Musea mogen 'verweesde' boeken, muziek en films makkelijker online publiceren

Bibliotheken en musea mogen in de toekomst verweesde werken, waarvan ze de rechthebbenden niet kunnen traceren, makkelijker digitaliseren en online publiceren. Dat staat in een wetsvoorstel van minister Teeven. Nu moeten ze vaak decennia wachten voordat ze werken mogen publiceren.

Het wetsvoorstel van staatssecretaris Teeven van Veiligheid en Justitie en minister Bussemaker van OCW zet een Europese richtlijn om; Nederland heeft tot 29 oktober 2014 om de richtlijn in wetgeving om te zetten. Het voorstel moet het probleem oplossen dat veel instellingen als bibliotheken en musea hebben met teksten, audiofragmenten en video's waarvan de rechthebbenden niet te traceren zijn. De organisaties mogen de verweesde werken niet digitaliseren en online publiceren.

Volgens de Nederlandse wet vervalt het auteursrecht pas 70 jaar na de dood van de maker, waardoor het tientallen jaren kan duren voordat verweesde werken online mogen verschijnen. "Het probleem van het niet kunnen verkrijgen van toestemming voor rechtmatig gebruik door erfgoedorganisaties is urgenter geworden door ontwikkelingen op ict-gebied", schrijven de minister en de staatssecretaris. "Erfgoedorganisaties zijn reeds geruime tijd bezig hun collecties te digitaliseren en bijvoorbeeld via internet ter beschikking te stellen voor het publiek." Als daarvoor geen toestemming is, plegen ze dus auteursrechtinbreuk.

De nieuwe uitzondering in de auteurswet stelt wel een aantal voorwaarden aan de instellingen. Zo moeten ze grondig onderzoek doen naar de rechthebbende en de nodige bronnen geraadpleegd hebben. Geld dat ze verdienen met de publicatie op internet mogen ze alleen besteden aan digitalisering van verweesde werken.

Reacties (56)

[Teun Spaans]

Wanneer ik het wetsvoorstel lees, krijg ik het donkerbruine vermoeden dat dit voor grote collecties geen populaire optie zal worden. Zo'm museum moet namelijk nogal wat doen:
- de voor de betreffende categorie van werk geschikte bronnen raadplegen (art 16p lid1);
- het onderzoek vindt plaats in de lidstaat waar het werk voior het eerst is openbaar gemaakt (art 16p lid 2) - kortom buitenlands werk. Met internet hoeft dat niet altijd een probleem te zijn, maar toch. En wat als je het land niet weet?
- in een ander geval "vindt het onderzoek plaats in de lidstaat waar de organisatie die het werk met toestemming van de rechthebbende in de eigen verzameling heeft opgenomen, is gevestigd". (art 16p lid 3)
- "Indien er aanwijzingen zijn dat informatie over de rechthebbende aanwezig is in een andere lidstaat" - je raadt het al.
- De organisaties, bedoeld in artikel 16o, eerste lid, houden bij welke bronnen in het kader van het onderzoek zijn geraadpleegd en welke informatie hieruit is voortgekomen. Art 16p lid5. Goede archivering dus van het onderzoek. Geen achterkant van een sigarendoosje.
- De organisaties verstrekken de volgende gegevens aan een op voordracht van Onze Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap bij of krachtens algemene maatregel van bestuur aan te wijzen instantie, ten behoeve van doorgeleiding aan het Harmonisatiebureau voor de Interne Markt:
a. de resultaten van het zorgvuldig onderzoek dat door de organisaties is verricht en dat tot de conclusie heeft geleid dat het werk verweesd is;
b. de wijze waarop het werk zal worden gebruikt;
c. de contactgegevens van de organisaties; en
d. voor zover van toepassing, iedere wijziging in de status van het werk.
(art 16p lid 5)
Kortom, ze moeten het niet alleen vastleggen, maar ook melden.

En bedenk wel dat dit geldt voor musea, bibliotheken en onderwijs instellingen. Instellingen, die door allerlei bezuinigingen toch al onder druk staan.

[CivLord]

Het meeste werk moeten ze nu ook al doen om rechthebbenden op te sporen. Nu kunnen ze iets niet gebruiken wanneer dit werk niets oplevert, met deze wet kan dat wel.

Deze wet levert voor culturele instellingen geen enkele extra belemmeringen op in de vorm van extra werk. Het bespaart ze juist erg veel extra werk dat ze in het verleden vaak tevergeefs deden. De kleine extra moeite die het kost om alles vast te leggen en te melden zullen ze graag voor lief nemen, omdat ze nu niet meer voor twintig culturele werken de rechthebbenden moeten proberen te achterhalen in de hoop dat dat vijf keer lukt. Nu kunnen ze de vijf meest interessante werken uitzoeken en daar al het nodige werk voor doen. Dat zal ze juist erg veel tijd en geld gaan schelen.

