Inhaken op Narcos
Samengevat
Een game hoeft niet perfect te zijn om er plezier aan te kunnen beleven. Tom Clancy's Ghost Recon Wildlands doet lang niet alles even goed en daardoor mist de game een echt hoge score. Toch schiet de 'funfactor' bij vlagen door het dak, met dank aan coöp. Wildlands samen spelen is weliswaar moeilijker dan solo, maar ook veel leuker. We kunnen ons goed voorstellen dat groepjes gamers zich lang zullen verliezen in Wildlands, want er valt genoeg te doen en te ontdekken. Minpunten zijn dat er te veel herhaling optreedt in de missiestructuur en er te veel onrealistische dingen gebeuren om de spelwereld serieus te blijven nemen. Audiovisueel wisselt Wildlands goede prestaties af met mindere: sommige omgevingen in de natuur zijn prachtig, maar binnenlocaties komen er minder goed vanaf. De tussenfilmpjes maken op dat gebied eveneens weinig indruk. Dankzij de goed werkende gameplay en de funfactor blijft Ghost Recon Wildlands ook met de genoemde tekortkomingen zeer vermakelijk, maar een klassieker zoals bijvoorbeeld Ghost Recon Advanced Warfighter zal dit niet worden.
Eindoordeel
Hoe slim is het om je game kort na twee kanshebbers voor 'game van het jaar' uit te brengen? Natuurlijk is Tom Clancy's Ghost Recon Wildlands geen game die je moet gaan vergelijken met Horizon Zero Dawn en The Legend of Zelda: Breath of the Wild, maar de timing van de game is op zijn zachtst gezegd onhandig. We konden de coöp-partners die we ten behoeve van de review optrommelden maar moeilijk weg krijgen bij, bijvoorbeeld, Horizon. Voor de game zelf maakt dat verder natuurlijk niet uit. Hij is en blijft de volgende titel in een langlopende serie, die vaak genoeg uitstekende games heeft gebracht.
Gameplay van de eerste missie van Tom Clancy's Ghost Recon Wildlands.
Dat waren andere games dan Ghost Recon Wildlands. De naam mag bekend zijn, de invulling is dat niet. Nooit eerder zagen we een openwereld-spel in de Tom Clancy-franchise. Dat maakt Ghost Recon Wildlands al bij voorbaat interessant. De speler wordt als onderdeel van een team van vier 'Ghosts' gedropt in Bolivia. Dat land gaat zwaar gebukt onder het juk van een oppermachtig drugskartel dat geleid wordt door de meedogenloze El Sueno. De leider van dat Santa Blanca-kartel is niet alleen de antagonist van het verhaal, maar ook de verteller. De introductie van het verhaal wordt verteld door de hevig getatoeëerde bendeleider, en na elke belangrijke missie geeft El Sueno ook zijn kant van het verhaal.
Dat geeft Wildlands meteen al een leuke extra. De ontwikkelingen in het verhaal krijg je ook wel mee in de meer 'normale' tussenfilmpjes, die de kant belichten van de Amerikanen en de Bolivianen waarmee ze samenwerken, maar dus ook vanuit de kant van de slechterik. Daarmee springt de game vast niet helemaal onbedoeld in op de setting die de Netflix-serie Narcos tot zo'n succes maakte. De kijker krijgt daar het verhaal mee vanuit het perspectief van DEA-agenten Murphy en Pena, maar ook vanuit het perspectief van de bekendste drugsbaas aller tijden, Pablo Escobar. Wildlands kent dus eenzelfde soort opzet. Dat niet alleen: wie bekend is met Narcos zal in Ghost Recon Wildlands veel herkenbare elementen terugzien.
