Missende schakel
Samengevat
Het gebrek aan zwaartekracht maakt van The Pre-Sequel een andere Borderlands dan je gewend bent. Schuilen heeft geen zin. In plaats daarvan kun je hoog springen en vanuit de lucht je vijanden bestoken. Leuk, maar ook af en toe wat chaotisch. De nieuwe wapens voegen weinig toe en quests en menu's zijn af en toe wat onduidelijk. De nieuwe classes en de humor maken overigens een hoop goed.
Eindoordeel
Ontwikkelaar Gearbox Software heeft de laatste jaren een twijfelachtige reputatie opgebouwd. Met Duke Nukem Forever en Aliens: Colonial Marines leverde het bedrijf twee games af die niet bepaald goed werden ontvangen. Met name bij Colonial Marines maakte Gearbox er dan ook een potje van. De studio had weinig oog voor de game, omdat hij de handen vol had aan de enige serie waar hij de afgelopen jaren wel succes mee oogstte: Borderlands.
Gespeeld op: Windows
Ook verkrijgbaar voor: OS X, Linux, PlayStation 3, Xbox 360, PlayStation Vita
Het is dus misschien wat vreemd dat Gearbox de ontwikkeling van de derde Borderlands-game heeft uitbesteed, al is dat waarschijnlijk een beslissing van uitgever 2K Games en niet van de Texaanse studio. Het is namelijk de Australische studio van 2K die het meeste werk heeft verricht aan Borderlands: The Pre-Sequel, met Gearbox in een ondersteunende rol. Daarmee is gelukkig wel de continuïteit gewaarborgd; The Pre-Sequel is in alles een echte Borderlands-game.
/i/2000554478.jpeg?f=imagenormal)
Fans van de serie komen dan ook flink aan hun trekken. Wie Borderlands speelt voor het verhaal, heeft aan The Pre-Sequel een goeie. Zoals de naam al min of meer aangeeft, vult The Pre-Sequel het gat tussen Borderlands 1 en Borderlands 2. Wie wil weten hoe het kan dat Handsome Jack in Borderlands 1 een heel andere rol heeft dan in de opvolger, wordt hier op zijn wenken bediend. Je maakt gedurende de game de transformatie mee. Jack begint als een bluffertje, maar eindigt als een ware tiran.
Humor
Misschien interessanter is dat je begint als hired gun in zijn dienst, maar omdat Jack het steeds bonter maakt, zul je gedurende de game van kamp ruilen en het tegen Jack opnemen. Eigenlijk dus zoals in Borderlands 2. Zoals je van beide voorgangers gewend bent, is vooral de humor weer erg goed in The Pre-Sequel. De diverse personages die je tegenkomt zijn lekker uitgesproken en de vele teksten die ze uitkramen weer even grappig als altijd.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
The Pre-Sequel speelt zich af op Elpis.
Wat is de opdracht?
Toch heeft al die humor ook nadelige kanten. De makers doen zo hard hun best om grappig te zijn dat ook de opdrachten die je kunt vervullen in leuk bedoelde teksten zijn vervat. Leuk zijn ze wel, dat is het probleem niet. De opdrachten blinken daardoor helaas niet uit in duidelijkheid. Je krijgt vaak slechts heel summier mee wat er nu van je verwacht wordt en de opdracht is soms ronduit onduidelijk. Het helpt dat er quest markers op de kaart staan, maar dan nog is lang niet altijd duidelijk wat je moet doen of waar je moet zijn.
De humor is heel herkenbaar. In de rest van de opzet van de game heeft 2K Australia wat veranderingen aangebracht. De voornaamste is dat je direct na het begin van de game van Pandora naar Elpis wordt gestuurd, de maan die om de planeet cirkelt. Net als op onze maan heeft Elpis veel minder zwaartekracht, en dat heeft grote gevolgen voor de gameplay. Vooral als je over het oppervlak van de planeet struint, kun je flinke sprongen maken, wat nog versterkt wordt doordat er jump pads op Elpis zijn te vinden.
