Samengevat
De Philips The One 65PUS8808 is een complete gezinstelevisie met een prima sdr-beeldkwaliteit en een vrij nauwkeurige hdr-weergave, al moet je bij dat laatste geen al te indrukwekkend contrast verwachten. Je kunt er prima mee gamen en streamen, en met Google TV aan boord zijn er genoeg smart-tv-apps te vinden. Perfect is het toestel echter niet, bijvoorbeeld vanwege de irritante reflecties bij het kijken in een goedverlichte ruimte en de inherente beperkingen van de directledbacklight. Ook valt de tv nog best duur uit, waardoor hij slechts iets goedkoper is dan concurrerende modellen met local dimming of zelfs een geavanceerder miniledpaneel.
Als je je televisie ‘The One’ noemt, dan schept dat verwachtingen. Wij denken dan aan een soort messias onder de tv’s, de ‘One TV to rule them all’, de koning der beeldschermen. Dat is echter niet helemaal waar TP Vision met de Philips The One PUS 8808 op mikt. Anders dan de naam doet vermoeden, staat ‘The One’ niet bovenaan de pikorde, maar vormt hij juist het instapniveau van Philips-tv’s met Ambilight. TP Visions eigen slogan luidt dan ook 'The One To Watch', vrij vertaald 'de tv die je gewoon moet hebben'. The One is daarmee bedoeld als een tv die voor de meesten zal volstaan en vooral ook niet te veel mag kosten.
:strip_exif()/i/2006448242.jpeg?f=imagenormal)
Verwarrend genoeg is er niet slechts één The One. Het afgelopen jaar alleen al bracht TP Vision in Nederland en België vier varianten uit. Die vier modellen hebben overwegend kleine verschillen, zoals een net iets andere backlight of paneel. Uitzondering vormt de PUS8508, die met zijn 60Hz-scherm op zichzelf al een instapmodel is. Wat de tv’s uit The One-serie allemaal gemeen hebben, is dat ze, in tegenstelling tot de miniled- en oled-tv’s uit de bovengelegen series, allemaal een backlight met normale leds gebruiken. Het model dat wij testten, de Philips The One 65PUS8808/12, heeft een directledbacklight zonder local dimming, maar dan wel met een 120Hz-paneel en ondersteuning voor alle gangbare hdr-varianten. De geteste 65”-versie staat op het moment van schrijven voor 999 euro in de Pricewatch. Het model is ook verkrijgbaar met schermdiagonalen van 43, 50, 55, 75 en 85 inch.
Uiterlijk
Als een van de goedkopere Ambilight-tv’s heeft The One misschien niet dezelfde luxe afwerking als een topmodel zoals de Philips OLED+908, maar hij mag er zeker zijn. De antracietgrijze lijst rond het scherm is ook bij dit toestel erg dun, zo meten de randen bovenaan en aan de zijkanten 3 à 4mm. De onderste schermrand is met zijn 2cm iets dikker en hierin is aan de linkerkant ook het Philips-logo verwerkt. TP Vision heeft de infraroodontvanger alsnog niet helemaal in de dikkere onderrand weten te verwerken: rechtsonder in het scherm steekt deze ontvanger nog eens 2cm uit en springt daarmee best in het oog. Zet je de tv aan, dan blijkt binnen de smalle schermlijst nog een rand van bijna een centimeter zwart te blijven.
The One is bij de randen 2,5cm dik, maar onderaan steekt de achterzijde tot zo’n 8cm uit. Op papier is hij dus niet de dunste, maar toch maakt de achterzijde van de tv een gestroomlijnde en opgeruimde indruk. Het apparaat staat op een brede draaivoet die het scherm 7cm optilt van de ondergrond. Aan de achterkant van die voet zit een vinvormige uitstulping die gebruikt kan worden om kabels netjes weg te werken.
Ook vind je de ledjes van het Ambilight-systeem aan de achterzijde. De PUS8808 is uitgerust met driezijdig Ambilight dat de sfeer van het scherm op de muur achter en rond de tv projecteert. Dit versterkt de kijkbeleving, zeker bij het spelen van games. Overigens gebruikt The One een oudere Ambilight-variant dan de V2-versie die je aantreft op de duurdere OLED 808 en, onlangs gereviewde, OLED+908. The One heeft daardoor één led per 'groep', terwijl de 808 en 908 in de bovenste Ambilight-strip drie leds per groep hebben. Het resultaat is dat de 'resolutie' van het lichteffect bij The One als het ware iets lager is. Een ander verschil is dat The One geen XYZ-sensor heeft, zoals de 808 en 908, om de Ambilight-kleuren aan te passen aan het omgevingslicht in de kijkruimte. Wel worden de rgb-leds per stuk aangestuurd, net als bij de duurdere oled-tv's.
