De hel
La Divina Comedia van Dante Alighieri is een van 's werelds meest gelauwerde poëtische meesterwerken. Dante geeft in dit boek zijn visie op het christelijke hiernamaals weer. Het verhaal is opgedeeld in drie delen: Inferno, Purgatorio en Paradiso. Het is weinig verrassend dat Dante's Inferno van Electronic Arts het eerste deel van het verhaal beslaat, waarin Dante de negen lagen van de hel doorkruist. Op het EA Showcase-evenement in Londen konden we de eerste laag van de hel doorspelen, terwijl we ons afvroegen of Dante's Inferno niet toevallig het begin is van een trilogie...
Getest op: PlayStation 3
Ook verkrijgbaar op: Xbox 360
Afwijkende versie: PlayStation Portable
Voor wie de link nog niet had gelegd: 'inferno' is het Italiaanse woord voor 'hel'. Volgens Dante bestaat de hel uit negen lagen, waarvan de eerste de naam Limbo draagt. Toen EA het Showcase-event aftrapte met een presentatie van alle titels die de uitgever op stapel heeft staan, gaf EA Sports-topman Peter Moore al aan het spel enorm spectaculair te vinden. Moore had 'Limbo' al gezien en gaf het journaille mee zich klaar te maken voor een overdonderende ervaring. Nu was dat een wat overdreven uitspraak, zoals je die mag verwachten van een marketing-veteraan als Moore, maar dat Dante's Inferno spectaculair is staat vast.
De opzet van het spel lijkt erg op die van op God of War, dat ontkent ontwikkelaar EA Redwood Shores ook niet. En waarom zou men; er zijn minder goede games om mee te worden vergeleken. God of War is nog altijd een van de beste actiegames - zo niet de beste actiegame - voor de PlayStation 2, met God of War 3 voor de PlayStation 3 nog in aantocht. Dante's Inferno is dus ook een actiegame in de puurste zin van het woord; met de zeis van Magere Hein in de hand ram je jezelf een weg door hordes monsters en andere angstaanjagende types die de hel bevolken.
Kaart van de hel
Hoewel het uiterlijk van de hel uiteraard niet vaststaat, hebben de makers toch niet de vrije hand gehad bij het vormgeven van de wereld. Dante beschreef elke laag van de hel tot in detail en ontwierp daarmee eigenlijk een 'kaart' van deze wereld, waar EA zich aan moet houden. Het is echter geen verrassing dat de spelwereld een aardig somber karakter heeft. De hel is nu eenmaal niet de vrolijkste plek om in rond te hangen.
De gameplay
De gameplay lijkt dus op die van God of War. Het level Limbo doet bij vlagen ook denken aan een hack and slash-game, als Dante de ene na de andere golf aan vijanden af moet maken. Dante's Inferno blijkt dan al meteen een pittig spelletje. Wij overleefden de eerste passage van Limbo pas bij de derde poging, al kwam dat ook doordat we moesten wennen aan de bewegingen en aanvallen die Dante heeft.
Flinke combo's
Centraal bij het vechten staat de zeis van Magere Hein, die Dante aan het begin van het spel bemachtigt. Dante kan met de zeis standaard-lichte en -zware aanvallen uitvoeren en ze combineren met een sprong. Dit voelt intuïtief aan en je zult al snel flinke combo's maken. Dante kan ook vijanden aan zijn zeis prikken en ze bijvoorbeeld in de lucht gooien. Hierdoor zul je de simpele aanvallen al snel achter je laten en in plaats van simpel bashen volledige controle hebben in de combo's die je maakt. Het is overigens aardig om te zien hoe verschillende aanvallen effectief zijn tegen verschillende vijanden.
Behalve de zeis heeft Dante een heilig kruis bij zich. Hoewel Dante zelf ook geen al te zuiver verleden heeft, kan hij de lieden die hij in de hel tegen het lijf loopt ermee tegenhouden. Door het kruis tevoorschijn te halen kan Dante zijn vijanden terugdrijven en ze zelfs schade toebrengen. Aanvallen met het kruis zijn sterker naarmate je de knop voor een aanval met het kruis langer houdt ingedrukt. De kracht is bepalend voor de mate waarin Dante zijn vijanden terugdringt.
Quicktime-events
Naast de standaardvijanden krijgt Dante ook geregeld te maken met de bekende bazen. In Limbo kregen we het aan de stok met Minos, die alle nieuwkomers in de hel indeelt in een bepaalde laag. Dames van lichte zeden zouden bijvoorbeeld in de tweede laag belanden, gewelddadige types in laag zes of lager en de lagen acht en negen zijn gereserveerd voor de absolute slechterikken. Ongetwijfeld bijzonder nuttig allemaal, maar daar heeft Dante geen boodschap aan. Het gevecht met Minos bestaat uit een combinatie van normale gameplay en quicktime-events; het is de bedoeling om genoeg schade toe te brengen aan Minos om het quicktime-event te activeren en hem definitief af te maken.
Behalve het vechten met alle gemene helwezens kent Dante's Inferno ook platform-elementen en morele keuzes. Dat laatste is simpel samen te vatten: je komt af en toe zielen tegen die je kunt verdoemen of bevrijden. De precieze gevolgen zijn nog niet bekend, maar je kunt op je vingers natellen dat de keuze voor een moreel verwerpelijke actie je net wat meer persoonlijk voordeel op gaat leveren, want zo werkt dat nu eenmaal in games. De platform-elementen bestaan onder andere uit ingestorte bruggen waar je overheen dient te rennen, en muren van lijken waarlangs je naar beneden moet klimmen.
Overtuigende sfeer
Volgens de ontwikkelaars die de presentatie van het spel gaven, zijn de graphics nog verre van geoptimaliseerd. Desondanks ziet Dante's Inferno er prima uit. De bewegingen ogen soepel en de actie schiet lekker vlot over het scherm. Ook de omgeving ziet er goed uit, met een vormgeving die getuigt van creativiteit en inspiratie. De speciale effecten die de verschillende aanvallen soms met zich meebrengen, zijn ook prima uitgewerkt. Het geluid is misschien nog wel belangrijker; zo hoor je in Limbo al snel de bulderende stem van Minos rondschallen, terwijl je nog niet bij hem in de buurt bent. Zoiets doet wonderen voor de sfeer in het spel.
Voorlopige Conclusie