Dat geldt niet echt voor de vier hoofdpersonen aan de kant van de Ghosts, als je ze zo mag noemen. Het team van vier bestaat feitelijk uit non-personages. Ze babbelen wel met elkaar en spelen ook een rol in de tussenscènes, maar hun karakter speelt nauwelijks een rol. Dat is ergens jammer. De game voorziet de diverse criminelen die je in het Santa Blanca-netwerk tegenkomt wel van een specifieke rol en persoonlijkheid. Daar zitten zeer kleurrijke figuren tussen. Dat is leuk, maar het maakt het tegelijkertijd des te duidelijker dat de Ghosts die verdieping in hun personage missen. Wellicht past zo'n extra laag onvoldoende bij de geharde elite-militairen, die officieel 'niet bestaan'?
Of de aanwezigheid van dergelijke verdieping in de personages veel had uitgemaakt, valt ook te betwisten. Ghost Recon Wildlands beschikt namelijk niet over een al te boeiend verhaal. Het is vrij simpel: het kartel wordt geleid door El Sueno en bestaat uit vier takken die elk een eigen verantwoordelijkheid hebben, zoals het verzorgen van beveiliging of zorgen voor productie. Elk van die takken heeft een kopstuk, en dat kopstuk heeft weer diverse onderbazen. Door de onderbazen uit te schakelen, krijg je toegang tot zo'n kopstuk, en via hen kun je uiteindelijk op El Sueno jagen en het kartel uitschakelen. Is dat überhaupt een verhaal? Het is meer een setting, zodat spelers niet zonder reden de wildernis van Bolivia binnentrekken.
Repetitie in missiestructuur
Tom Clancy's Ghost Recon Wildlands is een openwereldgame. Dat blijkt meteen zodra je het spel begint. Vanaf het eerste moment ben je vrij om te gaan en staan waar je wilt. Toch is het wel slim om even te kijken waar je naartoe gaat. De spelwereld is opgedeeld in diverse zones, en elke zone heeft een bepaalde leider die onderdeel uitmaakt van het kartel. Je zult dus elke regio moeten bezoeken om uiteindelijk alle kopstukken van het kartel uit te kunnen schakelen. Elke regio heeft echter wel een bepaalde moeilijkheidsgraad, variërend van één tot vijf. Dat zegt iets over de kracht van het kartel en de militairen die je in die regio aan zult treffen. Daar een logische opbouw in zoeken is handig, maar niet per se nodig.
Variatie in spelwereld
Die vrijheid moedigen we aan, temeer omdat Ghost Recon Wildlands spelers een prachtige spelwereld voorschotelt. Bolivia biedt een brede variatie aan omgevingen, van jungles en bergen tot open meren en woestijngebieden. Elk gebied brengt eigen voor- en nadelen met zich mee. In de bergen kun je bijvoorbeeld vaak een goed punt vinden om een vijandelijke basis te scouten en in de jungle is het gemakkelijk om na een vuurgevecht uit zicht te raken. De aanwezigheid van water en de openheid van een woestijn zorgen weer voor andere uitdagingen. Zo heeft elk gebied eigen eigenschappen, en dus ook net even andere gameplay.
/i/2001437567.jpeg?f=imagenormal)
Al die gebieden samen zorgen voor een gigantische spelwereld. Wat dat betreft is het feit dat er overal voertuigen zijn te vinden erg lekker. Het lijkt soms zelfs wel of er overal in Bolivia mensen met een helikopter wonen, want die dingen zijn vrijwel overal te vinden. Misschien niet realistisch, maar zeker handig. Het helpt daarbij dat het besturen van zo'n ding ook behoorlijk gemakkelijk is. We bleven altijd een beetje vreemd schommelen, maar je moet wel erg slecht kunnen vliegen wil je helikopters en vliegtuigen in Ghost Recon Wildlands laten crashen. Sterker nog: we presteerden het zelfs om met een vliegtuig tegen een bergwand aan te klappen en het vliegtuig heel te houden, om vervolgens bergafwaarts genoeg tempo te maken om weer op te stijgen. Het feit dat je door de meeste bomen heen kunt vliegen alsof ze niet bestaan, speelt daar zeker een rol bij. Hoe hilarisch het op dat moment ook is, echt goed voor de geloofwaardigheid van de game is het natuurlijk niet. Ook op de andere vervoersmiddelen rust een smet: auto's besturen is in Ghost Recon Wildlands geen pretje. De besturing van de vierwielers voelt onnatuurlijk en soms overdreven licht aan, met als gevolg dat we een beetje over de weg zwalkten. Dat verbeterde na verloop van tijd wel, maar echt lekker werd het nooit.
