Empire - Total War - Review

Grootste Total War ooit

De Total War-serie houdt strategiefans al meer dan tien jaar in zijn greep. Sinds The Creative Assembly in 1998 Shogun: Total War introduceerde, vormt de strategieserie een autoriteit in zijn genre. Als geen andere serie combineert Total War real-time strategie met turn-based strategie. Dat die aanpak niet is veranderd in de nieuwste telg in de serie, Empire: Total War, wekt dan ook weinig verbazing.

Getest op: PC (exclusieve game)

Hoewel ook de ontwikkelaars van de Total War-serie altijd op zoek blijven naar nieuwe dingen om hun kindje mee te verbeteren, blijkt bij elk deel dat het belangrijkste ingrediënt er al is, en simpelweg behouden dient te worden. De mix tussen real-time en turn-based zorgt per definitie voor unieke gameplay, waar veel fans op voorhand voor vallen. De kracht van de serie is dat die fans dat zelf ook weten, en alleen maar hoeven af te wachten wat The Creative Assembly ze nu weer voorschotelt, voordat ze naar de winkel rennen en het spel aanschaffen.

Ieder spel dient zich te bewijzen, maar je kunt je afvragen of dat voor Empire: Total War ook geldt. The Creative Assembly beheerst het kunstje, zo hebben we al vier keer kunnen zien, en eigenlijk weten we sinds de aankondiging van Empire: Total War dat dit spel het niveau van de serie zal doortrekken. Rome: Total War geldt nog altijd als het beste deel uit de serie, al hangt dat mede van je persoonlijke voorkeur af - je zou Medieval II: Total War dus beter kunnen vinden.

Drie gebieden vol actie

Fans die Medieval II het beste deel vinden hebben geluk, want in Empire: Total War wordt de lijn vanuit de Middeleeuwen doorgetrokken. Het buskruit is uitgevonden, de zeeën en oceanen zijn bedwongen door ontdekkingsreizigers en de wereld wordt, althans in de perceptie van het geciviliseerde Europa, steeds groter. Dat is in Empire: Total War duidelijk te merken, want voor het eerst in de serie is de Grand Campaign speelbaar in drie afzonderlijke gebieden tegelijk. De Amerika's, Europa en de gebieden rond India zijn allemaal begaanbaar, aangevuld met een viertal zones waar koopvaardijschepen heen kunnen varen om handel te drijven. Daarmee is dit ook meteen de grootste campagnemap die we ooit in een Total War-game hebben gezien.

Het spel is dus uitgebreider dan welke game in de serie dan ook. De campagnemap, die je voor je moet zien als een grote overzichtskaart van de Aarde, met alle gebieden die in 1700 waren ontdekt, is onderverdeeld in allerlei kleine regio's, die ieder een regionale hoofdstad hebben. Hiermee lijkt de campagnemap op een digitale versie van van het spelbord van Risk, hij is alleen mooier.

De campagnemap

De campagnemap is het centrum van elke Total War-game. In de meest uitgebreide spelmodus, de Grand Campaign, kies je een factie en neem je het op tegen de rest van de wereld, op een manier die je verder zelf kunt invullen. De speelbare facties zijn uiteraard een afspiegeling van hoe de wereld er voor stond in de achttiende eeuw. Dat houdt in dat Spanje, Frankrijk en Engeland groot zijn in West-Europa, maar ook dat de Nederlanden - ofwel de 'United Provinces' - een belangrijke rol spelen als het gaat over de handel op zee.

