Systeemcamera's tot 800 euro Round-up

Veel keus in het middensegment

Inleiding

Beste koop: Sony A6000 + 16-50mm f/3.5-5.6 Zwart

De vijf camera's in deze round-up zijn allemaal aan elkaar gewaagd en hebben ieder hun eigen plus- en minpunten. Het beoordelingsgewicht wat daaraan gekoppeld wordt, is bovendien heel persoonlijk, want niet iedereen vindt video, autofocus en prijs even belangrijk. Toch was er één camera die op vrijwel alle fronten goed meekwam en daardoor de beste allrounder is: de Sony A6000. Hij blinkt uit met zijn autofocussnelheid, beeldkwaliteit en videomogelijkheden, en is van alle markten thuis.

Prijs bij publicatie: € 749,-

Vorige maand publiceerden we een round-up van instap-dslr's. Uiteraard waren we de systeemcamera's niet vergeten, maar we hadden besloten om die niet in dezelfde round-up op te nemen. Allereerst omdat het aantal producten dan wel erg groot zou worden, voor praktijkfoto's moet je immers met alle camera's om je nek rondlopen, maar ook omdat de variabelen bij dit type camera veel groter zijn. Zo is er een veelvoud aan sensorformaten, zoals 1 inch, mft, aps-c en in het hogere segment ook fullframe. En er zijn modellen met en zonder elektronische zoeker, wat ze lastiger te beoordelen maakt dan een dslr, want hoeveel waarde hecht je aan een (optische) zoeker? Verder zijn er nog andere variabelen, van een zeer compacte body tot dslr-stijl, modellen met en zonder kantelbaar scherm, en de videomogelijkheden, die sterk verschillen tussen een dslr en een systeemcamera.

Daarom hebben we besloten om de systeemcamera's in een aparte round-up te bespreken. De echte instapmodellen bleken voor een groot deel gedateerd te zijn en een aantal fabrikanten gaf te kennen zich voortaan meer op het hogere segment te richten en dus geen geschikte, recente instapcamera's te hebben. Dat deed ons besluiten om het iets hogerop te zoeken in het segment, tot maximaal 800 euro. Daar vind je camera's die zowel voor de beginner als voor de meer ervaren fotograaf legio mogelijkheden bieden.

We kwamen uit bij de Canon EOS M3, Fujifilm X-T10, Olympus OM-D E-M10 Mark II, Panasonic Lumix GX80 en de Sony A6000. Vier van de vijf modellen dateren uit 2016 en 2015. Alleen de A6000 is wat ouder, maar de A6300 was te duur om mee te nemen. De EOS M3 is de goedkoopste van het stel, maar deze is standaard dan ook niet uitgerust met een evf, die overigens wel tegen een meerprijs beschikbaar is. De M3 is tot nu toe de meest high-end systeemcamera die Canon aanbiedt, terwijl de andere fabrikanten er nog modellen boven hebben.

We hebben de camera's beoordeeld op basis van bediening, mogelijkheden en beeldkwaliteit, om te bepalen welke van de vijf het interessantst is in dit prijssegment. Op de volgende pagina lees je over de onderlinge verschillen, waarna we de camera's met al hun voor- en nadelen individueel zullen bespreken.

Specificaties: verschillen

Als we nog zonder te testen naar de camera's kijken, valt al een aantal onderlinge verschillen op. De Fujifilm en de Olympus hebben een duidelijke retrolook, met veel draaiwieltjes en een centraal geplaatste zoeker boven op de body. Bij Sony en Panasonic zit de zoeker aan de zijkant. Dit oogt wat meer als een meetzoekercamera en een klein voordeel is dat je neus minder snel in de weg zit. De EOS M3 van Canon is de enige camera die niet standaard is uitgerust met een zoeker, maar er is wel een losse evf beschikbaar voor een meerprijs van rond de 240 euro.

Verder zien we wat verschillen in de resolutie en de sensoromvang. Zoals waarschijnlijk bekend is, gebruiken Olympus en Panasonic al sinds jaar en dag mft-sensoren. Deze zijn niet alleen een stuk kleiner dan de gangbaardere aps-c-sensoren, maar gebruiken ook een smallere 4:3-verhouding in plaats van 3:2. Het voordeel van een kleinere sensor is dat ook de objectieven kleiner kunnen worden, maar een nadeel is dat de resolutie, het dynamisch bereik en de ruisproductie vaak iets achterlopen en dat de scherptediepte groter is. Dit verschil is in de praktijk echter lang niet altijd zichtbaar en ook sterk afhankelijk van de fotograaf.

Een vergelijking tussen een mft- en een aps-c-sensor, plus nog enkele andere maten ter referentie

Beide mft-sensoren tellen 16 megapixels, terwijl de Canon en Sony op 24 zitten. Fujifilm gebruikt in de X-T10 eveneens een sensor met 16 megapixel, maar is voor de X-T2 en X-Pro2 intussen overgestapt naar 24 megapixel. De EOS M3 van Canon heeft weliswaar het aps-c-formaat, maar de sensor is met een cropfactor van 1,6x in plaats van 1,5x een tikkie kleiner dan die van andere aps-c-camera's.

Merk en productserie	Canon EOS	Fujifilm	Olympus OM-D	Panasonic Lumix	Sony Alpha
Type	M3 + EF-M 18-55mm f/3.5-5.6 IS STM	X-T10 + XC 16-50mm f/3.5-5.6 OIS	E-M10 Mark II Pancake Kit	DMC-GX80 + Lumix G Vario 12-32mm F3.5-5.6 ASPH Mega OIS	A6000 + E PZ 16-50 mm F3.5-5.6 OSS
Prijs en waardering
Prijs met kitlens	Onbekend (22 winkels)	Onbekend (15 winkels)	Onbekend (21 winkels)	Onbekend (18 winkels)	Onbekend (22 winkels)
Eerste prijsvermelding	Zaterdag 14 februari 2015	Donderdag 18 juni 2015	Woensdag 26 augustus 2015	Zaterdag 9 april 2016	Vrijdag 28 maart 2014
Waardering	4.5 van 5 sterren	4 van 5 sterren	4.5 van 5 sterren	4.5 van 5 sterren	4.5 van 5 sterren
Body
Mount	Canon EF-M	Fujifilm X-mount	Micro four/thirds	Micro four/thirds	Sony E-mount
Sensor
Cameraresolutie	24,7Mp	16Mp	16,1Mp	16Mp	24,3Mp
Sensortype	Cmos	Cmos	Live mos	Cmos	CMOS
Sensorformaat	Aps-c	Aps-c	Four/thirds	Four/thirds	Aps-c
Cropfactor	1,6x	1,5x	2,0x	2,0x	1,5x
Minimale iso-gevoeligheid	Iso 100	Iso 100	Iso 100	Iso 100	Iso 100
Maximale iso-gevoeligheid	Iso 25600	Iso 51200	Iso 25600	Iso 25600	Iso 25600
Beelden per seconde	4,2fps	8fps	8,5fps	8fps	11fps
Langste sluitertijd	30s	30s	60s	60s	30s
Kortste sluitertijd	1/4000 sec.	1/32000 sec.	1/16000 sec.	1/4000 sec.	1/4000 sec
Focus
Aantal autofocuspunten	49	49	81	49	179
Focusmechanisme	Automatische focus (motor in lens), handmatige focus	Automatische focus (motor in lens), automatische focus (motor in body), handmatige focus	Automatische focus (motor in lens), handmatige focus	Automatische focus (motor in body), handmatige focus	Automatische focus (motor in body), handmatige focus
Video
Videoresolutie	1920x1080	1920x1080	1920x1080	3840x2160 (ultra-hd)	1920x1080
Video framerate	30fps	60fps	30fps	25fps	60fps
Bestandsformaat video	Mp4	Mov	Avi, mov	Mp4	Xavc-s, mp4
Eigenschappen
Schermdiagonaal	3"	3"	3"	3"	3"
Touchscreentechniek	Capacitief	-	Capacitief	Capacitief	-
Eigenschappen body	Ingebouwde flitser, kantelbaar scherm, live view	Ingebouwde flitser, kantelbaar scherm, live view	Ingebouwde flitser, kantelbaar scherm, live view, stabilisatie	Ingebouwde flitser, kantelbaar scherm	Ingebouwde flitser, kantelbaar scherm, live view
Zoeker	-	Elektronisch (evf)	Elektronisch (evf)	Elektronisch (Evf)	Elektronisch (evf)
Zoekervergroting	-	0,62x	1,23x	1,39x	1,07x
Gps	Nee	Nee	Nee	Nee	Nee
Opslag
Geheugenkaarttype (camera)	Sd, sdhc, sdxc	Sd, sdhc, sdxc	Sd, sdhc, sdxc	Sd, sdhc, sdxc	Memory stick pro duo, memory stick pro hg duo , sd, sdhc, sdxc
Verbindingen
Verbinding (extern)	Microfoon, mini-hdmi, usb 2.0	Micro-hdmi, usb 2.0 micro	Composiet, micro-hdmi, usb 2.0	Micro-hdmi, usb 2.0 micro	Micro-hdmi, usb 2.0
Verbinding (wlan)	802.11b, 802.11g, 802.11n	802.11b, 802.11g, 802.11n	802.11b, 802.11g, 802.11n	802.11b, 802.11g, 802.11n	802.11b, 802.11g, 802.11n
Aansluiting externe microfoon	Ja	Ja	-	-	-
Aansluitingen
Overige draadloze verbindingen	Near field communication (nfc)	-	-	Near field communication (nfc)	Near field communication (nfc)
Afmetingen, gewicht en kleur
Hoogte body	68mm	82,8mm	83,1mm	70,6mm	67mm
Breedte body	111mm	118,4mm	119,5mm	122mm	120mm
Diepte body	44mm	40,8mm	46,7mm	43,9mm	45mm
Gewicht body	366g	381g	390g	426g	344g
Kleur body	Zwart	Zilver	Zilver	Zwart	Zwart
Kitlens
Naam kitlens	EF-M 18-55mm f/3.5-5.6 IS STM	Fujinon Lens XC16-50mm F3.5-5.6 OIS	M.Zuiko Digital ED 14‑42mm 1:3.5‑5.6 EZ Pancake	Lumix G Vario 12-32mm F3.5-5.6 ASPH Mega OIS	E PZ 16-50 mm F3.5-5.6 OSS
Zoom (wide) kitlens	18mm	16mm	14mm	12mm	16mm
Zoom (tele) kitlens	55mm	50mm	42mm	32mm	50mm
Diafragma (wide) kitlens	3,5	3,5	3,5	3,5	3,5
Diafragma (tele) kitlens	5,6	5,6	5,6	5,6	5,6
Eigenschappen kitlens	Stabilisatie	Stabilisatie	-	-	Stabilisatie
Filtermaat kitlens	52mm	58mm	37mm	37mm	40mm
Gewicht kitlens	210g	195g	93g	70g	116g
Overige specificaties
Bijzonderheden				Camera wordt internationaal 'DMC-GX85' genoemd

Canon EOS M3

Samengevat

Met de EOS M3 heeft Canon een goede stap vooruit gezet ten opzichte van de eerste twee EOS M's. Hij heeft nu wel een een PASM-wieltje, een kantelbaar scherm, een geïntegreerde flitser en een verbeterde autofocus. Toch is dat laatste nog steeds de achilleshiel van dit toestel. In vergelijking met andere systeemcamera's is hij aan de slome kant, waardoor je momenten kunt missen. Dat probleem wordt groter naarmate het licht afneemt. Het is jammer dat Canon niet gekozen heeft voor een Dual Pixel-sensor. Zowel de beeldkwaliteit als de resolutie is prima, evenals de grip en de bediening. Hoewel de adviesprijs destijds 729 euro bedroeg, ligt de marktprijs momenteel beduidend lager. Hij beschikt echter niet over een ingebouwde evf, al is er voor een meerprijs van circa 240 euro wel een extern model beschikbaar. Door het weglaten van de evf kan het lcd-scherm wel 180 graden omhoog kantelen.

Pluspunten

• Goede bedieningsmogelijkheden
• Kantelbaar scherm
• Prettige grip
• Optionele evf

Minpunten

• Relatief trage autofocus
• Karig lensaanbod
• Relatief grote kitlens

Eindoordeel

Getest

Canon EOS M3 + 18-55mm f/3.5-5.6 Zwart

Prijs bij publicatie: € 499,-

Bekijk product

Bekijk alle uitvoeringen (7)

De EOS M3 heeft een behoorlijke grip, die prettig in de hand ligt. Aan de achterkant is er een inkeping voor de duim. Door de diepe grip ligt hij goed in de hand; alleen de Sony A6000 kan daaraan tippen. Hij is wel wat minder hoog dan veel andere camera's, waardoor de pink en een deel van de ringvinger er een beetje onder bungelen, al kan dat per hand(omvang) verschillen. Er zijn twee draaiwieltjes, een rondom de ontspanknop en een aan de achterzijde, waardoor je vlot alle mogelijke instellingen kunt aanpassen. Naast de bekende PASM- en volledig automatische standen vinden we op het draaiwieltje een programmeerbare stand, een scènestand en een hdr-stand. Een panoramamodus ontbreekt. Er is ook een draaiwieltje voor belichtingscompensatie en er zit een isoknop aan de achterkant.

De aan-uitknop zit boven op de body en is een drukknop in plaats van een hendeltje. Dat is een beetje onwennig en onpraktisch, mede doordat de knop in de body is verzonken. Via de Q-knop kun je veel andere functies bereiken, waaronder de zelfontspanner, de transportmodus, de beeldkwaliteit, het videoformaat, de autofocusbediening, de witbalans, de beeldverhouding en de lichtmeting. De overige, zeer specifieke functies, vind je in het menu. Daar kun je ook de werking van de knoppen en draaiwieltjes aanpassen.

Als enige in deze vergelijking kan het kantelbare en aanraakgevoelige scherm van de EOS M3 180 graden omhoogklappen. Dat is mogelijk doordat de camera geen zoeker heeft en er dus ruimte is voor het scherm. Lang niet iedereen zal deze functie gebruiken, maar je kunt er makkelijker selfies mee maken of vloggen. Hoewel dat laatste niet aan te raden is als er veel beweging is, want de autofocus is niet bijster vlot.