[s-whs]

Als ze nou eens een normale copyright duur zouden invoeren is dit gehannes ook overbodig. 20 jaar vanaf publicatie en daarna is het in het publieke domein. Klaar. Probleem opgelost.

[CivLord]

20 jaar vanaf publicatie is dan weer het andere uiterste. Ik vind dat wanneer je iets gemaakt hebt waarvan je zelf de auteursrechten of copyrights van houdt, jijzelf als enige de rechten moet houden om daar gedurende je leven geld mee te verdienen.
Ik vind wel dat wanneer je die rechten overdraagt of verkoopt, dat er dan een teller begint te lopen van tien of misschien zelfs maar vijf jaar. Hetzelfde geldt bij vererving: wanneer je erfgenamen rijk willen worden moeten ze zelf maar een boek schrijven.

Een levenslange termijn voorkomt dat je een populair boek op een gegeven moment niet meer uitgegeven krijgt, omdat de uitgeverijen weten dat ze het over een paar jaar ‘gratis’ kunnen uitgeven. Daarnaast vind ik dat de auteur van een publicatie ten alle tijden mee moet verdienen wanneer er aan zijn publicatie geld wordt verdiend. Misschien zou er wel na 20 jaar een moment kunnen komen waarop de auteur zijn rechten moet herbevestigen om te voorkomen dat ze in het publieke domein vallen. Dat zou dan kunnen door een exemplaar of kopie bij bv. de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag te deponeren (zij willen sowieso een exemplaar van alles dat in Nederland gepubliceerd is).

Een kort termijn na overdracht zal uitgevers of opdrachtgevers ontmoedigen om lucratieve rechten goedkoop te kopen of voor weinig geld populair werk (bv. series) in opdracht te laten schrijven en daar de rechten van te claimen. Ze moeten er dan voor kiezen om of snel te cashen, waarna ook zij de rechten kwijt zijn of op langere termijn te verdienen aan rechten die ze van de auteur in licentie nemen en voor betalen.

Dat er rechten op publicaties blijven rusten tot 70 jaar na overlijden van de auteur is overdreven. Een enkel briljant werk zal nog in staat zijn om serieus geld op te brengen voor een paar kleinkinderen, maar in de meeste gevallen zal geen van de rechthebbenden nog enig belang aan die rechten hechten of zelfs maar weten dat ze rechthebbend zijn.
Stel dat mijn grootvader ooit in een personeelsblaadje een mooi beeld heeft geschetst van het bedrijf waarvoor hij voor de oorlog werkte en daar alleen zijn bijnaam onder heeft gezet, waarmee hij bij al zijn collega’s bekend was. Ik ben dan de rechthebbende, maar omdat ze me niet weten te traceren zou een museum zijn artikel niet kunnen gebruiken in een tentoonstelling over bedrijvigheid voor de oorlog in zijn stad of in een jubileumboek van het bedrijf. Ik denk niet dat dat ooit de bedoeling kan zijn geweest van het auteursrecht.

[Dreamvoid]

Wat is er principieel tegen om een klein beetje geld te betalen (desnoods aan de erfgenamen) voor een mooi kunstwerk? Waarom zou je recht hebben op iets (gratis nog wel) waar je niets aan hebt bijgedragen?

Natuurlijk, het is eigenbelang maar het gemak waarmee veel (toch weldenkende) mensen menen automatisch recht te hebben op iets van een ander verbaast me telkens weer. (Ik zal wel weer -1 krijgen )

Maar er valt voor de publieke archiverings functie van musea en bibliotheken best een wettelijke uitzondering te maken, natuurlijk.

[Reactie gewijzigd door Dreamvoid op 22 juli 2024 21:34]

[CivLord]

Mijn punt is juist dat zolang de maker leeft, niemand anders rechten heeft en dat je voor het gebruik moet betalen. Of dat nou een boek is, een film (de rechthebbende zou dan de scriptschrijver zijn), muziek of een songtekst is.
Een aantal jaar nadat hij van zijn rechten afstand heeft gedaan door ze over te dragen of te verkopen of nadat hij is overleden zullen die rechten vervallen en kan niemand meer rechten claimen, behalve het gebruiksrecht dat dan van iedereen is. Dat is iets totaal anders dan menen recht te hebben op iets van iemand anders, want of hij heeft er afstand van gedaan of hij leeft niet meer.

Ik vind juist dat de rechten van de oorspronkelijke makers/ schrijvers versterkt moeten worden door het minder lonend te maken dat anderen zoals uitgeverijen en opdrachtgevers zich die rechten toeëigenen, zoals dat veel in de muziekindustrie gebeurt en door uitgeverijen van series die in opdracht door verschillende schrijvers geschreven worden.
Het argument dat iemand zich niet de rechten toe kan eigenen van iets dat door een ander gemaakt is geldt net zo goed voor erfgenamen. (Misschien zou hier nog een uitzondering gemaakt kunnen worden voor in gemeenschap van goederen getrouwde echtgenoten.)