Neerlands trots

Daarmee is direct een voor Nederlandse gamers interessant pluspunt genoemd, want Empire: Total War biedt de kans de teloorgang van het Nederlandse imperium in de achttiende eeuw te voorkomen. Na de gouden zeventiende eeuw raakte de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden al snel haar positie als wereldmacht kwijt aan de Engelsen en Fransen. Aan jou de taak om dat, gebruikmakend van de traditioneel sterke positie als zeemacht en handelsnatie, te voorkomen. Het leuke aan de drie verschillende gebieden waar je actief kunt zijn, is dat je als de Nederlanden zijnde dus ook in alle drie de gebieden bent vertegenwoordigd. Speel je met de United Provinces, dan start je met regio's in de Nederlanden, Curaçao, Suriname en Sri Lanka in je bezit. Het is lastig dat die gebieden zo ver uit elkaar liggen en dat maakt de campagne met de United Provinces er niet gemakkelijker op - maar wel een stuk interessanter.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat een speelsessie met een andere factie een volstrekt ander soort campagne oplevert. Hoewel de United Provinces niet veel gebieden bezitten, hebben ze ook weinig vijanden. Het Ottomaanse rijk is machtig, met wel twaalf startgebieden, maar het kent veel vijanden en heeft bovendien geen voet aan de grond in Amerika of India. Ook is het leger van de Ottomanen verouderd in vergelijking met dat van de West-Europese naties. Zo heeft elke factie zijn eigen uitdagingen en mogelijkheden. In het begin van het spel zijn er elf speelbare facties voor de Grand Campaign. Deze facties worden in het spel aangevuld met zogenaamde 'Minor factions' - landen of volken die te klein zijn om als speelbare factie te dienen, maar die toch hun rol in de geschiedenis hebben gespeeld. Denk daarbij aan de Indianenstammen, maar ook aan Hamburg, Bavaria en de Republiek van Genoa.

Road to Independence

Tenslotte is er nog een op zichzelf staande factie die niet direct speelbaar is in de Grand Campaign, om de logische reden dat die natie nog niet bestond in 1700: de Verenigde Staten. Toch is het mogelijk om met de VS te spelen, en wel via de speciale Road to Independence-modus. Deze modus vertelt het verhaal van de eerste Britse nederzetting Jamestown, tot aan de problemen waar de net onafhankelijk geworden Verenigde Staten mee te maken kregen. Pas hierna kun je in de Grand Campaign met de Amerikanen spelen. In de Road to Independence komen diverse historische gebeurtenissen aan bod, waaronder de Boston Tea Party en de gevechten die daarop volgden. De aanwezigheid van deze, meer op missies gebaseerde manier van spelen is leuk, en het is een lekker opwarmertje voordat je in de Grand Campaign stapt. Zonder deze opwarmer kan die wat massaal overkomen.

Dat laatste is een gevolg van het feit dat er weer nieuwe mogelijkheden zijn en dat de campagnemap groter is dan ooit tevoren: het is niet moeilijk om het overzicht even kwijt te raken. Gelukkig hebben de ontwikkelaars dit voorzien en de campagne op verschillende manieren versimpeld, door handigheidjes in te bouwen. Zo kun je het optrekken van gebouwen en het innen van belastinggeld automatisch laten regelen. Een andere handige mogelijkheid is om units direct bij een leger te rekruteren. Een unit wordt dan automatisch in een stad in de buurt getrained, en zal zich vanzelf bij het leger voegen waar jij hem hebt besteld.

Een andere verandering die op de campagnemap snel zal opvallen, is dat gebouwen zich niet langer allemaal binnen een stad bevinden. Per regio heb je weliswaar een hoofdstad, en wie die stad controleert heeft de controle over de regio, maar daar omheen vind je ook kleine dorpjes, boerderijen en andere gebouwen. Dit zorgt ervoor dat je individuele voorzieningen kunt uitschakelen. Het aanvallen van een school zorgt er bijvoorbeeld voor dat de research van technologie aan de kant van je vijand wat langzamer zal verlopen. Handig is verder dat er een icoontje verschijnt boven een gebouw, zodra je de volgende upgrade kunt toepassen. Zo hoef je niet langer elke stad apart te bekijken, maar zie je snel waar je zaken kunt opwaarderen.

Diplomatie

Een andere belangrijke wijziging in de campagnemap is de manier waarop je om kunt gaan met andere naties. Diplomatie speelde altijd al een voorname rol in Total War, maar in Empire is goed contact met andere landen nog belangrijker. In grote lijnen heb je twee dingen waar je op moet letten. Ten eerste is het zaak om zoveel mogelijk handelspartners te hebben. Hoe meer je er hebt, hoe meer geld je verdient. Daarbij komen nog allianties, die worden beïnvloed door de manier waarop landen over je denken, en dat wordt dan weer bepaald door hoe jij tegenover hun andere vrienden staat en door de staatsgodsdienst die je hebt. Het belang van allianties wordt pas duidelijk als er oorlog uitbreekt. Op het moment dat een land van een alliantie in oorlog raakt, worden de bondgenoten automatisch gevraagd mee te doen. Het weigeren van dat verzoek leidt er toe dat de alliantie direct wordt verbroken, met alle gevolgen van dien. Het is dus zaak niet zomaar elk land aan je zijde te dulden, maar je militaire partners strategisch te kiezen.

