Big Boss op zoek naar wraak
Samengevat
Metal Gear Solid V: The Phantom Pain is een ijzersterke game, maar wel een die veel dingen anders doet dan zijn voorgangers. Een lineaire game, die zich altijd afspeelde in relatief gesloten omgevingen, maakt plaats voor een openwereldgame. Hierin ligt de nadruk soms meer op het ontwikkelen van een eigen basis en leger dan op het sneaken en stealth volbrengen van de missies. Daarbij telt het spel ook een stuk minder tussenfilmpjes, terwijl er meer 'generieke' gameplay is dan voorheen. Dat maakt de game niet meteen veel minder goed, maar betekent wel dat The Phantom Pain onder Metal Gear-fans waarschijnlijk niet meteen het populairste deel zal worden. Gamers die zich niet aan de veranderingen storen, halen met The Phantom Pain een prachtige game in huis, die garant staat voor tientallen uren spelplezier van hoge kwaliteit.
Eindoordeel
Zelden is een 'gamingnajaar' zo duidelijk op één datum ingeluid als dit jaar. Metal Gear Solid V: The Phantom Pain kreeg van uitgever Konami de prachtige datum 1 september 2015 mee als releasedatum en daarmee opent het tactische actiespel het jaarlijkse hoogseizoen voor gamereleases. Als we de voortekenen, in de vorm van eerdere speelsessies, mogen geloven was een betere start voor dit seizoen niet mogelijk geweest. Tweakers toog immers in juli nog naar Frankfurt om daar twee dagen aan de gang te gaan met The Phantom Pain en dat smaakte toen absoluut naar veel meer.
Gespeeld op: PlayStation 4
Ook verkrijgbaar voor: pc, Xbox One
Afwijkende versie: Xbox 360, PlayStation 3
De vraag waar Metal Gear Solid V: The Phantom Pain precies over gaat, behoeft voor volgers van de serie geen antwoord meer, maar Metal Gear Solid is een ingewikkelde serie met verhaallijnen die door elkaar heen lopen en soms niet helemaal kloppen. The Phantom Pain is het vervolg op Metal Gear Solid V: Ground Zeroes, dat eigenlijk de proloog vormde voor dit deel. In dat spel wordt de basis van het privéleger van Naked Snake, oftewel Big Boss, en 'Kaz' Miller vernietigd door Cipher, een groepering die onder leiding staat van de mysterieuze Skull Face. Big Boss overleeft de aanval op de basis, maar raakt in coma. The Phantom Pain begint als Big Boss na negen jaar uit zijn coma ontwaakt en zijn leger opnieuw moet opbouwen om uiteindelijk wraak te kunnen nemen op Skull Face en Cipher.
Aan die achtergrondinformatie heb je genoeg om aan The Phantom Pain te kunnen beginnen, maar er is natuurlijk veel meer informatie te verkrijgen. Namen als Big Boss en Kaz Miller, maar ook die van Revolver Ocelot zijn bekend en dragen een behoorlijke geschiedenis met zich mee. Dan is er nog de gecompliceerde driehoek tussen Naked Snake en zijn 'zonen' Liquid en Solid Snake. Kort samengevat zijn zij genetisch gemanipuleerde klonen van Big Boss, waarbij Solid de 'goede' genen kreeg en Liquid de 'slechte'. Mocht dit je pet te boven gaan, dan kun je dat meteen weer vergeten, want in The Phantom Pain spelen Solid en Liquid geen rol, en draait het volledig om Naked Snake; Big Boss dus. Heb je wél zin om even helemaal helder te krijgen hoe de metalen vork in de steel zit: diverse Nederlandse gamesites hebben in de afgelopen weken complete samenvattingen van de Metal Gear-franchise geplaatst. Onder andere bij Power Unlimited kun je je Metal Gear-kennis updaten. Dan gaan wij ondertussen verder met The Phantom Pain.
Big Boss wordt wakker in een militair ziekenhuis op Cyprus. Waarom hij daar is en wie hem daar heeft gebracht is onduidelijk. Wel duidelijk is dat hij daar niet veilig is. Kort nadat Big Boss uit zijn coma ontwaakt, wordt het ziekenhuis aangevallen door zowel normale soldaten als een vreemd, brandend wezen, dat ogenschijnlijk luistert naar een al even vreemd, zwevend figuur. Wie of wat dat zijn weet je uiteraard ook niet, maar dat Big Boss zich uit de voeten moet maken is wel duidelijk. Dat lukt uiteindelijk met hulp van Ocelot, die Big Boss in veiligheid brengt en hem zijn eerste missie geeft: Kaz Miller vinden en redden. Met hem is het trio compleet en kan Big Boss, geflankeerd door Miller en Ocelot, het leger en zijn basis gaan herbouwen, en de jacht inzetten op Skull Face en Cipher.
