The Last Guardian Review

Fantastische Trico steelt de show

Het jongetje en Trico

Samengevat

The Last Guardian is een prachtige, memorabele game. Dat dankt de game aan Trico, het grote beest dat samen met het kleine jongetje de hoofdrol heeft in het spel. Zijn bewegingen zijn mooi en gracieus, zijn gedragingen geloofwaardig en dierlijk, en de manier waarop het jongetje en Trico elkaar steeds beter leren begrijpen en steeds meer om elkaar gaan geven is uniek. Wat dat betreft komt de klasse van regisseur Fumito Uedo weer goed naar voren. De game laat echter ook steekjes vallen. Zeker als Trico even geen bijdrage levert, is de gameplay simpel en soms wat houterig. De camera draait daarbij te vaak naar onmogelijke hoeken, waardoor spelers het overzicht verliezen en dat overzicht niet altijd makkelijk terug kunnen krijgen. Sfeer heeft The Last Guardian in overvloed, maar dat kan niet voorkomen dat af en toe te zien is dat de game zijn oorsprong bijna een decennium geleden vond. Het maakt de eindafrekening harder en negatiever dan we gevoelsmatig graag hadden gezien, na zo'n mooi avontuur. Trico en zijn kleine vriend hadden een betere game verdiend.

Pluspunten

• Bijzondere vriendschap
• Groeiende interactie met Trico
• Sfeervol van begin tot eind
• Animaties

Minpunten

• Klunzige camera
• Gameplay buiten Trico om erg simpel
• Oogt af en toe gedateerd

Eindoordeel

Getest

The Last Guardian, PS4

Prijs bij publicatie: € 59,99

Bekijk product

Hoe beoordeel je een game van Famito Ueda? Als de Japanner in de loop der jaren één ding bewezen heeft, dan is het dat zijn games 'anders' zijn. Hij stond aan de wieg van de klassiekers Ico en Shadow of the Colossus. Beide games lieten spelers op unieke manieren communiceren met de spelwereld om hen heen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de eerste aankondiging van The Last Guardian met veel enthousiasme werd ontvangen. De trailer die tijdens de E3 van 2009 werd getoond geldt nog steeds als een van de meest sfeervolle gametrailers ooit. Helaas zou het toen nog ruim zeven jaar duren voor de game daadwerkelijk het daglicht ging zien.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Trailer van The Last Guardian.

In de tussentijd nam Ueda afscheid van Sony Computer Entertainment, al verviel daarmee niet zijn contractuele verplichting om de game af te maken. Wat velen niet meer voor mogelijk hielden, gebeurde op de E3 van 2015 toch: Sony stelde The Last Guardian, na jaren stilte, nogmaals voor aan het grote publiek. Een jaar later werd op de gamesbeurs in Los Angeles de releasedatum van het spel bepaald voor 6 december in Noord-Amerika en Japan, en 9 december in Europa. Inmiddels is het zover. Eindelijk is het spel over het kleine jongetje en het grote, mysterieuze beest er.

The Last Guardian is een verhaal dat wordt verteld door het jongetje zelf, maar dan jaren later. Het jongetje is een oude man geworden, en hij blikt terug op de gebeurtenissen in het spel. Daarbij is uiteraard een hoofdrol weggelegd voor zijn ontmoeting met het dier, dat qua uiterlijk nog het meest weg heeft van een kruising tussen een hond en een vogel, maar zich af en toe meer als een kat beweegt. Wanneer hij aan de zijde van het dier zijn ogen open doet, weet hij niet waar hij is, wie of wat het beest is en waarom er allemaal vreemde tekens op zijn huid staan. Zoals het een Ueda-game betaamt, geeft The Last Guardian niet veel informatie weg tijdens de gameplay: de speler zal dus, spelend als het jongetje, zelf moeten uitvogelen wat hij moet doen, waar hij naartoe moet, en wat de rol van het beest precies is.

Het grote, gevederde gevaarte luistert naar de naam Trico, en wanneer het jongetje hem voor het eerst aantreft is Trico gewond. Het beestje ligt uitgeput en uitgehongerd op de grond en is flink gehavend door de speren die in zijn lichaam steken. Het jongetje doet een poging om Trico te helpen, maar het dier reageert zoals elk gewond dier: angstig en agressief. Met een flinke smak belandt het jongetje op de grond en raakt het even buiten westen. Eenmaal weer wakker waagt hij een nieuwe poging. Hij ontdekt dat Trico zijn voeding haalt uit vreemde tonnen met daarin een blauw goedje. Na Trico gevoerd te hebben, probeert het jongetje de speren uit Trico te verwijderen. Nu heeft hij meer succes. Bevrijd van de speren richt Trico zich langzaam op. Zo begint een onwaarschijnlijke, soms moeizame, maar ongelooflijk mooie en bijzondere vriendschap tussen mens en dier.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

De nog steeds zeer sfeervolle E3-trailer van The Last Guardian, uit 2009.

