Item: Pro Cycling Manager 2015, Windows
Rating: 6.5
Author: Jurian Ubachs

Samengevat

Pro Cycling Manager 2015 bedient wielerfans van een wielergame die de sport realistisch genoeg nabootst om er plezier aan te beleven, maar laat daarbij wel de nodige steken vallen. Dat is best vreemd, zeker als je nagaat dat er aan de basisgameplay al enige jaren weinig meer is veranderd. Je zou dan verwachten dat de afwerking beter is dan nu het geval is. De Pro Cyclist-modus is een leuke toevoeging en de carrièremodus kent een aantal aardige veranderingen, maar verder leunt de game zwaar op elementen die nagenoeg onveranderd zijn ten opzichte van voorgaande jaren. Daardoor stelt Pro Cycling Manager 2015, ondanks dat het nog steeds leuk is om te spelen, toch een beetje teleur.

Pluspunten

Minpunten

Eindoordeel

Getest

Pro Cycling Manager 2015, Windows

Prijs bij publicatie: € 29,99

Vanaf € 29,99

Vergelijk prijzen

Tijdens het warmste weekend dat Nederland in lange tijd heeft meegemaakt, togen ruim 350.000 mensen richting Utrecht om de start van de Tour de France mee te maken. 's Werelds belangrijkste wielerwedstrijd opende met een tijdrit in de Domstad en een rit in lijn van Utrecht naar Neeltje Jans in Zeeland. De maandag daarna keerde de rust weer terug in het land en namen de wielerfans plaats achter hun televisie, om zo van de verdere ronde te genieten. Tenminste, in de middaguren. Voor verder Tour de France-vermaak is er, zoals elk jaar, een Pro Cycling Manager-game.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Pro Cycling Manager, en daarvoor Cycling Manager, kennen we natuurlijk al heel wat jaren. De Franse ontwikkelstudio Cyanide heeft vijftien jaar ervaring met het maken van wielergames, en in de loop der jaren heeft dat veel verbeteringen opgeleverd. Wat ooit begon als een vrij simpel 2d-spelletje was een jaar of drie geleden al veranderd in een volwaardige management-game met een 3d-engine. Niet dat je echt weggeblazen werd door de graphics, maar het zag er goed genoeg uit om wielerliefhebbers niet dwars te zitten terwijl ze genoten van 'hun' spelletje. Als klap op de vuurpijl werd de Tour de France-licentie binnengehaald, waardoor de de jaarlijkse ronde gebruikt kon worden als voornaamste uithangbord.

Cyanide breidde het aanbod in Pro Cycling Manager de laatste jaren rustig uit. Zo werd vorig jaar al het wielrennen op de baan toegevoegd, en dat onderdeel zit nog steeds in Pro Cycling Manager 2015. Om eerlijk te zijn: dat is een aardige toevoeging, maar hij heeft zo weinig met de rest van het spel te maken dat hij toch een beetje aanvoelt als een gimmick. De besturing is anders, de renners zijn anders en de disciplines kunnen alleen in losse ritten worden gereden, dus niet in de vorm van een seizoen of een carrière. Dat maakt het baanwielrennen niet vervelend om te doen, maar wel een beetje een 'los aanhangsel'.

Wat dat betreft zijn we veel meer te spreken over de vernieuwing van dit jaar. Spelers kunnen dit keer voor het eerst een specifieke renner onder hun hoede nemen. Niet langer ben je dan de directeur van een heel wielerteam, maar slechts een onderdeel van dat grotere geheel. Gaandeweg een seizoen probeer je goede uitslagen te rijden en jezelf te verbeteren als renner, terwijl je je schema zorgvuldig uitstippelt. Daar is best een aardig systeem voor bedacht. Je team heeft namelijk al een schema voor je, en in ruil voor punten kun je daar wijzigingen in aanbrengen. Die punten verdien je weer door wedstrijden te rijden. Zo kun je volgens je eigen voorkeuren koersen, zonder het schema van het team compleet naar je hand te zetten, want dat zou onrealistisch zijn.

Beschermde renner

Bij de start van een nieuwe carrière kun je zelf bepalen hoe talentvol je renner is, en wat voor type renner je wordt. De game wordt natuurlijk moeilijker naarmate je minder talent hebt. We gaan er een beetje vanuit dat iedereen als potentie 'grand champion' invult, want dromen over een carrière - en de kwaliteiten - als die van Alberto Contador of Peter Sagan is natuurlijk wat spannender dan dromen over de gemiddelde waterdrager. Dit vertaalt zich vervolgens ook naar de gameplay. Al snel ben jij een beschermde renner binnen je team; je zult merken dat er steeds een AI-renner uit jouw team in de buurt rijdt om je uit de wind te houden, en er worden bidons voor je gehaald. Aan jou uiteraard de eer om al dat werk te belonen met overwinningen.

