A Plague Tale: Requiem Review

Hard, meeslepend en vooral erg goed

A Plague Tale: Requiem

A Plague Tale Requiem

A Plague Tale: Requiem weet de sterke basis van het eerste spel goed te gebruiken en uit te bouwen. Het is dan ook een betere game dan A Plague Tale: Innocence. Knap, want dat spel was al behoorlijk goed. Requiem is in alles een stap vooruit. De game kent bijvoorbeeld veel meer variatie in de omgevingen waarin het verhaal zich afspeelt, maar ook in de vrienden en reisgenoten die Amicia en Hugo af en toe helpen tijdens hun avontuur. Het verhaal is zwaarder en heftiger dan het eerste deel, soms zelfs op het confronterende af, maar daardoor ook nog memorabeler. De gameplay is, dankzij de verschillende soorten aanvallen en trucs die Amicia leert, veelzijdiger en de game is ook een stuk langer dan de tien tot twaalf uur van het eerste deel. Wie ze zoekt, kan minpunten vinden in de wisselvallig presterende kunstmatige intelligentie van de soldaten en in de soms wat vaak voorbijkomende 'wandelstukken', maar wie daar te veel op let, berooft zich van een van de meest meeslepende gameavonturen van dit jaar.

Pluspunten

• Gameplay veelzijdiger
• Variatie in omgevingen
• Beeld en geluid prima
• Meeslepend verhaal
• Ontwikkeling personages

Minpunten

• AI wisselvallig
• Wandelstukken
• Kleine haperingen in beeld

Getest

A Plague Tale: Requiem, Xbox series S|X

Prijs bij publicatie: € 59,99

Vanaf € 25,-

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (3)

Terwijl ik deze review schrijf, ligt de gamecode voor God of War: Ragnarok al een dag of vier te branden in mijn inbox. Dat is weliswaar een game voor alleen de PlayStation 5, maar toch een van de games waar dit najaar het meest naar uitgekeken wordt. De realiteit is echter dat ik deze week niet non-stop aan het komende avontuur met Kratos heb gedacht. Mijn aandacht werd met succes afgeleid door een grote zus en haar kleine broertje, samen op de vlucht voor een allesvernietigende rattenplaag en op zoek naar een oplossing voor dat probleem. We hebben het dan natuurlijk over Amicia en Hugo, de hoofdrolspelers in A Plague Tale: Innocence, die we nu terugzien in de opvolger van dat spel: A Plague Tale: Requiem.

Voor wie het origineel niet kent, eerst een korte terugblik. In A Plague Tale: Innocence leerden we Amicia en Hugo de Rune kennen. Hun zorgeloze leven verandert voorgoed als er een plaag uitbreekt waarbij horden ratten alles op hun pad vernietigen en vermoorden. Tijdens hun vlucht ontdekken broer en zus dat Hugo meer met de plaag te maken heeft dan gedacht. Hij blijkt drager van de Macula, een geheimzinnige kracht die, zo lijkt het in elk geval, verantwoordelijk is voor de rattenplaag. Als zelfs de in helende krachten gespecialiseerde moeder van Amicia en Hugo niet in staat blijkt om Hugo van de Macula af te helpen, is duidelijk dat er meer hulp nodig.is. Dit tweede deel begint op het moment dat het gezin op weg is naar een stad waar ze een lid van een geheimzinnige orde hopen te ontmoeten, die Hugo mogelijk wel kan helpen. De rattenplaag hebben ze achter zich gelaten, hopen ze.

Het leven lacht Amicia en Hugo tegemoet

In eerste instantie lijkt dat ook zo. Het gezin arriveert in een stadje waar vrolijkheid de boventoon voert en waar de zorgen om de rattenplaag ver weg lijken. De De Runes nemen hun intrek in een mooi huis en het leven lacht ze tegemoet. Toch duurt het niet lang voordat alles de verkeerde kant op gaat. Dat begint wanneer Amicia en Lucas, een leerling van moeder De Rune, in het stadje een in quarantaine gestelde zone betreden, waar ze ontdekken dat de plaag en de bijbehorende ratten allang aanwezig zijn in de zo veilig lijkende stad. Bovendien lijkt het nog maar de vraag of Meester Vaudin van de Orde Hugo echt kan helpen. Hier begint een verhaal waarin Amicia, Hugo en een wisselende samenstelling van overige personages, steeds meer leren over wat Hugo bij zich draagt en wat de geschiedenis van die kracht is. Centraal daarbij staat een terugkerende droom die Hugo heeft over een mysterieus eiland waar hij zichzelf zou kunnen genezen.

