The Game of Life: 2016 Edition
Wie heeft nog nooit van het bordspel Levensweg gehoord? Het spel dat een 'afwisselende en spannende reis door het leven' biedt bestaat al langer dan je je wellicht kunt voorstellen. De basis voor het spel werd namelijk al in 1860 bedacht, in de vorm van The Checkered Game of Life. Het spel zoals we dat nu kennen, heet in het Engels nog steeds The Game of Life. De moderne versie die velen van ons hebben gespeeld, kwam in 1960 op de markt. Later volgden nog veel andere, vernieuwde versies, en vanaf de jaren negentig verschenen er thema-uitgaven, bijvoorbeeld in de stijl van Pirates of the Caribbean, Indiana Jones en Family Guy.
 |
Titel |
The Game of Life: 2016 Edition |
 |
Platform |
Android, iOS |
Prijs |
€ 2,99 |
Het is dan ook geen verrassing dat The Game of Life, net als veel andere bordspellen, zijn weg naar de videogamewereld heeft gevonden. Eerder kon de game al worden gespeeld op verschillende consoles, maar sinds kort is het bordspel ook speelbaar onder iOS en Android. De basis ervan is hetzelfde: je begint met twee tot vier spelers aan je pad en moet op dat pad zo veel mogelijk rijkdom verzamelen. Dat kan door een goede baan met dito salaris te krijgen, maar ook een flink gezin telt mee aan het einde van de rit, net als de eventuele bezittingen die je tegen die tijd hebt vergaard. Je verplaatst je over het bord door aan het rad te draaien en het aantal aangegeven stappen te zetten. Dat leidt dan naar een vakje waar je een actiekaart moet pakken, of een speciaal vakje waar je bijvoorbeeld een huis kunt kopen. In vrijwel alle gevallen geldt dat er elke beurt wel wat geld binnenkomt of juist wordt uitgegeven.
De kracht van The Game of Life ligt bij zijn onvoorspelbaarheid. Al bij de eerste keuze - ga je wel of niet studeren - kun je de basis leggen voor de eindoverwinning. Een keuze voor een 'ongeschoolde' carrière kan prima aflopen als je toevallig het kaartje trekt dat een carrière als profvoetballer oplevert. Toch zal je basisinkomen, dat je ontvangt zodra je over een van de vele groene vakken op het speelveld komt, lager zijn dan dat van studerende spelers. Je pad is echter wel korter, en dat kan weer betekenen dat je eerder aan de finish bent, wat ook een geldbonus oplevert. Niets is echter zeker, en veel hangt ook af van je geluk wanneer je aan het rad draait. Je draait niet alleen voor de stapjes die je op het speelveld zet, maar soms ook voor hoe hoog een financiële meevaller uitpakt. Ook kan het zijn dat je moet draaien om te bepalen of je een bepaald bedrag mag innen of juist moet betalen.
Enfin: Levensweg zoals je het zou verwachten op een tablet, dus. Dat is op zich leuk genoeg, maar helaas zijn er wat nadelen. Het grootste daarvan is dat er veel animaties in het spel zitten, die zich steeds herhalen. Speel je met vier spelers, dan zie je elke keer dezelfde animatie voor afstuderen, trouwen, kinderen krijgen, en ga zo maar door. Dat gaat snel vervelen en kost onnodig veel tijd. Ook is de mate van onvoorspelbaarheid op sommige momenten misschien wel te groot. Dat komt dan vooral doordat er wel érg vaak aan het rad gedraaid moet worden om geld, zelfs wanneer het niet jouw eigen beurt is. Deze en enkele andere afwijkingen van het traditionele bordspel zijn niet per definitie een verbetering.
Al met al is The Game of Life: 2016 Edition een aardige overzetting van het bekende bordspel naar Android en iOS, maar niet veel meer dan dat. The Game of Life: 2016 Edition biedt simpel en snel vermaak, eventueel met meerdere spelers, lokaal en online. Helaas had de uitvoering een stuk beter gekund, en dat maakt dat het spel - ondanks de relatief lage aanschafprijs - niet echt de moeite waard is.