De Pro Cyclist-modus heeft iets verslavends. Het heeft wel wat om je eigen naam tussen al die bekende namen in het peloton te zien. Het is ook een stuk makkelijker en overzichtelijker om als één renner een carrière door te werken dan als eindverantwoordelijke van een heel wielerteam. Toch zit hier ook de crux. Het gebeurt met enige regelmaat dat je graag ook de macht over je andere teamgenoten zou willen hebben. Zo moesten wij, spelend als sprinter, enkele keren toezien hoe een groepje vluchters ervandoor kon terwijl onze ploegmaats toekeken. Hier lagen meer mogelijkheden. Een signaal aan de ploegleiding geven dat je graag wilt dat er mannetjes mee op kop gaan rijden, bijvoorbeeld. Nu moet je maar hopen dat de AI de racestrategie goed uitvoert. Dat gebeurt regelmatig prima, maar soms dus ook totaal niet.

Uit vorm

Daar komt nog bij dat het ook gebeurt dat je zelf gewoon niet in vorm bent. De wetten van het wielrennen schrijven voor dat een renner nu eenmaal niet het hele seizoen door in vorm is. Dat betekent dat je er soms vrij kansloos afgereden wordt, terwijl je volgens je eigenschappen misschien wel de beste sprinter zou zijn geweest. Dat is soms frustrerend. Wel kun je natuurlijk voorafgaand aan een koers je vormpeil inschatten en ervoor kiezen de rit dan maar te simuleren, aangezien je toch niet echt veel kans maakt.

Ook binnen de traditionele hoofdmodus, de Carrière, is een aantal vernieuwingen te vinden. Wat vooral opvalt, is dat Cyanide langzaam maar zeker een aantal micromanagementzaken stroomlijnt. Dat maakt het geheel soms overzichtelijker, maar bij een aantal aspecten werkt het juist averechts. Neem bijvoorbeeld de manier waarom je materiaal ontwikkelt. Vroeger kocht je gewoon de frames, wielen en helmen die je wilde hebben. Nu zet je Research & Development-teams aan het werk, en die komen dan van tijd tot tijd met updates en nieuwe spullen. Daarbij kun je kiezen voor snelle, kleinere updates of compleet nieuwe designs die wat langer op zich laten wachten. Is het werk eenmaal afgerond, dan begint een testfase. Eigenlijk zijn je nieuwe spullen pas daarna helemaal klaar voor gebruik in belangrijke wedstrijden.

Overzicht bewaren

Dat geeft dus wat gedoe, en het duurt even voor je het allemaal door hebt. Datzelfde geldt voor de jaarplanning die je per renner dient te bepalen. Het spel vult elk seizoen een planning voor je in, en gedurende de eerste paar dagen van het seizoen mag je daar wijzigingen in aanbrengen. Dat gaat gepaard met eindeloos staren naar grafiekjes die iets zeggen over het te verwachten vormpeil, het energieniveau en de over een heel jaar opgebouwde vermoeidheid die een renner dan kan voelen. De game bepaalt een aardig schema voor je, maar zeker als je een kleiner team bent, is daar een flink aantal grote koersen nog niet in verwerkt. Daar dien je dan wildcards voor aan te vragen. Mocht je per ongeluk worden toegelaten tot een van de grote rondes, dan schopt dat je schema natuurlijk aardig in de war en zul je slim moeten kiezen wie je opstelt. Je renners zijn maar mensen, en net als in voorgaande jaren is de wielersport in Pro Cycling Manager volledig clean, dus even een verse bloedtransfusie zit er niet in.

Nu biedt het spel op zich wel hulpmiddelen om je te helpen bij het bepalen van een schema. Het is bijvoorbeeld handig dat je renners kunt groeperen. Zo kun je een groepje maken van renners die ruwweg dezelfde jaarplanning hebben, zodat je vrij snel een overzicht hebt waarop staat wie je kunt opstellen als er ineens een extra koers moet worden ingelast. Toch blijft Pro Cycling Manager 2015 ook met dit soort hulpmiddelen een uitdagend managementspel.

Financiële uitdaging

We hebben het bijvoorbeeld nog niet gehad over de financiën. Spelend met het kleine Nederlandse team Roompot hadden wij de grootste moeite om het hoofd boven water te houden. Enigszins opvallend, aangezien we best wat koersen wisten te winnen en dus ook wel wat winstpremies binnenhaalden. Dit in tegenstelling tot Roompot in het echt, dat nog steeds wacht op zijn eerste seizoenszege - en dat team bestaat gewoon nog. Daardoor lijkt het alsof de financiële kant van Pro Cycling Manager 2015 wat beter gebalanceerd had mogen zijn. Gelukkig is er een provisorische oplossing: in de menu's kun je een multiplier op winstpremies zetten. Zo verdien je net wat meer in de wedstrijden en wordt die kant van het management wat makkelijker gemaakt.

