Canon gebruikt dezelfde 20-megapixelsensor als die Sony in zijn RX100-serie camera's gebruikt. Je zou dus verwachten dat de beeldkwaliteit vrijwel identiek is, hoewel de gebruikte processor, het objectief en de bijbehorende algoritmen natuurlijk wel verschillen.
Tot en met iso 3200 zijn de resultaten opvallend goed. Vergeleken met de lagere iso's zijn de details en de scherpte afgenomen, maar de beelden zijn wel bruikbaar. Ook de kleuren zien er nog redelijk uit en ruis is slechts marginaal zichtbaar.
/i/2000560138.png?f=imagegallery)
Vlnr: iso 200, 3200, 6400 en 12.800
Boven iso 3200 verandert dat. Dan nemen de kleuren af en is ruis storender. In bepaalde situaties zou een foto op iso 6400 nog bruikbaar kunnen zijn, zoals voor Facebook, maar als kwaliteit van belang is, kun je beter onder deze lichtgevoeligheid blijven. Op de maximale lichtgevoeligheid, iso 12.800, zijn de resultaten wat ons betreft echt niet meer bruikbaar.
Ruisreductie
In de testfoto's is zichtbaar dat de ruisreductiealgoritmen onderscheid maken tussen verschillende beeldvlakken. Zo zie je in de onderstaande foto dat bij contrastrijke delen de nadruk wordt gelegd op scherpte en in minder contrastrijke, donkere delen meer ruisreductie wordt toegepast. Dat is op zich een prima keuze, want het alternatief is dat één vorm van ruisreductie op de hele foto wordt toegepast. De 'slimme' ruisreductie kan wel leiden tot grote verschillen in een enkele foto. Zo wordt in de onderstaande foto het donkere deel aan de rechterkant een beetje een vage brei.
Een uitsnede van een praktijkfoto op iso 1250 toont de lokale ruisreductie.
De contrastrijke delen links zijn scherp, de donkere delen rechts zijn vaag.
Praktijk
De resultaten van de praktijkfoto's zijn vergelijkbaar met die van onze testkaart. In het donker kun je prima uit de voeten met de camera. In de Auto-stand kiest hij automatisch de lichtgevoeligheid en dat gaat meestal goed. Wel heeft de camera de neiging om de iso-stand laag te houden. De sluitertijd loopt daardoor op, waardoor je soms toch nog last hebt van bewegingsonscherpte. De ervaren amateurfotograaf zal daardoor liever de iso-waarde in eigen hand houden en werken in de Av-, Tv- of M-stand. Een bijkomend voordeel is dat je dan beter kunt voorkomen dat de camera boven de iso 3200 gaat werken, wat zo'n beetje de kritische grens is.
Vlnr: iso 1600, 3200, 6400, 12800
Een egaal grijsvlak op onze testkaart toont de degradatie van de kwaliteit en de vorming van ruis goed aan. Tot en met iso 3200 blijft de schade beperkt, maar daarna neemt de kwaliteit zichtbaar af.
/i/2000560179.png?f=imagegallery)
Vlnr: iso 200, 3200, 6400, 12.800
Vlnr: iso 200, 3200, 6400, 12.800
Raw
Natuurlijk kun je met de G7 X ook in raw fotograferen, net als met de meeste G-serie-camera's van Canon en concurrerende compactcamera's met grote sensor. Dat biedt je beduidend meer speelruimte in de nabewerking, omdat je dan meer details uit de schaduwen en hooglichten kunt halen, en de ruisreductie helemaal zelf kunt optimaliseren.
Tijdens onze test hebben we ook in raw gefotografeerd, maar de raw-bestanden werden nog niet ondersteund door gangbare softwaretitels, wat een goede vergelijking lastig maakt. We hebben de raw-bestanden wel kunnen openen met RawTherapee, maar de software geeft de kleuren niet correct weer, doordat concrete ondersteuning ontbreekt. De foto's zijn grotendeels paars. Dit laat zich een klein beetje corrigeren, zodat we in ieder geval de mate van ruis en detail kunnen vergelijken, maar let hierbij dus niet op het kleurverschil. Het is wel duidelijk dat de raw-versie meer details bevat.
/i/2000560193.png?f=imagegallery)
Jpeg (links) in vergelijking met een onofficiële raw-conversie
Overig
Onlangs hebben we de Panasonic Lumix LX100 getest, waardoor we de beeldkwaliteit van die camera kunnen vergelijken met die van de G7 X. De Sony RX100 Mark III is ook eerder getest, maar met een afwijkende testkaart, waardoor een goede vergelijking lastig is. De LX100 staat bekend om zijn goede beeldkwaliteit en relatief lage ruis op hoge iso's. Dat is terug te zien in de vergelijking met de G7 X, maar de laatstgenoemde biedt mede dankzij de hogere resolutie wel wat meer detail. Desondanks zijn de beelden van de LX100 scherper.
Het dynamisch bereik van de G7 X lijkt tamelijk gelijk aan dat van de RX100-serie camera's. Je hebt meer speelruimte dan met een compactcamera, maar niet zoveel als met een mft- of aps-c-sensor of groter. We kwamen in onze praktijkfoto's dan ook wel wat plaatjes met overbelichte delen tegen, zoals ook te zien is in sommige testfoto's. De HDR-modus, waarbij de belichting van drie foto's wordt samengevoegd, helpt om dit te voorkomen. Fotograferen in het raw-formaat helpt ook, al hebben we dit slechts ten dele kunnen testen omdat de cr2-bestanden van de G7 X ten tijde van de test nog niet ondersteund werden.
:strip_exif()/i/2000545265.jpeg?f=thumbmedium)
/i/1228223656.png?f=fpa)