Behuizing en beeldscherm
Samengevat
Afgezien van de kromme vorm heeft de G Flex 2 weinig te bieden boven andere toestellen. Die kromme vorm maakt hem wel uniek; hij valt meteen op, het zorgt ervoor dat werken met het touchscreen net even anders aanvoelt en ook in de hand is het merkbaar. Op geen enkel vlak weet hij echter boven het maaiveld uit te steken. De accuduur is matig, de camera is niet slecht, maar ook zeker niet zo goed als die van veel concurrenten en de vloeiendheid van de interface laat te wensen over. Dat maakt de G Flex 2 alleen leuk voor mensen die per se een kromme telefoon willen, de rest kan zijn geld beter aan een ander model besteden.
Eindoordeel
Vorig jaar kwam LG met een technisch hoogstandje op de proppen: de G Flex, een 6"-telefoon met een gebogen scherm en een kromme behuizing. Hoewel we het knap vonden dat LG zo'n opvallende telefoon kon bouwen, liepen we er niet warm voor. Met zijn grote scherm was eenhandig gebruik niet te doen, de beeldkwaliteit van het scherm viel tegen, de kromme behuizing voegde weinig toe en als klap op de vuurpijl kostte hij met 749 euro meer dan andere high-end telefoons.
Dit jaar probeert LG het nogmaals en voor de G Flex 2 zijn de voortekenen gunstiger. Zo is het scherm met 5,5" wat kleiner, is de kromming subtieler, is de resolutie verhoogd, gebruikt LG een modernere soc en is de adviesprijs is met 699 euro lager dan die van de G Flex. Bij onze eerste kennismaking begin dit jaar liet de G Flex 2 dan ook een positievere indruk achter dan zijn voorganger. Of dat na een langere testperiode nog steeds zo is, lees je in deze review.
Behuizing
/i/2000600852.jpeg?f=imagenormal)
LG heeft het concept van de G Flex voor de G Flex 2 wat afgezwakt en dat is een goede zaak. Omdat hij wat kleiner is, ligt hij fijner in de hand en de subtielere kromming draagt eveneens bij aan het gebruiksgemak. Op de vraag waarom hij krom is, heeft LG in onze ogen nog steeds geen goed antwoord gegeven. Het bedrijf zegt dat de kromming tot gevolg heeft dat foto's en video's indrukwekkender ogen en dat het de gesprekskwaliteit verbetert, omdat de microfoon aan de onderzijde dichter bij de mond komt. Dat vinden we een beetje opgeklopte marketingpraat. De G Flex 2 moet je kopen omdat je een kromme telefoon mooi vindt; dat is eigenlijk de hoofdreden. Daarnaast kan hij - de naam zegt het al - een beetje buigen, of flexen, waardoor hij waarschijnlijk iets minder snel wordt beschadigd als hij valt.
Net als bij de eerste G Flex is de achterzijde verwijderbaar en gemaakt van kunststof dat met een speciale nanocoating is afgewerkt. Deze coating moet in staat zijn om zelf kleine krasjes te repareren. Dat kan doordat de coating enigszins 'vloeibaar' is, waardoor kleine krasjes vanzelf weer gevuld worden. Bij de G Flex bleek dit echt zo te werken, al blijf je een diepere kras helaas gewoon zien. LG zegt dat de coating voor de G Flex 2 verbeterd is en nu vooral sneller werkt. We zijn de telefoon niet met een mes te lijf gegaan, maar na een dikke week zagen we wel wat krasjes die niet vanzelf weg gingen. Wat verder opvalt is dat de coating niet elk deel van de achterkant bedekt; rondom de poorten onderaan zie je de randjes lopen, alsof het een soort sticker betreft.
LG houdt voor de G Flex 2 vast aan de unieke plek voor de volumeknoppen en de aan-uitknop: de achterkant. Als je er nog nooit mee gewerkt hebt is het even wennen, maar heb je het eenmaal in de vingers, dan wordt het al snel een tweede natuur. Daarnaast kun je de telefoon gewoon wakker maken door twee keer op het scherm te tikken, wat we in de praktijk vaak deden. Onder de verwijderbare backcover huist een 3000mAh-accu, die niet verwijderbaar is, en naast het micro-sim-slot zit nog een micro-sd-kaartlezer.