/i/2000554477.jpeg?f=imagenormal)
Het heeft grote gevolgen voor de gevechten die je op Elpis levert. Je kunt immers hoog springen en zweeft langzaam weer naar beneden. Dat wil zeggen dat je tegenstanders kunt ontlopen door het luchtruim te kiezen, al zijn er ook tegenstanders die net zo makkelijk het luchtledige kiezen als jij. Om het springen nog aantrekkelijker te maken, kun je desgewenst juist heel hard op de grond landen. De klap bezorgt flinke schade en is vooral handig als je door een groepje niet al te sterke tegenstanders belaagd wordt. Al kun je natuurlijk ook omhoog springen en vanuit de lucht salvo's afvuren.
Geen dekking
Toch kan het geen kwaad om munitie te besparen. Er is munitie genoeg, maar je zult het harder nodig hebben dan ooit. Het springen maakt gevechten heel anders dan je van Borderlands gewend bent. Zeker als je met of tegen andere spelers vecht wordt het al snel veel chaotischer dan je gewend bent, zodat je veel munitie zult verstoken. Waar het tot nu in Borderlands juist verstandig was om voorzichtig aan te doen en dekking te zoeken, is dat in The Pre-Sequel heel anders. Er is namelijk nauwelijks dekking mogelijk. Zeker als je over het oppervlak van Elpis loopt, kun je zelden schuilen. De maan is, net als die van de aarde, vooral uitgestrekt, vlak en kaal. Het maakt dat verdedigend spelen weinig zin heeft. Gaan en knallen, dat is het devies in The Pre-Sequel.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
De eerste trailer van The Pre-Sequel.
Buiten adem
Elpis is dan wel kaal, er is ook genoeg menselijke aanwezigheid, in de vorm van de ruimtebases die her en der te vinden zijn. Daar heeft springen veel minder zin, vooral doordat de ruimtes er meestal niet hoog genoeg voor zijn. Toch zul je ook daar minder obstakels vinden om dekking achter te zoeken dan je gewend bent. Daar staat tegenover dat in dergelijke bases juist weer veel jump pads te vinden zijn, zodat je alsnog flinke sprongen kunt maken.
Er is nog een factor die zorgt voor druk op de ketel tijdens gevechten. Op Elpis is weinig zuurstof. Je houdt het niet lang vol als je over het oppervlak van de maan loopt. Gelukkig heb je hulp. Er zijn hier en daar zwakke plekken in het maanoppervlak waar zuurstof door naar buiten breekt. Daar kun je even op adem komen en weer verder lopen, in de hoop dat er een volgend zuurstofpunt in buurt is. Mocht dat niet zo zijn, dan sterf je onherroepelijk een adem- en vooral roemloze dood. Gelukkig bemachtig je al snel een zuurstofmasker, al biedt dat niet helemaal de hulp die je verwacht.
/i/2000554483.jpeg?f=imagenormal)
Het masker wordt gevoed door kleine zuurstofcilinders, wat maakt dat je steeds voor ongeveer een minuut zuurstof hebt. Binnen die minuut zul je dus een nieuwe cilinder moeten vinden, of zo'n punt in het maanoppervlak waar zuurstof uit naar boven kunt. Bij beide kun je de teller weer resetten en kun je dus weer een minuut vooruit. Het maakt dat er druk op gevechten zit. Je kunt niet vrijuit schieten en zult de timer in de gaten moeten houden, al word je ruim op tijd gewaarschuwd dat de zuurstof op begint te raken. Het gebrek aan zuurstof en de lage zwaartekracht zorgen er echter wel voor dat je niet op safe kunt spelen tijdens gevechten. Het is dus een kwestie van 'gaan en knallen'. De wat chaotischer gameplay maakt dat de game het beste tot zijn recht komt in coöp. Doordat je geen dekking kunt zoeken, kan het geen kwaad om wat rugdekking te krijgen en hem ook terug te geven aan teamgenoten. De eigenschappen van de classes in de game zijn daar ook gedeeltelijk op afgestemd.
