| Titel | Doom: The Dark Ages |
|
| Platform | Xbox Series X|S, pc, PlayStation 5 | |
| Ontwikkelaar | id Software | |
| Uitgever | Bethesda Softworks | |
| Releasedatum | 15 mei 2025 |
Kennen jullie Paul Hulsebosch nog? Los van dat ik mijn voormalige collega natuurlijk dagelijks mis, pakte Paul ook altijd een aantal specifieke titels op. Ik had voor zijn vertrek bij Tweakers al jaren geen Max Payne-, Alan Wake-, Civilization- of Doom-game meer aangeraakt. Maar als Bethesda je dan ineens een presentatie voorschotelt over Doom: The Dark Ages, dan moet je er toch echt aan geloven. Waar de chat met aanwezige journalisten druk speculeerde over de inhoud en gericht vragen stelde over verschillen tussen Doom Eternal en deze nieuwe game, daar dwaalden mijn gedachten af naar de tijd dat ik nog wel eens Doom speelde, oftewel: de jaren negentig. Wolfenstein 3D, Commander Keen en Doom (allemaal id Software) horen bij mijn eerste gameherinneringen. Dat Doom het als franchise niet alleen nog steeds weet vol te houden, maar ook nog altijd een van de vaandeldragers van het fps-genre is, is een mooi iets.
Maar goed, jullie komen hier niet voor ‘weemoedige gamer oreert over vroeger’, dus op naar de moderne tijd, oftewel: The Dark Ages. Ja, dat klinkt als een contradictie, maar het is toch echt zo. Deze nieuwe versie van Doom kent inderdaad een thema dat op het eerste gezicht niet helemaal lijkt te passen bij de game. Want hoewel de game inderdaad inspiratie vindt in de middeleeuwen, zien we toch de bekende Doom Slayer die uiteraard de hoofdrol speelt. Dat doet hij ook niet met klassieke wapens, maar met de krachtige vuurwapens die je van Doom gewend bent. Tenminste, deels: er zijn hier zeker nieuwe elementen, maar daar kom ik zo op.
Begin van het verhaal van de Doom Slayer
Doom: The Dark Ages is een prequel van Doom uit 2016. De nieuwe game vertelt dus meer over hoe de Doom Slayer is gekomen waar hij in Doom terechtkomt. Het verhaal en de setting zullen elementen uit Doom (2016) en Slayers Testaments bevatten; voor gamers die bekend zijn met de serie, ligt daar dus alvast een interessante connectie. Het verhaal van Doom: The Dark Ages begint met onze schietgrage held in gevangenschap. Hoe dat precies zit is niet duidelijk, maar voor ingewijden: het verhaal begint rond de tijd dat de Doom Slayer net bij de Sentinels zit en dus al bij de Divinity Machine geweest is en is voorzien van bovenmenselijke krachten. De Sentinels weten niet zo goed wat ze met de Slayer aan moeten: hij praat niet en is ongelooflijk krachtig. Ze vinden hem ogenschijnlijk nogal eng, maar wel erg bruikbaar in de strijd tegen de demonen uit de hel. Enfin: de premisse kent zijn eigen details en verhalende elementen, maar komt toch altijd een beetje op hetzelfde neer: bad ass dude slacht duizenden monsters af om de aarde te redden.
Die insteek is niet nieuw en al sinds 1993 de basis van de Doom-games. Toch is het niet zo dat id Software de game nooit heeft veranderd. Sterker nog: de laatste paar games in de serie kennen een aantal specifieke, onderscheidende features. Een van de meest in het oog springende daarvan was het platformelement dat een belangrijk onderdeel was van Doom Eternal. Het was een poging van id Software om de gameplay wat dynamischer te maken. Dat lukte, maar je kon discussiëren over of de ontwikkelaar daarin met dat spel niet was doorgeslagen. De community was er in elk geval duidelijk over en liet de ontwikkelaars veelvuldig weten dat zij er niet op zat te wachten. Doom moest terug naar de basis, zonder al die overbodige poespas.
Dat is gekscherend gezegd natuurlijk, maar feit is dat het lijkt te hebben gewerkt. Id Software houdt het erop dat de koerswijziging altijd al in de planning stond, maar de voor Doom: The Dark Ages gekozen koers lijkt op voorhand beter aan te sluiten bij wat Doom van origine voor game was en dus bij wat de community het liefst wil. Daarnaast wil de studio met elke Doom-game blijven innoveren. Doom (2016) had wat de ontwikkelaar omschrijft als ‘run & gun-gameplay’. De opvolger, Doom Eternal, maakte daarvan: ‘jump & shoot’. Dat dynamische karakter vergelijken de makers met een straaljager. Waar je in dat spel dus een gevechtsvliegtuig was, daar ben je in Doom: The Dark Ages een tank. Je voelt zwaarder en je bent sterker, maar nog steeds beweeglijk. Het is de basis voor wat id Software omschrijft als ‘stand & fight’.
:fill(white):strip_exif()/i/2007271480.jpeg?f=thumbmedium)
/i/2007205116.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004802776.jpeg?f=fpa)