Repetitief proces
Gebruikmakend van bovengenoemde vervoersmiddelen, en eventueel van het fast-travelsysteem, verplaatsen de Ghosts zich van doelwit naar doelwit. Die doelwitten kunnen uiteenlopen. Het begint altijd met het zoeken naar informatie. Die kun je krijgen door de juiste criminelen te ondervragen, of door ergens informatie te vinden. Daarna volgen missies die de uiteindelijke aanval op je doelwit in gang zetten. Zo schakel je op een gegeven moment een aantal onderzeeërs uit die worden gebruikt voor drugssmokkel. Dit doe je om de man die deze operatie leidt uit zijn hol te lokken en hem vervolgens uit te schakelen. Dit proces herhaalt zich telkens, op verschillende plaatsen en onder verschillende omstandigheden.
/i/2001437525.jpeg?f=imagenormal)
Dat laatste helpt, maar kan niet voorkomen dat het repetitief gaat aanvoelen. Zeker nadat je vier of vijf leden van het kartelnetwerk hebt uitgeschakeld, begint het besef te komen dat je dat recept nog vaak mag herhalen, wil je daadwerkelijk bij El Sueno in de buurt komen. Dan komt Ghost Recon Wildlands ineens erg gesloten over. De wereld mag dan open zijn, het pad dat je dient te bewandelen is dat niet. Althans: je mag natuurlijk zelf weten op welke vijand je gaat jagen, en je hoeft ze ook niet allemaal in te rekenen, maar het is wel de bedoeling dat dit bij een fiks merendeel van het kartel gebeurt. Dat is best een tijdrovend klusje.
Afleiding van hoofdmissies
Gelukkig zijn er wel bezigheden die je even kunnen afleiden van de hoofdmissies. Het progressiesysteem, dat je voorziet van allerlei handige extra vaardigheden in de gameplay werkt met vaardigheidspunten en diverse extra stoffen die je moet verzamelen. Wil je een health-upgrade voor je AI-teamgenoten, dan kost je dat een paar vaardigheidspunten en bijvoorbeeld 500 punten aan gezondheidsstoffen die je in de spelwereld kunt vinden. Ook brandstof en voedselpakketten dien je steeds te verzamelen, met hetzelfde doel. Je komt al die middelen in de spelwereld tegen, maar je kunt ook speciale missies uitvoeren om er snel veel van te verzamelen. Het stelen van een vliegtuig vol brandstof levert je bijvoorbeeld 2500 'brandstofpunten' op. Daarnaast verbergt de spelwereld ook 'wapenkratten' waarmee je speciale wapens vrij speelt, en allerlei documenten die meer informatie geven over de bendeleden waar je op jaagt.
Efficiënter solo, maar leuker in coöp
Ongeacht het doel van de missie op dat moment, is de werkwijze meestal hetzelfde. Je benadert het gebied waar je doel - informatie of een persoon - zich bevindt, en probeert dit in kaart te brengen. Dat doe je met je verrekijker en een vliegende drone. Vooral die drone is handig. Rondvliegen en alle vijanden in de omgeving proberen te spotten, maakt de missie altijd een stuk gemakkelijker. Niets is immers zo dodelijk voor een stealth operatie dan verrast te worden door een soldaat die je over het hoofd hebt gezien. Je AI-teamgenoten doen af en toe ook wat werk voor je, door je te wijzen op vijanden die je misschien zelf gemist had. Al met al is het meestal niet heel moeilijk om alle vijanden te spotten voor je het gebied infiltreert.
