Vorig jaar april trad het downloadverbod in werking. Ondertussen is er nog niemand vervolgd. Is het downloadverbod een papieren tijger of lopen downloaders wel degelijk gevaar?
Lange tijd bestond in Nederland een relatief bijzondere situatie: downloaden van auteursrechtelijk beschermde films, tv-series en muziek uit ‘evident illegale bron’ zoals dat zo mooi heet, was toegestaan, maar uploaden niet. Het was een beetje als het gedoogbeleid voor softdrugs. Je mag het roken, maar het kweken en verkopen aan coffeeshops is verboden. Een situatie waar auteursrechtenorganisaties als Stichting Brein niet blij mee waren.
Na tien maanden is nog niemand voor het gerecht gesleept
Vorig jaar april veranderde dat abrupt toen het Europees Hof van Justitie oordeelde dat Nederland het downloaden van dergelijk materiaal niet mag toestaan. Dankzij het oordeel van het hoogste gerechtelijke orgaan in de Europese Unie kreeg Nederland per direct een verbod op het downloaden van films en muziek uit illegale bron – iets dat voor games en andere software al langer gold.
Na tien maanden is er echter nog niemand voor het gerecht gesleept. Hierdoor kan de indruk ontstaan dat het downloadverbod er in de praktijk niet is, vooral ook omdat Stichting Brein heeft aangegeven downloaders niet aan te zullen pakken. In plaats daarvan worden de veelvuldige uploaders, zoals releasegroepen, en de sites waarop het materiaal wordt verspreid, aangepakt.
Maar betekent dat ook dat het downloadverbod daadwerkelijk een papieren tijger is? Tweakers dook in de kwestie, en heeft een gemengde boodschap voor veelvuldige downloaders.
/i/2001179989.png?f=fpa_thumb)
/i/1195461505.png?f=fpa)
/i/1240564842.png?f=fpa)
/i/2000541113.png?f=fpa)