Inleiding
Samengevat
Als stand-alone uitbreiding voor Total War: Rome II doet Total War: Attila veel goed, waardoor het een net iets betere game is geworden. Vooral de verschillen tussen de diverse facties en de grotere rol voor politiek heeft een heel aardige uitwerking op de gameplay. Daar staat tegenover dat het spel soms wel erg pittig is en je soms voor je gevoel kansloos bent tegen de overmacht van de AI. Ook zijn de wachttijden aan de irritante kant en draait Total War: Attila moeizaam als je pc niet heel modern is. Vooral een wat oudere processor kan zorgen voor problemen. Toch is Total War: Attila al met al een uitgebreide en uitdagende game, met meer variatie dan zijn voorgangers.
Eindoordeel
'Pyrrhic victory'. Het staat er even lullig als terecht, en het komt ongelooflijk slecht uit. Na het overwinnen van de Ostrogoten zijn wij, de Visigoten, er zojuist in geslaagd een grote aanval van de Hunnen af te slaan. Maar waar de Ostrogoten redelijk netjes werden overwonnen, eindigde het treffen met de Hunnen in een waar bloedbad, met talloze slachtoffers aan beide zijden. En waar zij nog drie legers in de buurt hebben, zijn onze militaire reserves aardig uitgeput. Kortom: deze campagne lijkt, met de aanstormende hordes aan de horizon, gedoemd te mislukken. En dan noemen ze dit 'Tutorial' ...
Gespeeld op: Windows
Ook verkrijgbaar voor: Mac OS X
Total War: Attila mag dan een stand-alone uitbreiding op Total War: Rome II zijn, duidelijk is wel dat een aantal zaken flink op de schop is gegaan, en een daarvan is de moeilijkheidsgraad. De kunstmatige intelligentie straft tactische fouten sneller af en op de campagnemap word je continu onder druk gezet, vaak van verschillende kanten. Simpelweg een immens leger neerzetten is er ook niet bij, want net als in elke Total War-game zul je de kosten van je leger ook in de hand moeten houden. En dan hebben we het nog niet eens over de opstanden die uit dreigen te breken in de steden die je veroverd hebt. Daar zou je ideaal gezien je legers even een paar beurten laten staan om de rust te waarborgen, maar die legers had je elders nodig. In verband met de Hunnen, weet je wel.
Dit en meer passeert al de revue tijdens de eerste drie uur dat je Total War: Attila speelt. Als leider van de Visigoten krijg je de fijne kneepjes van het vak nog eens aangeleerd. Dat is om twee redenen leuk. In de eerste plaats heb je die lessen nodig. Meer dan ooit zul je elk wapen dat tot je beschikking staat nodig hebben om je rijk uit te kunnen bouwen. Daarnaast is het verhaaltechnisch ook wel aardig om met de Visigoten te beginnen. De Goten waren immers ook het eerste 'Europese' volk dat te maken kreeg met de binnenvallende hordes uit het oosten. De Tutorial vormt daarom wel een aardige opmaat voor de rest van het spel. Uiteindelijk krijgt elk volk natuurlijk te maken met de opmars van Attila en zijn ruiters.
Voorbereiden op de Hunnen
De Tutorial-campagne is een verplichte stap, maar je hoeft die campagne niet te voltooien om met andere volken aan de slag te kunnen. Na één of twee uur kom je op een punt waarop je via het hoofdmenu gewoon een normale 'Grand Campaign' kunt beginnen, met een volk naar keuze. Tot de keuzemogelijkheden behoren uiteraard het Westelijke en Oostelijke Romeinse Rijk, maar ook de Hunnen zelf zijn direct vanaf het begin speelbaar. Net als in voorgaande Total War-games heeft je keuze invloed op de moeilijkheidsgraad in het spel. Zo is het Westelijke Romeinse Rijk waarschijnlijk het moeilijkst om mee te beginnen. Je hebt dan wel een gigantisch rijk, maar veel te weinig legers en te veel vijanden om het probleemloos te behouden. Het Oostelijke deel is wat makkelijker: een kleiner, controleerbaarder gebied en bovendien met minder vijanden langs de grenzen. Zo hebben alle volken hun eigen uitdagingen en bijbehorende moeilijkheidsgraad. Ter illustratie: de Visigoten zijn 'Normal', maar erg ver kwamen we er niet mee.