Aansluitingen
De PUS8808 heeft een handige draaivoet, maar laat zich ook uitstekend vlak tegen de muur monteren. Geen van de aansluitingen aan de achterkant wijst recht naar achteren. De tv beschikt over vier HDMI-ingangen, waarvan er twee overweg kunnen met 4k-120Hz-signalen (en vrr) van spelcomputers en pc’s. Helaas is een van die twee ook aangewezen als e-arc-kanaal, dus als je een soundbar via HDMI wilt aansluiten, kost dit een 120Hz-poort. De twee andere HDMI-poorten ondersteunen maximaal 60Hz.
Verder beschikt The One over een hoofdtelefoonaansluiting, twee USB 3.0-poorten, een CI+-sleuf, aansluitingen voor satelliet- en kabel-tv, een optische audio-uitgang en een netwerkpoort. Het meegeleverde stroomsnoer zal met zijn ruime twee meter in de meeste gevallen volstaan. Dankzij de standaard ‘achtje’-connector is dit snoer overigens eenvoudig te vervangen, mocht je toch een langer exemplaar nodig hebben. Ten slotte heeft TP Vision dit model uitgerust met Wi-Fi 5 en Bluetooth 5.0.
Afstandsbediening
Ook de zwarte afstandsbediening is misschien niet zo luxe als die van de duurdere OLED+908, maar heeft zeker voordelen. Zo heeft TP Vision niet proberen te besparen op het aantal toetsen, zodat je ‘gewoon’ beschikking hebt over numerieke knoppen voor het zappen. Ook zijn de knoppen logisch ingedeeld. De bediening ligt daarnaast lekker in de hand en maakt een stevige indruk. Wel misten we knopverlichting, waardoor de bediening in een donkere ruimte te wensen overlaat. Ook werkt de afstandsbediening van The One op AAA-batterijen, dus hij heeft geen oplaadbare accu aan boord.
Zoals tegenwoordig gebruikelijk is, vind je ook op deze afstandsbediening ‘reclameknoppen’ voor een aantal streamingsdiensten. In dit geval zijn dat er vier: Netflix, Disney+, Amazon Prime en YouTube. Door hun afwijkende, witte kleur zijn deze knoppen moeilijk over het hoofd te zien. Zelf zijn we daarom geen fan van dergelijke knoppen. Daar komt nog bij dat deze streamsnelkoppelingen bovenaan op de bediening van The One zitten, in plaats van onderaan, zoals bij de meeste tv-merken. Hierdoor vallen ze nog meer op.
:strip_exif()/i/2006448260.jpeg?f=imagenormal)
Smart-tv
De PUS8808 gebruikt Google TV als smart-tv-systeem en draait op Android TV-versie 12, de actueelste variant. Voor dit systeem is een groot aantal apps beschikbaar, van allerhande streamingdiensten en smarthomeapps tot mediaspelers en spelletjes. Van de standaardset met apps die we checken op smart-tv’s, waren dan ook alle vijftien te vinden. Deze apps bestaan uit bekende internationale namen als Netflix, HBO Max en Discovery Plus, maar ook uit lokale streamers als Odido TV en Ziggo Go.
Standaard heeft The One 3GB aan vrije opslagruimte voor het installeren van apps, wat voor de meeste gebruikers ruim voldoende zal zijn. Kom je toch opslagruimte tekort, dan kun je die eventueel uitbreiden via een USB-stick of externe harddisk.
Gamefuncties
The One is prima toegerust voor wie graag een game speelt. De tv kan overweg met variabele refreshrates (vrr) en 120Hz bij 4k. Zoals we al aanstipten, is het aantal HDMI 2.1-poorten beperkt tot twee stuks. Je kunt dus niet een Xbox Series X, een PS5 en een pc tegelijkertijd aansluiten om op maximaal 120Hz te spelen. In de praktijk zal dit voor de meeste games geen onoverkomelijk bezwaar zijn, tenzij ze ook een soundbar aansluiten via HDMI; bij gebruik van de (e-)arc-poort blijft er nog maar één 120Hz-ingang over. Verder kan de tv hdr weergeven, waarbij zowel HDR10(+) als HLG en Dolby Vision worden ondersteund; alle gangbare hdr-standaarden kunnen dus worden weergegeven.