Dat is de basis voor het verhaal van A Plague Tale: Requiem. Dat verhaal is dus een rechtstreeks vervolg op het verhaal van het eerste deel, maar in de rest van de game doet Requiem vooral heel veel dingen anders dan Innocence. Toch blijven sommige aspecten ook behouden. In het eerste spel stond immers centraal hoe Amicia en Hugo hun weg moesten zien te vinden zonder daarbij ten prooi te vallen aan de ratten of aan soldaten van de Inquisitie, die het in een poging de plaag in te dammen op alle overlevenden hadden gemunt. Ook in dit spel speelt het ontwijken van ratten en soldaten een grote rol, maar dit keer is er meer ruimte om de confrontatie aan te gaan. Soms is die confrontatie een voldongen feit, maar vaker kun je als speler zelf kiezen hoe je je een weg baant door een leven. Hier vindt A Plague Tale: Requiem al meteen zijn eerste interessante vernieuwing. Op basis van de speelstijl van de speler, verdient Amicia vanzelf enkele bonussen. Kies je voor veel sneaken, dan wordt Amicia langzaam geruislozer en lastiger te zien. Vecht je meer, dan zijn de bonussen die je verdient, gericht op het effectiever uitschakelen van vijanden.

Bijkomend pluspunt is dat je, of je nu gaat voor een agressieve of een wat ontwijkendere stijl, vaak diverse opties hebt om je doel te bereiken. Dat hangt samen met twee belangrijke gameplay-elementen. In de eerste plaats wordt Amicia steeds vergezeld door andere personages. Deze personages hebben steeds een specifieke eigenschap die in de gameplay ingezet kan worden. De soldaat Arnaud kan bijvoorbeeld een open gevecht met vijandelijke soldaten aangaan, wat Amicia zelf niet kan. De sluwe Sophia heeft een prisma waarmee ze licht van dichtbij zijnde lichtbronnen kan gebruiken om wat licht om de groep heen te projecteren, waardoor ze dus veilig zijn voor de ratten, die net als in het eerste deel in het donker of in de schaduw moeten blijven. Het personage dat op dat moment met Amicia meereist, biedt dus extra opties voor de gameplay.

Vuurtjes doven

Dat is echter maar een klein onderdeel in vergelijking met Amicia’s eigen mogelijkheden. Spelers die het eerste deel gespeeld hebben, kennen waarschijnlijk Amicia’s ‘sling’ nog wel. Hiermee kan ze stenen op hoge snelheid op vijanden afvuren en als die geen helm dragen, kan ze hen daarmee vermoorden. Amicia leert echter al snel van Lucas hoe ze verschillende grondstoffen kan combineren om er handige stofjes van te maken. Dat leidt ertoe dat ze projectielen met verschillende eigenschappen kan afvuren. Zo leert Amicia om vuur, teer, een vuurdovende stof en een ratten-aantrekkende stof af te vuren.

Je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen op welke manier je die elementen in de gameplay kunt combineren. Gooi bijvoorbeeld eens een pot teer neer en schiet er daarna een brandende steen op: de teer ontbrandt meteen en het vuur verzwelgt vijanden die in die vuurexplosie gevangen worden. Andersom werkt ook; een steen behandeld met teer afschieten op een vuurtje zorgt ervoor dat dat vuurtje kortstondig extra hevig zal branden, wat de ratten in de buurt een stuk verder zal terugdringen en dat opent wellicht een pad voor Amicia en Hugo. Het op afstand kunnen doven van vuur is ook een leuke. De soldaten die op jacht zijn naar Amicia en Hugo, wanen zich immers veilig zolang ze een fakkel dragen, wetende dat de ratten hen niet kunnen aanvallen in het licht. Als Amicia hun fakkel op afstand weet te doven, verandert dat hun levensverwachting drastisch.

Kritiek

De gameplay van A Plague Tale: Requiem bewijst zich zo al snel als stukken veelzijdiger dan die van het eerste spel. Amicia is duidelijk beter bewapend en dat krijgt ze zelf ook door. Ze heeft er genoeg van om steeds maar op de vlucht te moeten slaan. Ze kiest ervoor om vuur met vuur te bestrijden, wat niet alleen veel soldatenlevens kost, maar Amicia ook op kritiek van haar reisgenoten komt te staan. Het is interessant om te zien hoe de jonge vrouw met deze positie omgaat, zeker als blijkt dat haar acties ook hun sporen achterlaten bij andere personages. Zij vragen Amicia dan bijvoorbeeld om geen soldaten meer te vermoorden. Het past in de ontwikkeling van het personage en haar relatie met de overige personages, maar voor de gamer kan het wat beperkend aanvoelen; heb je net wat meer slagkracht en de vaardigheden om soldaten de baas te zijn, mag je er geen gebruik van maken.