Bouwen aan Mother Base en de Diamond Dogs
Na de opening van de game bevindt Boss zich voornamelijk in Afghanistan, waar de eerste missies zich afspelen. Die missies zijn onderdeel van wat Konami de 'flow of the game' noemt. Concreet houdt het in dat Boss van Miller missies ontvangt waarvoor de Diamond Dogs betaald krijgen. Met dat geld kan Boss Mother Base verder laten ontwikkelen. Hoe hoger het niveau van de teams die op die basis werken wordt, hoe meer voordelen dat oplevert in de vorm van nieuwe wapens en tools die Boss kan laten ontwikkelen. Het is dus zaak om missies en Side-Ops te volbrengen om voldoende inkomen te genereren, zodat je jezelf continu kunt blijven verbeteren.
Centrale rol voor Mother Base
Dat brengt direct een vreemde nieuwigheid met zich mee voor de Metal Gear Solid-serie. Waar normaliter het verhaal of de missies centraal staan in het spel, is de rol van 'rode draad' in The Phantom Pain weggelegd voor Mother Base. Elk spelonderdeel heeft namelijk een directe connectie met die door jou op te bouwen thuisbasis. Dat is zowel positief als negatief op te vatten. Het voegt een extra laag toe aan Metal Gear Solid, want Snake is nu behalve een supersoldaat ook een soort manager geworden, die een leger en een basis draaiende moet houden. Alles kost geld. Het kan best handig zijn om luchtsteun in te roepen tijdens een missie, maar dat kost veel Gross Military Product, kortweg GMP. Die kostbare centjes heb je verder nodig voor het ontwikkelen van een betere sniper rifle, verbeteringen aan je helikopter of nieuwe onderdelen voor Mother Base.
/i/2000637562.jpeg?f=imagenormal)
Wat The Phantom Pain uitstekend doet, is zorgen dat geld nooit écht een probleem wordt. Hoewel je niet zo heftig zwemt in het geld dat je direct alles kunt laten ontwikkelen en je basis in een moordend tempo kunt uitbreiden, komt het zelden voor dat je een bepaalde upgrade of een bepaald wapen niet kunt kopen als je het nodig hebt. Een prima balans tussen niet te lastig maken en enig economisch besef vragen van de speler. Hier is echter tegelijk wat ruimte voor kritiek. Ook tijdens missies krijgt het economisch besef regelmatig de overhand. Het doorkruisen van de open spelwereld in The Phantom Pain komt zeker na een uur of twintig spelen neer op het verzamelen van handige spullen en nog betere soldaten voor Mother Base.
Het Fulton-systeem
Dat heeft alles te maken met het Fulton-systeem, waarmee Boss allerlei objecten naar Mother Base kan sturen. Aanvankelijk werkt het systeem alleen met personen en lichte dieren, maar nadat je enkele upgrades hebt aangebracht aan het systeem behoren ook zwaardere wapens en zelfs voertuigen tot de mogelijkheden. Het bouwen aan je leger gaat daardoor altijd door. Zit je midden in een missie, maar spot je ergens in een wachttoren een soldaat met een speciale vaardigheid, dan is het heel aantrekkelijk om die soldaat uit te schakelen en naar Mother Base te sturen. Ook de Jeep die in de buurt staat, stuur je naar huis, want die kun je later, als je een voertuig nodig hebt tijdens een missie, laten bezorgen. Zo niet, dan kun je het vehikel altijd nog voor meer verkopen dan het heeft gekost om hem op te laten halen. Keurige zwarte cijfers voor manager Big Boss.
/i/2000731063.jpeg?f=imagenormal)
Voor de ontwikkeling van Mother Base is het vooral belangrijk dat je goede soldaten en veel grondstoffen scoort. De soldaten hebben beoordelingen op diverse punten, die alle corresponderen met een te formeren team op Mother Base. Soldaten met een hoge beoordeling op Combat gaan in je Combat Team, de slimmeriken komen bij R&D of Intel, et cetera. Miller stopt de door jou opgepikte soldaten keurig in het team waarbij ze het best passen, maar als je wil micromanagen en de toewijzingen wil veranderen, kan dat. Hoe meer goede soldaten er in een team zitten, hoe hoger het niveau van dat team wordt. De hoogte van dat niveau, de hoeveelheid grondstoffen die je beschikbaar hebt en hoeveel GMP je hebt, bepalen samen wat je allemaal kunt ontwikkelen voor jezelf, voor de basis, voor de helikopter en voor je buddy's.
