Tweakers aan het werk - 'Wat doe je hier nog, ga naar huis!'

Achttien jaar werkte Deadlock355 in de academische wereld. Tot hij met een zware burn-out thuis kwam te zitten. Inmiddels werkt hij in het bedrijfsleven waar wél aandacht is voor werkdruk. 'Voor het driedubbele salaris zou ik niet teruggaan.'

Profiel

Naam: Deadlock355
Opleiding: Informatica, gepromoveerd aan de universiteit, specialisatie in Software Engineering
Werkervaring: 18 jaar in academische wereld, 2 jaar in industrie
Werkgever/branche: telecommunicatie
Functie: Hoofd onderzoek Software Engineering
Uren per week: 37,5 uur. ‘Op vrijdag moet ik altijd een half uur eerder weg’
Reistijd: ‘25 minuten als het rustig is, bij drukte 45 minuten’

Wat voor werk deed je precies?
‘Ik werkte bij wetenschappelijk onderzoek als assistent professor in de informatica. Het werk was ongeveer fifty-fifty gesplitst in onderzoek doen - ideeën uitwerken, artikelen uitschrijven, conferenties bezoeken, onderzoeksgeld voor de faculteit binnenhalen – en uit onderwijs geven. Dat is ook wel het ideale plaatje dat ik had: interessante technologie onderzoeken en studenten opleiden. In de praktijk betekende die combinatie dat ik consistent weken van meer dan 70 uur draaide: veel ’s avonds en in de weekenden werken met weinig slaap.’

Waar ging het mis?
‘Het is normaal in de academische wereld om heel veel uren en lange dagen te maken. Je onderzoek en publicaties bepalen namelijk je verdere carrièreverloop. Tegelijkertijd moet je ook goed onderwijs geven. Het helpt je niet in je carrièreontwikkeling, maar als je waardeloos les geeft, kan je dat wel tegenhouden.

‘Hoe meer studenten er zijn, hoe meer inkomsten binnenkomen. Waar ik eerst les gaf aan 20-30 man, werden dat uiteindelijk 200-300 studenten. Zonder extra steun, maar wel dus wel meer nakijkwerk en andere administratieve taken. In de praktijk was ik van september tot maart bijna fulltime bezig met onderwijs. Terwijl het voor je carrière niet helpt. Dus dan ga je ‘s avonds en in de weekend veel uren maken, want andere onderzoekers doen dat ook. Je kunt niet als enige zeggen, ik ga dat niet doen. Zo zit die wereld niet in elkaar. Die werkdruk werd alleen maar hoger. En als je aangeeft dat je minder wilt werken, krijg je te horen dat je niet geschikt bent voor dit werk en niet uit het juiste hout gesneden bent.’

Hadden collega’s hier dan geen last van?
‘Iedereen beaamde dat het nu eenmaal zo was en bij deze wereld hoorde. Als je van collega’s en leidinggevenden om 4 uur ‘s nachts mailtjes terugkrijgt, creëert dat ook het idee dat 24/7 werken de norm is. Zo kom je in een vicieuze cirkel met een heel erg hoge werkdruk.’

Wanneer dacht je: dit kan zo niet langer?
‘De laatste twee, drie jaar begon ik het echt te merken aan mijn gezondheid. Als ik thuiskwam had ik nergens zin meer in. Alles werd me teveel. Je gaat negatief reageren tegen collega’s. Uiteindelijk ook tegen studenten. Dat was voor mij de druppel: dit is niet wie ik ben als persoon.

‘Uiteindelijk maakte ik de overstap naar een onderzoeksplek in de industrie. Pas daar kwam de fysieke klap van de jarenlange roofbouw op mijn gezondheid. Ik kreeg een frozen shoulder, een zware peesontsteking, en met fysio heb ik uiteindelijk de schade weten te beperken tot 85 procent mobiliteit. Dat is lichamelijk de prijs die ik heb betaald.

‘Ik vind het werk dat ik deed en onderzoek doen leuk, maar ik realiseer nu ook dat het het niet waard is om twintig jaar eerder in het graf te belanden. Uiteindelijk heeft het me anderhalf jaar gekost om alles weer op orde te krijgen, zowel mentaal als fysiek.’

Hoe gaat dat nu bij je huidige werkgever?
‘Nu ben ik hoofd onderzoek software-engineering bij een grote telecomprovider. Hier doe ik onderzoek naar de nieuwste technieken om bij dit bedrijf te implementeren.

‘Hier geven ze veel om hun werknemers. Er is veel aandacht voor je gezondheid en de werkdruk. Je bent verplicht je vakanties op te nemen, zodat je niet door kunt blijven werken. Op een enkeling na stuurt niemand ‘s avonds een mailtje. Gebeurt er iets na 17.30? Dan wordt daar pas de volgende dag om 9.00 uur weer naar gekeken.

‘Toen ik in m’n eerste week op vrijdag om half zes nog op kantoor zat, zei mijn manager ook: “Wat doe je hier nog, ga naar huis!” Daar wordt echt wel actief op gelet. De werkcultuur die hier heerst is een grote omslag met hoe ik het gewend was.’

