Aan de slag met Cryteks vr-games: The Climb en Robinson: The Journey

Klimmen en dino's kijken

Toen de Oculus Rift en kort daarop andere vr-brillen hun debuut maakten op de grote electronics- en gameshows, was dat spannend en nieuw. Sinds die tijd hebben we het aandeel van vr in persconferenties en op beursvloeren steeds groter zien worden. Ook op de E3 verscheen weer een aantal interessante nieuwe vr-titels, zoals de games van Bethesda Softworks, dat aankondigde Doom en Fallout 4 vr-ondersteuning te gaan geven. Wat dat aangaat, is het niet verrassend dat we ook op de Gamescom op een aantal interesante nieuwe games stuitten. Het wordt nog minder verrassend als je weet dat de twee vr-games die we konden spelen op de Gamescom, gemaakt worden door misschien wel de bekendste ontwikkelstudio van Duitsland. Groot aanwezig in Hal 8 van de Gamescom: The Climb en Robinson: The Journey, beide van Crytek.

Nu zul je misschien denken 'The Climb, die is toch al uit?' Dat klopt. The Climb is inderdaad al sinds eind april speelbaar. Op de Gamescom konden we de game echter proberen op een nieuwe manier, namelijk met handcontrollers die later dit jaar worden uitgebracht voor de Oculus Rift. Deze controllers veranderen een ogenschijnlijk simpel klimspelletje in een van de leukste en uitdagendste ervaringen die we tot nu toe mochten hebben in vr-gaming.

Eigenlijk is Robinson: The Journey in bijna elk opzicht een tegenpool van The Climb. Waar dat laatste spel draait om actie en om behendigheid, is Robinson: The Journey veel meer een rustige game waarin je je weg moet zien te vinden op een mysterieuze planeet vol dinosaurussen, met als doel de planeet te verlaten. Het tempo ligt laag, waardoor de nadruk vooral ligt op wat er in de omgeving is te zien, en niet zozeer op de handelingen die de speler moet uitvoeren. Het is dan wel weer grappig dat beide games op het gebied van de handelingen an sich nog wel wat overlap hebben. In beide moet bijvoorbeeld worden geklommen, al is dat bij de een het hoofdmenu en bij de andere slechts een bijgerechtje.

Eén ding hebben The Climb en Robinson: The Journey in elk geval wel met elkaar gemeen: ze zien er allebei prima uit. Een vergelijking is lastig, want The Climb zagen we aan het werk op een pc met een Oculus Rift-set-up, en Robinson: The Journey draaide op een PlayStation 4 met de PlayStation VR. Ongelijke hardware, dus een oneerlijke vergelijking. Desondanks zag The Journey er goed uit - beter dan wij eerlijk gezegd voor mogelijk hadden gehouden met de toch bescheiden hardware van de PlayStation 4 als basis. The Climb won op het gebied van hoe scherp alles oogde. Een klimgame moet daarbij natuurlijk ook wat mooie plaatjes bieden als het gaat om de omgevingen waarin wordt geklommen en die plaatjes zijn er dan ook zeker. Beide games krijgen op audiovisueel vlak dus zeker een voorlopige voldoende. We hadden van Crytek eigenlijk niet anders verwacht.

The Climb: uitdagend en spectaculair

The Climb laat spelers ervaren hoe het is om een free climber te zijn. Dat betekent zo veel als omhoog klimmen langs levensgevaarlijke rotswanden, zonder dat je bent gezekerd. Met de nieuwe Rift-controllers verandert dat concept in de meest 'hands-on'-ervaring die we ooit hebben gehad met virtual reality. Letterlijk. Je probeert, door je armen te strekken, bepaalde punten te bereiken waar je grip hebt en als je een hand naar beneden haalt, trek je in het spel je lichaam omhoog. Dat is een basishandeling die vrij eenvoudig is. Zo lang je de knop achter op de Rift-controller ingedrukt houdt, hou je de steen vast waar je op dat moment aan hangt. Knop los, hand los: dat is simpel. Het wordt al gecompliceerder als je er bij nadenkt dat je niet al te lang aan één hand kunt hangen. Dat hou je niet onbeperkt lang vol, dus zul je redelijk snel een volgende stap moeten zetten.

