Noodgreep
We moeten het Gearbox Software nageven: hoe vaak ze hun persverhaaltjes ook moeten herhalen, ze blijven altijd enthousiast. Hoofdontwikkelaar Randy Pitchford, behóórlijk Amerikaans, lijkt bij vlagen onder invloed van stimulerende middelen als hij vertelt over Gearbox' nieuwste game Borderlands - om vervolgens, als iedereen aan het spelen is, om de vijf minuten te vragen wat je ervan vindt en of je nog hulp nodig hebt. Erg gezellig, maar toch vonden we het wel heel fijn dat we Borderlands inmiddels in alle rust op kantoor hebben kunnen spelen...
Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: pc, PlayStation 3
Toch valt het enthousiasme van Pitchford wel te begrijpen. Borderlands is nog voordat de game is verschenen al bezig aan een tweede leven. Het spel werd ooit neergezet als schietspel met 'realistische' beelden, maar die aanpak kon niet direct op veel lof rekenen. Gearbox gooide het roer om, stuurde het concept terug naar de tekentafel en koos voor een andere grafische stijl. Borderlands schotelt de gamer zodoende een comic-stijl voor, die het spel, ondanks dat we dit soort graphics al vaker hebben gezien, een eigen smoel moet geven. De switch mag geboren zijn als noodgreep, het blijkt een essentieel onderdeel te zijn in het potentiële succes van Borderlands.
Luchtig
De grafische stijl sluit namelijk perfect aan op de algemene sfeer die in het spel hangt. Hoewel de planeet waarop Borderlands zich afspreelt, Pandora, overwegend grauw is, zit er toch een flinke dosis humor in het spel. Dat begint al direct met de vermakelijke robot Claptrap, die al naam heeft gemaakt met een aantal trailers die geïnteresseerden wat meer over Borderlands vertellen. Deze robot maakt de speler wegwijs in Pandora en in het eerste stadje waar je komt, Fyrestone. Je merkt al direct dat met de switch naar de cartoon shaded graphics ook in de rest van het spel niet is vergeten. De personages in het spel zijn verre van normaal, met bijbehorende rare stemmen - en dat bedoelen we zeer positief. Het maakt Borderlands luchtig, wat de spelervaring erg prettig maakt.
Claptrap laat de speler al snel los, waarna het avontuur pas echt begint. Als speler ben je een nieuweling op Pandora, maar wat je precies bent, mag je zelf bepalen. Borderlands biedt de speler vier klassen, die logischerwijze elk hun eigen kwaliteiten hebben. De soldaat, Roland, is een beetje de all-rounder. Hij vertrouwt vooral op bekende wapens als machinegeweren, maar kan ook prima omgaan met explosieven en sniper rifles. Lilith is de Siren, en zij moet het hebben van haar stealth-capaciteiten. Mordecei is in dat opzicht niet heel anders; ook hij gaat gevechten liever uit de weg, maar gebruikt daar dan zijn sniper rifle voor. Ten slotte is er nog Brick, die als krachtpatser vertrouwt op zijn lichaamskracht. Je kunt het spel met elk personage uitspelen, of zelfs verschillende personages aanmaken en het spel meerdere keren doorspelen, zoals veel spelers dat in mmorpg's ook doen.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Wapens stelen de show
De vergelijking met mmorpg's is in Borderlands meer op zijn plaats dan je in eerste instantie wellicht zou denken. Allereerst is Borderlands zeker geen pure shooter. Gearbox zegt duidelijk dat het spel in de eerste plaats een schietspel is, dat zeker, maar je zou het spel net zo goed kunnen omschrijven als een RPG met shooter-elementen. Wat betreft de opzet doet Borderlands denken aan een spel als Fallout 3. Als speler ben je namelijk constant bezig met het verbeteren van je personage, zowel qua vaardigheden als op het gebied van de wapens en andere spullen die hij bij zich draagt.
Het groeien van je personage verloopt voorspelbaar genoeg; iedereen die wel eens een RPG heeft gespeeld, kent het concept. In Borderlands betekent een stapje in level dat je levensbalk wat wordt uitgebreid, je iets sterker wordt en een aantal nieuwe missies kunt ophalen. Daarbij speel je na verloop van tijd ook speciale punten vrij, waarmee je, afhankelijk van met welk peronage je speelt, speciale bonussen kunt kopen. Dat begint bij elk personage met een speciale vaardigheid. Zo kan Lilith onzichtbaar worden, heeft Roland een turret-machinegeweer en Brick wordt gewoon gek. Letterlijk.
Vlammen
Daarbij komt de constante jacht op betere spullen. Het is lang geleden dat we een spel hebben gespeeld waarin wapens zo doorslaggevend kunnen zijn als in Borderlands. Je start het spel uiteraard met standaard wapens, maar zodra je eenmaal wat zeldzamere varianten hebt bemachtigd, merk je hoezeer dat de gameplay beïnvloedt. Beestjes die we tot op dat moment nog een keer of zes moesten raken, zijn met een beetje behoorlijk wapen plotseling in een of twee schoten dood. De wapens kunnen diverse upgrades hebben, zoals scopes of speciale effecten. Denk daarbij bijvoorbeeld aan een pistool dat vlammende kogels schiet, waardoor vijanden na enkele hits in brand vliegen.
