Helaas is de praktijk een beetje anders, nl 99% van de gebruikers kan niet programmeren, weet niet hoe ze moeten compileren en zal derhalve ook nooit iets kunnen toevoegen en heeft dus absoluut niets aan het beschikbaar zijn van de source.
Daar sla je de plank mis. Misschien merken 99% van de gebruikers niet direct de gevolgen van de beschikbare bron. Maar veel consumentenapparatuur maakt gebruik van software waar geen dikke marges over betaald worden, namelijk Linux. En ik denk dat dat makkelijk 30 euro per apparaat kan schelen.
Wat je dan dus over houdt is een groepje nerds wat tijd en effort investeert om iets te maken wat anderen gebruiken. Niet fundamenteel anders dus als die andere nerds (en soms dezelfde) die tijd en effort investeert in closed source van een bedrijf, en daar voor betaald krijgt.
Klinkt een beetje oneerbiedig, maar wat is je punt?
Je kunt nu allerlei argumenten verzinnen waarom het een beter zou zijn dan het ander, maar feit blijft dat het voor de gebruiker geen bal uitmaakt en allemaal hetzelfde is.
Klink alsof je software verkoopt; gesloten software. Het maakt dus wel uit, en tussen haakjes ik vond zijn argumenten een stuk beter dan die van jouw.
Verder is de notie dat het niets kost absoluut en totaal incorrect. Het kost tijd, en tijd is net als geld als in dat je het maar een keer kan uitgeven. Dus tijd besteed op het werk is diefstal van de baas, en tijd in prive legt belasting op relaties met vrienden/familie en hobbies. En aangezien de meeste personen die kunnen programmeren geen 9 tot 5 baan hebben, is tijd dus een zeer schaars en kostbaar iets.
Alles kost tijd, true. Maar je kunt ook aan zowat alles geld verdienen, dus daarom is tijd geld. Nu kunnen we deze twee dingen groeperen om het wat makkelijker te maken. We noemen ze dan middelen, deze middelen zijn beperkt en kunnen maar één keer uitgegeven worden. Klopt zover hé.
Oké, we zijn samen op deze wereld. En willen al onze behoeften vervullen. Nu kunnen we deze behoeften vervullen door te samen werken. Als we allemaal iets doen waar we goed in zijn dan kunnen we ons specialiseren. We hebben dan synergie.
Maar zodra mensen zich gaan fixeren op hun werk en hoe zij daar zelf beter van kunnen worden dan worden mensen egoïstisch.
Het is daarom slim om de vruchten (producten, ideeën, kennis, cultuur, enz...) van onze arbeid en middelen te delen zodat egoïstisch mensen 'afgestoten' kunnen worden. Zodat dit systeem zichzelf stabiliseert.
de fysieke wereld
En dat werkt in de praktijk (de fysieke wereld) echt geweldig. Als een fietsenmaker mij te veel geld vraagt ga ik naar een andere fietsenmaker. Als ik te weinig geld vraag wilt niemand mijn fiets maken of ik moet het zelf doen. Dankzij specialisatie kan ik het nooit zo efficiënt als de fietsenmaker (ik heb meer middelen nodig). Tenzij ik zelf fietsenmaker ben.
de digitale wereld
Het probleem met intellectueel eigendom (auteursrecht, patentrecht, enz...) is dat dit zelf stabiliserend systeem niet werkt. De digitale fietsenmaker heeft nu te maken met onderdelen en handelingen die eigendom zijn van partij X. Dus al was ik zelf een digitale fietsenmaker. De eigenaar van mijn fietsonderdelen staat alleen toe dat zij zelf of een partner onderhoud mag plegen of nieuwe dingen mag toevoegen. Zij reguleren nu hun inkomstenbron, namelijk mij! Als ik hun prijs te hoog vind heb ik pech. Als ik mijn eigen onderdelen maak, dan roept de partij dat ze inkomsten mislopen. Net zoals een boze fietsenmaker roept dat ik onredelijk ben als ik zijn prijzen te hoog vind.
De enige optie voor mij is om mijn fietsonderdelen zo te maken dat ze niet lijken op die van partij X. Daarna sta ik iedereen toe om deze onderdelen te kopiëren en gebruiken zolang zij geen alleenrecht op deze onderdelen claimen.
Als nu iemand (die niets van fietsen af weet) naar mij komt kan ik zijn fiets aanpassen voor een 'eerlijk' bedrag! Want ik heb concurrentie. Dankzij mijn toezegging kunnen nu ook andere fietsenmakers meedingen voor onderhoud of nieuwe mogelijkheden op hun bestaande fiets. Tenzij deze persoon een fiets van partij X heeft, is deze persoon vendor-vrij!
En zelfs mensen met een fiets van partij X profiteren van mij. Want partij X kan mensen naar mij jagen met te hogen kosten of voorwaarden. Het is daarom belangrijk voor partij X zoveel mogelijk te
vendor-locken.
Nu is voor sommige mensen het erg belonend om iets te maken dat andere mensen willen gebruiken, maar voor verreweg de meeste mensen is het zo dat ze materiele compensatie willen zien voor die tijd, juist omdat ze er al zo weinig van hebben. Open Source ontwikkeling is dus altijd een kwestie van tegen de stroom van de menselijke natuur in roeien.
Je stelt dus eigenlijk dat open source niet kan werken omdat mensen egoïstisch zijn. Ook al werkt het voor mij prima? Ik raad je aan om je te laten inspireren door deze ongelooflijk wijze baas:
Jacque Fresno. Gratis en voor niets!