Gelukkig blijkt snel genoeg dat deze pacifistische houding niet altijd houdbaar is en krijgt Amicia in het verdere verhaal genoeg kansen om haar vernietigende kwaliteiten te demonstreren. Daar staat tegenover dat de game af en toe ook omstandigheden voorlegt die een sneaky aanpak vereisen. Je moet op die momenten dus ongezien blijven. Het zorgt voor een aangename afwisseling in de gameplay, want zou die verplichting er nooit zijn, dan ligt het gevaar op de loer dat je je speelstijl te weinig afwisselt en de game al snel repetitief gaat aanvoelen. Mede hierdoor heeft A Plague Tale: Requiem daar geen last van. In het verlengde hiervan ligt dat de game toch al erg goed is in het inzetten van tempowisselingen. A Plague Tale: Requiem is op diverse momenten erg spannend en het is fijn dat die momenten daarna vaak afgewisseld worden door wat lichtere scènes, waarin het kind in Hugo de overhand krijgt boven de Macula-dragende Hugo en je wat meer hoort over de achtergronden van de overige personages.

In balans

Op die rustigere momenten is het vaak ook de moeite waard om even om je heen te kijken. Veel settings die je in A Plague Tale: Requiem tegenkomt, zijn donker en somber, net zoals dat in het eerste deel was. Dit keer wordt dat echter met enige regelmaat doorbroken doordat Amicia en Hugo tijdens hun avontuur soms door idyllisch ogende omgevingen trekken. We zijn meermaals even gestopt om rond te kijken of te genieten van prachtige vergezichten. Deze momenten vormen een fijn tegenwicht naast de vele scènes die zich in het donker of in donkere, nauwere omgevingen afspelen. A Plague Tale: Requiem is op deze manier dus mooi in balans.

Niet alleen de omgevingen zien er mooi uit in A Plague Tale: Requiem. We zijn ook te spreken over het uiterlijk van de diverse personages in het spel. Details daarin kunnen heus nog wel beter, zoals het soms vrij onnatuurlijk ogende haar en de baard van Arnaud, maar als je ons over Amicia had verteld dat dit een jonge Aloy is die zo toch echt terug moet naar het Horizon-universum… Nou ja, dan hadden we je niet geloofd, maar je snapt het punt. A Plague Tale: Requiem kan zich niet over de hele breedte meten met een game als Horizon, maar doet de punten die het goed moet doen, over het algemeen ook goed. Denk daarbij behalve aan de al genoemde punten bijvoorbeeld ook aan de animaties van de hoofdpersonages en de lichteffecten, die natuurlijk ook een belangrijk onderdeel zijn van de gameplay.

Die lichteffecten zullen in de pc-versie werken met raytracing en Nvidia heeft ook al bekendgemaakt dat A Plague Tale: Requiem een van de games is die gebruik kunnen maken van DLSS 3. Wij konden voor deze review echter alleen de Xbox-versie spelen en hebben de prestaties van de pc-versie dus niet kunnen testen. Asobo Studio maakte voor deze game de switch van Unreal Engine 4 naar een eigen engine en die switch lijkt, zo lezen we in online fora, geen goed nieuws voor de prestaties van het spel. Pc-gamers kunnen op deze pagina van Error Fixer tips vinden over hoe deze prestatieproblemen te verhelpen kunnen zijn. De Xbox-versie die wij speelden, had op sommige momenten last van kleine haperingen, maar nooit zodanig dat het vervelend werd of hinderlijk was voor de gameplay.

Soldaten soms slim, vaker dom

In die gameplay valt verder op sommige momenten de kunstmatige intelligentie op, zowel negatief als positief. We waren blij verrast om te zien hoe een soldaat alarm sloeg toen we hem twee keer op dezelfde manier probeerden weg te lokken bij zijn post. Eén keer een verdacht rookwolkje zien in hoog gras moet kunnen, maar een tweede keer op dezelfde plek? Dat is foute boel. Goed om te zien dat de AI dus iets verdergaat dan ‘soldaat ziet verdacht ding, soldaat loopt naar verdacht ding, soldaat gaat terug naar plek’. Dat maakt het wel jammer dat sommige van zijn collega’s zich juist wel makkelijk beet laten nemen. Ze zijn dan bijvoorbeeld op zoek naar de eerder gespotte Amicia, maar lopen tijdens die zoektocht steeds exact hetzelfde rondje, zonder al te uitgebreid in het hoge gras te kijken. We snappen dat het voor de speelbaarheid handig is als spelers plekken hebben om veilig te zijn, maar het contrast tussen deze twee voorbeelden en het bijbehorende verschil in geloofwaardigheid is wel groot.