Heb je hier deze werkgever ook op uitgezocht? Of wist je dit niet van tevoren?
‘Het bedrijf staat landelijk bekend als een werkgever die goed voor zijn werknemers zorgt. Maar dat het zo zou zijn, dat had ik van tevoren niet gedacht. De kwaliteit die jij als werknemer kan bieden, zien ze als een langetermijninvestering. Dus ze hebben mij ook begeleiding aangeboden om mijn mindset aan te passen. Ik vertrouwde positieve feedback niet, durfde niet op tijd naar huis te gaan, ik was niet in staat om pauze te nemen. Ik kon niet op een gezonde manier omgaan met werk. Ze zijn niet de veroorzaker van mijn situatie, maar zorgen wel voor de oplossing. Dat waardeer ik.’

En hoe is het hier met collega’s?
‘Met collega’s kan ik er inmiddels ook open over praten. In het begin hield ik dat nog een beetje voor mezelf. Uiteindelijk heb ik het wel verteld en ook bij mijn manager is het bekend en er is alleen maar positieve ondersteuning. Er wordt eerlijk naar elkaar gecommuniceerd als er teveel wordt gewerkt, dat vind ik fijn. Ik heb liever dat mijn baas zegt: “Je hebt goed werk gedaan, maar je slaat wel te ver door in je uren, volgende keer moet het anders”, dan dat ze zeggen: “Top gedaan, volgende keer kan het vast nog iets sneller!”

Je schreef dat de verleiding om meer te werken er nog altijd is. Waar komt dat vandaan?
‘Het is bij mij een soort bewijsdrang. Falen mag, zolang je er maar alles aan hebt gedaan. Onder “alles” viel bij mij ook het opofferen van mijn gezondheid. Daarbij komt ook dat als je veel opoffert en het werk daarmee goed afrondt, die hoge werkdruk wordt gevalideerd. Bij een volgend project doe je het dus weer op die manier en kom je in een vicieuze cirkel.

‘Nu weet ik dat ik de balans moet vinden tussen werken en wat je daarvoor op wilt offeren. Wat betekent het om je best te doen en wat ben je bereid om daarvoor op te geven? Het is een gevecht dat ik de rest van mijn leven zal moeten voeren.’

Je schreef dat het probleem ook deels bij jezelf ligt. Was het niet meer een probleem binnen de academische wereld?
‘Een hoge werkdruk is echt een fundamenteel probleem in die wereld. Om te slagen en door te groeien moét je die uren maken. Maar ik heb zelf jarenlang de keuzes gemaakt om er toch te blijven. Ik heb altijd ja gezegd, terwijl er echt genoeg andere mogelijkheden waren qua werk en carrière, maar toch bleef ik.’

De favorieten van Deadlock355

Favoriete apps: Google Newsstand, Youtube, Google Books
Favoriete websites: Tweakers, Fok, BBC Sports
Favoriete gear: Asus C302 Chromebook, Nokia 7 Plus
Favoriete film: The Shawshank Redemption (‘de beste manier om een verhaal te vertellen’) en Jurassic Park (‘vooral qua CGI. De eerste waar het er zo goed uitzag dat alles in daglicht getoond kon worden’)
Favoriete muziek: Dire Straits

Wat is voor jou de grootste verandering geweest?
‘Ik breng nu ‘s avonds en in de weekenden tijd door met mijn gezin, en we gaan vaker samen op reis. Ik heb een hobby opgepakt die niet met computers te maken heeft en die me het huis ook uit krijgt. Het draagt niet direct bij aan mijn carrière, maar wel aan mijn leven. Aan alleen maar werken heb je niets als je er uiteindelijk niet van kunt genieten. Je moet genieten van de tijd die je hebt, er is meer in het leven dan werk en carrière.’

Hoe zit het met je salaris? Hoe was dat in de academische wereld?
‘In de academische wereld was het salaris fatsoenlijk, maar toch wel ongeveer de helft van wat ik nu in het bedrijfsleven verdien. Maar voor mij draait het nu echt om een fijne werkomgeving. Ik zou voor drie keer het salaris van nu niet terug de academische wereld in gaan. Je hebt niks aan zoveel geld als je jezelf ondertussen de vernieling in werkt.’

Uit onderzoek van Tweakers Elect blijkt dat een op de vier ict’ers overweegt te vertrekken bij de huidige werkgever vanwege het salaris, de bedrijfscultuur of het gebrek aan doorgroeimogelijkheden. In hoeverre geldt dat voor jou?
‘Voor mij is dat niet van toepassing. De doorgroeimogelijkheden zijn hier nog voldoende, uiteindelijk misschien ook wel naar een leidinggevende functie. Ook op de salarisschalen is nog voldoende mogelijkheid voor meer. En de bedrijfscultuur is heel fijn. Dus ik zit hier nu prima op mijn plek!’

Tweakers Elect, ook voor jou?

Op zoek naar een nieuwe uitdaging, maar wil je niet lastiggevallen worden door recruiters? Ben je de ongeïnspireerde massamails via LinkedIn, het benaderen met een droombaan die niet bestaat en alle andere trucs om je cv in handen te krijgen zat? Maak dan een profiel aan op Tweakers Elect.

Tweakers Elect is het platform waar werkgevers bij jou komen solliciteren, op basis van onder andere je skills, je werkervaring, opleiding en gewenste salaris. Jij blijft daarbij anoniem, totdat je besluit om het aanbod van een werkgever te accepteren. Je krijgt geen recruiters meer achter je aan, want we werken alleen met de werkgever zelf. Je wordt gematcht door meer dan honderdvijftig werkgevers op de ruim dertienhonderd vacatures. Dus tweaker met ambitie in de ict, waar wacht je nog op? Schrijf je in en laat ons je nieuwe droombaan voor je zoeken.