Leren omgaan en communiceren met Trico

Het klinkt wellicht raar, maar wanneer we het hier over Trico hebben, voelt dat een beetje alsof we het over een echt huisdier hebben. Ueda en zijn mannen slagen erin om in een krappe tien uur tijd een unieke band te scheppen tussen het jongetje en Trico, maar zeker ook tussen de speler en Trico. De weg van wederzijds onbegrip naar een steeds vloeiender wordende samenwerking is er een om in te lijsten. De twee hoofdrolspelers leren elkaar steeds beter begrijpen. Wat aanvankelijk niet meer is dan elkaar wat onwennig volgen en proberen te helpen, wordt na enkele uren spelen meer dan dat. Veel meer.

Waar moet je heen?

Alle begin is moeilijk, zo ook voor Trico en het jongetje. Na de openingsfase, waarin Trico weer op zijn poten komt te staan en zich ontdoet van de restanten van het harnas dat hij ooit droeg, begint het duo aan zijn tocht. Waar die tocht naartoe leidt en welke obstakels je daarbij tegen zult komen, weet je dan nog niet. Wel is duidelijk dat het jongetje op zoek is naar een uitweg. Het is beland in een vreemd stelsel van tempels. Hoe groot precies? Dat weet je niet. Op de vraag hoe je er weer uit komt is ook geen antwoord. Rondkijken en steeds een nieuw stukje van de omgeving verkennen is dan ook het devies.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De tempels zijn niet meer in hun beste staat, en een routebeschrijving is er al helemaal niet. Het is dan ook lang niet altijd duidelijk waar Trico en het jongetje naartoe moeten. Ze moeten steeds hogerop, dat is zeker. Dat leer je al vroeg in het spel, en de manier waarop dat gaat is veelzeggend. Wanneer Trico en het jongetje voor het eerst buiten komen, is er een hoge toren te zien. Trico richt zijn blik direct op de toren en staart omhoog. Aan zijn lichaamstaal is af te lezen dat de toren iets voor hem betekent. Non-verbale communicatie in optima forma, en illustratief voor hoe de samenwerking tussen het duo zich verder ontwikkelt.

Flinke sprongen

De twee hebben elkaar namelijk nodig. Het kleine jongetje kan op plaatsen komen waar Trico niet bij kan. Zo kan hij hendels overhalen die poorten openen, of meer tonnen met voer voor Trico vinden op plekken waar Trico zelf niet komt. Trico is groot en kan, mede dankzij zijn gehavende vleugels, flinke sprongen maken. Zo kan Trico het jongetje naar hoger en lager gelegen gebieden brengen die hij zelf niet had kunnen bereiken. Een weg door de spelwereld vinden gaat vaak hand in hand met bepalen wie van de twee op dat moment in staat zou moeten zijn de volgende stap te zetten. Het sterke daaraan is dat Trico het soms ook niet weet. Vanuit de ontwikkelaars zou het heel makkelijk zijn geweest om Trico altijd de oplossing aan te laten wijzen als de speler ergens te lang vastzit. Soms doet hij dat ook. Gaat Trico zitten, dan is de kans groot dat hij wil dat je op zijn rug klimt, om zo samen verder te kunnen. Dat gebeurt echter lang niet altijd, en dan is het een kwestie van de omgeving goed verkennen, wat soms best wat tijd kan kosten.

Zo geldt de omgeving zelf als de belangrijkste uitdager van het onwaarschijnlijke duo, maar al snel komen er ook echte vijanden om de hoek kijken. De tempels blijken bewaakt te worden door vreemde soldaten - of eigenlijk zijn het lege, door magie aangedreven harnassen - die Trico aanvallen en het jongetje gevangen proberen te nemen. Hier is Trico voor het jongetje onmisbaar; met zijn krachtige poten kan hij de vijanden makkelijk uitschakelen. Wel is hij vatbaar voor hun speren, die het jongetje op zijn beurt weer uit hem kan trekken. Wat later ontstaan er ook lastigere confrontaties, waarbij het jongetje ook een specifieke rol moet vervullen om Trico te helpen in de strijd. Dat heeft alles te maken met een vreemd symbool dat bij Trico enorme angst oproept. Waarom? Opnieuw: met antwoorden is The Last Guardian niet al te scheutig.

