Inleiding
De smartphonetak van LG maakt de laatste jaren grote stappen. Terwijl de Koreaanse fabrikant twee jaar geleden eigenlijk niet meedeed in de high-end markt, kreeg LG in 2012 met de Optimus G en Nexus 4 voor het eerst een voet tussen de deur. In september 2013 volgde de zeer goed ontvangen LG G2 en kort daarop kwam de Nexus 5, die op de G2 is gebaseerd, op de markt.
LG liet met de G2 vooral zien dat het prachtige schermen kan maken en ook doorheeft hoe je de behuizing van een smartphone zo compact mogelijk kunt krijgen, want de G2 viel op door de uiterst kleine randen rondom het scherm. Dat LG vaart wil maken in de smartphonemarkt wordt nog maar eens onderstreept door de introductie van de G3, die nog geen tien maanden na de introductie van de G2 plaatsvindt.
Ook bij de G3 is LG weer gegaan voor een behuizing die zo compact mogelijk is. En dat mag ook wel, want de schermgrootte is opgekrikt naar 5,5", waardoor het verminderen van 'loze' ruimte in het ontwerp nog belangrijker wordt. Het beeldpaneel heeft een resolutie van maar liefst 2560x1440 pixels, ook bekend als een quad-hd-resolutie, waardoor de pixeldichtheid ten opzichte van zijn voorganger met een kwart is toegenomen.
Andere opvallende nieuwigheden zijn een autofocussysteem dat met een laser werkt, een verwijderbare achterkant en een vernieuwde skin. Tweakers was bij de introductie van de G3 in London aanwezig en kon meteen een eerste indruk opdoen van deze compacte, grote telefoon.
Meer pixels dan je hdtv
Vorig jaar waren we op het vlak van schermresolutie bij smartphones aanbeland bij full hd op grofweg 5". Of anders gezegd: dezelfde resolutie als je hdtv thuis heeft, maar dan op een smartphone. Dat leidde tot een enorm hoge pixeldichtheid en met zoveel pixels zijn de individuele puntjes voor het menselijk oog niet meer te onderscheiden. Je zou kunnen denken dat de kous daarmee af is, maar de G3 bewijst het tegendeel.
/i/1401225071.jpeg?f=imagenormal)
LG heeft de resolutie namelijk nog verder opgekrikt, naar quad hd of 2560x1440 pixels. Dat levert bij het 5,5"-scherm in de G3 een pixeldichtheid van 538 pixels per inch op. Zetten we dat af tegen het oude Retina-scherm van de iPhone 4, volgens Apple destijds zo scherp dat de pixels niet te onderscheiden zijn, dan zien we dat de pixeldichtheid bij de G3 meer dan de helft hoger ligt. Volgens LG had Apple het namelijk bij het foute eind.
Het menselijk oog zou weliswaar niet veel meer dan 300 lijnen per inch kunnen waarnemen, maar om die lijnen op een scherm weer te geven moet tussen elke lijn ook een rij lege pixels aanwezig zijn. Zo komt LG tot de conclusie dat je grofweg het dubbele aantal pixels per inch nodig hebt om diezelfde resolutie op een beeldscherm te krijgen.
Pixeldichtheid |
Telefoon | Pixeldichtheid |
LG G3 |
**********
534 |
HTC One (M8) |
********
441 |
Samsung Galaxy S5 |
********
432 |
LG G2 |
********
424 |
Sony Xperia Z2 |
********
424 |
iPhone 5S |
******
326 |
We snappen de uitleg van LG, maar zijn niet genoeg thuis in de materie om te kunnen zeggen of het ook echt hout snijdt. Wel kunnen we stellen dat we het verschil tussen de resolutie van de G2 en G3 met het blote oog voor ons niet zichtbaar is. Dat gezegd hebbende vinden we het scherm van de G3 wel erg mooi; op het vlak van kleurreproductie en kijkhoeken hebben we op eerste gezicht helemaal niets te klagen en ook de helderheid lijkt in orde, hoewel de G2 in een directe vergelijking net een wat feller backlight lijkt te hebben.