[sirono]

wat dan wel weer moeilijk is: wat als ik graag een biografie over mijn leven wil. en ik laat die door jou schrijven. draag jij dan het recht over aan mij? wie is de rechthebbende.

net als bij muziek: de tekst schrijf ik, jij het melodietje, waneer vallen de rechten vrij, als ik dood ben? of jij? en wat gebeurt er in de tussentijd met mijn stukje recht op de tekst als ik wel dood ben en jij nog niet. of als ik mijn deel verkoop aan een ander.

best lastige materie als je er zo over nadenkt

[CivLord]

Het uitgangspunt is dat de rechten zijn van diegene die het werk doet. Wanneer ik jouw biografie schrijf, zijn de rechten van het boek van mij. Samen kunnen we een afspraak maken over een eventuele vergoeding of verdeling van de inkomsten.

Bij muziek is er geen probleem. De rechten voor de melodie en de tekst zijn al apart. Wanneer ik de melodie schrijf en jij de tekst, dan houd ik tot mijn dood de rechten op de melodie (tenzij ik deze overdraag natuurlijk) ongeacht wat er met jouw rechten op de tekst gebeurt. Wanneer iemand de songteksten op een website zet is dat enkel jouw probleem, wanneer iemand een versie op Youtube zet met een alternatieve tekst (niet gebaseerd op jou tekst) is dat enkel mijn probleem. (Nog even afgezien of we dat wel als een probleem zien.)
Wat je wel vaak ziet is dat bij een band alle bandleden bijdragen aan de melodie en de tekst. Maar nu worden al vaak de rechten toebedeeld aan diegene die het meeste heeft bijgedragen, of worden de rechten bij toerbeurt aan de verschillende bandleden toegekend. Delen van rechten is altijd mogelijk, maar levert vaak meer problemen op dan het waard is, omdat de ideeën over wat er met het werk moet/ mag gebeuren in de loop van de tijd vaak uiteen gaat lopen.
Het is nu al zo dat wanneer meerdere personen rechten op iets delen, dat die rechten op verschillende momenten aflopen. Ik weet niet hoe het nu geregeld is waar de rechten van de eerste persoon naar toe gaan 70 jaar na zijn overlijden, terwijl er nog andere rechthebbenden zijn. Eén oplossing zou kunnen zijn dat die rechten terugvallen naar de overgebleven rechthebbende(n). Dit zijn de details die op zich simpele wetgeving erg complex kunnen maken.

[Marcks]

Twintig jaar is 'het andere uiterste'? We moeten aardig afgedwaald zijn sinds de Statute of Anne een veertien jaar durend alleenrecht garandeerde. Kunst wordt niet geboren in een vacuüm, maar wordt voortgebracht door een cultuur en de auteur is slechts de notulist. Het morele argument is juist dat werken aan die cultuur moeten worden teruggegeven.

Een creatie behoort niet vanzelfsprekend de maker toe. Het auteursrecht is er niet eens ten behoeve van de maker, maar bestaat voor het publiek. Het bevordert, met een paradoxaal monopolie, toegang tot cultuurgoed door de creativiteit van schrijvers, musici en wetenschappers te stimuleren. Dat artiesten moeten kunnen leven onderschrijf ik, maar dat is een middel, geen rechtvaardiging van het auteursrecht. Als niet het publieke belang, maar het belang van de auteur object wordt van deze wetgeving, gaat haar pragmatische karakter verloren.

Een adequate termijn is de kortst mogelijke waarbij productie rendabel blijft. Uiteraard moet vermeden worden dat men interesse in beschermde werken verliest vanwege de nabijheid van het publieke domein, maar ik vind twintig jaar oprecht lang. Een film die na vijf jaar nog geen winst heeft gemaakt, zal dat in de jaren erop evenmin maken. De aanmoedigende werking van het standhoudend exclusief recht is haast nihil, maar terwijl het beeldmateriaal verstoft had een andere creatieve geest een succesvol vervolg, vertaling of toneelbewerking kunnen maken. Over de rug van de oorspronkelijke filmmaker? Jazeker. Zonder medelijden. Hij brengt immers op zijn beurt brood op de plank met de verfilming van een slecht verkochte roman over de rug van diens auteur.

Het is geen broodroof deze cyclus toe te staan. Integendeel. Het verrijkt ons. We staan allen op de schouders van reuzen. Laten we dat de volgende generaties ook gunnen.

