Van Afrika naar Duitsland
"Het eerste slachtoffer van oorlog is de waarheid", kopt het doosje van Ubisofts strategiegame R.U.S.E. Het spel gaat over de Tweede Wereldoorlog en neemt de speler mee langs alle belangrijke slagvelden in Afrika en Europa, maar draait voornamelijk om het voor de gek houden van de vijand. Het economische systeem is simpel, de units overzichtelijk: je zult meer nodig hebben om de vijand in zijn hemd te zetten.
Getest op: Xbox 360, pc
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 3
/i/1251378409.jpg?f=imagenormal)
De titel slaat direct op het belangrijkste aspect van de gameplay, want het Engelse woord 'ruse' betekent 'list'. Ruse, zoals we het spel verder zullen noemen, is dan ook ontworpen om de speler het gebruik van deze listen eigen te maken. De singleplayer draait om de jonge commandant Sheridan, die bezig is om in het Amerikaanse leger carrière te maken met zijn onverschrokken instelling en tactische vermogens. Hij treft in de Duitse generaal Von Richter echter een waardige tegenstander, die als geen ander weet om te gaan met de vele trucs die Ruse de speler meegeeft.
Wanneer je een volledig ontwikkelde spelmap vol units, gebouwen en vijanden ziet en de lijst van tien Ruses voor je neus krijgt, maakt dat een overweldigende indruk. De game neemt dan ook de tijd de speler alle facetten van het spel stapje voor stapje aan te leren, en het is zeker aan te raden de Campaign door te spelen voordat je de andere spelmodi van Ruse uitprobeert.
Belangrijke podia
Die campagne begint in Afrika, alwaar Sheridan nog maar een klein legertje onder zijn hoede heeft, maar toch een cruciale rol speelt in de strijd die er uiteindelijk voor zorgt dat Rommels Afrikakorps zich naar Europa terugtrekt. Het verhaal verplaatst zich daarna naar Italië, om via Normandië, Nederland en België in Duitsland terecht te komen.
Het is voor liefhebbers van Tweede Wereldoorlogverhalen leuk dat Ruse alle belangrijke podia aandoet; Sheridan - overigens een fictief personage - is betrokken bij onder meer D-Day, Operation Market Garden en de Slag om de Ardennen. Het verhaal is verder vooral een middel om de missies op een logische manier aan elkaar te binden. De personages zijn aardig, maar niet meer dan dat, en de voice-acting laat af en toe flink te wensen over.
Units kiezen
Hoewel het verhaal het niveau van een doorsnee oorlogsfilm niet onstijgt, komt Ruse op andere fronten wel sterk voor de dag. Zoals gezegd speelt het verhaal een ondergeschikte rol; de gameplay staat los van wat Sheridan en Von Richter uitvoeren. Wel wordt de gameplay af en toe onderbroken door wat nieuwe informatie, maar verder is het aan jezelf om aan de hand van de gegeven informatie en tips een strategie te bepalen om de vijand te verrassen.
/i/1251378406.jpg?f=imagenormal)
Allereerst doe je dat door te zorgen dat je de juiste units hebt. De eerste paar uur van de campagne heb je daar nog weinig vrijheid in. Het spel vertelt bijna letterlijk wat je moet maken en welke units je nodig hebt om een volgende missie uit te voeren. Soms krijg je die units zelfs letterlijk van het spel, met de melding dat het hoofdkwartier een unit jouw kant op gestuurd heeft. Pas tegen de tijd dat je in Nederland en België komt, krijg je noemenswaardige vrijheid in wat voor units je produceert en kunnen missies echt misgaan omdat de units die je hebt uitgekozen, niet effectief genoeg zijn.
Verrassing!
De structuur van de gevechten kan het best omschreven worden als steen-papier-schaar, maar dan geavanceerder. Tanks zijn sterk tegen infanterie, anti-tankgeschut is sterk tegen tanks, maar infanterie is weer sterk tegen anti-tankgeschut. Dat soort driehoekjes zie je vaker terug in Ruse, met een aantal uitzonderingen. De belangrijkste uitzondering is de mogelijkheid die infanterie-units hebben om zich te verschuilen en een verrassingsaanval uit te voeren, bijvoorbeeld vanuit een bos. Een verrassingsaanval doet drie keer zoveel schade, terwijl de units in het bos minder schade oplopen als er op ze geschoten wordt. Zodoende is een groep tanks kansloos als ze langs een bosje rijden en onder vuur worden genomen door twee infanterie-units.
/i/1251378408.jpg?f=imagenormal)
Het kiezen van de juiste units is in Ruse het halve werk. Dat begint in de praktijk vaak met goede recon; je wilt immers weten wat voor units je tegenstander heeft alvorens je met de massaproductie begint. Zo werd bij ons niet zelden een peloton tanks compleet vernietigd omdat we een groepje anti-tankeenheden niet aan zagen komen, of omdat een groep bommenwerpers niet werd opgemerkt. Hoewel dit unit-versus-unitspelletje lang is vol te houden, ga je uiteindelijk tekortkomen.
