Halo: Spartan Assault
Wat doe je als het zomer is, er nauwelijks nieuwe games zijn om te spelen, en het eigenlijk ook te warm is om op je bank voor je televisie te hangen? Dan pak je je iPad, Surface of ander mobiel apparaat en ga je kijken of er nog leuke mobile games zijn, want in die categorie verschijnen wekelijks noemenswaardige titels. Dat is precies wat de Tweakers-redactie de afgelopen weken heeft gedaan. In dit artikel zetten we een aantal van die noemenswaardig games op een rij. Betekent het dat dit de absoluut beste games zijn? Natuurlijk niet. Zie het als een suggestie, een kleine blik in de catalogus van games die te downloaden zijn. En laten we dan maar aftrappen met een product van Nederlandse bodem.
Gamesredacteuren Jurian Ubachs en Paul Hulsebosch bespreken de games uit dit artikel.
Halo: Spartan Assault
Het is vooral stoer dat een Nederlandse studio een heuse Halo-game heeft gemaakt. Vanguard Games uit Amsterdam heeft net Halo: Spartan Assault afgeleverd, dat verschijnt als app voor Windows 8, Windows RT en Windows Phone 8. Dat is ook meteen het grootste nadeel van de game; hij is voor niet zoveel apparaten beschikbaar. Hij draait wel op Windows 8, maar de game is echt gemaakt voor touch-apparaten en het marktaandeel van RT en Windows Phone 8 is nog niet zo heel groot. De game is op Windows 8 overigens ook te spelen met een muis en toetsenbord, maar nog niet met een controller, hoewel aan een patch gewerkt wordt die dat mogelijk maakt. Uiteraard wil Microsoft Spartan Assault gebruiken om de markt voor de touch-apparaten te vergroten, maar het is zonde dat de game nu zo'n klein publiek heeft.
:fill(white)/i/1375347473.jpeg?f=thumb)
Covenant
Toch is er wel verschil met een game als Gatling Gears, want hier heb je - zoals dat hoort in Halo - veel minder munitie. In de meeste 'twin stick'-shooters kun je een haast oneindig aantal kogels spuien. Dat hoort niet in Halo en dus moet je in Spartan Assault zuinig zijn. Of overstappen op wapens van de Covenant, die je op kunt pikken op het slagveld.
Spartan Assault is dus een echte Halo-game en dat is mooi. Er is veel dat heel vertrouwd aanvoelt. Je kunt wisselen tussen twee wapens, je kunt twee soorten granaten bij je dragen en je kunt zelfs tegenstanders een beuk verkopen, want ook dat hoort bij Halo. De typische Halo-drie-eenheid 'wapen leeg schieten, granaat gooien en beuken verkopen' is dus keurig netjes overgenomen. Je kunt alleen niet springen, al zul je dat door de top down-view niet echt missen. Verder zijn er turrets die je over kunt nemen en alle van Halo bekende voertuigen waar je in en weer uit kunt stappen.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Halo: Spartan Assault.
Extra betalen
Bovendien zit er een aardig upgrade-pad in de game. Je krijgt xp in de missies die je uitvoert en per missie kun je brons, zilver of goud winnen. Je kunt vooraf zelfs bepalen dat je de missie extra moeilijk wilt maken om extra xp te verdienen. Daar zit ook de grootste adder onder het gras, want de meeste upgrades moet je kopen. Met xp kun je de eenvoudiger upgrades, zoals betere wapens, verdienen, maar voor de spullen waar je echt iets aan hebt moet je dokken. Dat is niet veel; voor twee euro vijftig koop je 500 credits, en een goed wapen koop je voor minder dan 100 credits, maar toch.
