voldoende wordt gezien om het uit te zenden, dan is het ook goed genoeg voor de vakantiefilmpjes of hooguit YouTube-clipjes die de doelgroep van deze toestellen maakt.

Ga maar eens kijken bij studenten aan film academies. Daar barst het van de M43 toestellen.

[ouweklimgeit]

Inderdaad, enorme review die uiteindelijk niets waard is. Ben al jaren actief in de fotografie en heb nog nooit een film gemaakt met een DSLR camera. Je hebt een dslr vanwege de lenzen, de raw mogelijkheden en vanwege opties als waterdichtheid (D7200), een dubbel kaartslot (D7200), etc. Leuk als een broekzak 'dslr' iets mooiere plaatjes schiet, maar daar heb je zo weinig aan wanneer je hem in je rugzak moet laten zitten wanneer het regent of wanneer tijdens je vakantie het sd kaartje het begeeft (2x meegemaakt).

Alsof je een review maakt over auto's en het oordeel laat afhangen van de kwaliteit van de ruitenwissermotor.

[Universal Creations]

De G80 is overigens net zo "waterdicht" als de D7200. Dubbel kaartslot is voor (semi-)professionals erg fijn, maar voor de meeste consumenten die geïnteresseerd zijn in deze vergelijking, is dat niet relevant. En hoezo is de review niets waard? Er staat genoeg in over fotografie, body, bediening, lenzenaanbod, etc.

[HackingDutchman]

Goed om te zien dat systeemcamera's steeds meer bieden in vergelijking met spiegelreflexcamera's. Dat is dan ook de reden dat ik al enige tijd mijn DSLR heb ingeruild voor een systeemcamera.

Wat misschien nog interessant is om te vermelden, is dat als je full-frame wilt gaan je onder de 1000 euro al een nieuwe full frame Sony A7 hebt. Is natuurlijk geen nieuw model en geen all-rounder, maar nog steeds een zeer goede camera voor het geld.

[litebyte]

Goed om te zien dat systeemcamera's steeds meer bieden in vergelijking met spiegelreflexcamera's. Dat is dan ook de reden dat ik al enige tijd mijn DSLR heb ingeruild voor een systeemcamera.

Ik snap deze opmerking niet helemaal. Wat bieden ze dan steeds meer ipv anders? Dan vooral het belangrijkste, in beeld kwaliteit?

Daarnaast snap ik de keuze van de reviewer niet helemaal om totaal verschillende systemen te gaan vergelijken (dat staat er totaal los van dat de 'winnende' Fuji een uitstekende camera is.)
Ik kan me niet voorstellen dat iemand in dit segment van de camera markt nog de afweging (moet) gaat maken of hij/zij nu een compacte spiegelloze of een DSLR gaat aanschaffen. die weet al wat hij/zij wil, maar belangrijker waar hij/zij deze voor gaat gebruiken.

[Universal Creations]

Ik werk in een fotozaak en heel veel mensen weten helemaal niet wat voor soort camera ze willen. Ze willen een goede camera met een goede beeldkwaliteit die makkelijk in het gebruik is en waar ze in de toekomst ook nog goed mee uit de voeten kunnen. In eerste instantie komen ze vaak voor een dslr, maar als je ze dan een systeemcamera laat zien, wordt het opeens een ander verhaal. Voor veel mensen zijn beide soorten camera's even goed en hebben ze beiden voor en nadelen. Dit soort vergelijkingen zijn juist handig voor mensen die met dit budget een goede camera zoeken en dat zijn er stiekem wel veel. Ik maak bijna dagelijks dit soort vergelijkingen voor mijn klanten en de kunst/uitdaging is dan om de juiste camera te vinden bij hun wensen en eisen. Soms is dit een dslr, soms is dit spiegelloze systeemcamera, maar ook regelmatig is dit een premium compactcamera.

[Reactie gewijzigd door Universal Creations op 22 juli 2024 14:17]

[RHF]

Hoe veel van "die mensen" gebruiken meer dan één objectief voor de DSLR of schieten op de niet groene AUTO stand?

[Universal Creations]

Dat is maar af te wachten. Een redelijk deel van die mensen zal inderdaad nooit van objectief wisselen, of van de automatische standen afkomen. Tijdens zo'n gesprek probeer je dat al een beetje te peilen en past daar je advies op aan. Maar er is ook een deel dat wel meer ermee gaat doen en dan is het wel fijn dat ze een camera hebben die bij hun past.