Rpg
Ondertussen is The Pre-Sequel ook nog steeds een halve rpg, net als de twee voorgangers. Dat wil zeggen dat je een class kunt kiezen en veel verschillende wapens kunt vinden die allemaal net iets andere eigenschappen hebben. Die classes spelen een belangrijke rol in de game, de verschillende voorwerpen wat minder. Er zijn er nog steeds genoeg, dat is het probleem niet. Alleen komt het door het gebrek aan zwaartekracht dit keer meer dan voorheen aan op hoe je beweegt en minder op de eigenschappen van je wapen. Uiteraard is het handig om een goed wapen te hebben. Het verschil is echt wel te merken. Maar goed bewegen is dit keer minstens zo belangrijk, en daar kun je een het gebrek aan vuurkracht mee compenseren. Dat komt ook doordat je nu dus met een slam op de grond kunt landen en daar flinke schade mee aan kunt richten.
/i/2000554487.jpeg?f=imagenormal)
Oude bekenden
Bij het kiezen van een class heb je keuze uit vier gezichten, en dat zijn gezichten die je wellicht al kent. Bij alle vier de classes krijg je weer ruimschoots de mogelijkheid om aanpassingen door te voeren. Net als in de voorgaande games heeft elke class drie skill trees waar je ount aan toe kunt kennen. Je kunt ze verdelen, al is het verstandiger om bij één tree het onderste uit de kan te halen. Opvallend is dat alle vier de classes skills hebben die zijn toegespitst op coöp.
Zo is Wilhelm the Enforcer de gadgetfreak van de vier, die twee drones op kan roepen om het vuile werk op te knappen. Een van de drones valt aan, de andere beschermt. Juist die beschermende drone is nuttig in coöp, omdat hij alle teamgenoten beschermt. Athena the Gladiator heeft een heel andere gadget; ze heeft een schild dat ze zowel aanvallend als verdedigend kan gebruiken. Je kunt van Athena de tank van de groep maken, als je dat wilt, die vijanden aan zich gekluisterd kan houden.
/i/2000554481.jpeg?f=imagenormal)
Claptrap
Nisha the Lawbringer is de meest solistische class van het stel. Ze houdt gewoon van guns. Haar special is Showdown, waarbij ze tijdelijk sneller schiet en ook meer schade aanricht. In een groep is Nisha vooral handig doordat ze als sluipschutter kan fungeren en dus van afstand alvast de eerste tegenstanders kan uitschakelen. De verrassendste en misschien ook wel leukste class is Claptrap, de praatgrage robot die je al sinds de eerste Borderlands kent. Je kunt hem nu dus besturen. Claptrap is een vreemde class, wat lastig om te spelen maar wel nuttig. Vooral in een groep. Waar Nisha de beste solo-class is, bewijst Claptrap zijn dienst vooral in coöp. Het oncontroleerbare wordt veroorzaakt doordat Claptrap af en toe in een stuip schiet en in het wilde weg alle kanten op begint te schieten. Dat maakt dat je binnen no time door al je zorgvuldig opgespaarde munitie heen bent. Grappig is het wel, heel nuttig is het niet. Ook niet als je na een upgrade met laserwapens om je heen kunt schieten. Dat levert een komisch en kleurrijk, maar vrij nutteloos spektakel op. Nuttiger is de special van Claptrap waarbij je aan teamgenoten vraagt om een high five te geven. Als dat lukt, krijgt zowel Claptrap als de teamgenoot een stevige buff. Als niemand een high five geeft, krijgt alleen Claptrap de buff, wat de special ook nuttig maakt als je solo speelt.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Nisha the Lawbringer.