Overmacht
Dat bleek een aanhoudend thema in Total War: Attila. Of we nu speelden met de Franken, de Romeinen of de Hunnen: makkelijk werd het nooit. Vreemd genoeg kwam de problematiek waar we tegenaan liepen telkens redelijk overeen. Elke keer dat we net een beetje voet aan de grond kregen en wat landjes wisten te veroveren, kregen we te maken met een overmacht aan vijandelijke legers die gelijktijdig hadden besloten ons aan te vallen. Dat had als gevolg dat we steeds legers tekort kwamen. Dat kun je dan tegengaan door meer legers te bouwen, maar daarmee zet je heftig druk op je economie. Pas toen we het spel op 'Easy' zetten, wisten we een beetje onder dat probleem uit te komen, maar dat is als ervaren Total War-speler natuurlijk niet wat je wil.
/i/2000580638.png?f=imagenormal)
Dat verschil in niveau tussen Rome 2 en Attila is opvallend, temeer omdat veel in Attila hetzelfde werkt als in Rome 2. Het opbouwen van de macht van je volk gaat grotendeels op dezelfde manier. Je ontwikkelt je regio's en provincies, bouwt een leger op en ontwikkelt technologie die je weer in staat stelt om nieuwe gebouwen neer te zetten en nieuwe units te maken. Terwijl je dit doet, zorg je ervoor dat de economie een steady inkomen garandeert en dat er genoeg voedsel is voor je bevolking, en houd je ook een oogje op je diplomatieke betrekkingen, vooral met je handelspartners en potentiële militaire bondgenoten.
Andere speelstijl per factie
Tot zover niets nieuws onder de zon. Het perspectief is echter wel iets anders per volk. Nieuw in Attila is namelijk dat de speelstijl verschilt per volk. Speel je met een van de Romeinse facties, dan ben je vooral bezig met het verdedigen van wat je al hebt en met pogingen om je verliezen te beperken. De Franken beginnen als klein volkje, maar kunnen vanuit de luwte van West-Europa proberen te groeien. De Gotische volken krijgen de Hunnen als eerst in hun nek en zullen zich moeten verplaatsen. Het leuke is dat factiespecifieke bonussen gericht zijn op die speelstijlen. De Goten krijgen bijvoorbeeld bonussen waarmee ze zich makkelijker laten vestigen op een andere plek.
/i/2000580637.png?f=imagenormal)
De Hunnen zijn in alles de vreemde eend in de bijt. Bij het begin van de campagne begin je als speler met niet meer dan een schatkist vol goud en drie legers. De Hunnen hebben geen steden en nemen ook geen steden in. Vallen zij aan en overwinnen ze een stad, dan laten ze hem daarna leeggeroofd en uitgemoord achter. De enige vorm van 'zich vestigen' die de Hunnen kennen is het opslaan van hun tentenkampen. Binnen die kampen kunnen wel simpele gebouwen gevormd worden, met bijvoorbeeld als doel om speciale units te kunnen recruteren. Los daarvan zijn de Hunnen echter vooral veel onderweg. Ook zij hebben daarbij bonussen die hun specifieke manier van spelen helpen. Ze kunnen bijvoorbeeld per beurt grotere afstanden afleggen op de campagnemap.
Ongeacht voor welk volk je kiest: de campagne kent steeds ongeveer hetzelfde verloop. In het begin is het vrij rustig en moet je zorgen dat je factie zo snel mogelijk klaar is voor het voeren van oorlog. Dan volgt er een punt waarop Europa wordt opgeschrikt door verhalen uit het oosten, waarin wordt gemeld dat de Hunnen eraan komen. De komst van Attila kondigt zich dan al aan. De rest van het spel is een combinatie van strijd met je normale vijanden en het overwinnen van de hordes Hunnen die zich aandienen.