Schoten synchroniseren
Dan begint de actie pas echt. Je kunt vijanden aan teamgenoten toewijzen. Zodra je dan de order geeft óf zelf schiet, zullen zij hun toegewezen doelwit uitschakelen. Dat is cool. Je selecteert zorgvuldig de maximaal vier personen die jij en je team tegelijk uitschakelen, haalt de trekker over en het volgende moment vallen er vier man neer. Dat geeft een machtig gevoel, zelfs iets té machtig. Je teamgenoten zijn namelijk wel erg vaardig. Zo vaardig zelfs, dat schoten door de muur of zelfs dwars door een gebouw heen soms geen enkel probleem zijn. Opnieuw: wel handig, maar niet erg realistisch. Een game hoeft niet per se ultiem realistisch te zijn, maar enige geloofwaardigheid is wel fijn. En die geloofwaardigheid etaleert Ghost Recon Wildlands te weinig.
/i/2001437557.jpeg?f=imagenormal)
Dat neemt niet weg dat een dorp of vijandelijke basis leeg vegen met je teamgenoten wel een leuke bezigheid vormt. Zeker wanneer je tijdens de hele operatie niet gespot wordt, komt de actie in Wildlands enorm goed tot zijn recht. Gebeurt dat wel, dan is er nog steeds geen nood aan de man, maar dan wacht je vaak wel een pittig vuurgevecht. Zelfs op de normale moeilijkheidsgraad schiet de AI zo goed dat je in open vuurgevechten regelmatig je Waterloo zult vinden. Sommige situaties overleef je wel, maar zodra de vijanden er helikopters met miniguns bij halen, worden open gevechten ernstig af te raden, tenzij je jezelf daar goed op voorbereidt. Zo vonden we op een zeker moment een APC, en reden met het bepantserde voertuig af en toe lukraak een gebied vol vijanden binnen. Een bepantserd voertuig met een kanon op het dak rekent gemakkelijk genoeg af met grote groepen vijanden.
Samen is leuker
Die aanpak is niet helemaal de bedoeling van de game, maar kan wel voor veel plezier zorgen. Dat geldt nog eens extra als je Ghost Recon Wildlands coöperatief speelt. De game is zo gemaakt dat je moeiteloos samen met anderen kunt spelen, of alleen, als je dat liever doet. Laat je je game echter open staan, dan kunnen je vrienden je spel in als je je bij een van de vele ontmoetingsplekken in de spelwereld bevindt. Hier kun je dan je party aanpassen en samen ten strijde trekken tegen het kartel. Missies die je samen doet vinkt iedereen ook af voor zijn eigen game. Wel zo gemakkelijk.
/i/2001437547.jpeg?f=imagenormal)
Wildlands in coöp spelen is leuk, laten we dat voorop stellen. Met maximaal vier spelers de wijde spelwereld in, op zoek naar avontuur - en missies - is hoe dan ook vermakelijk. Dat begint al met simpele lol bij het betreden van een helikopter, waarbij de piloot uiteraard nét te vroeg opstijgt om de vierde speler mee te nemen. En dat dan een keer of drie. Dan is er natuurlijk de speler die continu blijft schieten met de nimmer oververhit rakende minigun, wat een stealth-aanval onmogelijk maakt, uiteraard tot onvrede van de overige inzittenden. Het is de charme van het samenspelen met vrienden die het net iets te leuk vinden om een beetje te 'trollen'.
Moeilijk
In de praktijk blijkt Ghost Recon Wildlands in coöp ook een stuk lastiger dan wanneer je met AI-metgezellen speelt. De computer luistert namelijk naar je, en hij voert zijn 'sync shots' vrijwel altijd perfect uit. Je echte vrienden doen dat stukken minder. Je hebt altijd die speler die net even te snel een basis inrent waardoor er een alarm afgaat en er een haast ondoenlijk vuurgevecht ontstaat. Zo werd onze groep op een zeker moment aangevallen door tientallen vijanden én twee helikopters. Dat kostte meerdere teamgenoten meerdere keren het leven. Het voordeel is wel dat spelers die niet op tijd opgelapt worden door teamgenoten, gewoon weer in de buurt mogen spawnen. Daarbij kun je kiezen bij welke teamgenoot je in de buurt wil spawnen, maar dat systeem werkt amper. De afstand tussen jou en je gekozen teamgenoot kan zomaar honderden meters zijn. Erger nog: je spawnt soms zelfs direct naast vijandelijke soldaten. Voor je door hebt dat je niet naast je vrienden maar naast vijanden bent gespawned, lig je waarschijnlijk alweer gras te happen.
