Een groep wetenschappers beweert zich ontwikkelende tumoren in een zeer vroeg stadium op te kunnen sporen door middel van een nanoapparaat dat bepaalde stoffen in het lichaam detecteert. Het kleine formaat zorgt ervoor dat de patiënt niet per se naar het ziekenhuis hoeft voor de test.
Het gaat om een nanoapparaat dat is ingelegd met goudatomen op vezels van 4 micron lang, waarbij een micron een duizendste millimeter is. Verder wordt er gebruikgemaakt van antilichamen, moleculen die zich binden aan een specifieke stof en daardoor ingezet kunnen worden voor detectie. In totaal heeft het apparaatje een diameter van slechts 125 micron.
Door te kijken naar trillingen van elektronen in het materiaal, iets dat localized surface plasmon resonance wordt genoemd, kan de aanwezigheid van een bepaalde stof worden aangetoond. Volgens de wetenschappers is hun technologie aanmerkelijk gevoeliger dan bestaande detectietechnieken. Door de aanwezigheid van bepaalde stoffen, zoals die behorend bij het immuunsysteem of kankerspecifieke moleculen, vroeg aan te tonen kan er eerder een behandeling worden gestart, waardoor de kans op succes groter is.
Een ander voordeel van de zogenaamde nano-neus is dat het geheel verpakt kan worden in een kleine behuizing. Dat zorgt ervoor dat patiënten niet per se naar het ziekenhuis hoeven te komen om de test af te nemen; de dokter kan het apparaatje ook meenemen naar de patiënt. Het is echter nog onduidelijk hoeveel een dergelijke test gaat kosten.
In het lab hebben de wetenschappers, werkzaam bij de University of Alabama in Huntsville, aangetoond dat zij in kleine concentraties de aanwezigheid van psa kunnen aantonen. Dit stofje wordt veel gebruikt bij het stellen van de diagnose prostaatkanker. Desgewenst kan de test worden aangepast om andere belangrijke biomarkers te detecteren, aldus de wetenschappers.
De onderzoekers zullen nog moeten aantonen dat hun nano-neus ook bij patiënten werkt; daarvoor hopen zij nog geld op te kunnen halen. Het lijkt voorlopig niet aannemelijk dat alle soorten kanker vroeg kunnen worden opgespoord. Er zijn in de meeste gevallen geen biomarkers voorhanden die in een vroeg stadium al uitsluitsel kunnen geven over de aanwezigheid van ontwikkelende tumoren.