Dit artikel is geen redactioneel artikel, maar een advertorial. Mocht je ideeën met ons willen delen over deze vorm van adverteren, dan horen wij dat graag. Hierover kun je met ons in gesprek via [Discussie] Reclame algemeen, daar zullen collega's aanwezig zijn om jouw vragen en/of opmerkingen te bespreken/beantwoorden.

Reacties (43)

[Futureal]

Enige nuance is hier op zijn plaats. De auteur maar ook enkele andere tweakers in de comments maken m.i. enkele vergelijkingen en generalisaties die niet algemeen opgaan.

Ten eerste, er zijn topinstituten/universiteiten in Nederland waar de sfeer, ambiance, norm en werkdruk bij informatica niet zijn zoals de auteur schetst. Het is natuurlijk vervelend dat hij hier persoonlijk zo'n last van had bij zijn instituut, maar dat generaliseert niet per se naar alle instituten in Nederland.

Ten tweede wordt er een vergelijking gemaakt tussen een software engineering research job en de wetenschap. Iedereen die na het afstuderen de wetenschap in gaat bij een universiteit, zeker in de informatica, maakt een bewuste keuze voor een wereld met meer vrijheid, om te onderzoeken wat je leuk vindt, en om jezelf verder te ontwikkelen op intellectueel gebied, gecombineerd met een onderwijstaak bedoeld voor iemand met passie voor het overbrengen van kennis aan de volgende generatie. Direct bij de eerste academische functie die je accepteert is bekend dat het salaris OK is, maar onder die van het bedrijfsleven, en dat dat de rest van je carrière zo zal blijven. Maar je doet het omdat je het leuk vindt, passie hebt voor je beroep, en graag leert en andere mensen iets leert.

Ten derde is wetenschap in mijn ogen topsport; een tenured (permanente) positie moet je vergelijken met een positie bij het topmanagement van een groot bedrijf of met de taak van een sporter met olympische ambities. Ook daar is het hard werken geblazen, en is het overstijgen van het aantal uren per week de norm. Ik zeg niet dat meer werken dan het aantal uren per week een goed ding is (en dat de norm dus klopt), of een verplichting moet zijn, maar dat je wel appels met appels moet vergelijken als het gaat om werkdruk en topambitie.

Ten vierde en laatste merk ik graag op dat je ook succesvol kunt zijn op de universiteit zonder gemiddeld over de 40 uur per week te gaan. Je maakt misschien een keertje jaartje later dan een collega promotie naar de volgende functieschaal, maar het is niet direct onmogelijk. Als het niet lukt is het natuurlijk vervelend; je moet dan gaan nadenken waardoor dit zou kunnen komen, en zeker pas op de plas nemen als het met je eigen gezondheid te maken heeft. Maar gelijk de oorzaak bij het soort functie leggen is m.i. te kort te de bocht. Er kunnen verschillende redenen zijn; bijvoorbeeld keuzes voor tijdrovende activiteiten die weinig toevoegen aan je ontwikkeling. Maar al te vaak zie ik dat er bij collega's te weinig aandacht is voor goede time management / soft skills, waardoor simpelweg niet efficiënt wordt samengewerkt aan bijvoorbeeld papers of onderzoeksvoorstellen. Dit kun je vergelijken met inefficiënt werken bij een overheid of bedrijf. Als jij je hieraan weet te onttrekken, kun je een enorm plezierige en succesvolle carrière beleven. Maar het vereist wel met je benen op de grond staan, reflecteren, plannen, en keuzes maken. Net als bij al die andere top-posities.

Om enige onduidelijkheid te voorkomen; ik ben heel blij dat de auteur zijn droombaan nu heeft gevonden, en wens hem daarbij alle succes.
En ik zeg ook absoluut niet dat al het bovenstaande voor de auteur geldt.

Maar ik zou het vervelend vinden als mede-Tweakers op basis van dit bericht besluiten hun academische ambities op zij te zetten, resulterend in minder talent in de wetenschap.
Vandaar dat ik deze nuances graag aanbreng.

Was getekend,

Een wel wel-blije niet-overwerkte academicus in de informatica in Nederland.

[Reactie gewijzigd door Futureal op 23 juli 2024 15:00]

[Deathchant]