Soldaten op missie sturen
Met het stijgen van het niveau van de teams en het verder komen in het verhaal speel je tegelijk nieuwe spelonderdelen vrij. Zo krijgt Boss op een gegeven moment de optie om zijn soldaten op missies te sturen. Met die missies verdienen ze dan meer GMP, nieuwe rekruten of een lading grondstoffen die aan jouw totalen worden toegevoegd. Bovendien stijgen de soldaten die verschillende missies doen, en overleven, in niveau, wat je teams natuurlijk weer ten goede komt.
Balans tussen nieuwe en oude elementen
Het moment waarop je begint te bouwen aan de thuisbasis van je Diamond Dogs is feitelijk het moment waarop Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain echt begint. Alles daarvoor dient vooral als inleiding tot het verhaal. Daarna begin je pas met het opbouwen van je basis en je leger, en met het vrijspelen van nieuwe wapens en andere spullen die je tijdens missies voordeel kunnen opleveren. Het laten ontwikkelen van een sniper rifle met demper kan een behoorlijk tactisch voordeel opleveren, terwijl een upgrade aan je verrekijker ervoor zorgt dat je de kwaliteiten van soldaten van een afstandje kunt uitlezen. Dat maakt het een stuk makkelijker om goede mensen voor je leger te rekruteren.
Side-Ops
Sommige rekruten hebben speciale vaardigheden die direct nieuwe mogelijkheden opleveren. Een speciale gunsmith te pakken krijgen levert bijvoorbeeld de optie op om wapens aan te passen. Veel soldaten met een speciale vaardigheid kun je 'gewoon' tijdens een missie tegenkomen en oppikken, maar voor sommige beoogde Diamond Dogs zijn speciale Side-Ops-missies gemaakt. Die Side-Ops zijn trouwens toch al handig, zeker als je wat verder komt. Het is vaak een gemakkelijke bron van inkomsten en soms leveren ze ook nog handige spullen voor je leger op. Het uitschakelen van een tank-unit kan namelijk ook door de tanks in kwestie met je Fulton-systeem naar Mother Base te sturen.
/i/2000731071.jpeg?f=imagenormal)
Door de altijd voortdurende zoektocht naar wapens, manschappen en grondstoffen ontstaat het beeld dat het in The Phantom Pain voornamelijk daarom gaat. We zeiden het op de vorige pagina al: Mother Base, en de ontwikkeling van de diverse teams en mogelijkheden die daarmee samenhangen, vormen min of meer de rode draad in The Phantom Pain. Dat is uiteraard niet helemaal zo bedoeld; the Phantom Pain beschikt immers wel degelijk over een verhaal, en ook de basisgameplay is en blijft herkenbaar. Door de nieuwe elementen, vooral het free roamen en het managen van Mother Base en de Diamond Dogs, ligt de balans alleen een beetje anders.
Andere opbouw dan voorheen
Of dat een positieve of een negatieve ontwikkeling is, is vooral een kwestie van smaak. Feit is dat het traditionele verloop van een Metal Gear Solid-game wordt losgelaten. De MGS-games waren immers altijd lineair en de missies speelden zich af in redelijk gesloten omgevingen, waarin meestal maar een of enkele routes voor handen waren. Die opbouw heeft als groot voordeel dat het voor een ontwikkelaar veel makkelijker is om het verloop van de missies te 'sturen' met scripted events, die vaak goed zijn voor de spectaculairste momenten. Die momenten zitten nog steeds in het spel, maar liggen veel verder uit elkaar, doordat er meer andere gameplay tussen zit en die gameplay is een stuk generieker.
/i/2000731062.jpeg?f=imagenormal)
Ergens is dat laatste inherent aan de stijl. In elke free roaming-game krijg je te maken met stukken die veel saaier zijn dan de beste momenten van het spel. In The Phantom Pain kan het bijoorbeeld zijn dat je ineens kilometers moet afleggen op weg naar je volgende taak. Het voor de zoveelste keer uitschakelen van de wachters bij een wachtpost of een basis waar je al twee of drie keer geweest bent nóg een keer binnen moeten sneaken, draagt evenmin bij aan fris aanvoelende gameplay. De keerzijde van de medaille is dat er genoeg spelers zijn die de vrijheid zullen waarderen. Het opjagen van soldaten bij een outpost is leuk om te doen, en het blijft lekker om een buitengewoon vaardige soldaat te vinden en naar Mother Base te sturen. Daarbij is het niet altijd een probleem om bepaalde plaatsen meer dan eens te bezoeken, omdat je steeds nieuwe tools en nieuwe buddy's krijgt, waardoor een volgend bezoekje aan een dorp of een basis heel anders kan verlopen.