Ook allm-functionaliteit ontbreekt niet, wat betekent dat de tv automatisch naar een gamemodus met lage latentie schakelt wanneer er gamecontent wordt gedetecteerd. Daarnaast beschikt The One over een speciaal gamemenu, dat je met de menuknop onder in beeld tovert wanneer de gamemodus actief is. Dit menu bestaat uit twee tabbladen. Op het eerste tabblad kun je informatie aflezen over de invoervertraging, de actuele refreshrate, de resolutie en het actieve hdr-formaat. Het tweede tabblad bevat gamegerelateerde instellingen, zoals de mogelijkheid om een richtkruis in het midden van het beeld te plaatsen, schaduwen lichter weer te geven of de witbalans aan te passen.
:strip_exif()/i/2006448268.jpeg?f=imagenormal)
Inputlag
Als je graag actiegames speelt op je console of pc, is het fijn als het beeld met minimale vertraging op het scherm wordt getoond. Er is altijd wel iets van vertraging tussen het moment dat de beelden via HDMI binnenkomen en het moment dat je ze op je scherm ziet. Die vertraging noemen we inputlag. Zolang die vertraging beperkt blijft, zul je er niet veel van merken, maar bij te hoge inputlag wordt het lastig om actiegames te spelen en neemt het spelplezier af.
Wij meten de inputlag met een Leo Bodnar-inputlagtester die closed loop de vertraging meet waarmee televisies HDMI-signalen weergeven. The One is met respectievelijk 13ms bij 60Hz en 5ms bij 120Hz niet de snelste tv van het afgelopen jaar, maar de ingangvertraging blijft met deze cijfers beperkt tot minder dan een enkel frame. Dat betekent dat ook snellere actiegames prima te spelen zijn op de PUS8808.
- Input lag 1080p - Gamemodus 120p
- Inputlag 1080p - Gamemodus
- Inputlag 2160p - Gamemodus
Energiegebruik
We meten het energiegebruik van televisies al jaren in de standaardmodus, bij weergave van een schaakbordpatroon met een helderheid van 120 en 250cd/m², om zo tv-gebruik 's avonds en overdag na te bootsen. Sinds kort voeren we deze test uit in een modus met een nauwkeurigere kleurbalans. In het geval van de PUS8808 kozen we voor de Calman-modus. Daarnaast hebben we een nieuwe dynamische test toegevoegd, waarbij we het gemiddelde gebruik meten tijdens het afspelen van een tien minuten durende referentievideo. Van die laatste twee tests hebben we op dit moment nog beperkte data.
De 65"-uitvoering van The One heeft het energielabel G meegekregen. Die slechte score is vooral het gevolg van het aanscherpen van de vereisten twee jaar geleden. The One blijkt niet per se heel kwistig om te springen met energie, gezien de schermtechnologie. Duidelijk is wel dat de tv minder zuinig is dan de meeste moderne miniled- en oledmodellen.
Let wel op bij het vergelijken van de scores in de onderstaande tabel. In dit overzicht vind je tv’s met verschillende schermdiagonalen en grotere tv’s verbruiken door de bank genomen meer energie dan kleinere modellen.
- Filmmodus checkerboard 120cd/m²
- Filmmodus checkerboard 250cd/m²
- Filmmodus 10-minutentest 120cd/m²
- Filmmodus 10-minutentest 250cd/m²
Geluid
Als eenvoudiger model heeft The One niet zo’n indrukwekkend geluidssysteem aan boord als bijvoorbeeld de Philips 908. Maar hoewel de tv het zonder woofer voor lage tonen moet stellen, is de sound toch niet verkeerd. Met zijn vier downfiring luidsprekers, samen goed voor een vermogen van 40W RMS, laat de tv stemgeluid verrassend vol en stevig klinken. Het geluid is verder helder en ruimtelijk genoeg om enigszins op te kunnen gaan in films, games en series. Maar uiteraard geldt ook nu weer: wil je krachtige bassen, dan kun je beter een apart geluidssysteem met subwoofer aansluiten. Een fysieke subwooferaansluiting, zoals op de 908, ontbreekt bij The One, maar je kunt wel bijvoorbeeld draadloze surroundspeakers verbinden via DTS Play-Fi.