[CivLord]

Film is juist een uitingsvorm waarvoor vrijwel alle inkomsten in de eerste paar jaar vallen en een lange bescherming inderdaad vrij zinloos is. Voor boeken en muziek is dat anders.
Van succesvolle schrijvers worden boeken vaak tientallen jaren lang uitgegeven en verkocht. In de boekhandel kan ik zo een stapel boeken kopen die dertig, veertig jaar geleden voor het eerst uitgegeven zijn, maar nog steeds goed verkopen.

Voor muziek geldt hetzelfde. Er zijn zat succesvolle bands en artiesten die tientallen jaren muziek maken en optreden. ‘Best of’ verzamel CD’s of concert DVD’s met historisch materiaal verkopen nog steeds goed. We hebben altijd onze mond zo vo, van de platenmaatschappijen dat zij juist het meeste verdienen aan muziek, over de ruggen van artiesten, maar wanneer je rechten na 20 jaar laat verlopen zet je de artiesten juist helemaal buitenspelen en kunnen platenmaatschappijen alle inkomsten van heruitgegeven oude opnamen helemaal zelf houden. Terwijl ze nu na verloop van tijd, vaak meer onderhandelingsmacht hebben en betere contracten met die platenmaatschappijen kunnen bedingen, juist vanwege die oude rechten.
De inkomsten van oude rechten zijn juist een soort pensioenvoorziening voor artiesten. Het stelt ze in staat om het op hun oude dag, wanneer de inspiratie misschien wat minder is en ze geen hectische tournees meer aankunnen, rustiger aan te doen. Veel artiesten die dan niet meer voor het succes móeten schrijven om brood op de plank te krijgen gaan dan wat experimenteren en komen dan met veel interessantere muziek (voor een kleiner publiek).

[mashell]

Want? Wat is daar goed aan? Zit de wereld te wachten op nog meer verhalen van Hobbits die op lange reizen gaan? Op films met Mickey Mouse die niet van Disney kwaliteit zijn? Op Beatles liedjes op een 4 euro CD bij de Free Record Shop die bijna onverwisselbaar zijn met die van de Beatles maar waar McCartney geen cent van krijgt? Ik zou eerder beargumenteren dat het auteursrecht oneindig moet worden, wie geld verdienen wil met een creatief product die moet maar creatief zijn en niet mee willen liften op het succes van een ander.

[Stoney3K]

Want? Wat is daar goed aan? Zit de wereld te wachten op nog meer verhalen van Hobbits die op lange reizen gaan? Op films met Mickey Mouse die niet van Disney kwaliteit zijn? Op Beatles liedjes op een 4 euro CD bij de Free Record Shop die bijna onverwisselbaar zijn met die van de Beatles maar waar McCartney geen cent van krijgt?

Dat is de denkfout die de entertainmentindustrie ook maakt: Geen vertrouwen hebben in de consument en bang zijn dat die goedkope rip-offs gaat kopen.

In werkelijkheid zal het meer iets zijn als "Hobbits? Dat hebben we nu onderhand wel gezien", waardoor een nep-Hobbit gewoon onverkocht in de schappen blijft liggen omdat niemand dat interessant vindt. Mensen hebben meer behoefte aan verfrissende, nieuwe dingen, dan aan goedkope kopieën van iets wat ze al hebben gezien.

Anders gesteld: Gaan mensen een DVD van de namaak-Hobbit kopen omdat ze het origineel op TV hebben gezien, maar daarvan de DVD niet kunnen betalen? Daar heb ik heel erg mijn twijfels over.

Perk je het auteursrecht dus in, dan gaat er een enorme zeef door de entertainment-industrie heen. Uitgevers die hetzelfde concept keer op keer blijven uitmelken zonder er iets nieuws aan toe te voegen, vallen dan sneller door de mand, en nieuwe artiesten krijgen meer kans om (ook op basis van bestaand cultureel erfgoed) nieuwe dingen te maken. Dat kan een producer zijn die een gave remix ergens van maakt. of kijk naar de enorme hoeveelheid coverversies op YouTube waar toch veel talent uit komt.

En "cultureel erfgoed" omvat heel veel: Mensen die denken dat een Disney-klassieker of een album van Pink Floyd geen cultuur is, leven onder een steen.

De enige die erop moet inleveren zijn de grote uitgevers (niet de artiesten), en die hebben in deze economische tijden al weinig te klagen.

[Dorgaldir]

Dus jij vind het goed dat als iemand 1 keer een liedje maakt, daar heel zijn leven voor blijft verdienen?
Terwijl andere mensen elke dag opnieuw moeten gaan werken om aan geld te komen.
Paul McCartney heeft genoeg geld verdiend aan zijn muziek en van mij hoeft die geen cent meer te zien van die muziek.
Waar is het eerlijk dat hij 40 jaar na datum nog steeds geld krijgt voor op zijn luie kont te zitten?
Auteursrechten zijn belangrijk voor het beschermen van de auteur zodat hij hier geen schade aan leid door verlies. Maar er komt een moment dat er geen schade meer geleden kan worden.