Voordelen van elkaar beter begrijpen

Nadat Trico en het jongetje zo allerlei obstakels hebben overwonnen, krijgt het jongetje wat meer mogelijkheden. Het niveau waarop Trico naar hem toe komt als hij hemt roept bereikt hij al snel, maar er is meer mogelijk. Wanneer hun band sterker is, kan het jongetje Trico ook duidelijk maken dat hij wil dat het beest iets doet. Springen, afdalen, een richting aangeven: het zijn de voordelen van het elkaar beter leren begrijpen. Tegelijkertijd kan aan Trico ook veel worden afgelezen. Hij richt zijn blik vaak op plaatsen waar je wellicht naartoe zou kunnen. Ook zijn gemoedstoestand - honger, angst, woede - is niet te missen. Hij leidt vaak tot een handeling van de speler, die in reactie op die gemoedstoestand bijvoorbeeld eten gaat zoeken of iets in de omgeving verandert.

Tekortkomingen

In de gameplay betekent het dat er ruwweg twee delen zijn: het deel dat het jongetje te voet, los van Trico aflegt, en een deel waarbij hij op Trico zit, aan hem hangt, et cetera. De situatie bepaalt wat je aan het doen bent, en ook de manier waarop Trico reageert bepaalt dat mede. Zo maakten we mee dat we op zijn rug zaten terwijl we naast een poort stonden waar we doorheen moesten. Wijzend vanaf zijn rug leek het diertje ons niet te begrijpen. Dus sprongen we van zijn rug af, liepen we zelf door de poort, en riepen Trico vervolgens naar ons toe. Het werkt, maar gevoelsmatig moet het makkelijker kunnen. Aan de andere kant: onbegrip en frustratie zijn deel van de relatie. Geduld is dat ook, en het lost vaak de vraagstukken wel op.

Vervelende camera

Bovenstaande is een gameplayprobleem dat vanuit de setting te verklaren valt, waardoor het eigenlijk niet als minpunt voor het spelplezier geldt. Dat ligt anders voor andere onderdelen van het spel. The Last Guardian is al sinds 2007 in ontwikkeling, en op sommige momenten lijkt de tand des tijds toch een beetje voelbaar. Niet alles werkt even lekker. Met name de manier waarop het geheel in beeld komt wil nog weleens voor irritatie zorgen. De camera draait soms op een zeer onhandige manier met de gameplay mee, waarbij je regelmatig het overzicht verliest. Loopt Trico vlak achter je, dan verdwijnt de camera soms achter zijn poten of kop. Nog vervelender is dat je er dan ook niet altijd in slaagt weer wél een goed overzicht te krijgen. Zeker op plaatsen waar het hectischer wordt, bijvoorbeeld wanneer Trico door een tunnel rent of wild wordt, heb je soms geen idee wat er gebeurt. Hier schiet The Last Guardian technisch dus tekort.

Het gaat verder. Ook in de gameplay die los staat van Trico loopt alles niet altijd even vlekkeloos. Randjes waarvan je verwacht dat je erop kunt komen, blijken soms toch onbereikbaar. Sprongen die je denkt te kunnen maken, blijken onmogelijk. Het doet wat afbreuk aan de geloofwaardigheid van de game. Bovendien voelt de gameplay een beetje simpel en verouderd aan. Meer dan klimmen, klauteren en hier en daar een schakelaar overhalen of iets in een afgrond duwen, biedt de gameplay niet. Zodra Trico uit beeld is, is The Last Guardian een stuk minder overtuigend.

Contrast

Dat knaagt. De minpunten zijn duidelijk zichtbaar, maar staan haaks op de fantastische ervaringen die je samen met Trico hebt. Wanneer je tussen de vijandige harnassen in staat en Trico plots tevoorschijn komt en korte metten met ze maakt, voelt hij als een grote broer die je komt redden. Wanneer je Trico kwijt bent en gevangen zit op een plek waar je zelf niet uit weg komt, roep je uit wanhoop zijn naam, in de hoop dat je grote vriend je opnieuw uit de brand helpt. Valt hij plotseling naar beneden, dan slaat je hart een slagje over omdat je doodsbang bent dat je vriend het misschien niet overleeft. Die ervaringen maken veel meer indruk dan de tekortkomingen in de gameplay.

Grafisch simpel, maar sfeervol

Ook over de audiovisuele kant van het spel kunnen we een dubbel verhaal vertellen. We hebben het hier over een game die in 2007 in ontwikkeling is gegaan en bedoeld was als PlayStation 3-titel. Toen dat niet haalbaar bleek, werd het hele project naar de volgende console getild, en zelfs toen kostte het nog genoeg tijd. Het behoeft dan ook geen uitleg dat The Last Guardian her en der sporen van ouderdom laat zien. Objecten op afstand worden al vrij snel vaag en korrelig. Van dichtbij oogt ook niet alles even gedetailleerd. Bovendien is de kleurstelling van de spelwereld vrij simpel: het tempelstelsel is overwegend grijs, waarbij het groen van gras en begroeing, het bloed van Trico en de blauwe gloed die je ziet in de vaten en in de soldaten eigenlijk de enige kleuren zijn. Uiteraard is dat een stijlkeuze, en het is een keuze die goed uitpakt voor de game, maar simpel is het wel.