Via de instellingen op de tv kun je diverse geluidsstijlen kiezen, zoals Amusement, Muziek of Dialoog. Ze hebben elk duidelijk verschillende EQ-instellingen en sluiten daarmee aan bij verschillende gebruiksscenario’s. Zo levert Amusement een breder stereobeeld op, terwijl bij Dialoog de middelste luidsprekers een boost krijgen om spraak te verhelderen.
:strip_exif()/i/2006448270.jpeg?f=imagenormal)
Paneel en beeldverwerking
Deze uitvoering van The One beschikt over een VA-paneel met directledbacklight zonder local dimming. Met dergelijke hardware hoef je niet te rekenen op intense zwartwaarden, zoals bij oled- of miniledtelevisies. Zwart lijkt eerder donkergrijs, wat ook betekent dat het contrast achterblijft bij dat van tv’s met duurdere technologieën. Wil je zwarte tinten donkerder maken, dan moet je, bij gebrek aan local dimming, de helderheid van het volledige beeld verlagen.
Dankzij het VA-paneel zijn de zwartwaarden wel indrukwekkender dan bij televisies met een ips-paneel. Daar staat tegenover dat de kijkhoeken aan de krappe kant zijn. Als je onder een ruime hoek naar de tv kijkt, boeten kleuren aan intensiteit in en neemt het contrast af. Dit maakt de aanwezigheid van een draaivoet wel extra handig, want zo kun je het scherm bijdraaien zodat je er rechter voor zit. Overigens lijkt het type paneel per schermdiagonaal te verschillen; de 55”-versie van deze PUS8808 zou bijvoorbeeld over een ips-paneel beschikken. Of dit voor alle 55"-modellen van The One opgaat, is niet helemaal duidelijk, maar mogelijk zijn onze bevindingen met de 65”-uitvoering dus niet volledig van toepassing op alle beeldmaten.
:strip_exif()/i/2006448272.jpeg?f=imagenormal)
Ondanks zijn ontspiegelende coating zie je nog aardig wat reflecties als je in een goedverlichte woonkamer naar The One kijkt. Zeker in de donkerdere gebieden in beeld kun je lichtbronnen voor de tv in het scherm terugzien. Om deze reden komt de televisie het beste uit de verf in een matig verlichte ruimte. Verder bespeurden we wat backlight bleeding, waardoor er lichtere vlekken te zien zijn in donkere beelden. Maar dat probleem was bij ons testmodel slechts mild aanwezig en stoorde nauwelijks.
Beeldverwerking
De PUS8808 maakt voor beeldverwerking gebruik van TP Visions P5 Perfect Picture Engine, aangestuurd door de MediaTek Pentonic 1000-chip. Beide zijn upgrades ten opzichte van The One-modellen uit 2022. Deze vernieuwingen leveren een nieuw superresolutiealgoritme op dat details verscherpt en ervoor zorgt dat lijnen scherp worden weergegeven. De verbeterde upscaling blijkt goed te werken.
De motion interpolation functioneert wel naar behoren, ook bij snelle actiebeelden. De nieuwe processor is snel genoeg om bijvoorbeeld sportbeelden vloeiend over het scherm te laten trekken, zonder al te veel beeldfouten te maken. Standaard vinden we het beeld wel iets te donker afgesteld, wat resulteert in een lichte mate van black crush, waardoor donkere regionen iets van detail verliezen. Om dit tegen te gaan, hebben we de zwartniveau-instelling een beetje verhoogd, van de standaardwaarde van 50 naar 52. Hierdoor oogt het geheel wat meer in balans, al gaat dit ten koste van de diepte van de zwartweergave.
:strip_exif()/i/2006448274.jpeg?f=imagenormal)
Metingen
We hebben de beeldkwaliteit van de tv gemeten met Portrait Displays Calman Color Calibration-software in combinatie met onze SpectraCal C6-colorimeter, en met een Jeti-spectrofotometer en een VideoForge Pro-signaalgenerator. Voor tests met een pc als beeldbron gebruiken we een Inno3D GeForce RTX 3060 Ti iChill X3-videokaart. We voeren hierbij met sdr- en hdr-signalen een serie grijs- en kleurmetingen uit om kleurtemperatuur, grijs- en kleurfouten, helderheid en contrast te bepalen.