[BarnET]

Stel je verkoopt z'n klant een Panasonic Fz1000 (daar heb je er denk al tig van verkocht)

Al houden ze hem op de IA stand ( de groene met andere camera's)
Dan nog hebben ze een grotere sensor als een telefoon en een mooie vrij lichtsterke 25-400mm lens.

Al komen ze niet van die stand af. Dan nog hebben ze significant betere beelden als bij die troep superzooms die ik nog steeds te vaak zie.

[Universal Creations]

Klopt. Vandaar dat ik die (en soortgelijke camera's) inderdaad al vaak heb verkocht aan mensen die eigenlijk voor een dslr komen. Maar er zijn ook mensen die graag lenzen willen (kunnen) wisselen en dan zijn dergelijke camera's niet handig.

[BarnET]

Klopt. Ook is het daardoor lastig om een mooie scherptediepte te krijgen.

Wat bij een
Canon 50mm F1.8 STM
Sony 50mm F1.8 OSS
Nikon 50mm F1.8G
Fujifilm 50mm F2 WR(duur) of 60mm F2.4 macro (duur)
Panasonic 42.5mm F1.7

Wel allemaal heel goed te doen is.

Daarnaast heeft naast Canon nu ook Nikon een betaalbaar groothoek objectief.

Als de klant alleen maar een 18-105 en een 70-300mm wilt. Dan kunnen ze goed wegkomen met de Fz1000.

Met F4 op 400mm equiv. maakt die ook een groot deel van de kleinere sensor goed.

Maar dat verhaal lijkt me dagelijkse kost voor jou.

[HackingDutchman]

Bijvoorbeeld 4K video en interne stabilisatie in de body, dat hebben namelijk veel DSLR's in dezelfde prijscategorie helemaal niet. Naast het feit dat ze nu ook opties die veelal wel standaard zijn op DSLR's ook aan de systeemcamera's toevoegen zoals weather sealing.
Qua beeldkwaliteit zit het ook wel goed. De sensor's die ze tegenwoordig gebruiken in systeemcamera's zijn even goed of zelfs beter, kijkend vooral naar de Sony A7 serie, dan wat er te krijgen is voor dezelfde prijs bij de concurrentie.

Het is meer een constatering dat de systeemcamera nu ook echt iets kan bieden dat equivalent is of zelfs beter is dan de DSLR's, t.o.v. in het begin/jaren terug.

Ja, maar dat blijft altijd een afweging, daar is zo'n review juist voor. Als je bijvoorbeeld echt voor robuustheid gaat kom je nog steeds uit op een DSLR(tot nu toe). Als je dit niet écht nodig hebt is er vrijwel voor elke categorie wel een systeemcamera die aan je eisen voldoet.

[litebyte]

Dat een camera meer (of andere) functionaliteit biedt wil nog niet zeggen dat het beter is, dat ligt helemaal aan het gebruik. Je vergelijkt ook geen laptops met desktops en zegt dan, ...de winner is.

Ik heb al verschillende spiegelloze camera's mogen proberen (van Sony) en ik vind de electronische zoekers nog steeds niet in de buurt komen van de kwaliteit van een optische zoeker, vooral bij minder licht. Daarnaast is mijn ervaring dat de focus precisie van een DSLR (in ieder geval in vergelijkingl met de Sony camera's die ik kon uitproberen) minder precies.
Aan de andere kant is de video functionaliteit vaak weer gebruiksvriendelijker - uitgebreider dan bij een DSLR.

Had twee vergelijkingstesten gemaakt -eentje voor dslr's rond de 1000 en eentje voor systeem camera's en geen 'wedstrijd' (vs.) tussen appels en peren.

Overigens staat dat los van de prima conclusies die de auteur geeft over de 'winnaar'

[Samueldw]

De DSLR's hebben nog altijd een hogere resolutie viewfinder dan hun mirrorless tegenhangers

Hoe zit het met de lag van de viewfinder en de lcd-schermpjes van de mirrorless modellen?

[Patrickccc]

Dat vraag ik me ook af en heb je ook een beeldstabilisatie in de zoeker van een mirrorless?

[sys64738]

Tegenwoordig hebben zelfs de instap modellen een EVF zonder merkbare vertraging. Daarnaast hebben EVFs een hele boel voordelen tov optische viewfinders. Zo krijg je inderdaad het gestabiliseerde beeld ook te zien in je EVF.

Daarnaast zie je direct hoe je foto eruit komt te zien. Zal je foto overbelicht worden dan zie je dat meteen in je viewfinder. Tel daar zaken zoals live historgram elektronische horizon en nog wat features bij op en ik hoef geen optische viewfinder meer.

