Onderzoekers van Harvard University en MIT hebben weefsels gebouwd die geschikt zijn voor cyborgs. Met behulp van nanodraden kunnen weefsels gemaakt worden die bestaan uit zowel biologische als elektronische componenten.
Als basis gebruiken de wetenschappers een raster van nanodraden, waarbij vergelijkbare methoden worden gebruikt als bij het etsen van chips. Er wordt een poreus netwerk gebouwd van siliciumdraden dat vervolgens opgevuld kan worden met biologische cellen. Daardoor ontstaat een systeem met zowel biologische als elektronische componenten, waardoor de resulterende weefsels gebruikt kunnen worden voor de ontwikkeling van cyborgs; een combinatie van een robot met een biologisch organisme.
Het door Harvard en MIT ontwikkelde systeem kent al enkele functies. Zo kunnen de weefsels chemische en elektrische veranderingen detecteren. Dit is een noodzakelijke functie voor biologische weefsels, omdat een organisme streeft naar homeostase, waarbij processen de interne toestand gelijk en stabiel houden. Hiervoor werden cellen gebruikt die afkomstig zijn van het neurale netwerk en het cardiovasculaire systeem.
Volgens de onderzoekers werkt hun systeem beter dan eerdere pogingen, omdat het mogelijk is om een 3d-structuur te bouwen. Voorheen bleven dergelijke netwerken vaak steken op een platte structuur, waarbij cellen boven op een systeem van nanodraden groeien. Om de huidige 3d-weefsels verder te ontwikkelen moeten wetenschappers zogeheten feedback-loops bouwen. Deze worden in het lichaam gebruikt om veranderende parameters, zoals bloeddruk, pH of zuurstofniveau, terug te brengen naar hun normale, gezonde waardes.
Het is nog onduidelijk in hoeverre dergelijke weefsels daadwerkelijk gebruikt kunnen worden voor het ontwikkelen van een cyborg. Wellicht kunnen bepaalde weefselstructuren die met elektrische componenten zijn aangepast ook bij medische ingrepen worden gebruikt. De wetenschappers denken zelf dat hun methode gebruikt kan worden om implanteerbare organen mee te kweken.