Scherpstellen met lasers en opgefriste software
De G3 heeft net als de G2 een 13-megapixelcamera, gebaseerd op een bsi-beeldsensor met een optisch gestabiliseerde lens. De vernieuwingen moeten we zoeken bij de flitser en het autofocussysteem. Die eerste bestaat nu uit twee leds, elk met een eigen kleurtemperatuur. Door de intensiteit te variëren kan de kleur van het flitslicht aangepast worden. De iPhone 5s introduceerde deze feature en HTC bouwde hem ook al in bij de One (M8)
Het opvallendst aan de camera is echter de techniek achter het autofocussysteem. Fabrikanten proberen het scherpstellen al jaren sneller te maken en zeker de trage autofocus in situaties met weinig licht is hen een doorn in het oog. LG poogt dat op te lossen door een laser in te bouwen. Deze infrarood-laser bevindt zich naast de lens en wordt gebruikt om de afstand tussen de camera en het te fotograferen object te meten, zodat de camera weet op welke afstand scherpgesteld moet worden. Dat werkt volgens LG een stuk sneller dan de traditionelere contrast- of fasedetectie-autofocus, zeker in in het donker.
Onze eerste indruk is dat ze daar gelijk in hebben. Bij normale lichtomstandigheden hadden we niet het idee dat de G3 veel sneller of trager scherpstelde dan andere high-end smartphones. LG had echter ook een opstelling gemaakt met een soort kijkdoos waarin het behoorlijk donker was. Voor de opening waren een Galaxy S5 en G3 opgesteld, waarbij goed te zien was dat de S5 veel meer moeite had met scherpstellen. Ook toen we het de camera moeilijk probeerde te maken door express in donkere hoekjes van de zaal scherp te stellen, liet het autofocussysteem zich niet kisten. Het lasersysteem staat overigens niet op zichzelf; uiteindelijk wordt een combinatie gebruikt van de laserfocus, fasedetectie-af en contrast-af om de lens scherp te stellen.
Om het maken van een foto nog sneller te maken heeft LG de interface van de camera-app sterk versimpeld. Standaard zijn slechts een paar knoppen zichtbaar en wordt de foto gemaakt zodra de gebruiker het scherm aantikt. Via een menuknop in de linker bovenhoek kan overgschakeld worden naar een traditionele interface.
Opgefriste software
We waren niet enorm onder de indruk van de software op de G2. Zoals elke andere fabrikant wil ook LG dat zijn versie van Android er uniek uitziet en dat betekende dus nieuwe wallpapers, nieuwe iconen, nieuwe kleurstellingen, nieuwe apps en zelfs nieuwe geluidjes. Daar hebben we niets op tegen, maar er was weinig lijn te vinden in de verschillende grafische elementen en de ringtones werden bijvoorbeeld ingezongen door een Weens kinderkoor, wat de meeste gebruikers waarschijnlijk aanspoorde om ze meteen te veranderen.
De kritiekpunten beperkten zich niet enkel tot het audiovisuele vlak, maar ook functioneel gezien was de skin verre van perfect. Zo zat het notificatiemenu vol extra knoppen en sliders, waardoor voor notificaties maar weinig plek overbleef. Daarnaast bleek de alternatieve Slide Aside-optie voor multitasking in de praktijk niet fijn te werken.
Voor de G3 heeft LG zijn interface flink opgepoetst en het eerste wat opvalt, is de nieuwe visuele stijl. Net als bij de software van veel andere fabrikanten is de interface erg 'plat'. Geen drop-shadows meer, geen 3d-effecten en geen complexe vormen. In plaats daarvan veel cirkels en een platte stijl. Daarnaast heeft LG de interface minder chaotisch en druk gemaakt, waarbij bijvoorbeeld het notificatiemenu rustiger oogt en veel meer notificaties kan laten zien. De kinderkoor-ringtones zijn verdwenen en de onscreen-knoppen volgen nu netjes het voorbeeld van Google: in plaats van een menuknop wordt nu een multitaskingknop getoond.
LG introduceert samen met de G3 nog enkele nieuwe softwarefeatures. Een van de meest opvallende is Smart Notice, een dienst die enigszins vergelijkbaar is met Google Now, omdat het doel is om de gebruiker van relevante informatie te voorzien zonder dat erom gevraagd wordt. Zo kan Smart Notice je eraan herinneren iemand terug te bellen als je een gemist gesprek hebt. Ook kan de dienst je waarschuwen als je downloadmap bijvoorbeeld vol staat met zaken die je niet gebruikt. De demo's van LG zagen er heel aardig uit, maar we zullen meer tijd met Smart Notice moeten doorbrengen voordat we er iets zinnigs over kunnen zeggen.