Dat maakt verder niet heel veel uit. De game hoeft het niet per se te hebben van hoe uitdagend de confrontaties met soldaten wel of niet zijn. Het verhaal, de personages, hun ontwikkeling en hun relaties zijn prima in staat de game te dragen. Het feit dat de gameplay meer open is en de speler keuzes kan maken, geeft de game ook een prima basis, waarbij de game er ook nog eens in slaagt de speler af en toe te verrassen met wat onverwachte, leuke gameplay-elementen. Dat neemt niet weg dat er nog wat zaken zijn die net wat beter hadden gekund. Zo zitten er best veel scènes in waarin Amicia niet harder kan lopen dan het spel je toestaat, terwijl je soms gewoon net wat meer wil doorlopen. Daarnaast wordt het van-deur-naar-deurritme, waarbij het bereiken van een deur het einde van dat stukje van een level betekent, na een tijdje wat doorzichtig. Het levert de game iets te duidelijk merkbare afkaderingen op, waar een vloeiender verloop iets mooier zou zijn geweest.

Conclusie

Duizenden, zo niet miljoenen gamers wereldwijd zitten waarschijnlijk te wachten op games als God of War: Ragnarok of Call of Duty Modern Warfare II, maar A Plague Tale: Requiem verdient een eigen plek in de spotlights. Asobo Studio is erin geslaagd verder te bouwen op het succes van het eerste spel. Deze tweede game is mooier, uitgebreider en veelzijdiger dan dat eerste deel. Vooral de ontwikkeling die de personages meemaken, alsmede de manier waarop hun band met andere personages verandert, is sterk neergezet. Het verhaal dat de personages samen meemaken, wordt daarbij voor het grootste deel ook nog prachtig in beeld gebracht en dat alles wordt bovendien begeleid door prachtige muziek. Doordat je veel situaties op verschillende manieren kunt aanpakken, blijft de gameplay tot het einde leuk. Dat einde komt na zo’n vijftien tot twintig uur spelen, afhankelijk van of je alle collectibles opzoekt en hoe hoog je de moeilijkheidsgraad zet. Daarmee is de game dus ook een stuk langer dan zijn voorganger, die tot tien à twaalf uur speeltijd kwam. Met dat minpunt is dus ook afgerekend. Zo groot als andere games die deze weken verschijnen, is de game niet, maar kwalitatief kan A Plague Tale: Requiem zich meten met de besten.

Deze screenshots zijn gemaakt met de Xbox-versie, spelend op een Xbox Series X en Series S. Enkele screenshots ogen een beetje 'bewogen'. We tonen liever deze beelden dan officiële screenshots, omdat dit een beter beeld van de game oplevert, maar veel van deze opnames zien er in de game zelf dus scherper uit.

Laagste prijzen voor: A Plague Tale: Requiem, Xbox series S|X

Winkel Beoordeling ​ Prijs ​

• Gameshop Twente 3.5 van 5 sterren (3 shopreviews)
  |€ 2,88 € 25,- Bekijk
• Dreamgame 0 van 5 sterren (geen shopreviews)
  |Gratis € 56,99 Bekijk

Reacties (88)

[DonCortizone]

Tip voor als je kennis van de Franse taal voldoende is:

Zet de dialogen op Frans. De originele dialogen & stemmen vond ik in de vorige versie veel beter dan de Engelse en aangezien het verhaal zich in Frankrijk afspeelt voelt het ook authentieker.

Ik ben zelf niet zo sterk in frans maar ik had geen probleem om het verhaal te volgen.

[Pilome243]

Mijn kennis van de Franse taal is heel slecht.
Toch staat bij mij de taal van dialogen op Frans; want Engels ondertitels aanwezig.

[kristofv]

Tangentieel, het feit dat mensen dit kunnen in Nederland & België blijft toch geweldig. Nooit begrepen waarom landen als Frankijk en Duitsland al hun TV dubben, dat is vragen om een achterstand in de moderne wereld.

[John Doos]

Off-topic:

Ik heb begrepen dat in Duitsland en Italië de nasynchronisatie dus gedaan wordt vanwege de vele dialecten en variaties. Het is dus eigenlijk een verkapte campagne om heel het land het “ABN” equivalent te laten verstaan en spreken.

[centr1no]

Vergeet ook niet de US te noemen als het om ondertitelingsfobie en achterstand in de moderne wereld gaat.
Voor Duitsland weet ik dat vele jongeren op moderne media met meerdere geluidssporen vaak kiezen voor het origineel (hoewel dat dan wel voornamelijk Engels moet zijn) maar er een aantal dingen spelen waardoor er nog steeds heel veel nasynchronisatie plaats vindt.
Vooral bij ouderen is Engels nog een probleem, men is ook niet gediend van ondertiteling en er is in vaak sprake van een bepaalde mate van chauvinisme.
Bovendien is er een hele industrie die zich daar mee bezig houd en soms door de betreffende overheid gesponsord wordt.