Wie die 'eigen stijl' wil bestempelen als een ondermaatse grafische prestatie, kan dat doen. In onze ogen doe je het spel als geheel dan echter wel tekort. Waar de spelwereld soms wat simpel oogt, stelen het jongetje en Trico audiovisueel juist de show. De manier waarop het beestje is vormgegeven en geanimeerd is werkelijk prachtig. Elke beweging, elke houding, elke gezichtsuitdrukking is perfect uitgevoerd. The Last Guardian valt of staat bij hoe geloofwaardig Trico zich gedraagt. Consistentie en een te verwachten dierlijk instinct, alsmede de geloofwaardige bewegingen en mogelijkheden die dat oplevert in het spel zijn cruciaal. Dat is allemaal zo dik in orde dat Trico de game met gemak draagt.

Memorabele momenten

Het geluid draagt absoluut zijn steentje bij. Dat geldt in de eerste plaats voor de soundtrack. Van begin tot eind begeleiden prachtige klanken Trico en het jongetje. Kleine, verdrietige muziek maakt de angst en de pijn van het duo voelbaar als een van beiden gewond raakt of in moeilijkheden zit. Opzwepende klanken benadrukken Trico's woede als hij afrekent met een groepje harnassen. 'Het moment' weerklinkt ook in het brullen van Trico of de stem van het jongetje. Is er gevaar in de buurt, dan sluipt Trico behoedzaam en maakt hij zachte geluidjes, terwijl het jongetje fluistert als hij Trico probeert te roepen. Ziet Trico een doelwit, dan brult hij imposant terwijl hij naar voren stormt en een vijand belaagt. Het samenspel van audiovisuele elementen zorgt ervoor dat The Last Guardian vol zit met memorabele momenten, die je tot in detail kunt navertellen. Zijn er een regisseur en een game die daar net zo goed in slagen als Famito Ueda en The Last Guardian?

Conclusie

De tweede pagina van de review openden we met wat de kern van The Last Guardian is: Trico voelt als een huisdier, als een trouwe vriend die je door dik en dun steunt en waar je alles voor zou doen om hem te helpen, mocht hij in nood zitten. De angst om elkaar te verliezen is van beide kanten voelbaar. The Last Guardian slaagt erin om spelers getuige te laten zijn van de ontwikkeling van een unieke band tussen mens en mythisch dier, samen gevangen in een mysterieuze, gevaarlijke omgeving. Met betere gameplay-elementen had The Last Guardian misschien wel een van de beste games aller tijden kunnen zijn, en zouden we alleen ons gevoel laten spreken, dan zou dat ook blijken uit de cijfermatige waardering. De harde waarheid is echter dat die gameplay los van Trico niet zo sterk is als gehoopt, en dat de camera onherroepelijk voor irritatie zorgt. Het zegt veel over de pluspunten dat die minpunten na afloop snel zijn vergeten en niet opwegen tegen alle prachtige herinneringen, maar negeren kunnen we ze niet. The Last Guardian is een waardige opvolger van Ico en Shadow of the Colossus, maar het eindresultaat kan de lange, moeilijke weg richting de winkelschappen niet helemaal verbloemen. Wellicht verdwijnt die kanttekening met de tijd en kijken we over een aantal jaar op The Last Guardian terug als 'gewoon' nog een klassieker van Famito Ueda. Voor nu overheerst echter het gevoel dat de zo fenomenaal neergezette Trico en zijn kleine metgezel een beter spel om zich heen hadden verdiend.

Pluspunten

• Bijzondere vriendschap
• Groeiende interactie met Trico
• Sfeervol van begin tot eind
• Animaties

Minpunten

• Klunzige camera
• Gameplay buiten Trico om erg simpel
• Oogt af en toe gedateerd

Eindoordeel

Getest

The Last Guardian, PS4

Prijs bij publicatie: € 59,99

Bekijk product

Reacties (86)

[z1rconium]

Ik las dat mensen last hadden van enorme framedrops, lees ik hier niet ? Liep het goed ?
Eigenlijk is het alleen speelbaar op een PS4 Pro op 1080p.
https://youtu.be/g48ZELS0tyw?t=277

[Reactie gewijzigd door z1rconium op 22 juli 2024 18:28]

[Dmitrov]

Erg dat je een game dat er niet super uitziet ('oogt af en toe gedateerd') niet eens degelijk kan draaien op een console? Wat is dit? Ze moeten zelfs geen enkele andere console ondersteunen.. Dit gaat totaal in tegen het grootste verkoopsargument van een console me dunkt.. Je duwt de disc er in en je speelt... Dan ga je al meer naar de PC waarden gaan? Instellingen, keuzes maken, compromissen,.. ed.

