Kijkje in de Helghast-keuken
Terwijl in Duitsland 'het laatste nazi-proces' tegen John Demjanjuk loopt, worden we in de entertainmentwereld af en toe geconfronteerd met een moderne variant van de partij die in de vorige eeuw zoveel dood en verderf zaaide. De basisingrediënten daarbij zijn meestal een machtsbeluste alleenheerser, een volk dat hem onvoorwaarderlijk volgt en volstrekte apathie als er eventueel doden en gewonden vallen. De Helghast, al bekend van Killzone en Killzone 2, doen in Killzone 3 nog meer aan de vroegere Duitsers denken.
Getest op: PlayStation 3 (exclusieve titel)
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Toch begint het avontuur in deel drie met het wegvallen van één van die basisonderdelen. Scolar Visari, de Autarch van de Helghast en de onbetwiste leider van het volk, werd aan het einde van Killzone 2 aangevallen door de ISA, de partij die de Helghast wil verslaan en de menselijke kolonies veilig wil stellen. In het eerste deel werd de door mensen bevolkte planeet Vekta immers aangevallen door de Helghast, die in deel twee daarna steeds verder werden teruggedrongen op hun eigen planeet Helghan. De kwade lieden die leiding geven aan het volk blijken echter nog wel de nodige troeven achter de hand te hebben.
Machtsstrijd
Het wegvallen van Visari - een spoiler voor Killzone 2 die we niet zonder reden weggeven - is bepalend voor de verdere setting van het spel. Waar de Helghast in de eerste twee delen vooral een karakterloos, ogenschlijnlijk zielloos volk was, krijgen de bad guys in deel drie meer achtergrond. De cutscenes richten zich voor een groot deel op de interne machtsstrijd die gaande is binnen de top van de Helhgast, waarbij de inzet uiteraard de vacante positie van de Autarch is. Hoofdrolspelers daarbij zijn Chairman Stahl, die een eigen wapenfabriek en privéleger bezit, en Orlock, die de aangewezen opvolger van Visari lijkt te zijn.
/i/1298277255.jpeg?f=imagenormal "Killzone 3")
Hoewel je als speler deze strubbelingen ziet, krijgen ISA-soldaten Sevchenko, Rico en hun collega's binnen de Interplanetary Strategic Alliance hier weinig van mee. Hun doel is aanvankelijk om de planeet te verlaten. De troepen van de ISA zijn na de gebeurtenissen in Killzone 2 verspreid, verzwakt en bijna verslagen. ISA beveelt een evacuatie van de planeet, wat vechtmachines Rico en Sev in het verkeerde keelgat schiet. Zodoende hinken de troepen op de grond constant op twee gedachten: luisteren we naar de orders, of trekken we ons eigen plan?
Context
De manier waarop het verhaal wordt verteld, verdient waardering, ondanks dat het inhoudelijk niet overdreven veel om het lijf heeft. Het spel begint met een vrij heftige scène, maar dan nog zonder context. Daarna gaat Killzone 3 zes maanden terug in de tijd om de speler te laten ervaren hoe de situatie uit het eerste level is ontstaan. Tegen de tijd dat het level opnieuw wordt gespeeld, zijn alle spelers bekend en is de context duidelijk. Het spel gaat daarna verder richting de ontknoping, die er overigens ook mag zijn.
Schieten en meer schieten
Of die ontknoping duidelijk maakt of dit het einde is, of dat het nog verder gaat? Dat moet je zelf maar uitvinden, maar aan Sev en Rico heeft het niet gelegen. Op weg naar het laatste level ruimt het tweetal horde na horde Helhgast-soldaten op. Daarbij valt eigenlijk het meest op dat er niet zoveel opvalt. De gameplay in Killzone 3 lijkt veel op die van Killzone 2. Dat is niet per definitie een minpunt, want Killzone 2 was een ijzersterke game, maar verwacht van deel drie niet dat alles allemaal anders wordt.
