Oef...
Dat is veel te kort door de bocht en niet realistisch geredeneerd, zeker niet in een modern Westers land ans Nederland. Wetten, en met name de combinatie van diverse wetten, maken tot zeer complexe materie, die in het dagelijks gebruik dikwijls problemen kunnen opleveren wanneer bepaalde diensten (dan wel overheidsinstanties) hun werkzaamheden dienen uit te voeren.
Twee voorbeelden om mijn punt duidelijk te maken:
De Defensie Pijpleiding Organisatie beheert (een deel van) de brandstofleidingen in Nederland. Volgens Defensiestandaarden dient informatie omtrent (brandstof)infrastructuur een bepaald belang, en dienen deze gegevens vertrouwelijk te worden bewaard (tot op het niveau van stg. confidentieel bijvoorbeeld). Dat heeft als gevolg dat er strenge regels van toepassing zijn, die het verspreiden van deze informatie beperken. Het ministerie van economische zaken heeft echter gesteld dat wanneer iemand in Nederland een spade in de grond zet, hij een melding doet bij het Kadaster middels een klic-melding en hij/zij informatie krijgt over wat voor kabels en/of leidingen er in de grond liggen. Dit betekent effectief dat de DPO de wet dient te overtreden, en stg.-informatie dient te delen met een instantie die hier niet direct bevoegd voor is.
Een andere situatie deed zich jaren geleden voor bij de politie. Deze verzamelt in het kader van haar opsporingsbevoegdheid tal van persoonsgegevens. Normaliter dienen persoonsgegevens zeer delicaat behandeld te worden, omdat de wet bescherming persoonsgegevens (WPB) hier van alles over zegt. Dit zou de politie direct groots belemmeren in haar taken, evenals diensten als de MIVD en AIVD. Om dit op te lossen, zijn deze instanties voorzien van aanvullende wetgeving, zoals bv de wet politiegegevens en de wet op inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Enkele jaren geleden bleek in eerstgenoemde een manco te zitten, waardoor de politie niet expliciet een uitzondering had voor het opslaan en verwerken van bepaalde gegevens onder de wet politiegegevens, en daarmee impliciet in overtreding was met de wet bescherming persoonsgegevens.
In beide gevallen is het nationaal belang erbij gediend om de betreffende wet aan te passen, en niet de betreffende uitvoerende omstandigheden die de wetsovertreding veroorzaken. Dat zou namelijk de wereld op zijn kop zijn, wanneer de wetten niet voldoende op de realiteit zijn afgestemd. Wetten zijn gemaakt om bepaalde ongewenste situaties tegen te gaan; niet om gewenste situaties te belemmeren.
Wel is het zo dat een dergelijke aanpassing niet zomaar gemaakt mag worden, en er het risico bestaat dat bepaalde partijen (waaronder bv burgers) er "nadeliger" vanaf moeten komen. Maar gelukkig is het om die reden dat er gestemd wordt over wetswijzigingen, en Mark Rutte deze niet in zijn eentje in ivoren torentje mag ondertekenen

.
Edit:
In reactie op onderstaand:
Natuurlijk is het zo dat er streng toezicht moet zijn op wetsaanpassingen die "zomaar" dan wel "voor het gemak" worden toegepast. Een door de burger nauwelijks controleerbaar orgaan als de AVID moet niet zomaar alle vrijheden krijgen, waardoor niemand behalve zijzelf is gediend. Wat ik echter niet zo goed van jullie redenaties begrijp is het volgende.
Ergens in de reacties hieronder wordt de opmerking gemaakt dat de DPO de informatie vrij moet geven, omdat zij hier een bepaald eigen belang en groot publiek belang mee dient.
De publieke registratie van het complete ondergrondse leidingnet is essentieel voor de betrouwbare werking ervan, óók voor de DPO.
Feitelijk stel je hier dus dat de DPO hier de wet zou mogen overtreden, omdat zij hier zelf en de maatschappij belang bij heeft. Immers: de registratie (door diensten anders dan de betrokken Defensie-onderdelen) is bij wet verboden, dus is wetsovertreding een automatisch gevolg.
Hoewel je dit mogelijk niet zo zwart-wit bedoeld, lijkt me dit toch een ongewenste situatie. Immers: waar heb je wetten voor? In dergelijke specificieke situaties (en dat is ook hetgeen waar mijn hele bericht feitelijk over gaat), is het logischer om de (belemmerende) wet aan te passen, dan de dagelijkse gang van zaken. Regels (en wetten zijn feitelijk regels), hebben alleen zin om instand gehouden te worden wanneer ze daadwerkelijk uitgevoerd kunnen worden (of mogelijkerijs in de situatie van principekzaken, hoewel dat alweer een grijs gebiedt wordt). Je zou bepaalde gedragingen kunnen gedogen, en ze nog steeds kunnen blijven verbieden. Je leeft in dat geval de uitvoering van de wet niet na, maar het is nog steeds een niet-toegestande activiteit. Maar een stadium daarna, is het aanpassen van de wet, wanneer deze geen nut meer dient.
Dat heeft geheel niets te maken met hoogverraad van de democratie of "enge" praktijken.
Datzelfde geldt voor het aanpassen van wetten die wij met z'n allen democratisch hebben aangenomen, maar in de praktijk van alledag onvoldoende blijken te functioneren.
[Reactie gewijzigd door Eagle Creek op 31 mei 2012 09:59]