Wanneer je erin slaagt goed samen te werken, laat Ghost Recon Wildlands zijn ware kracht zien. Een vijand snipen die nét een vriend in zijn rug ging schieten blijft heerlijk. Een op een eiland gestrand maatje oppikken met je helikopter, of je team ondersteunen met een minigun op het dak van een humvee is net zo lekker. Het kost wat moeite in Wildlands, maar uiteindelijk is de tactische gameplay die je van Ghost Recon-games verwacht wel te vinden. Hoe uitdagend de game dan blijft, durven we niet te zeggen, daar zijn we al samenspelend niet ver genoeg voor gekomen.
Mooie uitzichten, matige tussenfilmpjes
Dan is er nog het audiovisuele aspect van Ghost Recon Wildlands. Dat rapport is hetzelfde als voor een groot deel van de rest van de game: wisselvallig. De game wisselt schitterende stukjes eye-candy, met prachtige vergezichten over het Boliviaanse landschap, af met behoorlijk zwakke momenten. Al in de openings-cinematic is te zien dat Wildlands zich op grafisch niveau niet kan meten met de beste games van dit moment. Vergelijk de personages met die uit bijvoorbeeld Horizon Zero Dawn of Battlefield 1: die beide spellen laten een veel hoger niveau zien. Dat geldt niet alleen voor de tussenfilmpjes, maar daarin is het voor games wel relatief gemakkelijk om er goed uit te zien. Dat Wildlands juist hier een tikje teleurstelt, zegt wel iets.
Even genieten
Dat wordt daarna wel even flink tegengesproken door de omgevingen. De hierboven genoemde stukjes eye-candy zijn enorm de moeite waard. Het loont de moeite om af en toe even stil te staan bij al het moois dat er te zien is. We zagen bijvoorbeeld de zon ondergaan achter een berg aan de overkant van een groot meer, wat prachtig licht wierp over het water. Zo zijn er, op verschillende momenten van de dag, meer voorbeelden te vinden. De pracht van de omgevingen maakt het ook stukken minder vervelend om lange afstanden af te leggen. Het fast-travel-systeem sloegen we regelmatig opzettelijk over om ergens zelf naartoe te kunnen vliegen. Net langs bergwanden of net boven het water vliegen, is leuk om te doen, en het levert spectaculaire plaatjes op.
/i/2001437569.jpeg?f=imagenormal)
Bovenstaande lofzang komt vooral de open, natuurrijke gebieden toe. Ghost Recon Wildlands heeft echter meer soorten omgevingen waarin je actief zult zijn. Met enige regelmaat zul je bijvoorbeeld een kleine of grotere basis moeten binnendringen. Dat zijn over het algemeen geen toonbeelden van grote schoonheid. Het oogt allemaal wat simpel, dertien in een dozijn. Datzelfde geldt voor de soldaten die je in de basis vindt: ze zien er niet alleen generiek uit, maar zijn dat ook: de wereld van Ghost Recon Wildlands kent weinig verschillende soorten soldaten. Dat hoeft niet erg te zijn, maar het draagt wel bij aan het feit dat missies, zeker als ze zich op een inwisselbare plek afspelen, repetitief aan gaan voelen.
Mopjes
Het geluid is zoals we dat wel vaker opschrijven bij games: niet goed en niet fout. Zolang een soundtrack niet in negatieve zin opvalt, zit het vaak wel goed. De soms wat corny gesprekken tussen de AI-soldaten - als je in je eentje speelt dus - zijn nog wel het vermelden waard. De elitesoldaten vinden het maar wat grappig om mopjes te vertellen over bijvoorbeeld mariniers of generaals. Ze zorgden af en toe voor een glimlach op ons gezicht. Die 'banter' mis je als je met vrienden coöp gaat spelen, maar dan heb je het waarschijnlijk al gezellig genoeg.