Knock On, de functie om de telefoon wakker te maken door twee keer op het scherm te tikken, is ook weer aanwezig, net als Knock Code, dat we als eerste op de G2 Mini zagen. Hierbij wordt het scherm opgedeeld in vier kwadranten en kun je de telefoon tegelijk aanzetten en ontgrendelen door het juiste aanraakpatroon op het scherm in te voeren.
Snelle hardware, die veel werk moet verzetten
We hebben onze bedenkingen bij de gevolgen van de hoge schermresolutie. LG heeft bijvoorbeeld gekozen voor een 3000mAh-accu, dezelfde capaciteit als bij de G2, terwijl de backlight waarschijnlijk meer stroom zal gebruiken. LG claimt dat de accuduur van de G3 toch vergelijkbaar is met die van de G2 omdat slimme foefjes en tweaks worden gebruikt om de stroomconsumptie te verminderen. Als voorbeeld noemt het een variabele refreshrate. Echt nieuw is dat echter niet; dat had de G2 namelijk ook al deels. We hopen dat het LG echt gelukt is om de goede accuduur van de G2 te evenaren, maar totdat we het zelf hebben kunnen testen, nemen we de claims met een korreltje zout.
Een ander mogelijk 'slachtoffer' van de hoge schermresolutie is de system on a chip, en in het bijzonder de gpu. Die moet namelijk meer werk verzetten. Net als de andere high-end Android-telefoons van de laatste tijd wordt ook de G3 aangedreven door Qualcomms Snapdragon 801-soc. Er gingen even geruchten dat het om de snellere Snapdragon 805 zou gaan, maar de release van de G3 komt net even te vroeg daarvoor; de eerste apparaten met een Snapdragon 805 zullen we waarschijnlijk aan het einde van deze zomer zien.
De Adreno 330-gpu uit die Snapdragon 801 moet bij de G3 flink meer pixels berekenen dan bij andere high-end telefoons, zoals de Xperia Z2, Galaxy S5 en HTC One (M8). We hebben de gpu-benchmark GFXBench kunnen draaien en daarin is de G3 zo'n 30 procent trager dan bovengenoemde toestellen. Dat betekent niet dat de G3 waardeloos is voor het draaien van bijvoorbeeld zware games, maar het is duidelijk dat de hardware harder aan de bak moet.
Bij normaal gebruik leek de G3 het allemaal niet lekker te kunnen bijbenen. De G2 viel bij zijn introductie juist op door de vloeiende en snelle gebruikservaring, maar de demotoestellen van de G3 die wij konden proberen, haperden en stotterden nog met enige regelmaat. Dat zou aan de hardware kunnen liggen, maar het zou evengoed de software kunnen zijn. De demotoestellen waren namelijk allemaal bedoeld voor de Koreaanse markt en stonden bomvol met bloatware van Koreaanse telecomproviders. Daarnaast ging het om een bètaversie van de firmware en LG benadrukte dat de prestaties nog verbeterd zouden worden.
Dat is een vaak gehoorde opmerking bij productintroducties en in veel gevallen komt daar uiteindelijk weinig van terecht. LG geven we in dit geval het voordeel van de twijfel, omdat de firmware duidelijk vol zat met software en diensten die op de Nederlandse modellen nooit aanwezig zullen zijn.
Een mooie maar forse behuizing
Fabrikanten van Android-telefoons lijken zich de laatste jaren genoodzaakt te voelen om de schermen van hun toestellen steeds een beetje groter te maken. Twee toptoestellen achter elkaar uitbrengen met hetzelfde schermformaat lijkt bijna een faux pas, al deed Sony het met de Xperia Z en de Z1. De Galaxy S5 is echter nipt groter dan de S4, de One (M8) groter dan de M7, de Nexus 5 groter dan de Nexus 4 en de Xperia Z2 groter dan de Xperia Z1.
LG doet mee met die trend en heeft de G3 uitgerust met een 5,5"-beeldscherm, 0,3" groter dus dan dat van de G2. Daarmee staat de G3 met één been in de categorie 'heel grote smartphones'. Vergeet namelijk niet dat de eerste Galaxy Note, die destijds reusachtig werd gevonden, 'slechts' een 5,3"-scherm had en de tweede een 5,5"-scherm, even groot als dat van de G3. LG zelf kwam vorig jaar nog met de G Pro, een 5,5"-telefoon die toen nog gezien werd als een toestel dat tussen smartphone en tablet zat.