Buddy's
Die buddy's zijn een volgende vernieuwing. Big Boss heeft aanvankelijk alleen zijn paard, D-Horse, dat hem vergezelt, maar na verloop van tijd komen er nieuwe mogelijkheden bij. De herdershond D-Dog kan vijanden en andere objecten in de omgeving opmerken voordat jij ze hebt gezien. De vrouwelijke sniper Quiet kan een hoger gelegen plek opzoeken en je vanaf daar dekking geven, en vijanden spotten die jij nog niet gezien hebt. En dan hebben we het nog niet over de mogelijkheden en de vele upgrades die D-Walker heeft. De keuze voor welke buddy je meeneemt op je missie kan veel verschil maken voor het verloop van die missie. Een moeilijke missie werd een stuk makkelijker toen we Quiet meenamen, die flink huis hield met haar sniper rifle, terwijl D-Dog haast onmisbaar is bij stealth missies, aangezien hij elke vijand al op tientallen meters afstand opmerkt, zelfs zonder hem te zien.
Minder iconisch, niet minder leuk
Zeker met D-Dog aan je zijde is het best makkelijk om veel missies op een stealth-manier aan te pakken. Dat betekent niet dat je automatisch meteen bij elke missie de S-rank zult scoren. Een keer gespot worden door een vijand of iemand vermoorden kost je vaak al de beste beoordeling. Los van die beoordeling is Metal Gear Solid V: The Phantom Pain gewoon een stuk leuker als je de 'sneaky methode' toepast. Dat brengt de meeste spanning met zich mee en levert uiteindelijk het meest op; het inzetten van ondersteuning kost immers geld en dat drukt de winst na een missie, en een meer 'Rambo'-aanpak levert altijd een lagere beoordeling op.
Luchtsteun
Toch is het best leuk om zo af en toe eens gebruik te maken van de mogelijkheden die Big Boss heeft dankzij de Diamond Dogs. Zo kun je je helikopter al vrij snel ook voor Air Support gebruiken. Het inroepen van een bombardement, waarna je Diamond Dogs een artilleriebarrage loslaten, is ook erg spectaculair. Nogmaals, het kost geld en je perfecte S-ranking kun je vergeten, maar leuk om te doen is het zeker.
/i/2000731065.jpeg?f=imagenormal)
Toch zul je daarna weer snel teruggaan naar de normale manier van spelen. Die begint met scouten met je verrekijker, waarmee je zoveel mogelijk vijanden probeert te taggen, zodat je altijd kunt zien waar ze zijn. Daarna is het zaak te bekijken waar en op welk moment je infiltreert. Soms kan het handig zijn om even te wachten op de nacht, waarin je minder makkelijk te zien bent. Het is zelfs mogelijk om te wachten op het moment waarop de wachtdiensten van de soldaten wisselen. Tijdens die wisselingen zijn sommige goed bewaakte plekken soms eventjes onbemand, wat Big Boss natuurlijk kansen biedt.
Geloofwaardig
Hier begint misschien wel de grootste kracht van The Phantom Pain duidelijk te worden. De wereld voelt namelijk heel authentiek aan, doordat alles lijkt te kloppen en werkt zoals je verwacht, tot aan de kleinste details toe. Sneak je een gebouw in maar stoot je per ongeluk een stoel om, dan komt de bewaker die vlak voor de deur staat even kijken. Schiet je een camera kapot, dan wordt er een soldaat op afgestuurd om te kijken wat er is gebeurd en kun je rekenen op alarm als er een kapotgeschoten camera wordt aangetroffen. Datzelfde gebeurt als je iemand neerschiet die op dat moment net radiocontact maakte met het hoofdkwartier. Zijn plotselinge zwijgen zal ertoe leiden dat vijanden in de wijde omtrek een stuk alerter worden.