We zijn dus niet helemaal positief over Halo: Spartan Assault. Het is een echte Halo-game waarin je afhankelijk bent van de klassieke driehoek 'guns, grenades en melee'. De game ziet er bovendien goed en vooral heel herkenbaar uit. Het is alleen jammer dat hij niet voor iOS en Android verschijnt en helemaal jammer is dat de meeste upgrades gekocht moeten worden, terwijl je al 6 euro voor het spel hebt betaald. Tot slot: het verhaal in Spartan Assault speelt ergens in het gat tussen Halo 3 en 4, een periode waarin het lot van Master Chief onbekend is. Master Chief zit dan ook niet in de game en dat is jammer. Erg jammer zelfs. De sfeer en gameplay zijn wel 'erg Halo', maar zonder Master Chief komt het verhaal nooit echt tot leven. Het blijft toch een verzameling van 25 losse levels. Die zien er prima uit, zijn spannend en prima te spelen, maar toch.
Titel |
Halo: Spartan Assault |
|
Platform |
Windows 8, Windows Phone 8 |
Releasedatum |
18 juli 2013 |
Prijs |
€ 5,99 |
Knights of the Old Republic
Wat is je favoriete role-playing game aller tijden? Wij hebben de neiging oude rpg's te vergeten. Niet omdat ze de tand des tijds niet doorstaan, maar omdat er zoveel nieuwe rpg-ervaring overheen geschreven wordt. Die nieuwe rpg's zijn niet per definitie beter, maar liggen wel veel minder diep in het geheugen weggestopt. Hoe fijn is het dan als je een van die oudere rpg's weer eens opnieuw meekrijgt? Daarbij blijkt dat Knights of the Old Republic ook vandaag de dag nog een prima role-playing game is, alleen speel je hem nu op een tablet in plaats van een console of pc.
Naamloze soldaat
In deze klassieke rpg van BioWare, die bijna tien jaar geleden op de markt kwam, neem je de rol aan van een naamloze soldaat die ogenschijnlijk bij toeval betrokken raakt bij het conflict tussen de Jedi Order en de Sith. Zijn missie is aanvankelijk om de Jedi Master Bastila uit handen van wat criminelen te redden, maar al snel blijkt hij - of zij, maar in dit artikel houden we 'hij' aan - zelf ook vaardig in het gebruik van de Force, en dus wordt hij getraind. Gaandeweg versterk je zo je eigenschappen, terwijl je ook nieuwe bondgenoten verzamelt die met je meereizen en ook weer verder ontwikkeld kunnen worden.
De kracht van 'KOTOR' laat zich nauwelijks in een enkele pagina vangen, maar ligt zonder twijfel verankerd in de diepgang, of je nu kijkt naar de banden tussen de verschillende personages die je keer op keer weer verder kunt verdiepen, of naar de vele variabelen op basis van de keuzes die je maakt. Op dat vlak bewijst KOTOR zich nog steeds als een puike rpg die zich eenvoudig kan meten met de beste spellen van nu.
Turn-based werkt wel zo fijn
Het enige dat daarbij uit de toon valt zijn de graphics en de turn-based gevechten. Hoewel het spel er voor een gemiddelde mobile game goed uit ziet, valt niet te verbergen dat het een game van tien jaar oud is. De manier van vechten is ook verouderd, maar dat nadeel werkt op de iPad eigenlijk als voordeel. In verband met de touch-controls is het namelijk heel fijn dat je wat meer tijd hebt. Het spel kan ook op elk moment op pauze worden gezet. Op die manier kun je elk gevecht op een rustige manier benaderen: je geeft je personages wat opdrachten, laat ze die opdrachten uitvoeren en zet de game weer op pauze om nieuwe opdrachten te geven. Real-time actie zou het geheel een stuk onrustiger en moeilijker speelbaar maken.
Dat maakt dat KOTOR uitstekend overeind blijft op de iPad. Nu is het speltype wel van oudsher van het soort dat je liever uren achtereen speelt dan even een paar minuten, maar even overschakelen naar e-mail of een andere app is totaal geen probleem. Dat maakt KOTOR op de iPad een prima speelbare game die op basis van zijn basiskenmerken nog steeds een hoog niveau heeft. Verplichte kost voor gamers die de oude release hebben gemist, en een heel fijne opfrissing van het geheugen voor zij die het origineel wel hebben gespeeld.