[Arumes]

Tegenwoordig hebben zelfs de instap modellen een EVF zonder merkbare vertraging. Daarnaast hebben EVFs een hele boel voordelen tov optische viewfinders. Zo krijg je inderdaad het gestabiliseerde beeld ook te zien in je EVF.

Dat is geen voordeel van een EVF. Bij de OVF's van Canon en Nikon zie je ook het gestabiliseerde beeld, omdat de stabilisatie in de lens zit ipv op de sensor.

[efwee]

Bij stabilisatie van de sensor zie je dat stabiele beeld bij elke lens (dus ook die zonder stabilisatie, en hoe oud ook, overigens). Het is strikt genomen geen voordeel van een EVF, maar andersom heb je nauwelijks camera's zonder EVF met stabilisatie van de sensor (alleen Pentax toch?). IBIS is fantastisch en een heel goede reden om verder te kijken dan Canon of Nikon ;-).

[Arumes]

Niet mee eens, IBIS werkt vooral goed bij korte brandpuntsafstanden. Wanneer je stabilisatie het minst nodig hebt dus. Hoe groter de brandpuntsafstand, hoe slechter IBIS presteert t.o.v. stabilisatie in de lens. Ik heb beide systemen (Canon SLR en Olympus MFT), en de stabilisatie van Canon presteert al beter vanaf zo'n 50mm (zeg 40mm MFT).

[efwee]

Hoe goed welke stabilisatie werkt is ook van je techniek afhankelijk, en je onderwerpen. Mijn ervaring is in ieder geval anders.

Misschien heb je voor jouw combinaties van apparatuur, techniek en onderwerpen gelijk, maar IBIS heeft sowiezo deze voordelen:
- per volgende camera wordt het beter, en die vervang je vaker dan je lenzen (hoop ik voor je budget);
- het werkt met elke lens, en bovendien met hele oude;
- het kan corrigeren voor beweging van de camera om de lens-as, vaak ontstaat die beweging bij het afdrukken;
- de vijf as IBIS kan ook video beter stabiliseren;
- mogelijkheid tot innovatieve technieken zoals het tegengaan van moire, kleurverzadiging door elke pixel met elke (filter) kleur te belichten, verhogen resolutie door halve pixel shift, en wat er allemaal nog meer aan zit te komen (ik kan nog wel wat bedenken: ingebouwde tilt en shift bijvoorbeeld).

Mijn ervaring met tele-lenzen zijn beperkt, maar ik heb laatst met een zwager IJsvogeltjes geschoten, hij met z'n Canon APS en gestabiliseerde telezoom en ik met een Olympus en telezooms. Veel foto's op ~400mm equivalent. Ik zag weinig verschil kwa scherpte (en dan ben ik bescheiden ;-). Misschien wel vanwege dit punt:

En van je onderwerpen natuurlijk. Wie lange telelenzen voor wildlife of sport gebruikt zoekt korte sluitertijden om de actie vast te leggen, en daar heeft stabilisatie dus al niet echt nut. Ook niet als die telelenzen op een statief staan.

[Reactie gewijzigd door efwee op 22 juli 2024 14:17]

[Yero]

Je hebt altijd een beetje lag in de zoeker. De Sony A6300 heeft de minste van de vier systeemcamera's. Pas bij de allernieuwste (en duurste) generatie systeemcamera's, de Sony A9, is lag vrijwel verdwenen en heb je ook geen black out meer tijdens een opname.

Beeldstabilisatie isj mirrorless altijd in de zoeker te zien.

[BarnET]

Altijd.

Sensor stabilisatie merk je in de zoeker (op eerste Panasonic's na waar het ook niet werkte tijdens filmen)

Optische stabilisatie werkt ook in de zoeker.

Het eerste is een voordeel ten opzichte van bijv. Pentax

Tweede situatie op dit vlak geen verschil

[sweebee]

De nieuwste type evfs zijn echt wel goed. stabilisatie zie je er ook gewoon door, zowel lens als sensor stabilisatie. Het grootste voordeel vind ik nog steeds dat je direct ziet hoe je foto wordt. Wat vooral fijn is bij hoge contrasten. Schiet zelf proffesioneel met een 5DIII en een 6D, maar ik zit er zeker al aan te denken de 6D in te ruilen voor een Sony a7 serie. Vooral om de evf.