Ik snap wat je bedoelt. Deels deel ik je mening, en moeten mensen zeker hun ambities niet opzij zetten, maar ik vind het wel goed dat het toch benoemd wordt, omdat dit nou eenmaal onderdeel is van de werkelijkheid waarin we leven. Het is gewoon zo dat het voor velen verrekte moeilijk is om zich staande te houden in zulke prestatieculturen waar er gewoon onuitgesproken verwachtingen zijn die in stand gehouden worden, doordat iedereen erin mee gaat. Je kunt in veel situaties dan wel stug je eigen ding volhouden, maar de vraag is hoe lang, want je kunt zo'n cultuur niet in je eentje veranderen en uiteindelijk zul je, hoe oneerlijk het ook is, erbuiten vallen, of er zelf aan onderdoor gaan.
Een burnout komt niet zomaar uit de lucht vallen; en zal ook niet iedereen treffen, en zoiets komt mijns inziens vaak niet alleen door werk, maar juist een combinatie van werk en privé. Een burnout wordt meestal veroorzaakt door een bepaald kernissue, waarvoor je in het verleden moet duiken om te achterhalen wat de oorza(a)k(en) is/zijn. Meestal is dit een aangeleerd patroon dat je vroeger ontwikkeld hebt om verder te kunnen komen in het leven of om bepaalde situaties te kunnen handlen om veilig te zijn of zelfredzaam te zijn. "Ineens" kom je erachter dat dit mechanisme je niet meer dient, ondanks het je tot dusver gebracht heeft.
Het enige wat je kunt doen is actief een stap terugzetten, want een burnout ontstaat juist doordat je nooit een stap terug zet. Die stap terug is zo belangrijk omdat je nou eenmaal in je patronen zit, in je dagelijkse routine zit etc, dat je gewoon geen zicht hebt op wat er nou eigenlijk aan de hand is. Daarom duurt een burnout ook zo lang: je moet de stap terug zetten (ziekmelden), tot rust komen, en door tot rust te komen komt er ineens plaats in je hoofd om e.e.a. de revue te laten passeren. Het heeft tijd nodig...veel tijd, omdat emoties en onverwerkte dingen, herkenning van patronen etc zich niet laat forceren wanneer jij wilt, maar moeten geleidelijk aan in je bewustzijn komen. In de tussentijd hoofdzakelijk de rust voeden, hoe dat ook voor jou past.

Wat ik wil zeggen is dat we ook niet moeten veralgemeniseren dat iedereen met een cursus timemanagement of softskillontwikkeling (geinitieerd in werksfere) te "corrigeren" is bij gebrek aan betere bewoordingen, dit is echt een illusie. Hiermee zeg ik niet dat het niet goed is als werkgevers dit doen, sterker nog, het is juist wél goed om medewerkers dit te leren, maar wat véél belangrijker is, is het door de werkgever leren accepteren dat mensen geen robots zijn en allemaal anders zijn en dat niet alles bij te spijkeren is, want je raakt ook altijd een bepaalde persoonlijke grens. Zo word ik vaak gevraagd waarom ik geen leidinggevende functie heb, of waarom ik niet eens wat vaker met de "vuist op tafel" sla, want met mijn rustige aard zou dit veel indruk kunnen wekken om de leverancier tot beweging te brengen...Ik word dan op allerlei trainingen gestuurd om dit te leren, maar eigenlijk wil ik dit gewoon niet simpelweg omdat het niet in mijn aard ligt of ik het gewoon niet wil. Ook dát moet geaccepteerd worden, because that's not how I roll....

[Reactie gewijzigd door Deathchant op 23 juli 2024 15:00]

[divvid]

persoonlijk merk ik niet zoveel verschil tussen academie en bedrijfsleven. Ik heb bij twee academische instituten gewerkt en twee jobs, waaronder mijn huidige, in het bedrijfsleven. De meeste werkdruk heb ik ervaren in de academie, maar met name geinitieerd door professoren die 's nachts mailtjes stuurden, maar nooit beschikbaar waren voor overleg.
De hogere salarissen van het bedrijfsleven heb ik helaas niet mogen ervaren, in tegendeel, maar het verschil is echt marginaal.
Ik zie overigens nog steeds advertenties waarin men vraagt om 'geen 9-5 mentaliteit'. dat is voor mij direct een afhaker. Die bedrijven zijn dus de bloedzuigers op hun eigen werknemes, want regelmaat en een gezond gezinsleven leveren uiteindelijk meer productiviteit op.

[Reactie gewijzigd door divvid op 23 juli 2024 15:00]

[Zebby]

Ik heb dan ook meer een 8-4 mentaliteit
Als er respect is tussen personeel en leidinggevenden, dan kan er gezond gewerkt worden. Dat er dan eens een keer 60-80 uur gewerkt moet worden is niet erg, als je ook maar andere keren 20-30 uur kan werken. En echt incidenteel, niet maandelijks.

[divvid]

precies, als er maar ruimte is voor individualiteit en er niet van uit gegaan wordt dat iedereen van 7:30 - 19:45 aan het werk is. In één van de academische functies was er zo'n prof. Altijd ver voor achten binnen en pas na half acht weer naar huis, boos als je om 17:30 het lab uit liep. Onwerkbaar was dat.

[Zebby]

Tja, ik vind dat je daar als individu ook gewoon voor uit moet komen. Belangrijk in zo'n discussie is dat natuurlijk niet het dak boven je hoofd verdwijnt als je je baan kwijtraakt, maar dat zal in de IT niet zo snel gebeuren denk ik.

Dat een collega zo lang werkt moet hij/zij lekker zelf weten. Als je contract er is voor 40 uur, dan werk je in principe 40 uur. Er zijn uiteraard functies waarbij verwacht wordt dat je meer werkt in periodes van drukte, maar dan moet de beloning daar ook bij passen. En ook daar is enige redelijkheid wel van toepassing.

Laat ze maar lekker boos zijn. Tot een leidinggevende erover begint, dan heb je gelijk een kans om aan te kaarten dat jouw werk blijkbaar niet past in de gestelde tijd en wat daaraan te doen. En meer werken is geen antwoord, tenzij het optioneel is en uitbetaald. Durf op te komen voor je eigen rechten.