[Carn82]

Ik vind het een wat ongelukkige omschrijving, in de review zelf wordt het gelukkig wat inhoudelijker toegelicht. Een groot deel van wat je ziet is natuurlijk puur design en zijn keuzes van de makers, en lijkt mij niet tijdsgebonden. De vorige games van deze maker hadden ook een wat lege en kale spelwerelden.

Als ik de beelden zie gok ik dat de PS4 vooral moeite heeft met de complexe animatie van Trico en eventuele physics-gerelateerde scenes. Beiden leunen nogal op de CPU en die is (helaas) niet heel krachtig.

[Luuk.vanRiel]

Lijkt me ook dat dit mogelijk te maken heeft met het feit dat het in de beginfases van development op PS3 hardware af werd gestemd. Hoewel deze nu een stuk minder krachtig is had deze wel een vrij krachtige maar erg custom Cell Processor.
Mogelijk hebben ze de engine en animaties en physics hierop afgestemd en is dit lastig gebleken om 1 op 1 te porten naar de nieuwere architectuur aangezien het al helemaal in de engine en gameplay ingebakken zat. Denk ook dat ze daarom de graphics ook niet heel erg hebben kunnen updaten.

[Donstil]

Want dat is in de PC wereld heel anders? Daar komen namelijk ook geregeld games uit welke schijt draaien op highend hardware.

Dat lijkt me niet het probleem van consoles of de pc, eerder van development.

[jetspiking]

Ja maar bij een pc heb je minimum system requirements en kun je zorgen dat de game wél goed draait. In een console kan ik geen betere gpu / cpu stoppen. Daarom mag je verwachten van een console dat deze een fatsoenlijk fps geeft.

[Suugie]

Ik heb zelf een Base PS4 en ik merk inderdaad dat de Framerate niet erg stabiel is en vaak merkbaar onder de 25 FPS komt.
Zelf erger ik me er nogal aan.

Ik hoop dat ze hier nog iets mee kunnen middels een update.
Over de rest van het spel ben ik dik tevreden, alleen de camera blijft een puntje.

[harmvzon]

Er is een update uitgekomen. Speel het zelf op de ps4 en merk geen extreme framedrops.

[R4gnax]

Idd. Deze review stapt nogal vlotjs over het feit heen dat op een ouderwetse eerste-generatie PS4, je eerder met 15-20 FPS te maken hebt dan met de stabiele 30 FPS die je echt als absoluut minimum zou moeten hebben in een action-adventure game.

Misschien tijd om een "gespeeld op : PS4 Pro" toe te voegen naast de optie voor een 'normale' PS4?

[s0kkie]

Totaal geen last van en speel het op PS4 Pro met 4K

[Rabbitto]

Dan ben je duidelijk nog niet buiten in de open gebieden geweest. Ik speel hier ook met een pro op 4k en heb buiten met trico overduidelijke framedrops naar 25 en lager.

[nullbyte]

Draai de update ff

[Rabbitto]

Welke update? 1.02 heb ik voordat ik het spel begon geïnstalleerd.

[Emiel1984]

Ik denk dat hij (ook) de ps4 update bedoelt van 3 dagen terug. https://www.playstation.c...help/ps4-system-software/

[Tweakmans]

Jammer van de haperende gameplay en de framedrops. Toch ga ik het spel in de toekomst absoluut spelen, want het verhaal, de karakters en de setting spreken me erg aan.

[Manke]

Ico heet het eerste deel, deel twee had codenaam Nico, ni is 2, Trico, tri is 3.

[djunicron]

Nou, als de avonturen met Quico straks ook naar de PC komen (ook al is dat misschien pas 2024?) en de game er niet uit ziet als een mobile titel met framedrops en onhandige camera, ben ik ook van de partij.

Bedankt voor de tips, ik ga deeltje 1 en 2 eens opzoeken.

[Finraziel]

Ok, dit gaat dus om een PS4 exclusive, dat is niet echt duidelijk als je "geteste uitvoering" schrijft en verder niks over eventuele andere versies...

[Tweakjur]

Ben het wel met je eens eigenlijk. Voorheen stond dit er duidelijker. We zetten er toen zelf, gewoon in de tekst zelf, bij op welke console gespeeld was en welke versies er nog meer waren, en vermeldden ook of het een exclusieve titel was. Zag er zo uit:

Gespeeld op: PlayStation 4 (exclusieve titel)
(of: Ook verkrijgbaar voor: Xbox One, pc)

Dat is nu geautomatiseerd in het blokje daarboven. We vinken in het cms aan welke versie we gespeeld hebben bij het invoeren van een review, en de rest gaat automatisch. Maar daarmee is inderdaad minder duidelijk geworden dat het, zoals in dit geval, om een exclusieve game gaat.

Ik ga even kijken of dit makkelijk aan te passen valt en dus beter weergegeven zou kunnen worden.

