Shadow of the Colossus
Shadow of the Colossus was op de PlayStation 2 een meesterwerk en bewijst dertien jaar na dato nog steeds een dijk van een game te zijn. Het actiespel is grotendeels opnieuw gemaakt en het resultaat mag er zijn. De PlayStation 4-versie oogt op diverse vlakken als een moderne game en ook de interface en besturing zijn gemoderniseerd. Dat maakt dat Shadow of the Colossus veel meer is dan simpelweg een heruitgave met mooiere beelden. Deze versie is op diverse vlakken beter en veelzijdiger dan de originele versie en dat is een prima prestatie van Bluepoint Games. Dit is een uitstekende kans voor veel gamers om een niet eerder gespeelde klassieker alsnog mee te pakken, en fijne nostalgie voor gamers die al eerder de strijd met de kolossen zijn aangegaan.
Pluspunten
Minpunten
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2001838933.jpeg?f=thumblarge)
Het PlayStation 2-tijdperk ligt al anderhalf decennium achter ons. Dat heeft als voordeel dat het tijdperk is afgesloten, je het complete spelaanbod kunt bekijken en een lijst kunt maken met de beste PS2-games. Op die lijstjes zul je dan waarschijnlijk titels als Grand Theft Auto: San Andreas, Final Fantasy X en Pro Evolution Soccer 6 tegenkomen, maar ook twee meesterwerken van Famito Ueda. Van zijn hand kwam in 2016 The Last Guardian, maar zijn sporen verdiende hij vooral met ICO en Shadow of the Colossus. Beide games gelden als absolute klassiekers. Het is dus niet vreemd dat fans blij waren toen Sony aankondigde dat Shadow of the Colossus opnieuw wordt uitgegeven, maar dan voor de PlayStation 4.
Beelden van de Cinematic Mode op de PlayStation 4 Pro, waarin de game in een 4k-resolutie op 30fps draait.
Daarmee sluit Shadow of the Colossus aan bij enkele andere games die in 'remastered' vorm zijn verschenen, maar toch is er een verschil. Wie de PS4-game naast de PS2-game zet, zal zien dat hier bijna sprake is van een andere game. De inhoud is weliswaar tot op zekere hoogte hetzelfde, in die zin dat het verloop van het verhaal gelijk is aan dat van de PS2-versie. Daarnaast hebben spelers dezelfde mogelijkheden in de gameplay, maar daar houden de gelijkenissen wel mee op. Shadow of the Colossus is een van de meest uitgebreide game-heruitgaven die je ooit zult spelen. Sterker nog, het spel is 'hermaakt' en dus niet alleen maar opnieuw uitgegeven.
Dat is in eerste instantie uiteraard te merken aan de graphics. 'Opgepoetst' is daarbij niet het goede woord. Voor deze PS4-versie zijn de assets in de game voor een groot deel helemaal opnieuw gemaakt. Dat sorteert een prima effect. Zelden heb je het idee naar een game te kijken die zijn wortels in 2005 heeft. De grafische stijl doet enorm denken aan die van The Last Guardian, en hetzelfde geldt voor de mysterieuze spelwereld. De huisstijl van Famito Uedo is duidelijk zichtbaar, en de grafische kwaliteit komt ook dicht in de buurt van die van The Last Guardian. Nu bespraken we bij die game weliswaar dat zichtbaar was dat hij lang in ontwikkeling is geweest, maar dan nog: een game uit 2005 eruit laten zien als een game uit (ongeveer) 2016 is een bijzondere prestatie.
Het positieve resultaat valt vanaf het eerste moment op. Shadow of the Colossus oogt als een moderne game. De omgevingen zien er mooi uit en ze profiteren van prachtige lichteffecten. Het mag duidelijk zijn dat hier flink wat werk in heeft gezeten. Ook Wander en Agro, het hoofdpersonage en zijn paard, zien er goed uit. Agro beweegt zich zelfs prachtig en wisselt moeiteloos van draf naar galop. De game is op zijn mooist wanneer Agro in volle galop is en de camera een beetje uitzoomt om een groter deel van de spelwereld te vangen. Dat verklapt ook meteen dat Shadow of the Colossus cinematografisch een uitermate sterke game is. De camera draait regelmatig naar hoeken van waaruit de actie mooi in beeld kan worden gebracht. Heel af en toe is dat niet per se de meest ideale kijkhoek voor de gameplay, maar die momenten zijn schaars.
Het geluid sluit moeiteloos aan bij het grafische niveau. De gesproken taal zul je niet verstaan, want die is verzonnen, al is er wel wat Japans, Engels en Latijn in terug te horen. De inhoud volg je via de ondertiteling, en daaruit blijkt dat er meestal in raadsels wordt gesproken. Dat is niet erg, want over het algemeen is duidelijk genoeg wat Wander moet doen, dus gedetailleerde uitleg is niet nodig. Belangrijker is dat de muziek en de geluidseffecten goed zijn. De uitstekende soundtrack droeg in The Last Guardian enorm bij aan de sfeer, en in Shadow of the Colossus is dat niet anders.
Sommige verbeteringen in deze versie zijn echter niet direct te zien aan de beelden, of te horen aan het geluid. De PS4-versie van Shadow of the Colossus beschikt namelijk ook nog over een flink aantal extra opties. Zo kun je zelf een ander kleurenfilter over de game heen gooien, waardoor je er bijvoorbeeld voor zorgt dat de hele game zich in de nacht afspeelt, of helemaal in zwart-wit. Daarnaast is de game in 4k in 30 frames per seconde speelbaar en kunnen gamers die in 1080p spelen, kiezen of ze in 30 of 60fps spelen, waarbij de beelden net iets mooier zijn als voor de lagere fps-setting wordt gekozen. Dat soort keuzes in consolegames zien we anno 2018 eigenlijk nog steeds veel te weinig, dus we moedigen dit alleen maar aan.
:fill(white):strip_exif()/i/2001838933.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2001331129.jpeg?f=fpa_thumb)
/i/2002202725.png?f=fpa)
/i/1212150316.png?f=fpa)