Autofocus

De EOS M3 gebruikt dezelfde sensor als de 750D- en 760D-dslr's, en scoort wat beeldkwaliteit betreft dus identiek. Naast fasedetectieautofocus gebruikt de camera contrastdetectie en de autofocussnelheid is vergelijkbaar met die van de 750D en 760D in de live-viewmodus. In de praktijk is de scherpstelling redelijk, maar vlot zouden we deze niet noemen. In vergelijking met de concurrentie heeft dit toestel merkbaar wat meer tijd nodig. Het is in de meeste situaties wel werkbaar, maar als je een snellere camera gewend bent, kan dat irriteren. Het verhoogt de kans om een bijzonder moment te missen, zeker bij bewegende onderwerpen, zoals spelende kinderen. In het donker kan het voorkomen dat de camera helemaal niet wil scherpstellen. De oorzaak is de keuze voor het Hybrid CMOS AF III systeem, dat inferieur is aan Canons Dual Pixel-autofocus. Op een dslr is dat in de live view-modus niet onoverkomelijk, maar als primair autofocussysteem schiet het simpelweg tekort. Vooral in vergelijking met de andere camera's is dat goed merkbaar.

Het aanraakgevoelige scherm is wel een plus, want daarmee kun je makkelijk en vlot het scherpstelpunt bepalen. Vooral tijdens het filmen kan dat handig zijn. Ook de maximale snelheid is met 4,2 foto's per seconde niet echt hoog. Voor dslr's is die snelheid niet ongebruikelijk, maar de andere systeemcamera's in deze vergelijking zijn circa twee keer zo snel en daardoor veelzijdiger inzetbaar. Als je raw gebruikt, zit de buffer na vijf foto's al vol. Op dit moment is dit de snelste EOS M, maar het houdt allemaal niet over.

Kitlens

De kitlens van de EOS M3 is behoorlijk groot ten opzichte van de concurrentie. Alle andere camera's in deze vergelijking, met uitzondering van de Fujifilm, maken gebruik van een collapsible lensontwerp. Canon heeft overigens ook een dergelijke lens, maar deze wordt alleen met de M10 gebundeld. Het bereik is met 18 tot 55mm redelijk standaard, maar de kitlenzen van de andere camera's zijn een stukje wijder. Effectief komt het neer op een beeldhoek van 29-88mm in fullframe-equivalent.

Video

De videomogelijkheden zijn vergelijkbaar met die van de EOS 750D en 760D. Hij kan filmen in 1080p met 24, 25 en 30fps in het mp4-formaat met de h264-codec. Tijdens het filmen kun je echter niet de belichting aanpassen, maar voordat de opname begint, kun je wel de gewenste instellingen kiezen. De EF-M-lenzen hebben allemaal een STM-stappenmotor, waardoor ze geruisloos kunnen scherpstellen tijdens het filmen. Dat scherpstellen kan via het aanraakgevoelige scherm, wat hiervoor een uitkomst is. Voor de serieuzere filmer is er ook voorzien in een microfoonaansluiting. Canon is samen met Fujifilm de enige die dit biedt in dit segment. Helaas is de snelheid beperkt tot 30fps, terwijl 1080p60 ondertussen wel een beetje standaard is.

Menu

Het menu van de Canon komt overeen met dat van veel andere camera's, en is simpel en overzichtelijk. Er zijn drie hoofdonderdelen, waarvan het cameramenu het omvangrijkst is. De verschillende instellingen zijn daar onderverdeeld in vijf pagina's, waarvan de opties in een oogopslag zichtbaar zijn, zonder dat je hoeft te scrollen. Dat is redelijk overzichtelijk, al is de nummering verder willekeurig en was een apart menu voor bijvoorbeeld video fijn geweest. Je kunt met je vingers door het menu lopen, al werkt dat minder prettig als je grote handen hebt.

Externe evf

Als enige camera in deze vergelijking heeft de EOS M3 geen evf. Canon heeft simpelweg geen systeemcamera met evf in het portfolio. De huidige marktprijs compenseert dit gemis een beetje, maar voor de oorspronkelijke adviesprijs van 729 is dit toch wel opvallend. Je gebruikt de camera nu net als een compactcamera of smartphone, maar een zoeker stelt je in staat je af te sluiten van je omgeving, zodat je je beter kunt concentreren op de compositie. Bovendien heb je geen last van zonlicht, wat bij het scherm hinderlijk kan zijn. Canon biedt wel een externe evf aan, de EVF-DC1, voor een prijs van circa 240 euro. Tel je deze bij de toestelprijs op, dan kom je op net geen 700 euro en al met al is dat aan de hoge kant voor wat je krijgt. De externe evf vormt bovendien een grote bobbel boven op de camera, waardoor hij minder makkelijk in een tas past. De kwaliteit van de oled-evf is overigens uitstekend en vergelijkbaar met die van de Fujifilm en de Olympus. De externe constructie heeft als voordeel dat je hem kunt kantelen en je zo van bovenaf in de zoeker kunt kijken.

En verder

De ingebouwde flitser is klein en niet bijzonder krachtig, maar wel handig. Je kunt hem bovendien naar achteren duwen, zodat je eventueel indirect kunt flitsen. De accuduur is met zo'n 250 foto's op een volle lading zeer mager.

Het beperkte lensaanbod van Canon blijft een inkoppertje als minpunt. Er zijn in totaal nu zes EF-M lenzen beschikbaar, wat betekent dat er los van de twee kitlenzen slechts vier lenzen zijn waarmee je in de toekomst je camera kunt uitbreiden. Voor een beginner of minder veeleisende fotograaf hoeft dat geen probleem te zijn, want Canon heeft wel een flink bereik afgedekt. Vooral het aanbod van lichtsterke lenzen is beperkt, met alleen de 22mm f2. Verder is er nog een 11-22mm f/4-5.6-supergroothoek, een 55-200mm f/4.5-6.3-tele en sinds kort ook een 28mm f/3.5-macro. Ruim vier jaar na de introductie van de EOS M blijft dat een wat karige oogst, zeker in vergelijking met de concurrenten.

Fujifilm X-T10

Samengevat

De Fujifilm X-T10 is een zeer complete camera die veel waar voor zijn geld biedt. Hij heeft de belangrijkste eigenschappen van zijn grote broer, de X-T1, overgenomen en biedt daardoor een navenante beeldkwaliteit, een stevige body en een prettige bediening. De body is significant kleiner, wat zowel een voor- als een nadeel is. De grip is matig, al valt er wel aan te wennen. De bediening is anders dan bij de meeste camera's, maar voor wie graag met sluitertijden, diafragmawaarden en belichtingscompensatie speelt, is dat een pluspunt. De beeldkwaliteit is zeer goed, hoewel de resolutie voor een aps-c-camera wat laag is.

Pluspunten

• Opvallend goede beeldkwaliteit
• Prettige bediening
• Stille modus

Minpunten

• Matige videomodus
• Geen raw onder 200 en boven 6400 iso
• Onhandige videoknop

Eindoordeel

Getest

Fujifilm X-T10 + 16-50mm f/3.5-5.6 Zilver

Prijs bij publicatie: € 799,-

Bekijk product

Bekijk alle uitvoeringen (10)

Fujifilm kiest voor veel van zijn cameramodellen voor een iets afwijkende bediening. Er is geen PASM-draaiwieltje met programmastanden, maar in plaats daarvan kies je de modes indirect via de draaiknoppen boven op de body. Dit is een klassiekere vorm van bediening, die echter best intuïtief werkt. Als je zelf een sluitertijd selecteert op het middelste draaiwiel, werk je in feite in de S-stand. Staat dit draaiwiel op de A-stand, dan wordt de sluitertijd automatisch bepaald en werk je effectief in de A-stand. De diafragmawaarde kun je dan wijzigen via het voorste draaiwieltje. Vooral de meer gevorderde fotografen zal dit aanspreken. Het is misschien even wennen, maar het werkt allemaal heel logisch. Beginners zullen er meer moeite mee hebben, want het oogt vrij technisch en abstract, maar daarvoor heeft Fujifilm een schakelaar naast het middelste draaiwiel geplaatst, waarmee je in één keer kunt overschakelen naar de volledig automatische stand. Fotograferen in raw-formaat is dan niet mogelijk.

Er is ook een stille elektronische sluiter beschikbaar, met een minimale sluitertijd van 1/32.000e seconde. Wij hebben de camera overigens getest met de standaard-16-50mm f/3.5-5.6 kitlens, maar tegen een (flinke) meerprijs is ook de lichtsterke 18-55 f/2.8-4 beschikbaar, die over een draairing voor het instellen van de diafragmawaarde beschikt.

Andere knoppen en draaiwieltjes

Aan de linkerkant van de body zit een wat abstract selectiewieltje met afkortingen. Hiermee kun je bepaalde functies, zoals bracketing, de panoramamodus en filters oproepen, evenals de transportmodus, zoals single shot en twee modi voor het maken van verschillende foto's per seconde. Aan de rechterkant zit een draaiwieltje voor de belichtingscompensatie. Op die locatie zit het goed onder handbereik, zodat je de belichting snel en makkelijk kunt aanpassen. Het steekt het niet uit, om ongewenst draaien tegen te gaan, maar er zit ook geen lock op.

De camera heeft verder twee draaiwieltjes waarmee je snel instellingen kunt wijzigen: een aan de voorkant en een aan de achterkant. Ze zijn bovendien klik- en programmeerbaar, waardoor je er zelf nog een andere functie aan kunt koppelen, een unieke eigenschap in deze round-up. Wel merkten we af en toe een beetje vertraging, waardoor je goed moet opletten dat je niet doorschiet met bijvoorbeeld de diafragmawaarde. Met wat oefening kan dat blindelings, al blijft het minder snel dan een aparte isoknop.

Menu

De menu-interface van de X-T10 is vergelijkbaar met die van de X100T en X-T2, en bevat wat subtiele vernieuwingen. Er zijn twee hoofdmenu's: het rode cameramenu, genaamd 'camerastanden', en een blauw instellingenmenu, waarmee je de eigenschappen van de camera kunt wijzigen, zoals de opties in het Q-menu. De pagina's zijn in één keer keer zichtbaar, zonder dat je hoeft te scrollen, en er zijn vijf algemene cameramenu's en drie voor cameraspecifieke opties. Het Q-menu werkt vlot en is vrij overzichtelijk. Ook de informatie in de zoeker ziet er prettig uit.

Video

Fujifilm blinkt niet uit met zijn videomogelijkheden, op die van de nieuwe X-T2 en X-Pro2 na. Tot voor kort richtte de fabrikant zich naar eigen zeggen voornamelijk op fotografie en was er bij de ontwikkeling dus minder oog voor video.

De instelmogelijkheden voor de filmstand zijn beperkt. Desondanks is het mogelijk om in 1080p met 50 en 60fps op te nemen, is er een speciale videoknop aanwezig en kun je als alternatief voor de ingebouwde stereomicrofoon een externe microfoon aansluiten, net als bij de EOS M3. De videoknop is overigens erg lastig in te drukken, vooral omdat hij op een krappe plek tussen de ontspanknop en het draaiwiel voor belichtingscompensatie zit en nauwelijks uitsteekt. Soms heb je daardoor verschillende pogingen nodig om een opname te stoppen en starten.

De autofocus tijdens het filmen werkt redelijk, maar zit er wel eens naast met de scherpstelling. Een 4k-modus is afwezig en de kwaliteit van 1080p-opnamen is oké, maar niet zo goed als bij de meeste andere aps-c-camera's. Af en toe is er duidelijk moiré zichtbaar en de beelden ogen wat soft.

En verder

Via een schuifje naast het linkerdraaiwiel kun je de flitser laten opklappen. Deze is boven de evf gemonteerd. Verder heeft de X-T10 een mechanische aansluiting voor een draadontspanner op de ontspanknop, zoals dat in een ver verleden gebruikelijk was. Het praktische nut daarvoor is anno 2016 erg klein, omdat (draadloze) elektronische afstandsbedieningen veel meer functies hebben. Het is dus vooral een leuke gimmick en niet echt praktisch. Overigens levert Fuji als enige een bijpassende zonnekap mee met de kitlens en dat is wel zo prettig. Bij de andere camera's is die er simpelweg niet of moet je er apart voor betalen.

Olympus OM-D E-M10 II

Samengevat

De Olympus OM-D E-M10 is in combinatie met de platte pancake-lens een zeer compacte systeemcamera. Ondanks zijn kleine voorkomen laat hij zich goed bedienen en heeft Olympus een grote evf ingebouwd. Door de compacte body is de grip wel wat minder prettig dan die van andere camera's. Verder zoomt de lens bijzonder sloom en zit de aan-uitknop op een vreemde locatie.

Pluspunten

• Zeer compacte set
• In-bodystabilisatie
• Goede evf
• Aanraakgevoelig scherm

Minpunten

• Kitlens zoomt traag
• Matige grip
• Aan-uitknop niet praktisch
• Flinke crop bij video
• Geen microfooningang

Eindoordeel

Getest

Olympus OM-D E-M10 Mark II Pancake Kit Zwart

Prijs bij publicatie: € 750,-

Bekijk product

Bekijk alle uitvoeringen (16)

De E-M10 II is de opvolger van de E-M10 en bevat een aantal vernieuwingen, zoals een helderdere zoeker, vijfassige in-body-stabilisation en een iets aangepast knoppenspel. De compacte vormgeving van zowel camera als lens is gebleven. De Olympus OM-D E-M10 is de kleinste van de vijf systeemcamera's in deze vergelijking. Dat komt zowel door de zeer compact ontworpen body als door de pancake-kitlens. Hij past daardoor makkelijk in een tas of zelfs een jaszak. Ondanks zijn compacte vorm is het overigens de op een na zwaarste camera in deze vergelijking.

De zeer compacte body heeft als nadeel dat hij wat minder prettig in de hand ligt. De andere camera's in deze round-up hebben een beduidend grotere grip. Als je hem stevig met de duim en middelvinger vastklemt, is het overigens goed te doen en al helemaal als je de camera met twee handen vasthoudt.

Kitlens

De superplatte kitlens werkt elektronisch en schuift dus automatisch in- en uit. Zoomen gaat ook elektronisch: inzoomen naar links en uitzoomen naar rechts. Het zoomen gaat wel wat traag, zeker in vergelijking met de Sony A6000. Volledig uit- of inzoomen duurt zo'n twee seconden. Er zit nog een heel smal scherpstelringetje aan het uiteinde, zodat handmatige focus ook een optie is.