[janwillemkl]

Ik weet niet wat je hier precies met 'origineel' bedoelt, maar het is (althans in het eerste spel) niet zo dat de Franse voice actress voor Amicia ook de Engelse versie heeft ingesproken - dit was een Engels meisje dat een Frans accent nadeed.
Qua authenticiteit - mee eens. Ik ga het proberen.

[eggsforpedro]

Dank, ga ik doen!

[Maximus Dominus]

Yes! Helemaal mee eens. Zelfs als je geen frans kan, gewoon lekker de ondertiteling aanzetten. Je zit toch al naar het scherm te staren.

Ik heb het vorige spel ook direct in het Frans gezet, nooit meer teruggewilt. Het was zelfs zo erg dat ik direct kriebels kreeg toen ik de trailer in het Engels hoorde. In een vreemde taal merk je simpelweg minder snel op, wanneer de acteurs/actrices wat minder overtuigend zijn. Met een bonuspunt dat het het spel 'exotischer' maakt dan het standaard Engels.

Rant:
Wat mij betreft, kom maar door met de RPG games waar je gewoon 4 of 5 verschillende talen in hebt, zodat alle 'native speakers' hun taal gebruiken. Vooral mooi in historische spellen, zoals Kingdom Come: Deliverance, maar ook spellen met verschillende gebieden en culturen zoals Witcher. Als zo graag diversiteit een rol speelt, mogen wij in Europa ook wel eens keihard erkennen dat Europa in zichzelf ook divers is. Netflix heeft nu ook een aantal Europeese series en films in moedertaal. Zoals Dark, undercover, Lupin, Slag om de Schelde, etc.. Ik ben nu bezig in High Water (Poolse serie over overstromingen in 1997, zoals wij die vorig jaar zomer hebben gehad) en het is geweldig. Het is wel even schrikken, omdat de serie begint met Nederlands, maar dat komt omdat de hoofdrol speelster in Nederland heeft gestudeerd (en haar onderzoeken over de vloed zijn gewoon lekker in het Nederlands gepubliceert). Maar voor mij maakt het de serie beter, dat ze gewoon Pools praten. Hoe kut is het dat een film over Duitsland in de 2e WO in het Engels gemaakt wordt. Dit houdt niet alleen de kwaliteit van acteren in de moedertaal laag (omdat iedereen toch Engels acteert), maar doet ook af aan de cultuurwaarde die er aanvast hangt. Ipv generieke acteur zo en zo (a la Carice van Houten of dondarion [hoe heet hij ook al weer] in GOT), is het nu een acteur die een land met geschiedenis vertegenwoordigd en dus exotisch is.

[Reactie gewijzigd door Maximus Dominus op 22 juli 2024 13:29]

[Wilglide]

Zelfde met Witcher 3 uitbreiding in Toussaint. Roach heet dan ineens Ablette.

[centr1no]

Net als Innocence is het een erg mooi spel waarbij veel aandacht is besteed aan de omgevingen en de mensen die daarin rondlopen. Op sommigen momenten voelt het als een open world game maar waar je kunt gaan en staan is wel degelijk afgebakend om je naar een gespecificeerde plek te brengen.
Eén van de sterkste punten van Innocence was dat het spel gaandeweg steeds grimmiger werd en je je bezig houd met de vraag wat de f*** er aan de hand is en dat mist toch wel in Requiem.
Het is de aard van het spel, maar naar mijn gevoel wordt er af en toe net even te lang benadrukt hoe zwaar alles wat er gebeurt is voor de karakters.
De ratten zijn inmiddels een bekend gegeven en de situaties waar je in terecht komt zijn helaas redelijk voorspelbaar.
Sommige locaties dwingen je om langzaam doorheen te gaan en anderen dwingen je om doorheen te rennen. Die ervaring is in Requiem vrij wisselend.
Op bepaalde momenten in het spel moet je vluchten maar verandert het spel opeens het perspectief waardoor Amicia naar je toe rent met het gevaar achter zich. Als je op dat moment nog het knopje om vooruit te lopen ingedrukt hebt, heb je een probleem. Het wisselende perspectief is leuk maar het is irritant als je eerst een keer moet sterven als je niet in de gaten hebt dat de besturing wijzigt.
Er zijn ook momenten waar je om e.o.a. reden een afstand van een aantal meters moet overbruggen en je dat enkel wandelend kunt doen. Er is een skip functie, maar omdat je geen idee hebt hoeveel en wat er geskipt wordt doe je dat liever niet. Soms krijg je dialoog. Soms is het een dood moment.
Eén van de redenen waarom de speelduur iets langer is dan het eerste deel is omdat er een aantal redelijk grote locaties zijn waar je je doorheen moet puzzelen/sneaken.
Dat evenwicht tussen verhaal en game gaat grotendeels goed maar is toch wel wat geforceerder dan in Innocence en er is een goede vergelijking te maken met een typisch 2e deel in een film trilogie.
Edit: Ik moet toch even verduidelijken dat ik met 'geforceerder' bedoel dat er vaststaande gebeurtenissen in het spel zitten die het verhaal een bepaalde wending geven en waar je gewon geen invloed op hebt. Simpel voorbeeld; er zijn momenten waar je een bepaald karakter simpel een kei tussen de ogen zou kunnen slingeren maar dat wordt gewoon belet door het spel.
Zeker naar het einde toe worden dat soort momenten frustrerender.
In het 'eindspel' doe je werkelijk niets anders meer dan lopen naar het volgende plotpunt. En om e.o.a. reden moet je na de climax voor de laatste scenes ook weer een eind lopen.