Campagne: nieuwe opties
Total War: Attila biedt globaal dus dezelfde features als Rome II, maar zoals gezegd is er een aantal veranderingen te vinden. In de eerste plaats doorloop je in Attila weer gewoon de vier seizoenen. Daarnaast komt er weer een stuk meer politiek om de hoek kijken in Total War: Attila. Dat heeft alles te maken met de terugkeer van de Familiy Tree. Hier zie je niet alleen wie er allemaal tot je familie behoren, maar ook welke nobelen er verder nog zijn. Die nobelen kun je allerlei politieke functies laten invullen, om jouw invloed en controle binnen je factie te vergroten. Daarbij kun je ook tegengewerkt worden door je politieke tegenstanders.
Familie en politiek
Dat zorgt na verloop van tijd voor allerlei interessante situaties. Zo kan het gebeuren dat een door jou naar voren geschoven kandidaat wordt geblokkeerd door een machtige tegenstander. Jij bent de factieleider. Wat doe je? Gebruik je die positie om de aanstelling er doorheen te drukken? Dat kost je dan wel wat invloed. Zo zijn er allerlei situaties waarin je daadwerkelijk aan de slag moet als staatshoofd. Ook leuk: volgens een oude, verwarde man komen er geesten van overleden krijgers tot leven. Wat doe je? Stuur je er iemand op af, of negeer je het probleem? De verkeerde keuze kan gevolgen hebben voor je populariteit.
/i/2000580636.png?f=imagenormal)
De politieke mogelijkheden houden daar niet op. Personen met genoeg invloed kunnen allerlei handige acties ondernemen die jouw positie kunnen verbeteren. Zo is er de actie 'Embazzle funds', die inhoudt dat je extra cash probeert te verkrijgen via niet helemaal legale wegen en creatief boekhouden. Daarnaast kunnen je nobelen trouwen, lobbyen voor populariteit en tal van andere acties uitvoeren. Zou dit dan de eerste Total War-game die ook leuk is voor fans van televisiekanaal Politiek24?
Diplomatie en ziektes
Er is natuurlijk meer dan alleen politiek. Diplomatie keert uiteraard terug. Dat werkt hetzelfde als in Rome II, maar er is wel een belangrijke kanttekening. Geopende handelsroutes vormen dit keer namelijk indirect een risico. Ziektes spelen in Total War: Attila een grotere rol dan in vorige games, en aan elk volk kleeft een bepaald risico. Handel jij met een volk waar net de mazelen, tuberculose of pest is uitgebroken, dan is er een aardige kans dat die ziekte met jouw schepen of wagens meereist naar jouw gebieden, met alle gevolgen van dien. Handelen blijft een belangrijke bron van inkomsten in Attila, maar even nadenken en pas op de plaats maken als je de inkomsten niet per se nodig hebt is soms ook verstandig.
/i/2000580640.png?f=imagenormal)
Kom je er met diplomatie niet meer uit, dan leidt dat regelmatig tot oorlog. Sterker nog: we hadden het in elke campagne die we hebben gespeeld binnen enkele jaren al aan de stok met meerdere volken. Of dat nu ligt aan onze eigen speelstijl of aan de agressie van de AI: feit is dat het spel vooral daardoor zo snel lastig wordt. Zodra je toegeeft aan je expansiedrift, kun je er van uitgaan dat al je buren je binnen de kortste keren gaan zien als bedreiging. Zelfs als ze onderling geen bondgenoten van elkaar zijn, is het heel goed mogelijk dat ze je tegelijk aanvallen. In dat geval ben je meestal, oudhollandsch gezegd, de sjaak.
Steden achterlaten
Mocht je al wat verder zijn in de campagne en je rijk niet meer afhangen van een provincie meer of minder, dan kent Total War: Attila nog een andere handige feature. Het is voor het eerst mogelijk om een stad te verlaten en af te branden. Verlaten steden komen terug op de campagnemap als een afgebrand stuk land. Dat land kan door iedereen geclaimd worden, maar dat kost een hoop geld, en in de meeste gevallen hadden we het benodigde bedrag bij lange na niet. Daardoor konden we geen enkele keer gebruikmaken van de feature die je een leegstaand stuk grond kan laten claimen. Wél is het een bruikbare truc als je tegenover een overmacht staat en een stadje hoe dan ook lijkt te gaan verliezen. Je tegenstander heeft immers hetzelfde nadeel: ook hij neemt je stad liever in middels een gevecht dan dat hij een vermogen betaalt voor een compleet verwoest gebied.