De LG G3 en LG G2
Net als de G2 is de G3 gelukkig een compacte telefoon, waarbij het scherm een groot deel van de voorzijde inneemt. Hij is bijvoorbeeld slechts anderhalve millimeter breder dan Sony's Xperia Z2 en minder lang dan diezelfde Z2 en HTC's One (M8). Voor een 5,5"-telefoon is de G3 dus uiterst compact en wat daarbij helpt is dat de achterkant richting de randen rond afloopt, net als bij HTC's nieuwe One, waardoor hij fijn in je handpalm ligt. Het blijft echter een grote telefoon en we kunnen ons goed voorstellen dat de G3 voor sommigen net té groot is; als je de telefoon met één hand vasthoudt, is het moeilijk om met je duim in alle schermhoeken te komen zonder een flink staaltje vingeracrobatiek uit te voeren.
Met de G3 heeft LG een van de grootste kritiekpunten van de G2 aangepakt: de goedkoop ogende en aanvoelende behuizing. In plaats van het gladde plastic van de G2 is de behuizing van de G3 gemaakt van een ander soort kunststof met een metallic-look en geborstelde afwerking. Het ziet er in onze ogen een stuk beter uit en een fijne bijkomstigheid is dat het materiaal nauwelijks vingervlekken oppakt. In tegenstelling tot bij de G2 is de achterzijde van de G3 verwijderbaar en wie dat doet, vindt aan de binnenzijde nog een micro-sd-slot verborgen waarmee de al aanwezige 16GB opslagcapaciteit kan worden aangevuld.
/i/1401225069.jpeg?f=imagenormal)
Die dunne bezels hebben als gevolg dat er weinig plek is om de knoppen op hun traditionele plek te plaatsen, aan de zijkant van de telefoon. LG kiest er daarom voor om de knoppen aan de achterkant van de telefoon te plaatsen, net als bij de G2. Het globale idee is hetzelfde gebleven; onder de camera zit een powerknop die aan de boven- en onderzijde geflankeerd wordt door de knoppen om het geluid harder en zachter te zetten.
We waren bij de G2 geen ernorme fan van deze opstelling en zijn dat nog steeds niet. Toch moet gezegd worden dat de implementatie bij de G3 beter is. De powerknop is rond en groter, waardoor hij makkelijk op de tast te vinden is. Daarnaast is hij glad, in tegenstelling tot de volumeknoppen, die wel textuur hebben, wat ook helpt als je de knop op de tast moet vinden.
Tot slot
Van alle nieuwe features die de G3 rijk is, is het quad-hd-scherm eigenlijk de feature waarvan we het minst onder de indruk zijn. Dat komt simpelweg omdat het verschil met full-hd in onze ogen zo klein is dat het de meeste mensen niet zal opvallen. Het zegt ook iets over de goede beeldkwaliteit die tegenwoordig gemeengoed is bij high-end smartphones; echt grote verbeteringen worden daardoor steeds moeilijker te behalen.
We zijn meer onder de indruk van bijvoorbeeld de behuizing. De metallic look voelt en oogt beter dan het plastic van de G2 en de verwijderbare accu en het micro-sd-slot zien we als twee dikke pluspunten. Ook de knoppen aan de achterkant komen beter uit de verf dan bij de G2, dankzij de nieuwe vormgeving en textuur. Van het formaat moet je echter houden en we kunnen het begrijpen als de G3 voor sommige mensen net een stap te ver is.
Toch blijven we nog met vragen achter. De demotoestellen waren niet zo vloeiend als we gehoopt hadden, maar draaiden nog bètasoftware en hadden een hoop bloatware geïnstalleerd staan. We verwachten bij de uiteindelijke retailtoestellen betere prestaties, maar of we dat ook krijgen, valt nog te bezien. Die extra software en diensten maken het verder moeilijk een goed beeld te krijgen van LG's nieuwe skin en bij de accuduur houden we nog een slag om de arm.
LG laat met de G3 vooral zien dat het net zo hard kan innoveren als de concurrentie en op sommige vlakken, zoals beeldschermtechnologie, zelfs ver genoeg is om het voortouw te nemen.