/i/1298277258.jpeg?f=imagenormal "Killzone 3")
Dat houdt in dat Killzone 3 al net zo intens is als zijn voorganger. Afgezien van de vele cutscenes, die naar schatting dik een uur beslaan, wordt de actie nauwelijks onderbroken en ben je constant aan het schieten, met welk wapen of met welk voertuig dan ook. De verdeling tussen 'standaard' gameplay en levels waarin je op een andere manier bezig bent, is ruwweg 70-30. Dat houdt in dat Killzone 3 de nodige variatie biedt, maar zeker naar het einde toe wat herhalend wordt. Je ziet dan een open ruimte voor je met wat typische 'zoek-hier-dekking' objecten, zet één stap in die richting en hupla, daar steken weer een stuk of acht Helghast de kop op. Dit is zeker geen halszaak en ook iets dat je in elke shooter ziet, maar het zorgt ervoor dat de shootouts wat voorspelbaar worden.
Eentonig?
Dat effect wordt mede versterkt doordat Killzone 3 weinig doet om de speler te stimuleren voor een andere aanpak te kiezen. Het toeval wil dat we Killzone 3 in dezelfde week speelden als Bulletstorm van EA, en dat is juist een game die de speler constant motiveert om creatief te zijn bij het afslachten. In Killzone 3 is het veel meer 'recht toe, recht aan' knallen geblazen en dan meestal met ofwel de standaard assault rifle van de ISA, of het equivalent daarvan van de Helghast. Het maakt Killzone 3 er niet minder spectaculair om, maar wel wat eentonig.
/i/1298277279.jpeg?f=imagenormal "Killzone 3")
Die eentonigheid zie je echter alleen als je er echt op gaat letten. Killzone 3 houdt de speler namelijk constant bezig en gooit er regelmatig een anderssoortig level tegenaan, waarbij je nog net niet van je bank wordt geblazen door de chaos die je aanricht op je beeldscherm. We beschreven in previews al de gevechten die je levert in jetpacks, of het ronduit epische gevecht dat je aangaat met de 'Mawlr', een gigantische robot die doet denken aan de tripods uit Half-Life of de walkers uit War of the Worlds, maar dan groter. En sterker. En steviger.
Verrassing
Killzone 3 schotelt meer van dit soort momenten voor, en weet, ondanks dat het grootste deel van de gameplay op elkaar lijkt, bij vlagen toch te verrassen. Zo krijg je op een gegeven moment de beschikking over een wapen dat vijanden letterlijk verdampt, wat een fijn gevoel van macht oplevert, zeker als je de sterkere vijanden eveneens met één schot uitschakelt. Ook noemenswaardig is het level in een uiterst onvriendelijke jungle, waar je zo stealthy mogelijk doorheen moet zien te komen. Een welkome tempowisseling, en een laatste bevestiging dat het met de gameplay van Killzone 3 wel goed zit.
Prachtig
Waarin Killzone 3 meer verschilt dan zijn voorganger, is de variatie in omgevingen. Hadden we op Killzone 2 nog het commentaar dat de spelwereld kleur miste en bij vlagen zelfs saai oogde, daar rekent Killzone 3 af met dat probleem. De delen die zich in de hoofdstad Pyyrhus afspelen ogen ongeveer gelijk, al ligt de stad wel meer in puin dan voorheen. Waar het spel echter veel meer mee scoort dan de licht verbeterde versie van een stad, is de variatie.
/i/1298277283.jpeg?f=imagenormal "Killzone 3")
Het is duidelijk dat Guerrilla Games veel meer vrijheid heeft genomen in het ontwerpen van de omgevingen. Het beste voorbeeld daarvan is de eerdergenoemde jungle die het spel wat meer kleur geeft. De verandering van omgeving werkt verfrissend, temeer omdat, zoals gezegd, de gameplay juist in dat stuk een ander tempo aanneemt. Niet lang na die jungle sta je op een soort boorplatform in zee, waar je de Helghast met een jetpack te lijf gaat. Sev en de zijnen belanden zelfs in een ruimteschip en knallen ook in de ruimte een vrolijk potje mee.