[divvid]

Durf op te komen voor je eigen rechten.

In die periode was dat niet zo vanzelfsprekend. Als AIO ben je behoorlijk kwetsbaar en afhankelijk van zo'n figuur. Zo zijn er vast meer werknemers die niet zo makkelijk kunnen verkassen. In zo'n geval hoort de organisatie in te grijpen. Gelukkig is dat ook gebeurd, eind goed al goed

[Zebby]

"Zo zijn er vast meer werknemers die niet zo makkelijk kunnen verkassen."

Dat is vaak het vervelende aan de discussie ja. Wat mij betreft zit je dan in een hele andere situatie. Primair moet je natuurlijk zorgen dat je eerste levensbehoeftes veilig zijn. In zo'n situatie zou ik dan gaan zoeken naar ander werk.

Zit je echter prima op je plek en zou je zo nodig ander werk kunnen vinden, laat dan vooral niet over je heen lopen. Ik zie het vaak gebeuren, ook bij vrienden, terwijl ik dan denk dat ze echt bij wijze van morgen een nieuwe baan zouden hebben. Waarom doe je dat jezelf aan? Blijkbaar waarderen ze je niet. Tuurlijk kan je jezelf kapot werken om in rap tempo je carriere te boosten, maar dat is een keuze. Als er geen enkele blijk van waardering is dan helpt het geen malle moer.

[Verwijderd]

Dat niet natuurlijk niet persé waar. Als een top bedrijf mij een salaris wil betalen met de verwachting dat ik 80-100 uur per week maak maar dat het geld betaald voor een full-time au pair, vakanties, hypotheek vrij zijn en alles wat mijn familie nodig heeft dan wil ik graag die keuze kunnen maken. Slecht betaald krijgen voor een baan waar je maar 36 uur per week hoeft te maken is blijkbaar wat men tegenwoordig graag wil maar absoluut niet de default voor iedereen.

Bedrijven die verwachten dat ik 60 uur per week werk voor een salaris net boven de mediaan zijn de bloedzuigers maar hard werken en goed betaald krijgen is de optie die ik persoonlijk prefereer.

[divvid]

die laatste bedoel ik dan ook.

Al lijkt het nu heel stoer om te zeggen dat het je vrije keuze is, vind je dat ook nog nadat je kinderen van je vervreemd zijn, je vrouw gaat scheiden omdat je er nooit bent en je je huis daardoor ook nog kwijt raakt. Helaas heb ik dit scenario al enkele malen van dichtbij mogen aanschouwen, met eigenlijk altijd de reaktie:
...had ik maar was minder gewerkt....
Maar ja zoals je zegt, het blijft een eigen keuze.

[Jasper Janssen]

De vraag is wel of je als maatschappij dat patroon mogelijk wil maken, met alle maatschappelijke kosten die daarbij horen en die *niet* door jou worden meegenomen in je lijstje overwegingen.

[Verwijderd]

Je spreekt jezelf gigantisch hard tegen.

Bedrijven die verwachten dat ik 60 uur per week werk voor een salaris net boven de mediaan

maar hard werken en goed betaald krijgen is de optie die ik persoonlijk prefereer.

Je werkt dus 50% meer voor een loon dat eigenlijk gemiddeld is "net boven de mediaan", dus feitelijk werk je in dit scenario 20 uur voor niets, want het gemiddelde is op een werkweek van 40 berekend.

Slecht betaald krijgen voor een baan waar je maar 36 uur per week hoeft te maken is blijkbaar wat men tegenwoordig graag wil

Wie wil dat? Bronnen? Volgens mij willen de meesten wel 36 uur werken voor het loon van 40.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 23 juli 2024 15:00]

[hooibergje]

Dat zie ik juist andersom. Ik werk nu vijf jaar in de academische wereld en er is alle aandacht voor werkdruk, en om te zorgen dat werknemers het prettig hebben. Bovendien kan ik met dit weer in korte broek en slippers op mijn werk komen en niemand interesseert het iets, omdat ik niet eens de enige ben.

Mijn tijd in het bedrijfsleven was juist presteren presteren en quotas quotas targets targets. Alle malle muizen renden achter het blokje kaas aan dat aan het stokje hing dat op hun rug zat vastgebonden. Ik ga voor geen goud meer terug naar het bedrijfsleven.

En zo hebben we om precies dezelfde reden juist een ander plekje gevonden en zijn we allebei gelukkig.

[DrSnuggles]

Ik verwacht dat het per veld en per onderzoeksgroep nogal verschilt. Zo is de rat-race voor subsidies om onderzoek te doen ook niet perse een prettige in mijn ervaring.

Ik ben na 10 jaar academisch onderzoek overgestapt naar een onderzoeksinstelling, waar overigens de nodige hoogleraren ook werkzaam zijn. Voor mij is dit de ideale situatie; wel werken met toegewijde en gepassioneerde wetenschappers, maar niet de publicatie druk die bij een universitaire omgeving komt kijken.

[Fox]

Helaas werkt die publicatie druk ook naar beneden toe, als promovendus heb ik verschillende horrorverhalen gehoord van mede promovendi. Die werden constant gepusht om voor hun promotor papers te schrijven waar de Prof. gezellig zijn eigen naam als eerste auteur zet, ik merk nu steeds vaker dat PhD kandidaten voor deze doeleinde worden gebruikt in competitieve gebieden zoals CS waar de druk heel hoog is.