Gevechten: focus ligt op steden
Een stad verwoesten kan dus direct op de campagnemap, maar ook in het real-time-gedeelte van Total War: Attila, waar sinds jaar en dag de gevechten worden uitgevochten. Daar zijn nieuwigheden te vinden, en één daarvan is de optie dat een stad letterlijk in as wordt gelegd. The Creative Assembly introduceert in Total War: Attila namelijk brand. Nu speelde dat in vorige spellen ook al een rol, maar dit keer slaat vuur realitischer over naar andere gebouwen en/of begroeing. Zo kan het gebeuren dat tijdens een belegering complete delen van een stad in lichterlaaie komen te staan. Dat vuur heeft niet alleen een verwoestende uitwerking op de stad, maar ook op het moraal van de troepen die er direct naast staan. Hetzelfde kan trouwens gebeuren in bossen. Wie met brandende pijlen gaat schieten in een bos, moet niet vreemd opkijken als de helft van het bos enkele momenten later volledig in de fik staat.
/i/2000580641.png?f=imagenormal)
Toch lijkt de focus van de ontwikkelstudio in de gevechten te zijn uitgegaan naar gevechten in en om steden. De komst van de Hunnen, die voor negentig procent leunen op cavalerie, zorgt ook daarbuiten wel voor wat veranderingen, maar in en om steden zijn de meeste vernieuwingen te vinden. Die vernieuwingen richting zich vooral op de verdediger, die dit keer barricades kan opwerpen en andere obstakels kan plaatsen om het de vijand moeilijker te maken. Op zich geen overbodige luxe; terugdenkend aan vorige Total War-games kunnen we ons weinig gevechten herinneren waarbij we er niet in geslaagd zijn een stad in te nemen. Vaak heeft de belegerende partij een superieur leger en ook zwaardere wapens als katapulten. De verdedigers hier iets meer mogelijkheden geven lijkt een prima zet, al zal de werkelijke balans online nog bewezen moeten worden, over een langere periode.
Kleine tweaks
Anders dan die vrij duidelijke vernieuwingen lijkt er niet al te veel nieuws onder de zon in de gevechten. Wel heeft The Creative Assembly weer merkbaar gesleuteld aan een aantal zaken 'onder de motorkap'. Zo fluctueert het morele gestel van soldaten meer dan ooit. Per gevecht zul je units meerdere malen in paniek zien vluchten, om vervolgens weer tot rust te komen en terug te keren als ze merken dat ze niet of niet meer gevolgd worden. Daarnaast lijkt de invloed van generaals nog groter. Zonder uitzondering verloren wij elk gevecht waarbij onze generaal om het leven kwam, en we wonnen elk gevecht waarbij de generaal van de vijand het loodje legde. Lees hier overigens geen minpunt in: ten eerste is het niet onlogisch dat een leger danig verzwakt raakt als de aanvoerder valt, en ten tweede is het niet dusdanig makkelijk een generaal te doden dat het elke keer voor de beslissing zorgt. Een goed getimede, snelle uitval met je cavalerie als de vijandelijke generaal even afgezonderd staat, kan echter wél een perfecte tactische greep zijn.
/i/2000580644.png?f=imagenormal)
Wat verder nog wel interessant is aan de gevechten in Total War: Attila, is dat de units behoorlijk veelzijdig zijn. Op zichzelf is dat niets nieuws, want Total War-games hebben altijd al een groot aantal verschillende units gehad, en die units waren altijd al verschillend. Toch is het verschil in cultuur en methode bijna voelbaar als bijvoorbeeld de Romeinen en de Hunnen tegenover elkaar staan. Aan de ene kant de keurig opgelijnde en gedisciplineerde rijen Romeinse soldaten, en aan de andere kant een aanstormende, rondrijdende massa ruiters. Veel historici vinden deze periode in de Europese geschiedenis het interessantst, vooral omdat zoveel volken uit zoveel windrichtingen een woordje meespraken in de verdere vorming van het continent. Precies dat wordt in de campagne en de gevechten uitstekend zichtbaar. Op de campagnemap komt dat doordat er een haast ontelbare hoeveelheid facties bezig zijn, en in gevechten door de vele verschillende stijlen die de revue passeren.