[mashell]

Dus jij vind het goed dat als iemand 1 keer een liedje maakt, daar heel zijn leven voor blijft verdienen?

Ja. Natuurlijk. Zolang het lied/boek/film/stuk software gedraaid blijft worden vertegenwoordigt het een waarde en die waarde wordt voor de artiest gekapitaliseerd via het auteursrecht. Er is eigenlijk geen reden anders dan bureaucratie bij de verdeling het geld omdat ooit te laten vervallen.

[Dorgaldir]

Dus eigenlijk zou jij elke keer je je wc doortrekt iets moeten betalen aan je loodgieter, want de waarde van die riolering blijft ook en je blijft daar gebruik van maken.

2 maten, 2 gewichten.

[mashell]

Als de loodgieter riolering komt aanleggen en dat kost bijvoorbeeld 10k dan stuurt hij een factuur van 10k en is daarmee de kous af (niet helemaal, het waterschap stuurt je alsnog facturen). Als een artiest een liedje maakt en opneemt dan kost dat bijvoorbeeld 10k en hij laat je daar via iTunes maar 0,99 voor betalen is dat toch wel een serieus ander verdienmodel. Voor welk model je gaat is een keuze, het staat een loodgieter vrij om voor 1 euro riolering aan te leggen en je per doorspoeling een 1 euro factuur te sturen. Ook kan de artiest voor 10k bij jou thuis komen spelen. Er blijkt in de praktijk een natuurlijke balans te zijn dat fysieke goederen meestal direct 100% betaald worden en intellectuele goederen ver onder de kostprijs verkocht worden. Het intellectuele goed mag dan wel vaker dan 1x en voor een lange periode verkocht worden. Wat is er eigenlijk voor de auteur de logica van om een beperking op deze periode te hebben? En loopt de consument niet het risico dat hoe korter de periode is, hoe hoger de prijs gaat worden?

[Dorgaldir]

Maar hoe sneller iets algemeen goed word en er dus niet meer voor betaald hoeft te worden.
Ik heb betaald voor bepaalde cd's, maar echter als ze op de radio komen word er weer voor betaald, terwijl ik recht heb om dat liedje zo dikwijls mogelijk te behoren als ik wil want ik heb daar de rechten op gekocht via een cd.
Ook loopt alles buiten proportie, een McCartney zal niet doodgaan van wat minder royalties.

Bij andere dingen zoals patenten op medicijnen zit dan weer een belachelijk korte termijn waardoor er belachelijk hoge prijzen moeten gevraagd worden om de reële kost om een medicijn te maken eruit te halen. Dit zijn toch ook intellectuele eigendommen? Dus waarom werkt dat daar dan weer anders?

Het zal ook wel aan mijn zwaar anti kapitalistische gedachtegoed liggen maar in mijn ogen is het huidig auteursrechten model compleet fout en oneerlijk. Want kleinere artiesten die hier echt nog nood aan zouden hebben die hebben geen geld om hier hun rechten in te verdedigingen of om iemand te betalen om hun rechten te verdedigen.

[Dreamvoid]

Om te voorkomen dat artiesten oud en berooid eindigen terwijl anderen miljoenen verdienen met hun werk is juist de copyright duur verlengd. Dit is veel van toepassing op beeldend kunstenaars waar erkenning vaak pas op latere leeftijd komt.

Verder is het natuurlijk makkelijk praten als kunst consument, uiteraard wil je graag voor niks van andermans werk genieten. Maar ja, er zijn twee kanten aan het verhaal.

[swhnld]

Copyright is niet erg voor zolang de kunstenaar leeft (hij of zij is dan werkzaam als ondernemer), maar 70 jaar na hun dood is wel erg lang, daar geniet de kunstenaar niet meer van, en is volgens mij ook niet zijn of haar doel. Volgens mij wil de kunstenaar over het algemeen iets moois nalaten aan de wereld, en gaat het niet om rijkdom of beperking tot het zien ervan voor een enkeling. Daarom kiezen kunstenaars er vaak voor een kunstenaarsuitkering te accepteren waarmee ze net rondkomen, maar wel hun mooie ding kunnen doen, en darom betalen we als maatschappij ook die uitkering voor de bijdrage.

[Marcks]

Ik geloof niet dat je in de zeventig jaar na de dood van de auteur nog veel kunt bereiken om te voorkomen dat hij oud en berooid eindigt. De verlenging van het auteursrecht dient ter voorkoming van een ander doemscenario: Micky Mouse betreedt het publieke domein.

[swhnld]

Of in ieder geval niet 70 jaar na de dood van de maker, maar gewoon bij hun overlijden / pensionering, net als inkomen uit elk ander beroep.