[Finraziel]

Ah dat verklaart het inderdaad, zoiets had ik inderdaad ook nog in mijn hoofd zitten maar wist het niet meer helemaal precies...
Bedankt voor de reactie en het overwegen in ieder geval

[Jack Flushell]

Ben het volledig met je eens. Er is maar 1 versie en die is voor de PS4, dat kan er prima bij gezet worden en zo'n opmerking suggereert inderdaad dat er meer versies zijn. Was zelf al op zoek naar een XBox of PC versie, want het spel lijkt me leuk.

En dan zo'n opmerking van Bosmonster: Doe even normaal joh! Niet iedereen volgt al het nieuws op game-gebied zo nauwgezet als jij dat kennelijk doet.

[Reactie gewijzigd door Jack Flushell op 22 juli 2024 18:28]

[s0kkie]

Anders stond er wel 'Ook beschikbaar voor:'

[Ragnar9999]

Weet niet of dat iets uitmaakt, verschillen in versies gaan toch om een metalen case/poster etc?

[Verwijderd]

Het gaat om het platform, dit is een ps4 game en nergens anders voor beschikbaar. Dat stond niet helemaal duidelijk aangegeven.

[Finraziel]

Ja, maar Sony exclusives verdwijnen bij mij automatisch mentaal in het 'niet interessant' laatje want ik heb geen PS4

Door hoe het hier staat was het echter niet direct duidelijk of dit een review is die ik zou moeten lezen. Geen ramp, maar het kan duidelijker.

[erhan12]

Ik snap wat je bedoelt maar 'geteste uitvoering' suggereert dat er ook een andere versie is.

[Verwijderd]

Sony maakt alleen PS exclusives? Dat moet je ook maar net weten, dan

[ctrl-tab]

Zou er bijna een ps4 voor kopen.
Bijna. 😁

[shades]

Het is inderdaad jammer dat ie exclusief (toch?) voor de ps4 is maar ik ga hier tot echt geen ps4 voor kopen want als je dat doe zit je in notime met een verzameling aan consoles. Ik mis ook eigenlijk waarom games nou perse excusief moeten zijn voor een bepaalde console. Ik kan me niet voorstellen dat de gedachte van sony is "als we een goed spel maken en alleen uitbrengen voor onze console dan komt iedereen onze console" - of wel? Ze verdienen toch aan de game en niet aan de console of ligt dat nou aan mij. Hoe breder een game verkocht kan worden hoe meer omzet toch?

[Jumpman]

Goede exclusives zijn belangrijk voor een console merk. Bij één exclusieve game die je eigenlijk wil spelen denk je: Okay daar ga ik geen console voor kopen, maar bij meerdere games gaan veel mensen toch overstag. En als je de console eenmaal hebt gekocht met één game is de kans zeer groot dat je nog meer games koopt. Op dit moment zijn er vijftig miljoen PS4 consoles verkocht en is het gemiddelde aantal verkochte games per console 7,4 (nieuws: Sony heeft vijftig miljoen PlayStation 4-consoles verkocht)

[Reactie gewijzigd door Jumpman op 22 juli 2024 18:28]

[shades]

Mmm op zo'n manier. Zo had ik het nog niet bekeken al moet ik wel toegeven dat er toch met enige regelmaat games uitkomen die xbox/ps4 only zijn die ik wel zou willen spelen maar dat heeft me tot nog toe niet kunnen overhalen maar het legt de drempel wel steeds lager

[v2beta]

Het bepaalt vaak de keus van consumenten die al van plan zijn een console te kopen. Deze kunnen zich naast het "waar spelen mijn vrienden"-principe ook laten leiden door "wie heeft de beste exclusives". Ik denk dat exclusives meer bedoeld zijn voor deze groep en minder om niet console gamers over te halen er een console voor aan te schaffen. Al kan het wachtende consumenten wel over de streep trekken om eindelijk die console te halen.

[Reactie gewijzigd door v2beta op 22 juli 2024 18:28]

[johnbetonschaar]

Zo had ik het nog niet bekeken al moet ik wel toegeven dat er toch met enige regelmaat games uitkomen die xbox/ps4 only zijn die ik wel zou willen spelen

En daarmee ben je het levende bewijs dat console exclusives in ieder geval voor de console bouwers een nuttige functie hebben ;-)

Ik denk dat het voordeel voor console spelers ook niet onderschat moet worden: door games exclusief te maken kunnen Sony en Microsoft meer investeren en meer risico's nemen bij de ontwikkeling. Voor een studio is de risk-reward payoff gewoon een stuk gunstiger als je je volledig op 1 platform kunt richten en kunt leunen op de support (geld, technologie, PR) van de console bouwer. Dat leidt uiteindelijk tot meer creativiteit en games die anders niet gemaakt zouden worden denk ik.

[ctrl-tab]

Het werkt zeker ja, als ik een console zou kopen werd het de PS4, onder andere vanwege deze game.
Maar heb een pc onder de tv staan, vermaak me wel met andere games.