Titel |
Star Wars: Knights of the Old Republic |
|
Platform |
iOS |
Releasedatum |
30 mei 2013 |
Prijs |
€ 8,99 |
Colin McRae Rally 2.0
Toegegeven: toen we hoorden dat Codemasters een nieuwe Colin McRae-game zou aankondigen, waren we best een klein beetje teleurgesteld dat het om een iPad-release van een oude game bleek te gaan. De teleurstelling verdween echter al snel toen het Colin McRae Rally 2.0 bleek te zijn. De 2.0-editie geldt voor veel fans van het genre nog steeds als een hoogtepunt, misschien wel hét hoogtepunt van de Colin McRae-franchise. En dat is een prima reden om de game een kans te geven op de iPad.
Karig?
In vergelijking met de hedendaagse racegames lijkt het contentaanbod van Colin McRae 2.0 wat karig, maar vreemd is dat niet. Er waren immers tijden dat games niet gek veel meer te bieden hadden dan een kampioenschap en wat losse rallies, en dat is precies wat deze iPad-versie de speler biedt. In de kampioenschapsmodi kun je nieuwe auto's en nieuwe rally's vrijspelen, dus die zijn het interessantst. Dat komt natuurlijk ook omdat je daar daadwerkelijk rallies met meerdere etappes rijdt, en dat zullen rallyliefhebbers uiteindelijk het leukst vinden.
Zijn die liefhebbers een beetje ervaren met rallygames, dan zou het kunnen dat ze de verschillende stages in Colin McRae Rally 2.0 herkennen uit het origineel. Codemasters heeft inderdaad vrij letterlijk Colin McRae Rally 2.0 op de iPad gezet. Kun je de lay-out van de tracks uit het origineel nog dromen, dan ken je de banen van deze game dus ook.
Dat maakt natuurlijk niets uit, want Colin McRae Rally 2.0 verscheen in het PlayStation 2-tijdperk, en het levert de iPad nu in elk geval een puike rallygame op. Colin McRae Rally 2.0 laat zich namelijk ook eenvoudig besturen. Het is even wennen, maar al snel zul je zonder enig probleem de bochten aansnijden, terwijl je op de on-screen aanwijzingen en de vertrouwde stem van Colins bijrijder Nicky Grist afgaat. Of het nu komt door de game of doordat het inherent is aan de rallysport: de besturing is aardig vergeeflijk. Als je net te vroeg of te laat instuurt, of te krap of juist te ruim door een bocht glijdt, kun je dat vaak nog eenvoudig corrigeren, en dat maakt de gameplay extra soepel.
Fijne besturing
Qua besturing kozen wij trouwens voor het touchscreen, zowel voor het sturen als voor gassen en remmen. Je kunt ook sturen door je iPad letterlijk te behandelen als een stuur, maar dat leverde bij ons met grote regelmaat domme fouten en flinke crashes op. Je kunt de schade die je tijdens een rallyproef oploopt maar beperkt herstellen, dus dat is niet erg handig.
We willen niet direct beweren dat Colin McRae Rally 2.0 de beste racegame op een tablet is, maar een prima aanwinst is het wel. Het is alleen jammer dat je verplicht bent om de landen in volgorde vrij te spelen; iets meer verwevenheid vroeger in het spel zou een pakkendere game opleveren, al zou Codemasters daarmee afwijken van de manier waarop het origineel in elkaar steekt.
Titel |
Colin McRae Rally 2.0 |
|
Platform |
iOS |
Releasedatum |
27 juni 2013 |
Prijs |
€ 4,49 |
Real Racing 3
Binnen het spectrum van racegames voor tablets zijn Real Racing 3 en het op de vorige pagina besproken Colin McRae Rally 2.0 eigenlijk tegenpolen. De ene game is een klassieker die een reprise mag meemaken op een mobiel platform, de andere is juist ontwikkeld voor dat platform en vertegenwoordigt diverse game-ingrediënten uit modernere tijden, en dan met name het 'freemium'-verdienmodel.
Behoorlijke prestaties
Real Racing 3 is gratis te downloaden en te spelen. Wie de filmpjes en screenshots bekijkt en zijn eerste schreden in het spel zet, zal aanvankelijk zijn ogen niet kunnen geloven. Hoe kan een game die er zó goed uit ziet in vredesnaam gratis zijn? We hebben het hier namelijk echt over een game zich grafisch kan meten met de allerbeste iPad-games. Zelfs de grootste scepticus als het gaat om tablet-gaming zal moeten toegeven dat de iPad in staat is tot behoorlijke prestaties. Op de huidige consoles zien we weleens beelden die het niet halen bij Real Racing 3.