Moet je voorstellen hoeveel beter platenmaatschappijen voor hun artiestenstal zouden zorgen als na hun dood de rechten vrijkomen! Volgens mij neemt het aantal overdosis gevallen en dergelijke dan sterk af.

[Verwijderd]

Of in ieder geval niet 70 jaar na de dood van de maker, maar gewoon bij hun overlijden / pensionering, net als inkomen uit elk ander beroep.

Maar een weduwe blijft ook nog pensioen ontvangen hoor. En stel je voor dat Bruce Springsteen een nieuwe plaat heeft en een dag later met de hele band tegen een berg vliegt. Moet de maatschappij dat album dan meteen rechteloos maken? En hebben vertalers, composeur, tekstschrijver, researchers, moderatoren, en alle mensen die aan een boek, artikel, muziekstuk hebben meegewerkt opeens geen rechten meer.

Dus zo 'gewoon' als jij het voorstelt is het allemaal niet. Het is zeer complexe materie.

[swhnld]

Zo gewoon is het wel. Als iemand in loondienst is en tegen een berg vliegt betaald de werkgever toch ook echt geen salaris aan de weduwe voor mogelijke winst van het bedrijf waar die voor gewerkt heeft. Daar heb je inkomensverzekeringen voor, en een uitkeringssysteem en andere sociale voorzieningen.

En wat de rest betreft, voor zover die niet eenmalig betaald worden voor hun opdracht, als een bedrijf (een rechtspersoon) failliet ggaat (overlijd), dan is iedereen zijn baan kwijt en moet op zoek naar iets anders. Waarom zou het voor kunst anders geregeld moeten zijn dan voor de rest van de mensen?

[Dreamvoid]

Ook bij een faillissement gaan rechten over op anderen (schuldeisers, etc).

[Dreamvoid]

Sterk toe dan toch, dan kunnen ze veel materiaal uitbrengen zonder de artiesten te hoeven betalen.

En een dooie artiest helpt in de praktijk niemand, en zeker de platenmaatschappij niet. Een Jimi Hendrix of Elvis had zonder moeite miljoenen platen meer verkocht en $$$ voor het label, sessiemuzikanten, promoters etc verdiend als ze nog twintig albums hadden opgenomen en waren blijven touren. Probleem met de kunstenaars lifestyle is nou eenmaal dat er een hoop voortijdig aan zelfdestructie doen. Als hun eigen familie en vrienden er al niets aan kunnen doen, dan luistert een drugsverslaafde al helemaal niet naar een A&R vertegenwoordiger die waarschuwt over wat lullige royalties.

[Reactie gewijzigd door Dreamvoid op 22 juli 2024 21:34]

[swhnld]

Als de rechten bij de dood vrijkomen kan elke maatschappij de betreffende plaat uitbrengen want er zitten geen rechten meer op, dus zit er geen winst meer in voor de originele maatschappij.

[Dreamvoid]

Das enkel als de maatschappij de rechten van de artiest heeft gekocht.

[mashell]

Moet je voorstellen hoeveel beter platenmaatschappijen voor hun artiestenstal zouden zorgen als na hun dood de rechten vrijkomen!

Juist niet. In verreweg de meeste gevallen is de artiest op z'n best op het debuut album of in het begin van de carrière. Als de platenmaatschappijen werkelijk de geldwolven zijn die sommigen hier denken dat ze zijn dan "leggen ze de artiest om" als deze zijn creatieve hoogtepunt bereikt heeft zodat ze helemaal alleen kunnen cashen.

[Toff]

Of in ieder geval niet 70 jaar na de dood van de maker, maar gewoon bij hun overlijden / pensionering, net als inkomen uit elk ander beroep.

Dus ik heb mijn hele leven moeten leven om voldoende levenservaring op te doen om dat ene geniale boek te schrijven, na mijn werkzame leven, maar omdat ik 65 ben, als het boek af is, heb ik geen recht op enig inkomen eruit (of iig niet na 5 jaar), laat staan mijn nabestaanden, die mijn dagelijks lijden aan het leven hebben moeten meemaken en die mijn aanwezigheid hebben moeten ontberen in de vele uren die ik aan het schrijven van mijn (nog te schrijven) meesterwerk heb moeten besteden? Klinkt om de een of andere reden niet logisch...

[Stigandr]

Volgens mij verdienen genoeg artiesten meer na hun dood dan tijdens hun leven, als daar geen auteursrecht meer op geldt dan zou bijvoorbeeld na de dood van Micheal Jackson onder elke reclame een MJ nummer hebben gestaan. Of alle inkomsten via iTunes zijn dan ineens voor Apple.