Springen en timen

Ook dat is nog wel te overzien. Zo vlieg je binnen een minuut of vijf vrij snel tegen de rotswanden op en dat voelt best stoer. Die stoerheid verdwijnt echter snel wanneer je voor het eerst een sprongetje moet maken. Je zet af door je handen snel naar beneden te halen en op dat moment de knoppen los te laten. Aan de andere kant moet je de juiste steen precies op het juiste moment vastpakken. Doe je dat met een hand, dan is direct doorpakken ook een vereiste. Zoals je je wellicht kunt voorstellen: dit vereist wat oefening en het gaat heel regelmatig fout. Van de eerdergenoemde stoerheid is dan niet veel meer over.

Klauteren en stukjes springen zijn dus al uitdagend, maar er is meer. Je moet er bijvoorbeeld ook voor zorgen dat je handen voldoende grip hebben tijdens je klimwerk. Dat doe je door ze af en toe te voorzien van een nieuwe lading magnesiumpoeder, oftewel Mg(OH)₂.4MgCO₃.4H₂O, en dat doe je door een knop ingedrukt te houden en de Rift-controller heen en weer te schudden. "Schudden tot het witte spul tevoorschijn komt", gaf de dame die de instructies gaf ons mee. Je verzint het niet.

Einde aan de klimpartij

Het kost een minuut of tien om de werking van The Climb een beetje onde de knie te krijgen, maar daarna is de game uitermate uitdagend en leuk om te spelen. Je kunt je, mocht je het iets te moeilijk vinden, ook laten helpen door het spel. De game geeft dan aan welke route je zou kunnen volgen langs de rotsen die je aan het beklimmen bent. Dan nog is de uitvoering lastig genoeg, maar het scheelt iets. Uiteindelijk wisten wij tijdens onze sessie op de Gamescom het einde van het stuk dat we konden spelen, net niet te bereiken, doordat het bij de laatste grote sprong telkens misging. Verrassing: er kunnen ook stukjes rots afbrokkelen als je je eraan vastgrijpt, waarna je razendsnel een ander punt moet zien vast te pakken. Het overkwam ons ook en het maakte op dat moment helaas een definitief einde aan onze virtuele klimpartij.

Dat einde kwam gelukkig wel na een al vrij uitgebreide en prettig verlopen kennismaking met de game, en ook met de Rift-controllers. De controllers liggen lekker in de hand en beschikken over twee triggers aan de achter- en zijkant, en twee knoppen aan de bovenkant. Hun bewegingen worden prima waargenomen en dus voegt het veel toe aan de spelervaringen die de Oculus Rift kan bieden. Een klein puntje is trouwens wel belangrijk; weet wat er om je heen gebeurt tijdens je klimsessie. Toen we iets te ver naar links reikten om een rots vast te pakken, hoekten we bijna onze instructiedame die daar kennelijk in de buurt stond. Hoort bij de risico's van vr-gaming, zullen we maar zeggen.

De wondere wereld van Robinson: The Journey

Risico's zoals op de vorige pagina beschreven zul je niet snel tegenkomen als je Robinson: The Journey speelt. Deze avonturengame wordt door Crytek klaargestoomd om gelijktijdig met de PlayStation VR in de winkel te liggen, en de game belooft nu al een van de mooiste en interessantste titels voor Sony's nieuwe hardware te worden. In de game neemt de speler de rol aan van een klein jongetje dat terechtkomt op een onbekende planeet met een rijk ecosysteem, waarmee hij veel moet samenwerken om zijn avontuur te overleven. De spelwereld is namelijk ook gevuld met allerlei gevaarlijke wezens, die zomaar een vroegtijdig einde aan de ontdekkingsreis kunnen maken. Dat bleek al tijdens de E3, toen Crytek een demonstratievideo vrijgaf waarin onder ander een grote T-Rex voorbijkwam.