Nieuwe wapens
Daarmee heeft 2K Australia de sterkste kant van de serie keurig intact gehouden. Je hebt vier lekker uiteenlopende classes die je bovendien nog uitgebreid naar je hand kunt zetten ook. Ze zijn dit keer wat buitenissiger dan je gewend bent, maar gevarieerd, nuttig en leuk genoeg. Bij die klassieke Borderlands-formule hoort ook een overvloed aan wapens om uit te kiezen en daar laten de makers wat steken vallen. Er zijn twee nieuwe soorten. Geheel in de geest van het space-thema van de game heb je naast laserwapens ook cryo-wapens, wat wil zeggen dat je tegenstanders kunt bevriezen. Handig, want eenmaal bevroren bad guys kun je daarna makkelijk in ijzige deeltjes uiteen laten spatten. Eerst bevriezen en dan kapot schieten is echter ook wat omslachtig. De laserwapens zijn nog minder nuttig. Ze zijn niet heel effectief. Het is lastig om goed te mikken met de laserwapens en bovendien zorgen ze voor niet al te veel schade. Het past wel in de grappige, onvoorspelbare en altijd wat rommelige setting van Borderlands, maar het is zonde dat je beide soorten nieuwe wapens eigenlijk beter links kunt laten liggen. De conventionele wapens zijn eigenlijk nuttiger.
/i/2000554484.jpeg?f=imagenormal)
Krap jasje
The Pre-Sequel is daarmee niet helemaal geslaagd. Dat komt ook doordat de game uit zijn jasje groeit. De game wordt, net als beide voorgangers, gemaakt met Unreal Engine 3 en daar is de rek wel een beetje uit. Al treft ook de makers blaam. Bijvoorbeeld voor de vele onzichtbare muurtjes, de te grote bounding boxes rond sommige voorwerpen die maakt dat je niet kan gaan waar je het wel verwacht. Verder heeft de game last van traag ladende omgevingen, en van voertuigen die niet prettig sturen.
Wat niet aan de engine ligt, maar de makers is aan te rekenen, zijn de soms onoverzichtelijke menu's. Vooral het vergelijken en selecteren van wapens en andere voorwerpen is niet ideaal, terwijl je dat in een game als Borderlands veel zult doen. De overvloed aan wapens wordt sowieso al snel wat te groot. Er zijn veel vergelijkbare wapens, met nauwelijks verschillende eigenschappen, waardoor het al snel wat saai wordt om al die nauwelijks afwijkende stats met elkaar te vergelijken. Ook de omgeving helpt niet echt mee. De makers hebben een sfeervolle maan van Elpis gemaakt. Er zijn regelmatig prachtige vergezichten. Maar de herkenbare maan is grijs, kaal en vlak, en daardoor niet echt afwisselend.
/i/2000554480.jpeg?f=imagenormal)
Conclusie
Borderlands: The Pre-Sequel valt, zoals de naam al enigszins aangeeft, een beetje tussen wal en schip. Het gebrek aan zwaartekracht geeft een lekkere draai aan de gameplay. Doordat je hoger kunt springen en minder kunt schuilen nodigt de game uit om wat minder voorzichtig te spelen. Dat is leuk, maar maakt het vechten ook wat chaotisch. De vier nieuwe classes zijn prima en op een leuke manier op te waarderen, met Claptrap als lekker exotisch buitenbeentje dat zijn nut bewijst in coöp. De makers hebben met de vier classes ook een goede balans gevonden tussen solo en coöp. Het rpg-element is nog steeds de sterkste kant van de game. De gebrekkige voorraad zuurstof op Elpis is daarbij een extra tactisch element.
Toch is niet alles geslaagd. De humor is prima, maar zit af en toe in de weg. De maan is door zijn lage zwaartekracht als ondergrond wel leuk, maar uiterlijk ook wat saai. Ook de nieuwe wapens zijn niet zo leuk als gehoopt. De laserwapens zijn lastig onder controle te krijgen en de cryo-wapens zijn wat omslachtig in gebruik. Verder zijn de menu's hier en daar wat onoverzichtelijk en is de engine aan het einde van zijn latijn. Daarmee voelt The Pre-Sequel een beetje aan als een tussendoortje. Aardig, maar niet wat we van een nieuwe Borderlands hadden verwacht.
Eindoordeel