Tempoverhogend
De variatie in omgeving draagt bij aan de indruk die Killzone 3 achterlaat. Loop je constant in dezelfde omgeving rond, dan verlies je je aandacht een beetje en wordt het simpelweg een kwestie van naar het einde toe lopen zonder al te vaak dood te gaan. Door de diversiteit in de omgeving houdt Guerrilla het tempo in het spel gevoelsmatig veel hoger; in pakweg zes á zeven uur - en dat is inclusief filmpjes - doe je onder meer een grote stad, een jungle, een platform in een woeste zee en een ruimteschip aan. Pittig werkdagje...
/i/1298277284.jpeg?f=imagenormal "Killzone 3")
Extra fraai aan de variatie is dat elke omgeving met even veel zorg is uitgewerkt. Waar je in Pyyrhus te maken krijgt met gigantische vijanden, grote gebouwen en de ISA-vloot die klaar staat om te vertrekken, kruipen in de jungle de raarste beestjes over de grond. Helghan is een woeste, vijandige planeet en dat idee komt in Killzone 3 goed naar voren. Dat, in combinatie met de prima ogende soldaten, wapens en andere objecten, maakt Killzone 3 tot een van de mooiste games tot nu toe op de PlayStation 3. Met name de tussenfilmpjes zijn schitterend. Je kunt ze overigens wel doorklikken, maar dat zou zonde zijn. Niet doen, dus!
Uitdaging
Hoewel er uiteraard meer kan worden verteld over het singleplayer-avontuur, heeft Killzone meer te bieden dan de pakweg zes uur die je nodig hebt voor de singleplayer als je het spel op de Trooper-moeilijkeidsgraad speelt. Op dat niveau krijg je overigens al genoeg tegenstand. De Helghast maken grif gebruik van gevechtstactieken om je te flankeren en zullen je constant onder druk zetten en je bestoken met granaten. De AI is dan ook prima. Helghast die onder vuur liggen, duiken geloofwaardig weg en zullen je op een andere manier proberen te beschieten.
Laat maar liggen...
Ook de AI van je teamgenoten is prima. Ze bewegen zich goed van dekking naar dekking en reviven je als je neergeschoten bent. Het gebeurt echter ook dat dat op de een of andere manier niet lukt. Soms komt dat omdat je op een plek ligt waar ze niet bij kunnen, en soms ben je te zwaar gewond om opgelapt te worden. Het komt echter ook voor dat je op een ogenschijnlijk bereikbare plaats ligt, maar de AI je toch niet weet te vinden. Een slordigheidje, maar aan de andere kant: had je maar niet dood moeten gaan!
/i/1298277268.jpeg?f=imagenormal "Killzone 3")
Ondanks dat de tegenstand in de singleplayer dus meer dan aardig is, blijft de multiplayer de plek bij uitstek waar je echt kunt laten zien hoe goed je bent. Zelden merken we de multiplayer aan als de betere spelmodus, maar in Killzone 3 lijkt die kwalificatie terecht. 'Lijkt', want als games als Black Ops ons iets hebben geleerd, is het wel dat je over een multiplayer-spel pas na enkele weken, misschien wel maanden kunt oordelen. Vragen als 'hoe lang blijft het leuk?' en 'wat als je het maximumlevel hebt bereikt?' blijven vooralsnog immers onbeantwoord.
Meer dan cijfertjes
Wie cijfermatig naar de multiplayer gaat kijken, zal de kracht van de multiplayermodus niet direct meekrijgen. Een achttal maps en vier verschillende spelvormen waar je in kunt springen: het voldoet, maar echt veel is het niet. Als je niet verder kijkt, zie je dus niet hoe goed de classes in elkaar zitten, hoe gelaagd en gebalanceerd de meeste maps zijn en hoeveel verschillende spelletjes de revue passeren in Warzone. De multiplayer van Killzone 3 blijft in veel opzichten trouw aan Killzone 2, maar doet tegelijkertijd veel dingen een stuk beter.
Betere controls en maps
Onder de grootste verbeteringen ten opzichte van deel twee zijn de controls - directer en responsiever - en de maps - uitgebreider, meer doordacht en meer lagen - te vinden. Daarnaast voorziet Killzone 3 in gebruiksgemak. Waar je in Killzone 2 soms lang bezig was om een game te vinden, gaat dat proces in deel drie vrij rap. Soms duurt het connecten nog wat lang of hikt het spel een beetje waardoor een game ineens wordt leeggegooid, maar dat zijn incidenten. Het komt veel vaker voor dat je binnen een halve minuut vanuit het hoofdmenu van Killzone 3 in een game zit.