De medaille heeft echter een keerzijde. Vroeg in de game valt het mee kun je best vlot stappen maken, maar als je verder komt, merk je dat Real Racing 3 toch kleine aankopen van je verlangt. Het is nooit verplicht, maar reken op wachttijden als je de game alleen maar gratis blijft spelen. Er is niet zozeer sprake van een pay-to-win concept, temeer omdat je nooit rechtstreeks tegen andere gamers racet, maar wie wel wat euro's aan het spel besteedt zal zich een stuk sneller opwerken naar de snellere auto's.
Het ontbreken van een echte multiplayer-modus is trouwens wel een puntje. Technisch zou een potje online racen met een beperkt aantal andere deelnemers best mogelijk zijn, maar toch zit de spelmodus niet in Real Racing 3, terwijl eerdere versies van Real Racing wel voorzien waren van een multiplayer. De reden van het schrappen van de multiplayer-modus is ons trouwens niet bekend. De game beschikt wel over a-synchrone multiplayer. Dat wil zeggen dat de game de races van andere spelers opslaat en hun race inlaadt als jij dezelfde race gaat rijden. Je rijdt dan geen rechtstreeks duel, maar kunt je wel richten op de door hen gereden tijden.
Bakken met content
Real Racing 3 blinkt, behalve in de graphics, ook uit in de hoevelheid content die het spel uiteindelijk biedt. Swipe voor de grap eens helemaal naar rechts in het overzicht van de te rijden evenementen en je merkt dat zelfs dat al een aardige opgave is. Al die modi vrijspelen en winnen duurt logischerwijs nog veel langer. Dat wordt nog eens versterkt door het feit dat je auto's slijten, schade oplopen en af en toe een reparatiebeurt nodig hebben, wat ten koste gaat van het geld dat je had willen spenderen aan nieuwe wagens.
Wat ons betreft kent Real Racing 3 maar een echte achilleshiel: de besturing. Ook in dit spel zijn er meerdere opties. De methode waarbij er een stuurtje verschijnt op het touchscreen werkte voor ons het best, maar ideaal werd het nooit. Je kunt best aardig je rondjes rijden en zult ook wel kunnen winnen, maar het komt geen moment in de buurt van de precisie van het racen met een stuurtje of zelfs met een controller, en dat is jammer. Dat ondermijnt het eindresultaat van een game die anders eenvoudig het beste racespel op iOS en Android was geweest.
Titel |
Real Racing 3 |
|
Platform |
iOS, Android |
Releasedatum |
1 februari 2013 |
Prijs |
gratis |
Xcom: Enemy Unknown
Uitgever 2K Games en ontwikkelaar Firaxis Games hebben inmiddels een indrukwekkend portfolio aan games voor het iOS-platform. De mobiele versie van Civilization: Revolution is al jaren een favoriet van ons en daar kwamen eerder dit jaar Haunted Hollow en Sid Meier's Ace Patrol nog bij. Inmiddels is ook van Xcom: Enemy Unknown een mobiele variant verschenen, die voor bijna 18 euro kan worden gekocht in de App Store.
Dat is een stevige prijs voor een iOS-game, maar daar krijg je dan ook de vrijwel volledige versie van de game voor, zoals die een jaar geleden voor Windows, Xbox 360 en PlayStation 3 verscheen. De Chinese tak van 2K games is erin geslaagd om de op de Unreal Engine 3 draaiende game over te zetten naar iOS, zonder veel afbreuk te doen aan de grafische kwaliteit. Het lukte 2K China ook al om bij Civilization: Revolution van een consolegame een volwaardige port naar iOS te maken (voor nog geen 7 euro in de App Store te koop), en dat trucje wordt herhaald met Enemy Unknown.
