"Daarom schreef ik ook onderscheiden. "
Noted.
Ben het niet eens met dat ogen niet middelen. Heb jij wel eens ernstig last gehad van aliasing in je beeld als je naar fijne details kijkt? Nee? Dat komt omdat je ogen middelen.

Zonder een spatiale filer zou het beeld dat we zien enorm storend zijn. Ook is er een temporale filter die voor een deel bijdraagt aan spatiale filtering.
Hoe dan ook kan het onderscheidend vermogen niet alleen aan de pupil en netvielsafstand liggen maar ook aan de (dynamische) lens waar ook nog eens vloeistof overheen vloeit. Je zei al dat je ogen altijd bewegen, maar dat betekent dus ook dat het onderwerp constant over je netvlies schuift. Hierdoor is het beeld dat je werkelijk waarneemt bijna nooit echt scherp. Pas bij intergratie wordt de scherpte ingeschat en dan als het ware als beeld gerenderd. Je kan je hersenen dan ook voor de gek houden door voorwerpen die niet scherp zijn maar die bewegen toch scherp voor je hersenen te laten doen lijken. Die scherpte wordt voor een deel dus gewoon synthetisch toegevoegd vanuit geheugenpatronen.
Vergeet niet dat al dit soort testen de hersenen meerekenen als deel van het systeem. Al die neuronen zijn enorm geschikt om details te reconstrueren uit lossige data. De vraag is dus altijd of je dan het optisch systeem meet of ook de processing die het eigenlijke beeld in je bewustzijn vormt.
Ik denk dat als je uberhaupt op 1 waarde uitkomt dat je per definitie een specifieke situatie aan het testen bent.
Zo neemt bijvoorbeeld de resolutie bruut af als het voorwerp beweegt.
Als je al dit soort dingen opsomt dan krijgt die resolutie die je noemt nogal wat voorwaarden.
Er moet genoeg contrast zijn, de pupil moet dichtgetrokken zijn, de lens van het oog moet optimaal zijn (is bij de meeste mensen niet zo), het voorwerp moet stilstaan, het voorwerp moet actief waargenomen (gevolgd) worden en er moet genoeg tijd zijn om het detail te zien en DAN halen we binnen een bepaald bereik een bepaalde resolutie, al zal die per persoon afwijken.
Vandaar dat ik het niet eens was met een stelling dat er een soort standaardresolutie te bepalen valt voor het oog.
Ik denk ook niet dat het onderzoek waar jij je cijfers op baseert een bepaalde resolutie probeerde vast te stellen maar meer gericht was om de grenzen te verkennen binnen de door hen gestelde experimentruimte. Dat zoiets door media wordt opgepikt als een hard gegeven valt te verwachten.
In de praktijk zal blijken dat naarmate de pixeldichtheid toeneemt steeds minder mensen pixels gaan zien. Maar een magische grens is er niet, althans, geen harde.
[Reactie gewijzigd door koelpasta op 25 juli 2013 21:03]