/i/2000731068.jpeg?f=imagenormal)
In het verlengde van dit pluspunt ligt ook wat humor, die opgemerkt zal worden door gamers die het leuk vinden om een beetje te 'klooien' met de gameplay. Zo kun je je paard op commando laten poepen en kunnen jeeps zomaar wegglijden over de uitwerpselen van je paard. Zowel bruikbaar als grappig zijn de plastic decoys die je zelf kunt plaatsen, maar die vijanden soms ook gebruiken. Wie goed kijkt vindt veel van dat soort grapjes, grappige dingen of zelfs easter-eggs met een knipoog naar een van de eerdere Metal Gear Solid-games.
Heimwee naar Psycho Mantis
Die knipogen gaan dan bijvoorbeeld uit naar bekende Metal Gear Solid-personages, zoals Sniper Wolf, die je wellicht nog kent uit de eerste Metal Gear Solid. Metal Gear-fans kennen haar nog van het iconische gevecht dat ze uitvocht met Snake. Hetzelfde geldt voor namen als Psycho Mantis en Vulcan Raven. De vraag is of Metal Gear Solid V: The Phantom Pain eind- of tussenbazen van hetzelfde niveau heeft. Er zijn namelijk zeker interessante gevechten, maar gevoelsmatig wordt het hoge niveau van de oude Metal Gear-games niet gehaald. Daarvoor vereist The Phantom Pain wellicht net iets te weinig vindingrijkheid van de speler in die gevechten.
Graphics en multiplayer
Toch zijn er ook aspecten waarmee Metal Gear Solid V: The Phantom Pain de serie een stap omhoog brengt. Dat begint logischerwijs met de audiovisuele presentatie. De game is een lust voor het oog, of je nu in de zanderige, rotsachtige omgevingen van Afghanistan ronddwaalt of in de jungles en savannen van Afrika. De bewegingen van Big Boss en overige personages in het spel zien er eveneens prachtig uit. Daarbij komt dat het spel op de PlayStation 4 behoorlijk stabiel draait op 60fps en uiteraard in full hd.
Prachtige beelden
De dag-en-nacht-cyclus levert extra mooie beelden op. Vooral de opkomende en ondergaande zon dragen daar flink aan bij. De veranderende weersomstandigheden maken visueel ook indruk, maar op een andere manier. De zandstormen in Afghanistan hebben bijvoorbeeld tot gevolg dat je geen hand voor ogen ziet. Dat kan lastig zijn, maar ook handig; je kunt ineens een stuk makkelijker in de richting van je doelwit sluipen, zolang je maar oppast dat je niet oog in oog met een half leger komt te staan als de storm optrekt.
/i/2000731059.jpeg?f=imagenormal)
Het hoge audiovisuele niveau komt terug in de minder interactieve delen van Metal Gear Solid V: The Phantom Pain. Daarin valt in eerste instantie op dat Kiefer Sutherland nu de stem van Big Boss doet, al was dat in Ground Zeroes natuurlijk ook al zo. Het algemene niveau van de stemacteurs is prima en dat wordt begeleid door prachtige beelden op het scherm, zoals al jaren in Metal Gear Solid. Het enige minpuntje is dat de game vrij weinig cut scenes bevat. Waar de serie al die jaren uitpakte met soms zelfs iets té lange tussenfilmpjes, bevat The Phantom Pain juist opvallend weinig filmmateriaal. Of dat erg is hangt weer van smaak af. MGS-puristen zullen teleurgesteld zijn, wij vonden het persoonlijk wel lekker niet steeds lang te hoeven toekijken.
Extra multiplayer-aspect
Dat The Phantom Pain in de gameplay allerlei aspecten toevoegt aan wat we standaard gewend zijn van Metal Gear zal nu wel duidelijk zijn; we hebben de ins and outs van Mother Base inmiddels voldoende doorgenomen. Een ding is echter nog onbesproken gebleven en dat is het multiplayer-aspect dat aan de singleplayer-spelmodus is toegevoegd. Je kunt op een zeker moment namelijk een tweede basis bouwen, een zogenaamde Forward Operating Base. Deze secundaire basis werkt in feite hetzelfde als Mother Base, maar met één belangrijk verschil: je FOB kan aangevallen worden door andere spelers en natuurlijk kun je zelf de FOB's van andere spelers aanvallen.