/i/1298277263.jpeg?f=imagenormal "Killzone 3")
Eenmaal binnen biedt de gameplay bakken vol mogelijkheden, afhankelijk van de speelstijl die je het best ligt. Wij waren al snel fan van de Field Medic-klasse, waarbij het reviven van gevallen soldaten uiteraard een belangrijke rol speelt. Het systeem rond ervaringspunten zit bovendien prima in elkaar. Vrijwel elke actie die je uitvoert, levert punten op, of dat nu ondersteunend is of direct met actie te maken heeft. Gaandeweg stijg je op die manier in rang, tot je het maximum van 45 hebt bereikt. Ook krijg je steeds een Unlock-punt waarmee je nieuwe abilities kunt vrijspelen, of een sterkere versie van een ability die je al had.
Maps
De maps, tenslotte, zijn gebaseerd op het singleplayer-avontuur. Zo is er een map gemaakt van de eerdergenoemde jungle, compleet met grotten waar je in, maar ook overheen kunt lopen. Ook het platform in zee en de stedelijke gebieden zijn verwerkt in de multiplayer van Killzone 3. Elk speelveld kenmerkt zich door diverse strategische plaatsen die teams kunnen veroveren, zoals plaatsen om je ammunitie bij te vullen. Het is nog te vroeg om te stellen dat de balans in de speelvelden goed is; dat blijkt meestal pas na een langere tijd spelen. We hebben Kaznan Jungle, Bulgarsk Boulevard en Akmir Snowdrift het meest gespeeld en hebben daar in elk geval weinig op aan te merken. We zijn dan ook erg benieuwd of de Killzone 3-multiplayer net zo lang populair blijft als vermaarde multiplayer-games als Call of Duty en Battlefield, waar de servers maanden na de release nog steeds bevolkt worden door duizenden spelers. De potentie is er in ieder geval.
Spelen met Move
Killzone 3 verschijnt in een zeer interessante tijd en Guerrilla voelt de tijdgeest goed aan, want het spel is zowel in 3d te bekijken als met Move te besturen; twee nog niet bepaald ingeburgerde technische snufjes. Zeker wat Move betreft, is Killzone 3 een goede testcase: het spel is de eerste echt grote shooter die gebruikmaakt van de bewegingsgevoelige controller van Sony. De grote vraag is natuurlijk of Move meerwaarde biedt tijdens het spelen van een shooter als Killzone3, en datzelfde geldt eigenlijk voor 3d.
Navigation controller
Voor we antwoord geven op die vragen, eerst even iets over manier waarop Guerrilla Move heeft geïmplementeerd. Killzone kan namelijk niet met enkel een Move-controller worden bestuurd. Dat lijkt een minpunt, maar wie de proef op de som neemt, zal al snel concluderen dat de makers ervoor hebben gekozen om de besturing uit te breiden. Om Killzone 3 te kunnen spelen, heb je naast een Move-controller ook de Navigation-controller nodig. Mocht je die niet hebben, dan kun je in plaats daarvan ook een standaard PS3-controller gebruiken, al speelt dat minder comfortabel. Je gebruikt dan alleen de linkerhelft van de PS3-controller. De rechterhelft wordt waargenomen door de Move-controller.
/i/1298277277.jpeg?f=imagenormal "Killzone 3")
De kern van het spelen met Move is het sturen met de controller. Door de Move-controller naar links te bewegen, maak je een bocht naar links. Beweeg je de controller terug naar het midden, dan stop je met draaien. Hetzelfde geldt voor op en neer. Beweeg je de controller omhoog, dan kijk je omhoog. Guerrilla heeft er goed aan gedaan om daarbij veel calibratieruimte over te laten. Je kunt dus instellen hoe grof of precies de beweging naar links, rechts, omhoog of omlaag moet zijn voordat de camera beweegt. Het kan overigens even puzzelen zijn voor je een prettige instelling hebt gevonden, al komt dat wellicht ook door gewenning aan de besturingsmethode.