[arnoudx6]

Ps3 gekocht voor beyond two souls en last of us

[Wolfos]

Ze verdienen aan games die verkocht worden voor hun platform. Daarnaast werken exclusives zeker wel.

[MN-Power]

Ik was van plan een tweedehands PS4 te kopen en die na het uitspelen meteen weer op MP te dumpen, maar vraag me met deze review af of dat wel de moeite waard is....

[Verwijderd]

daarom heb je dus een x1 en een ps4 ik ga m denk ik wel halen, speel de laatste tijd vooral op mn x1. eerst ff DR4 en Steep 'uitspelen'.

[Verwijderd]

Even de tijd genomen om de recensie door te lezen, die mijns inziens prima laat blijken waar de sterke en zwakke punten van de game zitten.

Ergens mag het een wonder heten dat deze game nog verschijnt. Het ligt voor de hand dat sommige elementen de tand des tijds niet meer hebben doorstaan. Wellicht hadden ze toch meer moeten kijken naar de gameplay van bijvoorbeeld Uncharted. Aan de andere kant voelt het dan mogelijk niet meer als een game in de lijn van Ico en Shadow of the Colossus.

Wellicht voer voor discussie, maar bij indiegames zie je een variëteit aan gameplay, waarin ook oude stijlen of genres terug te vinden zijn. Daar kan het echter wel. Wat maakt dat het bij deze game dan eigenlijk niet meer kan? Is dat omdat het een PS4 exclusive is, waarvan we min of meer verwachten dat deze grenzen verleggen?

[hylke45]

Indiegames hebben een hogere experimentele waarde.
Dit kunnen ze zich veroorloven omdat bij indie er minder snel gigantische kritiek is hierop.
Triple A games hebben vaak een publisher of hoger management dat niet wil experimenteren omdat dat gevaarlijker is voor de opbrengsten.

Het terug laten keren van oude stijlen en genres vallen hier ook deels onder. Meestal zijn indie games ook een stuk goedkoper. De verwachtingen van triple A zijn nou eenmaal hoger, door de prijs van het spel en de reputatie van de developers/publishers.
Maar het is waarschijnlijk een stuk meer dat de uitvoering ervan gewoon echt goed moet zijn, niet zo zeer dat er onderdelen van de gameplay een oude stijl hebben of iets maar dat het uitermate goed uitgevoerd moet worden bij triple A.

[Xfade]

Ik vind dat ook zo'n rare conclusie. Die beste man heeft pareltjes gemaakt als Ico en Shadow of the Colossus dus Sony gaf hem min of meer de vrije hand in deze game.
Er zal gelukkig een grote schare fans zijn die door zo'n conclusie heen prikken.

[Verwijderd]

Wellicht voer voor discussie, maar bij indiegames zie je een variëteit aan gameplay, waarin ook oude stijlen of genres terug te vinden zijn. Daar kan het echter wel. Wat maakt dat het bij deze game dan eigenlijk niet meer kan? Is dat omdat het een PS4 exclusive is, waarvan we min of meer verwachten dat deze grenzen verleggen?

Er is een verschil tussen oude gameplay mengen omdat het nog echt goed is, dan wel met een refresh, of oude gameplay die daadwerkelijk gedateerd voelt. Ik heb het spel niet gespeeld maar van de reviews begrijp ik dat de consensus ligt op het gedateerd voelen.

[Carn82]

Het gaat uiteindelijk allemaal om geld. Een grote gamestudio is zelden in staat om zelf een nieuwe game te financieren; dat wordt doorgaans door de uitgever gedaan. 'Wie betaalt, bepaalt' speelt dan al snel een rol. Daarom worden sommige games ook 'te vroeg' uitgebracht omdat dat simpelweg beter is voor de jaarcijfers. Bij een kleinere indie-studio zijn er natuurlijk ook geldschieters betrokken, maar omdat het simpelweg over kleinere bedragen gaat is men in staat om meer 'risicos' (zoals een creatief gamedesign) te nemen.

Sommige grote uitgevers zoals EA en Ubisoft zijn in staat zelf studios te kopen, met als het gevolg dat dat al snel een soort 'productiefabrieken' worden die elk jaar een nieuwe game van een bepaalde populaire serie er uit poepen.

Microsoft en Sony hebben zelf ook enkele studios; en doorgaans zijn deze zogenaamde 'first party' producties voornamelijk een uithangbord voor de betreffende consoles. Vaak heeft men hier wat meer de vrije hand, want wil immers met iets moois en vernieuwend komen. En het geval van The Last Guardian heeft Sony dus jaren geleden 'toezegging' gedaan op het concept, en heeft het helaas erg lang geduurd voordat de uiteindelijke game er was. Het zou me niet verbazen dat (net als bij bijna alle games) een behoorlijk aantal zaken de uiteindelijke game niet gehaald hebben door technische problemen en/of tijdgebrek.