Bediening

Ondanks zijn kleine formaat is de camera rijk uitgerust met draaiwieltjes. Aan de rechterkant vinden we er maar liefst drie: het programmawieltje en daarnaast twee losse grote draaiwielen, waarvan een om de ontspanknop heen. Die draaiwielen zijn relatief fors, mede omdat ze hoog uitsteken. Het was vermoedelijk een designkeuze om ze zo te maken. Desondanks draaien ze soepel, waardoor je makkelijk instellingen kunt wijzen. Het voorste draaiwieltje draait wat ons betreft iets te makkelijk, want daaraan is de belichtingscompensatie gekoppeld. Customstanden ontbreken helaas op het programmawiel, en de videoknop zit uiterst rechts van de body en laat zich met de wijsvinger bedienen.

Het scherm kan omhoog en naar beneden kantelen en is aanraakgevoelig. De aan-uitschakelaar is ten opzichte van zijn voorganger verhuisd van de achterkant naar een prominente plaats linksboven op de body. Dit had wat ons betreft niet gehoeven en dat geldt ook voor de grote draai van 45 graden die hij moet maken als je de camera in- en uitschakelt. Als je deze knop verder doordraait, klapt de ingebouwde flitser omhoog. Verder zijn er redelijk wat knoppen waarvan er drie ook programmeerbaar zijn. De knopjes zijn wel wat aan de kleine kant, maar dat geldt voor meer camera's.

Menu

Het Olympus-menu bevat veel opties, maar blinkt niet uit in overzichtelijkheid. Weliswaar zijn er vijf hoofdmenu's, waarvan twee met algemene cameraopties, maar de letters zijn aan de kleine kant en de achtergrond is wat speels, wat afleidt. Wat we ook minder prettig vinden, is dat de eerste twee cameramenu's weliswaar alle opties tonen zonder dat je moet scrollen, maar dat je niet kunt doorbladeren van het ene naar het andere venster. Dat betekent dat je eerst terug moet naar de hoofdselectie van een van de vijf hoofdmenu's.

De vierde optie, het 'instelbaar menu', kan wat verwarrend en overdadig overkomen. Allereerst zie je hier niet meer alles in één overzicht, maar moet je naar beneden scrollen. Zie je vervolgens een bepaalde optie die je wil aanpassen, zoals AF/MF, dan kom je in een submenu terecht met opnieuw een venster met veel opties waar je doorheen moet scrollen. Het kan daardoor even zoeken zijn naar een bepaalde functie. Daar staat tegenover dat er zeer, zeer veel instellingsmogelijkheden zijn en dat zal voor een meer ervaren fotograaf een pluspunt zijn. Het klassieke menu valt overigens voor een groot deel te ontwijken, want met een druk op de ok-knop kom je in een snelmenu terecht dat de belangrijkste instellingen toont.

Autofocus en gestabiliseerde sensor

Hoewel de camera niet is uitgerust met fasedetectieautofocus, is de snelheid van het scherpstellen behoorlijk vlot. De 81 scherpstelvelden werken in de S-AF-stand, oftewel de single-shotmodus, erg goed. In de C-AF-stand met continue focus voor bewegende onderwerpen heeft de camera er echter merkbaar meer moeite mee dan camera's die wel over fasedetectieautofocus beschikken. Aan de transportsnelheid ligt het in ieder geval niet, want die kan 8,5 foto's per seconde schieten. Nieuw is ook de elektronische sluiter, waarbij een sluitertijd van 1/16.000e gehaald kan worden.

Een andere opvallende eigenschap van de E-M10 II is de gestabiliseerde sensor, ofwel ibis. Dat past Olympus al toe sinds het prille begin van zijn systeemcameralijn en het voordeel is dat de beeldstabilisatie daardoor met ieder objectief werkt. Panasonic doet dat met de GX-lijn ook, maar heeft daarnaast camera's zonder ibis, met stabilisatie in de lens. De gestabiliseerde sensor is wel hoorbaar als je scherpstelt met de lens.

Video

De videomogelijkheden van de E-M10 II gaan een stuk verder dan die van zijn voorganger. Je kunt nu filmen met 24, 25, 30, 50 en 60fps in een hogere bitrate en er is zelfs voorzien in een clean hdmi-uitgang en een optie voor een externe recorder. Een microfooningang ontbreekt helaas. De beelden zien er goed uit, maar er is af en toe wat moiré zichtbaar. Ook maakt Olympus tijdens het filmen een uitsnede van de sensor, waardoor je een flink stuk groothoek verliest. De ingebouwde stabilisatie werkt overigens uitstekend tijdens het filmen, waardoor je rustige beelden krijgt als je uit de hand filmt. Ook de scherpstelling blijft goed werken en schakelt vloeiend van het ene naar het andere onderwerp.

Panasonic Lumix GX80

Samengevat

De Panasonic GX80 lijkt veel op de GX7, met zijn platte body, in-bodybeeldstabilisatie en ingebouwde evf, die in de GX80 overigens niet kantelbaar is. Hij valt verder op met de mogelijkheid om in 4k te filmen, iets wat we in dit prijssegment niet vaak tegenkomen. De kitlens is uitzonderlijk compact, maar werkt wel mechanisch en moet dus handmatig uitgedraaid worden voor gebruik.

Pluspunten

• 4k-video
• In-bodystabilisatie
• Zeer compacte kitlens

Minpunten

• Beperkt telebereik
• Evf heeft last van 'rainbow'-effect
• Kitlens moet handmatig uitgeschoven worden
• Geen microfooningang

Eindoordeel

Getest

Panasonic Lumix DMC-GX80 + 12-32mm f/3.5-5.6 Zilver

Prijs bij publicatie: € 698,-

Bekijk product

Bekijk alle uitvoeringen (12)

De nieuwe GX80 is een model tussen de oude GX7, en de duurdere en grotere GX8 in. De GX80 lijkt wat body betreft meer op de GX7, alleen is de evf niet meer naar boven kantelbaar. De sensor is voorzien van vijfassige in-bodystabilisatie en compenseert daardoor bewegingen bij lenzen zonder stabilisatie. In combinatie met Panasonic-lenzen met 'Mega-OIS', zoals Panasonic zijn stabilisatiesysteem noemt, werkt het als een hybride systeem. De sensor betreft een doorontwikkelde versie van de veel gebruikte zestienmegapixelsensor met een maximale gevoeligheid van 25.600 iso en zonder optisch low-passfilter. Dat laatste is bijzonder in dit segment, al zien we het ook bij enkele dslr's. Het moet scherpere foto's en video's opleveren.

Hij is uitgerust met dezelfde kitlens als de GF7, die zeer compact is en een beperkt bereik heeft, hoewel hij meer groothoek biedt dan gemiddeld (24mm). Uitschuiven gaat mechanisch. Er zijn meer (kit)lenzen beschikbaar als alternatief, zoals de Vario 14-42mm-powerzoom en de 14-140mm-superzoom. Het beeld van de evf is groter dan dat van de GX7, maar kleiner dan bij de GX8. In vergelijking met de andere camera's in deze round-up is hij marginaal kleiner. Het beeld oogt bijzonder scherp, maar net als bij de andere GX-camera's heeft de zoeker last van het 'rainbow'-effect, wat minder prettig kijkt. Niet iedereen is overigens even gevoelig voor dit effect. De zoeker is breedbeeld, maar als je in het gebruikelijke 4:3-formaat fotografeert, is het beeld wat smaller en zie je zwarte balken links en rechts, hoewel de overlay-informatie wel gebruikmaakt van de volledige breedte.

De GX80 blinkt uit met een gestabiliseerde sensor, net als de Olympus, en 4k-video. Dat laatste is vrij uniek in dit prijssegment. Alleen Panasonics eigen G7 biedt dit ook. Alle andere camera's in deze vergelijking komen dan ook niet verder dan 1080p.

Body en bediening

Hoewel de 12-32mm lens uitzonderlijk compact is en de body redelijk plat, is de camera vrij lang en zwaar. Sterker nog, het is de langste en zwaarste camera in deze vergelijking. Dat is des te opvallender als je bedenkt dat de sensor kleiner is dan aps-c. Als je de camera met één hand vasthoudt, wat overigens bij geen enkele camera aan te raden is, ligt het zwaartepunt aan de linkerkant, waardoor de kans bestaat dat hij een beetje scheef staat tijdens het filmen en fotograferen. De lens is van alle kitlenzen overigens het compactst. Hij biedt een mooie groothoek met een effectieve beeldhoek van 24mm, maar daar staat tegenover dat het telebereik met effectief 64mm merkbaar minder is dan bij de andere camera's. Dat zien we ook duidelijk terug in de voorbeeldfoto's.

Net als de andere camera's heeft de Panasonic twee draaiwieltjes: een rond de ontspanknop en een bij de positie van de duim. Daardoor kun je vlot en eenvoudig instellingen aanpassen, bijvoorbeeld in de M-stand de diafragmawaarde met het wieltje aan de bovenkant en de sluitertijd met dat aan de achterkant. De lcd kan net geen 90 graden omhoog kantelen, in tegenstelling tot die van de andere camera's, maar is op zich goed werkbaar. De grip is niet diep, waardoor je de camera wat steviger moet vasthouden dan de andere camera's. Panasonic heeft vermoedelijk geprobeerd de body zo plat mogelijk te houden, maar aangezien de kleine lens toch ook wat uitsteekt, was een dikkere grip fijn geweest. De aan-uitknop is mooi weggewerkt bij het PASM-draaiweltje. De knopjes zijn vrij klein en steken nauwelijks uit, waardoor ze op de tast minder makkelijk bedienbaar zijn.

Video

De GX80 kan, net als andere recente Lumix-camera's, filmen in 4k en ook de '4k foto'-modus is aanwezig. Daarmee kunnen achtmegapixelfoto's als stills uit videobeelden worden gehaald, terwijl de camera met dertig beelden per seconde filmt. Met de 4k-videoresolutie ben je redelijk futureproof. Het aantal uhdtv's is nog relatief laag, maar dankzij dalende prijzen loopt het marktaandeel gestaag op. Ook als je pas later een uhdtv koopt, beschik je dan wel over video's met het hoogst mogelijk detailniveau. Bovendien kun je de 4k-beelden altijd downscalen naar 1080p en heb je dankzij vier keer zoveel pixels ook ruimte om een uitsnede van het beeld te gebruiken. We zien deze functionaliteit tot nu toe vooral bij high-end modellen, maar Panasonic maakt er duidelijk een uniek verkoopargument van. De gestabiliseerde sensor is overigens ook een uitkomst voor video, want of je nu een lens met Mega OIS gebruikt of een prime zonder, bewegingen worden altijd gestabiliseerd.

Menu

Het menusysteem van Panasonic is redelijk, maar blinkt niet uit in overzichtelijkheid. Wat Panasonic als enige wel goed gedaan heeft, zijn aparte menu's voor foto en video toepassen. Vervolgens heb je per menu verschillende pagina's waar je doorheen kunt scrollen. Voor het cameramenu zijn dat er acht en voor het videodeel vijf. Dat betekent dat je soms flink aan het scrollen bent om een bepaalde functie te zoeken. Verder is er een zogenaamd set-upmenu voor de primaire instellingen, maar ook een voorkeuzemenu waarmee je de camera naar eigen voorkeur kunt instellen, zoals het gebruik van de AF/EA-vergrendeling, focus-peaking en een stille modus. De laatste modus werkt op basis van een elektronische sluiter. Wat wel goed is, is dat er per onderdeel een zinnetje met uitleg is, in lichtkrantvorm, hoewel het even duurt om dat volledig te kunnen lezen.

En verder

Ook de 'post focus'-modus is aanwezig, waarbij de camera een foto maakt op basis van verschillende scherpstelpunten, waardoor je dit achteraf kunt aanpassen. Verder is er een nieuwe sluiterunit in de camera te vinden, die we nog niet eerder in Panasonic-camera's tegenkwamen. Volgens Panasonic is deze stiller en veroorzaakt hij minder trilling. De camera wordt, als enige, niet geleverd met een losse acculader. In plaats daarvan zit er een adapter met usb-kabel bij, die je aan de body koppelt.

Sony A6000

Samengevat

Body en kitlens van de Sony A6000 zijn zeer compact, maar toch zit de camera bomvol technologie. Zo is de autofocussnelheid bijzonder rap, evenals de burst van 11fps. De powerzoom van 16-50mm biedt een grote hoek van 24mm en zoomt erg snel. De ingebouwde evf is mooi compact gebouden, al loopt de resolutie wat achterop in vergelijking met andere systeemcamera's. Minpunten zijn het ontbreken van een microfooningang en een wat lastig te bereiken videoknop.

Pluspunten

• Zeer compacte set
• Snelle autofocus
• Vlotte elektronische zoom
• 24mm-groothoek
• Prettige grip

Minpunten

• Videoknop wat lastig bereikbaar
• Geen microfooningang

Eindoordeel

Getest

Sony A6000 + 16-50mm f/3.5-5.6 Zwart

Prijs bij publicatie: € 749,-

Bekijk product

Bekijk alle uitvoeringen (13)

De A6000 dateert uit begin 2014 en gaat dus alweer een tijdje mee. Toch wordt hij nog steeds geproduceerd en hij is zelfs na 2,5 jaar nog een populaire camera in de Pricewatch. Dit jaar kwam de A6300 uit, maar doordat deze in een beduidend hoger prijssegment zit en de A6000 voorlopig nog te koop blijft, is er niet echt sprake van een opvolger. Beide camera's worden geleverd met de 16-50mm-powerzoom. Deze is zeer compact en biedt een mooi bereik van effectief 24-75mm. Hij zoomt elektronisch via een ring rond de lens, maar doet dat zeer vlot.

Body en bediening

Net zoals andere aps-c-systeemcamera's kenmerkt de A6000 zich door een zeer compacte behuizing. Ook de compacte powerzoomkitlens draagt hieraan bij en de combinatie past daardoor met gemak in een tas en zelfs een jaszak. Het is bovendien de lichtste camera uit deze vergelijking, dus rugklachten zul je er niet snel van krijgen. Ondanks het compacte karakter heeft de camera een stevige grip, waardoor hij prima in de hand ligt. Door de geringe hoogte bungelt alleen de pink een beetje los onder de camera. Net als bij de Panasonic is de zoeker aan de linkerkant van de body gemonteerd. Dat heeft als voordeel dat je niet met je neus tegen de camera aanzit, zoals bij camera's met centrale positionering het geval is.