TLDR: Mooi spel, puzzles en omgevingen afwisselend uitdagend en repetitief, verhaal gaandeweg steeds meer meh.

Over de speelduur (t.o.v. de prijs) kun je vinden wat je wilt en meningen daarover wisselen enorm.
Feit is dat er voor hetzelfde bedrag games zijn die je makkelijk 40 uur of veel meer bezig houden.
Persoonlijk vind ik het bedrag voor wat je krijgt aan verhaal en game een beetje aan de hoge kant.

[Reactie gewijzigd door centr1no op 22 juli 2024 13:29]

[lekrutes]

Kijk hier kan je wat mee. Vorige deel had ik dacht ik voor 15 euro of zo gekocht. prima mee vermaakt. Wacht denk ik even tot hij iets gezakt is en ga ik hem ook spelen.

[Orangelights23]

Kom er niet doorheen, heb er twee uur in zitten maar ik vind het al snel eentonig worden. Ook zit er een vertraging tussen controller en wat je op beeld ziet, wat erg irritant is. Speel op een XSS.

[Verwijderd]

Weet je zeker dat je tv op "game" mode staat? Daarnaast is de game maximaal op 30fps te spelen op de consoles, dat zorgt altijd voor meer input lag dan op 60fps. Wellicht dat je normaal gewend bent om 60fps games te spelen?

[Orangelights23]

Ja Heb een C1 al ruim een jaar en dit is de enige game waar ik dit bij merk.
Main console is de PS5 en ook daar merk ik geen input lag.

[harrytasker]

40 fps als je een 120hz mode op je tv hebt en VRR helpt ook nog een beetje.

[Bor]

Dat punt had ik bij deel 1 ook al wel een beetje. Hoewel ik het nog steeds een goede game vond is het wel allemaal een beetje meer van hetzelfde. Dat gevoel heb ik na het kijken van de trailer ook. Input lag is killing voor een spel als dit. Ik hoop dat ze dat snel fixen.

[Ocin32]

Het zelfde hier. Ik vind daarnaast de personages zó tenenkrommend dat ik er echt niet doorheen kom.

De studio moet ik wel prijzen dat ze zo'n unieke game weten weg te zetten, normaal ben ik ook groot fan van verhaal vertellende singleplayer ervaringen, is zelfs mijn favoriete genre, maar nee, helaas is dit spel net als deel 1 niet voor mij. Te saai, te traag.. De reviews vind ik overigens over het algemeen ook wel heel erg positief, dat verbaasd mij een beetje. Ik schat dit meer op een 7...7,5.

[stx]

Dan is het gewoon niet jouw game? Dat kan natuurlijk.
Ik heb deel 1 met veel plezier gespeeld en heb me tot nu toe al een paar uur aardig vermaakt in deel 2. Requiem is inderdaad nog beter dan deel 1. Diegene die deel 1 dus met veel plezier gespeeld hebben, zullen nu niet teleurgesteld worden.

Loopt hier trouwens perfect op PC met een 6800XT.

[Reactie gewijzigd door stx op 22 juli 2024 13:29]

[cavanta]

Ik ben benieuwd! Vanavond eens even spelen. Ik vond 1 echt fantastisch, naast het op het einde wat eentonig werd interesseerde mij dat niets vanwege het verhaal en de prachtige game om naar te kijken.

Op welke resolutie en met welke frames speel je een beetje? Ik zit zelf met een 6900XT en ik zou hem graag op mijn LG C1 op 4K gaan spelen! Zie dat in de benchmarks dit wellicht niet goed zal gaan.

[Xander.M]

Heb zelf een 6900xt en op 3440x1440 gaat ie toch soms onder de 60fps, en dit is met de meeste settings op high, niet ultra.
Erg zware game, maar ook in mijn opinie de mooiste van het moment

[cavanta]

Hhhmm interessant! Eens proberen straks. Hopelijk kan AMD FreeSync op de TV veel van de drops goedmaken.