Onoplettendheid
Dat komt voornamelijk doordat er in de latere missies en de andere spelmodi heel veel tegelijk gebeurt. Aanvallen komen van verschillende kanten en terwijl jij een basis aan het innemen bent, wordt een andere door het leger van je tegenstander ingenomen, of je blijkt even niet opgelet te hebben toen jouw tanks langs een bos reden waar infanterie in verscholen zat. De kunstmatige intelligentie in Ruse is behoorlijk goed, dus dat soort dingen ga je absoluut tegenkomen.
De Ruses
De oplossing is het inzetten van Ruses. Per level kan je een bepaald aantal Ruses inzetten, die daarna automatisch weer aangevuld worden. De Ruses zijn zeer divers en dienen allemaal een specifiek doel, waardoor je de een vaker nodig hebt dan de ander. In de eerste missies is het gebruik van Ruses vrij beperkt en overzichtelijk. Je leert al vrij snel te werken met de Spy, die een gebied vol verborgen units helemaal bloot kan leggen. De Spy maakt alleen zichtbaar welke units er in een gebied zijn. Met Decryption kun je achterhalen welke orders die units hebben gekregen en geven pijlen weer waar ze op dat moment naartoe gaan, zodat je daarop kunt anticiperen.

Natuurlijk zijn er ook Ruses die juist omgekeerd werken. Al vroeg maak je kennis met Radio Silence. Deze Ruse zorgt er voor dat je tegenstander in een gebied niet meer kan zien waar je units zijn of wat voor units het zijn. Countert hij deze Ruse niet met een Spy, dan zal hij gedurende vijf minuten in dat gebied alleen units kunnen zien die toevallig in de buurt van zijn eigen units zijn. Wil je niet je units maar je gebouwen verbergen, dan kun je dat doen met Camouflage Net. Gebouwen die je bouwt terwijl Camouflage Net actief is, ziet je vijand ook pas als die Ruse niet meer actief is. Zo kun je dus een complete basis tevoorschijn toveren, terwijl je vijand je nooit heeft zien bouwen.
Units omdraaien
Je kunt, als je wat verder bent, de misleiding nog een stapje verder brengen. Een interessante Ruse is Reverted Intel. Alle units van je tegenstander die jij niet kunt zien, worden weergegeven met een logo. Je weet dus wel dat er units zijn, maar niet wat voor units dat zijn. Standaard worden lichte units weergegeven met een klein logo en zwaardere units met een groter exemplaar. Reverted Intel draait dit om: je vijand ziet jouw lichte units als zware units, en andersom. Hierdoor kan het dus zomaar gebeuren dat hij een tank, die sterk is tegen je infanterie, op een groep anti-tankwapens af stuurt. Tel uit je winst!
/i/1251378402.jpg?f=imagenormal)
Het kan echter ook gebeuren dat je anti-tankwapens hun kanonnen leegschieten op houten units. Je kunt namelijk ook de Ruses Decoy Army, Decoy Building of zelfs Fake Offensive gebruiken. Bij elk van deze Ruses zet je nep-eenheden of nep-gebouwen neer om de tegenstander te verrassen. Stel dat je uit zowel het oosten als het westen een volledig tankleger ziet aankomen. Je kunt dan zelf wel nagaan dat dat waarschijnlijk niet allemaal echte tanks zijn, maar dan nog: welk leger is het echte leger? Of zijn ze beide nep en komt er nog een echt leger uit het noorden, als je net je leger in twee delen hebt gesplitst?
Tot de dood
De laatste Ruses hebben direct invloed op de al geproduceerde units. Met Fanatism kun je je eenheden 'tot de dood' laten vechten. Ze zullen dan niet meer uit zelfverdediging op de vlucht slaan, maar blijven doorvechten. Hierdoor lopen ze echter ook meer risico vernietigd te worden. Terror countert deze Ruse min of meer; met Terror zullen vijandige units eerder op de vlucht slaan. Blitz, ten slotte, zorgt er voor dat units in een bepaald gebied gedurende twee minuten twee keer zo snel zijn. Handig als je units dreigen te verliezen en je de versterkingen snel aan het front wil hebben.
Onbalans
Zo blijkt Ruse een interessante strategiegame met behoorlijk wat diepgang te zijn. Toch is het spel af en toe verre van perfect. Om te beginnen kregen we het idee dat de vliegtuigen, en dan met name de bommenwerpers die ook tegen vliegtuigen kunnen vechten, wel heel erg krachtig zijn. Domineer je de lucht, dan heb je negen van de tien keer al gewonnen; het is dan slechts een kwestie van je bommenwerpers op de vijand afsturen om af te rekenen met zijn units en gebouwen. De AI heeft de neiging heel snel een luchtmacht op te bouwen, dus dat is zeker iets om rekening mee te houden.