Suicide Squad: Special Ops
Licentiegames hebben een speciale status in de gamegeschiedenis, en niet omdat het altijd zulke goede spellen zijn. Sterker nog: games op basis van een filmlicentie stonden er jarenlang om bekend dat het meestal de grootste bagger was die je je maar kunt voorstellen. Dat is anno 2016 een stuk minder het geval. Er is steeds minder sprake van 'dé game van dé film', maar we zien meer games die losjes gebaseerd zijn op een film of filmserie. Denk bijvoorbeeld aan de Lego-games. Suicide Squad: Special Ops is echter weer zo'n 'ouderwetse' game die moet meeliften op de release van een grote film. Hopelijk doet de game het beter dan zijn vele voorgangers.
 |
Titel |
Suicide Squad: Special Ops |
 |
Platform |
Android, iOS, PC, Mac, Apple TV |
Prijs |
Gratis |
Laten we maar met de deur in huis vallen: Suicide Squad: Special Ops doet het absoluut niet slecht. Een al te snelle veroordeling als 'zie je wel, typisch een filmgame' is dus niet op zijn plaats. De - gratis! - game biedt spelers actie met drie personages uit Suicide Squad. Gamers moeten golven vijanden zien te verslaan, en kunnen daarbij kiezen om te spelen als Harley Quinn, Deadshot of Diablo. Na elke golf kan van speler gewisseld worden, waardoor spelers zelf enige variatie kunnen aanbrengen. Die variatie komt in dat geval voort uit de wapens; Quinn heeft een honkbalknuppel, Deadshot kan diverse vuurwapens gebruiken en Diablo vecht met vuur. Wat het best werkt hangt af van je eigen voorkeur en van welke vijanden je voor de kiezen krijgt.
Die vijanden worden sterker naarmate je verder komt. Ook komen ze uit onverwachte hoeken, zodat je altijd alert moet blijven. Vijanden zo efficiënt mogelijk uitschakelen leidt daarbij tot de mogelijkheid om een speciale aanval in te zetten. Daarmee ruim je niet alleen heel snel heel veel vijanden op, maar zorg je ook voor een lading bonuspunten. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ons dit eigenlijk alleen goed lukte met Deadshot, met wie het eenvoudig is om headshots te maken en zo snel de speciale aanval te activeren. Dat maakte Deadshot meteen tot onze persoonlijke favoriet, al is de meer 'hands-on'-aanpak van Quinn met haar honkbalknuppel ook zeker niet onaardig.
Zo overwin je golf na golf, wat dus steeds iets lastiger wordt. Uiteindelijk bereik je bij een bepaalde vijandengolf een bepaald aantal punten, en dat is dan je high score. Op dat moment is het een zaak om steeds een nieuwe poging te wagen tot je verder komt. Daarin zit dus niet al te veel diepgang, tenzij er in latere golven dingen gebeuren die wij nog niet hebben kunnen ervaren. Dat laatste komt mede doordat het spel tijdens een sessie niet kan worden opgeslagen. Breek je een sessie af, dan moet je de volgende keer opnieuw beginnen, dus niet vanaf de golf waar je was gebleven. Jammer, want zo kun je, als je weinig tijd hebt, nooit een serieuze poging doen je bestaande beste score te verbeteren. Aangezien we het daarmee over de enige spelmodus hebben die de game rijk is, zijn we dus redelijk snel uitgepraat.
Toch loont het nog wel om nog even naar de audiovisuele kant van het spel te kijken. Het is goed om te zien dat de game instelbaar is op meerdere grafische niveaus. Dat is uiteraard gedaan om ervoor te zorgen dat de game ook op wat oudere tablets goed speelbaar is, terwijl nieuwere hardware in staat is om mooiere beelden te laten zien. De drie Suicide Squad-personages zijn ook aardig nagemaakt van de films. Het is alleen wel jammer dat hun teksten alleen in geschreven tekst op het scherm worden getoond, zonder enige voice-acting. De gevatte opmerkingen van Harley Quinn zijn, in elk geval afgaande op de trailers, een van de sterke punten van de film. Jammer dat de game daar eigenlijk te weinig gebruik van maakt.
Suicide Squad: Special Ops is bedoeld als inhaker op de film en onderdeel van de 'hype-machine' achter de blockbuster. In die hoedanigheid is het spel best vermakelijk. Het helpt ook dat de game gratis te downloaden is, waardoor je je er niet echt een buil aan kunt vallen, anders dan dat je er wat tijd in investeert die je niet terug zult krijgen. We verwachten echter niet dat je er al te veel spijt van zult krijgen; daarvoor weet de game de sfeer van de film nog best aardig te benaderen, zelfs al weet het spel je aandacht niet zo heel lang vast te houden.