Scherm
Het scherm van de eerste G Flex blonk uit op één punt: het enorme contrast. Net gek natuurlijk, want het ging om een oled-scherm. De kleurreproductie was echter niet zo goed, scherp was het scherm zeker niet, in egale vlakken was een soort ruis te zien en het scherm had last van beeldretentie. We hadden gehoopt dat dit alles verleden tijd zou zijn bij de G Flex 2, maar dat is helaas slechts deels het geval.
Laten we bij het positieve beginnen. LG heeft de resolutie opgekrikt van 1280x720 naar 1920x1080 pixels, terwijl de schermdiagonaal gekrompen is van 6 naar 5,5". Alles, maar vooral tekst, ziet er daardoor een stuk scherper uit. Daarnaast is van de beeldretentie die de eerste G Flex nog plaagde bij deze nieuwe versie geen spoor meer te bekennen. Daarbij maakt het scherm op het oog nog veel indruk door het diepe zwart en het hoge contrast.
/i/2000600856.jpeg?f=imagenormal)
Er valt echter nog genoeg aan te merken. Zo is de gekke beeldruis nog steeds aanwezig. Dat zie je vooral in grijstinten en ook als je het scherm in een donkere omgeving bekijkt, zoals 's avonds in bed voor het slapen gaan. LG kon ons niet uitleggen wat hiervan de oorzaak is. Daarnaast is de kleurreproductie niet zo accuraat; kleuren worden met overdreven veel saturatie weergegeven, hoewel LG een Natural-stand heeft ingebouwd. Verder is de maximale helderheid niet hoog, waardoor het scherm in fel zonlicht niet zo gemakkelijk af te lezen is.
LG zet dus stappen met zijn oled-panelen, maar als we het scherm uit de G Flex vergelijken met bijvoorbeeld het scherm uit Samsungs Note 4, een telefoon uit dezelfde klasse, dan is duidelijk dat LG nog een flinke inhaalslag te maken heeft.
Hardware en prestaties
Het hart van de G Flex 2 wordt gevormd door de Snapdragon 810-octacore van Qualcomm, samen met 2GB lpddr4-geheugen. Daarnaast heb je de keuze uit modellen met 16 en 32GB opslag.
Dit is de tweede keer dat we deze chip tegenkomen; de eerste keer was toen we HTC's nieuwe One M9 reviewden. Toen bleek dat de chip behoorlijk wat stroom gebruikte en daardoor ook heet kon worden. HTC heeft de maximale kloksnelheid daarom tamelijk strak begrensd, om de hitteproductie binnen de perken te houden. Dat heeft wel tot gevolg dat de chip in veel benchmarks niet veel sneller is dan zijn voorganger.
Ook LG lijkt de soc redelijk strak aangelijnd te houden. In het dagelijks gebruik presteert hij namelijk niet zoals je zou verwachten van een high-end telefoon die 699 euro moet kosten. Simpele dingen als swipen door homescreens of het naar beneden vegen van het notificatieoverzicht gaan geregeld gepaard met kleine haperingen. Er valt prima mee te werken, maar voor dit geld zijn we niet op zoek naar 'prima'. Het doet ons denken aan het Android van een paar jaar terug, dat op high-end toestellen nog wel eens vertraagde. Daar zijn we echter al een tijdje vanaf. De G Flex 2 is in de praktijk dus wat minder 'snappy' dan andere high-end telefoons, zoals de HTC One M9, de Galaxy S6 en de iPhone 6.
Benchmarks
Als we kijken naar de cpu-prestaties doet de G Flex 2 het niet slecht, maar voor een toestel anno 2015 ook niet bijzonder goed. Het is duidelijk dat de processorkernen niet de kans krijgen om de benen te strekken.
Uit de score van PCMark valt af te leiden dat de snelheid in de praktijk in orde is. Dat betekent dat apps snel starten en bijvoorbeeld het bewerken van foto's rap gaat. Wat deze test natuurlijk niet meepakt, is dat er tijdens die acties kleine stotteringen en haperingen optreden, zoals we eerder al schreven.
Op grafisch vlak doet de G Flex 2 het uitstekend. De Snapdragon 810 is eigenlijk gemaakt voor apparaten met quad-hd-resoluties en omdat de G Flex 2 een schemresolutie van 'slechts' full hd heeft, heeft de gpu het dus niet zwaar.