/i/1251378396.jpg?f=imagenormal)
Daarnaast houdt de kunstmatige intelligentie er bij vlagen rare streken op na. Zo moesten we een basis verdedigen tegen een Duitse tegenaanval, maar we faalden hopeloos. De Duitse tanks stonden rond onze basis en in een bosje verderop hadden wij onze laatste infanterie-units verstopt. We hadden geen fabrieken meer, dus we konden geen hulptroepen produceren. Als de tanks onze basis kapotschoten zou de missie verloren zijn, maar in plaats daarvan reed de hele Duitse tankdivisie naar het bosje met onze Rangers erin. Vijf units Rangers betekent vijf keer een surprise attack die drie keer zo sterk is, kortom: de tanks werden afgeslacht en we kregen de missie in de schoot geworpen. Béétje dom!
Extra spelmodi
Nadat je de campagne hebt afgerond, ligt er nog een aantal uitdagingen op je te wachten. In Operation speel je een aantal missies die elk een bepaalde aanpak vereisen of juist bepaalde beperkingen hebben. Daarnaast is er nog de mogelijkheid om Ruse online te spelen tegen andere spelers, maar omdat het spel nog niet uit was toen wij deze review schreven, hebben we dat niet kunnen uitproberen.
Multitouch
Waar we wél mee gespeeld hebben, is de multitouch-optie van de pc-versie van Ruse. Hardwarefabrikant MSI was zo vriendelijk om ons te voorzien van een MSI Wind Top AE2400, een all-in-one met een touchscreen. Daarop moesten we Steam installeren, waarna Ruse kon worden gedownload en geïnstalleerd. Daarbij viel overigens op dat Steam het virtuele toetsenbord op het touchscreen niet herkende, waardoor we eerst een fysiek toetsenbord aan de pc moesten hangen.
Te langzaam
Eenmaal geïnstalleerd bleek het spel niet meteen lekker te werken. Er moest echter een menuoptie worden ingeschakeld om het spel te laten begrijpen dat we multitouch-besturing wilden gebruiken, en daarna was het spel een stuk soepeler te besturen. Toch zijn we maar gematigd positief over de besturing met het touchscreen; te vaak pakte het scherm onze input net niet op zoals we wilden en bovendien waren we voor ons gevoel te langzaam - en dat is funest voor een strategiegame.
/i/1251378410.jpg?f=imagenormal)
Om dat te verduidelijken, vergelijken we de multitouch-besturing met de besturing van de Xbox 360, die verrassend goed werkt. Door een aantal handige sneltoetsen - denk aan linker trigger om naar de dichtsbijzijnde volgende vijand te springen - kun je met de Xbox 360-controller snel navigeren. Bij het multitouch-systeem moet je alles op het scherm aanwijzen en units moeten handmatig van opdrachten worden voorzien. De tijd die je nodig hebt om iets aan te wijzen, verlies je dus al direct op mensen die met een controller of met toetsenbord en muis spelen.
Tweeslachtig
We hebben dus twee oordelen over de besturing: de Xbox 360-besturing krijgt een pluim, maar bij de multitouch-besturing moeten kritische kanttekeningen geplaatst worden. Daar tussenin hangt de 'standaard' toestenbord-en-muisbesturing die veel pc-gamers zullen preferen. Die werkt in Ruse zoals je dat mag verwachten, met sneltoetsen, bind-keys voor groepen, en meer van dat soort bekende onderdelen. PlayStation 3-gamers kunnen het spel ten slotte nog met de Move-controller besturen, maar die versie hebben we niet getest.
Conclusie
Onze verwachtingen van Ruse waren niet al te hoog gespannen, maar we kregen eerder al door dat de game interessanter is dan we dachten en dat is nu bevestigd. Hoewel er best het een en ander op het spel valt aan te merken, blijft vooral hangen dat Ruse een leuke strategiegame is, met een aantal zeer eigen onderdelen. De weergave van de spelmap, die je als een commandocentrum ziet als je uitzoomt en als de daadwerkelijke omgeving als je helemaal inzoomt, is leuk uitgevoerd. Daarnaast werkt het systeem met de Ruses prima. Bovendien biedt Ruse veel waar voor je geld; het spel bevat een flinke campagne, en genoeg extra spelmodi om je even zoet te houden. Door wat onbalans in de units, rare fouten van de AI en het slappe verhaal zal Ruse bij lange na niet de game van het jaar worden, maar je zult niet snel spijt van je aankoop krijgen.
Pluspunten
+ Leuk vormgegeven
+ Units overzichtelijk
+ Ruses
+ Besturing met controller
+ Verslavend
Minpunten
- Verhaal stelt weinig voor
- Vliegtuigen zijn te sterk
- AI doet soms rare dingen
- Multitouch-besturing valt tegen
Cijfer: 8,0
Titel |
Ruse
|
 |
Platform |
pc, Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
Eugen Systems
|
Uitgever |
Ubisoft
|
Releasedatum |
10 september 2010
|