Auto aim
Daarna is het echter erg prettig werken met Move, zeker op het slagveld. Navigeren door smalle gangen en trappenhuizen blijft wat rommelig, maar voor het mikken op tegenstanders is Move erg prettig, zeker als er ook nog ingezoomd moet worden. Guerrilla heeft een erg prettige auto aim ingebouwd die de cursor automatisch naar tegenstanders trekt, maar ook zonder die hulp heb je dankzij Move je tegenstanders snel in het vizier. Voor schieten is Move dus absoluut een aanvulling. Wat lopen betreft, geldt dat wat minder. Het duurt met Move wat langer om een draai te maken, waardoor het minder gemakkelijk is om een korte draai te realiseren.
/i/1298277261.jpeg?f=imagenormal "Killzone 3")
Guerrilla heeft bovendien een paar leuke opties aan de Move-besturing toegevoegd. Zo kun je een take down uitvoeren door de controller naar voren te stoten alsof je je slachtoffer neersteekt. Wat echter helemaal handig is, is dat je je wapen kunt herladen door de controller kort naar links om zijn as te draaien, iets dat binnen de kortste keren als een natuurlijke handeling aanvoelt. Verder levert de combi van Move en de Navigation-controller natuurlijk de nodige knoppen op en daar vertrouwt Guerrilla ook op. Voor handelingen als aanleggen, schuilen, van wapen wisselen en een granaat werpen ben je aangewezen op de knoppen van de controllers. Of die van de linkerhelft van een traditionele PS3-controller, mocht je daarmee spelen.
Plussen en minnen
Spelen met Move is dus absoluut een aanwinst. Het mikt vooral erg prettig met Move en dat is in een schietspel uiteraard van grote waarde. Daar staan wat kleine minpunten tegenover. Draaien gaat wat trager, waardoor het bewegen door en in kleine ruimtes wat houteriger gaat. Verder vergt het gebruik van Move wat meer inspanning dan het gebruik van een standaard-controller. Je kunt de Move-controller namelijk nooit even laten zakken. Ook niet als je een stukje door een veilige ruimte loopt. Als je je arm even wilt laten rusten en de Move-controller laat zakken, zakt direct de camera naar beneden en staar je naar je schoenen. Gaan zitten helpt daarbij, al leert onze ervaring dat je met Move in kortere sessies speelt. Af en toe een extra rustpauze doet wonderen.
Spelen in 3D
Hoewel je dat in eerste instantie wellicht niet zou verwachten, is de toegevoegde waarde van 3d minder groot. Het is indrukwekkend om Killzone 3 in 3d te zien, dat wel. Het probleem is echter dat je het effect in het heetst van de strijd over het hoofd dreigt te zien. Als de strijd wat minder heftig is, zul je merken dat Guerrilla uitstekend werk heeft geleverd. Het 3d-effect bij Killzone 3 is beter dan dat bij bijvoorbeeld Avatar. Daar was het toch een beetje alsof je naar een kijkdoos keek, met platte voorwerpen die in de ruimte zijn geplaatst. Het diepte-effect oogt in Killzone 3 zeer geloofwaardig, waarbij obstakels duidelijk waarneembaar in de diepte worden weergegeven. Dat geldt ook voor de bewegende onderdelen, zoals de Helghast-soldaten.
De diepte zorgt ook voor extra informatie. Je kunt beter zien welk gevaar er dichtbij en dus dreigend is, en wat er zich verder van je af bevindt en dus minder dreigend is. Maar toch: dat effect raakt enigszins verloren als het hectisch wordt. Het lijkt erop dat onze hersenen zo werken dat je je volledig concentreert op wat de meeste aandacht vereist en dan valt het waarnemen van diepte in het beeld opeens weg. Pas als het wat rustiger is, merk je weer dat je naar een 3d-beeld kijkt. Overigens heeft Guerrilla wel degelijk zijn best gedaan op het 3d-effect. Zo is het erg mooi om de diepte te zien als er sneeuwvlokken neerdwarrelen en is het bijna angstaanjagend om het spoor te zien dat kogels door de lucht trekken. Een mooi effect, want zo zie je goed de snelheid van de projectielen die om je oren vliegen.