[Mike P]

Ik vind die a7ii ook heel interessant, maar de resolutie van die evf is heel laag hoor. Ik vind het er in ieder geval niet uitzien in vergelijking met een goede optische variant. Mocht een volgende incarnatie een hogere resolutie hebben dan ruil ik mijn Nikon misschien wel in.

[michaelboon82]

Phoe wat een moeilijke vergelijking gaan jullie aan!

Het is zo afhankelijk van wat je als gebruiker wil. Ik wil bijvoorbeeld een body die ik goed en stevig kan vasthouden, een accu die lang meegaat en een snelle autofocus voor foto's. Maar dat is dan gerelateerd aan mijn beroep bruidsfotograaf. Een ander wil weer een lekker draagbaar gevalletje voor op vakantie die ook leuke video's maakt.

Qua draagbaarheid vind ik dat niet wordt meegewogen hoe een body zich laat vasthouden. De Canon en de Nikon krijgen bijvoorbeeld een min, maar je kunt die body's wel goed en stevig vasthouden zonder dat je 'japanse'-handjes nodig hebt. Daarom vind ik het juist een plus waard, terwijl er nu alleen gekeken wordt naar de mobiliteit van het ding.

[watercoolertje]

Daarom vind ik het juist een plus waard, terwijl er nu alleen gekeken wordt naar de mobiliteit van het ding.

En daarom hebben ze hun plus en minpunten ook zo goed mogelijk beargumenteerd, zodat jij je eigen conclusie kan halen uit de review!

Als je aan de hand van het eindcijfer en niet de inhoudelijke tekst zelf een toestel zou kopen, dan heb je inderdaad niet perse hetgeen wat het beste bij jou past.

[svenk91]

Toch, als je begint bij de tabel om te kijken welke camera's aan je minimum vereisten voldoen, dan laat je ze misschien wel voorbarig afvallen en focus je je op de andere toestellen enkel.

[LA-384]

Ik mag toch hopen dat er in deze prijscategorie wat meer research aan vooraf gaat dan enkel het eindcijfer van een Tweakers review.

[svenk91]

Voor de uiteindelijke keuze vast wel, maar je kan niet uitgebreid elke camera die bestaat onderzoeken natuurlijk. Bij aankopen laat je meestal heel snel een hele hoop opties afvallen. Als een van je belangrijkste criteria daarvoor draagbaarheid is, lees je je misschien enkel in op de toestellen met een plusje bij draagbaarheid.

[Mamoulian]

Wil je een mirrorless qua afmetingen enigszins naar een compactcamera doen neigen ben je quasi verplicht om een pancake prime te kiezen. In dat geval is de draagbaarheid vele malen beter dan een DSLR. En je weet wat men zegt: de beste camera is degene die je bij je draagt ;-)

[BugBoy]

Ik heb al jaren een grip met band voor mijn Canon spiegelreflexcamera. dan bungelt die aan je hand ipv om je nek. Werkt prima.

[TWyk]

Maar dat is dan gerelateerd aan mijn beroep bruidsfotograaf.

Deze review lijkt me vooral voor Tweakers hobbyisten en niet echt voor professionals die veelal ook vakbladen en andere vak gerelateerde bronnen zullen hebben voor informatie over camera's.

[PcDealer]

De Canon en de Nikon krijgen bijvoorbeeld een min, maar je kunt die body's wel goed en stevig vasthouden zonder dat je 'japanse'-handjes nodig hebt. Daarom vind ik het juist een plus waard, terwijl er nu alleen gekeken wordt naar de mobiliteit van het ding.

Mobiliteit = "Draagbaarheid". Dus dat klopt precies met wat jij verwacht. Onder "Body en bediening" krijgen ze wel weer een plus extra.

[Reactie gewijzigd door PcDealer op 22 juli 2024 14:17]

[BarnET]

Als bruidfotograaf is er maar 1 optie hier.
De D7200

Je kan niet bij de bruid aankomen en zeggen sorry ik heb geen foto's want m'n kaartje is corrupt.

Dan moet je er een professioneel bedrijf naar laten kijken of ze iets kunnen redden en dat is zeer kostbaar.

Dat risico neem je niet als een goede professional
Ook een beperkte accuduur is vervelend voor jou werk.

Fujifilm heeft daarom ook een grip met 2 extra accu's voor de X-T2.(die heeft ook 2 slots) Maar die is gewoon te duur voor deze test.

Bij Canon kom je bij de 7d mk2 uit. En die sensor is gewoon niet goed genoeg.

Nikon heeft dan echt de beste deals met de D750 en D7200