Andere gameplay?
Hoe leuk ook, een vraag is echter nog wel onbeantwoord, en dat is in hoeverre dit alles de gameplay daadwerkelijk beïnvloedt. Voor die vraag hakken we Total War: Attila even in twee stukken. Stel je die vraag over de campagnemap, dan zeggen we: er is veel verschil. De moeilijkheidsgraad is vooral daar hoger, en er zijn allerlei functies en mogelijkheden die je in Rome II niet had. In de gevechten valt het verschil echter wel mee. Oké, grafisch is het misschien weer een klein stapje vooruit, maar in de manier waarop je handelt is er weinig veranderd. Nog steeds blijft het een spel van de juiste units tegenover de juiste units krijgen, en de hulpmiddelen die je daarbij hebt zijn niet significant anders dan hoe het in Rome II was. Daar is verder niets mis mee, maar het is wel iets om even aan te stippen.
Benchmarks: zware game
Wil je Total War: Attila spelen, dan is het handig om te weten of het een beetje soepel draait op je systeem. De game heeft een ingebouwde benchmark-utility, waarmee we de framerates van tien videokaarten op twee systemen hebben getest.
| AMD Catalyst Omega 14.12 | Nvidia GeForce 347.52 |
|---|
| AMD Radeon R9 290X |
Nvidia GeForce GTX 980 |
| MSI Radeon R9 280X GAMING (HD7970) |
Inno3D GeForce GTX 970 OC |
| AMD Radeon HD7950 (R9 280) |
Nvidia GeForce GTX 780 |
| MSI Radeon R9 270 2G GAMING (HD7870) |
Nvidia GeForce GTX 770 (GTX 680) |
| AMD Radeon R7 260X (HD7790) |
Nvidia GeForce GTX 760 |
Van AMD en Nvidia testten we de snelste single-gpu-kaarten, de R9 290X en de GTX 980. De acht andere videokaarten hebben we uitgezocht op basis van de openbare gebruikersstatistieken van Steam, waarbij we naar de populairste videokaarten van de laatste twee generaties keken. Het voordeel van de bovenstaande selectie is dat de helft van die kaarten wat architectuur betreft ook in een eerdere of latere generatie terugkomt, maar dan meestal met andere kloksnelheden. Heb je een GTX 680, dan is dat eigenlijk een GTX 770 met een lagere geheugensnelheid, terwijl een R9 280 gewoon een overgeklokte HD 7950 is.
| | Intel X79 | AMD 990FX |
|---|
| Moederbord |
Asus RoG Rampage IV Extreme |
ASRock Fatal1ty 990FX Killer |
| Processor |
Intel Core i7 4960X @ 4,4GHz |
AMD FX-8350 |
| Geheugen |
Kingston HyperX KHX1866C9D3K4/16GX |
Corsair Vengeance LP CML16GX3M4X1600C8 (2x4GB) |
| Ssd |
Crucial MX100 512GB |
PNY Prevail Elite 240GB |
| Koeler |
Intel Thermal Solution RTS2011LC |
Noctua NH-D14 |
| Voeding |
Corsair Professional Gold AX750 |
Corsair HX850W |
| Besturingssysteem |
Windows 8.1 Enterprise |
Windows 8.1 Enterprise |
Omdat ook niet iedereen in een Core i7-4960X geïnvesteerd zal hebben, maken we naast ons gebruikelijke X79-systeem gebruik van een systeem met een AMD-processor. De FX-8350 is niet overgeklokt en tikt op een standaardsnelheid van 4GHz en een turbosnelheid van 4,2GHz.
Benchmarks
De game heeft vijf grafische presets, waarbij we hebben gekozen voor de middelste van die vijf, die 'quality' wordt genoemd, en op de zwaarste van de vijf, met de naam 'extreme quality'. Hoewel je zou verwachten dat bij extreme quality het maximale uit de videokaart gehaald wordt, zijn enkele opties toch niet ingeschakeld. Anti-aliasing en depth of field staan bijvoorbeeld nog uit.