Hoewel Pro Cycling Manager 2015 met de toevoeging van de Pro Cyclist-modus best wat vernieuwing laat zien en er in de hoofdmodus wijzigingen zijn doorgevoerd, bekruipt ons toch een ongemakkelijk gevoel. Zijn we, ondanks de aanpassingen, niet stiekem hetzelfde spel als vorig jaar aan het spelen? En, erger nog, als in de jaren daarvoor? Dezelfde tactieken werken, de manier van aansturen is hetzelfde en ook grafisch is er niet veel veranderd. De nog steeds dodelijk saaie en matig uitgewerkte commentaarstem en de weinig inspirerende muziek scoren ook niet echt punten.

AI maakt rare keuzes

De game gaat echter pas echt op zijn plaat op het gebied van de kunstmatige intelligentie, of eigenlijk beter gezegd: de manier waarop de AI en de game het koersverloop simuleren. Er gebeuren namelijk te veel rare, ongeloofwaardige dingen. Zo reden wij een Tour de France met de Giant-Alpecin-ploeg. Toen we Tom Veelers - na drie dagen koers 85e in het algemeen klassement, op 7 minuten van de gele trui - wilden laten meespringen in een groepje, lieten de AI-ploegen de groep niet rijden. Toen een paar tellen later exact dezelfde groep weg sprong, maar nu zónder Veelers, mocht het ineens wel. En nu we het er toch over hebben: hoe realistisch is het dat twee keer op rij exact dezelfde vijf renners in een kopgroep komen te rijden?

En daarmee zijn we nog lang niet klaar, als het gaat om rariteiten. Zo zagen we, toevallig in diezelfde etappe, een renner de oversteek maken van het peloton naar de kopgroep, terwijl die kopgroep al een gat van vijf minuten had. Op zich leuk dat de AI actief blijft, ook als de 'ontsnapping van de dag' al bepaald is, maar hoewel Santaromita best een aardige renner is, zou hij in werkelijkheid echt niet in zijn eentje vijf minuten dicht rijden op een groep met daarin onder meer Clement, Fédrigo en Roy. Het maakt verder voor het koersverloop niet zoveel uit, het peloton kan die groep daarna nog makkelijk terugpakken. Maar het simpele gegeven dat je zo'n renner zoiets ziet doen, breekt de geloofwaardigheid van de game op.

Grafische foutjes en nepnamen

Zullen we nog even doorgaan? In dezelfde etappe: Lemoine, van Team Cofidis, rijdt in de kopgroep. Meldt het in-game commentaar doodleuk dat Cofidis tempo maakt aan kop van het peloton, om kopman Lemoine een kans te geven de etappe te winnen. Onlogisch, en bovendien niet eens waar: nergens een Cofidis-man te bekennen aan kop van dat peloton. Dan hebben we het nog niet eens gehad over renners die dwars door auto's of andere objecten rijden. Dat soort grafische foutjes zijn we helaas wel gewend van Cyanide, maar het blijft toch opvallend dat het na al die jaren niet een keer anders wordt. Datzelfde zou je kunnen zeggen over de licenties; opnieuw rijd je rond met nepnamen. Nu is het betrekkelijk eenvoudig een database met echte namen te downloaden - hetgeen wij, getuige de screenshots, ook hebben gedaan - en die te gebruiken, maar je zou van een serie die inmiddels al vijftien jaar loopt verwachten dat dit soort zaken eindelijk een keer op orde is.

Pro Cycling Manager is en blijft een game die wielerliefhebbers voorziet in de behoefde een wielergame te spelen, maar blijft ondertussen ook hun geduld op de proef stellen. Al jarenlang produceert de Franse ontwikkelstudio nagenoeg dezelfde game. Hoewel niet te ontkennen valt dat er jaarlijks wel iets nieuws wordt toegevoegd, iets wordt gestroomlijnd of iets beter wordt uitgevoerd, blijft de totale oogst op het gebied van innovatie over de laatste jaren heen vrij beperkt. Voor de 2015-versie is de Pro Cyclist-spelmodus een aardige toevoeging en ook de traditionele carrièremodus biedt een aantal leuke vernieuwingen, maar verder leunt de game voornamelijk op dezelfde basisgameplay als in de voorgaande jaren. Dat maakt het extra vreemd dat de game in zowel gameplay als graphics af en toe rare fratsen laat zien. Wielerliefhebbers kunnen zich desondanks niet echt een buil vallen aan dit spel, dat de wielersport best aardig weet na te bootsen. Maar na al die jaren hoopten zij wellicht wel op wat meer.