Crashing Season
Om eerlijk te zijn: vooraf verwachtten we niet al te veel van Crashing Season. De schijn bedriegt soms. Van de vier nieuwe games die je in dit artikel terugvindt hebben we zeer waarschijnlijk het meest plezier beleefd aan deze simpele, maar doeltreffende game. En eigenlijk verbaast ons dat, nu we er op terugkijken, niet heel erg. Wie wil er immers niet als een wild dier rondrennen door verschillende omgevingen en daarbij allerlei soorten jagers en andere objecten omver beuken? En je hoeft er, als je dat niet wil, niet eens voor te betalen.
 |
Titel |
Crashing Season |
 |
Platform |
Android, iOS |
Prijs |
Gratis |
Het idee is dus vrij simpel. Men neme een wild dier, zoals een beer of een eland, en laat dat beest vrij rondrennen in een omgeving gevuld met obstakels en jagers. De bedoeling is dan om de jagers omver te beuken en de muntjes die zij achterlaten op te pikken, en tegelijkertijd zo lang mogelijk in leven te blijven. Dat laatste kan worden bevorderd door snoepjes op te rapen die bijdragen aan je levensbalk. Zorgen dat je niet geraakt wordt door obstakels die leven kosten, zoals rondrijdende golfkarretjes, huizen, bomen, maar ook kogels en speren, is daarbij ook wel handig. Naarmate de tijd in een level vordert, wordt de situatie steeds hectischer. Speren of kogels komen van alle kanten aanvliegen, en terwijl er aanvankelijk één golfkarretje rondrijdt, zitten er al snel vijf of zes achter je aan. Uiteindelijk verlies je dat een keer, maar bij voorkeur niet voordat je aan alle 'objectives' hebt voldaan.
Die objectives, die meestal iets zeggen over hoe lang je moet zien te overleven en over het aantal vijanden dat je moet raken, leveren uiteindelijk goud, diamanten en nieuwe levels op. Met dat geld en de diamanten kun je upgrades kopen voor je diverse beesten. Met een legerhelm kan je beer bijvoorbeeld meer schade incasseren voor hij definitief omvalt. Het laat zich raden dat de beste upgrades flink wat duiten vergen, en die in-game duiten kun je desgewenst aanvullen door er echt geld aan te besteden. Daar zagen wij de noodzaak eigenlijk nooit van in: zeker in de beginfase konden we snel genoeg aan upgrades komen. Een handig hulpmiddel is trouwens dat je af en toe een niet overdreven lang reclamefilmpje kunt bekijken in ruil voor wat extra muntjes of diamanten. Daar schieten de makers vast meer mee op dan jij, maar 300 gratis munten in ruil voor een video van veertien seconden vinden wij niet onredelijk. Mocht je daar anders over denken: het is niet verplicht.
Door het spel tegen de computer te spelen, speel je langzaam meer dieren vrij. Je begint met alleen een beer, maar al snel kun je ook aan de slag met de snellere eland. Daarna zijn er nog een everzwijn, een alligator en een vos waarmee je aan de slag kunt. Elk beestje heeft specifieke eigenschappen en een speciale aanval. De beer kan vijanden verlammen, de eland beukt naar voren en het everzwijn laat een gigantische - voor vijanden dodelijke - scheet. Door de nieuwe beestjes en upgrades die je vrijspeelt en het steeds wat lastiger worden van de omgevingen, blijft er een bepaalde mate van uitdaging aanwezig. En mocht je die uitdaging verder willen vergroten, dan kun je het online tegen andere spelers opnemen.
Tijdens deze Battle spelen jij en een willekeurige tegenstander hetzelfde level, met als doel de hoogste score te behalen. Win je, dan krijg je er wat punten bij en stijg je op de ladder. Verlies je, dan lever je wat punten in. Hoe hoger je vijand stond, hoe meer punten het oplevert. Iedereen begint op 2000 punten en de beste spelers hebben inmiddels een score van over de 3000. De potjes gaan snel, het idee is simpel en het is leuk om te doen. Ideaal? Nou, bijna. Na elke een of twee potjes verplicht het spel je twee uur te wachten voordat je weer online mag spelen. Die twee uur kun je afkopen met diamanten. Af en toe kun je in plaats van te betalen ook zo'n reclamefilmpje bekijken - hetzelfde filmpje, veertien seconden dus - maar dat kan niet altijd. Aanvankelijk heb je genoeg diamanten en kun je wachttijd afkopen, maar dat zal niet lang duren. Daarna? We verwachten niet dat massa's mensen echt geld zullen betalen om sneller online te kunnen spelen. Je kunt natuurlijk ook gewoon weer wat offline potjes spelen om meer diamanten te verdienen, of je gaat even wat anders doen en speelt later op de dag nog wat potjes.
