Niet altijd even vriendelijk
Call of Duty Black Ops 6
De singleplayer van Black Ops 6 barst van de afwisseling, al gaan sommige verhalende segmenten net iets te lang door. In de multiplayer valt vooral de intensiteit op. De Black Ops 6-multiplayer gaat razendsnel, zelfs vergeleken met de snelste Call of Duty’s tot nu toe. Spelers rennen, glijden en duiken als bezetenen door een level. Dat kan voor nieuwkomers intimiderend zijn. Tegelijkertijd is die bewegingsvrijheid een van de beste toevoegingen aan Call of Duty in lange tijd. Je kunt de game nog steeds ‘ouderwets’ spelen, maar het is echt fantastisch om als een tweedehands Max Payne een kamer in te duiken en iedereen onder vuur te nemen. Helaas stellen de maps en het matige spawnsysteem in de multiplayer teleur. Al met al is Black Ops 6 een complete en puike Call of Duty, maar dit deel gaat niemand overtuigen die de vorige delen tegenstond. Daarvoor is Black Ops 6 de basis van Call of Duty te trouw.
Toen de overname van Activision Blizzard door Microsoft vorig jaar werd afgerond, hadden veel Xbox-gamers dezelfde vraag: betekent dit dat de nieuwe Call of Duty direct op abonnementsdienst Xbox Game Pass verschijnt? Want bijna alle Microsoft-games verschijnen meteen op Game Pass. Microsoft hield de lippen stijf op elkaar. Tot een paar maanden geleden, toen de uitgever met veel bombarie aankondigde dat Black Ops 6 vanaf dag één via Game Pass te spelen zal zijn. En zo geschiedde: iedereen met een pc of Ultimate Game Pass-abonnement kan vanaf 25 oktober Black Ops 6 spelen. Hoewel Microsoft concrete verkoopcijfers achterwege laat, was het openingsweekend van Black Ops 6 volgens de uitgever het succesvolste openingsweekend in de franchise.
Nooit eerder waren er zoveel Call of Duty-spelers tegelijkertijd online, en nooit eerder speelden zij samen in zo weinig tijd zoveel potjes. Dat is ergens een tikkeltje ironisch. Niet omdat de multiplayer van Call of Duty: Black Ops 6 teleurstelt. Dat is absoluut niet zo. Het is ironisch omdat deze multiplayer best wel intimiderend kan zijn, zeker voor nieuwkomers. Juist de Black Ops 6-multiplayer, die veel nieuwe spelers trekt via Game Pass, wordt op een razendsnel tempo gespeeld. Het tempo is zo hoog dat zelfs ervaren spelers moeite hebben om looppatronen van tegenstanders in te schatten. Dat maakt de multiplayer van Black Ops 6 dus een tikkeltje ontoegankelijk.
Dat is helemaal niet erg, sterker nog, dat heeft wel wat. Bovendien kun je Black Ops 6 alsnog wel op een lager tempo spelen. Je moet enkel even wennen aan het feit dat tegenstanders overal vandaan kunnen komen. Maar zelfs dan is de multiplayer van Black Ops 6 er niet zo een die je even lekker onderuitgezakt speelt. Voorover leunen, een blikje Energy binnen handbereik en knallen tot je palmen zweten: dat is het devies. Wie daar geen trek in heeft of zijn voet even van het gaspedaal wil halen, kan natuurlijk ook terecht bij de coöperatieve Zombies-modus of de verhalende singleplayer.
Case en co
De singleplayer van Call of Duty is ieder jaar op min of meer dezelfde fundering gebouwd. Een strakke regie, een verhaal dat fictie samensmelt met realiteit, veel explosies, af en toe een beetje sluipen: spelers weten wat ze na ruim twintig jaar van Call of Duty kunnen verwachten. Toch zijn er een paar delen die afstand namen van die basis, waaronder Modern Warfare 3. Die kwam vorig jaar uit en voegde grote open gebieden toe. De missies in die gebieden waren saai en langdradig. Black Ops 6 is daarentegen weer een klassieke Call of Duty-singleplayer met lineair missieontwerp en een heleboel spektakel. Er zit één openwereldmissie in, maar dat is juist een van de leukste missies in de game.
Golfoorlog
Het waarom gaan we niet verklappen, want geloof het of niet, er valt het een en ander te verklappen. Het verhaal van Black Ops 6 is niet heel ingewikkeld of diepgaand, maar vermakelijk genoeg om te volgen. Black Ops 6 speelt zich af in het begin van de jaren negentig. De Koude Oorlog is voorbij, maar de Golfoorlog in het Midden-Oosten staat op het punt van uitbreken. In de eerste missie blijkt echter dat er nog een andere oorlog dreigt. Een geheimzinnige militaire organisatie, Pantheon, heeft de CIA geïnfiltreerd. Black Ops-icoon Frank Woods en zijn kleine kring elitesoldaten vertrouwen de boel niet meer. Ze besluiten om op eigen houtje uit te gaan zoeken wat er aan de hand is.