De ontspanknop met de aan-uitschakelaar zit wat ons betreft op een prima locatie. Dat geldt minder voor de videoknop, die, zoals bij meer Sony-camera's, aan de zijkant gepositioneerd is en ook nog verzonken is in de body. Daardoor moet je duim een flinke strekoefening doen, waarbij bovendien de draagriem in de weg kan zitten. Er zijn twee draaiwieltjes: één rechtsboven op de body en een aan de achterkant, met een dubbelfunctie als dpad. Via de Fn-knop zijn de meest gebruikte instellingen makkelijk onder handbereik. Het kantelbare schermpje werkt prettig, maar is in tegenstelling tot bij de A5100 niet aanraakgevoelig en dat is best jammer.

Autofocus

De sensor van de A6000 is voorzien van 179 geïntegreerde af-diodes, waardoor de camera overweg kan met zowel fasedetectie- als contrastautofocus. De fasedetectie werkt bij goed licht zeer snel, waardoor de camera zich prima laat inzetten voor actiefotografie. De burstsnelheid van maar liefst elf foto's per seconde sluit daar naadloos op aan. Van de vijf camera's in deze vergelijking presteert de autofocus van de A6000 het best, zeker in de af-c-modus, waarbij continu wordt scherpgesteld.

Video

Waar de A6300 in 4k kan schieten, moet de A6000 het nog met 1080p60 doen, maar wat hij doet, doet hij goed. Er zijn veel instellingsmogelijkheden, het xavc-s-formaat biedt een goede kwaliteit en ook tracking werkt prima. Een microfoonaansluiting had de camera helemaal compleet gemaakt, maar die heeft Sony om onduidelijke redenen weggelaten bij deze camera, terwijl zijn voorganger en opvolger dat wel hebben.

Menu

Sony blinkt niet uit met een doordachte menustructuur. Er lijkt geen heldere filosofie te zijn waar een bepaalde instelling moet staan, waardoor het onlogisch overkomt. De eerste twee menu's tellen in totaal dertien pagina's met opties, maar bijvoorbeeld video en autofocus zijn niet gegroepeerd. Je bent daardoor al snel aan het zoeken, zeker als het een functie betreft die je niet vaak gebruikt. Daar staat tegenover dat je niet hoeft te scrollen, omdat de menu's per pagina te zien zijn. In theorie kun je aanleren welke functie op welke pagina staat.

De menu's voor wifi, apps en afspelen bevatten relatief weinig opties, waardoor de overblijvende ruimte wat ons betreft benut had kunnen worden. Het is gelukkig wel mogelijk om de twaalf functies in het Fn-menu zelf samen te stellen en bovendien kun je vrijwel alle knoppen programmeren.

Overig

De resolutie van de evf is lager dan bij de NEX-6 en 7, evenals de A6300. Dat is niet erg storend, maar de zoekers van de Olympus en de Fujifilm zijn daardoor prettiger in gebruik.

Fotograferen en filmen in de praktijk

Alle camera's met de kitlens in de maximale zoompositie

Hoewel de vijf systeemcamera's in deze vergelijking veel overeenkomsten hebben, zijn er ook opvallende verschillen, alleen al wat omvang en gewicht betreft. Dat is duidelijk zichtbaar in de bovenstaande foto. Het verschil in omvang is aanzienlijk, zowel wat camerabody als wat lens betreft. Het is ook in de praktijk merkbaar, want de Sony A6000 en de Canon EOS M3 hebben een flinke grip, en laten zich daardoor prettig vasthouden. De grip is bij de Olympus OM-D E-M10 en de Fujifilm X-T10 aan de krappe kant.

De zoekers van de Olympus en de Fujifilm kijken het prettigst. Beide gebruiken een grote zoeker (Fuji 0,62x), een oledpaneel en een flinke resolutie. Dat geldt overigens ook voor de externe zoeker van Canon. De resolutie van de Sony-zoeker is wat lager dan gemiddeld en die van de Panasonic heeft zoals genoemd last van het 'rainbow'-effect.

Alle camera's zijn uitgerust met twee draaiwieltjes, waardoor instellingen vlot te wijzigen zijn. De onderlinge verschillen zijn een kwestie van smaak en gewenning. De grote draaiwielen van Olympus zitten een beetje dicht op elkaar en zijn relatief groot, maar draaien wel erg prettig. Het tweede draaiwiel is ook te gebruiken voor belichtingscompensatie, maar Canon en Fujifilm zijn de enige twee die hier een apart wieltje voor hebben en dat is wel zo prettig. Bij Canon en Sony is er een speciale isoknop, wat de meer gevorderde fotografen prettig zullen vinden. Bij de andere camera's moet je daarvoor naar het snelmenu.

Verschillende lenzen

Compacte lenzen van Olympus en Sony schuiven automatisch uit als je de camera aandoet en weer in als je hem uitdoet. De lens van Panasonic moet voor het fotograferen handmatig uitschoven worden. De kitlenzen van de Fujifilm en Canon zijn niet collapsible en hoeven dus ook niet te worden uitgeschoven. Ze zijn daardoor wel vrij fors in vergelijking met de concurrentie, waardoor de combinatie wat meer ruimte inneemt in een tas. En een jaszak is daardoor geen optie. Het verschil is significant, in zowel de uit- als de aanstand, waarbij de lenzen uitschuiven. Wat dat betekent voor de uiterste groothoek- en telestand, kun je zien bij de praktijkfoto's.

Overigens willen we nog een algemene opmerking maken over het lensaanbod. Zoals gesteld is dat bij Canon erg mager. Bij Sony is dat een stuk veelzijdiger en is er ook aanbod van third parties, hoewel het de laatste tijd erg stil is wat aps-c E-mountlenzen betreft. Het lensaanbod van Olympus en Panasonic is het compleetst, maar ook dat van Fujifilm mag er zijn, mede gezien de snelheid waarmee het bedrijf nieuwe lenzen aankondigt. Voor alle merken geldt overigens dat goed, lichtsterk glas prijzig is, ongeacht de lensvatting.

Video

Zoals eerder besproken, wisselen de mogelijkheden voor video nogal per model. Alle camera's kunnen filmen in 1080p en tijdens het filmen kun je, in tegenstelling tot met een dslr, door de zoeker blijven kijken. Maar dan beginnen de verschillen. De Fujifilm X-T10 en de Sony A6000 kunnen filmen met maximaal 60fps, zodat je actiemomenten beter kunt vastleggen en eventueel gebruik kunt maken van slow motion in de post-productie. De Panasonic GX80 kan zelfs, als enige, filmen in 4k-resolutie. Dat betekent dat je op een uhdtv nog meer details en scherpte zult zien dan in hd. De Canon en de Fujifilm hebben een aansluiting voor een externe microfoon. Desondanks zijn deze twee camera's wat minder geschikt voor video, de eerste omdat de autofocus aan de trage kant is en de tweede omdat de beeldkwaliteit in de filmstand zichtbaar minder is en ook hier de autofocus niet uitblinkt. De instellingsmogelijkheden zijn bij deze modellen eveneens beperkt. Die zijn bij de Olympus, Panasonic en Sony een stuk groter. De ingebouwde stabilisatie in de body van Panasonic en Olympus doet z'n werk goed. De andere merken hebben de stabilisatie in de lens zitten en dat is eveneens effectief, maar soms iets minder vloeiend.

Als we puur naar de beeldkwaliteit kijken, dan vallen de Canon, Sony en Panasonic in positieve zin op. De beelden ogen scherp en helder. De video's van de Fujifilm zijn vrij soft en bevatten soms wat moiré. Dat laatste geldt ook voor de Olympus, die als extra nadeel heeft dat er een forse uitsnede wordt gemaakt, waardoor je veel groothoek verlies, maar tele wint.

De bovenstaande video toont vier verschillende scènes per camera. De eerste drie zijn vanaf een statief gefilmd, de laatste uit de hand om het effect van de stabilisatie te tonen. Voor de eerste en de laatste scène is de uiterste groothoekstand gebruikt, voor de tweede en derde de maximale brandpuntsafstand. De video's zijn in de automatische stand gemaakt. De compilatie is gemaakt in de 1080p-resolutie, waarbij de 4k-bestanden van de Panasonic zijn teruggerekend.

Beeldkwaliteit

Er zijn verschillen in beeldkwaliteit tussen de camera's, maar eerlijk is eerlijk, de verschillen zijn klein. Ze zijn vooral zichtbaar als we gaan pixel peepen, oftewel de foto's op 100-procentweergave een-op-een naast elkaar leggen. We zien dan dat de Fujifilm, Olympus en Panasonic met hun 16-megapixelsensor wat minder detail bieden dan de 24-megapixelresolutie van de Canon en Sony. Desondanks zijn de beelden van de Olympus en de Panasonic vrij scherp. De beeldruis valt bij alle camera's tot en met 6400 iso mee, al is dat wel het punt waarop je ziet dat de kleurverzadiging afneemt. Ook in het raw-formaat ziet alles er dan nog bruikbaar uit. De Fujifilm X-T10 produceert van alle camera's de minste ruis en iso 6400 is daardoor nog prima bruikbaar. Het is dan ook jammer dat je boven die isowaarde niet meer in het raw-formaat kunt werken.

Vijf keer een 100-procentuitsnede van onze testkaart op 6400 iso in raw-formaat, dus zonder ruisreductie

Ook de Panasonic en Olympus kunnen met hun kleinere mft-sensoren in principe prima meekomen wat detaillering betreft. Er is wel sprake van wat meer ruis op de hogere gevoeligheden, maar dat is in de meeste gevallen niet problematisch. Als je veel in situaties met weinig licht werkt, is dat een andere afweging en liggen de Fujfilm, Canon en Sony meer voor de hand. Is resolutie erg belangrijk, omdat je vaak wil croppen of je foto's groter dan op A3-formaat wil afdrukken, dan hebben de Canon en Sony op dat vlak een streepje voor.

Los van de onze testkaart hebben we in verschillende condities testfoto's gemaakt. Soms in de volledig automatische stand, waarbij de camera zelf de lichtgevoeligheid, sluitertijd en diafragmawaarde bepaalt, maar soms ook met door ons ingestelde waarden, bijvoorbeeld om te kijken hoe de camera's dezelfde scène met 6400 iso vastleggen.

Wie de foto's naast elkaar legt en vergelijkt, constateert al snel dat er vaak sprake is van een kleurafwijking. De beelden van de Fujifilm zijn bijvoorbeeld over het algemeen wat warmer en verzadigder dan die van de Sony A6000. Ook in de belichting zie je soms kleine verschillen. Heel zwaar wegen we dit niet mee, omdat het in dit Lightroom-tijdperk niet zo belangrijk is. Wie in raw fotografeert, kan immers alles naar eigen voorkeur finetunen, zonder kwaliteitsverlies. Ook in de camera kan dat voor een groot deel. Dat gezegd hebbende, levert Fujifilm naar onze mening de mooiste beelden in jpeg-formaat.

Een avondfoto vanaf statief met 6400 iso, onbewerkt in raw

De bovenstaande foto's zijn vanaf een statief gemaakt. De toestellen bepaalden zelf de belichting; we hadden alleen de lichtgevoeligheid van 6400 iso als harde waarde ingesteld. De meeste camera's kozen voor een sluitertijd van een halve seconde. De foto van de Sony is dankzij een belichtingstijd van 1 seconde wat overbelicht, hoewel dat in deze setting juist een beter resultaat oplevert, vanwege de donkere voorgrond.

Het dynamisch bereik van de camera's wordt op de proef gesteld (jpeg)

Om het dynamisch bereik op de proef te stellen hebben we een situatie met grote contrasten gefotografeerd. Een fel verlichte voorgrond waar de zon op schijnt en een donkere achtergrond met een bankje dat in de schaduw staat. Het eindresultaat is dan ook voorspelbaar, doordat de camera in de automatische stand altijd voor een compromis kiest. De voorgrond bevat in alle gevallen overbelichte bladeren. De Sony-foto is weer een tikje overbelicht en het beeld van de Panasonic bevat in de achtergrond behoorlijk veel details. Het resultaat van de Fujifilm is wat ons betreft het meest gebalanceerd.

Praktijkfoto's

De onderstaande foto's zijn gemaakt met dezelfde condities voor alle vijf camera's, soms vanaf een statief, meestal uit de hand. Op de vorige pagina, over beeldkwaliteit, hebben we ook resultaten in raw laten zien, maar de foto's op deze pagina zijn allemaal onbewerkte jpeg's.

De volgende fotoreeks betreft steeds een enkele scène, die vastgelegd is met alle camera's. De foto's zijn uit de hand gemaakt.

Voor de volgende reeksen hebben we voor een bepaalde scène zowel de uiterste groothoekstand als de maximale brandpuntsafstand gebruikt. Je krijgt daardoor een goede indruk van het zichtbare verschil in het bereik van de kitlenzen die bij de camera's geleverd worden.

Conclusie

Het beoordelen van camera's met verschillende specificaties is lastig, want hoeveel waarde hecht je aan de videofunctionaliteit, het resolutievoordeel van een sensor met meer megapixels en een aanraakgevoelig scherm of een microfoonaansluiting? Dat zijn afwegingen die vaak erg persoonlijk zijn; de een vindt bijvoorbeeld videofunctionaliteit niet van belang terwijl de ander daar juist grote plannen mee heeft.

Voor het grootste deel zijn de camera's aan elkaar gewaagd. Ondanks de kleinere sensors die Panasonic en Olympus gebruiken, kunnen deze camera's in de praktijk in de meeste situaties goed meekomen. Wie echter niet gecharmeerd is van het 4:3-fotoformaat, kan dit weliswaar op 3:2 zetten, maar dan blijft er nog maar 12 megapixel over. De gestabiliseerde sensor van deze camera's is een grote plus, omdat daardoor alle lenzen, ook 50 jaar oude primes, gestabiliseerd zijn. De stap van 16 naar 24 megapixel is niet bijster groot, maar wie dit belangrijk vindt, kan kijken naar Canon en Sony. Fujifilm toont juist aan dat de 16-megapixelsensor zeer goede resultaten aflevert, met het laagste ruisniveau van alle camera's in deze vergelijking.

Wat video betreft zijn de Panasonic en de Sony het veelzijdigst en dankzij de 4k-functionaliteit van de eerste heeft deze op dit vlak een streepje voor. Beide camera's hebben echter geen microfoonaansluiting. Die vinden we wel bij de Fujifilm en de Canon, maar vooral de eerste scoort wat video betreft juist weer matig, ondanks de goede stabilisatie.