Zo heeft Crashing Season last van een probleem dat we wel vaker zien bij leuke en minder leuke mobile games: vroeg of laat kom je op een punt dat je ofwel stopt met spelen, ofwel geld moet investeren. We betwijfelen of Crashing Season die eventuele investering echt waard is. Dat neemt echter niet weg dat de game uiterst vermakelijk is. Hij speelt lekker weg, en het online aspect voegt er ook nog een competitief element aan toe. Prima spel om eens uit te proberen dus.
Snakebird
Puzzelspellen zijn er in alle denkbare vormen en maten, op elk mobiel platform dat je maar kunt bedenken. In die zin is Snakebird verre van origineel. Bovendien stamt het idee, namelijk een slang door een wereld begeleiden, al uit het jaar nul: wie heeft immers niet ooit een slang bestuurd op zijn oude Nokia-telefoon of zelfs op een grafische rekenmachine? Snakebird heeft dat in de verte wellicht als basis gebruikt, maar de game lijkt verder in niets op het oude spelletje Snake.
 |
Titel |
Snakebird |
 |
Platform |
Android, iOS, Windows, Steam |
Prijs |
Gratis |
In Snakebird bestuurt de speler een langwerpig wezen dat een combinatie is tussen een slang en een vogel. Het doel is om stukken fruit te pakken, en vervolgens het portaal richting het volgende level te bereiken zonder daarbij in het water of in een afgrond te vallen. Dat laatste gebeurt niet zolang een deel van de slangvogel contact heeft met een stuk grond. Is dat niet langer het geval, dan kukel je naar beneden. Een ander probleem dat kan ontstaan is dat je vast komt te zitten achter je eigen staart, die langer wordt op het moment dat je een stuk fruit eet. Handig is in dat geval wel dat Snakebird je stapjes terug laat nemen, zoveel als je maar wilt. Kom je er echt niet meer uit, dan kun je met een druk op de knop ook gewoon opnieuw aan een level beginnen.
Op het eerste gezicht is Snakebird niet moeilijk. Het spel leert je in de eerste levels vooral wat voor bewegingen je slangvogel kan maken, en hoe twee van die beesten met elkaar kunnen samenwerken. Al snel worden de levels echter veel lastiger. Er is dan vrijwel altijd maar één specifieke route, een aaneenschakeling van stapjes dus, die succes oplevert. Dat maakt Snakebird al snel verdomd moeilijk. Jezelf bewust zijn van wat Snakebird allemaal kan en hoe lang de staart op elk moment is, is van groot belang. Hoe simpel die factoren ook klinken: het is erg lastig. Meerdere keren dachten we zelfs dat een level niet haalbaar was, tot we er uiteindelijk na lang ploeteren toch doorheen kwamen.
Maakt dat Snakebird een leuke game? Op zich wel. Als je eenmaal begrijpt hoe je moet denken, beloont de game je vindingrijkheid. De vraag is dan hoe lang het leuk blijft. Wellicht best lang, maar al snel kom je op het punt dat het gratis deel van de game erop zit en je de volledige game moet kopen om meer levels te kunnen spelen. Is Snakebird dan zo'n goede game dat het de aanschaf van die volledige versie verantwoordt? Misschien. De moeilijkheidsgraad zal voor de die-hard puzzelaars onder ons wellicht aantrekkelijk genoeg zijn om nog wat extra levels aan te schaffen. Wie echter niet over het doorzettingsvermogen beschikt om langer dan vijf minuten met een level bezig te zijn, doet er verstandig aan de rest van het spel te laten liggen. Wat dat betreft is het fijn dat een deel van de levels gratis speelbaar is. Een betere test om voor jezelf uit te vinden of Snakebird echt iets voor jou is, is er niet.