:strip_exif()/i/2007035900.jpeg?f=imagearticlefull)
Het team neemt jou, hoofdpersonage Case, mee naar een groot landhuis. Dat landhuis is de uitvalsbasis van het team. Je kunt er bijvoorbeeld de volgende missie selecteren of upgrades aanschaffen die Case sterker maken. In en rondom het landhuis kun je ook met je teamgenoten praten. Dat is een beetje apart, want Case is een stille protagonist en geeft via menu’s antwoord op de vragen die gesteld worden. Je hoort Case nooit, en hij heeft ook niet echt een persoonlijkheid. Daarom leunt het verhaal vooral op andere personages. Die zijn er genoeg, en ze zijn weer lekker markant. Met name de doorgewinterde oorlogsveteraan Frank Woods, die vanuit zijn rolstoel de lakens uitdeelt.
Het verhaal duurt ongeveer acht uur. Dat is aan de lange kant voor een Call of Duty. De avonturen van Case en co zijn vermakelijk, maar in de tweede helft van de singleplayer beginnen sommige verhalende segmenten een beetje te trekken. Dan wordt er, om het spoilervrij te houden, een ‘bijzondere’ wending geïntroduceerd. Nu is de Black Ops-reeks nooit vies geweest van een beetje vage verhaalvertelling, maar in Black Ops 6 gaan die momenten net iets te lang door. Verder valt er niet veel te klagen. De capriolen van Pantheon zijn een goede drijfveer om door te spelen, vooral omdat ze het team langs enkele memorabele en onverwachte locaties loodsen.
:strip_exif()/i/2007035892.jpeg?f=imagearticlefull)
Pracht en praal
Die afwisseling is van grote kwaliteit. Het ene moment infiltreer je als undercoveragent een mysterieus casino in Italië, het andere dender je met een tank dwars door een terminal van een Iraaks vliegveld. Bovendien wordt dat allemaal keurig in beeld gebracht. Vooral de particle-effecten en gedetailleerde gezichtsanimaties springen in het oog. Dat is geen verrassing: Black Ops 6 draait niet op ontwikkelaar Treyarchs eigen engine, maar op IW9 (net als battleroyalemodus Warzone en Call of Duty: Modern Warfare 3). Bekend terrein dus. De performance op pc is goed en ook op consoles daalt de game zelden onder de zestig frames per seconde, mede door de dynamische resolutie.
Dat betekent niet dat de game op alle fronten een vloeiende ervaring is. Dat ligt niet aan de engine, maar aan de interface buiten de gameplay om. Door de vele menu’s en hun inconsistente structuur is het een crime geworden om tegenwoordig door een Call of Duty-interface te navigeren. Zelfs de nieuwe ‘thuispagina’, waarin je de versie van Call of Duty selecteert die je wilt spelen, is onnodig verwarrend. Om nog maar te zwijgen over de userinterface binnen het multiplayermenu. Die is door een potpourri aan vakjes, pijltjes en getalletjes al jaren nodeloos intimiderend. Daar verandert Black Ops 6 weinig aan.
Met en tegen elkaar
De multiplayer van Black Ops 6 is bijzonder snel, ook vergeleken met andere snelle Call of Duty-delen. Dat komt door een optelsom aan factoren. Zo zijn veel maps erg compact, ligt de sprintsnelheid erg hoog en kan iemand niet veel kogels hebben voordat ie het loodje legt (de time-to-kill). Alleen al daarom kan Black Ops 6 behoorlijk intimiderend zijn, zeker voor nieuwkomers. Toch heeft ontwikkelaar Treyarch daar nog een schepje bovenop gedaan met de introductie van omnimovement. Zo noemt ontwikkelaar Treyarch de nieuwe bewegingsvrijheid in Call of Duty. Dankzij omnimovement kun je op elk moment op volle snelheid een willekeurige richting in rennen, duiken en glijden. Met een druk op de knop glijd je meteen naar achteren of duik je direct naar links.
Wennen
Je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen wat voor effect dat heeft op de al zo snelle gameplay. Tegenstanders komen overal vandaan en bewegen met een rotvaart van jewelste. Soms glijden spelers zo ontzettend snel dat je zelfs in de herhaling, op de Killcam, nauwelijks kunt zien hoe je bent doodgegaan. Daarmee is de multiplayer niet alleen wennen voor nieuwelingen, maar ook ervaren spelers. Call of Duty-spelers rennen al sinds Call of Duty 4: Modern Warfare vooral rechtdoor. Ze zijn niet gewend om in andere richtingen te denken. Ook wij moesten echt een potje of tien spelen voordat we omnimovement in ons spel hadden opgenomen.
:strip_exif()/i/2007035878.jpeg?f=imagearticlefull)
Hoewel omnimovement natuurlijk een verschrikkelijke marketingterm is, zijn we er wel voor bezweken. Als je uit het niets een kamer binnenvalt door zijwaarts de deur in te duiken, waan je je echt een soort Max Payne. Ook het kneesliden is erg leuk om te doen, want het glijden haalt amper snelheid uit je sprint. Na een kneeslide sta je bovendien weer razendsnel op beide benen, waardoor je praktisch ongehinderd door een map kunt sliden. Het helpt ook dat de maps redelijk compact zijn, waardoor ze goed aansluiten op die snelle speelstijl.