[stx]

Op 1440p en mijn 6800XT en settings op high haal ik gemiddeld 118fps volgens de adrenaline stats. Hij dropt inderdaad soms wel bij indrukwekkende ver gezichten of wanneer er opeens veel welbekende ratten opduiken. Ik gebruik wel niet de laatste retail, drivers maar de pro versie van de adrenaline software en drivers. Vind die veel stabieler.

[Roko]

Hier hetzelfde. Het ziet er erg mooi uit op Xbox Series X, maar omdat er een heel verhaal uit de doeken wordt gedaan gaat het voor mij te traag. Ik hou erg van explore-games zoals Assassins Creed, of Far Cry, daar kan je helemaal zelf bepalen wat je doet en wanneer je dat doet. Hier zit je op rails met een trein waar maar geen gang in komt. Jammer

[Hulleman]

Die camera lag had deel 1 ook. Zelfs op 60fps voelde dat sluggish. Zet alle camera sensitivity opties op 2.0. Maakt echt een wereld van verschil.

Ondertussen heb ik er een uurtje of 2 inzitten op de XSX en het is inderdaad meer van hetzelfde als deel 1, maar allemaal wel wat uitgebreider. Deel 1 had een leuk verhaal, goede sfeer en setting. Qua gameplay vond ik het een zeer simpel spelletje. Niet alleen qua moeilijkheidsgraad, maar gewoon de hele gameplay an-sich. Ik vond deel 1 dan ook echt niet de parel waar zoveel mensen het over hebben. Deel 2 vind ik dat ook niet. Prima om tussendoor ff te spelen en het ziet er prachtig uit. Maar deze game kan wat mij betreft niet mee, ook verhalend niet, met de echte Triple A knallers.

[Vinnie.1234]

Ik heb best zin om deze te gaan spelen, echter niet voor de volle mep. Maar "Kleine haperingen in beeld" vind ik van wat ik gezien heb wel een understatement. De tandjes wat zitten er veel framedrops in die ook echt extreem ver terug gaan... Of de ergste problemen moeten inmiddels verholpen zijn, maar spel zag er amper speelbaar uit (PS5)

[Verwijderd]

Op de ps5 zijn er wel wat drops inderdaad, op de series x is die wel stabiel 30fps. Wellicht wordt er nog wat gepatcht om hem ook op de ps5 stabiel op 30-fps te krijgen. Op pc is Raytracing ook pas later toegevoegd, dus ze zijn zeker nog met de game bezig.

https://www.youtube.com/watch?v=BYZX2EpSB44

[morpheus-nl]

Ik vind het zo jammer dat we uberhaupt weer spellen op de huidige generatie consoles krijgen die op 30fps lopen.

Dat kan echt niet meer naar mijn mening. Het ziet er gewoon niet vloeiend uit, zeker niet op de 65" OLED die ik thuis heb staan.

Voor mij een reden om een game te laten liggen tegenwoordig of te wachten op patches.
Ben benieuwd hoe jullie dat ervaren?

[Verwijderd]

Game ontwikkelaars gaan liever voor fidelity dan voor smooth gameplay. Ze denken dat daardoor de game beter verkoopt. Maar eens dat 60fps veel fijner speelt, biedt in ieder geval de optie aan. Maar deze game is sowieso enorm zwaar, draait op een pc alleen op een RTX4090 fatsoenlijk op 60fps en hoger.

[Andyk125]

Is dat wel zo, je steeds veel meer ontwikkelaars die ook voor console meerdere opties toevoegen en waar gamers kunnen kiezen tussen een hogere resolutie en een mooiere game of voor performance. Vergeet niet dat de PS5 al weer twee jaar oud is en dat dit niet veel meer is dan een mid-range pc. Door het gebrek aan games en ook aan consoles lijkt het misschien alsof de console net uit is. Bij de vorige console kwam de pro versie al na 3 jaar uit.

Daarbij defineer smooth gameplay, 30fps stabiel kan er beter en "smoother" uitzien dan 60fps waarbij je veel last van framedrops hebt.

[Verwijderd]

Hier een mooi artikel over waarom 30fps weer terug komt:

https://www.eurogamer.net...nsole-games-is-inevitable

[Andyk125]

Iedereen kan bedenken waarom 30 fps terug komt en ik weet niet wat er nu zo mooi moet zijn aan het artikel wat jij noemt. Elke generatie komt dezelfde discussie weer terug. Het begint allemaal met een hoge resolutie en framerate en gaandeweg als de grafische fideliteit wordt opgeschroeft dan neemt dit weer af. Dan is nu eemaal de manier woorop het werkt, je zou verwachten dat mensen dit onderhand wel zouden begrijpen.