Maar het idee dat een game altijd 'vernieuwend' moet zijn is natuurlijk een wat rare aanname inderdaad.

[Reactie gewijzigd door Carn82 op 22 juli 2024 18:28]

[Blucky]

Goeie review, ik kan me zeker vinden in bepaalde zaken, de klunzige camera is inderdaad een groot nadeel. Af en toe is het lastig te zien hoe je moet klimmen springen of zelfs moet lopen. Verder is het een groot vermaak. Dit is het eerste spel die ik speel van Famito Ueda maar ik snap wel waarom mensen zijn games kunnen waarderen. Hij sleept je volledig mee in het verhaal van dit gezel.

[D-Day]

Leuk om te lezen, ook de review!
Maar ik vrees dat ik (voor het eerst) eens een keer ga vluchten naar youtube om daar het verhaal te zien en beleven. Ik hoef er dan geen ps4 voor aan te schaffen, sorry Sony...
(En wanneer het niet een exclusive zou zijn geweest, had ik m vast en zeker aangeschaft. )

[harmvzon]

Sowieso is een apparaat van 300 euro aanschaffen voor 1 spel niet echt wijs. In mijn ogen schaf je een console aan omdat je graag op een console gamed en daarbij kijk je natuurlijk naar de (exclusive) games.

[MN-Power]

En dat werpt dus een barriere op tussen mij en bepaalde games... Ik zie consoles als een noodzakelijk kwaad, en helaas lijkt zelfs deze game ook geen noodzaak te zijn. Ik heb vreselijk genoten van Ico en StoC, maar ben bang dat ik door deze teleurgesteld ga worden

[harmvzon]

Heb m dit weekend uitgespeeld. Ik vond het fantastisch. Daarbij moet wel gezegd worden dat de controls idd niet helemaal je van het zijn en de camera af en toe ook niet echt doet wat je wil. Maar dat was in SotC en zeker ICO ook niet.
Maar ondanks wat verschillende reviews zeggen, het spel ziet er fantastisch uit! Natuurlijk denk ik dat er veel meer uit de ps4 gehaald had kunnen worden en het is geen Uncharted 4, maar wat een sfeer zetten ze neer.
Het verhaal , gevoel van avontuur, de interactie met Trico, de tocht naar de top. Ik heb me prima vermaakt in de 14-16 uur dat ik het heb gespeeld.
Voor mij staat ie gelijk aan ICO, SotC is wellicht toch nog wel een stukje beter. Maar dat is maar waar je van houd.

[rjmno1]

het is gewoon een grote hond''fifi kom hier''Misschien luisterd die heel erg goed.
Ook kwa gameplay ziet het er allemaal goed en verzorcht uit.Beetje jammer van de framedrops maarja als dat alles is.Misschien word dit wel ''het spel'' voor 2017.
Het zou zomaar een leuke kerstcadeau kunnen zijn.

[Verwijderd]

Spot on review

[Recon24]

Koop ik zeker nog eind december of vragen voor kerst aan vriendinlief . Gelukkig kan er nog aardig wat gepatched worden, dus tegen die tijd zullen wel wat hindernissen verlopen zijn.

[Martinspire]

Gezien de review en speelduur heb ik het idee dat deze game beter voor een lagere prijs in de winkel had kunnen liggen. Haal hem voorlopig nog niet in huis omdat ik toch genoeg te doen heb, maar de eerste mooie aanbieding (zeg €30) komt ie er wel. Hebben ze meteen wat tijd om nog wat bugs eruit te werken

[Senaxx]

Ik heb zelf gisteren de eerste 3 uur er in zitten, maar ondanks de kleine tekortkomingen vind ik het een geweldig spel. Zie het als een soort Tomb Raider zonder wapens met een enorm huisdier achter je aan.

En ik moet echt zeggen dat het goed gedaan is. Ik voel echt de betrokkenheid met Trico. Als Trico geraakt word vind je het echt gewoon zielig. Dit is een schil contrast met andere games waar je soms een domme AI naast je hebt lopen en die je soms zelf wel kan schieten.

Daargelaten dat inderdaad zoals in de review aangegeven is de gameplay / puzzels soms wat simpel zijn en wat gedateerd aan doen (net zoals sommige textures).

Ik zelf vind het een goede game, en ben blij dat hij na ongeveer zo'n 5 jaar vertraging ook eindelijk uitgekomen is.

[Reactie gewijzigd door Senaxx op 22 juli 2024 18:28]

[Verderf]

Ik verwacht zelf ook geen tomb raider mechanics, het doet me beetje denken aan journey waar de gameplay niet veel voorstelt maar gecombineerd met de omgevingen en de muziek maakt het een geweldige ervaring.