[Ryack]

Maar maar hoe moet het dan met die arme content industrie? Als ze niet meer 70 jaar lang kunnen verdienen aan een boek, cd of film dan gaan ze allemaal op de fles en dan wordt er geen nieuwe content meer gemaakt. Nooit meer nieuwe content, dat kan toch niet.

/sarcasme

[Rdam]

"Geld dat ze verdienen met de publicatie op internet mogen ze alleen besteden aan digitalisering van verweesde werken. Dit stimuleert het behoud van cultureel erfgoed."

Als bijna het gehele artikel van "Rijksoverheid.nl" integraal wordt overgenomen is het handig om ook het laatste te vermelden, dat is een van de belangrijkste onderdelen uit de wetgeving.

[Verwijderd]

Geld dat ze verdienen met de publicatie op internet mogen ze alleen besteden aan digitalisering van verweesde werken

Oei, dat klinkt bijna als de GPL license.
Wat een flauwekul dat er met verweesde werken geen geld verdiend mag worden.

Behoud van cultureel erfgoed kan ook (en misschien wel beter) op andere manier worden gestimuleerd.

Dit is weer typisch een gevalletje van rare gedachtenkronkels in de wet laten verweven.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 22 juli 2024 21:34]

[bArAbAtsbB]

huh we hebben toch een goede registratie van burgers hier?!??

We kunnen toch heel simpel zien of een auteur nog leeft? in de gemeentelijke basisadministratie?!

over hoeveel boeken hebben we het hier eigenlijk?

[sprankel]

De auteur is niet altijd gekend, bij een boek zal dat minder snel gebeuren maar het kan (bijvoorbeeld gedichten boek). Maar pakweg een schilderij is vaak van onbekende schilder.
Of ik heb een musea in computers en ik wil een filmpje tonen van, of nog beter, ik wil de mensen operation body count laten spelen. Een schietspel van 94 waarvan het bedrijf erachter inclusief het bedrijf dat de boel had overgenomen beide failliet zijn gegaan en niet meer bestaan. Zoek jij even uit bij wie nu de rechten liggen?

Men spreekt ook over videobeelden en audiofragmenten. Dit is niet noodzakelijk muziek of een film maar kan vanalles zijn. En dat gaat van recente fragmenten tot fragmenten van 40 jaar geleden. En als het toen opgenomen is door een amateur of beelden in private kring dan gaat het heel lastig worden.

En tot nu was de situatie dat je dit soort erfgoed niet mocht digitaliseren vanwege auterrechten. Kan je in geval van operation body count wel zeggen het maakt niet uit, ze zijn toch failliet en het spel heeft buiten historische waarde geen actuele waarde. Maar het is en blijft schending van het auteursrecht, althans enkel tot wanneer bovenstaande in uitvoering word gebracht.

[Bux666]

... ik wil de mensen operation body count laten spelen.

Dat kan toch gewoon als je het spel toen gekocht hebt? Zo niet, dan moet je het nu kopen als het nog te koop is.
Je vergelijking met het laten spelen van een spel zonder te weten wie de rechthebbende is, lijkt me niet opgaan. De rechten komen pas om de hoek kijken als je het spel wilt verspreiden. Als abandonware zeg maar.

[sprankel]

Moet je de kleine lettertjes lezen, game is net als een film in huisverband. Per definitie mag je zelfs geen gamebeelden op Youtube gooien, maar daar maakt men doorgaans geen punt van. Uitzondering daargelaten (games die héél slecht zijn en dan zo proberen de kritiek te drukken, was er onlangs nog zo een maar kan niet op de naam komen). Ook een paar games die hier uitzondering van de regel op maken zoals Dirt 3 die van ingame beelden naar youtube kan zetten.

De game in een commerciëel verband uitlenen mag ook niet, daarvoor zijn er speciale demo's verkrijgbaar die als promo in de winkel gebruikt worden. Net zoals films overigens.

En dat deze nu nog te koop is, mogelijk ergens op een site waar ze enkel heel oude spellen verkopen maar ik vrees ervoor.

[Reactie gewijzigd door sprankel op 22 juli 2024 21:34]

[Perkouw]

Ik denk eigenlijk meer dat het probleem hem er in zit dat men niet weet wie de auteur is. Met andere woorden naam en achternaam die veelal onbekend zijn. Dat maakt het dus wat gecompliceerder.

[MPM]

Dat en het feit dat auteursrecht pas 70 jaar na de dood van de schrijver vervalt.
Dus soms moet je de achterkleinkinderen van de schrijver opsporen. En dan ook nog degene die de rechten heeft (erven buiten de familie, verkopen van de rechten, enz)

[swhnld]

En dan hebben we het nog niet over schrijvers onder een pseudoniem. En dan zijn boeken nog relatief makkelijk, de auteur staat er op.
Maar wat denk je van filmpjes waar geen naam op staat? 8mm tapes iemand? Of een geluidsfragment?