Wat ook speelt is dat er een angstcultuur heerst binnen deze branche van de academische wereld. Je moet continu overal boven op zitten en je moet overal in uitmunten. Vooral uit Azië is er extreme competitie voor PhD plekken in Europa die volledig worden gesubsidieerd (waar Nederlandse studenten niet tegen op kunnen concurreren), terwijl het tegenovergestelde nauwelijks gebeurd. Niet alleen vanuit de academie is er onderzoeksconcurrentie, CS en EE zijn in spe de gebieden die de grootste concurrentie zien uit het bedrijfsleven. Achter de zaken aan lopen staat altijd op de loer, en daarmee ook je positie in dit wereldje.

De angst om vervangen te worden en om even stil te staan is heel groot, het is eten of opgegeten worden qua publicaties en het bijwonen van conferenties. Dan heb je natuurlijk ook nog je steeds grotere rol als leraar, soms voor klassen van 100 - 200 man. Steeds vaker worden promovendi ingezet om les te geven en opdrachten na te kijken, die zelf steeds minder tijd krijgen om aan hun dissertatie te werken.

Uiteindelijk is ook een grote oorzaak dat de inloop op de universiteit (soms voor economische belangen vanuit de universiteit zelf) totaal disproportioneel geworden tegenover het aantal PhD en onderzoeksplekken. Vroeger zou er niet aan denken dat er 30 á 40 afgestudeerden zijn voor elke promovendi en dat elke professor voor klassen wordt gezet van honderden studenten, nu is dat een realiteit.

[DrSnuggles]

Ik ken die verhalen over auteurschappen die worden geclaimed door professoren eigenlijk alleen maar van horen zeggen. Zoals nu weer. In alle eerlijkheid heb ik ook moeite met ze voor 100% waar aan te nemen; verderop in een academische carrière (dus zeker zoals professor) zijn het nou juist de artikelen waar je als laatste staat genoteerd, als senior, die gaan tellen.

Voor assistent en associate professors kan ik me nog voorstellen dat een eerste plaats beter is dan ergens in het midden, maar ook dan zou ik eerder inzetten op een plek meer naar achteren. Om die senioriteit te laten zien. Misschien verschilt het ook weer per veld, maar in biomedische hoek is dit mijn ervaring.

En ik ben het ook niet helemaal eens met je problemen met het geven van onderwijs. Een college geven voor 20 personen is niet anders dan voor honderden, niet aan te verzetten werk in ieder geval. Daarnaast vond ik het in z’n algemeenheid behoorlijk stressvol om college te geven, maar achteraf ben ik juist heel blij dat het in m’n schoenen werd geschoven. Naast dat er kennelijk vertrouwen in je wordt uitgesproken om een leuk college neer te zetten, sta ik nu een stuk zekerder te presenteren voor groepen.

[hooibergje]

Ik werk er als wetenschappelijk programmeur. Ik help de onderzoekers met hun software issues. Het zijn niet allemaal even glorieuze programmeurs, dus daar kunnen ze soms best een handje bij gebruiken Maar op die manier werk ik met toffe bevlogen mensen zonder de publicatiedruk die in mijn nek hijgt, zoals je beschrijft.

[DrSnuggles]

Ik zag het al in je profiel na m’n post en vermoedde een vergelijkbaar scenario!

[Verwijderd]

Bovendien kan ik met dit weer in korte broek en slippers op mijn werk komen en niemand interesseert het iets, omdat ik niet eens de enige ben.

Dit is overigens niet per se uitgesloten in "het bedrijfsleven." Er zijn echt genoeg bedrijven die casual kleding prima vinden. Vooral in de randstand en in IT-banen kijkt geen hond er naar om. Ik had laatst een afspraak bij een klant (werkzaam voor de overheid) die er nog even achteraan mailde dat het 30+ ging worden, en dat aankomen in t-shirt + korte broek welkom zou zijn.

Ik denk dat je echt moeilijk hard aan het generaliseren bent wanneer je stelt dat het bedrijfsleven strak in het pak betekent en een bult met quotas. Wellicht als je voor de EYs en INGs van de wereld wilt werken.

[hooibergje]

Ik generaliseer harstikke hard, maar ik wilde even een tegenvoorbeeld van de situatie van Deadlock355 geven, om te laten zien dat het ook anders kan. Daarmee onderbouw ik eigenlijk jouw punt al: dat het overal leuk of shit of alles er tussenin kan zijn, en dat dat helemaal niet gebonden is aan de commercie of aan de wetenschap.

[Verwijderd]

Bepaalde subgroepen daarvan zullen wel wat meer vastzitten aan bepaalde ideeen. Alle mannetjes hier op de Zuidas lopen elke dag allemaal strak in hetzelfde grijze/blauwe pak, allemaal op dezelfde tijd naar dezelfde bar op donderdag. Beep boop.