Te land en ter zee

Je kunt praten als Brugman, vroeg of laat zal jouw leger het moeten opnemen tegen het leger van je vijanden. Dit gebeurt uiteraard weer in de kenmerkende 3D-omgeving. Hierbij moet, meer dan voorheen, worden gelet op de campagnemap, voordat er wordt aangevallen. De campagnemap kent een 'één op één-vertaling' naar de 3D-map. Sta je links van een heuvel met je leger, dan begin je daar ook als het gevecht start. Het vechten werkt gewoon zoals het altijd in Total War heeft gewerkt. De verdedigende partij krijgt de kans om zijn troepen naar wens te positioneren en de aanvallende partij moet vooral aanvallen, want anders heeft de verdedigende partij bij het verstrijken van de tijd gewonnen.

De opzet is dus weliswaar ongewijzigd, maar de verandering van tijdperk zorgt ervoor dat de gameplay wel degelijk is veranderd. Buskruit heeft zijn intrede gedaan, en dat brengt een aantal sleutel-units met zich mee. De invloed van kanonnen, die gebouwen en muren kunnen wegschieten, spreekt voor zich, maar ook de sterkere infanterie-units spelen een rol. Daarbij is het van belang dat je gebruik maakt van de omgeving. Infanterie is normaal gesproken zeer kwetsbaar tegenover cavalerie, maar achter palissades of achter een muurtje is je voetvolk al heel wat weerbaarder. Goed gebruik maken van de mogelijkheden die de map biedt is en blijft de sleutel in Total War. Elke Total War-speler heeft wel een mooie herinnering van een veldslag die hij of zij, tegen alle verwachtingen in, heeft gewonnen. Dergelijke veldslagen zul je in Empire zeker weer tegenkomen; wij hebben ondertussen al een heroïsche slag beleefd waarbij zeshonderd Amerikanen zich staande hielden tegenover meer dan elfhonderd Britten.

Omweg

Vrijwel niets dan lof dus over deze gevechten, al zijn ze ook weer niet helemaal perfect. De gevechten die plaatsvinden bij een stad zorgen voor irritaties, omdat je eenheden je aanwijzingen nogal eens niet begrijpen, of rare routes kiezen naar de plek waar ze naartoe worden gestuurd. Zo dirigeerden we een groepje infanterie een muur op. De groep in kwestie klauterde niet op de muur, maar door de poort naar buiten, om vervolgens met de touwen die de vijand aan de muur had gehangen naar boven te klimmen. Dat voor de touwen een kleine duizend vijandelijke soldaten stond te wachten leek ze niet te interesseren.

De landgevechten kennen, afgezien van de Siege Battles, dus dezelfde diepgang als altijd. Daarmee werken ze niet vernieuwend, maar ze houden een bepaald - hoog - niveau vast dat altijd al aanwezig is geweest in de serie. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Sega de landgevechten niet zozeer als speerpunt van de game in het spotlicht heeft gezet. De vernieuwing zit voor Empire: Total War namelijk in de gevechten op zee. Moest je voorheen altijd maar hopen dat je 'auto-resolve' van een zeeslag de winst opleverde, nu heb je alles in eigen hand. Stel je wat betreft de besturing een concept voor als dat van Sid Meiers: Pirates, maar dan iets realistischer.

Lastige zeeslagen

Met de zeegevechten is meteen het lastigste onderdeel van Total War genoemd. Het omgaan met de wind en het mikken en gebruik maken van de verschillende soorten ammunitie is al even wennen. Bovendien heb je, als je alles zelf wilt doen, best veel handelingen nodig om goed en wel te kunnen vechten. Als je een wat grotere vloot onder je hoede hebt, wordt dat al snel ondoenlijk. Je kunt je schepen een target meegeven, waarna ze de rest automatisch doen, maar dat is in de regel minder effectief. In de praktijk simuleerde ik om die reden alsnog de meeste zeeslagen. Zeegevechten zijn een aardige toevoeging en mocht je er goed in worden dan hebben ze vast meerwaarde, maar een cruciale feature vormen ze niet.