[Wolfos]

Gewoon pech gehad lijkt me, dat is onder dit wetsvoorstel ook zo als ik het goed begrijp. Als ze het niet kunnen vinden dan mogen ze het gewoon publiceren.

[MrFax]

ja want als de auteur echt zijn rechten wou voorbehouden had hij er wel een naam bijgeschreven/geplaatst...

[FreezeXJ]

Lijkt me ook eenvoudig, als dat niet meer te achterhalen is kan de rechthebbende zich melden, en daarna begint wat mij betreft de meter pas te lopen. Oftewel dan is de keuze pas of je het offline haalt of dat je alsnog auteursrechten gaat betalen. Met de hoeveelheid clubjes die rechten beschermen zal dat niet lang duren als er inderdaad een rechthebbende is.

[mjl]

Dan is het kwaad natuurlijk al geschoten, al die kopieen die rondzwerven op internet.

[Durandal]

Dit geldt voor de hele werelbevolking aan verweesde boeken, niet alleen voor die uit Nederland.

[Verwijderd]

Iets dat al jaren bekend is, maar door gewone ignorantie van een kleine groep bevoordeelden (?) nog steeds opzettelijk genegeerd wordt, zodat men zijn gang kan blijven gaan, om (oude en eigenlijk waardeloos geworden vrije) kennis toch kan blijven weg houden aan mensen op zogenaamde wettelijke basis ($$)
En daardoor opzettelijk stilstand kan veroorzaken. Zie ook 20 liedjes ongecomprimeerd op een CD (oude .wav)
Terwijl met compressie inmiddels gewoon een veelvoud van dezelfde muziek kwaliteit al jaren mogelijk is!
Nog steeds worden CD's en DVD's in oude uitvoeringen geproduceerd, die niet meer verkocht gaan worden? Waarom? Mensen zetten liever hun complete kennis-muziek-boek-collectie zeer handzaam op een USB-stick

http://www.gendo.nl/blog/...meer-kapot-dan-je-lief-is

www.frankwatching.com/arc...nie-van-het-auteursrecht/

[Speleding]

Als de auteur niet meer leeft geldt de copyright helaas nog steeds, opsnorren van erfgenamen is dan nog een hele klus.

[CivLord]

Veel succes wanneer je een boek hebt waarin staat dat het door P. Bakker geschreven is, je niet weet wanneer het geschreven is (in veel oudere boeken staat geen jaartal van uitgave) en de uitgever al 50 jaar geleden failliet gegaan is.

Het wordt nog lastier wanneer de schrijver Mbeki Zumba is, de uitgever al 50 jaar geleden failliet gegaan is en het boek vertaald is door de 'Vereeniging der Zulu vertaalers' die niet meer te traceren is.

[bassekeNL]

Uit de GBA krijg je geen gegevens ivm privacy.

[dukejunior]

Het zijn niet alleen boeken.

.... boeken, dagbladen, geluids- of filmfragmenten en die zijn ondergebracht bij voor het publiek toegankelijke instellingen zoals bibliotheken, onderwijsinstellingen, musea – ook wel erfgoedinstellingen genoemd....

En sommige rechthebbenden zijn misschien ook geen 'burgers', maar meer instellingen.

[Amanoo]

Mooie zaak. Nu kan je copyrightschending plegen zonder dat je weet welke persoon wordt geschonden. Met een dergelijke wet zou het copyrightsysteem toch weer een beetje worden gemoderniseerd, wat hard nodig is.

[Lampie]

Als het copyright bij overlijden vervalt, zal het aantal moorden op copyright owners toenemen.

[Robbedem]

Geld dat ze verdienen met de publicatie op internet mogen ze alleen besteden aan digitalisering van verweesde werken.

Dit lijkt misschien een logisch en goed idee, maar als je een beetje economische achtergrond hebt, weet je dat dit een slechte manier van werken is. Ten eerste vraagt het onnodige administratie om bij te houden hoeveel inkomsten specifiek van die verweesde werken zijn, het zorgt er ook voor dat het verdiende geld niet meer op de meest efficiënte plaats geïnvesteerd kan worden.

Ook vraag ik mij af wat "grondig onderzoek doen naar de rechthebbende en de nodige bronnen geraadpleegd hebben" juist zal inhouden. Al denk ik dat hier wel nog een redelijke omschrijving aan te geven moet zijn.

Het achterliggend idee is goed, maar de uitwerking van deze wet had duidelijk beter gekund. => 6/10 (Als we nu eens alle wetgeving ook reviews en scores gingen geven )

[thewiseman]

70 jaar na de dood, niet normaal gewoon. denk dat ik ook maar eens ga proberen een boek te schrijven.

[Durandal]

Daar komt nog bij dat als je kwijt raakt, dat ze niet kunnen weten of je al dood bent of niet..