Op het gebied van bediening ontlopen de camera's elkaar niet veel; de fabrikanten hebben daar bij deze modellen goed werk van gemaakt. De grip van de kleinere camera's kan wel even wennen zijn, dus het is belangrijk om ze eens in een fotowinkel uit te proberen voordat je tot aanschaf overgaat en datzelfde geldt voor de kennismaking met de knoppenlay-out en het menusysteem. Wat autofocus betreft staat Canon op flinke afstand van de andere camera's. Ook de Fujifilm is niet bijster snel, maar wel snel genoeg. Panasonic en Olympus gebruiken geen fasedetectie-autofocus, maar zijn toch bijzonder vlot. Alle camera's moeten het op dit vlak echter afleggen tegen de Sony A6000, die, ondanks zijn leeftijd, het snelste autofocussysteem heeft en ook goed functioneert met tracking.

De vele variabelen maken het erg lastig om een duidelijke winnaar aan te wijzen, want dat is voor een groot deel afhankelijk van persoonlijke voorkeur. Als pure fotocamera gooit de Fujifilm X-T10 hoge ogen, vanwege de goede bediening, maar vooral vanwege de uitstekende beeldkwaliteit; de jpeg's komen over het algemeen erg mooi uit de camera rollen. Als videocamera is hij echter matig, de lens is vrij groot en de prijs is het hoogst van allemaal. De twee en een half jaar oude Sony A6000 is wat ons betreft de beste allrounder, omdat deze op verschillende vlakken goed scoort, waaronder met zijn superieure autofocussnelheid, de goede beeldkwaliteit met de hoge detaillering en de uitgebreide videomogelijkheden, inclusief lens met elektronische zoom.

Productvergelijking	Canon EOS M3 + 18-55mm f/3.5-5.6 Zwart	Fujifilm X-T10 + 16-50mm f/3.5-5.6 Zilver	Olympus OM-D E-M10 Mark II Pancake Kit Zwart	Panasonic Lumix DMC-GX80 + 12-32mm f/3.5-5.6 Zilver	Sony A6000 + 16-50mm f/3.5-5.6 Zwart
Fotokwaliteit	++	+++	++	++	+++
Videokwaliteit	+++	+	++	+++	+++
Autofocus	-	+	++	++	+++
Kantelbaar scherm	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja
Aanraakgevoelig scherm	Ja	Nee	Ja	Ja	Nee
Wifi	Ja	Ja	Ja	Ja	Ja
Microfoonaansluiting	Ja	Ja	Nee	Nee	Nee
Elektronische zoeker	Nee	Ja	Ja	Ja	Ja

Scorekaarten zijn geen exacte wetenschap. De verschillende subonderdelen in de tabel zijn in relatie tot elkaar beoordeeld en zijn niet allemaal even zwaar meegewogen voor het eindoordeel.

Reacties (163)

[Verwijderd]

Leuke review, spijtig dat er niet kort gekeken is naar de beschikbaarheid en betaalbaarheid van extra lenzen. De prijzen van de lenzen bij Fuji is de reden dat ik voor Olympus E-M10 heb gekozen.

[Brum]

Ben ik met je eens; dat is wat mij betreft ook een groot nadeel van de als 'beste keus' gekozen Sony; in vergelijking met bijv m43 is er de keuze in mooie, compacte en betaalbare lenzen veel beperkter. Wil je een beetje leuke set lenzen op die Sony hebben, dan ga je qua prijs (en omvang) snel richting het dubbele van sommige van de concurrenten hier. Sony richt zich m.i. op zijn fullframe lijn en ik weet niet hoe ze in de toekomst met hun aps-c systeem en lenzen omgaan.

Voor mij waren de lenzen de reden om naar m43 te gaan (en de video maakte dat ik bij Panasonic uitkwam); ze zijn veelal erg compact en licht en dat is precies wat ik zoek in een systeemcamera, anders was ik wel bij mijn spiegelreflex gebleven. Daarbij hebben Panasonic en Olympus een mooi aanbod van lenzen tussen de 200 en 500 euro, van haarscherpe lichtsterke primes tot zeer bruikbare en compacte zoomlenzen.

[Zwendel]

m43 leent zich nu eenmaal tot compactere lenzen. Lens aanbod voor e-mount was laag in het begin maar komt aardig op gang. Laatste tijd hebben ze vooral voor fullframe e-mount lenzen enkele mooie exemplaren gelanceerd daar er vooral daar nog een gebrek aan was (helaas vrij prijzig). Deze kan je ook gebruiken op APS-C.

Zowel voor m43 als voor Sony E-mount zijn er voor elk type lens mount wel goedkope adapters voor oude manual focus lenzen. Voor Fuji bestaan ze ook, maar deze zijn iets moeilijker te vinden (lijkt me). Canon mount is een vraagteken.

Heb zelf de a6000 gehad en was er zeer tevreden mee, ondertussen ge-upgrade naar de a6300 daar die een aantal tekortkomingen oploste. 4k, nog beter AF, mic input, stevigere mount (helaas is de prijs wel fors omhoog gegaan). Als je echt voor video wilt gaan dan geeft de GX80 echter veel beter waar voor je geld. Als het op all round komt wint de Sony.
Wil je vintage look (ook qua button layout) dan wint de Olympus :-)

Volgens mij doe je met eender welke camera geen slechte koop enige die ik er niet zou tussen zetten is de Canon.

[Reactie gewijzigd door Zwendel op 23 juli 2024 01:11]

[vladimirN]

Maar dat is toch het hele punt?

Een systeemcamera heeft als voordeel (en nadeel) dat er geen spiegel in zit waardoor de behuizing kleiner wordt en het gewicht afneemt, Compactheid en gereduceerd gewicht zijn dus de twee grote voordelen van een systeem camera tov een dslr.

Als iemand nu vnl zoomt is het leuk om een compact body te hebben maar als je voor je compacte APS-C of FF frame camera vervolgens een lens voor een kilo moet hangen voor een beetje tele bereik dan haal je de hele doelstelling van het compacte onderuit.

Persoonlijk heb ik voor teledoeleinden de APS-C en FF systeem categorie dus nooit kunnen begrijpen. 1" en M4/3 sensoren mogen dan ietjes inleveren op beeldkwaliteit maar leveren daadwerkeljk gewichts en formaat reductie als het op telebereik aankomt.

Beperk je je tot 30mm en 50mm (eq) primes, dan is het (natuurlijk) een ander verhaal en kan je ook prima met APS-C en FF uit de voeten.

Persoonlijk zou ik precies voor de reden van compactheid voor M4/3 en 1" gaan. Het verlies van dynamisch bereik zl ik dan voor lief moeten nemen.

[JAHRASTAFARI]

M43 levert dus sensor grootte in voor nog meer compactheid en dus ook idd kleinere goedkopere lenzen. Het is maar wat je wil. Ik zou geen camera willen hebben die 4:3 foto's maakt.

[Reactie gewijzigd door JAHRASTAFARI op 23 juli 2024 01:11]

[Crew One]

Dan crop je er toch wat vanaf?

Want in feite maken alle camera's ronde fotos. Het is dus een beetje zot dat er een 2:3 formaat is "afgesproken", waarmee je dus in feite beeldinformatie weggooit. In dat opzicht komt 4:3 dichter bij het natuurlijk belichte oppervlak vanuit de lens.

[JAHRASTAFARI]

Of dat dan ook dichter zit bij de manier waarop wij mensen kijken, denk ik niet. Niet voor niets is breedbeeld de norm.

Is Widescreen Better than 4:3? Although it's a subjective question and there may never be 100% agreement, the answer is widely accepted as being yes. Widescreen is considered to be a more natural view for humans, more closely simulating the way we see the world than the "tunnel vision" view of 4:3.

En met er vanaf croppen hou je dus weer minder foto en pixels over.

[Reactie gewijzigd door JAHRASTAFARI op 23 juli 2024 01:11]

[Crew One]

Nee, nergens zul je die stelling dan ook in mijn beweringen tegenkomen

Neemt niet weg dat als je alle info die binnen zou komen perfect zou opslaan je uiteindelijk met een ronde foto blijft zitten waarin je naar keuze dan kan croppen. Nu word er al een gedeelte gecropt vanwege de beeldverhouding van de sensor, wat als je er goed over nadenkt een beetje vreemd is om te doen - je zou zeggen dat je een sensor ontwerpt die zo veel mogelijk van het beschikbare licht opvangt en het maximale uit een lens haalt.

[Verwijderd]

Goed punt. Ikzelf fotografeer altijd in 4:3.
4:3 is veelzijdiger zeker als je vaak afwisselt tussen horizontaal en verticaal fotograferen. Ook portretten komen veel beter uit op 4:3.

[Yero]

Het kan natuurlijk altijd uitgebreider, maar op pagina 8 staat dit:

Overigens willen we nog een algemene opmerking maken over het lensaanbod. Zoals gesteld is dat bij Canon erg mager. Bij Sony is dat een stuk veelzijdiger en is er ook aanbod van third parties, hoewel het de laatste tijd erg stil is wat aps-c E-mountlenzen betreft. Het lensaanbod van Olympus en Panasonic is het compleetst, maar ook dat van Fujifilm mag er zijn, mede gezien de snelheid waarmee het bedrijf nieuwe lenzen aankondigt. Voor alle merken geldt overigens dat goed, lichtsterk glas prijzig is, ongeacht de lensvatting.

[paul2005]

Het standaard aanbod EF-M lenzen van Canon is inderdaad mager maar ze hebben de EF(-S) adapter waarmee alle EF en EF-S lenzen ook op de M3 zijn te gebruiken. Dan is het aanbod ineens niet zo karig meer.

http://www.canon.nl/lenses/mount-adapter-ef-eos-m-lens/

[manuarmata]

Daarom heb ik destijds gekozen voor de eos M als tweede camera, past in je vestzak en ik kan al m'n lenzen van m'n 50D gebruiken als ik wil. vooral de 100mm macro icm het aanmaakscherm van de eos M is een gouden combinatie om insecten te fotograferen.
Zijn omslachtige bediening neem ik er voor lief bij. als primaire camera misschien niet veelzijdig genoeg maar als sidekick van een DSLR een perfect toestelletje.

[curkey]

Precies wat je zegt, met een flinke installed base aan Canon is het een leuk gebbetje. Maar de M is absoluut de minste als het je primaire camera moet zijn.

[Yero]

Ja, maar dat geldt voor vrijwel alle camera's. Met een adapter kun je in principe ieder type lens monteren. Maar dan gebruik je wel grote en lange een dslr-lens op een systeemcamera. Dat kan prima, maar het nut van een kleine en lichte body is dan weg.

[Reactie gewijzigd door Yero op 23 juli 2024 01:11]

[williewimp]

Buiten dat je gewoon lichtsterkte inlevert omdat je maar een gedeelte van het projectievlak wat normaliter op de sensor valt gebruikt door de kleinere sensor. Dit geldt natuurlijk niet voor alle camera's (de sony bijvoorbeeld) maar wel voor mft camera's en al helemaal voor de canon.
Ja je krijgt nog steeds bokeh door de f waarde van de lens, maar in t waarde lever je 1, 2 of meer stops in.

[BarnET]

Het ironische is dat je diezelfde lenzen met een goedkopere actieve Kipon EF->E mount adapter op de veel snellere A6000 kunt gebruiken.

Dan heb je dus een veel sneller toestel met een betere sensor en een redelijke zoeker die je met dezelfde lenzen kan gebruiken.

En ondanks dat mensen terecht klagen over de Sony Apsc lens line-up is die toch echt een stuk completer dan Canon's EOS M systeem.

[BarnET]

Dat is een goede samenvatting

Helaas heeft Fuji vooral prijzig lichtsterk glas waar er bij m43 in de meeste gevallen een keuze is. Al laat hun roadmap een aantal interessante F2 lenzen zien.

[dipje2]

Op zich geen ongelijk, maar hoe het in mijn hoofd zit:

(dit is erg polariserend en overdreven geschreven, neem het niet (te) letterlijk ) :

Bij E-mount heb je goedkope betaalbare lenzen, maar die zijn ook niet veel soeps. Leuk voor starters of kit maar that's it. Er zijn ook goede (1st party) lenzen maar die zijn ook heeel goed en dus heeeeel duur. De 3rd party markt is wel lekker op gang.

Bij Fuji heb je geen betaalbare lenzen markt of dure lenzen markt, er is maar 1 lenzen markt. Die zit qua prijs tussen 'goedkoop prul E-mount' en 'duur Sony GM of Zeiss E-mount' in, maar haalt wel de kwaliteit van het echte topspul bij Sony E (en Canon en Nikon als ik het een beetje begrijp). Ja de lenzen zijn dus duurder, maar ze zijn stuk voor stuk ongeveer toppers en presteren net zo goed (if not better) dan de lenzen waar je bij Sony het dubbele voor betaald. De 3rd party markt begint er een beetje te zijn voor Fuji-X maar wel voorzichtig.

Dus als beginner (met budget en/of niet de behoefte aan het aller beste glas) is Fuji gewoon duur. Je krijgt er veel voor, maar dat boeit voor de beginners meestal nog niet. Je kan niet echt doorgroeien bij Fuji maar dat hoeft ook niet, het is al top spul qua glas.

Je krijgt dus veel bang for buck bij Fuji lenzen, maar dat maakt de cost-of-entry wel (stukken) duurder en voor instappers is dat iets om wel degelijk reden mee te houden.

Het lenzen aanbod en de prijs wordt dus meestal als 'goed' of 'erg goed' gezien.. maar kost wel meer dan de meeste beginner wil uitgeven lijkt me.

[QQ2]

Mee eens maar met één kanttekening. Fuji heeft de XF serie. Dat Zijn twee lenzen die samen de randen 16t/m 230 mm afdekken. Dat zijn prima lenzen waarvan de optische kwaliteit mijn inziens wel iets boven die van de Sony instapper ligt. (Zeker op 16 mm zijn die lenzen zwak). De prijs is gelijk aan de Sony instapper (in kit vorm een 10tje goedkoper)

Maaaaar Fuji heeft geen midden range van F4. Sony heeft die wel en alhoewel de kwaliteit fluctueert kan je daar voor de meest ranges terecht voor minder dan de Fuji xf serie.