Matige spawnpunten
Over die maps valt helaas wel wat te klagen. Online zijn veel spelers teleurgesteld over het mapaanbod in Black Ops 6 en dat is te begrijpen. Veel maps zijn niet helemaal symmetrisch. Dat is niet erg, maar het lijkt erop dat bepaalde ‘zijdes’ in maps meer beschutting en dus meer voordeel hebben. Bovendien lijken de kleine maps qua design te veel op elkaar om echt indruk te maken. Het voelt een beetje als eenheidsworst. Eigenlijk ben ik enkel echt te spreken over het hectische Skyline en het iets meer overzichtelijke Derelict. Een andere irritatie zijn de spawns. Spelers die doodgaan worden te vaak in de buurt van tegenstanders teruggeplaatst. Bovendien is het mogelijk om te spawnen terwijl je nog een load-out aan het kiezen bent.
Hopelijk wordt dat probleem opgelost en voegt de ontwikkelaar snel goede en nieuwe maps toe. Het zijn namelijk smetjes op wat verder een oprecht goede Call of Duty-multiplayer is. Black Ops 6 komt echt een beetje in de buurt van een sweet spot in de serie. Enerzijds blijft de multiplayer de basis trouw met de beste modi, perks, upgrades en wapens uit Call of Duty. Anderzijds geeft omnimovement de gameplay van een Call of Duty-multiplayer ein-de-lijk nieuw elan. Dat is best wel knap. Bovendien leent de game zichzelf nog steeds voor verschillende speelstijlen. Ja, alles gaat razendsnel, maar zelfs deze kleine maps hebben nog steeds lange gangen of meerdere open gedeeltes met hoogteverschillen.
:strip_exif()/i/2007035880.jpeg?f=imagearticlefull)
Je sluipschuttersgeweer, assault rifle of marksman rifle hoeft niet bij het grof vuil. Sterker nog, het is juist erg aanlokkelijk om al die rennende tegenstanders van een afstandje onder vuur te nemen. Die tactiek leverde ons hele mooie statistieken op. Black Ops 6 is dan misschien heel snel, maar uiteindelijk bepaal jij het tempo.
Zombies
In Call of Duty: Black Ops 6 keer ook de coöperatieve Zombies-modus terug. Net als de singleplayer is ook die vrij traditioneel binnen het Call of Duty-pantheon. Zombies bestaat ditmaal niet uit één groot open level zoals vorig jaar in Modern Warfare 3. De modus keert juist terug naar de fundering met kleine omgevingen die barsten van geheimen. In Black Ops 6 zijn er twee Zombies-levels om te verkennen: een donker tropisch eiland met een militaire basis en een klein dorpje in West-Virginia. Beide hebben een heel andere stijl, maar hebben hun grootste kwaliteit gemeen: de maps barsten van geheime kamers, opdrachten en eastereggs.
Er is in deze Zombies-modus veel leuks (en minder leuks) te ontdekken. Dat is heel makkelijk te verklappen en dat gaan we niet doen, maar Zombies-spelers van weleer zullen na Modern Warfare 3 zeker niet teleurgesteld zijn. Bovendien is het in deze Zombies voor het eerst mogelijk je progressie op te slaan. De enige voorwaarde is dat je dan wel in je eentje moet spelen. Dat nieuwe savesysteem is prettig, maar Zombies is alsnog leuker met vrienden. Bovendien zijn sommige geheime opdrachten best lastig om te voltooien − des te meer als je in je eentje speelt.
Conclusie
Een Call of Duty-game is altijd een beetje moeilijk te beoordelen, want de game bestaat meestal uit een multiplayer, singleplayer en een coöperatieve modus zoals Zombies. Soms stelt de ene modus teleur terwijl de andere juist uitblinkt, waardoor het moeilijk is om sommige Call of Duty-delen als totaalpakket aan te raden. Dat geldt gelukkig niet voor Call of Duty: Black Ops 6. Dit zesde deel in de Black Ops-reeks is over de gehele linie goed. Zeker op de traditionele maar contentrijke Zombies-modus valt dit jaar weinig aan te merken.
De singleplayer keert eveneens terug naar zijn roots met geregisseerd militair spektakel en sporadisch sluip- en spionagewerk. Die afwisseling, ook in locaties, is erg vermakelijk, al komen sommige verhalende gedeeltes niet helemaal uit de verf. De multiplayer is dit jaar vooral heel erg snel. Spelers kunnen in iedere willekeurige richting rennen, duiken en springen. Dat kan even wennen zijn, maar is heel leuk om te doen en geeft de multiplayer echt weer een beetje nieuw elan. Helaas zijn er wel nog problemen met ongunstige spawns en stellen de verschillende maps enigszins teleur.