Simpele gameplay

Op de Gamescom had de Duitse studio een speelbare demo voorbereid die iets meer liet zien van hoe de game gameplaytechnisch in elkaar zal zitten. Daarbij valt in eerste instantie op dat de speler een helper heeft in een kleine, vliegende robot, die tips geeft en het jongetje op weg helpt. Mede dankzij de robot leer je zo hoe je moet klimmen. Daar zit dus de overeenkomst met The Climb, want het 'handensysteem' van The Journey lijkt op dat van The Climb, al stuur je nu met een controller en niet met je eigen handbewegingen. De vergelijking gaat overigens toch al niet verder dan dat, want zoals gezegd ligt het tempo in The Journey veel lager en is de moeilijkheidsgraad ook een stuk lager. Het gaat er duidelijk om dat de speler ervaart hoe het is om in deze mysterieuze spelwereld vol dino's rond te lopen, en niet om hoe goed de speler om kan gaan met de gameplay-elementen.

Die gameplay-elementen beperken zich, in elk geval in het deel dat wij konden spelen, tot wat simpel klimwerk en wat kleine puzzeltjes die opgebouwd zijn rond interactie met de spelwereld. Zo wordt het pad dat je bewandelt op een goed moment geblokkeerd door een brontosaurus. Niet per se gevaarlijk, want dat grote beest eet geen vlees, maar het is ook niet ideaal, want je kunt niet verder. Uiteindelijk vogel je uit dat je een vreemd soort fruit uit een boom kunt laten vallen door er een object tegen aan te gooien. Dat levert de brontosaurus eten en dus afleiding op, en jou vrij baan om verder te wandelen. Toen we omkeken, bleek trouwens dat de kolos zijn eten al op had en ons achtervolgde met zijn gigantische snuit. Draai je je om, sta je ineens oog in oog met die immense kop. Het mag dan geen carnivoor zijn, indrukwekkend en een beetje eng is zo'n beest alsnog wel.

Genieten van de omgeving

Naast een brontosaurus en raptors, gelukkig op afstand, kwamen er ook nog wat vliegende dino's voorbij. Verder konden we genieten van de jungleachtige omgeving zelf, en uiteindelijk van een prachtig vergezicht waarbij we uitkeken op iets dat het meest leek op een gigantisch neergestort ruimteschip. Hoe dat allemaal in elkaar zit en wat je daar mee moet doen, weten we helaas nog niet. Robinson: The Journey belooft dan ook doorlopend mysterieus te blijven, waarbij er altijd iets is om uit te zoeken of op te lossen voordat je erin slaagt de planeet te verlaten. Prima natuurlijk: als de rest van de game er net zo uitziet en hetzelfde soort momenten met zich meebrengt als onze ontmoeting met een brontosaurus, komt dat allemaal wel goed.

Net als met The Climb konden we met Robinson: The Journey trouwens ook iets nieuws proberen. Althans, nieuw... We hebben de PlayStation VR natuurlijk al vaker kunnen proberen, maar dit keer viel een klein gebruiksongemak op. Rond de ogen zit namelijk een stuk rubber, of iets dat in elk geval zo aanvoelt, en dat werkt niet al te prettig als het een tikje warmer is dan normaal. Met de Rift op ons hoofd ging het nog wel, maar de rubberen afwerking van de PlayStation VR leverde ons een kop vol zweet op. Toen we de helm na een minuut of tien afdeden stonden de druppels letterlijk op ons voorhoofd. Goed: elke vr-helm zorgt ervoor dat je het warm krijgt, maar dit ging wel heel ver. Absoluut geen reden om de PlayStation VR nu al af te schrijven, maar het viel ons op en we wilden het niet onbenoemd laten.

Voorlopige conclusie

The Climb is al even uit en Robinson: The Journey werd al eerder getoond, maar voor ons was het in beide gevallen een eerste kennismaking met wat Crytek te bieden heeft op het gebied van virtual reality. Het aanbod is niet mis. The Climb kan zich op het gebied van gameplay meten met de leukste en beste vr-games die er nu zijn, en Robinson: The Journey belooft een audiovisueel sterk avontuur te worden voor de PlayStation VR, beschikbaar zodra Sony zijn hardware op 13 oktober in de winkels legt. Mocht je in de komende dagen toevallig zelf nog richting Keulen gaan voor de Gamescom: in Hal 6 staan beide games naast elkaar op de booth van Crytek. Robinson: The Journey is echter ook te spelen op de PlayStation-booth in Hal 7 en The Climb is ook terug te vinden in de 'Family & Friends'-area in Hal 10.