Dat gezegd hebbende is de Fuji xf serie (mede omdat ze niet ff zijn) een dot goedkoper dan de Sony f2.8 lenzen. Optisch schijnt Sony een grotere sample variatie te hebben maar goede schijnen gelijkwaardig te zijn. Alleen is Sony in de regel 30 tot 40% duurder

Wat I zelf als leidraad gebruik is in hoeverre de gebruiker bereid is om lightroom / captureOne te gebruiken. Vinden ze dat eng dan is Fuji praktischer, lijkt ze dat leuk dan is Sony als instapper net iets toegankelijker

[ppl]

Wat I zelf als leidraad gebruik is in hoeverre de gebruiker bereid is om lightroom / captureOne te gebruiken. Vinden ze dat eng dan is Fuji praktischer, lijkt ze dat leuk dan is Sony als instapper net iets toegankelijker

Dat is alleen geen goede leidraad aangezien diverse mensen raw/jpg tussen verschillende merken hebben zitten vergelijken (bijv. bij mirrorlessons). De conclusie is dat ze niet erg veel voor elkaar onder doen. Het verschil in overige features, prijs en de bediening zelf zijn nog steeds de beste graadmeters. Zowel Sony als Fuji is nou niet bepaald voor instappers. De grootste drempel hierbij is de prijs, je zit heel snel aan een minimum van 2000 euro. Dat zijn bedragen waarbij je toch wel serieus met iets bezig moet zijn en dat is bij beginners vaak niet het geval (meer kijken of het ze bevalt). Laat staan dat ze in staat zijn om in te zien waarom de ene camera 300 euro kost en de andere het tienvoudige.

Gebruiksgemak is ook iets wat veel bepalend is, als beginner zijnde ken je niet alle mogelijkheden en heb je sowieso al moeite om die te vinden. En juist daar laat Sony wat vallen, in praktisch iedere review kom je wel het puntje "niet gebruiksvriendelijk", "lastige menu's" of iets in die strekking tegen.

Verwacht dan ook niet dat Canon en Nikon op dit vlak veel te vrezen hebben. Ze hebben producten die zich ook echt richten op de beginners, zowel qua features als qua prijs. Systemen zoals die van Fuji en Sony zijn vooral voor de liefhebber, de professional en degene die geld teveel heeft. Dit zal in de loop der tijd ongetwijfeld wel weer verschuiven, dat hebben we ook bij de eerste digitale camera's en de DSLR gezien.

[fommes]

Grappig bij de laatste praktijkfoto's zie je dat de olympus op -0.7ev staat, per ongeluk tegen het wieltje gekomen waarschijnlijk

[bigbuddha]

Voordeel van de fuji(heb ik zelf) is dat de jpeg's wel echt meteen prachtig zijn. Lang niet altijd nodig om in Raw te fotograferen. Prijs van de lenzen is inderdaad wat hoog, maar de kwaliteit is dan weer fantastisch. Zeker de primes. Ik gebruik deze vooral voor straatfotografie en dan is formaat ook wel zeer handzaam. Voor de videokwaliteit moet je deze dan ook niet kopen. Ik zou sowieso een dedicated toestel voor video erbij nemen. Kost wat meer, maar dan heb je op beide vakgebieden een beter toestel.

[keko12]

Had een nex6 (daarvoor een 5n) en ben sinds 3 maanden over op een x10t. Wat een mooie jpegs rollen er dat apparaat. Ik fotografeer steeds meer met alleen de jpegstand. RAW is ideaal voor nabewerken, maar de XT10 zorgt er bij mij voor dat ik niet meer hoef na te bewerken. En de bediening is ideaal. Behalve de (voor mij) makkelijke bediening met diafragmaring en sluitertijdknop zijn vrijwel alle knoppen aan te passen en is het Q-menu ook superhandig.

[curkey]

De 24 mpix generatie is betr met video, de upcoming X-T2 ziet er erg goed uit wat dat betreft.

De diverse filmsimulatiemodi zoal Provia en ProNeg Hi en Classic Chrome zo leveren wel heel mooie out-of-the-box resultaten, zeker met je eens.
Een mooi compromis is dat in Lightroom de RAW bestanden ook voorzien kunnen worden van dezelfde tooncurves, een mooi startpunt voor de moeilijkere cases.

[Verwijderd]

Dat voordeel heeft oa Olympus ook. Ik hou van fotografie, nabewerking vind ik weer een andere tak van sport. Ik bewerk dus zo min mogelijk na en gebruik heel vaak de jpeg stand.

[T.Kreeftmeijer]

Ik vind ook dat de jpeg foto's er mooi zijn, alleen fotografeer ik ook in raw. Vooral voor het geval dat de belichting niet goed is en je krijgt dan een het beeld van de hele sensor, dus valt een voorwerp links of rechts van het beeld dan kan je daar ook nog wat mee. Ik edit de raw's in olympus zijn eigen programma en dat werkt prima.

[Blaat]

Wat ik niet snap is dat de Fujifilm X-T10 3+ krijgt voor de fotokwaliteit terwijl hij bij de praktijkfoto's duidelijk last heeft van vignettering.

Bij een camera in die prijsklasse is een dergelijke duidelijk aanwezige beeldfout onacceptabel imo.

[Isniedood]

Dat heeft niks met de camera te maken, enkel met de lens

Ik verbaas me meer dat hij nog zo'n hoge score voor video krijgt. Dat is om te huilen zeg ik als fuji eigenaar. Overigens is dat met de nieuwste generatie wel bijgetrokken.

[Reactie gewijzigd door Isniedood op 23 juli 2024 01:11]

[Blaat]

Ik weet dat het met de lens te maken heeft, maar je koop toch ook een body met kitlens?

Deze kit/combinatie is de duurste van alle geteste modellen en toch heeft het objectief dit probleem blijkbaar vrij ernstig. Dus ik blijf erbij, onacceptabel voor de prijs en absoluut de 3+ niet waard.

[BarnET]

De Sony A6000 kit lens heeft de meest significante vignettering.

De extreme hoeken op 16mm zijn dan gewoon zwart zie photozone.de

De Fuji lens is juist vrij goed in dit segment net als z'n zoeker en bediening. Al moet je dat wel bekopen met waardeloze video.

[Kimbo72]

Daarom moet je ook altijd JPG+RAW foto's maken.
Kan je later nog de aanpassingen maken.

[BarnET]

Punt is dat de Fuji bestanden in raw zonder aanpassingen bruikbaar zijn.

bestanden met de 16-50mm moeten gecorrigeerd en gecropt worden.
al kan een lens profiel dat automatisch doen dat gaat altijd ten kost van de hoeken.

Waar de Sony lens gewoon dramatisch presteerd
Daarnaast heeft de lens ook nog is last van chromatisch aberatie.

In het kort schaal 1-10 geef ik deze lens een 3 en het was ook de rede waarom ik de A6000 in heb geruild voor een Xe-2 met de 18-55mm F2.8-4

neem mijn woord er niet voor check deze link
http://www.photozone.de/sony_nex/842-sony1650f3556oss

Dit is geen kritiekpunt voor de a6000. De camera is snel heeft een zeer goede sensor. Video is ook zeer goed met name na de FW update waar ze Xavc-s toevoegde. daarnaast is de bediening redelijk. Zoeker is niet geweldig en Sony is niet zo best in menu's ordenen.

Fuji is beter in bediening en de zoeker is scherper. Echter geef ik die prijs aan Panasonic's simpele Touch UI

[Kimbo72]

Ik vind de zoeker goed genoeg bij de A6000
Bollingen houd je altijd wel in de hoeken en zeker bij 16 mm.

[BarnET]

De zoeker mist een miljoen subpixels tegenover sommige directe concurrenten.

Het is een minpunt hoeveel waarde je er aan hangt is persoonlijk.

De lens heeft gewoon teveel problemen bolling is er maar 1 van.

Geef me niet die onzin van wat verwacht je het is een kline pancake.

Dat zijn de 12-32mm van Panasonic en de Samsung 16-50 mm ook. En die Presteren wel naar behoren

[Fermion]

Ik heb zelf de NEX6, de voorloper op de A6000. Dat vignettering wordt bij de NEX6 softwarematig gecorrigeerd. Verder een prima systeem camera en een prima lens.

Waarop vooral moet opletten is de lens zelf, dat is een zeer fragiel dingetje! Nu ben ik ook gewend om met lenzen te werken van een Canon DSL camera's (24-70) en die kunnen wel tegen een stootje, maar niet de Sony 16-50.... die gaan heel snel kapot!

De video knop is met opzet lastig bereikbaar gemaakt ivm de boze verhalen uit het verleden door gebruikers, het was juist te makkelijk in te drukken. Nu zeg zelf, of je gaat serieus voor zitten om te fotograferen en/of filmen. Prima zo.

Er is geen microfoon ingang, maar je kunt wel een hotshoe kopen met een externe stereo microfoon en een microfoon ingang.

Mijn ervaring met de systeem camera's... ik heb toch liever een DSLR Body om heerlijk te kunnen fotograferen, maar voor vakantie is een systeem camera betere keuze (minder overweldigend onder het publiek).

[Luapper]

De lens gaat inderdaad snel kapot. Daar kwam ik helaas achter op de eerste vakantiedag in Boston.
Inmiddels is de lens binnen de garantietermijn hersteld door Sony, maar toch erg jammer.

[curkey]

Veel camer'a lossen vigenttering softwarematig op.
In sommige gevallen vind ik vignettering trouwens juist een mooie eigenschap.

[michaelboon82]

Sommige pro fotografen gooien over al hun foto's vignettering in de nabewerking. Dat is hun doelgroep Maar zeker zeer onwenselijk natuurlijk. Echter haalt de RAW->JPG bewerking in de camera al veel vignettering weg en is het in een RAW fotobewerkingsprogramma ook goed weg te werken. Het levert wel wat ruis op in de hoeken, maar dat is acceptabel te noemen.

[Yero]

Je doelt daarmee denk ik op de eerste foto van de pagina 'Praktfoto's'? (De Nederrijn bij Arnhem na zonsondergang). Daar heeft hij inderdaad opvallende vignettering, maar dat is niet iets dat ik vaak heb gezien. Oftewel het lijkt niet structureel voor te komen. De camera koos hier ook voor een veel kortere belichting en lagere iso-waarde dan de andere camera's, waardoor de foto onderbelicht is. Dit versterkt het effect.

[thePiett]

De foto's van de Fuji zijn echter wel een stuk scherper en gedetailleerder dan bijvoorbeeld de Canon.

[PrimeTinus]

Leuke onderwerpen de laatste tijd, alleen vind ik het jammer dat er geen vergelijking wordt gedaan met DSLR camera's. Op internet kan ik hier weinig uitgebreids over vinden en dat lijkt mij daarom juist een mooi onderwerp voor een site als Tweakers. Ikzelf ben al een tijdje aan het twijfelen over te stappen naar een systeemcamera. Stel je hebt 800 euro te besteden. Waar maak je effectief de mooiste foto's mee?

Daarnaast is het misschien leuk om een keer een vergelijking te maken van software voor fotomanagement.

[mrc4nl]

Stel je hebt 800 euro te besteden. Waar maak je effectief de mooiste foto's mee?

Dat is moeilijk uit te leggen. het is niet zo dat een dslr altijd mooiere foto's maakt dan een systeemcamera. zeker met aps-c kan dezelfde sensor uit een sony ook in een nikon dslr zitten en is de beeldkwaliteit vergelijkbaar.

Waar het echte verschil in zit is de autofocus en bediening. Als je een camera makkelijker weet te bedienen en de autofocus altijd raak is heb je in iedere geval scherpere foto's zonder verkeerde witbalans,sluitertijd of belichting.

Als laatste moet je ook zeker niet het verschil tussen lezen onderschatten. Ae lens is het verlengde van een camera, die voor een groot deel de scherpte (en dus kwaliteit) bepaald.

[jDuke]

Dat kan maar het klopt niet helemaal. De sensor kan hetzelfde (Nikon gebruikt laatste tijd weer veel Sony sensoren) maar de argumentatie dat het dezelfde kwaliteit zal zijn ben ik helemaal niet mee eens. Zelfde dat mensen op internet zeggen dat fotokwaliteit van een Nikon D5300 en D5500 hetzelfde zijn omdat ze de zelfde sensor gebruiken, dat is dus niet zo, want de Nikon D5500 produceert daadwerkelijk betere kiekjes dan de D5300. Afgezien van het processing van het plaatje heb je nog variatie hoe de sensor wordt uitgelezen wordt.
Soms zie je ook wel een andere package om de sensor heen. Nikon heeft bijv geen low-pass filter en Sony zelf wel. Dat komt dus dat Nikon anders het beeld verwerkt en daarmee geen low-pass filter nodig hebben.

Er zijn meer aspecten dan alleen sensor (lenzen daar nog buiten gelaten) hoe een foto genomen wordt.

[Mlazurro]

Komaan... het verschil tussen een D5300 en D5500 is compleet te verwaarlozen. Alleen onder laboratoriumomstandigheden kan je een verschil waarnemen op 200%. Ze gebruiken beide dezelfde sensor, bij de ene wat meer of minder NR in jpeg's.

[BarnET]

Fujifilm gebruikt ook de laatste Sony sensoren in de Xpro2 en XT-2.
Zonder AA filter en met hun eigen Xtrans kleur filter.

Zij zitten op het niveau van de beste Nikon Apsc Dslr's. Al is het verschil tussen alle Apsc modellen (behalve sommige Canon's.......) minimaal.

De D5300 en D5500 zijn echt vrijwel identiek. Beide missen het AA filter ze gebruiken dezelfde sensor met dezelfde processor.

Ja er zijn wat refreshes geweest die de sensor iets beter laten presteren wat je wellicht wel maar waarschijnlijk niet onder lab condities kan zien.

Al is het wel te meten het verschil blijft ruim binnen de foutmarge van de test.

[curkey]

De grootste differentiator is nog altijd degene die het toestel bedient. Klinkt heel flauw, maar instel- en bedieningsfouten geven grotere verschillen dan sensoruitleesalgoritmes.

[jDuke]

Uiteraard, de persoon achter de camera is veel belangrijker dan het toestel zelf, daar ben ik helemaal met je eens. Ik probeerde alleen een punt te maken dat indien zelfde sensor wordt gebruikt dat de kwaliteit niet altijd zelfde moet zijn, dat punt is inderdaad verwaarloosbaar als je lenzen en vooral de fotograaf in acht neemt.
Sinds ik alleen handmatige modus met de DSLR schiet maak ik ook opeens veel betere foto's met de compact camera op (semi)handmatige stand.