We testen voor zowel onze sdr- als onze hdr-metingen vooraf welke beeldpreset het nauwkeurigste grijsverloop oplevert en kiezen die preset om de rest van onze tests uit te voeren. We geven alle televisies een eerlijke kans door alle (AI-)beeldoptimalisaties uit te schakelen, omdat deze de meetresultaten alleen maar verstoren. Opties als Dynamic Contrast en Live Colour leiden tot een intensere kleurbeleving, maar ook tot verzadigingsfouten.
We meten de kleurechtheid in ΔE2000 en ΔE ITP, waarbij ΔE2000 de norm is die al decennia wordt gebruikt om een indicatie te geven van beeldprestaties. ΔE geeft aan in hoeverre de gemeten waarde afwijkt van de verwachte waarde. Voor ΔE2000 geldt als vuistregel dat waarden lager dan 3 als zeer goed en lager dan 1 als perfect worden gezien; voor ΔE ITP ligt dat ongeveer een factor 3 hoger.
ΔE2000 heeft echter beperkingen bij hdr, waardoor vaak onrealistisch lage (dus goede) scores worden behaald, terwijl de beeldfouten goed zichtbaar kunnen zijn. ΔE ITP lost dit op en weegt de kleurafwijking ook anders, waardoor kleuren die we snel herkennen als goed of fout, zoals huidtinten en planten, meer invloed hebben op de score dan bijvoorbeeld neonkleuren. De resultaten van ΔE2000 en ΔE ITP zijn hierdoor niet onderling vergelijkbaar.
Sdr-weergave
Net als het energiegebruik hebben we de weergave van sdr- en hdr-beelden gemeten in de vrij nauwkeurige Calman-modus. Bij sdr-materiaal blijft de gemiddelde grijsafwijking met een ΔE-waarde van 1,8 prima binnen de perken. De fouten zitten vooral in de donkerste grijstinten, zoals ook te verwachten valt bij een lcd-televisie met standaard leds. Als we de kleurweergave doormeten, komen we uit op een afwijking van iets meer dan 3, wat niet perfect is, maar wel gewoon goed.
- Gemiddelde grijsafwijking
- Gemiddelde kleurafwijking
- Gemiddelde gedetailleerde-kleurafwijking
/i/2006448276.png?f=imagearticlefull)
Hdr-weergave
We schreven eerder al dat The One overweg kan met alle gangbare hdr-formaten, maar hoe indrukwekkend zijn de hdr-prestaties van deze led-tv? Uit onze metingen blijkt de piekhelderheid enigszins tegen te vallen. De maximale lichtopbrengst bij het tonen van een wit vlak op een zwarte achtergrond is slechts mondjesmaat hoger dan bij het weergeven van een schermvullend wit vlak. Al te dramatische hdr-contrasten zijn daarom onwaarschijnlijk. Daar staat tegenover dat The One er wel in slaagt om hdr-kleuren naar behoren weer te geven. Ook met luminantie blijft de gemiddelde kleurfout beperkt tot een ΔE ITP-waarde van 7, en zonder luminantie noteren we zelfs een waarde van 4. Daarmee scoort The One alsnog een goede voldoende met zijn hdr-weergave, ook al valt het contrast engiszins tegen.
- Max. helderheid hdr full screen
- Max. helderheid hdr 5% window
- Gem. grijsafwijking zonder luminantie
- Gem. gedetailleerde-kleurafwijking zonder luminantie
/i/2006448288.png?f=imagearticlefull)
Conclusie
De Philips The One 65PUS8808 is een complete gezinstelevisie met een prima sdr-beeldkwaliteit en een vrij nauwkeurige hdr-weergave, hoewel je bij dat laatste geen al te indrukwekkend contrast moet verwachten. Je kunt er prima mee gamen en streamen, de driezijdige Ambilight werkt fijn en met Google TV aan boord zijn er genoeg smart-tv-apps te vinden. Perfect is het toestel niet, bijvoorbeeld vanwege de irritante reflecties bij het kijken in een goedverlichte ruimte en de inherente beperkingen van de gebruikte directledbacklight. Het grootste probleem van The One vinden we echter zijn prijs: met bijna duizend euro is deze televisie slechts iets goedkoper dan concurrerende modellen van andere merken, die bijvoorbeeld wel over local dimming beschikken of zelfs een geavanceerder miniledpaneel hebben. Met een beetje zoeken kun je voor duizend euro zelfs een (55"-)oled-tv kopen. Maar die concurrenten moeten het dan weer zonder Ambilight stellen. Als je hart daar sneller van gaat kloppen, dan zou dit inderdaad weleens ‘the one’ voor jou kunnen zijn.