Zeer volledig
Het mooie van de iOS-versie is dat hij zeer volledig is. Eigenlijk krijg je precies dezelfde game als op de consoles. De besturing is uiteraard aangepast aan een touchpad. Dat wil zeggen dat je de squadleden kunt selecteren door op ze te tappen en ze vervolgens opdrachten kunt geven. Waar je een soldaat naartoe wilt sturen bepaal je ook door op het scherm te tappen. De andere opdrachten geef je op dezelfde manier als bij de consoleversie; er verschijnt een klein menu met de opties die de soldaat in kwestie heeft.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Xcom: Enemy Unknown op iOS.
Hoekiger
Indrukwekkender is dat 2K China ook de grafische kwaliteit hoog heeft weten te houden. Je ziet uiteraard verschillen. Alles is wat hoekiger dan op een console en met name de textures zijn minder gedetailleerd, maar als geheel ziet het er prima uit. Al komt dat ook doordat de console- en pc-versie grafisch gezien niet het onderste uit de kan haalden. Behalve de besturing is er aan de gameplay helemaal niets aangepast. De opzet is precies hetzelfde. Je hebt nog steeds de Xcom-basis waar je onderzoek doet, rekruten traint en wapens maakt. Je kunt ook nog steeds je basis uitbouwen en satellieten lanceren en er is nog steeds een council die toezicht houdt op je verrichtingen. Tot slot is het ook nog altijd de bedoeling dat je een buitenaardse invasie tegenhoudt en daarbij alle lidstaten van de Xcom-organisatie tevreden houdt.
De aangepaste besturing heeft vooral invloed op de strijd op het slagveld. Behalve die besturing is daar niets in aangepast. Sterker nog; je vecht op precies dezelfde maps als in de consoleversie, al moet gezegd dat er wat maps geschrapt zijn om de download beperkt te houden tot ruim 3 GB. Dat betekent dat je vaker dan bij de consoleversie dezelfde ondergrond tegen zult komen voor een missie. Heel storend is dat niet, omdat tegenstanders steeds op andere posities opduiken en als gevolg daarvan ook een andere tactiek kiezen.
Draait met moeite
Er is maar één groot nadeel aan de iOS-versie van Enemy Unknown; de game is zwaar. Hij draait niet op een iPad van de eerste generatie, maar ook een iPad 2 heeft er flinke moeite mee. De laadtijden zijn op een iPad 2 zo lang dat je de game niet zomaar even opstart. Voordat je in een missie zit ben je minuten verder. De game stottert ook zo nu en dan flink en crasht af en toe zelfs. Een iPad 2 geldt dan ook als het minimum. Uiteraard hebben nieuwere modellen minder moeite met de game.
Toch is Xcom: Enemy Unknown een heerlijke game om te spelen op iOS en door het turn-based karakter ook uitstekend geschikt voor mobiel gebruik. Spelen op een iPad is niet altijd even prettig, maar op nieuwere modellen loopt de game soepel genoeg en is hij goed voor uren tactisch speelplezier. Enemy Unknown is precies het soort volwaardige game waar op mobiele platformen als iOS zoveel behoefte aan is, al is de prijs wel wat aan de hoge kant.
Titel |
Xcom: Enemy Unknown |
|
Platform |
iOS |
Releasedatum |
20 juni 2013 |
Prijs |
€ 17,99 |
Limbo
Er zijn van die games die je gewoon niet begrijpt. Over smaak valt niet te twisten en af en toe loopt de wereld volledig weg met een game die je zelf eigenlijk helemaal niet ziet zitten. Het eerder op Xbox Live en PSN uitgebrachte Limbo was voor ons zo'n game. Natuurlijk: de kenmerkende stijl in grijstinten is op sommige momenten best kunstzinnig te noemen en de puzzels die je moet zien op te lossen om verder te komen worden naarmate je verder komt behoorlijk ingenieus. Maar toch wist Limbo ons nooit echt te pakken.