Het verschil tussen de drie presets is in de benchmarkscène goed te zien. Op medium is het aantal units dat gerenderd wordt lager, terwijl dat bij de hoogste preset hoger is. Het inschakelen van alle extra opties maakt nog een behoorlijk verschil, vooral qua reflecties in het water.
| Total war: Attila - 1920x1080 - Extreme quality |
|---|
| Videokaart | Minimum / Gemiddelde framerate in fps, hoger is beter |
|---|
| Nvidia GTX 980 |
*****
+
**
26,0 / 35,8 |
| Inno3D GTX 970 |
****
+
**
22,0 / 30,8 |
| Nvidia GTX 980 (AM3) |
****
+
**
18,5 / 26,8 |
| Nvidia GTX 780 |
****
+
*
20,0 / 26,5 |
| Inno3D GTX 970 (AM3) |
***
+
**
17,0 / 26,2 |
| Nvidia GTX 780 (AM3) |
***
+
**
17,5 / 25,4 |
| AMD R9 290X |
***
+
*
16,5 / 21,8 |
| AMD R9 290X (AM3) |
***
+
*
15,0 / 20,8 |
| Nvidia GTX 770 (AM3) |
***
+
*
14,5 / 20,4 |
| Nvidia GTX 770 |
***
+
*
14,0 / 20,2 |
| Nvidia GTX 760 (AM3) |
**
+
*
11,5 / 16,2 |
| Nvidia GTX 760 |
**
+
*
11,5 / 16,0 |
| MSI R9 280X |
**
+
*
11,5 / 15,5 |
| MSI R9 280X (AM3) |
**
+
*
10,5 / 15,2 |
| AMD HD 7950 |
**
+
*
9,0 / 12,0 |
| AMD HD 7950 (AM3) |
**
+
*
8,5 / 11,7 |
| MSI R9 270 (AM3) |
*
+
*
6,5 / 11,0 |
| MSI R9 270 |
*
+
*
6,5 / 9,4 |
| AMD R7 260X |
*
+
*
6,0 / 8,1 |
| AMD R7 260X (AM3) |
*
+
*
5,5 / 7,8 |
We draaien de benchmark bij een resolutie van 1920x1080 pixels en beginnen met de hoogste preset. Meteen blijkt al dat zelfs met ons snelste Core i7-systeem en een GTX 980 geen al te hoge framerates zijn te halen. Bovendien maakt de gebruikte processor ook nogal een verschil; combineren we de GTX 980 met een FX-8350, dan zakt de framerate nog wat verder in.
| Total war: Attila - 1920x1080 - Quality |
|---|
| Videokaart | Minimum / Gemiddelde framerate in fps, hoger is beter |
|---|
| Inno3D GTX 970 |
******
+
**
57,0 / 71,0 |
| Nvidia GTX 980 |
*****
+
*
56,0 / 68,5 |
| Nvidia GTX 780 |
*****
+
*
49,0 / 62,3 |
| AMD R9 290X |
****
+
*
46,0 / 54,9 |
| Nvidia GTX 770 |
****
+
*
38,5 / 49,7 |
| MSI R9 280X |
****
+
*
39,0 / 47,8 |
| Nvidia GTX 760 |
***
+
*
30,0 / 38,8 |
| MSI R9 270 |
***
+
*
27,5 / 36,6 |
| AMD HD 7950 |
***
+
*
29,0 / 36,5 |
| Nvidia GTX 760 (AM3) |
**
+
*
20,0 / 32,1 |
| Nvidia GTX 980 (AM3) |
**
+
*
21,0 / 32,1 |
| AMD R7 260X |
**
+
*
25,0 / 32,0 |
| Nvidia GTX 780 (AM3) |
**
+
*
21,5 / 32,0 |
| Inno3D GTX 970 (AM3) |
**
+
**
17,5 / 31,7 |
| Nvidia GTX 770 (AM3) |
**
+
*
19,5 / 31,6 |
| MSI R9 280X (AM3) |
**
+
*
19,5 / 30,9 |
| AMD R9 290X (AM3) |
**
+
*
19,5 / 30,2 |
| MSI R9 270 (AM3) |
**
+
*
18,0 / 30,2 |
| AMD HD 7950 (AM3) |
**
+
*
19,0 / 30,0 |
| AMD R7 260X (AM3) |
**
+
*
17,0 / 28,1 |
Schroeven we de instellingen wat verder omlaag, dan blijkt meteen duidelijk waar de bottleneck zich bij Total War: Attila bevindt: bij de processor. Het grote aantal units in beeld zorgt voor veel draw calls, die op het bordje van de processor komen. Op het AM3-systeem maakt het nauwelijks uit welke videokaart we installeren; de gemiddelde framerate komt steeds rond de 30fps uit. Maar ook het Intel-systeem heeft moeite met de game, want de GTX 970 en 980 presteren vrijwel gelijk, wat erop lijkt te wijzen dat we op deze instelling niet veel meer dan 70fps zullen halen.