[Verwijderd]

Je zult iets meer details moeten geven om die vraag goed te beantwoorden:

- Hoe belangrijk vind je draagbaarheid?
- Ben je van plan naderhand extra lenzen te kopen?
- Op welke focal length fotografeer je (landschap, normaal, tele, macro)?
- Wat ga je met je fotos doen? (fotoboek, op facebook plaatsen, poster uitprinten)?
- Hoe ver wil je je skills uitbouwen, of laat je de camera in auto mode staan?
- Ben je bereid na te bewerken of moet het ineens goed zijn?

[Fermion]

Voor mij het belangrijkste verschil bij een DSLR en een systeem camera is het hanteerbaarheid. DSLR wint het gewoon op zijn slofjes...

De rest is wat mijn betreft invulling.

[Verwijderd]

Het is een beetje mierenneuken, maar we moeten onderscheid maken tussen draagbaarheid en hanteerbaarheid.

Een mirrorless is over het algemeen draadbaarder, alhoewel dat voordeel in de praktijk ook kan tegenvallen.

Een mirrorless is echter niet per definitie hanteerbaarder, egonomisch gezien. Dat kan persoonlijk zijn. Ik vind persoonlijk een grote camera met goede grip veel hanteerbaarder dan een klein wiebelig dingetje.

[BarnET]

Een systeem camera mist de spiegel en heeft daardoor een kortere flange.

Wat de fabriekant daarmee doet is aan hun. Zo zien we ook forse systeem camera's met een volwaardige ergonomie waar de Apsc dslr's met hun tunnelviewfinders nog wat van kunnen leren.

Ja zelfs de 7dmk2 en D500 hebben een klein viewfinder in vergelijking met de huidige mirrorless top modellen. Die qua vergroting fullframe OVF's al voorbij zijn.

Ze kunnen ook een relatief grote sensor combineren met een body die amper groter is als een compact camera. Zie de Panasonic Gm-1/5 en de Gf7.

Ze zijn qua formaat een stuk flexibeler.

[7th]

Yes maar sommige systeem camera's groeien al weer naar DSLR size body's.
Google eens naar plaatjes voor deze schoonheid: Olympus E-M5 II with grip

[Verwijderd]

Zonder grip significant kleiner dan een dSLR in dezelfde klasse. Ook de E-M1 (die van zichzelf al een flinke grip heeft) is behoorlijk kleiner dan een dSLR in dezelfde klasse. Maar de winst in volume zit bij m4/3 camera's niet enkel in de body maar ook in de objectieven.

[curkey]

Ik had een EOS met twee L-lenzen en nu een X-T1 met vier objectieven. Nog altijd is mijn tas lichter dan met de Canon.

[BarnET]

Bullshit

vergelijk een Dslr maar met

Panasonic Gx8
Panasonic Gh4
Samsung NX-1
Fujifilm XT1/2
Olympus EM-1

Deze toestellen hebben net zoveel zo niet meer directe bedienings opties.
Zijn meer naar je hand te zetten aangezien z'n beetje elke knop programmeerbaar is.

De Panasonic en de Samsung zijn voorlopers met betrekking tot hun touch UI.

Helaas is het NX een dood systeem maar dan nog.

[BeQuietAndDrive]

Gelijk het prijsaspect meenemen dan. Als ik het zo zie, dan zijn vergelijkbare objectieven voor die Sony A6000 een stuk prijziger dan die van Canon. Bijv. een 70-200 F/4.0 (IS) is voor die Sony 400 euro duurder dan voor Canon DSLR. Een 24-70 F/2.8 scheelt 500 euro. Dan moet een systeemcamera wel heel erg in het voordeel zijn op andere aspecten, om dat weer goed te maken, vind ik persoonlijk.

[Reactie gewijzigd door BeQuietAndDrive op 23 juli 2024 01:11]

[pmeter]

Als je 800 euro te besteden hebt kun je het beste een tweedehands body (systeem of dslr) incl. kitlens kopen van een jaar of 3 oud en twee leuke nieuwe lenzen. Bijvoorbeeld een wide angle, een portretlens of een zeer lichtgevoelige prime. Ik zie het zo dat je voor de komende 10 jaar investeert in het glaswerk naar keuze. Als je een nieuwe body koopt zonder extra lenzen, heb je minder aan je investering.

[Reactie gewijzigd door pmeter op 23 juli 2024 01:11]

[mrc4nl]

Fujifilm toont juist aan dat de 16-megapixelsensor zeer goede resultaten aflevert, met het laagste ruisniveau van alle camera's in deze vergelijking.

Is er ook gekeken naar in camera ruisreductie? anders zou het geen eerlijke vergelijking zijn
aan de andere kant, het is de enige aps-c met 16MP, dus ook makkelijk te verklaren.

[Yero]

Is er ook gekeken naar in camera ruisreductie? anders zou het geen eerlijke vergelijking zijn aan de andere kant, het is de enige aps-c met 16MP, dus ook makkelijk te verklaren.

Jazeker, zie de foto's bovenaan de pagina 'Beeldkwaliteit'. Dit zijn de raw-versies, zonder ruisreductie.
reviews: Systeemcamera's tot 800 euro: veel keus in het middensegment

Het is inderdaad te danken aan de lagere resolutie en het X-trans kleurenfilter (i.p.v. Bayer) helpt mogelijk ook mee.

[Reactie gewijzigd door Yero op 23 juli 2024 01:11]

[Aardwolf]

Opmerkelijk onder "beeldkwaliteit" vond ik de foto van de vrouw. Jullie zeggen dat de X-T10 hier het beste presteert, namelijk:

De Fujifilm X-T10 produceert van alle camera's de minste ruis en iso 6400 is daardoor nog prima bruikbaar.

De minste ruis is zichtbaar, maar bruikbaar blijft wat mij betreft een twijfel. Vooral omdat de foto hier fors onscherper (softer) is. Hierdoor kwam ik aan het kijken naar de settings en viel me op dat de foto uit de Fujifilm als enige met F20 gemaakt is. Hoe kan het dat het toestel hier als enige afwijkt naar zo'n klein diafragma? Het toestel had op vergelijkbare waarden allicht beter gepresteerd, want mogelijk lijkt de foto nu soft doordat de lens voorbij de diffractielimiet gaat(?).

[Yero]

Wat betreft die foto (een uitsnede van de testkaart) heb je inderdaad gelijk en wijkt de Fujifilm onbedoeld af ten opzichte van de rest van de camera's. Dat is slordig en niet de bedoeling, want het is hierdoor een minder goed voorbeeld. Echter, in de review staan nog meer foto's met hoge iso-waarden waarop te zien is dat de Fujifilm op dit vlak goed presteert. En er zijn nog circa tien keer zoveel praktijkfoto's waarop ons oordeel gebaseerd is, maar die niet allemaal in de review zijn geplaatst omdat het anders wel erg vol wordt (en ook omdat ze niet allemaal even mooi zijn). Ook bij volstrekt gelijke waarden doet de Fujifilm het iets beter dan bijvoorbeeld de Sony.

[mrc4nl]

Nee, dat bedoel ik niet. sommige camera' s passen noise reduction toe in hun processing, nog voor de jpg output,die ook in de raw meegebakken wordt. Het is niet zo dat raw altijd zonder noise reduction is (helaas, want dat hoort wel zo te zijn)

Als je een verschil ziet in fijn detail (=scherpte) tussen base iso en hoge iso, dat weet je dat de camera aan het valsspelen is. En dan heb je ook nog de raw processor die wel eens wat noise reduction wil toepassen.

Het is inderdaad te danken aan de lagere resolutie en het X-trans kleurenfilter (i.p.v. Bayer) helpt mogelijk ook mee.

kleurruis misschien, maar per pixel luma is niet afhankelijk van het kleurenpartoon.

[Verwijderd]

"sommige camera' s passen noise reduction toe in hun processing, nog voor de jpg output,die ook in de raw meegebakken wordt."

Ik zou hier graag een bron van zien want dit gaat tegen alles in wat ik ooit over RAW heb geleerd.

[mrc4nl]

https://photographylife.com/does-fuji-cheat-with-its-sensors

Wat er ook kan gebeuren is dat de ISO waarde niet overeenkomt met de werkelijkheid. Stel dat de camera op iso 6400 eigenlijk iso3200 is en daardoor de sluitertijd 2x zo lang maakt, dan is de camera ook aan het valsspelen.


ook de raw convertor maakt uit:
http://www.imaging-resour...0/fuji-x-t10HI_ISO_NR.HTM

We've also included RAW crops converted using Adobe Camera Raw with noise reduction minimized and sharpening disabled to show what the sensor output is like. (Please be aware that Adobe Camera Raw still applies noise reduction to the X-T10's RAW images even with the noise reduction sliders turned all the way down.)

[Verwijderd]

Dank. Echter, mijn vraag blijft onbeantwoord. Je stelde dat sommige cameras noise reduction inbakken in de RAW. Volgens mij kan dat technisch/conceptueel niet eens. RAW conversion is een compleet ander proces, dat is na het captured van de RAW. Zover ik weet kan de RAW zelf nooit noise reduction al hebben toegepast, dat gaat tegen het hele idee van een RAW in.

[Znorkus]

Daar weten astrofotografen alles van, Fledder. Er zitten heel wat stappen in tussen het uitlezen van de sensor en het opslaan van de RAW file. Pas als je (zoals bij astrofotografie) geinteresseerd bent in een absoluut zuivere sensorweergave (inclusief fouten!), dan kom je erachter hoe slim de truucjes allemaal zijn, en wat er allemaal al onder de motorkap gebeurt.

Noisereductie in raw files? Jazeker.

http://www.astrosurf.com/buil/d70v10d/eval.htm

[curkey]

Zie mijn eerdere reactie boven. "Digitale ISO" is een vage set van standaarden.
De meeste merken kalibreren via de REI methode, Fuji via SOS.

[Verwijderd]

Goed dat dat apart uigelicht wordt.

Toch blijft het punt wel een beetje overeind dat in alle andere situaties van de review (JPEG mode) de noise reduction van de camera zelf een flinke invloed kan hebben. Als extreem voorbeeld de foto van de boom op de Canon, om over je nek te gaan hoe sterk de noise reduction daar is.

[InflatableMouse]

Waar ik echt heel simpel van word is dat ze in verreweg de meeste consumenten camera's nog steeds geen GPS bouwen. Geotagging is toch een serieuze feature, waarom zit dat er nog steeds niet op?

[Get!em]

Simpelweg batterij.

Systeemcamera's zijn al geen helden in batterijduur ten opzichte van bijvoorbeeld DSLR's. GPS zou dat alleen maar slechter maken. Bovendien is een GPS feature zoals je die bijvoorbeeld op je telefoon hebt niet compleet te vergelijken, omdat je telefoon veelal meer sensoren heeft die mede de locatie bepalen (bluetooth, wifi, 3g) en dus al veel sneller een locatie kunnen opslaan in de foto.

Tevens hebben telefoons de functie a-gps, wat voor een snellere fix zorgt. Offline apparaten kunnen dat ook, maar de data moet om de 14 dagen ververst worden om geldig te blijven. Dit vereist dus een internetverbinding vanaf je camera op regelmatige intervallen. Zonder die a-gps data kunnen fixes tot 12 minuten duren.

Alternatief, zoals bijvoorbeeld Canon's DSLR 6D doet: op regelmatige intervallen de GPS data die nodig is voor snelle fix, bijwerken door GPS functie aan te zetten, en deze te 'downloaden'/verkrijgen van de satellieten zelf. Dit kost echter gigantisch veel batterij. Er waren berichten dat , ondanks dat de camera uit staat, deze soms 20% tot 25% batterij per dag op slurpte. Na een week heb je dan dus geen batterijcapaciteit meer, ondanks dat je de camera niet gebruikt hebt.

[Reactie gewijzigd door Get!em op 23 juli 2024 01:11]

[Verwijderd]

Energie is zeker een reden, maar nog steeds geen excuus. Men had nog altijd GPS kunnen bijvoegen, maar bijvoorbeeld met een knop om het aan/uit te zetten.

[Get!em]

En vervolgens zeurt elke jan met de pet dat de batterij zo snel leeg gaat, omdat ze het knopje niet gebruiken. Zie discussie met de Canon 6D op het internet mbt wel GPS en ook een knopje (in menu). En 6D zijn dan meestal nog de semi-pro gebruikers die het knopje wel weten te vinden.

[BeQuietAndDrive]

Hoe verhoudt zich die batterijduur ten opzichte van een DSLR eigenlijk? Eigenlijk mag dat ook wel een aandachtspuntje zijn in de review.

[mrc4nl]

nog altijd een stuk minder. maar je moet ook niet vergeten dat systeemcamera' s vanwege hun compacte format geen grote batterij kunnen hebben, het is dan ook volstrekt logisch dat ze het minder lang volhouden als de capaciteit slechts de helft is.

gelukkig bieden sommige systeemcamera' s een batterygrip aan.

[Get!em]

klopt, de kleinere batterijcapaciteit speelt ook nog een rol. Vandaar dat bij een vergelijkende test de batterijcapaciteit informatie ook niet echt zinvol is om op te vergelijken. Wel het aantal shots per volle batterij.

[Get!em]

Zeker, ik was daar eigenlijk ook wel benieuwd naar met praktijk info van Tweakers zelf.

DSLR <--> systeemcamera.

Handige parameter om te vergelijken: aantal shots per (standaard) batterijlading.
Ik meen in een tekst van tom's guide van vorig jaar gelezen te hebben dat het grofweg een verhouding 2:1 is in DLSR:Mirrorless (shots per battery)

[Philip Ross]

Hoe meer elektronica er gebruikt word hoe slechter de accuduur. Zeker als je via scherm fotos maakt ipv optische zoeker. Daarnaast is de body van een dslr groter waardoor de accu ook groter mag zijn.

Ik kan geen precieze cijfers geven maar mijn oude canon dslr gaat nog wel een week mee op 1 accu zelfs als ik elke dag fotografeer op vakantie. De Olympus mft van een vriendin haalt dat toch echt niet

[fommes]

Ik gebruik de E-M10 mark ii voor timelapse shieten, kan makkelijk 240 foto's schieten op 15 seconden exposure, dan geeft hij nog 3 balkjes aan, ik had voor de zekerheid een extra accu gekocht voor €15,- maar heb hem echt nog niet nodig gehad..