Matig
Dat is natuurlijk een kwestie van persoonlijke smaak, en dus zullen veel gamers de release op de iPad bij voorbaat al meer kunnen waarderen dan wij. Helaas zullen die gamers ook geconfronteerd worden met de besturing op de iPad. Geen van de games die wij voor deze special hebben getest kwam zo matig uit de verf als Limbo. Een side-scrolling game waarbij je soms heel kleine, subtiele bewegingen moet maken, leent zich niet bij uitstek voor touch-controls. Het bleek, meer dan de door de makers bedachte obstakels, dé hindernis op weg naar het einde.
Het mag absoluut gezegd worden dat wie wél kan wennen aan die besturing, aan Limbo een zeer vermakelijke en onderhoudende game zou kunnen hebben. De vraag wat de makers na het volgende obstakel weer voor uitdagends in petto hebben, kan je gaande houden. In de praktijk legden wij het spel vaak even weg als we ergens niet voorbij kwamen, om het later nog eens te proberen. Dan speelden we door tot we weer even vast kwamen te zitten. Dat 'pick-up and play'-aspect van Limbo leent zich prima voor de iPad. Je zult thuis niet snel denken 'even de console aanzetten om dat ene stukje Limbo nog eens te proberen', maar op de iPad is dat veel logischer als je even vijf minuten niets te doen hebt.
Minpunt
De moeite die wij hadden met de besturing maakt dat Limbo wat ons betreft niet direct het predikaat 'aanrader' verdient, maar we realiseren dat dat een erg persoonlijk punt is en dat veel gamers het niet met ons eens zijn. We gaan bij Tweakers echter af op eigen waarnemingen en ervaringen en kunnen dan niet anders dan constateren dat we een tikje teleurgesteld zijn in de iPad-versie van Limbo.
Titel |
Limbo |
|
Platform |
iOS, PS Vita |
Releasedatum |
3 juli 2013 |
Prijs |
€ 4,49 |
Dumb Ways To Die
We wilden dit artikel niet alleen maar vullen met dure games die eerder zijn verschenen op de consoles, en dus kozen we ook enkele gratis games uit. Misschien is het wel logisch op een mobiel platform, maar de simpelste game wist ons achteraf het meest te verrassen. Wie had verteld dat we Dumb Ways To Die weken na de download nog af en toe even zouden spelen, zouden we vooraf voor gek hebben verklaard. Maar niets blijkt minder waar.
Minigames
Dumb Ways To Die is een verzameling mini-games waarbij het jouw taak is om grappig uitziende wezens te behoeden voor de dood. Maak je een fout, dan komt er een aan zijn einde en na drie fatale ongelukken is het spel afgelopen. De ene keer moet je mosterd op een hotdog doen om te voorkomen dat een slang een van je figuurtjes dood bijt, en in een volgend spel moet je snel op het scherm tikken om een poppetje weg te laten rennen voor een brand die hem op de hielen zit. Doe je niets of ben je gewoon niet zo heel goed, dan zul je ontdekken dat de figuurtjes zonder jouw hulp érg goed zijn in wat de titel van het spel al verraadt: op een ongelooflijk domme manier aan hun einde komen.
De uitdaging zit hem in het feit dat het tempo steeds hoger komt te liggen en je dus minder tijd krijgt om de opdrachten te volbrengen. Het is jammer dat sommige spelletjes beduidend moeilijker op een goede manier zijn af te ronden dan andere zodra de snelheid omhoog gaat, waardoor je ook een beetje geluk moet hebben om een hoge score te halen. Daarbij komt dat het spel af en toe volstrekt willekeurig bonuspunten of juist strafpunten toekent. Dat daar geen aanwijsbare reden voor is en het niet is gerelateerd aan wat jij in de gameplay doet, maakt het geheel er niet transparanter op, maar ergens is het juist ook wel weer grappig en past het bij deze game.
Verslavend
Ondanks dat kleine minpunt blijkt Dumb Ways To Die erg verslavend. Het blijft een doel op zich om je treinstationnetje uit te breiden met nieuwe 'bewoners' en je eigen highscore te verbeteren. Dumb Ways To Die is weliswaar meer een 'spelletje' dan echt een 'game', maar zeker een titel die je een keer moet uitproberen.
Titel |
Dumb Ways To Die |
|
Platform |
iOS |
Releasedatum |
5 mei 2013 |
Prijs |
gratis |