Vermoeiend
3d is dus een mooie toevoeging, maar het heeft minder impact op de beleving dan Move. Gek genoeg plaatst Move je meer in het midden van de actie dan 3d, vooral omdat het met Move net lijkt of je echt met een wapen in de hand op het slagveld staat. Overigens heeft ook de toevoeging van 3d zo zijn nadelen. Nog veel meer dan bij Move geldt dat kijken in 3d vermoeiend is. Ook 3d zorgt er dus voor dat je speelsessies korter zullen zijn. Maar wellicht betekent dat alleen maar dat je langer plezier hebt van het spel.
Conclusie
Wie de singleplayer net heeft voltooid, zal in eerste instantie bedenkelijk terugkijken. Was dat het nou? Ondanks dat Killzone 3 overtuigende, spectaculaire actie levert en eigenlijk één lange adrenalinerush is, zal het spel niet dezelfde schok teweeg brengen als deel twee destijds. Killzone 2 was een megaklap beter dan deel één, en tussen Killzone 2 en Killzone 3 zit nu eenmaal niet datzelfde grote verschil. Laat dat je echter niet van de wijs brengen. De verbeteringen zijn er zeker.
Killzone 3 schenkt de speler eindelijk eens meer inzicht in het wel en wee van de Helghast, die nog kwaadaardiger blijken dan je al dacht. Het spektakel bereikt pieken in levels waarin je tegen grote robots of met sterke voertuigen aan de slag mag. Het veelgeprezen jetpack-level valt dan zelfs nog in het niet bij een aantal andere gameplay-stukken. Grafisch is Killzone 3 ook prima te pruimen, al vinden we zelf het spelen in 3d - evenals het spelen middels Move - vooral een leuke extra gimmick, en niet zozeer iets dat veel toevoegt aan de spelervaring. Dat doet de multiplayer, misschien wel het sterkste deel van Killzone 3, zeker wel. Nogmaals: de kracht van een goede multiplayer blijkt altijd pas na weken of maanden spelen, maar vooralsnog vermaken we ons online prima. Nog steeds niet overtuigd? Hadden we al gezegd dat de singleplayer ook in co-op en zelfs in splitscreen kan worden gespeeld? Nee? Welnu: bij dezen.
Pluspunten
+ Verhaal laat meer zien van Helghast
+ Spectaculair
+ Een van de mooiste PS3-games tot nu toe
+ Prachtige tussenfilmpjes
+ Multiplayer
+ Co-op, zowel online als in splitscreen
Minpunten
- De shootouts worden voorspelbaar
- Onduidelijk wanneer je wel en niet kunt worden gerevived
Cijfer: 9
| Titel |
Killzone 3
|
 |
| Platform |
PlayStation 3 |
| Ontwikkelaar |
Guerrilla Games |
| Uitgever |
Sony Computer Entertainment |
| Releasedatum |
11 maart 2011
|
:strip_exif()/i/1250622683.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/1295019422.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/1323196647.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1298572935.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1292927448.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/u/567096/crop5844677c06fdb_cropped.gif?f=community)
/i/1284154732.png?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1277370116.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/1233747191.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/1295625128.gif?f=fpa)
:strip_exif()/i/1326270699.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/1277370092.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/1267775813.jpeg?f=fpa)
/i/1268299238.png?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/50839/mitsubishi_logo.jpg?f=community){kind=logo}
:strip_icc():strip_exif()/u/302396/crop618b83459733e_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/10335/1.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/73069/zT-Cad.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/31989/skelet_1_60.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/373712/bb.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/232680/crop56a9f7b398e2c_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/327498/26-4-2010%252022-45-29.png?f=community){kind=small}
/u/104379/crop62cc779de1167_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/247148/WhatPulse.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/16805/harddrive2.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/142351/IT_crowd60.jpg?f=community){kind=small}
*
:strip_icc():strip_exif()/u/373500/Concept%2520Icon.jpg?f=community){kind=small}
( ik gebruik de radar daardoor niet meer 
:strip_exif()/u/120394/talic.gif?f=community){kind=small}