[ArnieNFW]

Misschien is het gewoon in de academische wereld, maar uit de tekst maak ik op dat je wel heel erg gericht bent op je carrière. Dingen die je noemt:

• Tegelijkertijd moet je ook goed onderwijs geven. Het helpt je niet in je carrièreontwikkeling, maar als je waardeloos les geeft, kan je dat wel tegenhouden.
• In de praktijk was ik van september tot maart bijna fulltime bezig met onderwijs. Terwijl het voor je carrière niet helpt.
• Om te slagen en door te groeien moet je die uren maken.

En over je huidige situatie:

• Ik heb een hobby opgepakt die niet met computers te maken heeft en die me het huis ook uit krijgt. Het draagt niet direct bij aan mijn carrière, maar wel aan mijn leven.
• De doorgroeimogelijkheden zijn hier nog voldoende,...

Ik begrijp van m'n zoon dat de academische wereld vreemd in elkaar zit. Roddelen, pesten en zelfs sabotage van onderzoeken. Wat een verziekte wereld zeg (hoop dat het niet overal zo in elkaar zit).
Misschien moet je je wat minder focussen op dat wat je doet altijd voor carrière en doorgroei moet zijn. Werk en collega's kunnen gewoon ook leuk zijn en energie geven. Waardoor je minder spanning voelt en geen burnout krijgt. Wijze woorden waar ik zelf ook naar had moeten luisteren

[ImaPseudonym]

"Misschien moet je je wat minder focussen op dat wat je doet altijd voor carrière en doorgroei moet zijn."

Maar dat is in de academie nou juist het probleem. Als je niet bezig bent met wat goed is voor je carriere en je carriere laten 'groeien', dan 'blijf je achter' ten opzichte van de rest. En als dat gebeurt dan wordt het dus moeilijk om nieuwe onderzoeksbeurzen binnen te halen. En als dat niet meer lukt, waar gaat het geld voor jouw salaris dan vandaan komen?
De ellende van de academie is nou juist de onzekerheid op veel van de posities. En tegen de tijd dat je eindelijk eens ergens een vast contract binnenhaalt (na 4 jaar promoveren en een paar posities als post-doc ergens) dan is het academische arbeidsethos een tweede natuur geworden.

[Verwijderd]

Maar er is juist in de zakenwereld weer een enorme vraag naar academici met software engineering als vak waarin je zo door kan stromen vaak tegen makkelijk 5-6x het salaris. Helemaal als je bereid bent om te verhuizen naar een ander land. Vaak krijg je ook meteen veel meer middelen tot je beschikking.

[Scriptkid]

Raar het profiel van deze meneer deadlock355 is al meer dan een jaar niet meer gebruikt op tweakers en als je dat profiel op gaat zoeken dan krijg je een error "tweakers is down / can not be found".


Wat is nu het bericht hierin, meneer is geen active tweaker, komt al een jaar niet meer op tweakers, "Dus ik zit hier nu prima op mijn plek!" dus ook niet interresant voor tweakers en zijn profiel lijkt niet meer te werken.

[Jantje2000]

Dat gaat over reacties op de frontpage voor zover ik weet. In het achtste kopje in het interview staat een linkje naar een post op het forum van hem, van 24 juli 2019. Dat was vorige week maandag volgens mij. Hij is dus gewoon nog actief, voor zover ik kan zien

[Verwijderd]

24 juli 2019 is helaas in de toekomst dus dat lijkt me sterk.

[sumac]

En als je even op de link geklikt had dan zou je zelf kunnen zien dat het 24 juni is, vorige week dus.

[P_Tingen]

Klopt. Je vraagt je dan wel af hoe ze bij hem terecht zijn gekomen.
I stand corrected...

[Reactie gewijzigd door P_Tingen op 23 juli 2024 15:00]

[sumac]

Klopt niet

[chaoscontrol]

Het is ook gewoon een advertentie, niet teveel over nadenken. Beetje smoke and mirrors.

[Naafkap]

Zie hier het grote probleem van burn-outs: veel veelal jongeren kunnen moeilijk grenzen stellen en door de laptops en smartphones kun je altijd werken. Men maakt elkaar gek door te bluffen over hoeveel uren ze wel niet maken en mailen om 4 uur ‘s nachts omdat ze dan denken wat te kunnen bereiken.

Het gaat allemaal nergens meer over.

[chup5528]

In mijn omgeving merk ik juist dat dat de andere kant op gaat. "Degene die 60 uur in de week maakt is niet goed wijs, je hebt het beter voor elkaar als je 3-4 dagen per week werkt en lekker van het leven geniet". Bij ons op de werkvloer wordt er ook goed op gelet, persoonlijke gezondheid is belangrijker dan je werk af te krijgen.

Wellicht een generatie-dingetje.. Ik heb het idee dat de generatie van mijn ouders (geboren in de jaren 60) is gewend veel en hard te werken. Mijn vriendenkring (25-35 jaar oud) is vooral bezig met voldoende geld te verdienen in zo min mogelijk tijd, om de rest van de tijd leukere dingen te doen.

[dfbt]

Dit is echt ook een mooi voorbeeld van mijn situatie

Hier bij mij in vrienden kring 19-24 ( Ja we komen allemaal nog net kijken, (sommige werken vanaf 15-16) allemaal in de bouw/landbouw/tuinbouw wereld.(allemaal sectoren waar mensen vanaf buitenwereld denkt dat we nog 70 + uur draaien, is het juist relax. Door de grote vraag naar praktijk mensen (wat ook niet heel goed is voor Nederland) komt het juist de laatste jaren voor dat we bijna ''de beste werkgever'' kunnen opzoeken voor het leuke en fijne werk waar ook nog is redelijk tot goed betaald word.