Software, accuduur en camera
De G Flex 2 draait Android Lollipop met daaroverheen LG's eigen softwareschil. Ten opzichte van de op Android KitKat gebaseerde software die LG vorig jaar nog leverde met de eerste G Flex en de G3, is er niet bijster veel veranderd. Natuurlijk heb je nu de beschikking over de nieuwe features die Google met Android Lollipop geïntroduceerd heeft, zoals uitgebreidere notificaties, screen pinning en verschillende nieuwe manieren voor ontgrendeling, maar visueel is er niet veel veranderd. Alles oogt nog steeds wat rommelig en de stijl van LG sluit niet goed aan bij Googles Material Design. Op dit gebied kan LG nog wat leren van bijvoorbeeld HTC.
/i/2000600858.jpeg?f=imagenormal)
Functioneel gezien biedt de G Flex 2 wel wat vernieuwing. Zo is er nu de Glance-functie, waarmee je snel de tijd en notificaties kunt checken als het scherm uitstaat. Hiervoor moet je vanaf de bovenste helft van het scherm naar beneden vegen en je vinger op het scherm houden. Boven aan het scherm verschijnen dan de klok en de Android-notificatiebalk. Het ziet er leuk uit, maar als je twee keer op het scherm tikt, wordt de telefoon ook wakker en krijg je dezelfde info te zien. Dat deden we in de praktijk dan ook vaker.
Ook zijn een paar oude bekenden weer van de partij. Naast het bovengenoemde Knock On is Knock Code er weer, waarmee je de telefoon wakker maakt en ontgrendelt door op het scherm een specifiek tikpatroon in te voeren. Daarnaast kun je de knoppen op de onderste balk aanpassen en is het mogelijk om verschillende apps tegelijk op het scherm te hebben in splitscreen.
Accuduur
De G Flex 2 heeft een accu met een capaciteit van 3000mAh, 500mAh minder dan bij zijn voorganger. Dat is op papier een prima accu voor een telefoon van dit formaat. In de praktijk valt de accuduur van de G Flex 2 echter tegen. Gebruik je hem intensief, dan zie je het accuniveau snel zakken. Dat blijkt ook uit de verschillende accutests die we gedraaid hebben. Net als bij de HTC One M9 vermoeden we dat dit ligt aan de Snapdragon 810-soc, die blijkbaar gewoon niet zo zuinig is als zijn voorganger.
Camera
De camera in de G Flex 2 heeft een resolutie van dertien megapixels en beschikt over optische beeldstabilisatie en laserautofocus. Daarmee lijkt het op papier dezelfde camera als in de G3 van LG, maar of hij dat ook echt is weten we niet. Normaal kun je dat gemakkelijk achterhalen door even in de firmware te neuzen en de camerbestanden te checken, maar bij de G Flex 2 vonden we verwijzingen naar maar liefst vijf verschillende cameramodules. Het meest voor de hand ligt toch dat LG de module uit de G3 heeft hergebruikt.
Dat is geen straf, want die levert prima foto's op. Dankzij de beeldstabilisatie kan de sluiter redelijk lang open blijven staan en zijn filmpjes wat minder schokkerig. De laserautofocus zorgt ervoor dat de camera snel kan scherpstellen. Vergeleken met andere toptelefoons als de Galaxy S6 en iPhone 6 zijn de beelden uit de G Flex 2 minder goed, maar slecht zouden we de kwaliteit en snelheid niet noemen.
Conclusie
De LG G Flex 2 geeft ons een gevoel van déjà vu. Hoewel de telefoon in verschillende opzichten verschilt van zijn voorganger, blijven we met de vraag achter voor wie hij bedoeld is. Afgezien van de kromme vorm heeft de G Flex 2 namelijk weinig te bieden boven andere toestellen en dat gold voor de eerste G Flex ook al. Die kromme vorm maakt hem wel uniek; hij valt hij meteen op, het zorgt ervoor dat werken met het touchscreen net even anders aanvoelt en ook in de hand is het merkbaar.
Op geen enkel vlak weet hij echter boven het maaiveld uit te steken. De accuduur is matig, de camera is niet slecht, maar ook zeker niet zo goed als die van veel concurrenten en de vloeiendheid van de interface laat te wensen over. Het oled-scherm maakt vanwege het hoge contrast in eerste instantie veel indruk, maar de helderheid en kleurreproductie kunnen beter, en de gekke ruis in het scherm hoort daar simpelweg niet thuis.
Dat allemaal terwijl de G Flex 2 wat prijs betreft moet concurreren met een aantal goede telefoons, zoals de Note 4, de OnePlus One en de LG G3. Steker nog, hij is fors duurder dan al die toestellen. Dat maakt de G Flex 2 alleen leuk voor mensen die per se een kromme telefoon willen; de rest kan zijn geld beter aan een ander model besteden.
Eindoordeel