Samengevat
Een game hoeft niet perfect te zijn om er plezier aan te kunnen beleven. Tom Clancy's Ghost Recon Wildlands doet lang niet alles even goed en daardoor mist de game een echt hoge score. Toch schiet de 'funfactor' bij vlagen door het dak, met dank aan coöp. Wildlands samen spelen is weliswaar moeilijker dan solo, maar ook veel leuker. We kunnen ons goed voorstellen dat groepjes gamers zich lang zullen verliezen in Wildlands, want er valt genoeg te doen en te ontdekken. Minpunten zijn dat er te veel herhaling optreedt in de missiestructuur en er te veel onrealistische dingen gebeuren om de spelwereld serieus te blijven nemen. Audiovisueel wisselt Wildlands goede prestaties af met mindere: sommige omgevingen in de natuur zijn prachtig, maar binnenlocaties komen er minder goed vanaf. De tussenfilmpjes maken op dat gebied eveneens weinig indruk. Dankzij de goed werkende gameplay en de funfactor blijft Ghost Recon Wildlands ook met de genoemde tekortkomingen zeer vermakelijk, maar een klassieker zoals bijvoorbeeld Ghost Recon Advanced Warfighter zal dit niet worden.
:fill(white):strip_exif()/i/2001125473.jpeg?f=thumblarge)
Hoe slim is het om je game kort na twee kanshebbers voor 'game van het jaar' uit te brengen? Natuurlijk is Tom Clancy's Ghost Recon Wildlands geen game die je moet gaan vergelijken met Horizon Zero Dawn en The Legend of Zelda: Breath of the Wild, maar de timing van de game is op zijn zachtst gezegd onhandig. We konden de coöp-partners die we ten behoeve van de review optrommelden maar moeilijk weg krijgen bij, bijvoorbeeld, Horizon. Voor de game zelf maakt dat verder natuurlijk niet uit. Hij is en blijft de volgende titel in een langlopende serie, die vaak genoeg uitstekende games heeft gebracht.
Gameplay van de eerste missie van Tom Clancy's Ghost Recon Wildlands.
Dat waren andere games dan Ghost Recon Wildlands. De naam mag bekend zijn, de invulling is dat niet. Nooit eerder zagen we een openwereld-spel in de Tom Clancy-franchise. Dat maakt Ghost Recon Wildlands al bij voorbaat interessant. De speler wordt als onderdeel van een team van vier 'Ghosts' gedropt in Bolivia. Dat land gaat zwaar gebukt onder het juk van een oppermachtig drugskartel dat geleid wordt door de meedogenloze El Sueno. De leider van dat Santa Blanca-kartel is niet alleen de antagonist van het verhaal, maar ook de verteller. De introductie van het verhaal wordt verteld door de hevig getatoeëerde bendeleider, en na elke belangrijke missie geeft El Sueno ook zijn kant van het verhaal.
Dat geeft Wildlands meteen al een leuke extra. De ontwikkelingen in het verhaal krijg je ook wel mee in de meer 'normale' tussenfilmpjes, die de kant belichten van de Amerikanen en de Bolivianen waarmee ze samenwerken, maar dus ook vanuit de kant van de slechterik. Daarmee springt de game vast niet helemaal onbedoeld in op de setting die de Netflix-serie Narcos tot zo'n succes maakte. De kijker krijgt daar het verhaal mee vanuit het perspectief van DEA-agenten Murphy en Pena, maar ook vanuit het perspectief van de bekendste drugsbaas aller tijden, Pablo Escobar. Wildlands kent dus eenzelfde soort opzet. Dat niet alleen: wie bekend is met Narcos zal in Ghost Recon Wildlands veel herkenbare elementen terugzien.
Dat geldt niet echt voor de vier hoofdpersonen aan de kant van de Ghosts, als je ze zo mag noemen. Het team van vier bestaat feitelijk uit non-personages. Ze babbelen wel met elkaar en spelen ook een rol in de tussenscènes, maar hun karakter speelt nauwelijks een rol. Dat is ergens jammer. De game voorziet de diverse criminelen die je in het Santa Blanca-netwerk tegenkomt wel van een specifieke rol en persoonlijkheid. Daar zitten zeer kleurrijke figuren tussen. Dat is leuk, maar het maakt het tegelijkertijd des te duidelijker dat de Ghosts die verdieping in hun personage missen. Wellicht past zo'n extra laag onvoldoende bij de geharde elite-militairen, die officieel 'niet bestaan'?
Of de aanwezigheid van dergelijke verdieping in de personages veel had uitgemaakt, valt ook te betwisten. Ghost Recon Wildlands beschikt namelijk niet over een al te boeiend verhaal. Het is vrij simpel: het kartel wordt geleid door El Sueno en bestaat uit vier takken die elk een eigen verantwoordelijkheid hebben, zoals het verzorgen van beveiliging of zorgen voor productie. Elk van die takken heeft een kopstuk, en dat kopstuk heeft weer diverse onderbazen. Door de onderbazen uit te schakelen, krijg je toegang tot zo'n kopstuk, en via hen kun je uiteindelijk op El Sueno jagen en het kartel uitschakelen. Is dat überhaupt een verhaal? Het is meer een setting, zodat spelers niet zonder reden de wildernis van Bolivia binnentrekken.
:fill(white):strip_exif()/i/2001431257.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2001125479.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000625001.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2002716892.jpeg?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/1003709/crop5a2192bd9f6a8_cropped.jpeg?f=community)
:fill(white):strip_exif()/i/2001125475.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2002715856.jpeg?f=fpa)
/i/1206095876.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2000625002.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/1334062458.jpeg?f=fpa)