Onze vaders zijn ook allemaal nog actief in deze sectoren, en waar hun inderdaad vroeger +- 60 uur werkte en dat nog wel is opschepperig vertelde, komen ze nu toch terug van standpunten dat het allemaal wel ff te veel geweest is. Ook hun komen nu allemaal thuis met frozen shoulders/knie blessures, overstresst etc.en geven aan ons door om lekker te werken en daarnaast goed te leven en tijd te spenderen met vriendin of vrienden.

Iedereen bij ons probeert juist zoveel mogelijk te verdienen in de 38/40/42/45 uur die we werken.
We maken elkaar eerder gek door te zeggen dat we lekker dagje naar t strand gaan om 12 uur afgelopen maandag en dinsdag met de warmte dan dat we trots kunnen e-mailen om 4 uur nachts

[Scriptkid]

Ik moet zeggen heb al een half jaar mijn mail niet meer op mijn telefoon staan en dat bevalt me prima. Het is gewoon een mentaliteits dingetje dat je overal en altijd bij je mail wilt zijn als je dat kan omschakelen gaat het veel beter

[Verwijderd]

Er zijn wel meer redenen waardoor een burnout ontstaat. Dat ontstaat niet alleen meer op het werk maar kan ook gerelateerd zijn aan de thuissituatie. Overigens zijn het niet alleen jongeren die geen of weinig grenzen stellen.

[B_FORCE]

Het probleem ligt in het feit dat een hoop bedrijven de focus leggen op onzinnige details.
Elk dubbeltje wordt 10 keer omgedraaid en men maakt zich helemaal druk om die paar minuten.
Ik weet niet of je weleens een serieuze berekening hebt gemaakt over waar en hoe je in een bedrijf evt kunt besparen of "efficiënter" kunt werken?

Je zult dan namelijk al heel snel zien dat dit onzinnige gedoe om die 5, 10, 15 minuten volledig in het niet valt. Ook dat mailtje kan prima nog morgen de deur uit.
Onderaan de streep win je daar namelijk helemaal niets tot bijna niets mee.

Helaas kiezen er veel mensen zelfs voor om dat ook in de privé sfeer door te trekken.
Sommige mensen vergeten kennelijk dat we niet meer een land hoeven op te bouwen dat ooit in puin lag.

Je kunt je beter focussen om processen zelf beter te maken en efficiënter te werken ipv langer en "harder".
Op de lange termijn is dat laatste alles behalve efficiënt.

[Verwijderd]

Het moet toch allemaal wat sneller, en je presteert niet naar verwachting. Als ik dit hoor dan weet ik hoe laat het is. En ik ben nog relatief jong ook... bizar dat er mensen zijn die zich 18 jaar zo onder druk hebben laten zetten. Goed om te lezen dat hij nu wat rust kan gaan krijgen in het hoofd.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 23 juli 2024 15:00]

[Airw0lf]

Misschien een rare vraag - maar wat moet ik me voorstellen bij "doorgroeimogelijkheden"?
Heeft iemand voorbeelden?

[j1b2c3]

Wel doorgroei mogelijk heden zijn bijvoorbeeld hoger op kunnen komen bv een specialist te worden, of scholing kunnen volgen om je zelf naar een hoger nivo te tillen. Of een functie als eind verantwoordelijke kunnen krijgen.
Vaak is er geen tijd of budget voor, of is de organisatie zo plat dat er gewoon geen functies zijn binnen een organisatie. Mensen vergeten vaak dat je ook bij andere bedrijven kunt shoppen voor de functie die je wel wilt hebben. Zeker in de technische sectoren daar is een enorm tekort aan personeel.

[hooibergje]

van tester naar developer, van developer naar archtitect, of naar team lead / meewerkend voorman/vrouw.

[HoeZoWie]

Dit artikel is geen redactioneel artikel, maar een advertorial. Mocht je ideeën met ons willen delen over deze vorm van adverteren, dan horen wij dat graag. Hierover kun je met ons in gesprek via , daar zullen collega's aanwezig zijn om jouw vragen en/of opmerkingen te bespreken/beantwoorden.

Tweakers Elect, is een platform hier, dat helemaal niet zo goed loopt, dat weet ik uit eigen ervaring, en did van andere mede-Tweakers.
Vandaar dat dit soort advertenties hier ook over Tweakers Elect zijn, proberen om het wat leven in te blazen. Maar ja, wat wil je doen, als de basis van het systeem niet goed functioneert?
Adverteren lijkt mij niet de oplossing.....

[SadisticPanda]

Ook min of meer in zelfde situatie. Zit nu in job waar ik me lekker voel. Wedde is niet special. Volgens berekeningstools +- rond verwacht loon. (Wat 1/4e is ongeveer van mijn vorige wedde). Ook minder voordelen zoals geen MC, bedrijfswagen, gsm,.... maar kan me niet schelen. (in 11 jaar genoeg geld gespaard voor lang ^^)

Nu lekker op 3km van huis, veel minder werkdruk.Veel leukere sfeer. Het vorige werk was heel heel goed voor de bankrekening, slecht voor de gezondheid. Blij dat ik nu hier zit waar ik zit.