De framerate discussie is echter iets van de afgelopen generatie en de huidige omdat dit voorheen helemaal geen thema was. Je moest het gewoon doen met waar de ontwikkelaar mee op de proppen kwam, en iedereen met een gezond verstand snapt dat je van een console van rond de €500,- niet hetzelfde kan verwachten als een desktop pc van €2500,-

[Vinnie.1234]

Er zijn zeker games waar ik kan voorstellen dat er op 30 FPS gespeeld word. Een grote open wereld met alles er op en er aan zie ik liever levendig op 30 FPS dan een stuk kaler op 60 FPS.

Maar zonder de game te niet te doen, is A Plague Tale: Requiem niet echt een game die in deze categorie valt volgens mij. Redelijk (grote) straatjes werk. Dus dan snap ik de keuze niet helemaal.

[Wolfos]

De stabiele 30FPS die het is op een Series X raak je gewend aan. Ja, 60 zou beter zijn maar je ziet dat het niet voor niks is - dit is echt een showcase van wat mogelijk is op de huidige consoles.

[EN-IS]

Een tip voor een wat soepelere ervaring voor alle Xbox Series X gebruikers:
40 fps wordt geactiveerd op het moment dat de console op 1080p (instellingen xbox > beeld/tv) wordt gezet en de optie voor 4K wordt uitgeschakeld in de Xbox Series X instellingen.

Ik merk dat er minder haperingen op het beeld ontstaan, de game soepeler aanvoelt en het prettiger is op het oog. Ik vind wel dat er nog altijd te veel motion blur wordt gebruikt (ook al staat deze uit in de game instellingen).

Over de game, het eerste deel was geniaal en een dikke aanrader. Dit is een waardige opvolger en voor de afgelopen week elke avond een chapter of twee aan het uitspelen. Fantastische game!

[Caayn]

*Bij 120Hz output

Wanneer je HDMI 2.1 hebt kan je prima 4K+120Hz als instelling hebben. De game zal dan op 40fps draaien en is niet gebonden aan de output resolutie van de console.

Grote kans dat jij nog HDMI 2.0, of een scherm wat geen 4K+120Hz ondersteund, gebruikt waardoor jij in jouw terug moet vallen naar 1080p.

Edit: @EN-IS Kan gebeuren

[Reactie gewijzigd door Caayn op 22 juli 2024 13:29]

[EN-IS]

Je hebt helemaal gelijk! Dit had ik er nog bij willen zetten, mijn enthousiasme over de game nam de overhand.

De game speel ik op mijn LG G1. Ik had begrepen dat het om 1080p ging maar zal eens 4K 120hz testen.

[Reactie gewijzigd door EN-IS op 22 juli 2024 13:29]

[Hulleman]

De 40fps is niet locked op zowel de PS5 (daar 30fps niet eens) en op de XSX.

[Wolfos]

Wat voor scherm heb je dan? Want een 60Hz scherm kan in principe niet terugvallen op 40.
Variable refresh rate is wat dat betreft wel een uitkomst zodat we niet altijd gebonden zijn aan die eeuwige 30 vs 60fps.

[EN-IS]

Een LG OLED tv v, het gaat om de G1 waar de XSX op hdmi 2.1 poort is aangesloten en de tv ondersteund 120hz.

[artificial_sun]

Zit in Xbox gamepass - console, pc, cloud
Staat op Geforce Now
Werkt (nog) niet goed op Steam Deck ( prestatie problemen, zelfs met settings op laag)

[Hulleman]

Op een 3080 is deze game niet eens op 4K ultra te spelen. Op de PS5 is de game op 1440p niet locked 30fps. Op de steamdeck moet het dan wel helemaal dramatisch zijn met de performance.

[Reactie gewijzigd door Hulleman op 22 juli 2024 13:29]

[lekrutes]

Deze ga ik zeker spelen. Vond dit 1 erg leuke puzzel achtige game. Lijkt erop dat deel 2 alleen maar beter is geworden.

[TrainedFTW]

Hulde voor de makers van de trailer! Fantastisch!

[Yzord]

Zeer vermakelijke review zo op de vroege morgen waarin mijn hoofd nog een beetje in dromenland zit en bij het lezen van de review nog van alles visualiseert. Voor mijn gevoel heb ik de game al gespeeld en het zal me niks verbazen als ik zo meteen nog even de oogjes een uurtje dicht doe dat het verhaal nog even verder gaat. Dat vind ik altijd zo leuk aan de vroege reviews op T.net. Soms kan ik even mijn skaap niet vatten en lees dan de reviews.

Dus ik doe nog even een oogje dicht, het is tenslotte vakantie,

[thomaat1]

De eerste game is voor mij echt een verborgen pareltje, heerlijk qua historische setting, sfeer en gameplay. En hoewel niet technisch perfect, wel ook een game die is blijven hangen. Mooi om te lezen dus dat het vervolg niet minder lijkt te zijn. Ik ben benieuwd!