[curkey]

Scheelt flink. Mijn EOS 40D haalde makkelijk 500-700 shots op een lading, mijn Fuji houdt er bij 250 toch echt mee op. De accu's zijn klein en kosten geen drol, dus ik heb er altijd twee extra in de tas zitten. Het is vervelend, maar ik heb ermee leren werken.

[Verwijderd]

Agps is juist een goedkopere variant dan een volledige gps module. Dit doordat agps internet nodig heeft om snel een fix te krijgen. Een goede gps standalone chip zoals in garmin csx reeks(sirf) verbruikt amper iets en kan makkelijk ingebouwd worden

[zonoskar]

Nee. A-GPS is een volledige GPS systeem die ondersteund wordt door additionele sensoren. Dus niks goedkopere variant.Ik dacht dat dit fabeltje toch onderhand wel de wereld uit was.

https://en.wikipedia.org/wiki/Assisted_GPS

[Admiral Freebee]

Ik denk dat dit er mee te maken heeft dat het toch moeilijk is om goede locatiebepaling in te bouwen die niet de batterij leegzuipt wanneer de camera uitstaat.

Je smartphone heeft beschikking over veel meer informatie naast de GPS ontvanger (verbinding met het mobiele telefoonnetwerk, wifi, een internetverbinding) en kan dus sneller en met minder energieverbruik de locatie redelijk goed bepalen. Een camera heeft alleen de GPS ontvanger en die heeft even tijd nodig om een fix te krijgen of moet vaak aanstaan om sneller te kunnen werken. Dan zal hij ook meer batterij verbruiken.

Wat ik doe op reis is een wandel GPS (een Garmin Etrex 30 in mijn geval) meenemen. Ik zorg er dan voor dat de tijd van mijn camera gelijk staat met mijn GPS en laat de GPS heel de tijd tracken. Achteraf gebruik ik een tooltje (Geosetter) om de foto's te linken aan de GPS track.

Voordelen zijn dat de wandel GPS best lang meegaat op een paar AA batterijen en dat je een zeer nauwkeurige locatiebepaling hebt. Nadeel is uiteraard dat je een apart apparaat moet kopen en meenemen.

[icecreamfarmer]

Mee eens, het kunnen de kosten niet zijn want zelfs telefoons van 5 tientjes hebben het.

[Philip Ross]

Grote kans dat het te veel energie kost. Gps werkt alleen goed als deze continue aan staat omdat er altijd vertraging is in het vinden van locatie als hij uit gestaan heeft. En je wil niet een minuut wachten met het maken van je foto elke keer als je camera uit gestaan heeft

[IlPirata]

Mijn compact camera heeft precies dat probleem, duurt echt eeuwigheid. Echter heeft mijn sporthorloge hier een prima systeem voor. Even Bluetooth connecten met smartphone laatste grps data uploaden naar horloge. Gevolg, meestal binnen paar seconden en anders maximaal een minuut wachten en horloge heeft gps verbinding.

[icecreamfarmer]

Yep dat zou ook een oplossing kunnen zijn dat je smartphone via BT je gps data kan doorsturen.

Wat ik nu doe is gps loggen via de telefoon en vervolgens op de PC de locaties aan de foto's koppelen.

[dipje2]

Mijn toch al weer best oude Sony A65 heeft het en ik let er nooit op wat de GPS ontvanger doet. En toch is het erg fijn om te zien in een online foto album dat je een spoor van GPS coordinaten hebt.

Oftewel, ik vind de functie fijner dan ik aanvankelijk had gedacht, na de ooit aller eerste lock-on van 5 minuten doet hij het nu altijd binnen 30, en ook heel vaak nog in huis als ik dicht bij de ramen ben.

En ik merk er bijzonder weinig van in de batterij, maaar dan staat de functie ook altijd aan (Dus ik weet niet wat mijn batterij doet met de functie uit ) en ik schiet de Sony A65 best 'als een DSLR' wat betekent dat ik het schermpje altijd dicht heb zitten en altijd de zoeker gebruik, dus mijn batterijduur is nog steeds uitstekend.

Ik heb sinds kort een Olympus OM-D E-M10 erbij (mark 1), voor 400,- inclusief kitlens en ik mis de functie nog niet echt. De Olympus voelt wel zoooo moderner (responsive, wifi, touch) en het gemis van GPS voelt dan 'raar', maar heel erg missen doe ik het dus niet.

Olympus bied wel de mogelijkheid (andere camera's vast ook?) om je telefoon te laten tracken. Start GPS-tracking op je telefoon, en ga foto's maken. Dan kan je daarna met een druk op de knop in de app de foto's en de gps-coordinaten mergen (aan de hand van tijd neem ik aan. Voor elke geschoten foto kijkt hij op welke positie je telefoon op dat moment was, en zet die coordinaten in de metadata van de file).

Niet zo handig als ingebouwd, maar het kan dus wel.

[Verwijderd]

Omdat je dan maar ineens 50 foto's kan maken met 1 batterij lading. En een GPS antenne moet niet omringt worden door aluminium of andere metalen.

[Brum]

Overigens is dat vrij makkelijk op te lossen; op mijn Panasonic (zal bij de andere camera's vast ook zo zijn) kan ik de geolocating op mijn telefoon laten draaien en af en toe via wifi een timesync met de camera uitvoeren, dan worden de foto's keurig voorzien van een geotag.

[BeQuietAndDrive]

Leuke review.

Als jullie het hebben over een snelle autofocus, is dat dan snel genoeg om autosport te fotograferen met servo-AF? En verschilt de autofocus snelheid nog als je er een ander objectief op zet, of is dat alleen bij DSLR's het geval?

[PdeBie]

Met de A6000 kan je dat volgens mij prima doen. Die heeft echt een fijne AF. Andere modellen kan ik helaas niet over spreken.

[Yero]

De Sony A6000 is daar inderdaad wel geschikt voor, mede dankzij redelijk goede af-tracking. De A6300 is daar nog meer geschikt voor. De Canon en de Fujifilm zijn te traag. De Olympus en Panasonic zijn in 'single shot' vrij vlot, maar tracking stelt de contrastdetectie echt op de proef. Er is geen sprake van kruislingsgevoeligheid zoals bij dslr's, maar snelle lenzen helpen zeker - alleen al om iso laag te houden en snelle sluitertijden te halen. Tussen lenzen onderling zijn er nog wel verschillen wat betreft autofocus - vooral in het hogere segment (denk aan iets als Direct Drive SSM).

[Reactie gewijzigd door Yero op 23 juli 2024 01:11]

[BarnET]

Licht bij Fuji echt aan de lens en de gebruikte firmware.

Bij lancering waren de Xe-2 en de Xt-10 echt te traag.

Nu zitten ze in mijn ervaring rond het niveau van de A6000 en er is beter glas beschikbaar.
al kan je helaas alleen het midden van het AF gebied gebruiken in tegenstelling tot de Sony.

Wel een kant tekening, Ze schieten een respectabele7- 8 fps weg maar in Raw kan je daar amper een seconde van genieten.

De Canon is inderdaad echt te traag. En Canon heeft blijkbaar 0 ambitie om daar iets aan te veranderen met firmware.

Panasonic is in mijn ervaring(gx7-gx8) ZEER snel. alleen met beweging regelmatig de weg kwijt.

[curkey]

Het kost wat meer planning en je hebt meer missers dan met een goede DSLR. Maar het kan zeker, ik heb motocross gedaan met een X-T1. Bij Fuji moet je de betere zoomlenzen gebruiken, die hebben snelle AF motoren.

[Marcel]

Verder heeft de X-T10 een mechanische aansluiting voor een draadontspanner op de ontspanknop, zoals dat in een ver verleden gebruikelijk was. Het praktische nut daarvoor is anno 2016 erg klein, omdat (draadloze) elektronische afstandsbedieningen veel meer functies hebben. Het is dus vooral een leuke gimmick en niet echt praktisch.

Als je voor een paar euro een tamelijk onverwoestbare draadontspanner kunt scoren zie ik het probleem niet zo.

[Verwijderd]

Een beetje camera koppel je tegenwoordig via WiFi aan je telefoon/tablet. Kan je ook nog eens alles instellen indien nodig. Heerlijk foto's maken van de maan op een koude winternacht. Camera op statief in de tuin, ikzelf lekker warm binnen.

[Marcel]

Helemaal mee eens maar dat maakt een draadontspanner niet nutteloos. Dat is waar ik moeite mee heb in het aangehaalde citaat.
Uiteraard kun je lekker via WiFi zelf je focuspunt aangeven en klikken tot je een ons weegt. Of daarmee snel foto's naar je telefoon hengelen.

[curkey]

Dat werkt ook, maar eet meer batterij. Bulb met een draadontspanner is gewoon kwestie van een klemmetje vastzetten. Verder heb je met wifi extra lag, voor wanneer je met triggers wilt werken.

[T.Kreeftmeijer]

Ik heb een Olympus E-m10. En volgens de tekst trage zoomsnelheid vind ik niet storend. Anders ben je te snel voorbij de juiste brandpuntafstand. Je kan de snelheid van het zoomen zowel voor foto en film verschillend instellen. En ook over de crop bij film ben ik het niet mee eens, tijdens het filmen kan je een uitsnede maken of niet. En voor mensen die de grip te weinig vinden, kunnen een extra grip kopen.

[Verwijderd]

Ik heb zelf ook een E-M10 (blijkbaar een populaire camera onder Tweakers) en ondervond geen gebrek aan grip met kleinere en lichtere objectieven zoals de primes en de kitlenzen. Ik gebruik nu echter vrijwel altijd de 12-40 en dan is de extra grip aan te raden.

Zit er wel over na te denken om de kitzoom (die kleinste) te kopen. Misschien moeilijk om te vertellen, maar hoe traag is het? Ik ben gewoon handmatige zoom gewend. Is het dan storend?

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 23 juli 2024 01:11]

[Verwijderd]

Heb ook een E-M10 (Mark I) met de panckacke 12-40 lens.
In de praktijk is de zoom snelheid niet storend. Tenzij je sport fotografie wil doen.
Het grootste nadeel, volgens mij, is dat de zoom electronisch is waardoor de batterijduur naar beneden gaat. Want ook bij het aan/uit zetten en als de camera in standby gaat wordt de lens in/uit geschoven.

[Brum]

Overweeg ook de Panasonic 12-32 kitlens; die moet je wel handmatig zoomen maar is supercompact en presteert erg goed.

[Verwijderd]

Handmatig zoomen vind ik nou juist een enorm voordeel van systeemcamera's ten opzichte van compacts.

[T.Kreeftmeijer]

De zoomsnelheid is niet storend, maar voor heel precieze zoom kan het vervelend zijn,dus als je de camera in je zak wil kunnen stoppen is het handig, anders zou ik voor de gewone gaan.

[Verwijderd]

Het is idd om de camera bij sommige gelegenheden in de jaszak te stoppen. De 12-40 bevalt prima maar maakt de camera toch een stukje minder compact dan soms wenselijk is.

[Eeruku]

Ik denk dat je met draagbaarheid toch moet zoeken bij een kleine prime ala de Panasonic 20mm f1.7 (II).
De 14-42 pancake is lekker compact, maar de beeldkwaliteit is nou niet echt top.

Heb de E-M10 MkII met 14-42 pancake, 40-150 f4~f5.6 zoom en 60mm macro lens, de pancake zit er vrijwel nooit meer op

[Verwijderd]

Ik denk er wel juist aan, het is mogelijk om via het menu de zoomsnelheid in te stellen.
Deze staat bij mij op snel, vandaar dat ik er niet zo veel last van heb.

[dipje2]

Hier net een E-M10 naast m'n Sony A65. Vergeleken met het DSLR formaat van de Sony A65 is de E-M10 zeker gebrekkig aan grip. Ik heb de losse grip erbij, het is nog steeds geen DSLR grip (m'n Sony kan ik met zware 70-200 F4 zoom laten bengelen aan m'n wijs- en middelvinger die om de grip heen zitten. Dat is voldoende hoevast om de toch zware camera en zware lens gewoon te houden (ja, er zit nog een strap rond m'n pols voor als ie toch gaat ) maar het geeft aan hoe goed aan grip kan zijn.

Ik vind de grip op de E-M10 (mark 1 trouwens) goed om mee te werken gezien het formaat van de camera, maar nee, het kan uiteraard niet op tegen een goede DSLR-achtige grip.. Grote body is grotere en betere grip lijkt me best logisch .

Ik heb hier dezelfde kit-zoom erbij die Tweakers lijkt te hebben voor deze test, en hij gaat bij mij zeker weten sneller dan 2 seconden. Minder dan 1,5 voor wide-to-tele zou ik zeggen. Maar dit is dan ook met snelheid op 'fast' geloof ik in het menu. Voor het (beperkte) bereik van een kit-zoom is dit uitstekend en ik vind het absoluut niet storend (loop veel rond met een 17-50 f2.8 op m'n Sony A65 en in vergelijking valt er heel goed met de Olympus kitzoom te werken qua zoomsnelheid).

Ik geloof dat Tweakers gewoon de snelheid-setting niet gevonden heeft (want Olympus menu is bagger ) of de E-M10 mark2 zou deze optie niet meer moeten hebben (Wat me stug lijkt).

Je power-zoom snelheid langzamer instellen voor filmen is op zich wel fijn, maar zoomen + filmen blijf toch altijd een do-not-do , en alhoewel er leuke filmpjes uit komen is de E-M10 (mark1 of mark2) geen pro-film-monster of zo.

TL;DR -> kitzoom van Olympus zoomt best OK qua snelheid, gewoon in het menu op zoek naar de optie 'zoom speed for stills' of zoiets. Sneller dan TWeakers hier doet denken. Aan de andere kant snap ik niet waarom hij default niet op fast staat. De zoom ring is ook een beetje te draaien voor kleine subtiele zoombewegingen, dus zelfs met de snelheid op fast heb ik geen moeite met precies zoomen of zo.

[fommes]

Ik heb ook de olympus E-M10 mark ii, de electische zoom kan je in het menu op snel zetten, dan gaat het vrij vlot.

Ik prefereer ook handmatige zoom als ik kan kiezen (zoals op m'n 40-150) maar vindt het nu niet bepaald storend om electrisch te zoomen..