Conclusie
Hoewel de game in coöp spelen moeilijker is dan in je eentje, is het wel de factor bij uitstek die Tom Clancy's Ghost Recon Wildlands bestaansrecht geeft. De gameplay mag dan wat realisme missen, hij biedt gamers wel alle middelen om on- en offline een hoop plezier te beleven. Liefhebbers van een tactische aanpak zullen zich in hun eentje goed vermaken, of zullen zeer goed moeten communiceren met hun teamgenoten, maar dan nog is het lastig net zo efficiënt te werk te gaan als met je AI-kompanen. Gelukkig is Ghost Recon Wildlands ook leuk als het even niet efficiënt loopt. Juist wanneer het mis gaat en je met je coöp-vrienden in een heftig vuurgevecht belandt, is de game extra uitdagend. Bovendien is het gevoel van voldoening groter als het wél lukt een missie netjes uit te voeren. Toch slaat ook dan het gevoel van repetitie wel toe. Het riedeltje met het vinden van informatie, uitvoeren van opdrachten en uiteindelijk opsporen van een van de kartelleden herhaalt zich continu. Aangezien er ook geen sterk plot aanwezig is, dreigt het spel dan rap minder interessant te worden. Zo houden we een dubbel gevoel over aan de game, die dankzij coöp absoluut heel veel plezier kan opleveren, maar waarbij net te veel mitsen en maren zijn te plaatsen voor een echt hoge score.
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2001125473.jpeg?f=thumblarge)
/i/2001437567.jpeg?f=imagegallery)
/i/2001437525.jpeg?f=imagegallery)
/i/2001437557.jpeg?f=imagegallery)
/i/2001437547.jpeg?f=imagegallery)
/i/2001437569.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437523.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437525.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437527.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437529.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437531.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437533.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437535.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437537.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437539.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437541.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437543.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437545.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437547.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437549.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437551.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437553.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437555.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437557.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437559.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437561.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437563.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437565.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437567.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437569.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437571.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437573.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437575.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2001437577.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2001431257.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2001125479.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000625001.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2002716892.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/1003709/crop5a2192bd9f6a8_cropped.jpeg?f=community)
:fill(white):strip_exif()/i/2001125475.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2002715856.jpeg?f=fpa)
/i/1206095876.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2000625002.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/1334062458.jpeg?f=fpa)
/u/234693/Clone-Trooper.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/294985/crop584310f52ccaa_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
(PC versie). De enige echte voorafgaande vorm van planning was je team kitten en in hoeveel subteams je de AI indeelde. De command map van GR mis ik ook zeker in Wildlands als ik solo speel, vooral de RoE kunnen instellen en individueel units ergens neerzetten (of de losse teams in het geval van Ghost Recon, individuele units kon je niet eens commands geven). Het plannings gedeelte van GRAW kan ik me niet goed herinneren, volgens mij was dat er ook niet.:strip_exif()/u/525455/HMC2.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/227814/crop55b736915962e_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/326443/1342729512884s.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/37666/crop59790f2a62fac_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/482044/hand.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/193139/tweakersIconSmall.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/461673/test.jpg?f=community){kind=small}
/u/32637/crop677ea9d840dae_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/88233/holland1.GIF?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/76569/garfield14.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/398512/crop57f62bbdbde4c_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/116283/crop5814e3224425d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/396739/crop5cfa99be5c28a_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/269321/crop60dec0d47c918_cropped.jpg?f=community){kind=small}
eerst alle files, dan alle side quests en dan pas main missies en elk altijd even rond lopen om te kijken of er ergens nog supplies liggen.:strip_icc():strip_exif()/u/561035/crop5d02344d1f008_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/500969/crop61796640e1d6b_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/541367/crop6679306ef1f8f_cropped.jpg?f=community){kind=small}
/u/658225/avaaataaar.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/234616/image.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/127590/crop5cce81c658561_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/179889/crop55a50175a6ce3.jpeg?f=community){kind=small}