/i/2000731075.jpeg?f=imagenormal)
Als iemand jouw basis aanvalt en je bent zelf aan het spelen, dan krijg je een alarm en kun je ervoor kiezen om je huidige missie af te blazen en te gaan assisteren bij de verdediging van je basis. Het doel is dan te voorkomen dat de vijand een bepaalde plek in je basis bereikt. Komt hij daar wel, dan kan hij GMP, grondstoffen of zelfs personeel van je stelen. Om dat te bemoeilijken kun je zelf dus helpen, maar je bent vaak ook afhankelijk van je Security Team. Dat is zo sterk als jij het hebt gemaakt, op basis van hoeveel geld je beschikbaar hebt gesteld voor het verdedigen van je FOB en wat voor wapens en gear je hebt laten ontwikkelen. Het is dus de moeite waard om niet te laat te beginnen met het laten ontwikkelen van wapens die je Security Team kan gebruiken.
Mocht dat nog niet genoeg interactie zijn met de rest van de wereld, dan is er goed nieuws. Net als bij Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots brengt Konami later nog een geüpdatete versie van Metal Gear Online uit, die gratis te downloaden zal zijn door alle gamers die beschikken over The Phantom Pain.
Conclusie
Konami en Kojima hebben met Metal Gear Solid V: The Phantom Pain gekozen voor een andere aanpak dan in het verleden. Een volstrekt lineaire, gesloten game boordevol tussenfilmpjes heeft plaatsgemaakt voor een openwereldgame met een managementaspect dat door de hele game heen een woordje meespreekt. Dat verandert de 'flow' in de gameplay en de manier waarop je het verhaal tot je neemt, met minder tussenfilmpjes en met meer generieke gameplay tussen de spannende missies door. Dat levert spelers veel meer vrijheid op dan voorheen en het leidt tot een nieuwe uitdaging en een veel langere game.
Of het echter bij alle MGS-fans in de smaak valt, kun je je afvragen. Het verhaal, de basisgameplay en de nieuw toegevoegde elementen staan stuk voor stuk hun mannetje, maar leveren onder aan de streep een behoorlijk ander spel op. Dat spel zal zich moeiteloos bij de beste games van 2015 scharen en mogelijk een heel nieuwe groep gamers veel meer aanspreken dan de oude Metal Gear-games, maar het kan tegelijkertijd leiden tot enige teleurstelling onder Metal Gear-fans van het eerste uur.
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2000599743.jpeg?f=thumblarge)
/i/2000637562.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000731063.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000731071.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000731062.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000731065.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000731068.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000731059.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000731075.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731049.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731050.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731051.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731052.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731053.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731054.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731055.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731056.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731057.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731058.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731059.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731060.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731061.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731062.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731063.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731064.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731065.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731066.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731067.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731068.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731069.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731070.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731071.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731072.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731073.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731074.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731075.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731076.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731077.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731078.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731079.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000731080.jpeg?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/1364459423.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2000599743.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000637557.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000546363.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000546243.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1395668384.jpeg?f=fpa_thumb)
:fill(white):strip_exif()/i/2000627022.jpeg?f=thumbmedium)
/i/2000760963.png?f=fpa)
/i/2000584672.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/1321607533.jpeg?f=fpa)
/u/440380/crop589e262c6b0f3_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/1658/elmuerte-avatar60.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/297736/crop5f2db090dd3d4_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/331213/crop56ef13408ff38_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/517778/cube2.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/398792/crop567c4957b8710_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/166599/images.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/268575/oldskool.jpg?f=community){kind=small}
/u/475916/Globalstripe%2520Avatar%252060x60.png?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/88635/trogdor-lines-half2.jpg?f=community){kind=small}
) begin dan met Metal Gear. Ja, je leest het goed, uit de 8 bit era. (overigens is de MSX versie het origineel, maar ik vind zelf de NES versie leuker) Daarna MG2: Snake's Revenge. Daarna MGS voor de PS1 of the Twin Snakes voor Gamecube, dan MGS2.
/u/416523/fotos_in_de_cloud_android.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/549548/crop5f71a5df02179_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/526011/crop64ce132ee4a9b_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/435754/crop5c0a7d803d242_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/73625/Tetris_failure_ava_forum.jpg?f=community){kind=small}
/u/212652/discopl0.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/191401/crop5db452b67938e_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/361124/breakingbad.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/141665/crop5d32b2ff30619_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/132250/d1ca484677dbb1382705e67689809639.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/247150/SOnic_ava.jpg?f=community){kind=small}
/u/268636/stereolabsmall.png?f=community){kind=small}
/u/67873/crop652ef71d3fd61_cropped.png?f=community){kind=small}
dat ze dat niet meer doen helaas./u/442683/crop5fec373845e2f_cropped.png?f=community){kind=small}
Maar het kan aan de andere kant ook liggen aan de Fox engine die dit limiteert.