Online & Graphics

Het aardige is wel dat deze zeeslagen ook online kunnen worden uitgevochten, al is het de vraag of ze populairder zullen worden dan de landgevechten, die simpelweg epischer en meeslepender overkomen. Op dit gebied heeft The Creative Assembly ook niet stilgezeten; Empire: Total War is voorzien van features die doen denken aan spellen als Call of Duty: Modern Warfare. Denk bijvoorbeeld aan het behalen van achievements en het opbouwen van een online account, waarbij allerlei statistieken worden bijgehouden en je als commander een bepaald niveau kunt behalen. Online knokken met Total War is dus meer dan simpelweg af en toe een veldslagje uitvechten met vrienden, al behoren 'potjes voor de lol' zeker tot de mogelijkheden.

Grafisch sterk

Hoewel de populariteit ervan nu dus nog twijfelachtig is, staat één ding vast: de zeeslagen zien er prachtig uit. Het water gedraagt zich realistisch en slaat mooi tegen de boten aan, terwijl ook de effecten van het afvuren van kanonnen er prima uitziet. Ook in de 3D-landgevechten staat Empire: Total War zijn mannetje. De engine is, nadat Medieval II: Total War nog de Rome: Total War-engine gebruikte, splinternieuw en dat is zichtbaar. Bovendien zien de gevechten die je soldaten met andere legers voeren er realistisch uit, doordat het merendeel van de bewegingen via motion-capture in het spel is verwerkt.

Het spel scoort echter pas echt op het gebied van sfeer. Achter de campagnemap voel je je echt een veldheer en word je door de rustige, bij de regio's passende muziek nog meer aan het spel gebonden. Het zijn kleine details die een game niet maken, maar wel kunnen breken. Ook aardig is dat de Nederlandse factie is voorzien van Nederlandstalige soundbytes, wat het geheel net even wat realistischer maakt.

Conclusie

Empire: Total War is als spel groter en beter dan we ooit hebben gezien in het strategiegenre. De mogelijkheden op de campagnemap zijn eindeloos en derhalve lang niet allemaal genoemd in deze review. Onder de nieuwe features ligt bovendien het ijzersterke fundament van het bekende Total War-concept, dat zowel in het turn-based deel als in het real-time deel uitstekend is uitgewerkt. De introductie van de Road to Independence, de eerste keer dat je een soort verhalende modus tegenkomt in Total War, is een verrijking voor het spel. De versimpelingen op de campagnemap maken het spel gemakkelijker speelbaar. Dat geldt niet voor de introductie van de zeeslagen, die best lastig zijn. In de praktijk lieten wij die dan ook al vrij snel links liggen. Ook zal de omvang van de Grand Campaign niet bij iedereen in goede aarde vallen; Total War was altijd al een tijdrovende bezigheid, en dat wordt met Empire: Total War alleen maar erger. Dat laatste bedoelen we voornamelijk in positieve zin.

Pluspunten

+ Eindeloos veel mogelijkheden
+ Groter dan ooit
+ Road to Independence
+ Diepgaand als altijd

Minpunten

- Zeeslagen erg chaotisch
- Vechten op stadsmuren

Cijfer: 9,0

Titel	Empire: Total War
Platform	PC
Ontwikkelaar	The Creative Assembly
Uitgever	Sega
Releasedatum	Inmiddels verschenen

Prijsvraag

In samenwerking met Sega en Intel kan Tweakers.net een speciale Total Wars-pc weggeven. De computer is voorzien van een Core i7 920-cpu die in een Intel DX58SO is gestoken en kan voor de grafische rekenkracht gebruikmaken van een HD 4870-kaart met 512MB geheugen. De buitenkant van de computer, een IX Aluminium V2-box, is van een speciaal Total War-design voorzien.Ook de dvd-drive is in deze stijl gemaakt. Het 3GB ddr3 PC10600-geheugen is geleverd door OCZ.

Wat moet je doen om kans te maken op deze custom-pc? Bijna niets! Beantwoord de volgende vraag en mail je antwoord in de onderwerpsregel naar totalwar@tweakers.net. Vergeet in de mail zelf niet je username, naam en adres te vermelden.

Deelname aan deze prijsvraag is mogelijk tot 6 8 maart 23.59 uur. Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd. De winnaar wordt per mail geïnformeerd.

De winnaar is Tidaku!

De Total War-serie is een op zichzelf staande naam geworden, maar het eerste spel in de serie was gebaseerd op een bordspel, en deelde een deel van zijn naam ook met dat bordspel. Onder welke andere naam staat dat bordspel ook wel bekend?

Total War-pc