Pokémon Go na de update
Om het rondje af te sluiten, gaan we nog even in op Pokémon Go. Wie nog actief is in het spel of überhaupt nieuws over games leest, kan het bijna niet hebben gemist: Niantic rolde onlangs een update uit die bepaalde zaken in het spel veranderde. Het toch al niet meer werkende 'stapjessysteem' waarmee Pokémon te 'tracken' waren, werd uit de game verwijderd. Bovendien zijn diverse services van andere bedrijven een halt toegeroepen, omdat ze gebruikmaakten van de api van Pokémon Go en extra druk legden op de toch al onder druk staande servers van het spel. Rond de release was de game behoorlijk instabiel, dus die reactie valt ergens wel te begrijpen.
 |
Titel |
Pokémon Go |
Nvt. |
Platform |
Android, iOS |
Prijs |
Gratis |
Inmiddels is de game ongeveer een maand speelbaar, en iets korter ook officieel hier op de markt. Voor de ontwikkelaar ligt de nadruk nog steeds op het stabiliseren van het spel en op het uitrollen van de game in meer landen, want nog steeds is Pokémon Go niet overal officieel verschenen. Dat die prioriteiten gevolgen hebben voor spelers die de game al wel kunnen spelen, is duidelijk. Met de onlangs genomen maatregelen wordt Pokémon Go immers een stuk minder goed speelbaar. Met het wegvallen van het stapjessysteem, waarbij het aantal voetjes aangaf hoe ver weg een Pokémon zit, valt de mogelijkheid weg om in-game een Pokémon op te sporen. Alternatieve hulpmiddelen, zoals het populaire Pokévision, zijn nu voor het grootste deel ook uitgeschakeld. Dat betekent effectief dat Pokémon Go-spelers voortaan 'blind' rondlopen. Het vinden van speciale Pokémon is nu echt een kwestie van geluk geworden, en dat is jammer.
Dat geldt nog eens extra voor spelers die nu pas beginnen, of die ver achter liggen op spelers die wel hebben kunnen profiteren van de tracking in het spel of van alternatieve hulpmiddelen. Voor hen is er geen enkele manier om te weten of die Pikachu die op hun scherm staat nu voor, achter, links of rechts van ze te vinden is. Ook de volgorde waarin de Pokémon staan lijkt niets meer te zeggen over hoe dichtbij ze zijn: wij maakten zelf al vaker mee dat een Pokémon van de middelste rij wel tevoorschijn kwam, maar de Pokémon die op de bovenste rij stonden - en die volgens de overlevering dus het dichtstbij zouden moeten zijn - niet.
Bekijk hier de videoreport over Pokémon Go, die gepubliceerd werd op 16 juli.
Natuurlijk: wie nu al een groot deel van zijn Pokédex gevuld heeft en eventueel met vrienden, de ene na de andere Gym weet te verslaan, zal hier nu minder last van hebben. Maar ook voor hen is de game verre van perfect. Zo valt bijvoorbeeld op dat in die Gyms vaak dezelfde Pokémon opduiken. Wat zij gemeen hebben? Een hoge waarde op HP. Zo krijgt Vaporeon, een van de evolutie van Eevee, een veel hogere HP-balk dan zijn 'broertjes' Jolteon en Flareon. Dat maakt de waterpokémon zo veel sterker dat hij zelfs vrij makkelijk van elektrische Pokémon kan winnen, terwijl dat juist zijn zwakke plek hoort te zijn. Hier is werk aan de winkel. En dan hebben we het nog niet eens over eventuele nieuwe features, zoals het ruilen en de directe gevechten tussen Pokémon-trainers, die wellicht nog ooit worden toegevoegd.
Voor Niantic ligt de prioriteit echter niet bij het verbeteren van de game. De studio is vooralsnog bezig met meer landen, en dus meer mensen, toegang te geven. Dat daar features uit het spel voor moeten wijken omdat ze niet goed werken door de hoge druk op de servers, wordt op de koop toe genomen. Wij begrijpen dat niet. Je kunt namelijk best stellen dat Pokémon Go zonder de mogelijkheid om Pokémon echt op te sporen gewoon stuk is. De game werkt niet zoals het zou moeten. Dat was al zo toen we de game onlangs uitgebreid bespraken, en sinds de laatste update is het spel er eigenlijk alleen maar minder goed op geworden. Stabieler, maar zeker niet beter. De vraag is dan nog hoe lang de nu nog grote groep spelende Pokémon-trainers het volhoudt voordat het spelplezier en de verslavingsfactor van het spel langzaam afzwakken. Of dat niet nu al het geval is? Wellicht ... maar wacht even, er schijnt hier Eevee in de buurt te zitten. En die hebben we nodig om onze Vaporeon verder te kunnen trainen.