Voor Total War: Attila is een vlotte videokaart mooi meegenomen, maar een snelle processor blijkt een must. We draaiden deze benchmarks op de reviewversie van de game, met drivers van AMD en Nvidia die nog niet specifiek voor het spel geoptimaliseerd zijn. Wellicht kunnen optimalisaties er in de toekomst nog voor zorgen dat de de game ook op tragere systemen speelbaar is, want op dit moment vereisen hoge framerates ook een dito investering.
Conclusie
Wat is de doelstelling van een stand-alone uitbreiding? Natuurlijk moet er iets nieuws te beleven zijn ten opzichte van de game waarop dit spel een uitbreiding is, maar bij een uitbreiding is het ook niet vreemd dat er overeenkomsten zijn. Total War: Attila differentieert zich zeker op de strategische map in de campagnes op een heel aardig manier van Total War: Rome II, met enkele nieuwe, interessante features, maar ook met een moeilijkheidsgraad die soms iets té dicht in de buurt komt van 'frustrerend'. In de gevechten is de oogst wat minder, maar bij gevechten in en rond steden zijn er toch wat nieuwe mogelijkheden, en daarnaast werkt het spelen met moraal weer net ietsje anders. Toch is er hier geen sprake van al te grote verschillen.
Audiovisueel doet Attila het prima voor een strategiespel, maar daar hangt wel een prijskaartje aan. Het spel is behoorlijk zwaar voor cpu's, wat in-game overigens ook te merken is aan de tijd die het spel telkens nodig heeft om alle bewegingen van de computergestuurde facties te simuleren. Het hebben van een mindere processor zorgt bovendien voor een bottleneck wat de graphics betreft, waarbij zeker AMD-processors er slecht vanaf komen. Dat is wel iets dat middels nieuwe drivers binnen korte tijd opgelost zou kunnen zijn, maar voor nu dus wel iets om rekening mee te houden.
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2000575519.jpeg?f=thumblarge)
/i/2000580638.png?f=imagegallery)
/i/2000580637.png?f=imagegallery)
/i/2000580636.png?f=imagegallery)
/i/2000580640.png?f=imagegallery)
/i/2000580641.png?f=imagegallery)
/i/2000580644.png?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000580339.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000580340.jpeg?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2000580341.jpeg?f=imagegallery)
/i/2000580636.png?f=imagegallery)
/i/2000580637.png?f=imagegallery)
/i/2000580638.png?f=imagegallery)
/i/2000580639.png?f=imagegallery)
/i/2000580640.png?f=imagegallery)
/i/2000580641.png?f=imagegallery)
/i/2000580642.png?f=imagegallery)
/i/2000580643.png?f=imagegallery)
/i/2000580644.png?f=imagegallery)
/i/2000580645.png?f=imagegallery)
/i/2000580646.png?f=imagegallery)
/i/2000580647.png?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2000575519.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2000575520.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000553348.jpeg?f=fpa_thumb)
/i/1364543326.png?f=fpa)
/i/2000553349.png?f=fpa)
:strip_exif()/u/31303/HMC2.gif?f=community){kind=small}
/u/551982/crop5a953519a1344_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/95197/crop57a0946ec2c5a.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/511081/crop5c51a718c0be2.jpeg?f=community){kind=small}
/u/270298/crop5db1fdd995966.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/247150/SOnic_ava.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/55093/UPpharoah.jpg?f=community){kind=small}
/u/622093/Tweakers%2520DRG%2520logo.png?f=community){kind=small}
/u/358083/crop5a173109318d0.png?f=community){kind=small}
.