Dat is echter nog nauwelijks het topje van de ijsberg als we het hebben over de wapens. Borderlands beschikt over een systeem dat individuele onderdelen van wapens willekeurig met elkaar mixt, en de 'drops' zijn dan ook steeds anders. Zo kun je de ene keer ineens een sniper rifle met vuurkogels vinden, waar je een andere keer dat je het spel doorspeelt een machinegeweer of zuigend pistool oppikt. De truc is uiteraard om de sterkere wapens te houden tot je een nog sterker wapen vindt, terwijl je de standaard wapens kunt verkopen om je portemonnee aan te dikken. De verdiende credits heb je nodig om bijvoorbeeld een schild, health boosts of ammunitie mee aan te schaffen.
Personages
De wapens heb je natuurlijk nodig om een stevig potje te knallen. De gameplay die dat met zich meebrengt verandert per vijand. Zo zul je tegen mensen, of figuren die daar toch aardig op lijken, veel hebben aan dekking en het maken van headshots, terwijl tegen beesten dit minder zwaar weegt en juist de extra's op je wapen erg belangrijk zijn. Uiteraard speelt ook de keuze van je personage een grote rol. Hoewel we uiteraard niet alle vier de types even uitgebreid hebben kunnen testen, leek de balans tussen de personages ons prima in orde. We zijn inmiddels het meest ervaren met Roland, waarbij we veel gebruik maakten van de turret en de extra mogelijkheden zoals healing die dat met zich mee kan brengen, afhankelijk van hoe je je skill points besteedt.
Het vechten zelf heeft weinig meer om het lijf dan je gewend bent van een doorsnee schietspel. De besturing spreekt voor zich, en afhankelijk van het type wapen weet je bij voorbaat al wat je moet doen. Hoewel het dus allemaal niet vernieuwend is levert het wel het voordeel van 'pick up&play' op. Wel had Gearbox wat ons betreft wat meer variatie kunnen aanbrengen in de vijanden. De 'baasgevechten' zijn zeer in orde, maar tussendoor word je constant belaagd door standaard beesten en bandieten, vaak meerdere keren op dezelfde plek. Dit wordt, nadat je al acht keer op dezelfde plek bent aangevallen, een beetje irritant.
Coöperatief spelen
Borderlands biedt een prima spelervaring in de singleplayer, maar daarmee is het belangrijkste onderdeel van Borderlands feitelijk nog niet genoemd. Het spel is overduidelijk bedoeld om met meerdere mensen tegelijk gespeeld te worden, in co-op. Dit kan via splitscreen, Xbox Live en System Link met vier personen, waarbij de hele singleplayer-campagne met meerdere spelers gespeeld kan worden. Hier heeft Gearbox Software geen beperkingen aan gehangen; iedereen kan elkaar 'joinen'. Dat houdt in dat een ervaren speler met zware wapens in het spel van een beginnende speler kan stappen, om samen op pad te gaan. Dat is voor die ervaren speler dan ultiem simpel, en waarschijnlijk niet echt leuk, maar het kán wel.
In de co-op modus staat teamwork uiteraard centraal, waarbij het het meest effectief is om te kiezen voor wapens die elkaar min of meer aanvullen; het heeft immers weinig zin om een vijand twee keer in brand te zetten. Even belangrijk als het neerschieten van vijanden is de ondersteuning die je je teamgenoten moet geven als er iemand neer gaat. Het spreekt allemaal redelijk voor zich, maar werkt in Borderlands prima. Het spelen in co-op bereikt een hoogtepunt wanneer je samen in een voertuig stapt en de verlaten vlaktes van Pandora doorkruist.
Leegte
Verlaten vlaktes? Ja. Hoewel Pandora er stijlvol uitziet en er met dertig missies en meer dan 120 extra missies genoeg te doen is, valt toch op dat de wereld een beetje leeg is. De complete spelwereld is groot en dat is fijn, maar zoveel is er niet te beleven in de stukken tussen de dorpjes. Nu is Pandora niet de meest gastvrije planeet dus dat is misschien nog wel verklaarbaar, maar toch vroegen wij ons vooral af waarom de wereld niet verder is ingevuld. Dit laat echter wel ruimte voor de inmiddels aangekondigde downloadbare extra content - iets waar Borderlands zich prima voor leent.
Een duidelijke versus-modus heeft Borderlands trouwens niet, al is daar in-game wel een oplossing voor. Je kunt het in arena's opnemen tegen andere spelers. Daarbij kun je kiezen voor elke samenstelling, zolang je maar met niet meer dan vier spelers bent. Heb je dus zin om als ervaren sterke speler drie groentjes gek te maken, dan kan dat. Je schiet er in het spel trouwens niets mee op; het vechten in de arena levert geen speciale voorwerpen of dikke beloningen op.
Conclusie